Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II Ca 657/16

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

K., dnia 2 marca 2017 r.

Sąd Okręgowy w Kaliszu II Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie:

Przewodniczący:

SSO Wojciech Vogt

Sędziowie:

SSO Janusz Roszewski (spr.)

SSO Małgorzata Pilarczyk

Protokolant:

st. sekr. sąd. Jolanta Bąk

po rozpoznaniu w dniu 02 marca 2017r. w Kaliszu

na rozprawie

sprawy z powództwa A. K. i M. K.

przeciwko Towarzystwu (...) z siedzibą w W.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanego

od wyroku Sądu Rejonowego w Krotoszynie

z dnia 2 sierpnia 2016r. sygn. akt I C 884/15

1.  oddala apelację;

2.  zasądza od pozwanego Towarzystwa (...) z siedzibą w W. solidarnie na rzecz powodów A. K. i M. K. kwotę 180 (sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego.

SSO Małgorzata Pilarczyk SSO Wojciech Vogt SSO Janusz Roszewski

Dnia 17 marca 2017 roku

II Ca 657/16

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 02.08.2016r. zasądził od pozwanego Towarzystwa (...) z siedzibą w W. solidarnie na rzecz powodów A. K.
i M. K. kwotę 3.495,47 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 26 lutego 2013 roku do dnia zapłaty; kosztami postępowania obciążył pozwanego i z tego tytułu zasądził od pozwanego solidarnie na rzecz powodów kwotę 2.409,00 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania; nakazał pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego w Krotoszynie kwotę 690,65 zł tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych.

Apelację od wyroku wniósł pozwany zaskarżając wyrok ten w części a mianowicie
w zakresie pkt. 1 co do kwoty 793,93 zł wraz z odsetkami tj. ponad zasądzoną kwotę 2.701,54 zł oraz w zakresie daty zasądzenia odsetek od dnia 26.02.2013r; i w zakresie pkt. 2 ponad zasądzoną kwotę 1.349,04 zł

Zaskarżonemu wyrokowi apelujący zarzucił:

- naruszenie prawa materialnego art. 361 § 1 i 2 k.c. w zw. z art. 6 k.c. oraz art. 481 §1 k.c. przez jego niewłaściwe zastosowanie polegające na przyjęciu i zasądzeniu odszkodowania na rzecz poszkodowanych powodów na podstawie kalkulacji naprawy wg cen części zamiennych oryginalnych z logo producenta z grupy O , nieuwzględnieniu
I produkcji pojazdu powodów oraz faktu, że uszkodzeniu w pojeździe powoda uległy jedynie proste części blacharskie, niewykazania przez powoda rzeczywistych kosztów naprawy pojazdu oraz przez pominięcie, że rzeczywistą szkodą, stratą poniesioną przez powodów jest kwota jaką zapłacili za wykonanie naprawy przywracającej ich pojazd do stanu sprzed zdarzenia, a nie wynikający z kalkulacji naprawy hipotetyczny koszt tej naprawy, przez sądzenie odsetek od daty 26.02.2013r. pomimo przyjęcia cen części zamiennych i kosztów R. z kalkulacji naprawy obowiązujących na dzień;

- naruszenie przepisów postepowania a mianowicie art. 233 §1 i art. 217 §1 w zwą z art. 227 w zw. z art. 233§1 k.p.c. przez dowolne, arbitralne, sprzeczne z zasadami doświadczenia życiowego kosztów naprawy uszkodzonego pojazdu w oparciu o kalkulację naprawy sporządzoną przez biegłego sytuacji gdy ich pojazd został naprawiony – przywrócony do stanu sprzed wypadku; przez pominięcie dowodów istotnych dla rozpoznania, rozstrzygnięcia sprawy opinii biegłego z treści której wynika, iż wycena sporządzona przez biegłego nie może być traktowana jako gwarancja sprzedaży przedmiotu wyceny za oszacowaną wartość a wreszcie poprzez brak przeprowadzenia dowodów mających dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie.

Wskazując na powyższe zarzuty apelujący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez oddalenie powództwa w części ponad zasądzoną kwotę 2.701,54 zł oraz zmianę w części dotyczącej odsetek poprzez ich zasądzenie od daty wyrokowania w miejsce przyjętej daty 26.02.2013r, a także zmianę rozstrzygnięcia w zakresie kosztów procesu wg norm przepisanych; zasądzenie od powoda na rzecz strony pozwanej kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu przed Sądem II instancji wg norm przepisanych; ewentualnie uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania.

W odpowiedzi na apelacje pozwanego, powodowie wnieśli o jej oddalenie
i zasądzenie od pozwanego na rzecz powodów kosztów postępowania przed Sądem II instancji według norm przepisanych, w tym kosztów zastępstwa procesowego dziel go przez adwokata.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje.

Apelacja pozwanego jest nieuzasadniona.

