Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 marca 2017 r.

Sąd Rejonowy w Olkuszu III Wydział Rodzinny i Nieletnich

w składzie następującym:

Przewodniczący SSR Barbara Halamus-Dyląg

Protokolant st.sekr.sądowy Katarzyna Piątek

po rozpoznaniu w dniu 16 marca 2017 r. w Olkuszu

na rozprawie

sprawy z powództwa K. S.

przeciwko S. S. (1)

o alimenty

I.Oddala powództwo.

II.Przyznaje ze Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Olkuszu na rzecz Kancelarii Adwokackiej adw. Z. K. kwotę 147,60 (sto czterdzieści siedem 60/100) złotych tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej świadczonej powódce z urzędu.

III. Odstępuje od obciążania pozwanego kosztami sądowymi w sprawie.

Sygn.akt III RC 265/16

UZASADNIENIE

W pozwie wniesionym do tut. Sądu w dniu 23 września 2016r. powódka K. S. wniosła o zasądzenie na jej rzecz od pozwanego S. S. (1) alimentów w kwocie po 500 złotych miesięcznie płatne do dnia 10-go każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat poczynając od daty wniesienia pozwu.

W uzasadnieniu pozwu powódka wskazała , że jej małżeństwo z pozwanym zostało rozwiązane przez rozwód wyrokiem Sądu Okręgowego w Krakowie z dnia 25 października 2011r. sygn.akt XI C 2750/10 bez orzekania o winie. Powódka podała , że znajduje się w bardzo trudnej sytuacji materialno-bytowej , jest schorowana i żyje w niedostatku , podczas gdy pozwany zawarł nowy związek małżeński , posiada zarówno on jak i jego żona emerytury i dochody z gospodarstwa rolnego .

Pozwany S. S. (1) wniósł o oddalenie powództwa podnosząc , że jest ono bezzasadne. Podał , że powódka pracuje lub do niedawna pracowała i pobiera emeryturę. Powódka mieszka z synem , który dokłada się do kosztów utrzymania domu , w ostatnim roku przeprowadziła remont domu , założyła m.in. centralne ogrzewanie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny :

Wyrokiem z dnia 25 października 2011r. sygn.akt XI C 2750/10 Sąd Okręgowy w Krakowie rozwiązał małżeństwo powódki K. S. i pozwanego S. S. (1) – bez orzekania o winie. Wyrok uprawomocnił się z dniem 16 listopada 2011r.

W dacie orzekania rozwodu powódka K. S. miała orzeczenie o lekkim stopniu niepełnosprawności , pracowała jako kucharz z wynagrodzeniem ok. 1037 złotych netto , była zobowiązana do łożenia alimentów na rzecz córki P. S. umieszczonej w pieczy zastępczej w kwocie po 250 złotych miesięcznie. Pozwany S. S. (1) miał przyznaną rentę w wysokości po 760 złotych miesięcznie i także był zobowiązany do łożenia alimentów na rzecz córki P..

O. małżonkom w dacie orzekania rozwodu przysługiwała wynikająca z wyroku Sądu Okręgowego w Krakowie z dnia 3 kwietnia 2008r. sygn. akt I C 149/06 wierzytelność od J. S. i A. S. (1) – brata i bratowej pozwanego w kwocie 184.268 złotych z tytułu nakładów poczynionych na jego nieruchomość ( strony wybudowały dom w którym mieszkały w trakcie trwania małżeństwa na nieruchomości w Z. o nr działki (...) będącej własnością J. i A. małż. S. ).

dowód : akta sprawy Sądu Okręgowego w Krakowie o sygn. XI C 2750/10.

Po orzeczeniu rozwodu toczyła się pomiędzy stronami sprawa o podział majątku wspólnego , a także sprawa z powództwa J. S. przeciwko K. S. o bezumowne korzystanie przez nią z budynku mieszkalnego nr (...) położonego na jego nieruchomości o nr 504/1. Wszczęte zostało także na skutek wniosku K. S. postępowanie egzekucyjne przeciwko J. S. celem wyegzekwowania przysługującej jej od J. S. wierzytelności.

