Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 grudnia 2016 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach, Wydział VI Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący SSO Arkadiusz Łata

Sędziowie SSO Grzegorz Kiepura (spr.)

SSO Kazimierz Cieślikowski

Protokolant Aleksandra Studniarz

przy udziale K. M.

Prokuratora Prokuratury Rejonowej G. w G.

po rozpoznaniu w dniu 16 grudnia 2016 r.

sprawy T. S. syna J. i E.,

ur. (...) w P.

oskarżonego z art. 193 kk, art. 157§2 kk i art. 281 kk w zw. z art. 11§2 kk, art. 193 kk i art. 13§1 kk w zw. z art. 278§1 kk przy zast. art. 11§2 kk, art. 278§1 kk, art. 279§1 kk, art. 288§1 kk, art. 13§1 kk w zw. z art. 279§1 kk, art. 13§1 kk w zw. z art. 279§1 kk i art. 288§1 kk przy zast. art. 11§2 kk, art. 288§1 kk w zw. z art. 12 kk, art. 55 ust. 1 ustawy z dn. 29.07.2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii, art. 58 ust. 1 ustawy z dn. 29.07.2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Gliwicach

z dnia 29 kwietnia 2016 r. sygnatura akt IX K 682/13

na mocy art. 437 kpk, art. 438 kpk art. 624 § 1 kpk

1.  zmienia zaskarżony wyrok w punkcie 13 w ten sposób, iż uchyla rozstrzygnięcie o obowiązku naprawienia szkody na rzecz W. (...) P. ul. (...) i ul. (...);

2.  w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;

3.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. A. Z. kwotę 619,92 zł (sześćset dziewiętnaście złotych 92/100) obejmującą kwotę 115,92 zł (sto piętnaście złotych 92/100) podatku VAT, tytułem zwrotu nieuiszczonych kosztów obrony oskarżonego z urzędu w postępowaniu odwoławczym;

4.  zwalnia oskarżonego od ponoszenia wydatków postępowania odwoławczego, obciążając nimi Skarb Państwa.

VI Ka 924/16

UZASADNIENIE

T. S. został oskarżony o to, że

I.  w dniu 28.02.2013 r. w P., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, bezpośrednio po wtargnięciu do otwartego mieszkania, z którego dokonał zaboru w celu przywłaszczenia mienia w postaci plecaka o wartości 20 zł wraz z zawartością: nawigacji samochodowej marki (...) o wartości 250 zł, kluczy do mieszkania oraz dokumentów: dowodu osobistego i prawa jazdy kat. B wystawionych na nazwisko L. K., dowodu rejestracyjnego pojazdu marki F. (...) o nr rej. (...) wraz z polisą OC, stanowiącego własność G. L., zastosował przemoc wobec L. K., usiłującego do zatrzymać, poprzez zadanie wymienionemu uderzenia pięścią w twarz oraz kopnięcia w klatkę piersiową, które spowodowały u wymienionego obrażenia w postaci rany wargi dolnej i stłuczenia klatki piersiowej, naruszające prawidłowe funkcjonowanie narządów jego ciała na okres poniżej 7 dni, a następnie oddalił się z miejsca zdarzenia, czym działał na szkodę L. K. i G. L., tj. o przestępstwo z art. 193 kk, art. 157 § 2 kk i art. 281 kk w zw. z art. 11 § 2 kk;

II.  w dniu 28.02.2013 r. w P., wdarł się do mieszkania J. N. (1), z którego usiłował dokonać zaboru mienia o nieokreślonej wartości, przekraczającej kwotę 250 zł, czym działał na szkodę J. N. (1), tj. o przestępstwo z art. 193 kk i art. 13 § 1 kk w zw. z art. 278 § 1 kk i art. 11 § 2 kk;

III.  w nocy 5.10.2012 r. w P. przy ul. (...) z nie zamkniętego na zamki samochodu marki S. (...), o nr rej. (...), dokonał zaboru w celu przywłaszczenia radioodtwarzacza marki S. (...) o wartości 350 zł oraz półki samochodowej spod radia o wartości 100 zł, a następnie z otwartego garażu na terenie wymienionej posesji dokonał zaboru w celu przywłaszczenia torby turystycznej marki A.wraz z zawartością kosmetyków, ręczników kąpielowych i 4 piw puszkowych marki O. o łącznej wartości 500 zł, powodując straty w łącznej wysokości 950 zł na szkodę P. P., tj. o przestępstwo z art. 278 § 1 kk;

