Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Na podstawie całokształtu materiału dowodowego ujawnionego w toku rozprawy głównej Sąd ustalił, iż M. S. (1) został skazany następującymi prawomocnymi wyrokami:

1. Sądu Rejonowego w Żyrardowie z dnia 23 września 2008 r. w sprawie o sygn. akt II K 1145/07 za czyn z art. 191 § 1 k.k. popełniony w dniu 18 września 2007 r. na karę 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności, za czyn z art. 119 § 1 k.w. popełniony w dniu 18 września 2007 r. na karę grzywny w wysokości 600 (sześciuset) złotych, za czyn z art. 119 § 1 k.w. popełniony w dniu 18 września 2007 r. na karę grzywny w wysokości 600 (sześciuset) złotych oraz za czyn z art. 280 § 1 k.k. popełniony w dniu 18 września 2007 r. na karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności oraz na podstawie art. 33 § 2 k.k. na karę grzywny w wysokości 100 (stu) stawek dziennych przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej na kwotę 10 (dziesięciu) złotych, na poczet której na podstawie art. 63 § 1 k.k. zaliczono skazanemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie w dniach od 18 września 2007 r. do 20 września 2007 r., przy czym na podstawie art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k. orzeczono wobec skazanego karę łączną 2 (dwóch) lata pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawieszono na okres próby wynoszący 5 (pięć) lat, na podstawie art. 9 § 2 k.w. orzeczono wobec skazanego karę łączną grzywny w wysokości 600 (sześciuset) złotych, a na podstawie art. 73 § 1 k.k. oddano skazanego pod dozór kuratora, następnie prawomocnym postanowieniem Sądu Rejonowego w Żyrardowie z dnia 26 lutego 2010 r. orzeczono wobec skazanego wykonanie 47 (czterdziestu siedmiu) dni zastępczej kary pozbawienia wolności za nieuiszczoną karę grzywny, a prawomocnym postanowieniem Sądu Rejonowego w Żyrardowie z dnia 06 września 2010 r. zarządzono wobec skazanego wykonanie warunkowo zawieszonej kary pozbawienia wolności, na poczet której na podstawie art. 63 § 1 k.k. zaliczono skazanemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie w dniach od 18 września 2007 r. do 20 września 2007 r.;

2. Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa w W. z dnia 07 października 2008 r. w sprawie o sygn. akt XIV K 793/08 za czyn z art. 284 § 2 k.k. popełniony w dniu 01 lutego 2008 r. na karę 8 (ośmiu) miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 (trzydziestu) godzin w stosunku miesięcznym, przy czym na podstawie art. 415 § 4 k.p.k. orzeczono wobec skazanego obowiązek naprawienia szkody;

3. Sądu Rejonowego dla Warszawy-Woli w W. z dnia 20 października 2008 r. w sprawie o sygn. akt IV K 696/08 za czyn z art. 278 § 1 k.k. popełniony w dniu 02 czerwca 2008 r. na karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawieszono na okres próby wynoszący 3 (trzy) lata oraz na podstawie art. 33 § 1, 2 i 3 k.k. na karę grzywny w wysokości 50 (pięćdziesięciu) stawek dziennych przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej na kwotę 20 (dwudziestu) złotych, przy czym na podstawie art. 46 § 1 k.k. orzeczono wobec skazanego obowiązek naprawienia szkody, następnie prawomocnym postanowieniem Sądu Rejonowego dla Warszawy-Woli w W. z dnia 17 sierpnia 2010 r. zarządzono wobec skazanego wykonanie warunkowo zawieszonej kary pozbawienia wolności, na poczet której na podstawie art. 420 § 1 k.p.k. w zw. z art. 63 § 1 k.k. zaliczono skazanemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie w dniach od 04 czerwca 2008 r. do 05 czerwca 2008 r., a prawomocnym postanowieniem Sądu Rejonowego dla Warszawy-Woli w W. z dnia 25 lutego 2011 r. orzeczono wobec skazanego wykonanie 25 (dwudziestu pięciu) dni zastępczej kary pozbawienia wolności za nieuiszczoną karę grzywny;

4. Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi-Północ w W. z dnia 29 stycznia 2009 r. w sprawie o sygn. akt IV K 1282/08 za czyn z art. 278 § 1 k.k. popełniony w dniu 17 stycznia 2008 r. na karę 10 (dziesięciu) miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 (trzydziestu) godzin w stosunku miesięcznym, przy czym na podstawie art. 36 § 2 k.k. w zw. z art. 72 § 2 k.k. zobowiązano skazanego do naprawienia szkody, następnie prawomocnym postanowieniem Sądu Rejonowego w Żyrardowie z dnia 21 marca 2011 r. orzeczono wobec skazanego wykonanie 150 (stu pięćdziesięciu) dni zastępczej kary pozbawienia wolności za nieuiszczoną karę grzywny;

