Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 stycznia 2017 roku

Sąd Rejonowy w Kwidzynie Wydział I Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący Sędzia Sądu Rejonowego Danuta Kozikowska

Protokolant sekr. sąd. Patrycja Lis

po rozpoznaniu w dniu 25 stycznia 2017 r. w Kwidzynie

na rozprawie

sprawy z powództwa S. U.

przeciwko (...) S.A. z siedzibą w W.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego (...) S.A. z siedzibą w W. na rzecz powódki S. U. kwotę 4.500 zł (cztery tysiące pięćset złotych) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 04 stycznia 2015r. do 31 grudnia 2015r. i z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 01 stycznia 2016r. dnia zapłaty;

II.  oddala powództwo w pozostałej części;

III.  zasądza od pozwanego (...) S.A. z siedzibą w W. na rzecz powódki S. U. kwotę 1.190,10 zł (jeden tysiąc sto dziewięćdziesiąt złotych 10/100) tytułem zwrotu kosztów procesu;

IV.  nakazuje ściągnąć od (...) S.A. z siedzibą w W. na rzecz Skarbu Państwa-Sądu Rejonowego w Kwidzynie kwotę 2.239,05 zł (dwa tysiące dwieście trzydzieści dziewięć złotych 05/100) tytułem części nieuiszczonych wydatków.

SSR Danuta Kozikowska

Sygn. akt I C 711/15

UZASADNIENIE

Powódka S. U. wniosła o zasądzenie od pozwanego (...) S.A. w W. kwoty 15.000,00 zł tytułem zadośćuczynienia wraz z należnymi ustawowymi odsetkami od dnia 04 stycznia 2015r. do dnia zapłaty oraz kosztami procesu w tym kosztami zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu powódka podała, iż w nocy z dnia 25 na 26 lutego 2013r. świadcząc pracę na rzecz (...) sp. z o.o. w K. doznała zatrucia tlenkiem węgla z utratą przytomności. Z miejsca pracy powódkę przewieziono karetką pogotowia najpierw do szpitala w K. a następnie do I.. Z przeprowadzonej kontroli wyłączną przyczyna wypadku było zawinione działanie zakładu pracy.

W wyniku zdarzenia powódka po wyjściu ze szpitala pozostawała pod opieką lekarza rodzinnego. Pomimo leczenia powódka odczuwa skutki zatrucia. Decyzją lekarza orzecznika ZUS, ustalono , że powódka na skutek zatrucia tlenkiem węgla doznała długotrwałego uszczerbku na zdrowiu w wymiarze 10%.

Powódka zgłosiła szkodę do pozwanego, w którym sprawca zdarzenia tj. zakład pracy posiadał ubezpieczenie od odpowiedzialności cywilnej. Pismem z dnia 4 grudnia 2014r. pozwany potwierdził przyjęcie szkody, a decyzją z dnia 19 grudnia 2015r. przyznał powódce zadośćuczynienie w wysokości 1.500,00 zł oraz odszkodowanie w związku z kosztami leczenia w wysokości 50,00 zł. Z uwagi, że umowa ubezpieczenia obejmowała udział własny w szkodzie ubezpieczonego, pozwany wypłacił powódce 500,00 zł, zaś zakład pracy 1.000,00 zł

Powódka wskazała, że wypłacone zadośćuczynienie było rażąco niskie i dlatego odwołała się decyzji pozwanego, jednakże pozwany nie znalazł podstaw do zmiany decyzji.

Wniosek o zasądzenie odsetek od dnia 04 stycznia 2015r. powódka uzasadniła tym , że od tej chwili pozwany pozostaje w zwłoce w spełnieniu świadczenia, ponieważ pismem z dnia 04 grudnia 2014r. zawiadomił powódkę o przyjęciu szkody .

Pozwany (...) S.A. w W. wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie na jego rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego oraz opłaty skarbowej od pełnomocnictwa. Ponadto podniósł zarzut przedawnienia.

