Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Po sprecyzowaniu żądania, powód J. K. (1), w pozwie skierowanym przeciwko K. W. zażądał od pozwanej kwoty 3.242 zł tytułem wynagrodzenia za miesiąc wrzesień 2014 r. oraz kwoty 1.162,70 zł tytułem ekwiwalentu za 11 dni urlopu wypoczynkowego.

W uzasadnieniu pozwu wskazał, iż do dnia wniesienia powództwa nie otrzymał wynagrodzenia za miesiąc wrzesień 2014 r., a kwota 3.242 zł wynika z ilości doręczonych przesyłek w tym miesiącu według systemu wynagradzania, ustalonego w umowie o pracę, podpisanej z pozwaną w dniu 1 maja 2014 r.

Tutejszy Sąd w dniu 21 kwietnia 2015 r., uznając powództwo za zasadne wydał nakaz zapłaty.

W sprzeciwie od nakazu zapłaty pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie na rzecz strony pozwanej od powoda kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu sprzeciwu wskazała, iż strony łączył stosunek pracy od dnia 1 maja 2014 r. do dnia 30 września 2014 r. na podstawie którego powodowi przysługiwało wynagrodzenie w wysokości 1.680 zł. Podkreśliła, iż fakt uregulowania zobowiązań wobec powoda wynika z listy płac powoda za lipiec i wrzesień 2014 r., na których potwierdził on odbiór stosownych kwot własnoręcznym podpisem. Nadto przyznała, iż kwota ekwiwalentu za urlop wskazana przez powoda jest zawyżona, a żadne inne świadczenia, poza wynagrodzeniem za pracę oraz ekwiwalentem za urlop, nie były należne powodowi w trakcie trwania stosunku pracy.

Na rozprawie w dniu 17 czerwca 2016 r. powód sprecyzował żądanie pozwu, w ten sposób, iż domagał się odsetek ustawowych od kwot dochodzonych pozwem od dnia następnego po rozwiązaniu stosunku pracy, tj. od dnia 1 października 2014 r. Oświadczył również, iż cofa powództwo wraz ze zrzeczeniem się roszczenia w zakresie żądania zasądzenia ekwiwalentu za niewykorzystany urlop wypoczynkowy ponad kwotę 887,18 zł.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

J. K. (1) został zatrudniony przez K. W. prowadzącą działalność gospodarczą pod nazwą (...) na podstawie umowy o pracę na czas określony od dnia 1 maja 2014 r. do dnia 31 grudnia 2014 r., w pełnym wymiarze czasu pracy, na stanowisku doręczyciela przesyłek. Wynagrodzenie za pracę według umowy o pacę wynosiło 1.680 zł miesięcznie.

Umowa o pracę została rozwiązana na mocy porozumienia stron z dniem 30 września 2014 r.

Niesporne, a nadto dowód : umowa o pracę – k. 3, rozwiązanie umowy o pracę – k. 76, świadectwo pracy – k. 104 – 105

Przed zawarciem umowy o pracę, w okresie od dnia 1 stycznia 2014 r. do dnia 30 kwietnia 2014 r. J. K. (1) i K. W. łączyła umowa zlecenia, na mocy której J. K. (1) dostarczał przesyłki pocztowe. Wynagrodzenie J. K. (1) było wówczas uzależnione było od ilości i skuteczności dostarczonych przesyłek.

Dowód: umowa zlecenia nr (...) – k. 106 – 110, wypowiedzenie umowy zlecenia – k. 111, przesłuchanie J. K. (1) w charakterze strony – k. 206 w zw. z k. 165 – 166.

Zawierając umowę o pracę J. K. (1) z K. W., iż w okresie zatrudnienia na podstawie umowy o pracę będzie otrzymywał wynagrodzenie na niezmienionych zasadach jak podczas zatrudnienia na podstawie umowy zlecenia, tj. w dalszym ciągu na podstawie skuteczności i ilości doręczonych przesyłek. Umowa o pracę miała tu charakter jedynie gwarancji minimalnego wynagrodzenia, tzn., że w przypadku słabej skuteczności doręczyciel miał otrzymywać wynagrodzenie zgodnie z umową o pracę.

J. K. (1) otrzymywał wynagrodzenie od K. W. zawsze przelewem na konto, nigdy gotówką.

Na listach płac była wskazywana jedynie kwota wynikajaca z umowy o pracę, a nie kwota, która faktycznie była wypłacana J. K. (1).

