Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 stycznia 2017 roku

Sąd Rejonowy w Bielsku Podlaskim Zamiejscowy VIII Wydział Karny w Siemiatyczach w składzie:

Przewodniczący: SSR Elżbieta Smoktunowicz

Protokolant: Marta Kobus

Przy udziale Prokuratora Janusza Marka Martyniuka

po rozpoznaniu w dniu 11 stycznia 2017 roku sprawy:

J. R. s. M. i J. z domu L.

Urodzonego w dniu (...) w S.,

oskarżonego o to, że:

I.  W dniu 10 czerwca 2016 roku wbrew przepisom ustawy posiadał środki odurzające w postaci 6,6 grama brutto heroiny, przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne

tj. o czyn z art. 62 ust. 1 Ustawy z dnia 29.07.2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 64 § 1 kk

II.  Daty bliżej nieustalonej od stycznia 2016 roku do 10.06.2016 r w S., w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru w celu osiągnięcia korzyści majątkowej udzielił K. Z. środków odurzających w postaci nie mniej niż 10 porcji heroiny w ilości łącznej 1 grama za łączną kwotę 500 zł, przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne

tj. o czyn z art. 59 ust. 1 Ustawy z dnia 29.07.2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 64 § 1 kk w zw. z art. 12 kk

I.  Oskarżonego J. R. uznaje za winnego popełnienia zarzucanych mu czynów i za czyn opisany w punkcie I aktu oskarżenia na podstawie art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 64 § 1 kk skazuje go na karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności, za czyn opisany w punkcie II aktu oskarżenia na podstawie art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 64 § 1 kk w zw. z art. 12 kk skazuje go na karę 1 (jednego) roku i 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności.

II.  Na podstawie art. 85 § 1 kk, art. 86 § 1 kk wymierza oskarżonemu karę łączną w wymiarze 1 (jednego) roku i 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności.

III.  Na podstawie art. 45 § 1 kk orzeka przepadek na rzecz Skarbu Państwa korzyści majątkowej pochodzącej z przestępstwa w wysokości 500 (pięćset) złotych.

IV.  Na podstawie art. 63 § 1 kk na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności zalicza oskarżonemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od dnia 10 czerwca 2016 roku godz. 22:25 do dnia 11 stycznia 2017 roku godz. 13:30, przy czym jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równa się jednemu dniowi kary pozbawienia wolności.

V.  Na podstawie art. 70 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii orzeka przepadek dowodów rzeczowych wyszczególnionych w wykazie dowodów rzeczowych i śladów kryminalistycznych Nr I/523/16/N poz. 1 na karcie 343 akt sprawy przechowywanych w magazynie dowodów rzeczowych Wydziału Dochodzeniowo- Śledczego KWP w B..

VI.  Przyznaje od Skarbu Państwa na rzecz radcy prawnego A. B. kwotę 861 (osiemset sześćdziesiąt jeden) złotych w tym VAT w kwocie 161 (sto sześćdziesiąt jeden) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

VII.  Zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 300 (trzysta) złotych tytułem opłaty i obciąża go pozostałymi kosztami procesu.

UZASADNIENIE

Podczas rozprawy oskarżony J. R. złożył wniosek o wydanie wobec niego wyroku skazującego bez przeprowadzania postępowania dowodowego i wniósł o wymierzenie mu wskazanej kary.

Zdaniem Sądu analiza materiału śledztwa przeciwko oskarżonemu J. R. pozwala na ustalenie, że okoliczności popełnienia czynów zarzucanych oskarżonemu nie budzą wątpliwości oraz, że postawa oskarżonego wskazuje, że cele postępowania karnego zostaną osiągnięte mimo skazania go bez przeprowadzania postępowania dowodowego. Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd uznał, że w sprawie przeciwko oskarżonemu J. R. zachodzą przesłanki do skazania oskarżonego określone w art. 387 § 2 kpk i wydał w stosunku do oskarżonego wyrok skazujący bez przeprowadzania postępowania dowodowego.

