Pełny tekst orzeczenia

WYROK ŁĄCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 marca 2017 roku

Sąd R. N. w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący – Justyna Żbikowska

Protokolant – R. G.

w obecności Prokuratora Artura Smukowskiego

po rozpoznaniu dnia 9 marca 2017 roku

na wniosek skazanego i z urzędu

sprawy P. K.

ur. (...)

w N.

syna W. i B. z d. T.

skazanego prawomocnymi wyrokami:

I. Sądu Rejonowego w Nowym Dworze Mazowieckim z dnia 9 sierpnia 2007 roku w sprawie V K 403/07 za czyn z art. 178a § 1 kk popełniony w dniu 16 czerwca 2007 roku na karę grzywny w wysokości 60 stawek dziennych grzywny po 20 złotych każda stawka, orzeczono także środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 2 lat – karę grzywny skazany wykonał w dniu 7. 12. 2007r;

II. Sądu Rejonowego w Nowym Dworze Mazowieckim z dnia 21 grudnia 2009 roku w sprawie II K 844/09 za czyn z art. 226 § 1 kk popełniony w dniu 3 listopada 2009 roku na karę grzywny w wysokości 100 stawek dziennych grzywny po 10 złotych każda stawka – karę grzywny skazany wykonał w dniu 30. 04. 2010r;

III. Sądu Rejonowego w Legionowie z dnia 29 stycznia 2010 roku w sprawie II K 1176/09 za czyn z art. 178a § 1 kk popełniony w dniu 7 października 2009 roku na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 2 lat próby, orzeczono także środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 5 lat próby oraz grzywnę w wysokości 20 stawek dziennych grzywny po 30 złotych jedna stawka;

IV. Sądu Rejonowego w Nowym Dworze Mazowieckim Rejonowego z dnia 2 września 2010 roku w sprawie II K 456/10 za czyn z art. 207 § 1 kk popełniony w okresie od 1 września 2009 roku do 16 maja 2010 roku na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 3 lat próby, postanowieniem z dnia 6 marca 2012 roku sąd zarządził wykonanie kary pozbawienia wolności, kara ta została wykonana;

V. Sądu Rejonowego w Nowym Dworze Mazowieckim z dnia 21 września 2012 roku w sprawie II K 152/12 za czyn z art. 158 § 1 kk i in. popełniony w dniu 12 lutego 2012 roku na karę 1 roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 5 lat próby, postanowieniem z dnia 24 maja 2016 roku są zarządził wykonanie kary pozbawienia wolności, kara ta nie została wykonana;

VI. Sądu Rejonowego w Nowym Dworze Mazowieckim z dnia 5 grudnia 2014 roku w sprawie II K 225/14 za czyn z art. 222 § 1 kk i in. oraz art. 226 § 1 kk popełnione w dniu 11 stycznia 2013 roku na karę odpowiednio 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz 3 miesięcy pozbawienia wolności z wymierzeniem kary łącznej 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 5 lat próby, postanowieniem z dnia 24 maja 2016 roku sąd zarządził wykonanie kary łącznej 6 miesięcy pozbawienia wolności, kara ta nie została wykonana;

VII. Sądu Rejonowego w Nowym Dworze Mazowieckim z dnia 13 kwietnia 2016 roku w sprawie II K 121/16 za czyn z art. 226 § 1 kk popełniony w dniu 15 lutego 2016 roku na karę grzywny w wysokości 100 stawek dziennych grzywny po 20 złotych każda stawka, postanowieniem z dnia 27 lipca 2016 roku sąd zamienił karę grzywny na zastępczą pracę społecznie użyteczną w wymiarze 10 miesięcy po 20 godzin pracy;

VIII. Sądu Rejonowego w Nowym Dworze Mazowieckim z dnia 23 września 2016 roku w sprawie II K 467/16 za czyn z art. 207 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk popełniony w okresie od 18 stycznia 2015 roku do 9 czerwca 2016 roku na karę 1 roku pozbawienia wolności, kara ta nie została wykonana;

