Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Przedstawicielka ustawowa małoletniej powódki I. M. D. wniosła o zasądzenie od pozwanego J. D. na rzecz powódki alimentów w kwotach po 500 zł. miesięcznie. W uzasadnieniu pozwu wskazała, iż pozwany przebywa w zakładzie karnym, w związku z tym nie łoży na utrzymanie małoletniej powódki.

Pozwany J. D. wniósł o uwzględnienie powództwa w całości, podał, iż będąc na wolności łożył na utrzymanie małoletniej córki. Obecnie nie podjął jeszcze pracy, jednak kiedy to nastąpi będzie uiszczał należną kwotę, pragnie, aby dziecku niczego nie brakowało i dobrze się rozwijało.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Małoletnia powódka I. D. urodziła się (...)

Rodzice małoletniej powódki M. D. i J. D. przed osadzeniem J. D. w zakładzie karnym mieszkali razem i prowadzili wspólne gospodarstwo domowe. W 2013 r. przez Sąd Okręgowy w Olsztynie została wobec nich rzeczona separacja.

Pozwany od 05 lutego 2017 r. przebywa w zakładzie karnym w S..

Przedstawicielka ustawowa małoletniej powódki M. D. nie pracuje, opiekuje się małoletnią powódką. Ponadto pod jej opieką pozostaje jeszcze dwoje dzieci w wieku 11 i 9 lat. Na najstarszą córkę ma zasądzone od męża alimenty w wysokości po 500 zł. miesięcznie, zaś młodsza nie jest dzieckiem męża, od jej ojca są zasądzone alimenty w wysokości po 400 zł. miesięcznie.

Matka powódki jest osobą niepełnosprawną w stopniu umiarkowanym, może podejmować pracę tylko w zakładzie pracy chronionej, przed urodzeniem powódki otrzymywała rentę socjalną. Aktualnie ma przyznany zasiłek rodzicielski z tytułu urodzenia dziecka w wysokości po 1000 zł. miesięcznie, z tego względu wypłata renty została zawieszona. Ponadto matka powódki pobiera zasiłki rodzinne i zasiłek wychowawczy z programu 500+ na troje dzieci. Mieszkają w wynajętym mieszkaniu, za które opłata z tytułu wynajmu wynosi 300 zł oraz ponoszą koszty opłat za media.

Pozwany J. D. przed osadzeniem w zakładzie karnym utrzymywał się z prac dorywczych wykonywanych przy pracach leśnych, z których zarabiał ok. 1000 zł. miesięcznie. Obecnie pozwany odbywa karę 4 lat i 3 miesięcy pozbawienia wolności za kradzieże z włamaniem, w toku jest jeszcze jedna sprawa również za takie przestępstwo. We wcześniejszym okresie pozwany również odbywał kary pozbawienia wolności z art. 279 § 1 kk. Pozwany ma jeszcze jedną córkę z innego związku, nie płaci na nią alimentów, albowiem matka tego dziecka ich nie dochodziła.

/dowód: odpis aktu urodzenia małoletniej powódki k. 3, wyjaśnienia M. D. k. 9/.

Sąd zważył co następuje:

Roszczenie jest częściowo uzasadnione.

Przepisy Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego stanowią, iż /art. 133 § 1/ rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. Artykuł 135 § 1 stanowi, iż zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego, § 2 wykonanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie albo wobec osoby niepełnosprawnej może polegać w całości lub w części na osobistych staraniach o utrzymanie lub o wychowanie uprawnionego; w takim wypadku świadczenie alimentacyjne pozostałych zobowiązanych polega na pokrywaniu w całości lub w części kosztów utrzymania lub wychowania uprawnionego.

Małoletnia pozostaje na utrzymaniu matki, która nie jest w stanie ponosić wszystkich kosztów utrzymania małoletniej powódki. Matka dziecka obecnie utrzymuje się z zasiłku rodzicielskiego w wysokości 1000 zł., część z otrzymywanej kwoty jest w stanie przeznaczyć na utrzymanie powódki, ale ma także dwoje starszych dzieci. Matka powódki, która nie pracuje, głównie własnymi staraniami o wychowanie i utrzymanie powódki wypełnia swój obowiązek alimentacyjny.