Sąd Okręgowy w całości podziela ustalenia faktyczne i rozważania dokonane przez Sąd Rejonowy i uznaje je za własne. W takiej sytuacji gdy sąd odwoławczy orzeka na podstawie materiału dowodowego zgromadzonego w pierwszej instancji i aprobuje dotychczasowe ustalenia, nie musi ich powtarzać (por. postanowienie Sądu Najwyższego
z dnia 26 kwietnia 2007 r., II CSK 18/07, Lex nr 966804; orzeczenie Sadu Najwyższego
z dnia 13 grudnia 1935 r., C III 680/34. Zb. Urz. 1936, poz. 379, z dnia 14 lutego 1938 r.., C II 21172/37, Przegląd Sądowy 1938, poz. 380 i z dnia 19 listopada 1998 r., III CKN 792/98, OSNC 1999, nr 4, poz. 83; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9 marca 2006 r., I CSK 147/05).

Odnosząc się do zarzutu apelującego pozwanego naruszenia prawa procesowego, to stwierdzić należy, ze w myśl art. 233 § 1 k.p.c. sąd ocenia wiarygodność i moc dowodów według własnego przekonania, na podstawie wszechstronnego rozważenia zebranego
w sprawie materiału. Sąd Rejonowy dokonując tej oceny nie naruszył reguł oznaczonych
w powołanym tu unormowaniu, dającym wyraz obowiązywaniu zasady swobodnej oceny dowodów.

W żadnym razie nie jest uzasadnione dopatrywanie się przez pozwanego naruszenia art. 233 §1 kpc przez przekroczenie zasady swobodnej oceny dowodów w odniesieniu do opinii biegłego sadowego, bowiem wnioski w zakresie kosztów naprawy uszkodzonego samochodu powoda w wariancie nowych części zamiennych wg cen producenta marki O. grupy „0” oraz stawki 90 zł netto za roboczogodzinę zostały przekonywująco uzasadnione
i nie budzą wątpliwości co do zgodności z treścią pozostałych zgromadzonych w sprawie dowodów. Należy zgodzić, się że wycena sporządzona na potrzeby postępowania sądowego nie stanowi gwarancji sprzedaży przedmiotu za oszacowaną wartość, ale wbrew zarzutom apelującego, nie taki został postawiony cel biegłemu przy wycenie kosztów naprawy pojazdu.

W związku z treścią apelacji pozwanego podnieść też tu trzeba, co następuje.

W postępowaniu zmierzającym do ustalenia faktów sprawy należy uwzględniać rozkład ciężaru dowodu. Zwrot ten jest używany w dwóch podstawowych znaczeniach: formalnym (procesowym) i materialnoprawnym. W znaczeniu formalnym (procesowym) wskazuje on podmioty, które powinny przejawiać inicjatywę w zbieraniu dowodów
i wykazywaniu twierdzeń. W znaczeniu materialnoprawnym określa on, kto ponosi ujemne konsekwencje tego, że istnienie doniosłego dla rozstrzygnięcia sprawy faktu nie zostało
w toku postępowania sądowego udowodnione. Kwestię tę rozstrzyga art. 6 k.c. stanowiąc, że ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z tego faktu wywodzi skutki prawne. Dotyczy to również faktów na poparcie twierdzeń przeciwnych. Tak więc, skoro pozwany wywodzi, że z powodu zastosowania części nieoryginalnych koszt naprawy samochodu przez powodów był niższy i wystarczający do przywrócenia stanu pojazdu przed szkodą, to na nim spoczywał ciężar udowodnienia prawdziwości twierdzeń przeciwnych. Podobnie rzecz się ma, gdy chodzi o twierdzenia, że uszkodzone części pojazdu były nieoryginalne lub też uszkodzone. Sam fakt ze pojazd został naprawiony częściami tańszymi nie zmniejsza straty poszkodowanego, jeżeli w wyniku takiej naprawy nie nastąpili pełna restytucja. Poszkodowany nie ma również obowiązku naprawy uszkodzeń pojazdu częściami tańszymi, nieoryginalnymi, jeżeli uszkodzone części takie nie były.

W ustalonych w sprawie okolicznościach faktycznych, których zasadnicza część oparta została na wnioskach z opinii biegłego, Sad Rejonowy prawidłowo przyjął, że należne odszkodowanie winno obejmować wartość kosztów naprawy przy zastosowaniu części nowych oryginalnych i średnich stawek roboczogodziny obowiązujących na lokalnym rynku. Sąd I instancji zasadnie stwierdził, że niepokryta strata jaką ponieśli powodowi wynosi 3.495,47 zł a jej wymagalność wynika z upływu 30 dniowego terminu od dnia wezwania do zapłaty odszkodowania. Nie doszło zatem do naruszenia także art. 481 §1 k.c. przy zasądzeniu odsetek za czas opóźnienia.

Już wobec powyższego apelacja pozwanego podlega z mocy art. 385 kpc oddaleniu.

O kosztach procesu w postepowaniu apelacyjnym orzeczono na podstawie art. 98 §1 i art. 108 §1 kpc.

SSO Małgorzata Pilarczyk SSO Wojciech Vogt SSO Janusz Roszewski