Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 marca 2017 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim, Wydział V Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący SSO Ewa Tomczyk

Protokolant stażysta Iwona Jasińska

po rozpoznaniu w dniu 14 marca 2017 roku w Piotrkowie Trybunalskim na rozprawie

sprawy z wniosku K. R. (1)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

o prawo do emerytury górniczej

na skutek odwołania K. R. (1)

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

z dnia 30 października 2015 r. sygn. (...)

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje wnioskodawcy K. R. (1) prawo do emerytury górniczej od dnia 17 lipca 2015 roku.

Sygn. akt VU 11/16

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 30 października 2015 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. odmówił K. R. (1) prawa do emerytury górniczej wskazując, że do dnia 16 lipca 2015 roku udokumentował jedynie 11 lat, 2 miesiące i 9 dni pracy górniczej, w tym 9 lat, 4 miesiące i 10 dni pracy górniczej określonej w art. 50c ust. 1 ustawy emerytalnej.

K. R. (1) w dniu 16 listopada 2015 roku złożył odwołanie od tej decyzji, w którym wniósł o jej zmianę i przyznanie mu prawa do emerytury górniczej poprzez zaliczenie do pracy górniczej okresu od 1 lutego 2001 roku do chwili obecnej, w którym to okresie wnioskodawca wykonywał pracę jako inspektor.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie. Organ wskazał również, że w związku z wpłynięciem odwołania dnia 28 grudnia 2015 roku wydał nową decyzję, w której odmówił przyznania ubezpieczonemu emerytury górniczej ustalając, że do dnia 16 lipca 2015 roku K. R. (1) udowodnił jedynie 5 lat, 7 miesięcy i 9 dni pracy górniczej i uchylił zaskarżoną decyzję.

ZUS nie uwzględnił do stażu pracy górniczej w rozumieniu art. 50c ust. 1 ustawy emerytalne okresu od 13 czerwca 1995 roku do chwili obecnej, gdyż stanowiska starszego inspektora technicznego, sekcyjnego oraz sekcyjnego z jednoczesnym pełnieniem obowiązków inspektora technicznego nie figurują w załączniku nr 3 do zarządzenia nr 9 Ministra Przemysłu i Handlu z dnia 23 grudnia 1994 roku w sprawie określenia stanowisk kierownictwa ruchu i dozoru ruchu pod ziemią, w kopalniach siarki i kopalniach węgla brunatnego, na których zatrudnienie uważa się za pracę górniczą. Okres od dnia 17 listopada 2006 roku do chwili obecnej nie został zaliczony przez organ rentowy do pracy górniczej, gdyż wnioskodawca wykonuje te same czynności co w okresach wcześniejszych.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny :

Wnioskodawca K. R. (1) urodzony w dniu (...), w dniu 17 lipca 2015 roku wystąpił do organu rentowego z wnioskiem o przyznanie prawa do emerytury górniczej. Ubezpieczony jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego, jednakże wniósł o przekazanie środków' zgromadzonych na rachunku OFE, za pośrednictwem ZUS na dochody budżetu państwa.

(dowód: wniosek o emeryturę k. 245-247 akt emerytalnych)

Organ rentowy zaliczył wnioskodawcy do pracy górniczej ogółem 5 lat 7 miesięcy i 9 dni (3 lat, 9 miesiące i 4 dni pracy górniczej określonej w art. 50c ust. 1 ustawy emerytalnej) tj. okres zatrudnienia w (...) z siedzibą w R. (wcześniej (...) w' B.) od 3 maja 1977 roku do 11 lutego 1981 roku.

(dowód: pismo organu rentowego, k. 239 akt sprawy)

Organ rentowy nie zaliczył wnioskodawcy do pracy górniczej w (...) z siedzibą w' R. (wcześniej (...) w B.) okresu od 13 czerwca 1995 roku do 28 grudnia 2015 roku.

(dowód: decyzja z dnia 28 grudnia 2015 roku, k. 299 akt ZUS)

Ubezpieczony był zatrudniony w następujących okresach:

-

od 12 lutego 1970 r. do 29 lipca 1972 r. w Fabryce (...) w P. jako uczeń i tokarz,

-

od 23 lipca 1975 r. do 30 kwietnia 1977 r. w Zakładach (...) w W. jako kreślarz w wydziale konstrukcyjnym.