- o r z e k a -

1. kary pozbawienia wolności z wyroków wymienionych w pkt V (sygn. akt II K 152/12), VI (sygn. akt II K 225/14) i VIII (sygn. akt II K 467/16) łączy i na podstawie art. 85 § 1 i 2 kk i art. 86 § 1 kk wymierza skazanemu P. K. karę łączną 2 (dwóch) lat i 5 (pięciu) miesięcy pozbawienia wolności;

2. na podstawie art. 577 kpk na poczet orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności zalicza skazanemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie II K 152/12 od 12 lutego 2012 roku do 14 lutego 2012 roku i od 4 października 2016 roku do 9 marca 2017 roku, w sprawie II K 467/16 od 9 czerwca 2016 roku do 4 października 2016 roku i w sprawie II K 225/14 od 11 stycznia 2013 roku do 13 stycznia 2013 roku;

3. na podstawie art. 576 § 1 kpk ustala, że w pozostałym zakresie połączone wyroki podlegają odrębnemu wykonaniu;

4. na podstawie art. 572 kpk umarza postępowanie w przedmiocie objęcia wyrokiem łącznym kar orzeczonych w sprawach V K 403/07, II K 844/09, II K 1176/09, II K 456/10 i II K 121/16;

5. na podstawie § 17 ust. 5 w zw. z § 4 ust. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 roku w sprawie ponoszenia w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu zasądza z S. Skarbu Państwa na rzecz adw. A. K. kwotę 147,60 ( sto czterdzieści siedem złotych i sześćdziesiąt groszy ), w tym kwotę 27,60 ( dwadzieścia siedem złotych i sześćdziesiąt groszy ) tytułem należnego podatku od towarów i usług (VAT), za pomoc prawną udzieloną skazanemu z urzędu;

6. na podstawie art. 624 § 1 kpk zwalnia skazanego od obowiązku uiszczenia kosztów postępowania przejmując je na rachunek Skarbu Państwa.

Sygn. akt II K 738 / 16

UZASADNIENIE

P. K. był skazany:

I. wyrokiem Sądu Rejonowego w Nowym Dworze Mazowieckim z dnia 9 sierpnia 2007 roku w sprawie V K 403/07 za czyn z art. 178a § 1 kk popełniony w dniu 16 czerwca 2007 roku na karę grzywny w wysokości 60 stawek dziennych grzywny po 20 złotych każda stawka, orzeczono także środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 2 lat – karę grzywny skazany wykonał w dniu 7. 12. 2007r;

II. wyrokiem Sądu Rejonowego w Nowym Dworze Mazowieckim z dnia 21 grudnia 2009 roku w sprawie II K 844/09 za czyn z art. 226 § 1 kk popełniony w dniu 3 listopada 2009 roku na karę grzywny w wysokości 100 stawek dziennych grzywny po 10 złotych każda stawka – karę grzywny skazany wykonał w dniu 30. 04. 2010r;

III. wyrokiem Sądu Rejonowego w Legionowie z dnia 29 stycznia 2010 roku w sprawie II K 1176/09 za czyn z art. 178a § 1 kk popełniony w dniu 7 października 2009 roku na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 2 lat próby, orzeczono także środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 5 lat próby oraz grzywnę w wysokości 20 stawek dziennych grzywny po 30 złotych jedna stawka;

IV. wyrokiem Sądu Rejonowego w Nowym Dworze Mazowieckim Rejonowego z dnia 2 września 2010 roku w sprawie II K 456/10 za czyn z art. 207 § 1 kk popełniony w okresie od 1 września 2009 roku do 16 maja 2010 roku na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 3 lat próby, postanowieniem z dnia 6 marca 2012 roku sąd zarządził wykonanie kary pozbawienia wolności, kara ta została wykonana;