W uzasadnieniu odpowiedzi na pozew pozwany nie kwestionował swej odpowiedzialności co do zasady i przyznał, iż w toku postępowania likwidacyjnego wypłacono powódce zadośćuczynienie w łącznej wysokości 1.500,00 zł. W związku z tym, że umowa ubezpieczenia obejmowała udział własny w szkodzie ubezpieczonego, pozwany wypłacił powódce 500,00 zł, zaś zakład pracy powódki 1.000,00 zł .Pozwany podniósł, iż roszczenie zasądzenia dodatkowego zadośćuczynienia jest bezpodstawne, bowiem kwota wypłacona w toku postępowania likwidacyjnego obejmuje zarówno stwierdzony na zdrowiu uszczerbek, jak również wszystkie cierpienia psychiczne i fizyczne związane z doznaną szkodą, dlatego w pełni zrekompensowała powodowi doznaną szkodę, krzywdę i cierpienie. Ponadto w toku postępowania likwidacyjnego powódka nie wykazała, aby doznana krzywda uzasadniała przyznanie zadośćuczynienia w wyższej wysokości. W związku z powyższym zapłacenie powodowi kwoty dochodzonej pozwem byłoby nadmiernie wysokie w stosunku do poniesionych przez powódkę obrażeń. Ponadto pozwany podał, że wypłacił powódce 50,00 zł tytułem kosztów leczenia. Pozwany wskazał, że lekarz orzecznik (...) SA wydał opinie, że zatrucie tlenkiem węgla spowodowało u powódki trwałe następstwa , które lekarz ocenił na 1%. Ponadto wskazał, że opinia lekarza orzecznika ZUS-Oddział w G., który ustalił 10% trwałego uszczerbku na zdrowiu powódki nie jest dla pozwanego wiążąca.

Ponadto wskazał, że roszczenie uległo przedawnieniu, a powódka nie wykazała, że okres przedawnienia był dłuższy aniżeli 3 lata od dnia powstania szkody.

Nadto pozwany wskazał, że ewentualne odsetki winny zostać zasądzone dopiero od dnia wyrokowania, ponieważ jego zdaniem Sąd dokonuje ustalenia wysokości zadośćuczynienia według stanu istniejącego w dniu zamknięcia rozprawy (k. 75 – 76 akt).

Sąd ustalił, co następuje:

Powódka S. U. od 2012r. pracowała w (...) sp. z o.o. w K. w charakterze pracownika fizycznego, przy produkcji. W dniu 25 lutego 2013r. powódka rozpoczęła pracę o godz. 22:00, na hali pakowania mrożonek, gdzie do jej obowiązków należała obsługa linii produkcyjnej, przy pasie bocznym Około godz. 01:45 powódka wraz z inna pracownica przeszła do obsługi linii B. i po 10-15 minutach zasłabła , nie doznając widocznych obrażeń ciała. Z miejsca pracy powódkę przewieziono karetką pogotowia najpierw na Szpitalny Oddział Ratunkowy przy (...) sp. z o.o. (...) w K.. Tam przeprowadzono badania laboratoryjne krwi i zrobiono EKG a następnie powódkę podłączono do tlenu i pozostawiono w szpitalu na obserwacji. Następnego dnia powódkę przewieziono do (...) Szpitala im. (...) w I., gdzie nadal skarżyła się na nudności i osłabienie. W badaniu przedmiotowym nie stwierdzono istotnych odchyleń od stanu prawidłowego. Zlecono badania laboratoryjne oraz wdrożono tlenoterapię i zrobiono morfologię EKG. Następnego dnia(27 lutego 2013r.)powódkę wypisano ze szpitala, w stanie ogólnym dobrym. Następnego dnia, rano powódka poczuła drętwienie skóry głowy i dlatego udała się do lekarza rodzinnego, jednakże lekarz stwierdził , że nie ma to związku z zatruciem dwutlenkiem węgla.

(dowód: zeznania powódki –k. 293 akt oraz k. 103 –104v akt, dokumentacja medyczna sporządzona przez Szpital (...) w K. k.123 -131akt, dokumentacja medyczna sporządzona przez (...) Szpital im. (...) w I. karta k. 134 -160 akt, akta szkody (...) )

W chwili wypadku powódka osunęła się nie doznając widocznych obrażeń ciała. Stan powódki od początku był określany jako dobry. W badaniu przedmiotowym nie stwierdzono istotnych odchyleń od stanu prawidłowego.