(dowód: świadectwa pracy - k. 13,19 akt rentowych)

K. R. (1) od 3 maja 1977 roku do chwili obecnej jest zatrudniony na podstawie umowy o pracę w' pełnym wymiarze czasu pracy w (...) Górnictwo i

(...) Spółce Akcyjnej Kopalni (...) z siedzibą w R. (wcześniej (...) w B.) na następujących stanowiskach:

od 3 maja 1977 roku do 28 lutego 1980 roku - ślusarza na oddziale g-1, od 1 marca 1980 roku - do 30 czerwca 1981 roku - operatora koparki w

dziale g-2

od 1 lipca 1981 roku do 30 listopada 1984 roku na stanowisku specjalisty technicznego na oddziale (...),

od 1 sierpnia 1984 roku do 28 lutego 1991 roku na stanowisku mistrza na

H

oddziale (...),

od 1 marca 1991 roku do 31 marca 2001 roku na stanowisku Starszego Inspektora (...) na oddziale (...) (później oddział (...)),

od 1 kwietnia 2001 roku do 16 listopada 2006 - na stanowisku sekcyjnego na oddziale (...) (od 1 marca 2002 roku na oddziale (...))

od dnia 17 listopada 2006 roku do chwili obecnej na stanowisku Inspektora (...) na oddziale (...)

(dowód: umowa o prace z dnia 17 maja 1977 roku, k. 6 akt osobowych, umowa o pracę z dnia 3 maja 1977 roku, k. 5 akt osobowych, angaż, k. 12, 20, 36, 38, 59, 60, 77 akt osobowych, przeniesienie, k. 17, 82 akt osobowych)

W dniu 12 czerwca 1995 roku Okręgowy Urząd Górniczy we C. zatwierdził K. R. (1) w charakterze osoby niższego dozoru ruchu specjalności technicznej mechanicznej w zakładach górniczych odkrywkowych określonych w ust. 3 pkt 3 i 4 rozporządzenia Ministra Przemysłu i Handlu z dnia 10 października 1994 roku w sprawie kwalifikacji wymaganych od osób kierownictwa i dozoru ruchu zakładów górniczych oraz mierniczego górniczego i geologicznego (Dz. U. Nr 109, poz. 522) oraz rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 26 sierpnia 1994 roku w sprawie właściwości orangów państwowej administracji geologicznej i państwowego nadzoru górniczego (Dz. U. Nr 92, poz.433)

(dowód: zatwierdzenie z dnia 12 czerwca 1995 roku. - k. 60 akt osobowych)

W dniu 23 października 1997 roku Okręgowy Urząd Górniczy we C. zatwierdził K. R. (1) w charakterze osoby średniego dozoru ruchu specjalności technicznej mechanicznej w zakładach górniczych odkrywkowych określonych w ust. 3 pkt 3 i 4 rozporządzenia Ministra Przemysłu i Handlu z dnia 10 października 1994 roku w sprawie kwalifikacji wymaganych od osób kierownictwa i dozoru ruchu zakładów górniczych oraz mierniczego górniczego i geologicznego (Dz. U. Nr 109, poz. 522) oraz rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 26 sierpnia 1994 roku w sprawie właściwości orangów państwowej administracji geologicznej i

i

państwowego nadzoru górniczego (Dz. U. Nr 92, poz.433)

(dowód: zatwierdzenie, k. 61 akt osobowych)