V. wyrokiem Sądu Rejonowego w Nowym Dworze Mazowieckim z dnia 21 września 2012 roku w sprawie II K 152/12 za czyn z art. 158 § 1 kk i in. popełniony w dniu 12 lutego 2012 roku na karę 1 roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 5 lat próby, postanowieniem z dnia 24 maja 2016 roku są zarządził wykonanie kary pozbawienia wolności, kara ta nie została wykonana;

VI. wyrokiem Sądu Rejonowego w Nowym Dworze Mazowieckim z dnia 5 grudnia 2014 roku w sprawie II K 225/14 za czyn z art. 222 § 1 kk i in. oraz art. 226 § 1 kk popełnione w dniu 11 stycznia 2013 roku na karę odpowiednio 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz 3 miesięcy pozbawienia wolności z wymierzeniem kary łącznej 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 5 lat próby, postanowieniem z dnia 24 maja 2016 roku sąd zarządził wykonanie kary łącznej 6 miesięcy pozbawienia wolności, kara ta nie została wykonana;

VII. wyrokiem Sądu Rejonowego w Nowym Dworze Mazowieckim z dnia 13 kwietnia 2016 roku w sprawie II K 121/16 za czyn z art. 226 § 1 kk popełniony w dniu 15 lutego 2016 roku na karę grzywny w wysokości 100 stawek dziennych grzywny po 20 złotych każda stawka, postanowieniem z dnia 27 lipca 2016 roku sąd zamienił karę grzywny na zastępczą pracę społecznie użyteczną w wymiarze 10 miesięcy po 20 godzin pracy;

VIII. wyrokiem Sądu Rejonowego w Nowym Dworze Mazowieckim z dnia 23 września 2016 roku w sprawie II K 467/16 za czyn z art. 207 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk popełniony w okresie od 18 stycznia 2015 roku do 9 czerwca 2016 roku na karę 1 roku pozbawienia wolności, kara ta nie została wykonana;

W dniu 7 grudnia 2016 roku P. K. wniósł o wydanie wyroku łącznego i połączenie kar orzeczonych w sprawach II K 467/16, II K 225/14 i II K 152/12 z zastosowaniem zasady absorpcji bądź asperacji. Sąd z urzędu badał ponadto czy zachodzą przesłanki do objęcia wyrokiem łącznym kar orzeczonych w sprawach V K 403/07, II K 844/09, II K 1176/09, II K 456/10 i II K 121/16.

Na rozprawie prokurator wniósł o wydanie wyroku łącznego z zastosowaniem zasady pełnej kumulacji, obrońca o wydanie wyroku łącznego z zastosowaniem zasady pełnej absorpcji.

Sąd zważył co następuje:

Z uwagi na fakt, że P. K. w sprawach II K 121/16 i II K 467/16 został skazany prawomocnie już po 1 lipca 2015 roku, w sprawie niniejszej w zakresie zasad wymiaru kary łącznej zgodnie z treścią art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015 roku o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw, mając również na uwadze treść art. 4 § 1 kk, sąd badał czy względniejsze dla skazanego będzie ukształtowanie kary łącznej w oparciu o przepisy obowiązujące od dnia 1 lipca 2015 roku, czy też korzystniejsze dla skazanego byłoby orzeczenie kary łącznej na podstawie przepisów obowiązujących do 30 czerwca 2015 roku

Art. 85 kkw brzmieniu obowiązującym do 30 czerwca 2015 roku stanowił, że sąd orzeka karę łączną, jeżeli sprawca popełni dwa lub więcej przestępstw, zanim zapadł pierwszy wyrok, chociażby nieprawomocny, co do któregokolwiek z tych przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu.

Pierwszy nieprawomocny wyrok wobec P. K. zapadł w sprawie V K 403/07 w dniu 9 sierpnia 2007 roku. Tym samym rozważając możliwość wymierzenia kary łącznej sąd brał pod uwagę czyny popełnione przez skazanego przed tą datą. Z uwagi na fakt, że kolejnych czynów osądzonych w sprawach II K 844/09, II K 1176/09, II K 456/10, II K 152/12, II K 225/14, II K 121/16 i II K 467/16 P. K. dopuścił się po 9 sierpnia 2007 roku, kara orzeczona w sprawie V K 403/07 nie spełnia warunków do objęcia węzłem kary łącznej.