IV.  w nocy z 5 na 6 października 2012 r. w P. przy ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z Ł. O., po uprzednim wybiciu otworu w szybie okna oraz wypchnięciu drewnianego zabezpieczenia otworu okiennego dostał się do wnętrza pomieszczenia garażu, a następnie dalej do pomieszczeń mieszkalnych domu jednorodzinnego, skąd dokonał zaboru w celu przywłaszczenia piły spalinowej marki S. o wartości 3200 zł, piły spalinowej produkcji chińskiej o wartości 600 zł, roweru damskiego marki (...) bez siodełka wartości 2000 zł, roweru „mini składak” o wartości 400 zł, 3 sztuk metalowych modeli ciągników U. o łącznej wartości 360 zł oraz 2 par srebrnych kolczyków o łącznej wartości 100 złotych, wiatrówki długiej produkcji niemieckiej kal. 4,5 mm o wartości 200 zł, wiatrówki kol. Jasno – brązowego o wartości 200 zł oraz 15 sztuk czekolad o wartości 30 zł, powodując straty w łącznej wysokości 7.190 zł na szkodę G. i B. B. oraz w tym samym miejscu i czasie dokonał zaboru w celu przywłaszczenia telefonu komórkowego marki S. (...) o wartości 650 zł i pieniędzy w kwocie 160 zł, powodując straty w łącznej wysokości 810 zł na szkodę M. B. tj. o przestępstwo z art. 279 § 1 kk;

V.  w nocy z 15 na 16 października 2012 r. w P. przy ul. (...), po uprzednim wybiciu szyby bocznej od strony kierowcy, w pojeździe marki F. (...), o nr rej. (...), dokonał z jego wnętrza zaboru w celu przywłaszczenia wzmacniacza marki B. o wartości 100 zł, pendrive’a o pojemności 1 GB o wartości 20 zł, torby z zawartością pieczątki i blankietów umów o wartości 50 zł, powodując straty w łącznej wysokości 228 zł na szkodę Ł. J., tj. o przestępstwo z art. 279 § 1 kk;

VI.  w nocy z 10 na 11 października 2012 r. w P. przy Placu (...), po uprzednim wybiciu szyby w drzwiach przednich od strony pasażera w pojeździe marki S. (...) o nr rej. (...) dokonał z jego wnętrza zaboru w celu przywłaszczenia radioodtwarzacza samochodowego marki P. wraz z pendrivem 4 GB o wartości 400 zł, powodując straty w łącznej wysokości 900 zł na szkodę M. K., tj. o przestępstwo z art. 279 § 1 kk;

VII.  w nocy z 15 na 16 października 2012 r. w P. przy ul. (...), po uprzednim wybiciu szyby w drzwiach przednich od strony pasażera w pojeździe marki P. (...), o nr rej. (...) dokonał z jego wnętrza zaboru w celu przywłaszczenia radioodtwarzacza samochodowego marki C. o wartości 700 zł wraz z pendriv’em marki K. (...) o wartości 150 zł, powodując straty w łącznej wysokości 1150 zł na szkodę J. W., tj. o przestępstwo z art. 279 § 1 kk;

VIII.  w dniu 16.10.2012 r. w P. przy ul. (...) po uprzednim wybiciu szyby bocznej w drzwiach przednich od strony pasażera w pojeździe marki F. (...) o numerze rej. (...) dokonał z jego wnętrza zaboru w celu przywłaszczenia radioodtwarzacza samochodowego marki J. o wartości 400 zł, pendrive’a 18 GB o wartości 50 zł oraz klucza z garażu, powodując straty w łącznej wysokości 450 zł na szkodę M. F. i K. I., tj. o przestępstwo z art. 279 § 1 kk;

IX.  w dniu 16 października 2012 r. w P. przy ul. (...) po uprzednim wybiciu szyby w oknie altany znajdującej się na działce ogrodniczej, dostał się do jej wnętrza skąd następnie dokonał zaboru w celu przywłaszczenia kosy spalinowej marki „S.” o wartości 250 zł, działając na szkodę E. S., tj. o przestępstwo z art. 279 § 1 kk;

X.  w nocy z 26 na 27 kwietnia 2012 r. w P. poprzez wykonanie farbą typu spray napisów na powierzchni ok. 25 metrów kwadratowych elewacji budynku przy ul. (...), dokonał zniszczenia elewacji w/w budynku, powodując straty w wysokości 6.000 zł na szkodę W. (...) P. ul. (...) i ul. (...), tj. o przestępstwo z art. 288 § 1 kk;

XI.  w okresie od dnia 16.10.2012 r. do dnia 17.10.2012 r. w P. przy ul. (...), poprzez zerwanie kłódki w drzwiach wejściowych dokonał włamania do altany znajdującej się na działce ogrodniczej, nie dokonując przy tym z zaboru żadnych znajdujących się w niej rzeczy, powodując straty w wysokości 20 zł na szkodę L. S., tj. o przestępstwo z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 279 § 1 kk;