5. Sądu Rejonowego w Żyrardowie z dnia 19 lutego 2009 r. w sprawie o sygn. akt II K 548/08 za czyn z art. 280 § 1 k.k. w zb. z art. 157 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. popełniony w dniu 10 października 2008 r. na karę 2 (dwóch) lat 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności oraz na podstawie art. 33 § 2 k.k. na karę grzywny w wysokości 100 (stu) stawek dziennych przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej na kwotę 10 (dziesięciu) złotych, przy czym na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet kary pozbawienia wolności zaliczono skazanemu okres tymczasowego aresztowania w sprawie w dniach od 10 października 2008 r. do 19 lutego 2009 r., następnie prawomocnym postanowieniem Sądu Rejonowego w Żyrardowie z dnia 01 marca 2010 r. orzeczono wobec skazanego wykonanie 50 (pięćdziesięciu) dni zastępczej kary pozbawienia wolności za nieuiszczoną karę grzywny;

6. Sądu Rejonowego dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie z dnia 05 maja 2009 r. w sprawie o sygn. akt IX K 530/08 za czyn z art. 278 § 1 k.k. popełniony w dniu 03 grudnia 2007 r. na karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawieszono na okres próby wynoszący 3 (trzy) lata oraz na podstawie art. 33 § 2 k.k. na karę grzywny w wysokości 100 (stu) stawek dziennych przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej na kwotę 10 (dziesięciu) złotych, przy czym na podstawie art. 72 § 2 k.k. zobowiązano skazanego do naprawienia szkody, a na podstawie art. 73 § 1 k.k. oddano skazanego pod dozór kuratora, następnie prawomocnym postanowieniem Sądu Rejonowego dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie z dnia 03 listopada 2011 r. orzeczono wobec skazanego wykonanie 50 (pięćdziesięciu) dni zastępczej kary pozbawienia wolności za nieuiszczoną karę grzywny;

7. Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa w W. z dnia 27 maja 2009 r. w sprawie o sygn. akt VIII K 1046/08 zmienionym wyrokiem Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 12 października 2009 r. za czyn z art. 284 § 2 k.k. popełniony w dniu 05 kwietnia 2008 r. na karę 1 (jednego) roku 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawieszono na okres próby wynoszący 5 (pięć) lat, przy czym na podstawie art. 72 § 2 k.k. zobowiązano skazanego do naprawienia szkody, następnie prawomocnym postanowieniem Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa w W. z dnia 29 września 2011 r. na podstawie art. 74 § 2 k.k. w zw. z art. 73 § 1 k.k. oddano skazanego pod dozór kuratora;

8. Sądu Rejonowego dla Warszawy-Woli w W. z dnia 26 sierpnia 2009 r. w sprawie o sygn. akt IV K 842/08 za czyn z art. 278 § 1 k.k. popełniony w dniu 9 grudnia 2007 r. na karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności oraz za czyn z art. 278 § 1 k.k. popełniony w dniu 23 czerwca 2008 r. na karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności, przy czym na podstawie art. 85 k.k. w zw. z art. 86 § 1 k.k. orzeczono wobec skazanego karę łączną 1 (jednego) roku 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawieszono na okres próby wynoszący 5 (pięć) lat, na podstawie art. 71 § 1 k.k. w zw. z art. 33 § 1 i 3 k.k. orzeczono wobec skazanego karę grzywny w wysokości 60 (sześćdziesięciu) stawek dziennych przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej na kwotę 10 (dziesięciu) złotych, nadto na podstawie art. 72 § 2 k.k. zobowiązano skazanego do naprawienia szkody, a na podstawie art. 72 § 2 k.k. oddano skazanego pod dozór kuratora, następnie prawomocnym postanowieniem Sądu Rejonowego dla Warszawy-Woli w W. z dnia 05 października 2015 r. na podstawie art. 51 k.k.w. umorzono skazanemu nieuiszczoną karę grzywny w kwocie 600 (sześciuset) złotych orzeczoną wyrokiem Sądu Rejonowego dla Warszawy-Woli w W. z dnia 26 sierpnia 2009 r. w sprawie o sygn. akt IV K 842/08;

