Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 8 sierpnia 2016 roku w sprawie z powództwa A. S. przeciwko M. S. o zapłatę, Sąd Rejonowy dla Łodzi – Widzewa w Łodzi oddalił powództwo oraz zasądził od powódki na rzecz pozwanego kwotę 3.617 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Apelację od powyższego wyroku wniosła powódka, zaskarżając go w całości. Zaskarżonemu wyrokowi zarzuciła:

1.  naruszenie przepisów postępowania, które miało wpływ na treść wyroku,
a w szczególności art. 233 § 1 k.p.c. polegające na braku wszechstronnego rozważenia zebranego w sprawie materiału dowodowego i przyjęciu za prawdziwe twierdzeń pozwanego, mimo, że :

a)  w dacie wyrokowania strony od 30 lipca 2015 roku nie łączył już ustrój wspólności ustawowej małżeńskiej;

b)  twierdzenia, że pieniądze ze spadku zostały wydane nie jest bezsporne, a jedynie tak twierdzi pozwany;

c)  pozwany nie wykazał na co przeznaczył i wydał te pieniądze, a załączone wyciągi z jego rachunku bankowego, do którego powódka nie miała nigdy dostępu, nie pozwalają na ocenę na co kwota ponad 63.000 zł została przeznaczona;

1.  naruszeniu przepisów prawa materialnego, tj. art. 45 § 2 k.r. i o. polegającego na błędnej jego wykładni i uznaniu, że roszczenie powódki jest przedwczesne w świetle art. 45 § 2 k.r. i o., a powódka nie wykazała, że domagając się wcześniejszego zwrotu wymaga to dobro rodziny, co pozostaje w sprzeczności zarówno z okolicznościami powołanymi w uzasadnieniu pozwu, oświadczenia o stanie rodzinnym i majątkowym, a także pisma powódki z dnia 24 marca 2014 roku na k. 28.

W oparciu o wskazane zarzuty apelująca wniosła o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji i temu Sądowi pozostawienie rozstrzygnięcia o kosztach postępowania, ewentualnie o zmianę zaskarżonego wyroku i zasądzenie od pozwanego na rzecz powódki kwoty 63.158,03 zł wraz z kosztami postępowania za obie instancje.

Na terminie rozprawy apelacyjnej pełnomocnik powódki popierał apelację, zaś pełnomocnik pozwanego wniósł o oddalenie apelacji i rozstrzygnięcie o kosztach postępowania według norm przepisanych.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

apelacja nie jest zasadna i podlega oddaleniu.

Sąd Okręgowy podziela ustalenia faktyczne poczynione przez Sąd I instancji, i przyjmuje za własne, co czyni zbędnym ich ponowne przytaczanie w tym miejscu (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 22 sierpnia 2001 r., V CKN 348/00, LEX nr 52761, Prok.i Pr. 2002/6/40).

Nietrafny jest zarzut naruszenia art. 233 § 1 k.p.c. W ocenie Sądu Okręgowego analiza treści uzasadnienia zaskarżonego wyroku prowadzi do wniosku, że Sąd Rejonowy dokonał prawidłowej oceny materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie i na jego podstawie słusznie uznał, iż w realiach podstawy faktycznej przedmiotowego przypadku powództwo w świetle dyspozycji art. 45 § 2 k.r.i o. jest przedwczesne.

Zgodnie z art. 45 § 1 i 2 k.r.o. każdy z małżonków powinien zwrócić wydatki i nakłady poczynione z majątku wspólnego na jego majątek osobisty, z wyjątkiem wydatków i nakładów koniecznych na przedmioty majątkowe przynoszące dochód. Może żądać zwrotu wydatków i nakładów, które poczynił ze swojego majątku osobistego na majątek wspólny. Nie można natomiast żądać zwrotu wydatków i nakładów zużytych w celu zaspokojenia potrzeb rodziny, chyba że zwiększyły wartość majątku w chwili ustania wspólności. Zasadą jest, iż rozliczeń wydatków i nakładów dokonuje się przy umownym lub sądowym podziale majątku wspólnego. Jak trafnie wskazał Sąd Najwyższy w orzeczeniu z dnia 12 kwietnia 2000 r.,IV CKN 27/00, LEX nr 52439 (por. również wyrok SA w Warszawie z dnia 18 stycznia 2013 r., VI ACa 1129/12 , LEX nr 1293805), rozliczenie wydatków, nakładów i innych świadczeń z majątku wspólnego na rzecz majątku odrębnego (osobistego) lub odwrotnie, a także rozliczenie długów jednego z małżonków zaspokojonych z majątku wspólnego następuje w postępowaniu nieprocesowym wówczas, gdy toczy się postępowanie o podział majątku wspólnego po ustaniu małżeńskiej wspólności majątkowej przewidziane w przepisach art. 567 k.p.c. W drodze wyjątku od tej zasady, sąd może nakazać wcześniejszy ich zwrot, jeżeli wymaga tego dobro rodziny. Będzie to w szczególności uzasadnione wówczas, gdy małżonkowie nie są zainteresowani dokonaniem podziału majątku, ale potrzeby małżonka sprawującego w szerszym zakresie pieczę nad wspólnymi dziećmi i zajmującego się domem uzasadniają zapłatę na jego rzecz sumy stanowiącej zwrot nakładów. W grę wchodzić mogą tutaj liczne inne sytuacje, a w szczególności związane z przygotowywaną lub zawieraną intercyzą, związane ze szkodą wyrządzoną w majątku wspólnym i potrzebą jak najszybszego jej wyrównania, a także sytuacje związane z aktualnym trudnym położeniem materialnym współmałżonka z innych powodów.

Tymczasem w toku niniejszego postępowania powódka przesłanki umożliwiającej dokonanie wcześniejszego rozliczenia nakładów nie wykazała. Sąd Rejonowy trafnie wskazał, że powódka żądając zapłaty od pozwanego nie opierała się na twierdzeniach wskazujących na konieczność dokonania rozliczeń między stronami z uwagi na to, że przemawia za tym dobro rodziny, jak to stanowi przepis art. 45 § 2 k.r. i o. Powódka będąc reprezentowaną przez fachowego pełnomocnika nie poruszała jakichkolwiek kwestii, które mogłyby być oceniane przez pryzmat „dobra rodziny”, stanowiącego przesłankę zastosowania art. 45 § 2 k.r. i o., umożliwiającego dokonywanie wcześniejszych rozliczeń między małżonkami, aniżeli w podziale majątku wspólnego. Należało zatem zgodzić się z Sądem meriti, iż przeprowadzenie ustaleń faktycznych w oparciu o twierdzenia stron w istocie prowadziłoby do rozstrzygnięcia kwestii zastrzeżonych dla postępowania o podział majątku wspólnego. Oceny tej nie zmienia argumentacja powódki podniesiona w apelacji, która stanowi powtórzenie stanowiska prezentowanego w toku postępowania przez Sądem I instancji.

Mając na uwadze powyższe, Sąd Okręgowy na podstawie art. 385 § 1 k.p.c. oddalił apelację.

O kosztach postępowania apelacyjnego orzeczono na podstawie art. 98 § 1 i § 3 k.p.c. w zw. z art. 391 § 1 k.p.c. i zasądzono od powódki na rzecz pozwanego kwotę 3600 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu apelacyjnym ustaloną na podstawie § 2 pkt 6 w zw. z § 10 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. 2015.1800).