W spornym okresie K. R. (2) pracował w D. Technologicznym - (...), którego zadaniem było przygotowanie maszyn podstawowych układu koparka-taśmociąg-zwałowarka. W oddziale pracowali inspektorzy, konstruktorzy, technolodzy oraz spawacze. Dział (...) został stworzony w związku z potrzebą prowadzenia remontów maszyn. Powołano sekcję zajmująca się przygotowaniem dokumentacji, technologii, zakresem remontów, nadzorem nad przebiegiem remontów, zapewnieniem wyposażenia na czas remontu. Sekcja ta zajmowała się także opracowywaniem kosztorysów, normatywów czasowych remontów. Ubezpieczony wykonywał pracę w zależności od potrzeb - w biurze lub we wkopie przy maszynie. We wkopie dokonywał oględzin maszyny, która miała być remontowana w celu jej zakwalifikowania do remontu, fotografował ją i przygotowywał zakres remontu notując i sporządzając szkice. Na podstawie oględzin od strony technologicznej rozpisywał zakres remontu, harmonogram czasowy, wykaz środków potrzebnych do prowadzenia remontów. W trakcie remontu K. R. (1) jeździł do wkopu z brygadą remontową i nadzorował prace od strony technologicznej oraz na bieżąco nanosił zmiany w opracowaniu remontu. Remont był przygotowywany na 2 miesiące przed jego rozpoczęciem. W fazie przygotowania remonty ubezpieczony na okrywce dokonywał oględzin przez 1 do 3 dni w tygodniu. Resztę czasu pracował w biurze. W fazie remontu na okrywce był każdego dnia po 4-6 godzin. Pozostałą część dniówki roboczej wykonywał pracę w biurze, gdzie opracowywał technologie remontów podzespołów, sporządzał harmonogramy. W angażach pracodawca określał jego stanowisko jako starszy inspektor, inspektor techniczny, starszy inspektor techniczny. Od 1 lutego 2001 r. powierzono mu stanowisko sekcyjnego. Równocześnie otrzymał kartę stanowiska pracy gdzie nazwę stanowiska określono jako starszy inspektor techniczny. Ubezpieczonego przeniesiono na oddział (...) z podległością głównemu spawalnikowi. Pracodawca wyjaśnił w piśmie z dnia 5 lipca 2001 r., że K. R. (1) zajmuje stanowisko inspektora technicznego, a dodatkowo powierzono mu obowiązki sekcyjnego. W katach sprawy

znajduje się pismo (k. 105) z wnioskiem o zmianę nazwy stanowiska pracy na

*

inspektor techniczny pełniący funkcję sekcyjnego. Po uzyskaniu zatwierdzenia na osobę niższego i średniego dozoru praca ubezpieczonego nie zmieniła się. Jedynie jako sekcyjny był przełożonym kilku technologów. Kiedy przebywał na odkrywce nie musiał poruszać się w towarzystwie osoby dozoru. Praktyką w kopalni było, że zmieniano pracownikom angaże, za zakres obowiązków pozostawał ten sam. Miało to związek z brakiem możliwości podwyższenia wynagrodzenia na tym samym stanowisku.

(dowód: karty stanowiska pracy, k. 32-45 akt sprawy, zeznania R. J. na rozprawie w dniu 16 listopada 2016 roku od minuty 28:42 do minuty 40:42, protokół z rozprawy, k. 229-233 akt sprawy, zeznania L. N. na rozprawie w dniu 16 listopada 2016 roku od minuty 41:59 do minuty 51:03, protokół z rozprawy, k. 229-233 akt sprawy, zeznania wnioskodawcy na rozprawie w dniu 16 listopada 2016 roku od minuty 4:10 do minuty 27:29 , protokół z rozprawy, k. 229- 233, zeznania wnioskodawcy na rozprawie w dniu 14 marca 2017 roku od minuty 10:18 do minuty 14:52, protokół z rozprawy, k. 247-147v akt sprawy, protokoły przesłuchania świadków L. O., J. Ż. oraz K. R. (1) - k. 31 - 31, 32-33, 33-34 akt sprawy VIII U 3406/08, pisma -k. 12 i 25 akt sprawy VIIIU 3406/08 )

W dniu 31 sierpnia 2016 roku (...) z siedzibą w R. wystawiła wnioskodawcy zaświadczenie, w którym wskazała, że w okresie zatrudnienia

w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał pracę górniczą od 3 maja 1977 roku do 6 czerwca 1977 roku na stanowisku rzemieślnika zatrudnionego na odkrywcę przy wykonywaniu bieżących robót montażowych, remontowych i wymienionym w rozporządzeniu MP i PS z dnia 23 grudnia 1994 roku w zał. Nr 2 poz. 32, od 7 czerwca 1977 roku do 31 marca 1980 roku na stanowisku górnika kopalni odkrywkowej wymienionym w rozporządzeniu MP i PS z dnia 23 grudnia 1994 roku w zal. Nr 3 poz. 5, od 13 czerwca 1995 roku do 28 lutego 2002 roku na stanowisku starszego inspektora w specjalności mechanicznej wymienionym w

rozporządzeniu (...) z dnia 23 grudnia 1994 roku w' zał. Nr 3, litera B, pkt 6., od 1

%

marca 2002 roku do chwili obecnej na stanowisku inspektora specjalności mechanicznej wymienionym w rozporządzeniu (...) z dnia 23 grudnia 1994 roku w zał. Nr 3, litera C, pkt 5.

