Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 kwietnia 2017 r.

Sąd Rejonowy w Legionowie w II Wydziale Karnym

w składzie:

Przewodniczący: S.S.R. Grzegorz Woźniak

Protokolant: Arleta Agata

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11.04.2017 r.

sprawy przeciwko

M. G. urodz. (...) w K.

syna G. i J. z d. S.

oskarżonego o to, że: w dniu 22 września 2016 roku w miejscowości S. ulica (...), województwo (...) prowadził w ruchu lądowym pojazd mechaniczny marki A. nr rej. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości badanie A. 0,32 mg/l (0,68 ‰), Alkometrem I 0,28 mg/l (0,59 ‰) II 0,30 mg/l (0,63‰) alkoholu w wydychanym powietrzu,

tj. o czyn z art. 178a § 1 k.k.

orzeka

I. Na mocy art. 66 § 1 k.k. w zw. z art. 67 § 1 k.k. postępowanie karne wobec oskarżonego M. G. o czyn z aktu oskarżenia warunkowo umarza na okres 1 (jednego) roku próby.

II. Na mocy art. 67 § 3 k.k. w zw. z art. 42 § 2 k.k. orzeka wobec oskarżonego środek karny zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 1 (jednego) roku.

III. Na mocy art. 63 § 4 k.k. na poczet środka karnego orzeczonego w punkcie II wyroku zalicza okres zatrzymania prawa jazdy oskarżonego od dnia 22.09.2016 roku.

IV. Na mocy art. 67 § 3 k.k. zobowiązuje oskarżonego do uiszczenia świadczenia pieniężnego w kwocie 3.000 (trzech tysięcy) złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym i Pomocy Postpenitencjarnej.

V. Na podstawie art. 626 § 1 k.p.k. w zw. z art. 627 k.p.k. i art. 7 ust. 1 Ustawy o opłatach w sprawach karnych zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa zwrot kosztów sądowych w kwocie 220 (dwieście dwadzieścia) złotych.

Sygn. akt II K 818/16

UZASADNIENIE WYROKU

z dnia 11 kwietnia 2017 r.

Sąd, na podstawie całokształtu materiału dowodowego ujawnionego podczas rozprawy głównej, ustalił następujący stan faktyczny:

Oskarżony M. G. w dniu 22 września 2016 r. miał jechać do pracy w W. z kolegą, przyjechał na S. i oczekiwał na kolegę, wypił jedno piwo. Okazało się, że kolega oczekiwał na niego na Stacji Paliw, około kilometra od miejsca gdzie oczekiwał na niego oskarżony. Oskarżony wsiadł do samochodu i pojechał do niego samochodem marki A. o nr rej. (...). Został zatrzymany do kontroli drogowej o godz. 21.50 w S. na ul. (...). Funckjonariusz Policji, która go zatrzymała poczuła od niego woń alkoholu i poddała go badaniu trzeźwości. W wyniku badania zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu okazało się, że oskarżony znajdował się pod wpływem 0,32 mg/l o godzinie 21.56, 0,28 mg/l o godzinie 22.18, trzecie badanie o godzinie 22.26 wskazało 0,30 mg/l.

Dowód:

- wyjaśnienia oskarżonego (k. 30,82-83),

- zeznania B. G. (k.21,83),

- protokół zatrzymania (k.2),

- protokoły użycia alkomatu (k.5,7).

Oskarżony w toku postępowania przygotowawczego przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i złożył wyjaśnienia (k..30). Stwierdził, że w dniu zatrzymania jechał z kolegą do W., oczekiwał na niego na parkingu w S., kolega miał jechać w dalszej części trasy. Czekając na kolegę wypił piwo. Okazało się, że kolega znajdował się na Stacji Paliw, pojechał do niego, po drodze został zatrzymany przez Policję. Podczas rozprawy również przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i złożył wyjaśnienia tożsame z wcześniejszymi (k.82-83).

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego, gdyż są logiczne, rzeczowe oraz znajdują potwierdzenie w zeznaniach B. G. (k.21,83) i protokołach badania trzeźwości (k.5,7).

B. G. zeznała w postępowaniu przygotowawczym (k.21), iż w dniu 22 września 2016 r. zatrzymała do kontroli drogowej kierowcę samochodu A., wyczuła od niego woń alkoholu i przystąpiła do zbadania stanu jego trzeźwości. Podczas rozprawy nie pamiętała zdarzenia, podtrzymała wcześniejsze zeznania (k.83).