W chwili wypadku powódka miała u kończone 49 lat. Przed wypadkiem powódka skarżyła się na lekki niedosłuch ucha prawego. Powódka miała obniżony nastrój i myśli rezygnacyjne. Depresję u powódki stwierdzono od 2007r. Powódka leczyła się antydepresantami(od 2007r.)ze względu na trudną sytuację życiową. Nadciśnienie tętnicze zostało określone jako samoistne i w dokumentacji medycznej odnotowano, że może być wyrazem reakcji sytuacyjnej w narażeniu na stres a także przyczyną nie zażywania zaordynowanych leków powódce. U powódki stwierdzono zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa. Do następstw zatrucia węglem nie można zaliczyć wysokiego poziomu cholesterolu. Wysoki poziom cholesterolu jest głównym czynnikiem miażdżycy, której powikłaniami(obrazem)jest nadciśnienie tętnicze czy szumy uszne.

Powódka w chwili wypadku była osoba niepalącą wyrobów tytoniowych.

(dowód: zeznania powódki –k. 293 akt oraz k. 103 –104v akt, opinia (...) – k. 246 – 256 akt)

Orzeczeniem Nr akt (...) Lekarza Orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. z dnia 19 marca 2014r. w sprawie procentowego uszczerbku na zdrowiu spowodowanego skutkami wypadku przy pracy w dniu 26 lutego 2013r. ustalono u powódki 10% długotrwałego uszczerbku na zdrowiu.

(dowód: orzeczenie Lekarza Orzecznika ZUS k. 26 akt, opinia (...) – k. 246 – 256 akt)

Jak wynika z pomiarów dokonanych przez przybyłą Straż Pożarną w K. o godz. 2:48 stężenie tlenku węgla w powietrzu na terenie hali produkcyjnej (hala pakowania mrożonek) wynosiła 225 ppm, a stężenie tlenu 20,90%.

(dowód: protokół nr (...) ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku przy pracy k. 11-16 akt, opinia (...) – k. 246 – 256 akt)

Powódka doznała lekkiego zatrucia tlenkiem węgla, które nie daje praktycznie poza objawami zgłaszanymi bezpośrednio po ekspozycji na czynnik szkodliwy(osłabienie, nudności, niewielkie pobolewania głowy) innych dolegliwości i stosunkowo szybko ustępują po tlenoterapii, pomimo nawet związania cząsteczek hemoglobiny z tlenkiem węgla. Wykonany krótko po ekspozycji poziom karboksyhemoglobiny wynosił 11,5%.

(dowód: opinia (...) – k. 246 – 256 akt, karta informacyjna z leczenia szpitalnego k. 17-18 akt)

Sąd zważył, co następuje:

Okoliczności faktyczne istotne dla rozstrzygnięcia sprawy Sąd ustalił na podstawie dokumentów znajdujących się w aktach sprawy, akt szkody i opinii biegłych- (...) , zeznań powódki. Dokumenty te nie były przez strony kwestionowane, Sąd również nie znalazł podstaw, aby odmówić im wiarygodności.

Sąd dał wiarę zeznaniom powódki co do przebiegu zdarzenia, odczuwanych dolegliwości jakich doznała powódka w wyniku zdarzenia z dnia 25 na 26 lutego 2013 r., stanu zdrowia powódki przed wypadkiem, jak i po wypadku za wyjątkiem okoliczności iż na skutek zatrucia tlenkiem węgla powódka utraciła przytomność. Z analizy dokumentacji medycznej ani z akt dochodzenia nie pojawiło się określenie utrata przytomności(patrz: opinia k.252 akt). W toku przeprowadzonego postępowania nie ujawniły się żadne okoliczności, które podważyłyby jej wiarygodność w powyższym zakresie. Zeznania powódki w tym zakresie były spontaniczne, spójne, konsekwentne oraz znajdowały potwierdzenie w opiniach biegłych oraz dokumentacji lekarskiej. Pozwany także nie zgłaszał żadnych zastrzeżeń wobec zeznań powódki.