XII.  w bliżej nieustalonym dniu w okresie od dnia 13.10.2012 r. do dnia 19.10.2012 r. w P. przy ul. (...), po uprzednim zerwaniu kłódki w drzwiach wejściowych dostał się do wnętrza drewnianej altany znajdującej się na działce ogrodniczej, skąd następnie dokonał zaboru w celu przywłaszczenia siekiery o wartości 50 zł, powodując straty w łącznej wysokości 70 zł na szkodę W. O., tj. o przestępstwo z art. 279 § 1 kk;

XIII.  w bliżej nieustalonym okresie od dnia 1.10.2012 r. do dnia 17.10.2012 r. w P. przy ul. (...), poprzez wyłamanie zamka w drzwiach wejściowych dokonał włamania do blaszanej altany znajdującej się na działce ogrodniczej nie dokonując przy tym z nieustalonych przyczyn zaboru żadnych znajdujących się w niej rzeczy, powodując straty w wysokości 30 zł na szkodę B. P. (1) i W. P., tj. o przestępstwo z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 279 § 1 kk;

XIV.  w bliżej nieustalonym okresie od dnia 1.10.2012 r. do dnia 6.10.2012 r. w P. na działce ogrodniczej przy drodze polnej prowadzącej z P. w kierunku P., S., poprzez wyłamanie dwóch drzwi dokonał włamania do altany i pomieszczenia gospodarczego, dokonując jednocześnie wybicia szyb w dwóch oknach altany oraz uszkodzenia dwóch regałów i zniszczenia naczyń znajdujących się w altanie nie dokonując przy tym z nieustalonych przyczyn zaboru żadnych znajdujących się w altanie oraz pomieszczeniu gospodarczym rzeczy, powodując straty w łącznej wysokości 800 zł na szkodę A. S., tj. o przestępstwo z art. 13 §1 kk w zw. z art. 279 § 1 kk i art. 288 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk;

XV.  w bliżej nieustalonym dniu miesiąca kwietnia 2012 r. działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, dokonał zniszczenia elewacji budynków w P. przy ul. (...), ul. (...) poprzez naniesienie na ich elewacji napisów farbą typu spray, czym spowodował straty w łącznej wysokości 650 zł na szkodę wspólnot mieszkaniowych P. ul. (...), P. ul. (...), P. ul. (...) i P. ul. (...), tj. o przestępstwo z art. 288 § 1 kk w zw. z art. 12 kk;

XVI.  w dniu 3.01.2012 r. w P. wbrew przepisom ustawy dokonał przywozu wewnątrzwspólnotowego środków odurzających w postaci 20 g żywicy konopi tzw. haszyszu tj. o przestępstwo z art. 55 ust. 1 ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii;

XVII.  w dniu 23.01.2013 r. w P. w wykonaniu z góry powziętego zamiaru 1 raz udzielił D. K. środek odurzający w postaci żywicy konopi tzw. „haszyszu” w ilości około 1 g, tj. o przestępstwo z art. 58 ust. 1 ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii;

XVIII.  w dniu 31.12.2010 r. w P. w wykonaniu z góry powziętego zamiaru 1 raz udzielił D. K. środek odurzający w postaci żywicy konopi tzw. „haszyszu” w ilości około 1 g, tj. o przestępstwo z art. 58 ust. 1 ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii;

XIX.  w okresie wiosennym 2012 r. w P. w wykonaniu z góry powziętego zamiaru 1 raz udzielił D. K. środek odurzający w postaci żywicy konopi tzw. „haszyszu” w ilości około 1 g, tj. o przestępstwo z art. 58 ust. 1 ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii;

XX.  w miesiącu czerwcu 2010 r. w P. w wykonaniu z góry powziętego zamiaru 1 raz udzielił B. P. (2) środek odurzający w postaci żywicy konopi tzw. „haszyszu” w ilości około 1 g, tj. o przestępstwo z art. 58 ust. 1 ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii;

XXI.  w miesiącu lipcu 2010 r. w P. w wykonaniu z góry powziętego zamiaru 1 raz udzielił B. P. (2) środek odurzający w postaci żywicy konopi tzw. „haszyszu” w ilości około 1 g, tj. o przestępstwo z art. 58 ust. 1 ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii;

XXII.  w miesiącu sierpniu 2010 r. w P. w wykonaniu z góry powziętego zamiaru 1 raz udzielił B. P. (2) środek odurzający w postaci żywicy konopi tzw. „haszyszu” w ilości około 1 g, tj. o przestępstwo z art. 58 ust. 1 ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii;

XXIII.  w miesiącu wrześniu 2010 r. w P. w wykonaniu z góry powziętego zamiaru 1 raz udzielił B. P. (2) środek odurzający w postaci żywicy konopi tzw. „haszyszu” w ilości około 1 g, tj. o przestępstwo z art. 58 ust. 1 ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii;

XXIV.  w miesiącu październiku 2010 r. w P. w wykonaniu z góry powziętego zamiaru 1 raz udzielił B. P. (2) środek odurzający w postaci żywicy konopi tzw. „haszyszu” w ilości około 1 g, tj. o przestępstwo z art. 58 ust. 1 ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii.