(dowód: zaświadczenie k.251 akt ZUS)

Wnioskodawca po raz pierwszy złożył wniosek o emeryturę górniczą w kwietniu 2008 r. Decyzją z dnia 1 października 2008 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. odmówił wnioskodawcy prawa do emerytury górniczej. Od powyższej decyzji odwołanie złożył ubezpieczony. Wyrokiem z dnia 17 lutego 2009 r. wydanym w sprawie VIII U 3406/08 Sąd Okręgowy w G. oddalił odwołanie. W uzasadnieniu wyroku wskazano, że K. R. (1) nie mógł uzyskać prawda do emerytury górniczej, gdyż przystąpił do OFE i nie złożył wniosku o przekazanie środków' zgromadzonych na rachunku w OFE za pośrednictwem ZUS na dochody budżetu państwa. Jednocześnie Sąd wskazał, że wobec sporu między stronami co do tego, czy ubezpieczony legitymuje się odpowiedni stażem pracy górniczej, że do pracy górniczej oprócz zaliczonego przez ZUS okresu 11 lat, 2 miesięcy i 9 dni pracy górniczej winien być zaliczony również okres od dnia 1 lutego 2001 r. do daty wydania zaskarżonej decyzji (czyli 1.10.2008 r.), czyli okres pracy, w którym stanowisko pracy ubezpieczonego pracodawca określił jako sekcyjny, bow'iem ubezpieczony wykonywał taką samą pracę jak na stanowisku inspektora. Sąd uznał, że okres pracy od 1 sierpnia 1984 r. do 30 czerwca 1995 r. zasadnie nie został przez organ rentowy uwzględniony jako okres pracy górniczej, jako że pracodawca nie uznał tego okresu jako pracy górniczej - w tym okresie ubezpieczony pracował w Dziale (...) na stanowisku samodzielnego referenta technicznego - instruktora oprzyrządowania i nie posiadał zatwierdzenia na stanowisko dozoru niższego, w tym okresie nie wykonywał pracy na stanowiskach wymienionych w za załączniku nr 2 do rozporządzenia (...) z dnia 23.12.1994 r. w sprawie określenie niektórych stanowisk pracy górniczej oraz stanowisk pracy zaliczanej w' wymiarze półtorakrotnym przy ustaleniu prawda do górniczej renty lub emerytury.

Apelacja ubezpieczonego od tego wyroku została oddalona wyrokiem Sądu

i

Apelacyjnego w K. z dnia 22 października 2009 r. Sąd ten podzielił stanowisku sądu I Instancji, że brak było podstaw' do uznania za okres pracy górniczej okresu zatrudnienia od 1.08.1984 r. do 13.06.1995 r. w którym ubezpieczony nie miał zatwierdzenia na stanowisku dozoru ruchu kopalń, gdy warunkiem zaliczenia tego okresu jest zajmowanie stanowisk dozoru, na które ubezpieczony uzyskał zatwierdzenie dopiero z dniem 12.06.1995 r.

(dowód: wniosek - k. 7, decyzja -k. 149 akt ZUS, wyrok z uzasadnieniem - k. 36, 38 - 44, wyrok z uzasadnieniem - k. 69, 72 odwrót - 74 akt sprawy Sądu Okręgowego w Gliwicach VIII U 3406/08)

Sąd Okręgowy zważył co następuje :

Odwołanie zasługuje na uwzględnienie.

Przesłanki nabycia prawa do emerytury górniczej określa ustawa z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 887).

Zgodnie z art. 50 a ust 1 i 2 ustawy emerytura górnicza przysługuje pracownikowi, który spełnia łącznie następujące warunki:

1.  ukończył 55 łat życia,

2.  ma okres pracy górniczej wynoszący łącznie z okresami pracy równorzędnej co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, w tym co najmniej 10 lat pracy górniczej określonej w' art. 50c ust. 1,

3.  nie przystąpili do otwartego funduszu emerytalnego albo złożyli wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa.

Wiek emerytalny wymagany od pracowników': kobiet mających co najmniej 20 lat, a mężczyzn co najmniej 25 lat pracy górniczej i równorzędnej, w tym co najmniej 15 lat pracy górniczej, o której mowa w art. 50c ust. 1, wynosi 50 lat.

Zgodnie z art. 50 b w/w ustawy przy ustalaniu prawa do emerytury górniczej uwzględnia się okresy pracy górniczej i pracy równorzędnej z pracą górniczą, będące

t

okresami składkowymi lub nieskładkowymi w rozumieniu ustawy, z tym że okresy pracy górniczej i pracy równorzędnej z pracą górniczą uwzględnia się, jeżeli praca ta wykonywana była co najmniej w połowie wymiaru czasu pracy.

Zgodnie z art. 50 c ust. 1 pkt 4 ustawy o emeryturach i rentach z FUS za pracę górniczą uwnża się zatrudnienie na odkrywce w kopalniach siarki i w ^ręgla brunatnego przy ręcznym lub zmechanizowanym urabianiu, ładowaniu oraz przewnzie nadkładu i złoża, przy pomiarach w' zakresie miernictwa górniczego oraz przy bieżącej konserwacji agregatów' i urządzeń wydobywczych, a także w kopalniach otworowych siarki oraz w' przedsiębiorstwach i innych podmiotach wykonujących roboty górnicze dla kopalń siarki i węgla brunatnego, na stanowiskach określonych w drodze rozporządzenia przez ministra właściwego do spraw zabezpieczenia społecznego, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw gospodarki i ministrem właściwym do spraw Skarbu Państwa.

Za pracę górniczą uważa się także w myśl art. 50c ust.l pkt 5 ustawy o emeryturach i rentach z FUS zatrudnienie pod ziemią na stanowiskach dozoru ruchu oraz kierownictwa ruchu kopalń, przedsiębiorstw i innych podmiotów' określonych w pkt 1-3, a także w kopalniach siarki i węgla brunatnego oraz w przedsiębiorstwach i innych podmiotach, o których mowa w pkt 4, na stanowiskach określonych w' drodze rozporządzenia przez ministra właściwego do spraw' gospodarki, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw Skarbu Państwa i ministrem właściwym do spraw zabezpieczenia społecznego.

Wykaz stanowisk uprawniających do zaliczenia pracy górniczej - zgodnie z delegacją ustawową - powinien wynikać z rozporządzenia wydanego przez ministra właściwego do spraw zabezpieczenia społecznego, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw gospodarki i ministrem właściwym do spraw Skarbu Państwa. Jednakże ze względu na to, że takie rozporządzenie nie zostało wydane, aktem prawnym obowiązującym w tym zakresie jest zarządzenie Nr 9 Ministra Przemysłu i Handlu z dnia 23 grudnia 1994 roku w sprawie określenia stanowisk kierownictwa ruchu i dozoru ruchu pod ziemią, w kopalniach siarki i węgla brunatnego, na których

i

zatrudnienie uważa się za pracę górniczą (Dz. U. MG 1995 r. nr 1 poz. 4).

*

W przedmiotowej sprawie kwestią sporną między stronami było to, czy wnioskodawca posiada wymagany 25-letni okres pracy górniczej. Organ rentowy zakwestionował bowiem, aby wnioskodawca w okresie zatrudnienia od 13 czerwca 1995 roku do nadal w (...) z siedzibą w R. wykonywał prace górniczą, gdyż stanowiska starszego inspektora technicznego, sekcyjnego oraz sekcyjnego z jednoczesnym pełnieniem obowiązków inspektora technicznego nie figurują w załączniku nr 2 do zarządzenia nr 9 Ministra Przemysłu i Handlu z dnia 23 grudnia 1994 roku w sprawie określenia stanowisk kierownictwa ruchu i dozoru ruchu pod ziemią, w' kopalniach siarki i kopalniach węgla brunatnego, na których zatrudnienie uważa się za pracę górniczą.