Następnie przeciwko skazanemu w dniu 21 grudnia 2009 roku zapadł wyrok w sprawie II K 844/09. Przed 21 grudnia 2009 roku P. K. dopuścił się popełnienia czynu osądzonego w sprawie II K 1176/09 ( data czynu 7 października 2009 roku ). W sprawie II K 844/09 P. K. został skazany na samoistną karę grzywny, w sprawie II K 1176/09 sąd wymierzył mu karę pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania oraz grzywnę. Wykonanie kary pozbawienia wolności nie zostało zarządzone.

Z uwagi na fakt, że czynu osądzonego w sprawie II K 1176/09 P. K. dopuścił się przed wydaniem wyroku w sprawie II K 844/09, i w obu tych sprawach została wymierzona kara podlegająca łączeniu, tj. kara grzywny, istniałaby możliwość połączenia tych kar w ramach wyroku łącznego. Zostały bowiem spełnione obie przesłanki warunkujące konieczność wymierzenia kary łącznej, a mianowicie popełnienie kilku czynów przed wydaniem pierwszego, choćby nieprawomocnego wyroku i orzeczenie kary tego samego rodzaju i podlegającej łączeniu.

Kolejno P. K. został skazany wyrokiem w sprawie II K 456/10 z dnia 2 września 2010 roku. Z uwagi na fakt, że kolejnych czynów osądzonych w sprawach II K 152/12, II K 225/14, II K 121/16 i II K 467/16 P. K. dopuścił się po 2 września 2010 roku, kara orzeczona w sprawie II K 456/10 nie spełnia warunków do objęcia węzłem kary łącznej.

Następnie przeciwko skazanemu zapadł w dniu 21 września 2012 roku wyrok w sprawie II K 152/12. Jako, że dalszych czynów osądzonych w sprawach II K 225/14, II K 121/16 i II K 467/16 P. K. dopuścił się po 21 września 2012 roku, kara orzeczona w sprawie II K 152/12 nie spełnia warunków do objęcia węzłem kary łącznej.

W dniu 13 kwietnia 2016 roku P. K. został skazany w sprawie II K 121/16. Przed wydaniem wyroku w tej sprawie skazany nie dopuścił się popełnienia innych czynów, ostatniego z czynów osądzonego w sprawie II K 467/16 dopuścił się bowiem w okresie do dnia 9 czerwca 2016 roku.

Po wydaniu wyroku w sprawie II K 467/16, co nastąpiło w dniu 23 września 2016 roku, P. K. nie został ponownie skazany.

Reasumując, mając na uwadze powyższe okoliczności w obliczu przepisów normujących postępowanie w przedmiocie wymierzenia kary łącznej obowiązujących do 30 czerwca 2015 roku w sprawie niniejszej istniałaby możliwość połączenia kary grzywny orzeczonej w sprawie II K 844/09 i grzywny orzeczonej w sprawie II K 1176/09. Obie te kary zostały już wykonane. W pozostałym zakresie postępowanie w przedmiocie wyroku łącznego należałoby umorzyć.

Art. 85 § 1 kkw brzmieniu obowiązującym od 1 lipca 2015 roku stanowi, że jeżeli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu, sąd orzeka karę łączną. W myśl § 2 cyt. przepisu podstawą orzeczenia kary łącznej są wymierzone i podlegające wykonaniu w całości lub w części kary lub kary łączne za przestępstwa o których mowa w § 1.

Wobec powyższego przesłanki do objęcia węzłem kary łącznej w ramach wyroku łącznego na gruncie niniejszego postępowania spełniają kary orzeczone w sprawach II K 152/12, II K 225/14 i II K 467/16. Są to kary pozbawienia wolności, a zatem kary podlegające łączeniu, ponadto kary te nie zostały jeszcze w całości wykonane.