9. Sądu Rejonowego dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie z dnia 26 stycznia 2010 r. w sprawie o sygn. akt X K 310/10 za czyn z art. 278 § 1 k.k. popełniony w dniu 27 lutego 2009 r. na karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności, na poczet której na podstawie art. 63 § 1 k.k. zaliczono skazanemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie w dniach od 05 marca 2009 r. do 06 marca 2009 r., przy czym na podstawie art. 415 § 1 k.p.k. orzeczono wobec skazanego obowiązek naprawienia szkody;

10. Sądu Rejonowego dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie z dnia 16 listopada 2010 r. w sprawie o sygn. akt X K 834/10 za czyn z art. 278 § 1 k.k. popełniony w dniu 11 stycznia 2008 r. na karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności, na poczet której na podstawie art. 63 § 1 k.k. zaliczono skazanemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie w dniu 17 maja 2008 r., na podstawie art. 46 § 1 k.k. orzeczono wobec skazanego obowiązek naprawia szkody;

11. Sądu Rejonowego dla Warszawy-Żoliborza w W. z dnia 01 kwietnia 2011 r. w sprawie o sygn. akt III K 969/08 za czyn z art. 284 § 2 k.k. popełniony w dniu 28 czerwca 2008 r. na karę 2 (dwóch) lata 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności, na poczet której na podstawie art. 63 § 1 k.k. zaliczono skazanemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie w dniu 08 lipca 2008 r.;

12. Sądu Rejonowego dla Warszawy-Woli w W. z dnia 12 kwietnia 2013 r. w sprawie o sygn. akt IV K 204/09 za czyn z art. 284 § 2 k.k. popełniony w nocy z 06 lutego na 07 lutego 2008 r. na karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności;

13. Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w W. z dnia 10 września 2015 r. w sprawie o sygn. akt IV K 495/13 zmienionym wyrokiem Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 08 kwietnia 2016 r. za czyn z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. popełniony w okresie od 08 lutego 2008 r. do 25 lutego 2008 r. na karę 1 (jednego) roku 2 (dwóch) miesięcy pozbawiania wolności oraz za trzy czyny z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. popełnione w okresie od 08 lutego 2008 r. do 25 lutego 2008 r. na karę 1 (jednego) roku 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności, przy czym na podstawie art. 85 § 1 k.k., art. 85a k.k., art. 86 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 2 k.k. orzeczono wobec skazanego karę łączną 2 (dwóch) lat 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności, następnie prawomocnym postanowieniem Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w W. z dnia 09 czerwca 2016 r. na podstawie art. 63 § 1 k.k. i art. 420 § 1 k.p.k. na poczet kary pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w W. z dnia 10 września 2015 r. zaliczono skazanemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie w dniu 26 lutego 2008 r.;

Przy czym wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego dla Warszawy-Żoliborza w W. z dnia 11 października 2012 r. wydanym w sprawie o sygn. akt III K 192/12 połączono skazanemu M. S. (1):



kary pozbawienia wolności oraz grzywny orzeczone wyrokami: Sądu Rejonowego w Żyrardowie z dnia 23 września 2008 r. w sprawie o sygn. akt II K 1145/07 w zakresie skazania za czyny z art. 191 § 1 k.k. oraz art. 280 § 1 k.k., Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa w W. z dnia 07 października 2008 r. w sprawie o sygn. akt XIV K 793/08, Sądu Rejonowego dla Warszawy-Woli w W. z dnia 20 października 2008 r. w sprawie o sygn. akt IV K 696/08, Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi-Północ w W. z dnia 29 stycznia 2009 r. w sprawie o sygn. akt IV K 1282/08 i wymierzono skazanemu karę łączną 3 (trzech) lat pozbawienia wolności oraz karę łączną grzywny w wysokości 50 (pięćdziesięciu) stawek dziennych przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej na kwotę 20 (dwudziestu) złotych, na poczet kary łącznej pozbawienia wolności zaliczono skazanemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w dniach od 08 kwietnia 2010 r. do 25 maja 2012 r., od 18 września 2007 r. do 20 września 2007 r. w sprawie o sygn. akt II K 1145/07 oraz w dniach od 05 lipca 2012 r. do 11 października 2012 r. i od 04 czerwca 2008 r. do 05 czerwca 2008 r. w sprawie o sygn. akt IV K 696/08;