Sąd dokonując ustaleń faktycznych odnośnie skutków zatrucia tlenkiem węgla co do rozmiaru obrażeń, bólu i cierpienia oraz trwałości obrażeń o powódki oparł się na opinii biegłych (...) z zakresu chorób wewnętrznych-specjalista kardiolog lek. med. U. U., z zakresu medycyny sądowej lek. med. R. N. oraz z zakresu toksykologii i chemii sądowej dr. n. med. R. C. (k.246-256 akt ). Sąd uznał opinię biegłych za wiarygodną, bowiem jest spójna oraz logiczna i wnioski z niej wynikające przyjął za własne. Opinia ta bowiem zostały sporządzona przez osoby dysponujące stosownymi wiadomościami specjalnymi i wieloletnim doświadczeniem zawodowym, wydane zostały po szczegółowej analizie dokumentacji medycznej , a wnioski w nich zawarte są należycie umotywowane i nie budzą zastrzeżeń Sądu. Strony nie podniosły zarzutów do powyższej opinii. Biegli rozważając czy w niniejszej sprawie miała miejsce utrata przytomności wskazali, że co prawda świadkowie wypadku jak i sama powódka podawała, że, miało miejsce zesłabnięcie, omdlenie, jednakże analizując dokumentację medyczną oraz akta z postępowania przygotowawczego(dochodzenia) nie spotkali się z określeniem utratą przytomności (patrz: k. 252 akt). Wskazali, że po wypadku nie odnotowano obrażeń w rozumieniu medycznym uszkodzeń ciała tj. naruszenia ciągłości tkanek i narządów. Według biegłych do wczesnego okresu skutków wypadku należy zaliczyć osłabienie, nudności, niewielkie pobolewania głowy. Po zastosowaniu tlenoterapii powódka opuściła szpital w ogólnym stanie dobrym. Zgodnie z Tabelą Oceny procentowej stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu stanowiący załącznik do Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18 grudnia 2002r. – ostre zatrucie gazem (w tym wypadku – tlenkiem węgla) przy udokumentowanej utracie przytomności jest w pkt I/87 a oceniane na 10%. W świetle zebranego materiału dowodowego brak jest zatem podstaw do przyjęcia 10% długotrwałego uszczerbku na zdrowiu powódki na skutek wypadku przy pracy w dniu 26 lutego 2013r. jak to przyjął Lekarz Orzecznik Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. w dniu 19 marca 2014r.(patrz: Orzeczeniem Nr akt (...)– k. 26 akt).

Zgłaszane przez powódkę w okresie późniejszym dolegliwości nie pozostają w związku przyczynowym z zatruciem tlenkiem węgla. Przed wypadkiem u powódki stwierdzono zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa, które mogą być przyczyną zarówno drętwienia skóry głowy, rąk, palców jak i szumów usznych. Obniżony nastrój i myśli rezygnacyjne, będące prawdopodobnie objawem nasilającej się depresji-stwierdzono u powódki już od 2007r.Powódka leczyła się antydepresantami(od 2007r.)ze względu na trudną sytuację życiową Z kolei nadciśnienie tętnicze zostało określone jako samoistne i w dokumentacji medycznej odnotowano, że może być wyrazem reakcji sytuacyjnej w narażeniu na stres a także przyczyną nie zażywania zaordynowanych leków powódce są bez znaczenia klinicznego.

Co prawda Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego z zakresu toksykologii A. F., niemniej opinię uznał za niespójną a wnioski w niej zawarte za nieprzydatne. Z jednej strony określił zatrucie powódki jako lekkie do średniego(patrz: k. 172-173 akt), a z drugiej strony uznał, że nie ma upoważnienia do określenia uszczerbku na zdrowiu powódki i czy też jest to uszczerbek stały, czy długotrwały, wskazując przy tym że zatrucie tlenkiem węgla może w przyszłości powodować problemy dla zdrowia powódki i możliwe jest wystąpienie u powódki występowanie późnych objawów neurologicznych mających związek z wypadkiem przy pracy w dniu 25-26 lutego 2013r.