Wyrokiem z dnia 29.04.2016 r. Sąd Rejonowy w Gliwicach orzekł:

1)  uznał oskarżonego za winnego czynu opisanego w pkt I, z tym, że ustalił, iż drzwi mieszkania, do którego wtargnął oskarżony były zamknięte na klamkę, a także ustalił, iż oskarżony usunął dokumenty, którymi nie miał prawa wyłącznie rozporządzać w postaci prawa jazdy, dowodu rejestracyjnego pojazdu oraz polisy OC, a także ustalił, że oskarżony użył przemocy w stosunku do L. K. bezpośrednio po dokonaniu zaboru mienia w celu utrzymania się w posiadaniu zabranych rzeczy, tj. przestępstwa z art. 193 kk, art. 157 § 2 kk, art. 281 kk, art. 275 § 1 kk i art. 276 kk w zw. z art. 11 § 2 kk i za to na podstawie art. 281 § 1 kk w zw. z art. 11 § 3 kk skazał go na karę 2 lat pozbawienia wolności;

2)  uznał oskarżonego za winnego czynu opisanego w pkt II, z tym, że ustalił, iż pokrzywdzony nazywa się J. N. (2), tj. przestępstwa z art. 193 kk i za to na podstawie art. 193 kk skazał go na karę 3 miesięcy pozbawienia wolności;

3)  uznał oskarżonego za winnego czynu opisanego w pkt III, tj. przestępstwa z art. 278 § 1 kk i za to na podstawie art. 278 § 1 kk skazany został na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności;

4)  uznał oskarżonego za winnego czynów opisanych w pkt IV, V, VI, VII, VIII, IX, i XII, z tym, że ustalił, iż czynów tych dopuścił się działając w krótkich odstępach czasu w podobny sposób i za to na podstawie art. 279 § 1 kk w zw. z art. 91 § 1 kk skazał go na kare 2 lat pozbawienia wolności;

5)  uznał oskarżonego za winnego czynów opisanych w pkt XI i XIII, z tym, że ustalił, iż oskarżony każdorazowo wdzierał się do zamkniętego cudzego pomieszczenia i każdy z tych czynów zakwalifikował jako przestępstwo z art. 193 kk i ustalił, że oskarżony czynów tych dopuścił się działając w krótkich odstępach czasu w podobny sposób i za to na podstawie art. 193 kk w zw. z art. 91 § 1 kk skazał go na karę 4 miesięcy pozbawienia wolności;

6)  uznał oskarżonego za winnego czynu opisanego w pkt XIV, z tym, iż ustalił, że oskarżony wdarł się do cudzych zamkniętych pomieszczeń, tj. przestępstwa z art. 193 kki art. 288 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk i za to na podstawie art. 288 § 1 kk w zw. z art. 11 § 3 kk skazał go na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności;

7)  uznał oskarżonego za winnego czynów opisanych w pkt X i XV, z tym, że ustalił, iż oskarżony dokonał uszkodzenia elewacji budynków i ustalił, że oskarżony czynów tych dopuścił się działając w krótkich odstępach czasu w podobny sposób i za to na podstawie art. 288 § 1 kk w zw. z art. 91 § 1 kk skazał go na karę 1 roku pozbawienia wolności;

8)  uznał oskarżonego za winnego czynu opisanego w pkt XIV, tj. przestępstwa z art. 55 ust. 1 ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii i za to na podstawie tego przepisu skazał go na karę 1 roku pozbawienia wolności;

9)  uznał oskarżonego za winnego tego, że w dniu 23.01.2013 r. w P. udzielił D. K. środek odurzający w postaci żywicy konopi tzw. „haszyszu” w ilości około 1 g, tj. przestępstwa z art. 58 ust. 1 ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii i za to na podstawie tego przepisu skazał go na karę 2 miesięcy pozbawienia wolności;

10)  uznał oskarżonego za winnego tego, że w okresie wiosennym 2012 r. w P. udzielił D. K. środek odurzający w postaci żywicy konopi tzw. „haszyszu” w ilości około 1 g, tj. przestępstwa z art. 58 ust. 1 ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii i za to na podstawie tego przepisu skazał go na karę 2 miesięcy pozbawienia wolności;