kary pozbawienia wolności orzeczone wyrokami: Sądu Rejonowego w Żyrardowie z dnia 19 lutego 2009 r. w sprawie o sygn. akt II K 548/08, Sądu Rejonowego dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie z dnia 05 maja 2009 r. w sprawie o sygn. akt IX K 530/08, Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa w W. z dnia 27 maja 2009 r. w sprawie o sygn. akt VIII K 1046/08 oraz Sądu Rejonowego dla Warszawy-Woli w W. z dnia 26 sierpnia 2009 r. w sprawie o sygn. akt IV K 842/08 i wymierzono skazanemu karę łączą 6 (sześciu) lat pozbawienia wolności, na poczet której zaliczono skazanemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w dniach od 04 czerwca 2010 r. do 06 listopada 2011 r., od 10 października 2008 r. do 19 lutego 2009 r. oraz od 20 lipca 2009 r. do 08 kwietnia 2010 r. w sprawie o sygn. akt II K 548/08;



kary pozbawienia wolności orzeczone wyrokami: Sądu Rejonowego dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie z dnia 26 stycznia 2010 r. w sprawie o sygn. akt X K 310/10, Sądu Rejonowego dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie z dnia 16 listopada 2010 r. w sprawie o sygn. akt X K 834/10 oraz Sądu Rejonowego dla Warszawy-Żoliborza w W. z dnia 01 kwietnia 2011 r. w sprawie o sygn. akt III K 969/08 i wymierzono skazanemu karę łączną 3 (trzech) lat pozbawienia wolności na poczet której zaliczono skazanemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w dniach od 06 listopada 2011 r. do 05 lipca 2012 r., od 05 marca 2009 r. do 06 marca 2009 r. w sprawie o sygn. akt X K 310/10 oraz w dniu 17 maja 2008 r. w sprawie o sygn. akt X K 834/10 oraz w dniu 08 lipca 2008 r. ze sprawy o sygn. akt III K 969/08;

Następnie prawomocnym postanowieniem Sądu Rejonowego dla Warszawy-Żoliborza w W. z dnia 05 marca 2015 r. orzeczono wobec skazanego wykonanie 25 (dwudziestu pięciu) dni zastępczej kary pozbawienia wolności za nieuiszczoną karę grzywny, a prawomocnym postanowieniem Sądu Rejonowego dla Warszawy-Żoliborza w W. z dnia 05 sierpnia 2015 r. na podstawie art. 19 ust 2 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy – kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2015 r. poz. 396) w zw. z art. 89 § 1b obniżono wymiar kary łącznej pozbawienia wolności orzeczonej wobec skazanego wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego dla Warszawy-Żoliborza w W. z dnia 11 października 2012 r. sygn. akt III K 192/12 w pkt IV wyroku z 6 (sześciu) lat pozbawienia wolności do 4 (czterech) lat 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

Wobec wydania przez Sąd Rejonowy dla m. st. Warszawy w W. w dniu 10 września 2015r. w sprawie o sygn. akt IV K 495/13 wyroku skazującego w stosunku do skazanego oraz mając na uwadze dotychczasową karalność skazanego zarządzeniem z dnia 07 czerwca 2016 r. Sąd Rejonowy dla m.st. Warszawy w W. wszczął z urzędu postępowanie wobec skazanego M. S. (1) w przedmiocie wydania wyroku łącznego.