Postanowieniem z dnia 8 kwietnia 2014r. w sprawie o sygn. I Ns 414/12 Sąd Rejonowy w Olkuszu dokonał podziału majątku wspólnego stron przyznając powódce K. S. 1/2 część wierzytelności w stosunku do J. i A. małż. S. stwierdzonej wyrokiem S.O w K. z dnia 3.04.2008r. sygn.akt I C 149/06 tj. wierzytelność w kwocie 92.143 złotych z odsetkami w kwocie 60.974,46 złotych oraz dalszymi odsetkami ustawowymi od kwoty 92.143 złotych poczynając od dnia 27.09.2013r. Pozwanemu S. S. (1) Sąd przyznał środki pieniężne zgromadzone na rachunku bankowym w kwocie 9.116,28 złotych , środki pieniężne w kwocie 2.000 złotych stanowiące równowartość konia oraz 1/2 część wierzytelności w stosunku do J. i A. małż. S. stwierdzonej wyrokiem S.O w K. z dnia 3.04.2008r. sygn.akt I C 149/06 tj. wierzytelność w kwocie 92.143 złotych wraz z odsetkami w kwocie 60.974,46 złotych oraz dalszymi odsetkami ustawowymi od kwoty 92.143 złotych poczynając od dnia 27.09.2013r. Ponadto Sąd zasądził od S. S. (1) na rzecz K. S. kwotę 2.424,67 złotych tytułem dopłaty płatną w terminie jednego miesiąca od uprawomocnienia się orzeczenia.

Dnia 15 kwietnia 2015r. przed Notariuszem W. K. w Kancelarii Notarialnej w W. powódka K. S. zawarła z wierzycielem J. S. aktem notarialnym R. A nr 2981/2015 umowę przeniesienia własności w celu zwolnienia z długu. Na mocy tej umowy J. S. w celu zwolnienia z długu względem K. S. , który na dzień 15 kwietnia 2015r. wynosił 193.273,45 zł przeniósł na nią udział 1/2 części nieruchomości o nr działki (...) o powierzchni 0,1495 ha położonej w T. ( nieruchomość na której zamieszkiwały bez tytułu prawnego strony w trakcie trwania małżeństwa i na której wybudowały dom ) i dopuścił ją do współposiadania z datą zawarcia aktu notarialnego. Powódka w umowie oświadczyła , że ww umowa wyczerpuje wszelkie jej roszczenia względem J. S. zobowiązała się złożyć u Komornika w związku z zawarciem ww umowy wniosek o umorzenie postępowania egzekucyjnego prowadzonego z jej wniosku przeciwko J. S..

W tut. Sądzie pod sygn.akt I C 28/09 toczyła się także sprawa z powództwa J. S. przeciwko K. S. o bezumowne korzystanie przez pozwaną z budynku mieszkalnego nr (...) znajdującego się na działce o nr (...). W sprawie tej na mocy ugody zawartej w dniu 21 września 2015r. powódka K. S. zobowiązała się zapłacić J. S. kwotę 15.000 złotych płatną w 36 ratach , pierwsze 35 rat w kwotach po 420 złotych każda , a ostatnia 36 rata w kwocie 300 złotych do dnia 20-go każdego następującego po sobie miesiąca , poczynając od stycznia 2016r. , z zastrzeżeniem odsetek ustawowych na wypadek opóźnienia w zapłacie oraz zobowiązała się zapłacić na rzecz Skarbu Państwa kwotę 757,80 złotych tytułem wynagrodzenia biegłego. Z kolei J. S. oświadczył , że ww ugoda wyczerpuje całość jego roszczeń z tytułu bezumownego korzystania przez pozwaną z budynku mieszkalnego znajdującego się na działce (...).

dowód : odpis postanowienia tut. Sądu z dnia 8.04.2014r. sygn.akt I Ns 414/12 – k. kopia wypisu aktu notarialnego z dnia 15 kwietnia 2015r. zawarta przed Notariuszem W. K. w Kancelarii Notarialnej w W. Rep A nr 2981/2015 k. 82 , kopia ugody z dnia 21 września 2015r. sygn.akt I C 28/09 k. 12.

