Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Płock, 25 kwietnia 2017 r.

Sąd Okręgowy w Płocku – II Wydział Karny w składzie

sędzia SO Dariusz Wysocki

protokolant st. sekr. sąd. Sylwia Kruszczyńska

po rozpoznaniu 25 kwietnia 2017 r. na posiedzeniu bez udziału stron

sprawy z wniosku Sądu Rejonowego w Płońsku

o wydanie europejskiego nakazu aresztowania P. Z. , urodzonego (...) w L. syna J. i I., w celu wykonania kary 1 roku pozbawienia wolności, orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego w Płońsku z 4 lutego 2005 r. w sprawie oznaczonej II K 494/02, za przestępstwo z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. (w wyroku warunkowo zawieszono wykonanie kary na okres próby 4 lat, wykonanie ostatecznie zarządzono postanowieniem Sądu Rejonowego w Płońsku z 29 października 2014 r.)

na podstawie art. 607 a k.p.k.

postanawia

nie uwzględnić wniosku.

UZASADNIENIE

P. Z. został skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Płońsku z 4 lutego 2005r. w sprawie II K 494/02 za czyn z art. 286§1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. popełniony w marcu 1999 r. Z materiałów sprawy wynika, że P. Z. był przedsiębiorcą, właścicielem zakładu przemysłu mięsnego, który przejął z długami po śmierci ojca. Przypisane oskarżonemu w wyroku przestępne zachowanie polegało na zakupie od spółki (...) półtusz wieprzowych za sumę 94.439,30 zł, pomimo świadomości braku płynności finansowej, której to sumy oskarżony nie był w stanie zapłacić, ponieważ z płatności nie wywiązywali się jego dłużnicy (k. 59, 65-67). Sąd wymierzył oskarżonemu w przedmiotowym wyroku karę 1 roku pozbawienia wolności, z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 4 lat i zobowiązał P. Z. do naprawienia szkody przez zwrot pokrzywdzonemu kwoty 82.061,30zł w terminie 3 lat od uprawomocnienia się orzeczenia (k. 5). Oskarżony był obecny na rozprawie oraz na ogłoszeniu wyroku (k. 64 – 67). W 2007 r. P. Z. wyjechał zagranicę w poszukiwaniu pracy i znalazł zatrudnienie w zakładzie mięsnym w Holandii (k. 78, 79, 51).

Postanowieniem z 9 marca 2009r. Sąd Rejonowy w Płońsku zarządził wykonanie wymierzonej P. Z. kary pozbawienia wolności ze względu na niewywiązanie się przez przebywającego zagranicą skazanego z nałożonego obowiązku naprawienia szkody (k. 6). Natomiast Sąd Okręgowy w Płocku, postanowieniem z 11 marca 2010 r., nie uwzględnił wniosku o wydanie europejskiego nakazu aresztowania P. Z. w celu wykonania kary (k. 40-41). Natomiast P. Z. został zatrzymany w Holandii 26 stycznia 2011r. (k. 146) na podstawie europejskiego nakazu aresztowania wydanego przez Sąd Okręgowy w Poznaniu postanowieniem z 9 czerwca 2008r., sygnatura III Kop 120/08 i przekazany do Polski 27 maja 2011r. (k. 148), w celu przeprowadzenia postępowania karnego w sprawie III K 172/08 Sądu Rejonowego w Poznaniu (k. 138-139). Po przekazaniu P. Z. do Polski Sąd Rejonowy Poznań Stare Miasto w wydał 30 czerwca 2011r. sprawie III K 172/08 wyrok skazujący go na karę 1 roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem wykonania na okres próby 5 lat, za usiłowanie uzyskania w listopadzie 2006 r. pożyczki w wysokości 5.000 zł na podstawie nierzetelnych dokumentów (k. 54-55). Jednocześnie w chwili wyrokowania Sąd ten uchylił tymczasowe aresztowanie oskarżonego (k. 53).