Z opinii Dyrektora Aresztu Śledczego wynika, że M. S. (1) jest kawalerem, nie posiada dzieci, posiada wykształcenie średnie, bez zawodu. W okresie szkoły średniej zażywał narkotyki, w związku z czym został poddany terapii odwykowej w Ośrodku (...). Skazany posiada negatywną opinię środowiskową. Karę odbywa w systemie programowego oddziaływania. M. S. (1) w stopniu zmiennym przestrzega przepisy ustalone w porządku wewnętrznym i regulaminie organizacyjno-porządkowym wykonywania kary pozbawienia wolności. Był zarówno karany dyscyplinarnie jak i nagradzany. Odnotowano niewłaściwe zachowanie w stosunku do funkcjonariusza. W grupie współosadzonych nie zawsze funkcjonuje w sposób zgodny. Odnotowano wulgarne zachowanie w stosunku do innego osadzonego oraz udział w bójce z innymi skazanymi. W lipcu (...) z uwagi na pogorszenie zachowania w zakładzie karnym został skierowany do odbywania dalszej części kary w zakładzie karnym typu zamkniętego. W maju 2013r. został skierowany od odbywania kary w zakładzie karnym typu półotwartego. Skazany nie uczestniczy w systemie przepustowym, nie korzystał z zezwoleń, o których mowa w art. 141 a § 1 kkw. M. S. (1) w 2010r. ukończył kurs zawodowy o kierunku glazurnik. W październiku 2011r rozpoczął studia na Uniwersytecie T. Humanistycznym w R.. Ukończył IV semestr studiów. Podczas zajęć szkolnych listopadzie 2013r. miał konflikt z dwoma innymi studentami. Ponadto podczas udzielonego zezwolenia na uczęszczanie w nauczaniu samowolnie oddalił się od grupy, nie przebywał w wyznaczonym miejscu, brał udział w bójce oraz nielegalnie kontaktował się z osobami postronnymi poza terenem jednostki. Z uwagi na rażące naruszenie przepisów został wycofany z nauczania i skierowany do odbywania kary w zakładzie karnym typu zamkniętego. Skazany był odpłatnie zatrudniony jednakże ze względu na niewłaściwe wykonywanie powierzonych obowiązków został wycofany. Aktualnie nie jest zatrudniony w jednostce. Skazany wziął udział w programie readaptacji społecznej, a także w programie mającym na celu kształtowanie umiejętności prawidłowego funkcjonowania w społeczeństwie, rozładowania (...).Kontakt zewnętrzny utrzymuje z rodzicami i rodzeństwem za pośrednictwem widzeń, rozmów telefonicznych i korespondencyjnie. Skazany nie deklaruje przynależności do podkultury przestępczej i wypowiada się krytycznie do popełnionych przestępstw. Prognoza penitencjarna kształtuje się pozytywnie.

Sąd ustalił powyższy stan faktyczny na podstawie następujących dowodów: zarządzenia z dnia 07 czerwca 2016r. ( k.1), opinii o skazanym (k.87-91), danych o karalności (k. 164-167), danych z (...) (k. 52-55) i poszczególnych akt spraw.

Sąd zważył co następuje:

W związku ze zmianą z dniem 01 lipca 2015 r. przepisów dotyczących instytucji wyroku łącznego Sąd dokonał w pierwszej kolejności ustaleń w zakresie zastosowania ustawy właściwej. Należy wskazać, że zgodnie z treścią art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy - Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. 2015 poz. 396) przepisów rozdziału IX Kodeksu karnego, tj. Zbieg przestępstw oraz łączenie kar i środków karnych, w brzmieniu nadanym wyżej wskazaną ustawą, nie stosuje się do kar prawomocnie orzeczonych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy (tj. przed dniem 01 lipca 2015 r.), chyba że zachodzi potrzeba orzeczenia kary łącznej w związku z prawomocnym skazaniem po dniu wejścia w życie niniejszej ustawy. Odnosząc powyższe na realia przedmiotowej sprawy należy wskazać, że po dniu 01 lipca 2015 r. M. S. (1) został prawomocnie skazany, zatem wobec skazanego należało rozważyć zarówno zastosowanie przepisów rozdziału IX Kodeksu karnego, tj. Zbieg przestępstw oraz łączenie kar i środków karnych w brzmieniu obowiązującym od dnia 01 lipca 2015 r. jak i w brzmieniu obowiązującym przed dniem 01 lipca 2015 r.