Kara pozbawienia wolności orzeczona w sprawie II K 456/10 została wykonana w całości i nie może zostać objęta węzłem kary łącznej w ramach wyroku łącznego.

Samoistna kara grzywny orzeczona w sprawie II K 121/16 nie podlega łączeniu z karą pozbawienia wolności i nie może zostać objęta węzłem kary łącznej.

Sąd dostrzega przy tym, że również w sprawie II K 1176/09 została wymierzona kara pozbawienia wolności, której wykonanie zostało warunkowo zawieszone i w myśl art. 89 kk kara taka jako podlegająca wykonaniu mogłaby zostać objęta węzłem kary łącznej, niemniej minął już oznaczony okres próby i dalsze sześć miesięcy co uniemożliwia obecnie zarządzenie wykonania tej kary, a tym samym uwzględnienie tej kary przy kształtowaniu kary łącznej w ramach wyroku łącznego.

Mając na uwadze powyższe okoliczności sąd stanął na stanowisku, że w sprawie niniejszej korzystniejszym dla skazanego była możliwość ukształtowania kary łącznej w myśl przepisów obowiązujących od 1 lipca 2015 roku co daje możliwość połączenia kar pozbawienia wolności które nie zostały jeszcze wykonane w całości. W myśl poprzednich unormowań istniałaby bowiem tylko możliwość połączenia wykonanych już kar grzywny orzeczonych w sprawach II K 844/09 i II K 1176/09.

Zgodnie z regułami określonymi w art. 86 § 1 kk sąd wymierza karę łączną w granicach od najwyższej z kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa do ich sumy, nie przekraczając jednak 810 stawek dziennych grzywny, 2 lat ograniczenia wolności albo 20 lat pozbawienia wolności.

W sprawie II K 152/12 sąd orzekł wobec skazanego karę 1 roku pozbawienia wolności, w sprawie II K 225/14 karę łączną 6 miesięcy pozbawienia wolności i w sprawie II K 467/16 karę 1 roku pozbawienia wolności. Tym samym w ramach kary łącznej obejmującej w/wym wyroki najniższą wymierzoną karą łączną mogła być kara 1 roku pozbawienia wolności jako najniższa kara jednostkowa, a najwyższą karą łączną kara 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności .

Jednocześnie sąd nie stwierdził istnienia okoliczności określonych w art. 85 § 3 kk które uniemożliwiałyby ukształtowanie kary łącznej w omawianym kształcie. W dacie popełnienia poszczególnych przestępstw w stosunku do skazanego nie była bowiem wykonywana inna kara.

Sąd wydając wyrok łączny i ustalając wymiar kary w tym wyroku badał przede wszystkim związek podmiotowo – przedmiotowy pomiędzy przestępstwami będącymi przedmiotem osądu w poszczególnych wyrokach podlegających połączeniu. Jako kryterium pomocnicze przy ustalaniu kary łącznej w wyroku łącznym sąd traktuje warunki „osobiste” skazanego.

W sprawie II K 152/12 P. K. dopuścił się przestępstwa pobicia, w sprawie II K 225/14 występku przeciwko działalności instytucji państwowych oraz samorządu terytorialnego, a w sprawie II K 467/16 przestępstwa przeciwko rodzinie i opiece. Czynu osądzonego w sprawie II K 152/12 dopuścił się w dniu 12 lutego 2012 roku, czynu osądzonego w sprawie II K 225/14 w dniu 11 stycznia 2013 roku, a czynu osądzonego w sprawie II K 467/16 w okresie od 18 stycznia 2015 roku do 9 czerwca 2016 roku.

W tych okolicznościach, w szczególności zaś mając na uwadze czas popełnienia poszczególnych czynów, należało uznać iż w niniejszej sprawie związek podmiotowo – przedmiotowy między przestępstwami nie istnieje. Przekonania tego nie może zmienić wyłącznie to, że jakkolwiek przestępstwa te są różne, to łączy je zachowanie skazanego, który w trakcie ich popełnienia używał przemocy.