Ze względu na to, że wykonanie kary orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego w Płońsku z 4 lutego 2005r. w sprawie II K 494/02 nie było objęte europejskim nakazem aresztowania na podstawie którego P. Z. został przekazany do Polski, zakład karny odmówił wprowadzenia do wykonania przedmiotowej kary, a Sąd Rejonowy w Płońsku 7 lipca 2011r., na posiedzeniu w przedmiocie ewentualnego zrzeczenia się przez skazanego prawa z art. 607e § 1 k.p.k. wydał postanowienie o umorzeniu postępowania w przedmiocie wprowadzenia kary do wykonania, wobec braku na to zgody skazanego(k. 87-88). A poszukiwania P. Z. listem gończym, zarządzone przez Sąd Rejonowy w Płońsku postanowieniem z 19 sierpnia 2009r. (k. 80), zostały odwołane postanowieniem z 8 czerwca 2011r. (k. 83). Zwróci należy uwagę, że Sąd Rejonowy w Płońsku mógł wtedy wystąpić o rozszerzenie przekazania P. Z. na podstawie (...), jednak – wobec uchylenia tymczasowego aresztowania oskarżonego przez Sąd Rejonowy Poznań Stare Miasto po wydaniu wyroku w sprawie III K 172/08 – i wobec wątpliwości, czy zgoda na rozszerzenie przekazania zostałaby wówczas wydana, nie uczynił tego. Natomiast postanowieniem wydanym na posiedzeniu 21 grudnia 2011r. odroczył P. Z. wykonanie kary na okres 6 miesięcy, tj. do 21 czerwca 2012r. (k. 92-93). Pomimo, że skazany nałożony na niego w wyroku obowiązek wykonał w niewielkim tylko zakresie (k. 98), to postanowieniem z 26 lipca 2012r. odroczono mu dalej wykonanie kary na kolejne 6 miesięcy, do 26 stycznia 2013r. (k. 97).

Na posiedzeniu 18 lutego 2013r. Sąd Rejonowy w Płońsku nie uwzględnił wniosku obrońcy skazanego o warunkowe zawieszenie wykonania kary pozbawienia wolności (k. 99-100). Na skutek zażalenia obrońcy skazanego postanowieniem Sądu Okręgowego w Płocku z 7 czerwca 2013r., sygnatura V Kzw 228/13, zmienione zostało zaskarżone postanowienie w ten sposób, że warunkowo zawieszono P. Z. wykonanie kary 1 roku pozbawienia wolności na okres 4 lat tytułem próby i określono termin wykonania obowiązku naprawienia szkody do 7 czerwca 2014r (k. 7-7v, to samo na k. 103-104).

Postanowieniem z 29 października 2014r., sygn. akt II Ko 1135/14 Sąd Rejonowy w Płońsku, na wniosek kuratora (k. 105), ponownie zarządził wykonanie przedmiotowej kary pozbawienia wolności wobec P. Z. (k. 9-9v, to samo k. 106-108). Skazany nie był osobiście obecny na posiedzeniu w przedmiocie zarządzenia wykonania kary, ale korzystał z pomocy ustanowionego z wyboru obrońcy. Postanowienie to zostało utrzymane w mocy przez Sąd Okręgowy w Płocku postanowieniem z 27 marca 2015r., sygn. akt V Kzw 38/15 (k. 10-10v to samo na k. 110-111). A na posiedzeniu 10 czerwca 2015r. Sąd Rejonowy w Płońsku nie uwzględnił wniosku skazanego o odroczenie wykonania kary (k. 116-117). Postanowienie to zostało utrzymane w mocy przez Sąd Okręgowy w Płocku 23.09.2015r. (k. 118-119).

Postanowieniem Sądu Rejonowego w Płońsku z 19 listopada 2015r. zarządzono poszukiwania P. Z. listem gończym (k. 11, list gończy k. 12-13).

Z informacji Policji oraz z wywiadu środowiskowego kuratora sądowego wynika, że P. Z. zamieszkuje wraz z rodziną w Holandii w miejscowości G. 92, (...), gdzie kupił dom, na który zaciągnął kredyt. Pracuje w zakładzie (...) w miejscowości B., zatrudniony przez firmę (...) (k. 17, 19-20). Z informacji pełnomocnika podmiotu, który przejął aktywa pokrzywdzonej przestępstwem oskarżonego spółki (...) Grupy Inwestycyjnej z siedzibą w R. – adw. T. W. wynika, że skazany P. Z. jedynie w nieznacznym zakresie wywiązał się z nałożonego w wyroku obowiązku naprawienia szkody (k. 174, 175).