Odnosząc się do powyższego należy wskazać, że z dokonanej analizy akt spraw jednostkowych wynika, że przy zastosowaniu przepisów rozdziału IX Kodeksu karnego, tj. Zbieg przestępstw oraz łączenie kar i środków karnych w brzmieniu obowiązującym od dnia 01 lipca 2015 r. łączeniu podlegałyby kary pozbawienia wolności orzeczone wyrokiem Sądu Rejonowego dla Warszawy-Woli w W. z dnia 12 kwietnia 2013 r. w sprawie o sygn. akt IV K 204/09, Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w W. z dnia 10 września 2015 r. w sprawie o sygn. akt IV K 495/13 oraz kary łączne pozbawienia wolności orzeczone wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego dla Warszawy-Żoliborza w W. z dnia 11 października 2012 r. wydanym w sprawie o sygn. akt III K 192/12 wymiarze 4 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności ( pkt IV wyroku ) oraz 3 lat pozbawienia wolności (pkt V wyroku). Łączeniu podlegałyby również kary grzywny orzeczone wyrokiem Sądu Rejonowego w Żyrardowie z dnia 19 lutego 2009 r. w sprawie o sygn. akt II K 548/08, Sądu Rejonowego dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie z dnia 05 maja 2009 r. w sprawie o sygn. akt IX K 530/08 i kara łączna grzywny orzeczona wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego dla Warszawy-Żoliborza w W. z dnia 11 października 2012 r. wydanym w sprawie o sygn. akt III K 192/12. Przy czym w tym miejscu podnieść należy, że objęcie wyrokiem łącznym kar grzywny orzeczonych w/w wyrokami byłoby dla skazanego niekorzystne, bowiem wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego dla Warszawy-Żoliborza w W. z dnia 11 października 2012 r. wydanym w sprawie o sygn. akt III K 192/12 orzeczono karę łączną grzywny poniżej dolnej granicy przewidzianej w art. 86 § 1 kk tj. orzeczono karę łączną grzywny w wymiarze niższym niż najsurowsza kara grzywny podlegająca łączeniu. Sąd orzekając na nowo karę łączną grzywny ( najsurowsza kara jednostkowa) musiałby orzec karę łączną, której ilość stawek dziennych wynosiłaby co najmniej 100 stawek dziennych a nie jak orzeczono w wyroku łącznym 50 stawek dziennych. Sąd co prawda mógłby orzec niższą wysokość stawki dziennej niż ta która została orzeczona w wyroku łącznym nie mniej jednak nie mogłaby ona być niższa niż 10 zł. Oznacza to, że Sąd orzekając nową karę łączną grzywny przy zastosowaniu zasady pełnej absorbcji, do czego nie ma podstaw, o czym będzie poniżej, orzekłby karę łączną grzywny w wyżej wysokości niż ta orzeczona dotychczasowym wyrokiem łącznym. Poza tym oczywiste jest, że dla skazanego niekorzystne jest orzeczenie w stosunku do niego kary łącznej grzywny w wymiarze 100 stawek dziennych zamiast 50 stawek dziennych. W sytuacji bowiem niewykonania kary grzywny, z czym mamy do czynienia w niemniejszej sprawie, kara grzywny podlega zamianie na zastępczą karę pozbawienia wolności. Im więcej stawek dziennych grzywny orzeczono tym wyższa kara zastępcza pozbawienia wolności.

Zaś przy zastosowaniu przepisów rozdziału IX Kodeksu karnego, tj. Zbieg przestępstw oraz łączenie kar i środków karnych w brzmieniu obowiązującym przed dniem 01 lipca 2015 r. łączeniu podlegałyby kary pozbawienia wolności i ograniczenia wolności orzeczone wyrokiem Sądu Rejonowego w Żyrardowie z dnia 23 września 2008 r. w sprawie o sygn. akt II K 1145/07, Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa w W. z dnia 07 października 2008 r. w sprawie o sygn. akt XIV K 793/08, Sądu Rejonowego dla Warszawy-Woli w W. z dnia 20 października 2008 r. w sprawie o sygn. akt IV K 696/08, Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi-Północ w W. z dnia 29 stycznia 2009 r. w sprawie o sygn. akt IV K 1282/08, Sądu Rejonowego dla Warszawy-Woli w W. z dnia 12 kwietnia 2013 r. w sprawie o sygn. akt IV K 204/09 i Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w W. z dnia 10 września 2015 r. w sprawie o sygn. akt IV K 495/13.