Po orzeczeniu pomiędzy stronami rozwodu powódka pozostała i nadal zamieszkuje w domu w Z. , której od dnia 15 kwietnia 2015r. jest współwłaścicielką w 1/2 części razem z J. S.. Na piętrze domu zamieszkuje syn stron A. S. (2) , który rozlicza się z J. S. w związku z korzystaniem z tego lokalu.

Od daty rozwodu do dnia 31 grudnia 2016r. powódka K. S. nieprzerwanie pracowała uzyskując do dochody. Powódka początkowo pracowała jako kucharz , a następnie od miesiąca maja 2012r. pracowała w firmie S.O.S. Sp. z.o.o. w K. jako osoba sprzątająca z wynagrodzeniem 1450 złotych netto. Powódka dojeżdżała codziennie do pracy ponosząc koszty związane z dojazdami busem i tramwajem w łącznej kwocie około 300 złotych miesięcznie. Powódka rozwiązała z dniem 1.01.2017r. umowę o pracę ponieważ nabyła uprawnienia do uzyskania emerytury i złożyła wniosek o jej przyznanie do (...) Oddział w C.. Decyzją Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w C. z dnia 23.02.2017r. przyznano powódce od dnia 1.01.2017r. emeryturę w wysokości 803,15 złotych netto. Powódka nie posiada innych dochodów.

dowód : świadectwo pracy z dnia 2.01.2017r. k. 46 , zaświadczenia o zatrudnieniu powódki z dnia 04.10.2016r. i z dnia 12.12.2016r. k. 62 -63 , decyzja (...) Oddział w C. z dnia 23.02.2017r. k. 98 , zeznania powódki K. S. k. 101-102.

Powódka ponosi koszty utrzymania domu w którym mieszka w kwocie ok. 500 złotych miesięcznie. Powódka spłaca J. S. płacąc mu miesięcznie kwotę 420 złotych – a to zgodnie z ugodą zawartą w dniu 21.09.2015r. opisaną powyżej. W ubiegłym roku powódka zawarła umowę pożyczki z S. Bank na kwotę 20.000 złotych , którą spłaca w ratach po 570 złotych miesięcznie. Środki z tej pożyczki powódka przeznaczyła na zakup i usługę wymiany pieca centralnego ogrzewania , która to inwestycja kosztowała 16.000 złotych. Pozostałą kwotę 4.000 złotych powódka przeznaczyła na zakup węgla i bieżące życie.

Powódka posiada orzeczenie o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności poczynając od dnia 10.04.2012r. , wcześniej od dnia 26.01.2004r. posiadała lekki stopień niepełnosprawności. Powódka pozostaje w leczeniu kardiologicznym i w związku ze schorzeniem kręgosłupa , ma podejrzenie schorzenia onkologicznego , jest w trakcie diagnostyki. Koszt realizacji leków przepisywanych powódce wynosi ok. 250 złotych miesięcznie , powódka nie zawsze realizuje wszystkie recepty , zdarza się że wykupuje najpotrzebniejsze leki i leki przeciwbólowe. Powódce sporadycznie pomaga finansowo jej ojciec przekazując podczas wizyt u niego 100-200 złotych. Powódka nie posiada żadnych oszczędności.

dowód : rachunki i faktury dot. utrzymania powódki k. 5 , 7-11 , k. 14-15 ,k. 55-61 , k. 64 , decyzja w sprawie wymiaru podatku rolnego za 2016r. k. 6 , dokumentacja medyczna dot. przebiegu leczenia i schorzeń powódki k. 16-19 ,k.48- 49 ,k. 51-52 orzeczenie o stopniu niepełnosprawności z dnia 15.06.2016r. k. 50 , zeznania powódki K. S. k. 101-102.