11)  uznał oskarżonego za winnego tego, że w dniu 31.12.2010 r. w P. udzielił D. K. środek odurzający w postaci żywicy konopi tzw. „haszyszu” w ilości około 1 g, tj. przestępstwa z art. 58 ust. 1 ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii, tego że w miesiącu czerwcu 2010 r. w P. udzielił B. P. (2) środek odurzający w postaci żywicy konopi tzw. „haszyszu” w ilości około 1 g, tj. przestępstwa z art. 58 ust. 1 ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii, tego że w lipcu 2010 r. w P. udzielił B. P. (2) środek w postaci żywicy konopi tzw. „haszyszu” w ilości około 1 g, tj. przestępstwa z art. 58 ust. 1 ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii, tego że w sierpniu 2010 r. w P. udzielił B. P. (2) środek odurzający w postaci żywicy konopi tzw. „haszyszu” w ilości około 1 g, tj. przestępstwa z art. 58 ust. 1 ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii, we wrześniu 2010 r. w P. udzielił B. P. (2) środek odurzający w postaci żywicy konopi tzw. „haszyszu” w ilości około 1 g, tj. przestępstwa z art. 58 ust. 1 ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii, w październiku 2010 r. w P. udzielił B. P. (2) środek odurzający w postaci żywicy konopi tzw. „haszyszu” w ilości około 1 g, tj. przestępstwa z art. 58 ust. 1 ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii, z tym że ustalił, iż czynów tych oskarżony dopuścił się działając w krótkich odstępach czasu w podobny sposób i za to na podstawie art. 58 ust. 1 ustawy z dnia 29.07.2005 r. w zw. z art. 91 § 1 kk skazany został na karę 7 miesięcy pozbawienia wolności;

12)  na podstawie art. 85 kk i art. 86 § 1 kk wymierzył oskarżonemu karę łączną 3 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności;

13)  na podstawie art. 46 § 1 kk zobowiązał oskarżonego do naprawienia szkody poprzez zapłacenie na rzecz A. S. kwoty 800 zł, na rzecz W. (...) P. ul. (...) i ul. (...) kwoty 6.000 zł oraz na rzecz M. (...) Towarzystwa Budownictwa (...) Sp. z o.o. w P. kwoty 650 zł;

14)  na podstawie art. 63 § 1 kk zaliczył oskarżonemu na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności okres zatrzymania w dniach 24.10.2012 r., 25.10.2012 r., od dnia 23.01.2013 r. do dnia 25.01.2013 r., od dnia 1.03.2013 r. do dnia 3.03.2013 r.;

15)  na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 26.05.1982 r. Prawo o adwokaturze zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. A. Z. wynagrodzenie w kwocie 1.032,20 zł tytułem nieopłaconej pomocy prawnej – udzielonej oskarżonemu z urzędu;

16)  na podstawie art. 624 § 1 kpk zwolnił oskarżonego od ponoszenia kosztów procesu.

Apelację od tego wyroku wywiodła obrońca oskarżonego, która zaskarżyła orzeczenie w zakresie pkt 1, 4 i 7 zarzucając mu:

I.  rażące naruszenie prawa procesowego mające wpływ na treść wyroku, a to:

1.1. art. 410 kpk w zw. z art. 7 kpk, art. 5 § 2 kpk w zw. z art. 193 § 1 kpk polegające na oparciu orzeczenia wyłącznie na dowodach obciążających oskarżonego, nie uzasadniając w sposób wszechstronny okoliczności sprawy, zgodnie z zasadami logiki i doświadczenia życiowego, w szczególności poprzez pominięcie zasięgnięcia dowodu z opinii biegłego na okoliczność faktycznie poniesionych szkód w związku z czynami opisanymi w pkt X i XV, a polegających na dokonaniu uszkodzeń elewacji budynków, co w konsekwencji doprowadziło do zobowiązania oskarżonego do naprawienia szkody w kwotach niewspółmiernych;

1.2. art. 410 kpk, polegające na dokonaniu dowolnych ustaleń w przedmiocie rzekomych uszkodzeń elewacji budynków i dowolnym ustaleniu wartości uszkodzeń na kwotę odpowiednio 6.000 zł i 650 zł – bez poparcia przedmiotowego stanowiska jakimikolwiek dowodami;

1.3. art. 7 kpk w zw. z art. 410 kpk, polegające na przekroczeniu granicy swobodnej oceny dowodów poprzez ich dowolną ocenę z pominięciem zasad doświadczenia życiowego i logiki, a to dając wiarę obciążającym zeznaniom złożonym przez świadka L. K. o rzekomym użyciu przemocy w stosunku do niego bezpośrednio po dokonaniu zaboru mienia w celu utrzymania się w posiadaniu zabranych rzeczy, ustalenia takie są dowolne i wyraźnie sprzeczne ze złożonymi wyjaśnieniami w toku postępowania sądowego, które uznać należy za pełne i logiczne, w szczególności oceniając je przez pryzmat tego, że oskarżony przyznał się do większości zarzucanych mu czynów w sposób szczegółowy opisując sposób ich dokonania;