J. K. (2) podpisywał listy płac, lecz nigdy nie otrzymywał w tym samym czasie wynagrodzenia, ani gotówką, ani przelewem na konto. Wynagrodzenie wpływało na konto nieregularnie, w różnych wysokościach, w zależności od ilości doręczonych przesyłek.

Dowód: przesłuchanie J. K. (1) w charakterze strony – k. 206 w zw. z k. 165 – 166, zeznania świadka A. K. – k. 203 – 204, zeznania świadka E. D. – k. 204 – 205, zestawienie przelewów J. K. (1) – k. 130 – 131, lista płac za lipiec 2014 r. – k. 91 – 93, lista płac za wrzesień 2014 r. – k. 93

Zdarzało się, że K. W. przekazywała J. K. (1) pieniądze na paliwo. Czyniła to gotówką, bądź przelewem oznaczając jego tytuł jako „przelew paliwo”. Ostatni raz taki przelew wykonała w marcu 2014 r.

Dowód: przesłuchanie J. K. (1) w charakterze strony – k. 206 w zw. z k. 165 – 166, zestawienie przelewów J. K. (1) – k. 130 – 131

J. K. (1) nie otrzymał od K. W. wynagrodzenia za pracę za miesiąc wrzesień 2014 r.

Dowód: przesłuchanie J. K. (1) w charakterze strony – k. 206 w zw. z k. 165 – 166, zeznania świadka E. D. – k. 204 – 205, zestawienie przelewów J. K. (1) – k. 130 – 131

Wynagrodzenie należne J. K. (1) za miesiąc wrzesień 2014 r. wynika z przemnożenia ilości doręczonych przesyłek, tj. (...) przez 1,40 zł (stawka odpłatności za doręczenie jednej przesyłki), co daje kwotę 2325,40 zł netto, a 3.242 zł brutto. Skuteczność doręczanych przesyłek przez J. K. (1) we wrześniu 2014 r. wynosiła 93,3%.

Dowód: wykaz pobranych i doręczonych przesyłek we wrześniu 2014 r. – k. 5, system wynagradzania za doręczone przesyłki pocztowe – k. 6, przesłuchanie J. K. (1) w charakterze strony – k. 206 w zw. z k. 165 – 166

Od września 2014 r. K. W. popadłą w problemy finansowe, nie wykonując swoich zobowiązań. Nie miała środków na wypłaty wynagrodzeń, na paliwo do samochodów, na opłacenie leasingu samochodów. W związku z tym została rozwiązana jej umowa z A. K., którego była podwykonawcą. K. nie wypłaciła wynagrodzenia za miesiąc wrzesień 2014 r. swojemu zleceniobiorcy – E. D., co zostało stwierdzone prawomocnym nakazem zapłaty.

Dowód: przesłuchanie J. K. (1) w charakterze strony – k. 206 w zw. z k. 165 – 166, zeznania świadka A. K. – k. 203 – 204, zeznania świadka E. D.

K. W. nie wypłaciła J. K. (1) ekwiwalentu za 11 dni urlopu wypoczynkowego w kwocie 887,18 zł.

Niesporne, a nadto dowód: świadectwo pracy – k. 104 – 105, przesłuchanie J. K. (1) w charakterze strony – k. 206 w zw. z k. 165 – 166, przesłuchanie K. W. w charakterze strony – k. 256 – 257

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo okazało się uzasadnione.

Przez nawiązanie stosunku pracy pracownik zobowiązuje się do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę, a pracodawca - do zatrudniania pracownika za wynagrodzeniem (art. 22 § 1 k.p.)

W myśl przepisu art. 80 k.p. wynagrodzenie przysługuje za pracę wykonaną. Za czas niewykonywania pracy pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia tylko wówczas, gdy przepisy prawa pracy tak stanowią.

Poza sporem pozostawało, iż powód był zatrudniony na podstawie umowy o pracę przez pozwaną w okresie od 1 maja 2014 roku do 30 września 2014 roku. Przedmiotem ustaleń Sądu była okoliczność otrzymania przez powoda wynagrodzenia za miesiąc wrzesień 2014 r., a także okoliczność otrzymania przez niego ekwiwalentu za 11 dni urlopu wypoczynkowego.

Stan faktyczny w niniejszej sprawie ustalono na podstawie wiarygodnych i niekwestionowanych przez żadną ze stron dowodów z dokumentów. m.in. sytemu wynagradzania za doręczenie przesyłek, potwierdzeń przelewów, wykazu pobranych i dostarczonych przesyłek we wrześniu 2014 r. który sporządził A. K..