Pozwany S. S. (1) dnia 30 listopada 2013r. zawarł w Urzędzie Stanu Cywilnego w W. związek małżeński z W. S.. W dniu 22 sierpnia 2016r. pozwany zawarł z żoną W. S. przed Notariuszem J. K. umowę majątkową małżeńską ustanawiając z dniem 23 sierpnia 2016r. rozdzielność majątkowa.

dowód : wypis aktu notarialnego sporządzonego w dniu 22.08.2016r. w Kancelarii Notarialnej w W. przed notariuszem J. R. A Nr (...) – k. 31.

Pozwany S. S. (1) zamieszkuje wraz z żoną w jej domu jednorodzinnym w G.. Pozwany od 6 lat ma przyznaną z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w C. emeryturę , którą pobiera w kwocie 2046,15 złotych miesięcznie. Żona pozwanego także pobiera emeryturę , posiada gospodarstwo rolne o powierzchni 1,5 ha , które nie jest uprawiane. Pozwany nie posiada żadnych innych dochodów poza emeryturą. Pozwanemu przysługiwała wierzytelność względem brata J. S. w kwocie ok. 170.000 złotych i kwotę tą J. S. zapłacił pozwanemu. Pozwany rozdysponował tą kwotą w ten sposób , że spłacił J. S. w kwocie 20.000 złotych , a pozostałą kwotę darował córkom. Pozwany nie posiada żadnych oszczędności. Pozwany prowadzi wspólne gospodarstwo domowe z żoną , której przekazuje na utrzymanie domu i rodziny kwotę 1500 złotych miesięcznie. Koszty utrzymania domu wynoszą ok. 600 złotych miesięcznie.

Pozwany pozostaje w specjalistycznym leczeniu w poradni pulmonologicznej w związku w chorobą płuc , zażywa stale leki i ponosi koszty ich zakupu.

dowód : kopia decyzji (...) Oddział w C. z dnia 01.03.2016r. k. 37 , rachunki i faktury VAT dot. utrzymania pozwanego i domu w którym mieszka – k. 68- 72 , k. 73 ,75-76 , k. 92-97 , potwierdzenie zawarcia umowy ubezpieczenia rolnego z dnia 3.02.2016r. k. 74 , zaświadczenie lekarskie dot. pozwanego k. 91 , przesłuchanie pozwanego S. S. (1) k. 102.

Powyższy stan faktyczny Sad ustalił w oparciu o przesłuchanie stron oraz dokumenty których prawdziwości i wiarygodności strony nie kwestionowały.

Sąd zważył , co następuje :

Podstawą prawną rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie są przepisy art. 60 § 1 i 3 krio.

Przepis ten w § 1 stanowi , że małżonek rozwiedziony , który nie został uznany za wyłącznie winnego rozkładu pożycia i który znajduje się w niedostatku , może żądać od drugiego małżonka rozwiedzionego dostarczenia środków utrzymania w zakresie odpowiadającym usprawiedliwionym potrzebom uprawnionego oraz możliwościom zarobkowym zobowiązanego. Przepis § 3 zd. 2 stanowi że jeżeli zobowiązanym jest małżonek , który nie został uznany za winnego rozkładu pożycia , obowiązek ten wygasa także z upływem 5 lat od orzeczenia rozwodu , chyba że ze względu na wyjątkowe okoliczności sąd , na żądanie uprawnionego , przedłuży wymieniony termin pięcioletni.

Stan niedostatku w rozumieniu art. 60 § 1 krio zachodzi i można o nim mówić wówczas, kiedy małżonek własnymi siłami nie może zaspokoić w całości lub w części swoich usprawiedliwionych potrzeb, a nadto nie może zapewnić sobie dodatkowych źródeł dochodu z racji braku koniecznych kwalifikacji, których z kolei nie może nabyć z uwagi na konieczność sprawowania opieki czy też z uwagi na stan zdrowia. Innymi słowy jest to sytuacja, kiedy osoba dochodząca roszczenia nie ma możliwości majątkowych i zarobkowych pozwalających sprostać swoim uzasadnionym potrzebom , a dodatkowo nie jest w zdolna własnymi siłami i przy pomocy własnych środków zapewnić sobie właściwych warunków bytowych.