Mając na uwadze powyższe podnieść należy, że w przypadku orzekania kary łącznej przy zastosowaniu przepisów rozdziału IX Kodeksu karnego, tj. Zbieg przestępstw oraz łączenie kar i środków karnych w brzmieniu obowiązującym od dnia 01 lipca 2015 r. dolną granicę kary łącznej wyznaczałaby kara łączna 4 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności orzeczona wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego dla Warszawy-Żoliborza w W. z dnia 11 października 2012 r. wydanym w sprawie o sygn. akt III K 192/12 zaś górną granicę stanowiłaby kara 11 lat pozbawienia wolności – suma kar podlegających łączeniu. Natomiast w przypadku orzekania kary łącznej przy zastosowaniu przepisów rozdziału IX Kodeksu karnego, tj. Zbieg przestępstw oraz łączenie kar i środków karnych w brzmieniu obowiązującym przed dniem 01 lipca 2015 r. dolną granice kary łącznej wyznaczałaby kara 2 lat pozbawienia wolności orzeczona Sądu Rejonowego w Żyrardowie z dnia 23 września 2008 r. w sprawie o sygn. akt II K 1145/07 zaś górną granice wyznaczałyby kara 7 lat i 8 miesięcy- suma kar podlegających łączeniu. W sytuacji gdy dolna granica kary łącznej orzeczonej w oparciu o przepisy ustawy obowiązującej przed 01 lipca 2015r. jest znacznie niższa od dolnej granicy kary łącznej orzeczonej w oparciu o przepisy ustawy obowiązującej po 01 lipca 2015r. a górna granica kary łącznej orzeczonej w oparciu o przepisy ustawy obowiązującej przed 01 lipca 2015r. jest też dużo niższa w oparciu o przepisy ustawy obowiązującej przed 01 lipca 2015r niż górna granica kary łącznej orzeczonej w oparciu o przepisy ustawy obowiązującej po 01 lipca 2015r. sąd zastosował ustawę obowiązującą przed 01 lipca 2015r. Za zastosowaniem ustawy obowiązującej przed 01 lipca 2015r przemawiają również okoliczności wskazane i omówione wyżej a dotyczące kary łącznej grzywny. Wreszcie za zastosowaniem ustawy obowiązującej przed 01 lipca 2015r przemawia to, że przy zastosowaniu ustawy obowiązującej po 01 lipca 2016r. sąd łączyłby karę łączną 4 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności orzeczoną w pkt IV wyroku łącznego Sądu Rejonowego dla Warszawy-Żoliborza w W. z dnia 11 października 2012 r. wydanym w sprawie o sygn. akt III K 192/12, która to kara łączna obejmowała zarówno kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania jak i kary pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania mimo, że niektóre czyny za które orzeczono kary objęte karą łączną 4 lat i 6 miesięcy pozbawiania wolności popełnione zostały przed 08.10.2010r. W konsekwencji brak było podstaw do orzeczenia kary łącznej pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszania jej wykonania. Z tego też względu Sąd orzekając nową karę łączną sankcjonowałby istnienie kary łącznej 4 lat i 6 miesięcy pozbawiania wolności, która to kara, co wskazano wyżej, nie powinna zostać orzeczona. Na koniec podnieść należy, że zarówno przy zastosowaniu przepisów rozdziału IX Kodeksu karnego, tj. Zbieg przestępstw oraz łączenie kar i środków karnych w brzmieniu obowiązującym od dnia 01 lipca 2015 r. jak i w brzmieniu obowiązującym przed dniem 01 lipca 2015 r. karą łączną zostałyby objęte wszystkie prawomocne wyroki skazujące wydane w stosunku do skazanego.

Zgodnie z treścią art. 85 k.k. w brzmieniu obowiązującym przed 01 lipca 2015 r. - regulującego jedną z podstawowych przesłanek wydania wyroku łącznego - orzeczenie kary łącznej jest możliwe, jeżeli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw, zanim zapadł pierwszy wyrok, chociażby nieprawomocny co do któregokolwiek z tych przestępstw. Stosownie zaś do uchwały Sądu Najwyższego 1 KZP 36/04 z dnia 25 lutego 2005 r. (OSNKW 2005/2/13) zawarty w art. 85 k.k. zwrot „zanim zapadł pierwszy wyrok" odnosi się do pierwszego chronologicznie wyroku, który zapadł przed popełnieniem przez sprawcę kolejnych przestępstw. To data wydania pierwszego chronologicznie wyroku określa, które kary podlegają połączeniu. Zatem tylko kary orzeczone za zbiegające się przestępstwa popełnione przed datą wydania tego wyroku podlegają połączeniu. Nadto stosownie do treści art. 85 k.k. w brzmieniu obowiązującym przed dniem 01 lipca 2015 r. kary te muszą być karami tego samego rodzaju lub też innymi karami podlegającymi łączeniu.

Odnosząc powyższe do niniejszej sprawy stwierdzić należy, że pierwszy analizowany wyrok skazujący wobec M. S. (1) został wydany przez Sąd Rejonowy w Żyrardowie w dniu 23 września 2008 r. w sprawie o sygn. akt II K 1145/07. Przed wydaniem tego wyroku, tj. przed dniem 23 września 2008 skazany dopuścił się popełnienia w dniu 01 lutego 2008r. czynu z art. 284 § 2 kk za który skazany został wyrokiem Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa w W. z dnia 07 października 2008 r. w sprawie o sygn. akt XIV K 793/08 na karę 8 miesięcy ograniczenia wolności, w dniu 02 czerwca 2008r czynu z art. 278 § 11 kk za który został skazany wyrokiem Sądu Rejonowego dla Warszawy-Woli w W. z dnia 20 października 2008 r. w sprawie o sygn. akt IV K 696/08 na karę 1 roku pozbawienia wolności, w dniu 17 stycznia 2008r. czynu z art. 278 § 1 kk za który skazany został wyrokiem Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi-Północ w W. z dnia 29 stycznia 2009 r. w sprawie o sygn. akt IV K 1282/08, w nocy z 06 lutego na 07 lutego 2008r. czynu z art. 284 § 2 kk za który skazany został wyrokiem Sądu Rejonowego dla Warszawy-Woli w W. z dnia 12 kwietnia 2013 r. w sprawie o sygn. akt IV K 204/09, w okresie od 08 lutego 2008r. do 25 lutego 2008r. czynów z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 12 kk w okresie od 08 lutego 2008r. do 25 lutego 2008r. czynów z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 91 § 1 kk za który skazany został wyrokiem Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w W. z dnia 10 września 2015 r. w sprawie o sygn. akt IV K 495/13.