II.  mające wpływ na treść zaskarżonego wyroku błędy w ustaleniach faktycznych, polegające na:

2.1. uznaniu, iż oskarżony w nocy z 5 na 6 października 2012 r., działając wspólnie i w porozumieniu z Ł. O., dostał się do garażu, gdzie następnie dokonał zaboru szeregu ruchomości o wartości łącznie 8.000 zł, podczas gdy z wyjaśnień oskarżonego wynika, iż dokonał on zaboru wyłącznie 2 wiatrówek na łączną kwotę 400zł;

2.2. uznaniu, iż koszt dokonania prac naprawczych na elewacjach budynków opisanych w pkt X i XV wyroku to łącznie kwota 6.650 zł, przy czym ustalenia te są całkowicie dowolne;

2.3. uznaniu, iż oskarżony stosował przemoc w stosunku do osoby L. K. celem utrzymania się w posiadaniu zabranych rzeczy, podczas gdy sytuacja taka nie miała miejsca, co wprost wynika z wyjaśnień oskarżonego.

Z ostrożności procesowej obrońca zarzuciła wyrokowi rażącą niewspółmierność kar jednostkowych, co w konsekwencji skutkowało wymierzeniem oskarżonemu kary łącznej w wymiarze 3 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności, podczas gdy uwzględniając cechy podmiotowe oskarżonego, a w szczególności fakt przyznania się do winy, wyrażona skrucha, przeproszenie pokrzywdzonych, winna zostać wymierzona wobec oskarżonego kara z zastosowaniem zasady pełnej absorpcji.

W oparciu o podniesione zarzuty obrońca wniosła o:

1)  wyeliminowanie z kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu w pkt I przepisów art. 157 § 2 kk i art. 281 kk i wymierzenie za ten czyn łagodnej kary jednostkowej;

2)  stosowną zmianę opisu czynu zarzucanego oskarżonemu w pkt II, poprzez wskazanie wyłącznie ruchomości, których zaboru oskarżony się dopuścił, a co do których zaboru nie ma wątpliwości wobec złożonych przez niego wyjaśnień w toku postępowania sądowego;

3)  stosowną zmianę opisu czynów opisanych w pkt X i XV poprzez niewskazywanie rzekomych wartości powstałych uszkodzeń, zaś wobec tego braku o zmianę kwalifikacji prawnej czynu na art. 124 § 1 kw i wymierzenie za to stosownej kary zgodnie z ustawą wykroczeniową;

4)  wymierzenie oskarżonemu kary łącznej przy zastosowaniu zasady pełnej absorpcji;

5)  odstąpienie od zobowiązania oskarżonego do naprawienia szkody na rzeczW. (...) P. ul. (...) i ul. (...) oraz na rzecz (...) Sp. z o.o. w P. wobec niewykazania wartości powstałej szkody.

Apelacja co do zasady nie zasługiwała na uwzględnienie, jednak w wyniku jej wniesienia zaskarżony wyrok należało zmienić poprzez uchylenie rozstrzygnięcia o obowiązku naprawienia szkody na rzecz W. (...) P. ul. (...) i ul. (...).

Sąd rejonowy nie popełnił błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, ani też nie dopuścił się obrazy przepisów postępowania, mogącej mieć wpływ na treść wyroku, określonych w art. 5 § 2 kpk, art. 7 kpk, art. 410 kpk i art. 193 § 1 kpk. Sąd pierwszej instancji dokonał prawidłowych ustaleń faktycznych, przyjętych za podstawę wyroku, w oparciu o wszystkie przeprowadzone dowody, ocenione zgodnie z zasadami prawidłowego rozumowania oraz wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego, a stanowisko w przedmiocie sprawstwa i winy oskarżonego w zakresie wszystkich przypisanych mu czynów należycie uzasadnił w pisemnych motywach wyroku, wskazując jakie fakty uznał za udowodnione, na jakich w tej mierze oparł się dowodach i dlaczego nie uznał dowodów przeciwnych.