W niniejszej sprawie bezspornym było, iż pozwany ponosi odpowiedzialność co do zasady, sporny był jedynie zakres tej odpowiedzialności co do wysokości. Podstawę odpowiedzialności pozwanego stanowi przepis art. 805 § 1 i § 2 pkt. 2 k.c. w zw. z art. 829 § 1 pkt. 2 k.c. jako ubezpieczyciela, z którym łączyła z pracodawcą powódki umowa ubezpieczenia o odpowiedzialności cywilnej.

Zgodnie z art. 445 § 1 k.c. w wypadkach przewidzianych w art. 444 k.c. Sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia. Przepis ten statuuje zasadę, iż zadośćuczynienie pieniężne za doznaną krzywdę przyznawane jest w wypadkach przewidzianych w ustawie, tj. w szczególności w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia. Wskazać należy, że przyznanie zadośćuczynienia pieniężnego ma charakter fakultatywny, co oznacza, iż nawet w razie istnienia krzywdy zasądzenie odpowiedniej kwoty nie jest obligatoryjne i zależy od uznania i oceny sądu konkretnych okoliczności sprawy (patrz: orz. SN z dnia 27 sierpnia 1969 r., sygn. akt I PR 224/69, opubl. OSNCP 1970, poz. 110).

Ustalając w niniejszej sprawie wysokość zadośćuczynienia Sąd miał na uwadze stan zdrowia przed wypadkiem powódki, jak i też wiek powódki, w chwili zdarzenia powódka miała skończone 49 lat, była osoba pracującą , posiadająca podstawowe wykształcenie, czy też że po dwóch dniach od zdarzenia wyszła ze szpitala w ogólnym stanie dobrym. Nadto Sąd wziął pod uwagę to, że powódka nie korzystała ze zwolnienia lekarskiego oraz brak stwierdzenia długotrwałego uszczerbku (nie przekracza sześciu miesięcy) ani trwałego uszczerbku na zdrowiu oraz to iż na skutek zatrucia tlenkiem węgla była osłabiona, miała nudności i pobolewała jej głowa. Nadto po zdarzeniu powódka stała się jeszcze bardziej lękliwa na sygnał ostrzegawczy, czy karetki pogotowia.

Po rozważeniu całokształtu okoliczności sprawy Sąd orzekający uznał, że kwota wypłaconego zadośćuczynienia przez pozwane Towarzystwo (...) w wysokości 1.500,00 zł(wkład własny 1000,00 zł) nie stanowi odpowiedniej sumy i jest niska oraz nie przedstawia ekonomicznie odczuwalnej wartości. Sąd uznał, że taką kwotą adekwatną do cierpień fizycznych i psychicznych powódki i spełnia swój kompensacyjny charakter oraz przedstawia ekonomicznie odczuwalną wartość a jednocześnie nie jest źródłem wzbogacenia jest kwota 6.000,00 zł. Kwota ta nie jest wygórowana i przy uwzględnieniu krzywdy powódki utrzymana jest w rozsądnych granicach. Sąd uznał ją za odpowiednią sumę w rozumieniu art. 445 § 1 k.c. (por. wyrok SN z dnia 28 września 2001 r., sygn. akt II CKN 427/00, LEX nr 52766 oraz wyrok SN z dnia 09 lutego 2000 r., sygn. akt III CKN 582/98, LEX nr 52776).W związku z tym Sąd uznał za zasadne żądanie powódki co do kwoty 4.500,00 zł i w tym zakresie uwzględnił powództwo, a w pozostałym zakresie powództwo oddalił.

O odsetkach orzeczono na podstawie przepisu art. 481 § 1 i § 2 k.c. Na podstawie przepisu art. 481 k.c. odsetki należą się za samo opóźnienie, choćby zatem wierzyciel nie poniósł żadnej szkody i choćby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi; przysługują one przy tym w zasadzie według stopy ustawowej. Tak ujęte odsetki stanowią rekompensatę uszczerbku doznanego przez wierzyciela wskutek pozbawienia go możliwości czerpania korzyści z należnego mu świadczenia pieniężnego (rodzaj zryczałtowanej opłaty za korzystanie z cudzych pieniędzy), jak i rolę represyjną (przyczyniając się do terminowego spełnienia świadczenia).