Za wiarygodne i zgodne z zasadami doświadczenia życiowego uznano korespondujące ze sobą zeznania powoda i świadków A. K. i E. D., a za odosobnione i ukierunkowane wyłącznie na osiągnięcie pozytywnego dla siebie wyniku postępowania oceniono zeznania pozwanej.

W pierwszej kolejności wskazać należy, iż w okresie poprzedzającym okres obowiązywania umowy o pracę, powód otrzymywał wynagrodzenie od pozwanej na podstawie skuteczności i ilości doręczonych przesyłek. Mimo zawarcia umowy o pracę i zapisania w niej wynagrodzenia na poziomie 1.680 zł, strony ustaliły, że powód nadal będzie otrzymywał wynagrodzenie będące iloczynem ilości doręczonych przesyłek i stawki odpłatności za jedną doręczoną przesyłkę odpowiednią do wskaźnika efektywności. Zawarta przez strony umowa o pracę miała zatem charakter pozorny w zakresie zasad wynagradzania i jedynie gwarantowała powodowi minimalne wynagrodzenie w przypadku niskiej skuteczności doręczenia przesyłek pocztowych. Potwierdzają ta zarówno zeznania samego powoda, świadka E. D. (byłego zleceniobiorcy pozwanej), jak i historia przelewów otrzymywanych przez powoda od pozwanej. Z dowodów tych jednoznacznie wynika, iż wypłaty dla powoda (zarówno w okresie świadczenia pracy na podstawie umowy zlecenia, jak i na podstawie umowy zlecenia) miały różną wysokość. Wysokość przelewów nie pokrywała się z wysokością wynagrodzenia wskazanego w umowie o pracę. Należy również zaznaczyć, iż wbrew twierdzeniom pozwanej, jak wynika z ww. dowodów, nie wypłacała ona wynagrodzenia powodowi gotówką, a jedynie przelewem na konto. Z historii przelewów przedłożonych przez powoda wprost wynika, iż za każdy miesiąc pracy (poza wrześniem 2014 r.) otrzymał on wynagrodzenie przelewem na konto.

Zarzut pozwanej jakoby do wynagrodzenia powoda były doliczane koszty na paliwo, z czego miałaby wynikać wyższa kwota przelewów niż kwota wynagrodzenia z umowy o pracę, uznać należy za bezzasadny. Jak wynika bowiem z historii przelewów oraz z zeznań powoda, pozwana, kwoty przeznaczone na paliwo przekazywała w oddzielnych przelewach lub w gotówce, nigdy łącznie z wynagrodzeniem. Jak wynika z historii przelewów, transakcja taka oznaczona była tytułem „przelew paliwo” i ostatni raz przelew taki miał miejsce w marcu 2014 r.

Jeszcze raz zaznaczyć trzeba, iż ruchoma wysokość wynagrodzenia powoda, wynikająca z różnej ilości doręczenia przesyłek w danym miesiącu i skuteczności doręczeń obowiązująca także w okresie świadczenia pracy na podstawie umowy o pracę wynika wprost z historii przelewów, gdzie kwoty przelewów za każdy miesiąc także od maja 2014 r. są różne każdego miesiąca i odmienne od kwoty wskazanej w treści umowy o pracę.

W dalszej kolejności należy wskazać, iż co prawda powód podpisywał listy płac (jak wynika z zeznań powoda nie wiadomo w jakim celu), jednakże takowy podpis nie był potwierdzeniem wypłaty wynagrodzenia w gotówce czy przelewów na konto. W ślad za podpisem nie szła wypłata gotówką, dlatego też lista płac za wrzesień 2014 r. podpisana rzekomo (zdaniem pozwanej) przez powoda (czemu ten zaprzeczył) nie stanowi wcale wypłaty wynagrodzenia za wrzesień 2014 r. Pozwana nie wykazała w toku niniejszego zobowiązania, iż taka wypłata gotówką wyjątkowo za miesiąc wrzesień 2014 r. nastąpiła, a to na niej spoczywał ciężar dowodu w tym zakresie.