Wymierzając oskarżonemu karę Sąd kierował się dyrektywami wymiaru kary określonymi w art. 53 § 1 i § 2 kk.

Zgodnie z art. 53 § 1 kk sąd wymierza karę według swojego uznania, w granicach przewidzianych przez ustawę, bacząc by jej dolegliwość nie przekraczała stopnia winy, uwzględniając stopień społecznej szkodliwości czynu oraz biorąc pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma osiągnąć w stosunku do skazanego. Z kolei § 2 wskazanego przepisu wskazuje, że wymierzając karę sąd uwzględnia w szczególności motywację i sposób zachowania się sprawcy, rodzaj i stopień naruszenia ciążących na sprawcy obowiązków, rodzaj i rozmiar ujemnych następstw przestępstwa, właściwości i warunki osobiste sprawcy, sposób życia przed popełnieniem przestępstwa i zachowanie po jego popełnieniu.

Z powyższego przepisu wynika, w szczególności zasada współmierności kary do stopnia winy co oznacza, że sąd wymierzając karę musi baczyć by jej dolegliwość nie przekroczyła stopnia winy.

Oceniając stopień społecznej szkodliwości czynu, sąd kieruje się kryteriami wskazanymi w art. 115 § 2 kk czyli rodzajem i charakterem naruszonego dobra, rozmiarami wyrządzonej lub grożącej szkody, sposobem i okolicznościami popełnienia czynu, wagą naruszonych przez sprawcę obowiązków oraz postacią zamiaru, motywacją sprawcy, rodzajem naruszonych reguł ostrożności jak i sposobem ich naruszenia.

Wymierzając oskarżonemu karę Sąd miał na uwadze wyżej wymienione dyrektywy wymiaru kary, a w szczególności okoliczności popełnienia czynów, rodzaj i charakter naruszonego dobra, stopień społecznej szkodliwości czynów, zachowanie oskarżonego po popełnieniu przestępstwa, stopień zawinienia, a także względy prewencji ogólnej i szczególnej.

Sąd wymierzając oskarżonemu karę uwzględnił jako okoliczność łagodzącą fakt przyznania się do winy i nie utrudniania przez niego postępowania. Natomiast jako okoliczność obciążającą Sąd uznał dotychczasową karalność oskarżonego. Przestępcza przeszłość oskarżonego świadczy o braku w jego postawie poszanowania dla porządku prawnego. Oskarżony nie zrozumiał naganności swojego postępowania.

Mając na uwadze powyższe okoliczności orzeczona wobec oskarżonego kara musiała być karą surową, która z jednej strony pozwoliłaby oskarżonemu na zrozumienie swojego postępowania, a z drugiej strony stanowiłaby sprawiedliwą odpłatę za popełnione przez oskarżonego czyny oraz spełniłaby swój cel przede wszystkim zapobiegawczy i wychowawczy.

Z powyższych względów Sąd uznał, że wystarczającym dla osiągnięcia wobec oskarżonego celów kary będzie wymierzenie mu kary łącznej w wymiarze 1 roku i 10 miesięcy pozbawienia wolności.

Na podstawie art. 45 § 1 kk orzeczono od oskarżonego przepadek korzyści majątkowych pochodzących z przestępstwa w kwocie 500 złotych.

Zdaniem Sądu tak ukształtowana kara będzie wystarczająca dla osiągnięcia celów wychowawczych w stosunku do oskarżonego i wdroży go do przestrzegania prawa w przyszłości.

Sąd na podstawie art. 63 § 1 kk zaliczył oskarżonemu na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od dnia 10 czerwca 2016 roku godz. 22:25 do dnia 11 stycznia 2017 roku godz. 13:30, przyjmując że jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równa się jednemu dniowi kary pozbawienia wolności.

Sąd na podstawie art. 70 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii obligatoryjnie orzekł przepadek środków odurzających.

O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 627 kpk i art. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych.