Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 12 października 2015 r. (data wpływu) M. G. (1), działając jako przedstawicielka ustawowa małoletniej M. R., wniosła o zasądzenie od pozwanej K. R. – babki ojczystej małoletniej, alimentów po 1.600 zł miesięcznie, płatnych do 10-go dnia każdego miesiąca do rąk matki małoletniej powódki, wraz z ustawowymi odsetkami w przypadku zwłoki w płatności którejkolwiek z rat /k.1-8/.

Na rozprawie w dniu 12 stycznia 2016 r. pozwana K. R. wniosła o oddalenie powództwa w całości /k.225/.

Strony podtrzymały swoje stanowiska do końca postępowania /k. 418/.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Małoletnia M. R. urodziła się w dniu (...) i pochodzi ze związku małżeńskiego M. G. (1) oraz D. R..

Pomiędzy rodzicami małoletniej przed Sądem Okręgowym w Warszawie XXIV Wydział Cywilny pod sygn. akt XXIV C 932/11 toczy się postępowanie o rozwód. W dniu 28 listopada 2012 r. Sąd Okręgowy w Warszawie w toku powyższego postępowania zabezpieczył roszczenie alimentacyjne małoletniej M. R., zobowiązując jej ojca do łożenia na rzecz córki, przez czas trwania postępowania, alimentów w wysokości 1.600 zł miesięcznie. Sąd Okręgowy orzekł również w trybie zabezpieczenia w przedmiocie kontaktów ojca z małoletnią córką.

Małoletnia M. R. ma 9 lat. Przedstawicielka ustawowa wskazuje, że koszt utrzymania córki wynosi około 3.000 zł miesięcznie, na kwotę tę składają się następujące wydatki: wyżywienie – 800 zł, opłata za mieszkanie, media – 900 zł. udział małoletniej, opłata za telefon – 40 zł, przygotowanie edukacyjne (wyprawka szkolna) – 200 zł, wyjścia, urodziny dziecięce – 200 zł, hiszpański – 100 zł, angielski – 100 zł, francuski – 100 zł, ubrania – 500 zł, inne dodatkowe zajęcia np. taniec, gimnastyka artystyczna – 90 zł, wyjazdy weekendowe – 400 zł, kieszonkowe– 400 zł, wakacje –416 zł, psycholog – 120 zł za wizytę. Babka macierzysta przekazuje dziecku kieszonkowe.

Powódka cierpi na wadę postawy – skoliozę, w związku z czym pozostaje pod opieką ortopedy. Małoletnia wyjeżdżała wraz z matką – była w Hiszpanii, Egipcie, Maroko.

Przedstawicielka ustawowa M. G. (1) ma 35 lat, z zawodu jest rzeczoznawcą. Uprzednio matka małoletniej była funkcjonariuszem Żandarmerii Wojskowej, jednakże uległa wypadkowi samochodowemu, w związku z którym przebywała na zwolnieniu lekarskim. Następnie z matką małoletniej nie przedłużono kontraktu, z uwagi na brak zapotrzebowania Sił Zbrojnych w powyższym zakresie. Aktualnie matka powódki w dalszym ciągu nie pracuje, do maja 2016 r. pozostaje na zwolnieniu lekarskim. Z tytułu pozostawania na zwolnieniu lekarskim przedstawicielka ustawowa otrzymuje świadczenie w wysokości 300 zł miesięcznie. Po zakończeniu zwolnienia lekarskiego, matka małoletniej deklaruje chęć podjęcia pracy bądź ubiegania się o zasiłek chorobowy.

Przedstawicielka ustawowa na utrzymaniu ma jedno dziecko – powódkę.

Matka wynajmuje dla siebie oraz córki mieszkanie, uiszczając czynsz najmu w wysokości 1.300 zł miesięcznie, plus opłaty w wysokości 500 zł miesięcznie. Mieszkanie ma powierzchnię 98 m ² i składa się z 4 pokoi. Jeden z pokoi wynajmowanego mieszkania zamieszkuje nieregularnie koleżanka przedstawicielki ustawowej, częściowo partycypując w kosztach jego utrzymania na poziomie kwot 300 – 900 zł miesięcznie.

M. G. (1) jest ubezpieczona w KRUS. Matka małoletniej uzyskuje alimenty z Funduszu Alimentacyjnego w wysokości 500 zł miesięcznie. Nadto, jest właścicielką działki rekreacyjnej, zabudowanej, którą wynajmuje uzyskując czynsz w wysokości 300 – 400 zł miesięcznie. Nieruchomość obciążona jest hipoteką. Co więcej, M. G. (1) jest właścicielką gospodarstwa rolnego w okolicach I. o pow. 2 ha przeliczeniowych, które jest obciążone kredytem hipotecznym. Na terenie gospodarstwa prowadzone są uprawy, z których dochodu matka małoletniej nie czerpie jednak dochodu. M. G. (1) uzyskała dopłatę z Unii Europejskiej dla rolników w wysokości 6.000-7.000 zł. rocznie. Ponadto, M. G. (1) jest właścicielką nieruchomości położonej przy ul. (...) o pow. 33 m ², w której zamieszkuje matka przedstawicielki ustawowej. Mieszkanie obciążone jest kredytem hipotecznym. M. G. (1) nie posiada samochodu, oszczędności.

Matka powódki korzysta z pomocy finansowej rodziny oraz przyjaciół. Od J. K. w roku 2015 pożyczyła łącznie kwotę 1.700 zł, którą następnie zwróciła. M. G. (1) korzysta nadto z pomocy Ośrodka Pomocy (...) oraz K..

Przedstawicielka ustawowa spłaca również kredyt w wysokości 260.000 zł, w miesięcznych ratach wynoszących 1.300 zł. Pieniądze z tytułu kredytu matka powódki przekazała mężowi. Do spłaty pozostało aktualnie 250.000 zł.

Przedstawicielka ustawowa pozostaje w konflikcie z pozwaną.

W roku podatkowym 2014 przedstawicielka ustawowa osiągnęła dochodów w wysokości 39.483 zł. i stratę z tytułu najmu/dzierżawy 11. 532,32 zł /PIT-36/, wykazała stratę w wysokości 2.842,71 zł /PIT-38/, w roku 2015 matka powódki wykazała dochód w wysokości 5.092 zł /PIT 37/.

Pozwana K. R. ma 63 lata, z wykształcenia technik ekonomista. Pozwana ma dwoje wnucząt. K. R. jest emerytką, uzyskuje emeryturę w wysokości około 1.060 zł miesięcznie, z uwagi na zajęcie komornicze (wysokość netto emerytury wynosi 1.500 zł). Pozwana w okresie od dnia 04 listopada 2014 r. do dnia 31 sierpnia 2015r., na podstawie umowy zlecenia, wykonywała pracę na rzecz (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W., uzyskując średni miesięczny dochód w wysokości około 1.110-1.400 zł netto. Następnie, w dniu 17 września 2015 r. pozwana zawarła umowę zlecenia ze Sp. J. (...) z siedzibą w W., celem wykonywania czynności na terenie Z. Królewskiego w zakresie pilnowania i sprzątania sal muzealnych oraz strzeżenia znajdującego się w nich mienia. Z tytułu wykonywanego zlecenia pozwana uzyskuje dochód w wysokości 8,30 zł brutto za godzinę pracy, co w skali miesiąca wynosi około 950-1.000 zł. Przed przejściem na emeryturę pozwana prowadziła działalność gospodarczą w formie saloniku prasowego przy ul. (...).

K. R. jest wdową, nie posiada innych osób na utrzymaniu, samodzielnie prowadzi gospodarstwo domowe.

W poczet własnych kosztów utrzymania pozwana wlicza następujące wydatki: opłaty za mieszkanie – 870 zł, światło – 100 zł, telefon – 45 zł, zakup odzieży – 200 zł, wyżywienia – 300 zł, leków – 150 zł.

Pozwana cierpi na alergię, osteoporozę w związku z czym na stałe przyjmuje leki, nadto cierpi na schorzenia kręgosłupa, wymaga specjalistycznych masaży.

Pozwana posiada udziały w spółkach (...) zajmujących się w przeszłości organizacją wydarzeń i eventów dla firm. Babka powódki nabyła udziały w ww. podmiotach gospodarczych za kwotę około 50.000 zł w roku 2011. Aktualnie spółki nie prowadzą działalności i nie przynoszą dochodów począwszy od roku 2013, z uwagi na postępowanie karne toczące się względem jednego ze wspólników. Udziałowcem w ww. spółce jest również ojciec małoletniej powódki. Majątek spółki, w skład którego wchodzi m.in. samochód marki H., został czasowo zabezpieczony w toku postępowania.

K. R. nie posiada majątku, wynajmuje mieszkanie z zasobów TBS, uiszczając czynsz w wysokości 800 zł miesięcznie. Pozwana nie posiada oszczędności, ma liczne zobowiązania finansowe, w szczególności babka małoletniej podżyrowała kredyt zaciągnięty przez jej koleżankę w wysokości 30.000 zł. W związku z niespłaceniem zobowiązania, względem pozwanej toczy się postępowanie egzekucyjne i częściowemu zajęciu podlega uzyskiwana przez nią emerytura – do wysokości 1063 zł miesięcznie. Nadto, K. R. posiada zaległość z tytułu nieuiszczonych składek w ZUS w wysokości 3.000 zł.

Pozwana w roku 2012 sprzedała należący do niej dom za kwotę 700.000 zł. Uzyskaną ze sprzedaży kwotę podarowała swoim dzieciom. Ojciec powódki otrzymał 1/3 ww. kwoty.

K. R. regularnie spotyka się z wnuczką – co dwa tygodnie, nadto spędza z małoletnią czas w wakacje, podczas spotkań małoletnia nocuje u babki. Pozwana zakupuje powódce prezenty, sporadycznie przekazuje jej pieniądze, a także zapewnia wnuczce wyżywienie, podczas pobytów w jej domu.

W roku 2014 pozwana uzyskała dochód w wysokości 12.582,64 zł /PIT 37/ oraz stratę w wysokości 96.185,37 zł /PIT 36 L, PIT B/. W roku 2015 K. R. wykazała stratę w wysokości 1.809,17 zł /PIT 36L, PIT B/ oraz dochód w wysokości 32.728,29 zł /PIT 37/

Ojciec dziecka D. R. ma 38 lat, z zawodu instruktor sportów motorowodnych. Pozwany, począwszy od października 2014 r. nie łoży dobrowolnie na rzecz dziecka. Z zawiadomienia przedstawicielki ustawowej przeciwko ww. wszczęte zostało postępowanie karne o przestępstwo niealimentacji względem małoletniej powódki /postępowanie toczy się pod sygn. akt KP – k – 7127/15/. Dług ojca małoletniej wynosi około 43.000 zł.

Aktualnie ojciec powódki prowadzi własną działalność gospodarczą pod nazwą (...), pracuje jako instruktor sportów motorowodnych, prowadzi szkolenia. W roku 2014 D. R. uzyskiwał średni miesięczny dochód w wysokości 1.500 zł netto. Ojciec powódki nie posiada majątku. Ojciec małoletniej przesłuchiwany w sprawie wykazywał, że szuka pracy, rozważał przebranżowienie w związku z trudną sytuacją finansową. D. R. posiadał udziały w spółkach (...) zajmujących się organizacją wydarzeń, eventów dla firm, był prezesem zarządu. Aktualnie spółki nie prowadzą działalności gospodarczej i począwszy od roku 2013 nie przynoszą dochodów, z uwagi na postępowanie karne toczące się względem jednego ze wspólników. W dniu 22 października 2013 r. udziałowcom postanowiono zarzut podania nieprawdziwej siedziby spółki, wspólnik ojca powódki był zatrzymany.

Ojciec dziecka opłaca zajęcia córki z języka angielskiego w wysokości 250 zł miesięcznie, obiady szkolne w wysokości 170-180 zł miesięcznie, a także kupuje małoletniej odzież za kwotę 200-500 zł miesięcznie.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie materiału dowodowego zgromadzonego w aktach sprawy, w szczególności w oparciu o: kopię aktu urodzenia powódki /k.10/, postanowienie z dnia 28 listopada 2012 r., sygn. akt XXIV C 932/11 /k.14/, pisma komornika sądowego /k.12-16, 72-74, 245-249, 343/, wniosek o wszczęcie egzekucji /k.17-21, 24-31/, pisma w toku postępowania egzekucyjnego /k.32-36/, historię rachunku /k.22-23, 37-48, 114- 138, 258-275, 372-375/, zaświadczenie lekarskie z dnia 23 czerwca 2015 r./k.50, 51/, odpis z KRS /k.60-67/, dowody wpłat /k. 68-69, 364-366, 384-386, 392-393, 399-400/, zawiadomienie o wszczęciu dochodzenia /k.70/, Faktury VAT /k.100, 143, 146-154, 158-, 161-168, 169-190, 199-200, 214-216, 252-253, 257, 275-277, 279-288, 289-295, 297/, deklaracje podatkowe /k. 101-113, 201-213, 354-362, 397, 406-412/, decyzję Prezesa KRUS /k.139, 141/, harmonogram spłat kredytu /k.140, 142, 168/, decyzję z dnia 19.11.2015 r. /k.144-145/, zaświadczenie o zarobkach z dnia 07.12.2015 r. /k.194/, umowę zlecenie z dnia 17.09.2015 r./k.195/, zaświadczenie z dnia 11.12.2015.r /k.197-198/, decyzję ZUS /k.239/, zaświadczenie lekarskie z dnia 11.01.2016r. /k.254/, zeznania stron oraz świadka J. K. /k.305/, ojca małoletniej D. R. /k.306-307/ oraz W. K. /k.318-319/, zaświadczenie (...) /k. 330/, postanowienia w sprawie o sygn. akt III Kp 2165/12 /k.341-342, 344-352/, zaświadczenie z (...) /k.353/,

Dokumenty i wydruki złożone do akt sprawy niniejszej nie budziły wątpliwości co do ich wiarygodności. Zeznania stron, jak i świadków w niniejszej sprawie były wiarygodne w zakresie mającym istotne znaczenie w sprawie, Sąd jednak dał wiarę pozwanej w zakresie wysokości ceny uiszczonej za nabycie udziałów w spółkach od syna, odmawiając zeznaniom ojca małoletniej wiary w powyższym zakresie. W zasadzie zeznania stron i świadków znajdowały potwierdzenie w zgromadzonej dokumentacji. Podawane przez te osoby kwoty co do kosztów utrzymania podlegały weryfikacji w toku procesu. Zeznania te nie były w zasadniczej części ze sobą sprzeczne, a strony różniła przede wszystkim ocena określonych faktów. Strony wypowiadały też swoje oceny, sądy, które nie stanowiły podstawy ustaleń faktycznych. Wskazane przez matkę powódki koszty utrzymania stanowiły ocenę matki, ile aktualnie potrzeba na zaspokojenie potrzeb jej córki. Sąd nie oparł ustaleń na załączonych do akt sprawy paragonach, albowiem nie mogą one stanowić dowodu w sprawie – nie wynika z nich kto poniósł w rzeczywistości wydatki na nich widniejące.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 132 kro. obowiązek alimentacyjny zobowiązanego w dalszej kolejności powstaje dopiero wtedy, gdy nie ma osoby zobowiązanej w bliższej kolejności albo gdy osoba ta nie jest w stanie uczynić zadość swemu obowiązkowi lub gdy uzyskanie od niej na czas potrzebnych uprawnionemu środków utrzymania jest niemożliwe lub połączone z nadmiernymi trudnościami.

Natomiast z treści art. 128 i 129 kro. wynika, że obowiązek alimentacyjny obciąża krewnych w linii prostej oraz rodzeństwo; zstępnych przed wstępnymi, a wstępnych przed rodzeństwem; jeżeli jest kilku zstępnych lub wstępnych – obciąża bliższych stopniem przed dalszymi. Krewnych w tym samym stopniu obciąża obowiązek alimentacyjny w częściach odpowiadających ich możliwościom zarobkowym i majątkowym.

Wskazać należy, że odpowiedzialność zobowiązanego w dalszej kolejności w granicach własnego zobowiązania ma ten skutek, że przesłanki i zakres świadczeń będą podlegać ocenie z uwzględnieniem osoby zobowiązanego. Chodzi tu nie tyle o jego możliwości płatnicze, ile o odmienność kryteriów, jakie leżą u podstaw realizacji obowiązku alimentacyjnego.

Dochodząc alimentów od rodziców, dziecko nie musi wykazać, że znalazło się w „niedostatku”. Natomiast gdy kieruje swoje roszczenie do dziadków, to wykazanie niedostatku okaże się nieodzowne dla skuteczności roszczenia (H. Ciepła i inni: Kodeks rodzinny i opiekuńczy z komentarzem, Warszawa 2011, s. 945).

Bezspornie pozwana K. R. jako babka ojczysta małoletniej M. R. należy do kręgu osób zobowiązanych do alimentacji, w rozumieniu przepisów kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, niemniej jednak jest ona zobowiązana do alimentacji w dalszej kolejności. Przede wszystkim zauważyć należy, że zobowiązanymi w pierwszej kolejności do alimentacji córki są jej rodzice – M. G. (1) i D. R..

Zgodnie z art. 133 § 2 kro uprawniony do świadczenia alimentacyjnego jest tylko ten, kto znajduje się w niedostatku. Niedostatek jest pojęciem niedookreślonym i nie można go stopniować. Przyjąć jednak należy, że występuje wtedy, gdy uprawniona nie jest w stanie zaspokoić swoich usprawiedliwionych potrzeb.

Tymczasem w niniejszej sprawie, w ocenie Sądu, strona powodowa nie udowodniła, że małoletnia M. R. znajduje się w niedostatku. Przedstawicielka ustawowa nie przedstawiła przed Sądem żadnego dowodu, z którego wynikałoby, że ma jakiekolwiek niezaspokojone potrzeby, w tym związane z edukacją, wyżywieniem, etc. Wręcz przeciwnie, analiza kosztów utrzymania dziecka, zaprezentowana przez jego matkę wskazuje, że zaspokajane są nie tylko najbardziej bieżące potrzeby małoletniej, ale również te dalsze, dodatkowe – związane chociażby z wypoczynkiem czy rozwojem zainteresowań. Jak wynika z analizy materiału dowodowego, M. R. uczęszcza na zajęcia angielskiego, hiszpańskiego, francuskiego, na taniec oraz gimnastykę artystyczną, na co matka małoletniej przeznacza około 390 zł miesięcznie. Nadto, mieć należy na uwadze, iż M. G. (1) przeznacza znaczne kwoty również na rozrywkę córki (200 zł miesięcznie), a także na zakup odzieży dla dziecka (500 zł miesięcznie). Wskazać należy, że Sąd stoi na stanowisku, iż określone koszty utrzymania powódki są zawyżone i nie odpowiadają one stopie życia rodziny, w szczególności matki małoletniej i wobec tego należy przyjąć, że koszty małoletniej M. powinny się zamykać w kwocie około 2. 000 zł.

Jeżeli zaś matka wydatkuje na małoletnią znacznie wyższe kwoty tytułem zaspokajania jej potrzeb, świadczy to, że przedstawicielka znajduje się w na tyle korzystnej sytuacji majątkowej, że daje ona jej możliwość dokonywania comiesięcznych wydatków opiewających na wymienione kwoty.

Reasumując, w ocenie Sądu, analiza wysokości wskazywanych przez matkę małoletniej kosztów utrzymania dziecka, jak też ich zakres wprost wskazuje, iż M. R. nie znajduje się w niedostatku, co zaś w dalszej kolejności przemawia za bezpodstawnością obciążania pozwanej obowiązkiem partycypowania w nich.

O niezasadności żądania świadczy również aktualna sytuacja rodzinna i majątkowa przedstawicielki ustawowej małoletniej powódki. Z materiału dowodowego zebranego w aktach wynika, że M. G. (1) uzyskuje stały dochód – świadczenie z tytułu przebywania na zwolnieniu lekarskim do końca maja 2016 r., a nadto alimenty z Funduszu Alimentacyjnego w wysokości 500 zł miesięcznie, co pozwala na pokrycie, chociażby części, bieżących potrzeb dziecka. Co więcej, matka powódki w bliższej przyszłości zamierza podjąć pracę, a na rozprawie w dniu 10 maja 2016 r. wskazała, że „uważam w moim odczuciu, że mogę podjąć pracę, chciałabym pracować w fundacji (…)”. Podjęcie przez M. G. (1) pracy bezsprzecznie wpłynie na polepszenie sytuacji finansowej rodziny, w tym pokrycie potrzeb dziecka, bez obciążania obowiązkiem alimentacyjnym jej babki. Nadto, twierdzenia matki małoletniej świadczą, że chociaż w dacie orzekania przebywała ona na zwolnieniu lekarskim, to nie ma zniesionych możliwości zarobkowania, a zatem winna podjąć stosowne kroki celem uzyskania stałego dochodu, z którego będzie mogła pokryć część kosztów utrzymania córki, jako osoba zobowiązana do alimentacji M. R. w pierwszej kolejności.

Mieć również należy na uwadze, iż przedstawicielka ustawowa posiada znaczny majątek, z którego dobrowolnie czerpie dochód jedynie w ograniczonym zakresie. M. G. (1) jest właścicielką zabudowanej działki rekreacyjnej, którą wynajmuje uzyskując dochód w wysokości 300 – 400 zł miesięcznie, pomimo, iż zgodnie z umową winna otrzymywać z tego tytułu kwotę 500 zł miesięcznie. Co więcej, M. G. (1) jest właścicielką gospodarstwa rolnego w okolicach I. o pow. 2 ha przeliczeniowych, na terenie którego prowadzone są uprawy, z których matka małoletniej nie czerpie jednak dochodu (jedynie wskazuje, że pobrała dopłatę unijną dla rolników w wysokości około 6.000-7.000 zł). Ponadto, M. G. (1) jest właścicielką nieruchomości położonej przy ul. (...) w W. o pow. 33 m ², która nie jest wynajmowana, albowiem zamieszkuje w niej babka macierzysta powódki. Powyższe wskazuje, że przedstawicielka ustawowa ma środki majątkowe, z których mogłaby czerpać stały dochód. W szczególności M. G. (2) ma możliwość wynajęcia mieszkania w W., w którym zamieszkuje jej matka. W tym zakresie, tj. użyczając lokal bezpłatnie babce macierzystej przedstawicielka ustawowa dobrowolnie pozbawiła się źródła dochodu. W dalszej kolejności, matka małoletniej ma możliwość sprzedaży ww. nieruchomości, nawet w przypadku, gdy są one obciążone hipotecznie. W ocenie Sądu, okoliczność dysponowania przez M. G. (1) znacznym majątkiem, a jednocześnie wyłącznie ograniczone czerpanie z niego dochodów, dodatkowo przemawia za bezzasadnością żądania pozwu.

Sąd miał również na uwadze okoliczność, że matka powódki wynajmuje dla siebie oraz córki mieszkanie o pow. 98 m ², składające się z 4 pokoi. Jeden z pokoi wynajmowanego mieszkania zamieszkuje okresowo koleżanka przedstawicielki ustawowej, nieregularnie partycypując w jego kosztach utrzymania. W ocenie Sądu, przedstawicielka ustawowa winna rozważyć czy jej sytuacja finansowa pozwala na wynajmowanie mieszkania o tak dużej powierzchni, znacznie przekraczającej potrzeby dwuosobowej rodziny, ewentualnie podjąć decyzję o najmie lokalu odpowiadającego potrzebom rodziny, z zarazem możliwościom finansowym M. G. (1).

Co więcej, analiza materiału dowodowego zgromadzonego w aktach sprawy prowadzi do wniosku, że do utrzymania powódki dokłada się babka macierzysta jak i ojczysta. Babka macierzysta przekazuje dziecku kieszonkowe, zaś ojczysta dokonuje zakupu prezentów oraz zapewnia jej wyżywienie w trakcie pobytów weekendowych oraz wakacyjnych.

Dokonując analizy możliwości zarobkowych pozwanej K. R., Sąd uznał, że nie jest ona w stanie wypełniać obowiązku alimentacyjnego wobec wnuczki. Zważyć należy, że pozwana jest osobą starszą, wskazuje na liczne problemy zdrowotne. Babka ojczysta jest emerytką i uzyskuje emeryturę w wysokości 1.060 zł miesięcznie, z uwagi na zajęcie komornicze. Kredyt, który aktualnie pozwana spłaca jako poręczycielka, został przez nią poręczony znacznie wcześniej niż data wytoczenia powództwa w niniejszej sprawie, w związku z czym brak jest podstaw do czynienia pozwanej zarzutów, iż dobrowolnie pogorszyła ona swoją sytuację w związku z wszczęciem postępowania o alimenty. Jednocześnie, pozwana jest osobą zobowiązaną do alimentacji w dalszej kolejności, w związku z czym spłacany kredyt wzięty został przez Sąd pod uwagę przy analizie sytuacji majątkowej strony. Nadto, K. R. posiada zaległość z tytułu nieuiszczonych składek w ZUS w wysokości 3.000 zł.

Co więcej, Sąd miał na względzie, iż o trudnej sytuacji majątkowej, związanej z wysokością pobieranej emerytury, a także brakiem majątku przynoszącego dochody, świadczy okoliczność podjęcia przez pozwaną dodatkowej pracy. W okresie od dnia 04 listopada 2014r. do dnia 31 sierpnia 2015r. pozwana na podstawie umowy zlecenia wykonywała pracę na rzecz (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W., uzyskując średni miesięczny dochód w wysokości około 1.110-1.400 zł netto. Następnie, w dniu 17 września 2015 r. K. R. zawarła umowę zlecenie ze Sp. J. (...) z siedzibą w W., celem wykonywania czynności w zakresie pilnowania i sprzątania sal muzealnych Z. Królewskiego oraz strzeżenia znajdującego się w nich mienia, z wynagrodzeniem w wysokości 8,30 zł brutto za godzinę pracy.

Powyższe wskazuje, że uzyskiwana przez pozwaną emerytura nie pozwala na zaspokojenie jej bieżących potrzeb, w związku z czym zmuszona jest ona poszukiwać dodatkowego zatrudnienia.

Co więcej, pozwana samodzielnie prowadzi gospodarstwo domowe, co dodatkowo zwiększa własne koszty utrzymania. Jednocześnie kwot wskazywanych przez pozwaną tytułem własnych kosztów utrzymania nie można uznać za zawyżone i wygórowane.

Sąd miał również na względzie, że pozwana posiada udziały w spółkach (...), które jednak nie prowadzą działalności i nie przynoszą dochodów począwszy od roku 2013, z uwagi na postępowanie karne toczące się względem jednego ze wspólników.

Nadto, zważono, że K. R. spotyka się z wnuczką w ramach kontaktów z ojcem, nadto spędza z małoletnią czas w wakacje, podczas spotkań z ojcem małoletnia nocuje u babki. Pozwana zakupuje powódce prezenty, sporadycznie przekazuje jej pieniądze, zapewnia wnuczce wyżywienie, gdy dziecko spędza czas u niej w domu.

W opinii Sądu, wysokość dochodów uzyskiwanych przez pozwaną pozwala jedynie na zaspokojenie jej własnych uzasadnionych potrzeb życiowych i zapewnienie spokojnej egzystencji.

Mając powyższe na uwadze Sąd uznał, że zasądzenie alimentów na rzecz wnuczki stanowiłoby nadmierne obciążenie finansowe dla K. R..

Reasumując, Sąd oddalił powództwo o zasądzenie alimentów od pozwanej na rzecz powódki, uznając że nie jest ona w stanie partycypować w kosztach utrzymania wnuczki, a małoletnia nie znajduje się trwale w niedostatku.

Wobec powyższego na podstawie przepisu art. 128 kro, art. 129 kro, art. 132 kro i art. 133 § 2 kro orzeczono jak w punkcie 1 wyroku.

O kosztach orzeczono na podstawie przepisu art. 102 kpc, przejmując je na rachunek Skarbu Państwa.