Wnioskodawca zakwestionował w tym zakresie decyzję organu rentowego i wniósł o zaliczenie okresu od 13 czerwca 1995 roku do chwili obecnej pracy górniczej na podstawie art. 50 c ustęp 1 pkt 5 ustawy o emeryturach i rentach z FUS podnosząc, że w' całym spornym okresie wykonywał on prace jako inspektor.

Stanowisko skarżącego zasługuje na uwzględnienie.

Nie powinno budzić wątpliwości, że przy ocenie, czy ubezpieczony wykonywał pracę górniczą, nie można skupiać się wyłącznie na nazwie zajmowanego przez niego stanowiska pracy, ale należy badać, jakie czynności wykonywał on w okresie, który poddawany jest badaniu. Tym samym nie ma jednak również decydującego znaczenia dokonana przez pracodawcę kwalifikacja zajmowanego przez konkretnego pracownika stanowiska, jak i ewentualna zmiana tej kwalifikacji na podstawie protokołu komisji weryfikacyjnej. O uznaniu pracy za pracę górniczą w rozumieniu omawianych przepisów nie decyduje bowiem treść wymienionych dokumentów, ale charakter czynności faktycznie wykonywanych przez pracownika (por. wyroki Sądu Najwyższego: z dnia 25 marca 1998 roku, II UKN 570/97, OSNAPiUS 1999/6/213, z dnia 22 marca 2001 roku, II UKN 263/00, OSNAPiUS 2002/22/553).

Jak zauważył Sąd Najwyższy w uzasadnieniu wyroku z dnia 28 kwietnia 2010 roku (I UK 339/09, LEX nr 607444), zasady nabywania prawa do emerytur górniczych odbiegają od zasad obowiązujących powszechnie, co wynika z charakteru pracy górniczej, angażującej we wzmożonym stopniu siły fizyczne i psychiczne zatrudnionych. Z tego powodu ustalając ogólne zasady nabywania prawa do górniczej emerytury ustawodawca z jednej strony uznał, że do zaliczenia pracy górniczej do okresu, od którego zależy nabycie prawa do emerytury wystarczające jest, jeżeli praca ta była wykonywana co najmniej w połowie wymiaru czasu pracy (przytoczony art. 50b ustawy), z drugiej natomiast - uznał za pracę na odkrywce w kopalniach siarki i węgla brunatnego tylko zatrudnienie łączące się z wykonywaniem czynności o określonym charakterze i na wyszczególnionych w rozporządzeniu stanowiskach pracy. Jest to w pełni uzasadnione, jeśli uwzględni się, że charakter zatrudnienia na odkrywce. Z uwagi na warunki jego wykonywania i stopień bezpieczeństwa, wpływające na obciążenie fizyczne i psychiczne, nie może równać się ona z charakterem zatrudnienia pod ziemią. Dlatego też przepisy normujące zasady nabywania prawa do emerytury górniczej muszą być wykładane ściśle, przede wszystkim przy uwzględnieniu ich wykładni gramatycznej, zaś dla oceny charakteru pracy górniczej nie mogą mieć decydującego znaczenia ani zakładowe wykazy stanowisk, ani protokoły komisji weryfikacyjnej kwalifikujące określone zatrudnienie jako pracę górniczą. W konsekwencji, ani rozporządzenie wykonawcze, ani tym bardziej wewnętrzne zarządzenia pracodawcy nie mogą przyznawać ubezpieczonym większych uprawnień niż uczynił to ustawodawca.

Powyższe rozważania prowadzą do wniosku, że o uznaniu zatrudnienia jako pracy górniczej, nie przesądza nazwa stanowiska, użyta w wydanym przez pracodawcę świadectwie wykonywania pracy górniczej, odpowiadająca nomenklaturze zawartej w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej, lecz pozytywna weryfikacja dokumentu pod kątem zgodności rzeczywiście wykonywanej przez pracownika pracy z ustawowymi wymaganiami (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 12 maja 2010 roku, I UK 30/10, LEX nr 590314).