Zeznania tego świadka zasługują na wiarę, gdyż są logiczne, rzeczowe oraz znajdują potwierdzenie w wyjaśnieniach oskarżonego oraz protokołach badania trzeźwości (k.5,7).

Sporządzone w toku postępowania dokumentów wymienionych na k. 84 zostały sporządzone przez powołane do tego osoby, były sporządzone bezstronnie i obiektywnie, nie były kwestionowane przez strony, stąd stały się podstawą ustalenia stanu faktycznego.

Ustalony stan faktyczny stanowi spójną, logicznie uzasadnioną całość. Poszczególne wiarygodne dowody wzajemnie się uzupełniają i potwierdzają. Na podstawie tego stanu faktycznego wina i okoliczności popełnienia czynu przypisanego oskarżonemu nie mogą budzić wątpliwości.

Sąd zważył, co następuje:

Udział w ruchu drogowym, a zwłaszcza prowadzenie pojazdu w ruchu lądowym wymaga rozwagi i zachowania ostrożności, by uniknąć wszelkich zagrożeń bezpieczeństwa w tym ruchu. Ruch lądowy odbywa się różnymi pojazdami i na różnych drogach, ale każdy z uczestników ruchu obowiązany jest przestrzegać przepisów i zasad bezpiecznego korzystania z drogi.

Oskarżony naruszył podstawowy warunek bezpiecznego uczestnictwa w ruchu lądowym w postaci obowiązku trzeźwości uczestników ruchu, wyrażonego w art. 45 ust. 1 pkt 1 ustawy Prawo o ruchu drogowym. Oskarżony podjął prowadzenie pojazdu mechanicznego w S., miał do przejechania odległość około kilometra, nie jechał w sposób zagrażający bezpośrednio bezpieczeństwu w ruchu drogowym, a znajdował się w stanie nietrzeźwości, gdyż stężenie alkoholu w wydychanym przez niego powietrzu wynosiło 0,32 mg/l, poruszał się drogą lokalną. Stan nietrzeźwości spowodował, że stwarzał potencjalne zagrożenie bezpieczeństwa ruchu drogowego i naruszył obowiązek ustawowy.

Czyn oskarżonego należy zakwalifikować jako przestępstwo z art. 178a § 1 k.k., gdyż polegał na tym, że poruszał się pojazdem mechanicznym w ruchu lądowym w stanie nietrzeźwości, który ustalony został przez ustawodawcę w art. 115 § 16 pkt 2 k.k. na 0,25 mg/l alkoholu w litrze wydychanego powietrza. Oskarżony przekroczył ten ustawowy próg nietrzeźwości o 0,08 (uwzględniając pierwszy wynik badania z k. 5).

Oskarżony ma 26 lat, jest kawalerem, nie ma nikogo na utrzymaniu, zdobył wykształcenie podstawowe, pracuje i zarabia około 2.000 złotych miesięcznie (oświadczenie z k. 82), nie był karany (k.81).

Stopień społecznej szkodliwości czynu i wina nie były znaczne, ze względu na nieznaczne przekroczony próg trzeźwości i brak rażącego naruszenia zasad bezpieczeństwa w ruchu lądowym. Oskarżony nie był karany, wyraził skruchę, prowadzi ustabilizowany tryb życia i zachodzi wobec niego uzasadnione przypuszczenie, że pomimo umorzenia postępowania będzie przestrzegał porządku prawnego w przyszłości.

Biorąc pod uwagę powyżej wymienione przesłanki Sąd uznał, że warunkowe umorzenie postępowania będzie wystarczające do skłonienia oskarżonego do przestrzegania porządku w przyszłości. Okres jednego roku próby powinien wystarczyć do weryfikacji prognozy kryminologicznej.

Sąd orzekł wobec oskarżonego środek karny zakazu prowadzenia pojazdów na jeden rok, co jest adekwatne do stopnia nietrzeźwości oskarżonego i okoliczności zdarzenia. W celu wzmocnienia wychowawczego oddziaływania wyroku, Sąd zobowiązał oskarżonego do uiszczenia świadczenia pieniężnego w kwocie 3.000 złotych.

Oskarżony uzyskuje stałe dochody, będzie zatem mógł uiścić koszty poniesione na rozpoznanie sprawy, stąd Sąd zasądził od niego taki obowiązek zgodnie z przepisami powołanymi w punkcie V wyroku.