IV Kz 73/17
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Wydział:
-
Skład sędziowski:
-
Protokolanci:sekr. sąd. Patrycja Ignaczak
-
Słowa kluczowe:
Podstawa prawna:
Powołane przepisy:
Korekty wprowadzone przez SAOS:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:24-04-2017
-
Osoba publikująca:Irena Bubernak
-
Korektor:Patrycja Ignaczak
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt IV Kz 73/17
POSTANOWIENIE
Dnia 14 kwietnia 2017 r.
Sąd Okręgowy w Legnicy - IV Wydział Karny Odwoławczy w składzie:
Przewodniczący : SSO Paweł Pratkowiecki
Protokolant : sekr. sąd. Patrycja Ignaczak
przy udziale przedstawiciela Powiatowego Inspektoratu Nadzoru Budowlanego
po rozpoznaniu w sprawie B. D.
obwinionego o wykroczenie z art. 62 ust. 2 prawa budowlanego
zażalenia Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Z.
na postanowienie Sądu Rejonowego w Złotoryi
z dnia 16 lutego 2017 r.
w przedmiocie umorzenia postępowania
na podstawie art. 437 § 2 k.p.k. w zw. z art. 109 § 2 k.p.s.w.
postanawia
uchylić zaskarżone postanowienie i sprawę przekazać Sądowi Rejonowemu w Złotoryi do ponownego rozpoznania.
UZASADNIENIE
Postanowieniem z dnia 16 lutego 2017 r. Sąd Rejonowy w Złotoryi umorzył postepowanie.
Na powyższe postanowienie zażalenie złożył Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w Z. i wniósł o jego uchylenie.
Sąd Okręgowy zważył co następuje :
Zażalenie jest zasadne.
Mylne pouczenie o skutkach nieuiszczenia grzywny nałożonej mandatem karnym, nie wywoła dla obwinionego skutków negatywnych. Z tego mylnego pouczenia wynikało bowiem, że zaniechanie uiszczenia grzywny będzie równoznaczne z prawomocnym uznaniem obwinionego za winnego popełnienia wykroczenia. Tymczasem wniesienie do sądu wniosku o ukaranie, zgodne zresztą z przepisami procedury (art. 99 k.p.s.w.) kwestię odpowiedzialności obwinionego uczyni otwartą.
Trzeba nadto wyraźnie podkreślić, że w przedmiotowej sprawie obwinionego nie pouczono o tym, że na wypadek nieuiszczenia grzywny nałożonej mandatem, będzie on zwolniony z odpowiedzialności za zarzucane mu wykroczenie. A do tego de facto doprowadziłaby akceptacja dla stanowiska przedstawionego przez Sąd Rejonowy w zaskarżonym postanowieniu. Zresztą nawet gdyby takie absurdalne pouczenie przekazano obwinionemu, to byłoby ono procesowo bezskuteczne. Regułę z art. 16 § 1 k.p.k., na którą powołuje się sąd pierwszej instancji należy bowiem rozumieć w ten sposób, że skutki mylnego pouczenia nie mogą wywołać dla danej osoby konsekwencji procesowych mniej korzystnych od tych, które powinny być wskazane w pouczeniu prawidłowym. Wspomniana reguła nie oznacza natomiast, że mylne pouczenie o korzyściach, które w świetle prawa stronie się nie należą, powoduje w przyszłości konieczność honorowana i egzekwowania takiego wadliwego pouczenia.
Na gruncie niniejszej sprawy wszystko to oznacza to, że błędne pouczenie o skutkach nieuiszczenia grzywny nie może wywołać względem obwinionego konsekwencji procesowych mniej korzystnych, niż zgodny z prawem rezultat takiego zachowania, a wiec niż fakt wniesienia do sądu wniosku o ukaranie. Warunek ten został zaś spełniony i dlatego orzeczono jak na wstępie.