Zdaniem Sądu w toku postępowania w niniejszej sprawie wnioskodawca wykazał w sposób nie budzący wątpliwości, że w spornym okresie tj. od 13 czerwca 1995 roku do 28 grudnia 2015 roku wykonywał pracę górniczą na odkrywce jako starszy inspektor specjalności mechanicznej. Fakt zatrudnienia wnioskodawcy na stanowisku inspektora technicznego o specjalności mechanicznej potwierdzili świadkowie L. N. oraz R. J.. Zeznania te sąd uznał za wiarygodne. Są one bowiem logiczne, zgodne i spójne. Korespondują z zeznaniami wnioskodawcy, a także dokumentacją pracowniczą wnioskodawcy, w tym w szczególności z kartami stanowiska pracy ubezpieczonego w spornym okresie, ze świadectwami zatwierdzenia K. R. (1) w charakterze osoby niższego dozoru z dnia 12 czerwca 1995 roku oraz średniego dozoru z dnia 23 października 1997 roku.

Z dowodów tych wynika, że w spornym okresie wnioskodawca pracował stale i w pełnym wymiarze czasu pracy w (...) S.A. w R. w dziale technologicznym, którego zadaniem było przygotowanie maszyn podstawowych układu koparka-taśmociąg-zwałowarka. Wnioskodawca wykonywał oględziny maszyn podstawowych układu (...), fotografował maszyny i przygotowywał zakres remontów notując i wykonując szkice. Podczas remontu wnioskodawca nadzorował czy pracę są wykonywane zgodnie z zaleceniami oraz opracowanym harmonogramem i na bieżąco nanosił zmiany w opracowaniu remontu. W biurze wnioskodawca opracowywał jedynie technologie remontów podzespołów, sporządzał harmonogramy. Przez około 6-7 godzin dziennego czasu pracy ubezpieczony wykonywał prace na odkrywce, a pozostały czas pracował w biurze.

Wobec tak ustalonego charakteru pracy K. R. (1) nie budzi wątpliwości Sądu, iż w spornym okresie tj. od 13 czerwca 1995 roku do chwili złożenia wniosku o emeryturę wnioskodawca pracując na stanowisku starszego inspektora technicznego, sekcyjnego oraz sekcyjnego z jednoczesnym pełnieniem obowiązków inspektora technicznego faktycznie, wykonywał prace wskazane w Załączniku nr 3 Zarządzenia Nr 9 Ministra Przemysłu i Handlu z dnia 23 grudnia 1994 roku w sprawie określenia stanowisk kierownictwa ruchu i dozoru ruchu pod ziemią, w kopalniach siarki i węgla brunatnego, na których zatrudnienie uważa się za pracę górniczą pod literą pod literą B poz. 6 na stanowisku starszego inspektora specjalności mechanicznej (od 12.06.1995 r. do 28.02.2002 r.) i pod literą C poz. 5 tj. na stanowisku inspektora specjalności mechanicznej (okres od 23.10.1997 r. do chwili obecnej). Także Sąd Okręgowy w Gliwicach rozpoznający poprzednie odwołanie ubezpieczonego od decyzji organu rentowego odmawiającej prawa do emerytury uznał, że do pracy górniczej powinna być zaliczony okres od 1.02.2001 r., czyli okres, w którym stanowisko pracy ubezpieczonego pracodawca określił jako sekcyjny, bowiem ubezpieczony wykonywał taką samą pracę jak na stanowisku inspektora.

Przyjąć więc należy, że w powyższych okresach ubezpieczony stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał prace górnicze na odkrywce, określone w art. 50 c ust. 1 pkt 5 ustawy.

Przy zaliczeniu do okresów pracy górniczej uznanego przez organ rentowy okresu od 3.05.1977 r. do 11.02.1981 r. wyliczonego na 5 lat, 7 miesięcy i 9 dni (por. pismo ZUS z k. 239) oraz spornego okresu od 13 czerwca 1995 roku staż pracy górniczej wnioskodawcy wynosił na dzień złożenia wniosku o emeryturę więcej niż ustawowe 25 lat (25 lat, 8 miesięcy i 13 dni). W związku z tym, że ostatnią przesłanką wymaganą do uzyskania prawa do emerytury było złożenie wniosku Sąd przyznał wnioskodawcy prawo do emerytury od dnia jego złożenia tj. od 17 lipca 2015 roku.

Z tych też względów, Sąd Okręgowy - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, uznał odwołanie za uzasadnione i na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. orzekł jak w sentencji.