Jeżeli powód dochodzi zapłaty określonej kwoty tytułem odszkodowania z odsetkami za opóźnienie od danego dnia, wcześniejszego niż dzień wyrokowania, i w toku postępowania okaże się, że kwota ta istotnie należała się powódce od tego dnia, odsetki powinny być zasądzone zgodnie z żądaniem. Generalnie należy wskazać, iż odsetki od odszkodowania pieniężnego należą się od dnia, w którym powinno ono być zapłacone – zasadniczo wyznaczonego przez wezwanie dłużnika do wykonania zobowiązania (art. 455 in fine k.c.).

W niniejszej sprawie pozwany był zobowiązany wypłacić zadośćuczynienie w terminie 30 dni, licząc od daty zawiadomienia o zdarzeniu (por. przepis art. 817 k.c.).

Powód zażądał odsetek ustawowych od kwoty 15.000,00 zł od dnia 04 stycznia 2015r. do dnia zapłaty. Powód wykazał ,że zgłosił szkodę pozwanemu, a ten potwierdził zgłoszenie szkody pismem z dnia 04 grudnia 2014r. ( akta szkody (...) ), zatem o odsetki ustawowe jest zasadne.

Odsetki ustawowe od dnia 04 stycznia 2015r. do dnia 31 grudnia 2015r. wynosiły 8% zaś od 1 stycznia 2016r. w wysokości równej sumie stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego i 5/5 pkt procentowych. Dlatego też Sąd rozstrzygnął o odsetkach na podstawie art. 481 § 1 i 2 k.c.

Wskazać należy, że podniesiony przez pozwane Towarzystwo (...) zarzut przedawnienia jako niezasadny nie zasługiwał na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 819 §1 k.c. roszczenia z umowy ubezpieczenia przedawniają się z upływem lat trzech.

Zdarzenie wywołujące odpowiedzialność cywilną pozwanego miało miejsce w dniu 26 lutego 2013r.(patrz: k. 51 akt) , natomiast pozew o zapłatę nadano do tut. Sądu w dniu 05 lipca 2015r. (a więc przed upływem 3 lat) .

Mając na uwadze powyższe Sąd orzekł jak na wstępie, jak w pkt I i II wyroku.

Rozstrzygając o kosztach procesu Sąd oparł się na zasadzie art. 100 k.p.c. i włożył na stronę pozwaną zwrot wszystkich kosztów z uwagi na określenie należnej powódce odpowiedniej sumy tytułem rekompensaty doznanej krzywdy zależało od oceny sądu. Wskazać należy, że powódka wnosząc sprawę o zadośćuczynienie Powódka wygrała proces w 30 %, a w toku procesu poniosła następujące koszty:

⚫

opłata od pozwu –750,00 zł

⚫

koszty zastępstwa procesowego w kwocie 2.400,00 zł w stawce minimalnej określonej w § 6 pkt 5 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu(tekst. jedn. Dz. U. z 2013r. poz. 461, z późn. zm.)

⚫

koszty opłaty skarbowej od pełnomocnictwa – 17,00 zł,

⚫

koszty zaliczki na poczet wynagrodzenia biegłego – 800,00 zł(k. 73 akt) tj. łącznie 3.967,00 zł.

W tym stanie rzeczy pozwany winien zwrócić powodowi kwotę 1190,10 zł (3.967,00 zł x 30 % ).

Ponadto tymczasowo Skarb Państwa pokrył koszty związane z opracowaniem opinii biegłych w łącznej wysokości 1.217,00 zł , dlatego też zgodnie z art. 113 ust. 1 w zw. z art 83 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 28 lipca 2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych(tekst jedn. Dz.U. z 2016r. poz. 623) Sąd nakazał ściągnąć od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa-Sądu Rejonowego w Kwidzynie nie uiszczone wydatki w wysokości 2.239,05 zł .

Mając na uwadze powyższe Sąd orzekł jak na wstępie.

SSR Danuta Kozikowska