Istotną okoliczności w sprawie jest również fakt, iż we wrześniu 2014 r. pozwana miała istotne problemy finansowe. Nie miała środków na wypłaty wynagrodzeń, na paliwo do samochodów, na opłacenie leasingu samochodów. Wyrazem tego jest zerwanie umowy łączącej ją z A. K. przed końcem jej obowiązywania i niewypłacenie wynagrodzenia za wrzesień 2014 r. także E. D.. Wątpliwym jest zatem, aby pozwana wypłaciła powodowi wynagrodzenie za wrzesień 2014 r. w gotówce. Pozwana nie przedstawiła, żadnych dowodów mających o tym świadczyć.

Należy również zauważyć, iż zgodnie z art. 171 § 1 w przypadku niewykorzystania przysługującego urlopu w całości lub w części z powodu rozwiązania lub wygaśnięcia stosunku pracy pracownikowi przysługuje ekwiwalent pieniężny. Zgodnie z powyższym powodowi z tytułu przepracowania pięciu miesięcy na podstawie umowy o pracę przysługiwało 11 dni urlopu wypoczynkowego, którego nie wykorzystał. Fakt ten został stwierdzony w świadectwie pracy. W swoich zeznaniach pozwana przyznała, iż nie wypłaciła powodowi ekwiwalentu za urlop, nie była to zatem sporna okoliczność w sprawie. W sprzeciwie od nakazu zapłaty pozwana wyliczyła należność powoda w tym zakresie na kwotę 887,18 zł, do której to kwoty powództwo w zakresie ekwiwalentu za urlop ograniczył powód.

W świetle powyższych rozważań, w ocenie Sądu pozwana nie wypłaciła powodowi wynagrodzenia za miesiąc wrzesień 2014 r. w wysokości 3.242 zł oraz ekwiwalentu za 11 dni urlopu w wysokości 887,18 zł.

Mając na uwadze powyższe rozważania, Sąd, zasądził od pozwanej K. W. na rzecz powoda J. K. (1) tytułem wynagrodzenia kwotę 3.242 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 1 października 2014 r., o czym orzeczono w pkt I wyroku.

W pkt II wyroku, Sąd, zasądził od pozwanej K. W. na rzecz powoda J. K. (1) tytułem ekwiwalentu za urlop kwotę 887,18 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 1 października 2014 r.

O odsetkach orzeczono na podstawie art. 481 § 1 k.p.c. w zw. z art. 300 k.p., mając na uwadze fakt, iż wszelkie należności z tytułu wynagrodzenia za pracę pozwana powinna uregulować najpóźniej do dnia rozwiązania stosunku pracy z powodem, a więc do dnia 30 września 2014 r.

W pkt III wyroku, Sąd z uwagi na cofnięcie powództwa w zakresie ponad kwotę 887,18 zł z tytułu ekwiwalentu za urlop, na podstawie art. 355 § 1 k.p.c. w zw. z art. 203 § 1 i art. 469 k.p.c. umorzył postępowanie w tym zakresie.

O kosztach procesu orzeczono w oparciu o przepis art. 100 k.p.c. zgodnie z którym w razie częściowego tylko uwzględnienia żądań koszty będą wzajemnie zniesione lub stosunkowo rozdzielone. Sąd może jednak włożyć na jedną ze stron obowiązek zwrotu wszystkich kosztów, jeżeli przeciwnik uległ tylko co do nieznacznej części swojego żądania. Powód J. K. (1) prawie w całości wygrał proces (w 93%), zatem pozwana powinna ponieść koszty związane z uczestnictwem w tym procesie we własnym zakresie. Mając powyższe na uwadze, Sąd, odstąpił od obciążania powoda kosztami procesu, o czym orzeczono w pkt IV. wyroku.

O nieuiszczonych kosztach sądowych orzeczono w pkt V. wyroku w oparciu o art. 97 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (tekst jedn.: Dz.U. z 2016 r., poz. 623) obciążając nimi pozwaną. Kwota 207 zł stanowi 5% kwoty zasądzonego wynagrodzenie łącznie z kwotą zasądzonego ekwiwalentu.

Sąd na podstawie art. 477 ² § 1 k.p.c., w myśl którego zasądzając należność pracownika w sprawach z zakresu prawa pracy, sąd z urzędu nada wyrokowi przy jego wydaniu rygor natychmiastowej wykonalności w części nieprzekraczającej pełnego jednomiesięcznego wynagrodzenia pracownika, nadał wyrokowi w punkcie VI. rygor natychmiastowej wykonalności do kwoty 1.680 zł, która stanowi jednomiesięczne wynagrodzenie powoda.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...),

3.  (...),

4.  (...)

24.04.2017r.