Małoletnia jest dzieckiem zdrowym, jej potrzeby mieszczą się w przeciętnych potrzebach dziecka w tym wieku, jednak pozwany powinien przynajmniej częściowo przyczyniać się do utrzymania córki. Pozwany przebywa od kilku miesięcy w zakładzie karnym. Swoim zachowaniem, postepowaniem wbrew przepisom prawa, sam spowodował osadzenie go w zakładzie karnym.

Popełniając czyny karalne powinien liczyć się z taką ewentualnością, zaś mając na utrzymaniu małoletnie dziecko, tym bardziej powinien mieć świadomość, iż w przypadku wykrycia popełnienia przestępstwa, pozostawi dziecko bez środków utrzymania od jednego z rodziców, dlatego osadzenie pozwanego w zakładzie karnym nie może być okolicznością wyłączającą jego obowiązek alimentacyjny wobec małoletniego dziecka niezdolnego do samodzielnego utrzymania się.

Jednakże Sąd orzekając o wysokości obowiązku alimentacyjnego bierze pod uwagę możliwości zarobkowe i majątkowe osoby zobowiązanej do alimentów. Abstrahując od niezgodnej z prawem działalności pozwanego, z której być może pozwany także czerpał dochody, jego możliwości zarobkowe należy ocenić w kontekście pracy jaką wykonywał przebywając na wolności. Wówczas pozwany podejmował prace dorywcze w zakresie prac fizycznych w lesie, z których osiągał dochód około 1000 zł. miesięcznie. Pozwany z tej kwoty musiał sam się utrzymywać, jak również przekazywać pieniądze na utrzymanie starszej córki, a także utrzymywać młodszą. Tym samym nie jest możliwe, aby był w stanie z zarobionej kwoty płacić na rzecz małoletniej powódki kwotę 500 zł.

Z tego względu Sąd w oparciu o przepis art. 213 §2 Kpc, uznał uznanie powództwa w całości przez pozwanego za zmierzające do obejścia prawa. Wiedzą powszechną jest, iż w przypadku, gdy osoba zobowiązana do alimentów ich nie płaci, za taką osobę alimenty tymczasowo wypłaca Fundusz Alimentacyjny, zaś aktualnie górna granica wypłaty alimentów z Funduszu wynosi 500 zł. miesięcznie, tj. kwotę dochodzoną pozwem i uznaną przez pozwanego.

Pozwany nawet w tych krótkich okresach, gdy mieszkał z rodziną, chwilowo nie przebywając w zakładach karnych, utrzymywał się jedynie z prac dorywczych, z których osiągał niewysokie dochody, które nie byłyby w stanie pokryć alimentów w wysokości po 500 zł na dwie córki, oczywiście należy także mieć na względzie, że pozwany z tej kwoty musiał także utrzymać siebie.

Nie istnieje żadna przeszkoda, aby pozwany w momencie, gdy w zakładzie karnym podejmie pracę, przekazywał dobrowolnie wyższe kwoty na utrzymanie małoletniej powódki, niż kwota wynikająca z wyroku.

Zdaniem Sądu kwota zasądzona w wyroku w wysokości 300 zł. miesięcznie mieści się w możliwościach zarobkowych pozwanego, gdyby przebywał na wolności, jest także kwotą, która jest w stanie zabezpieczyć usprawiedliwione potrzeby małoletniej powódki, która ma niespełna rok i jest dzieckiem zdrowym, oczywiście przy wsparciu osobistym i finansowym matki małoletniej.

Z tych względów na podstawie powołanych przepisów Sąd orzekł jak w punkcie I i II wyroku.

O kosztach sądowych Sąd orzekł na podstawie art. 102 Ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych mając na względzie aktualny brak dochodów z powodu pobytu pozwanego w zakładzie karnym.

O rygorze natychmiastowej wykonalności Sąd orzekł na podstawie art. 333 § 1 pkt 1 Kpc.

Sygn. akt III RC 30/17

z/

1. (...)

2. (...) S.,

3.(...)

S., 10.04.2017 r.