Sąd Najwyższy uznał za osoby znajdujące się w niedostatku takie, które "nie posiadają własnych środków w postaci wynagrodzenia za prace, emerytury czy renty, ani też dochodów z własnego majątku", przy czym zauważył również, że "nie można mówić o niedostatku osoby, która przez zbycie swego majątku lub jego części mogłaby sama i to na dłuższy czas z własnych środków zaspokoić swe usprawiedliwione potrzeby "(uchwała SN z 16 grudnia 1987, III CZP 91/86, OSNC 1988/4/42). Warto przywołać w tym miejscu także stanowisko prezentowane w literaturze przedmiotu, iż "niedostatkowi w rozumieniu kodeksu rodzinnego i opiekuńczego odpowiada termin bieda absolutna, tj. brak możliwości zaspokojenia podstawowych potrzeb człowieka: żywnościowych, mieszkaniowych i zdrowotnych"(T. Smyczyńki " System prawa prywatnego. Prawo rodzinne i opiekuńcze. ", Wyd. CH Beck, W-wa 2003, s. 701).

Bezspornym w niniejszej sprawie jest to , że rozwód stron został orzeczony wyrokiem z dnia 25 października 2011r. , który uprawomocnił się w dniu 16 listopada 2011r. , a rozwiązanie małżeństwa stron nastąpiło bez orzekania o winie za rozkład pożycia małżeńskiego. W tej sytuacji zgodnie z art. 60 § 1 krio powódka mogła po orzeczeniu rozwodu stron domagać się alimentów od pozwanego o ile pozostawała w niedostatku. Zgodnie jednak z art. 60 § 3 krio obowiązek alimentacyjny pomiędzy małżonkami , z których żaden nie został uznany za winnego rozkładu pożycia małżeńskiego wygasa z upływem pięciu lat od orzeczenia rozwodu stron , a przedłużenie tego obowiązku alimentacyjnego ponad ten pięcioletni termin może nastąpić jedynie ze względu na wyjątkowe okoliczności. Podnieść jednak należy , że przedłużenie pięcioletniego terminu przewidzianego w art. 60 § 3 krio może nastąpić tylko wtedy , gdy wyjątkowe okoliczności , o których mowa w tym przepisie , powstały przed upływem 5 lat od orzeczenia rozwodu ( tak m.in. Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 28 stycznia 1999r. w sprawie III CKN 1041/98 ) , choć sam pozew o alimenty może być wniesiony także po upływie tego pięcioletniego terminu ( tak m.in. Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 15 września 1978r. w sprawie III CZP 57/78 ).

W niniejszej sprawie powódka wystąpiła z pozwem 23.09.2016r. , a więc na dwa miesiące przed upływem 5-letniego terminu o którym mowa w art. 60 § 3 krio. W dacie wyrokowania w niniejszej sprawie ( 16.03.2017r. ) Sąd orzekał już po upływie owego 5 - letniego okresu o którym mowa w art. 60 § 3 krio , albowiem termin ten upłynął z dniem 16 listopada 2016r. ( wyrok rozwodowy z dnia 25.10.2011r. uprawomocnił się dnia 16.11.2011r., a zatem 5 lat minęło 16.11.2016r. ) .

Zgodnie z zasadą rozkładu ciężaru dowodu przewidziana w art. 6 kc , to powódka zobligowana była w toku niniejszej sprawy do wykazania nie tylko tego , że obecnie pozostaje w niedostatku i obecnie zachodzą wyjątkowe okoliczności przemawiające za przedłużeniem czasu trwania obowiązku alimentacyjnego pozwanego wobec niej, ale także , że ten stan niedostatku i okoliczności uzasadniające przedłużenie czasu trwania obowiązku alimentacyjnego zgodnie z art. 60 § 3 krio istniały przed upływem 5 lat od orzeczenia rozwodu , a więc najpóźniej w połowie listopada 2016r.