Odnośnie czynu przypisanego oskarżonemu w pkt 1 wyroku skarżąca kwestionuje ustalenia, iż bezpośrednio po dokonaniu kradzieży oskarżony zastosował wobec pokrzywdzonego L. K. przemoc w celu utrzymania się posiadaniu zabranych rzeczy. Zarzut ten jest chybiony. Przypomnieć należy, że oskarżony przesłuchiwany w postępowaniu przygotowawczym przyznał się w pełni do popełnienia zarzuconego mu czynu i szczegółowo opisał sposób swojego działania - wyjaśnił m.in.: „Mężczyzna dobiegł do mnie i chwycił mnie, wywiązała się szarpanina między nami. Ja uderzyłem tego mężczyznę, szarpałem się z nim, bo chciałem pozostać w posiadaniu zabranej torby a on chciał mnie zatrzymać” (k. 45). Wprawdzie na rozprawie oskarżony zasłaniał się niepamięcią i wyjaśnił, że nie pamięta aby kogoś uderzył (k.204), jednak w świetle zeznań pokrzywdzonego L. K. i treści opinii biegłego lekarza Z. K. z dnia 1.03.2013 r., nie może ulegać wątpliwości, iż pierwotne wyjaśnienia oskarżonego co do przebiegu zdarzenia z dnia 28.02.2013 r. były prawdziwe. L. K. zeznał: „krzyknąłem do tego chłopaka słowa – oddaj plecak złodzieju – i schwyciłem go od tyłu chyba za kurtkę chcąc odebrać mu plecak. W wyniku czego chłopak ten przewrócił się plecami na żywopłot, a ja prawie przewróciłem się na niego, jednak wtedy on uderzył mnie pięścią w twarz, tzn. przednie zęby, po czym kopnął mnie w prawą stronę klatki piersiowej, co spowodowało, że się zachwiałem i puściłem tego mężczyznę” (k.3). Relacja świadka została potwierdzona w opinii biegłego, z której wynika, że pokrzywdzony doznał obrażeń ciała w postaci powierzchownej rany wargi dolnej i stłuczenia klatki piersiowej (k.12). Charakter i umiejscowienie obrażeń jakich doznał pokrzywdzony odpowiadają opisanemu przez niego sposobowi działania oskarżonego. W tej sytuacji wyjaśnienia oskarżonego z rozprawy, w których zaprzeczał on jakoby uderzył L. K. należało uznać jedynie jako wyraz przyjętej linii obrony zmierzającej do umniejszenia zakresu swej odpowiedzialności.

Sąd rejonowy prawidłowo zakwalifikował czyn przypisany oskarżonemu w pkt 1 wyroku jako przestępstwa z art. 193 kk, art. 157 § 2 kk, art. 281 kk, art. 275 § 1 kk i art. 276 kk w zw. z art. 11 § 2 kk albowiem po uprzednim wdarciu się do mieszkania pokrzywdzonego i kradzieży plecaka wraz z nawigacją samochodową i dokumentami, oskarżony bezpośrednio po dokonaniu kradzieży, w celu utrzymania się w posiadaniu zabranych rzeczy, użył wobec pokrzywdzonego przemocy, w wyniku czego pokrzywdzony doznał obrażeń skutkujących naruszeniem czynności narządu ciała na okres poniżej 7 dni, a następnie usunął dokumenty. Wymierzona oskarżonemu za ten czyn kara 2 lat pozbawienia wolności oscyluje w dolnych granicach ustawowego zagrożenia i już z tego powodu nie może uchodzić za karę rażąco surową. Oskarżony działał z premedytacją, w sposób zaplanowany. Swoim zachowaniem godził w szereg dóbr chronionych prawem takich jak zdrowie, mienie, wolność i wiarygodność dokumentów.

Nietrafny był też zarzut dotyczący błędu w ustaleniach faktycznych odnośnie czynu przypisanego oskarżonemu w pkt 4 wyroku (opisanego w pkt IV części wstępnej wyroku). Wyjaśnienia oskarżonego w części dotyczącej włamania dokonanego w nocy z 5 na 6 października 2012 r. do domu G. i B. B. były zmienne. Podczas pierwszego przesłuchania w postępowaniu przygotowawczym (k. 46) oraz na rozprawie oskarżony przyznał się jedynie do kradzieży dwóch wiatrówek (k. 203), jednak w trakcie składnia wyjaśnień w dochodzeniu w dniu 22.12.2013 r. (k. 191) przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu w całości. W świetle zeznań pokrzywdzonych G. B. i M. B., nie może budzić wątpliwości jakie przedmioty zostały skradzione z ich domu znajdującego się w P. przy ul. (...), w wyniku włamania dokonanego w nocy z 5 na 6 października 2012 r. Włamanie zostało ujawnione w nocy ok. godz. 4.00. Z mieszkania skradziono piłę spalinową marki S. o wartości 3.200 zł, piłę spalinową produkcji chińskiej o wartości 600 zł, rower damski marki F.o wartości 2000 zł, rower „mini składak” o wartości 400 zł, 3 sztuki metalowych modeli ciągników U. o łącznej wartości 360 zł, 2 pary srebrnych kolczyków o łącznej wartości 100 złotych, wiatrówki długiej produkcji niemieckiej kal. 4,5 mm o wartości 200 zł, wiatrówki koloru jasno-brązowego o wartości 200 zł, 15 sztuk czekolad o wartości 30 zł, telefon komórkowy marki S. (...) o wartości 650 zł oraz pieniądze w kwocie 810 zł (zeznania G. B. – k. 14, zeznania M. B. – k. 17). Skoro więc pokrzywdzeni bezpośrednio po ujawnieniu włamania wskazali przedmioty jakie im skradziono, to brak było podstaw do uznania, że oskarżony zabrał jedynie 2 wiatrówki. Na uwagę zasługują zeznania G. B. z rozprawy: „Oskarżony przyszedł do mnie, przepraszał mnie i przyznał się, że był z nimi jakiś małolat Z.. O tym, że sprawcy mieli wejść do środka trzy razy, dowiedziałem się od oskarżonego” (k.238). Gdyby oskarżony zabrał jedynie 2 wiatrówki, nie musiałby wchodzić do budynku 3 razy.