Sąd okręgowy stwierdza, że w tym stanie faktycznym nie zachodzą przeszkody do wydania europejskiego nakazu aresztowania przewidziane w art. 607 b k.p.k., jednak wydanie takiego nakazu stanowiłoby reakcję niewspółmierną do rzeczywistej potrzeby i nadmierną z punktu widzenia nagromadzonych okoliczności. Racjonalizacja reakcji karnej w stosunku do P. Z. i działania na rzecz zapewnienia jej skuteczności, nie były jednoznaczne i dostatecznie efektywne. Upływ znacznego czasu, jaki nastąpił od uprawomocnienia się wyroku skazującego zmniejszył przy tym dodatkowo znaczenie powyższego czynnika, w istotny sposób zmieniając także perspektywę oceny faktycznej i prawnej okoliczności sprawy. W interesie publicznym leży by wobec osób które popełniły przestępstwo przeprowadzone zostało rzetelne postępowanie i żeby reakcja karna, jeżeli dochodzi do jej zastosowania, spełniła inkorporowane w niej cele i przeznaczoną funkcję oraz żeby nie doszło do zdarzeń, w obliczu których osoba skazana mogłaby żyć w przekonaniu o iluzoryczności zastosowanych wobec niej środków penalnych. Ów interes publiczny, z zasady przeważa nad interesami prywatnymi skazanego i pokrzywdzonego, w stopniu zależącym od charakteru i wagi popełnionego przestępstwa, okoliczności jego popełnienia i cech samego sprawcy. Znaczne opóźnienie w stosowaniu właściwych środków prawnych zmniejsza przy tym znaczenie przewagi interesu publicznego nad prywatnym w postaci życia prywatnego i rodzinnego osoby, względem której środki te mają być stosowane. Niewczesność użycia środków prawnych sprawia bowiem, że ich zastosowanie może stanowić nieproporcjonalną ingerencję w dobro osobiste, a tym samym sprzeczną z art. 8 Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności (Dz. U. z 1996 r. Nr 61, poz. 284 ze zm.). Każdy, nie wyłączając osób skazanych, ma bowiem prawo do ochrony życia prywatnego i rodzinnego, a ingerencja władzy publicznej w korzystanie z tego prawa, z wyjątkiem ingerencji koniecznej i proporcjonalnej, pozostaje niedopuszczalna. Tożsamej treści normę statuują także przepisy art. 31 ust. 2 zd. pierwsze i ust. 3 Konstytucji.

Kierując się zatem powyższymi wskazaniami, sąd okręgowy uznaje, że wydanie obecnie europejskiego nakazu aresztowania P. Z., po upływie 12 lat od uprawomocnienia się wyroku skazującego w sprawie II K 494/02, a 18 lat od popełnienia przypisanego tym wyrokiem przestępstwa, byłoby sprzeczne z normą prawną dekodowaną z treści przepisów art. 8 powołanej wyżej Konwencji, a także art. 31 ust. 2 zd. pierwsze i ust. 3 Konstytucji, które to przepisy – mocą art. 8 ust. 1 i 2 oraz art. 91 ust. 2 Konstytucji – należy zastosować, jako mające pierwszeństwo przed ustawą.

Dokonując takiego rozstrzygnięcia sąd okręgowy kierował się przy tym także ustaleniem, że:

- obydwa przestępstwa, tj. przypisane wyrokami Sądów Rejonowego w Płońsku i Rejonowego Poznań Stare Miasto w Poznaniu nie miały charakteru kryminalnego, popełnione były w przymusowej sytuacji ekonomicznej, w jakiej znalazł się oskarżony, a sam P. Z. nie ujawniał poza tym skłonności do zachowań sprzecznych z zasadami współżycia społecznego,

- wynikający z wyroku karnego interes majątkowy (...) Grupy (...) pozwala w wystarczającym stopniu ochronić instytucja Europejskiego Tytułu Wykonawczego, tym bardziej, że znane są: miejsce zamieszkania i zagraniczny pracodawca P. Z..

ZARZĄDZENIE

Odpis postanowienia doręczyć Sądowi Rejonowemu w Płońsku ze stwierdzeniem prawomocności oraz informacyjnie Prokuratorowi Okręgowemu w Płocku.