W ocenie Sądu analiza materiału dowodowego zgromadzonego w niniejszej sprawie prowadzi do wniosku , że nie sposób przyjąć , iż powódka wykazała , że przed upływem pięcio- letniego terminu od orzeczenia rozwodu stron popadła ona w niedostatek , a zatem , że w ogóle w tym okresie powstał obowiązek alimentacyjny pozwanego wobec niej , a tym bardziej powódka nie wykazała , że w dodatku wystąpiły już w tym okresie szczególne okoliczności przemawiające za przedłużeniem czasu trwania obowiązku alimentacyjnego pozwanego wobec niej.

Powódka przez cały pięcioletni okres po rozwodzie pracowała z wynagrodzeniem ok. 1450 złotych netto. Wprawdzie wynagrodzenia za pracę powódki było skromne ale dochód ten uzyskiwany regularnie co miesiąc pozwalał powódce na zaspokajanie jej potrzeb bytowych i mieszkaniowych. Z całą pewnością nie można mówić , że w tym okresie powódka znajdowała się w niedostatku. Podnieść należy , że to powódka mając możliwość dalszego zatrudnienia w dotychczasowej firmie z dniem 31.12.2016r. , a więc już po upływie pięcioletniego terminu o którym mowa w niniejszej sprawie , rozwiązała z pracodawcą umowę o pracę pozbawiając się dotychczasowych dochodów. Rezygnacja z dalszej pracy przez powódkę była podyktowana tym , iż z dniem 01.01.2017r. nabyła prawo do świadczenia emerytalnego , które przyznane jej zostało w kwocie 803 złotych. Gdyby jednak powódka zdecydowała się dłużej pracować w dotychczasowej zatrudniającej ją firmie – a miała taką możliwość - nadal uzyskiwałaby wyższe o ponad 600 złotych w porównania z obecną emeryturą wynagrodzenie za pracę , a dzięki dalszemu świadczeniu pracy , jej emerytura z czasem byłaby ustalona w wyższej kwocie.

Ponadto w okresie pięcioletniego terminu od rozwodu, tym bardziej nie może być mowy o niedostatku powódki w sytuacji gdy ta podejmowała w tymże okresie poważne decyzje finansowe i majątkowe. Powódka w 2016r. zawarła umowę pożyczki z Bankiem (...) w kwocie 20.000 złotych z obowiązkiem spłaty rat po 570 zł. miesięcznie. Podejmując tego typu decyzję powódka musiała dokonać oceny swoich możliwości finansowych i liczyć się z obowiązkiem spłaty tej pożyczki. Wysokość zaciągniętego zobowiązania z zestawieniu z wysokością jej ówczesnych dochodów świadczy o tym , że powódka swoją kondycję finansową musiała oceniać na co najmniej dobrą decydując się na tak wysoką pożyczkę i na raty po 570 zł. miesięcznie , tym bardziej że powódka była już obciążona ratami w kwocie 420 zł miesięcznie na rzecz J. S. z tytułu ugody sądowej z dnia 21.09.2015r.

Ponadto w toku pięcioletniego terminu o którym mowa , powódka nabyła wierzytelność od J. S. , która na dzień 15 kwietnia 2015r. wynosiła 193.273,45 zł. W zamian za zrzeczenie się przez powódkę tej wierzytelności J. S. przeniósł na nią udział 1/2 części nieruchomości o nr działki (...) o powierzchni 0,1495 ha położonej w T. tj. m.in. domu w którym powódka aktualnie mieszka , a gdzie wcześniej w trakcie jeszcze trwania małżeństwa z pozwanym mieszkała bez tytułu prawnego. Toczące się postępowania sądowe i czynności prawne podejmowane przez powódkę doprowadziły zatem do nabycia przez powódkę majątku w postaci połowy nieruchomości z domem w którym obecnie mieszka. Przejmując na współwłasność dom powódka musiała liczyć się z tym , że będzie ją obciążał nie tylko obowiązek utrzymania tego domu , ale także konieczność przeprowadzania jego niezbędnych remontów i napraw. Powódka mieszkając w tym domu kilkadziesiąt lat miała świadomość w jakim jest on stanie i jakich napraw i remontów wymaga.