Kwalifikacja prawna czynów przypisanych oskarżonemu w pkt 4 wyroku (opisanych w pkt IV , V, VII, VIII, IX i XII części wstępnej wyroku) jako ciągu przestępstw z art. 279 § 1 kk jest prawidłowa, a wymierzona za te przestępstwa kara 2 lat pozbawienia wolności jest adekwatna do stopnia zawinienia i stopnia społecznej szkodliwości czynów.

W odniesieniu do czynów przypisanych oskarżonemu w pkt 7 wyroku (opisanych w pkt X i XV części wstępnej wyroku) ustalenia faktyczne oparto na wyjaśnieniach oskarżonego, który w pełni przyznał się do winy (k. 207) oraz zeznaniach świadków J. J. (2) i B. W. (k. 415, k. 416).

B. W., która z ramienia (...) w P. była administratorem budynków przy ul. (...), ul. (...), ul. (...) i ul. (...) oszacowała łącznie wartość szkody spowodowanej pomalowaniem elewacji budynku przez oskarżonego na kwotę 650 zł (k. 192). Brak było podstaw do kwestionowania wysokości nakładów poniesionych przez pokrzywdzonego na przywrócenie stanu poprzedniego elewacji, a tym samym podważania wartości szkody wyrządzonej przestępstwem. J. J. (2), który administrował budynkami należącymi doW. (...) przy ul. (...) i ul. (...) wartość strat wyrządzonych przestępstwem określił na kwotę 6.000 zł. Świadek wskazał, że budynki kilka dni przez zdarzeniem były świeżo odnowione i w celu przywrócenia do stanu poprzedniego musiały być dwukrotnie pomalowane (po uprzednim zagruntowaniu), do czego użyta była farba silikatowa (k. 140, k. 416). Mając jednak na uwadze fakt, iż, jak w wyniku z zeznań J. J. (2), koszty związane z ponownym pomalowaniem elewacji budynków, poniosła firma (...), która wcześniej wykonywała remont budynków, sąd okręgowy zmienił zaskarżony wyrok poprzez uchylenie rozstrzygnięcia o obowiązku naprawienia szkody na rzecz W. (...) P. ul. (...) i ul. (...). W związku z tym, że przedstawiciele pokrzywdzonych w sposób wiarygodny oszacowali nakłady poniesione na przywrócenie elewacji budynków do stanu sprzed dokonania zniszczeń, wskazując na ich rozmiar, koszty robocizny oraz rodzaj użytych materiałów, nie było potrzeby powoływania biegłego na okoliczność ustalenia wysokości wyrządzonych szkód.

Zatem kwalifikacja czynów przypisanych oskarżonemu w pkt 7 wyroku jako ciągu przestępstw z art. 288 § 1 kk była prawidłowa. Wymierzona za te czyny kara 1 roku pozbawienia wolości nie razi nadmierną surowością.

Sformułowany przez obrońcę alternatywnie zarzut rażącej niewspółmierności wymierzonej oskarżonemu kary łącznej 3 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności nie był zasadny. Oskarżony dopuścił się 24 przestępstw na przestrzeni od lipca 2010 r. do lutego 2013 r. Godziły one w różne dobra chronione prawem, takie jak mienie, zdrowie, wolność oraz zdrowie społeczne w aspekcie zapobiegania zjawisku narkomanii. Najwyższa z kar jednostkowych wymierzonych oskarżonemu wynosiła 2 lata, a ich suma 8 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności. W takich więc granicach – zgodnie z art. 86 § 1 kk – mogła zostać orzeczona kara łączna. Wymierzając oskarżonemu karę łączną 3 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności, przy zastosowaniu zasady asperacji, sąd rejonowy w należytym stopniu uwzględnił związek przedmiotowo – podmiotowy zachodzący pomiędzy poszczególnymi przestępstwami oraz prognozę kryminologiczną w odniesieniu do oskarżonego, który był uprzednio wielokrotnie karany, w tym za umyślne przestępstwa podobne. Orzeczonej kary łącznej nie sposób uznać za karę niewspółmierną i to w stopniu rażącym.

Mając powyższe na uwadze orzeczono jak w części dyspozytywnej wyroku. Na podstawie art. 624 § 1 kpk zwolniono oskarżonego od ponoszenia wydatków postępowania odwoławczego obciążając nimi Skarb Państwa.