Co do sytuacji rodzinnej i osobistej skazanego to nie ulega wątpliwości, iż konieczność pobytu w zakładzie karnym powoduje jej pogorszenie, ale wyłącznie odpowiedzialnym za taką sytuację jest sam skazany. Należy szczególnie podkreślić, że P. K. mimo kilkukrotnych wyroków skazujących, korzystając również z warunkowego zawieszenia wykonania kary nie zmienił swojego zachowania. Bezpośrednio dał zatem wyraz temu, że przyjęcie przez sąd wobec niego pozytywnej prognozy kryminologicznej okazało się być błędem, a zastosowane środki probacyjne nieskuteczne.

Określając wymiar kary łącznej sąd miał na uwadze orzeczone wyroki, dane dotyczące karalności skazanego, rodzaj i charakter czynów, za które został skazany, daty ich popełnienia, a także opinię o skazanym.

P. K. w swojej działalności przestępczej dopuszczał się czynów zabronionych o różnorodnym charakterze, przy ich popełnieniu cechowało go także użycie przemocy. Biorąc pod uwagę liczbę i daty popełnionych przestępstw można uznać, że skazany czynów zabronionych dopuszczał się regularnie, gdzie wielokrotna karalność skazanego nakazuje pełną kumulację orzeczonych kar. Trudno bowiem budować pozytywną prognozę na przyszłość i uznać, że ponownie na drogę przestępstwa nie wstąpi, tym bardziej, że mimo uprzednich wyroków skazujących dopuszczał się kolejnych czynów zabronionych. W ocenie sądu tylko surowa kara uzmysłowi skazanemu, że przestępstwo nie popłaca, a ostatecznie trzeba będzie ponieść karę. Jak pokazuje zachowanie P. K. nawet warunkowe zawieszenie wykonania kary pozbawienia wolności nie spowodowało żadnej zmiany w jego postępowaniu. Można wręcz stwierdzić, że poprzednie wyroki nie ugruntowały w nim poszanowania dla obowiązującego systemu prawnego.

Mając na uwadze powyższe, stojąc z jednej strony na stanowisku, że kara łączna jest swego rodzaju podsumowaniem działalności przestępczej sprawcy, gdzie instytucja wyroku łącznego nie może być formą promocji dla kryminalnego zachowania, a z drugiej stosunkowo pozytywną opinię o skazanym z zakładu karnego sąd uznał, że w sprawie niniejszej brak było możliwości zastosowania zasady absorpcji co do kar podlegających łączeniu bądź też zastosowania zasady częściowej kumulacji w zakresie korzystniejszym dla skazanego, niż nastąpiło to w wyroku z dnia 9 marca 2017 roku.

Na poczet orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności sąd zaliczył skazanemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawach II K 152/12, II K 467/16 i II K 225/14 do dnia wydania wyroku łącznego, które to okresy znajdują także potwierdzenie w opinii o skazanym.

Zgodnie z art. 576 § 1 kpk połączone wyroki w zakresie nie objętym wyrokiem łącznym sąd pozostawił do odrębnego wykonania.

Postępowanie w przedmiocie objęcia wyrokiem łącznym kar orzeczonych w sprawach V K 403/07, II K 844/09, II K 1176/09, II K 456/10 i II K 121/16 podlegało umorzeniu na podstawie art. 572 kpk.

Z uwagi na fakt, że skazanego na gruncie niniejszego postępowania reprezentował wyznaczony obrońca z urzędu należało ustalić wysokość należnego obrońcy wynagrodzenia i orzec o jego przyznaniu uwzględniając stawiennictwo na rozprawie w dniu 9 marca 2017 roku.

Wobec trudnej sytuacji materialnej skazanego, który jest pozbawiony wolności i nie jest odpłatnie zatrudniony sąd uznał, że nie będzie on w stanie bez uszczerbku dla swojego utrzymania uiścić kosztów postępowania i obciążył nimi Skarb Państwa.

Z tych wszystkich względów orzeczono jak w wyroku.