Podejmowane przez powódkę tak poważne majątkowe i finansowe decyzje opisane powyżej tym bardziej przemawiają przeciwko przyjęciu , że w okresie pięcioletniego terminu od rozwodu powódka pozostawała w niedostatku.

Podkreślić należy , że Sąd nie kwestionuje , że powódka obecnie znajduje się w ciężkiej sytuacji materialnej i być może pozwalałaby ona na przyjęcie oceny , że znajduje się obecnie w niedostatku , biorąc pod uwagę wysokość jej emerytury i obciążających ją zobowiązań finansowych. Niemniej jednak powódka znalazła się w tej obecnej sytuacji już po upływie pięcioletniego terminu o którym mowa w art. 60 § 3 krio i to na skutek podjęcia świadomie zbyt pochopnej decyzji o przejściu na emeryturę ( mając możliwość dalszej pracy i wypracowania w przyszłości wyższej emerytury oraz mając świadomość obciążających ją zobowiązań ). Dlatego brak jest podstawy do zasądzenia na rzecz powódki alimentów od pozwanego gdyż ewentualny obowiązek alimentacyjny pozwanego względem powódki , zgodnie z art. 60 § 3 krio wygasł wraz z upływem pięcioletniego okresu od uprawomocnienia się wyroku rozwodowego stron , a nie wykazane zostały aby przed upływem tego terminu powstały jakieś szczególne okoliczności , które uzasadniałyby przedłużenie tego obowiązku.

Z tego względu Sąd oddalił powództwo jako bezzasadne.

W oparciu o przepisy § 10 ust 1 pkt 9 i § 4 ust 1 i 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu ( Dz.U. z dnia 5 listopada 2015r ) Sąd przyznał ze Skarbu Państwa na rzecz Kancelarii Adwokackiej adw. Z. K. tytułem nieopłaconej pomocy prawnej świadczonej powódce z urzędu kwotę 147,60 złotych wraz z podatkiem VAT.

W niniejszej sprawie Sąd obowiązkiem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego powódki nie obciążył pozwanego , gdyż powódka w całości przegrała sprawę , a zatem brak jest podstaw do obciążania pozwanego kosztami zastępstwa procesowego powódki.

Sąd pragnie podnieść , że nie podziela stanowiska Sądu Najwyższego wyrażonego w uchwale z dnia 21 października 2015r. w sprawie III CZP 68/15 w której to uchwale Sąd Najwyższy stwierdził , że : „Jeżeli osoba zobowiązana do alimentów nie została obciążona obowiązkiem zwrotu kosztów adwokatowi ustanowionemu z urzędu dla strony uprawnionej do alimentów przyznaje się od Skarbu Państwa wynagrodzenie ustalone na podstawie § 7 ust 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu”.

Zdaniem Sądu uchwała ta jest bowiem sprzeczna z jednoznacznym brzmieniem powołanego w niej przepisu , stąd też Sąd orzekający w niniejszej sprawie nie orzekł zgodnie z tą uchwałą , która w niniejszej sprawie nie jest wiążąca , zgodnie bowiem z art. 390 § 2 kpc uchwała Sądu Najwyższego rozstrzygająca zagadnienie prawne jest wiążąca w danej sprawie , a zatem nie musi być stosowana również w innych sprawach.

Sąd w oparciu o treść art. 98 kpc odstąpił od obciążania pozwanego kosztami sądowymi w sprawie albowiem w sytuacji gdy pozwany w całości wygrał sprawę brak było podstaw do obciążania go jakimikolwiek kosztami w sprawie.

SSR Barbara Halamus-Dyląg