Należy wskazać, że w sprawach tych orzeczono wobec skazanego kary pozbawienia wolności i kary ograniczania wolności, a zatem spełnione zostały przesłanki zawarte w art. 85 k.k. w brzmieniu obowiązującym przed dniem 01 lipca 2015 r. pozwalające na wydanie wyroku łącznego. Wobec powyższego Sąd objął wyrokiem łącznym kary pozbawienia wolności i kary ograniczania wolności orzeczone ww. wyrokami.

Z uwagi na fakt, że część kar podlegających łączeniu objęta była wyrokiem łącznym i karą łączną Sąd stosownie do treści art. 575 § 1 k.p.k. uznał, że wyrok łączny Sądu Rejonowego Sądu Rejonowego dla Warszawy-Żoliborza w W. z dnia 11 października 2012 r. wydany w sprawie o sygn. akt III K 192/12 traci moc w zakresie pkt III i IV tj. w zakresie kary łącznej 3 lat pozbawienia wolności oraz zaliczeń dokonanych na poczet kary albowiem kary prawomocnie orzeczone wyrokami skazującymi jakie zapadły wobec skazanego po wydaniu tego wyroku łącznego podlegają łączeniu z karami już objętymi tym wyrokiem łącznym w pkt III wyroku. W pozostałym zakresie wyrok ten nie traci mocy. Z uwagi na fakt, że łączeniu podlegają kary jednostkowe Sąd rozwiązał kary łączne orzeczone wyrokami : Sądu Rejonowego w Żyrardowie z dnia 23 września 2008 r. w sprawie o sygn. akt II K 1145/07 i Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w W. z dnia 10 września 2015 r. w sprawie o sygn. akt IV K 495/13.

Wobec skazanego M. S. (1) stosownie do treści art. 85 k.k. w zw. z art. 86 § 1 k.k. w zw. z art. 87 k.k. w brzmieniu obowiązującym przed dniem 01 lipca 2015 r. Sąd był uprawniony do orzeczenia kary łącznej zamiast kar jednostkowych orzeczonych wyrokami opisanymi w komparycji jako pkt 1., 2., 3, 4, 12 i 13. w granicach od 2 lat (najsurowsza kara jednostkowa) do 7 lat i 8 miesięcy pozbawienia wolności (suma wszystkich kar jednostkowych podlegających łączeniu) - wymierzył ją w wysokości 5 pięciu lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności.

Przy ustalaniu wysokości kary łącznej w niniejszej sprawie Sąd miał na uwadze treść orzeczenia Sądu Apelacyjnego w Łodzi II AKa 63/01 z dnia 09 maja 2001 r. (Prok. i Pr. 2002, Nr 7-8, póz. 20) w myśl którego - zastosowanie zasady absorpcji, asperacji czy kumulacji przy orzekaniu tak kary łącznej, jak i wydawaniu wyroku łącznego uwarunkowane jest przede wszystkim relacjami zachodzącymi pomiędzy prawomocnie osądzonymi czynami, objętymi tymże skazaniem. Relacje te sprowadzają się do określenia, jak bliski związek przedmiotowo - podmiotowy łączy te czyny oraz w jakich odstępach czasu zostały popełnione. Im bliższe są te relacje, tym bardziej wyrok łączny powinien być zbliżony do dopuszczanego minimum, uwarunkowanego wysokością kar orzeczonych za przestępstwa, objętych tym wyrokiem.

Odnosząc się do kary łącznej pozbawienia wolności orzeczonej w punkcie III. wyroku należy wskazać, iż pomiędzy czynami, za które M. S. (1) został skazany wyrokami pkt 1., 2., 3, 4, 12 i 13 nie zachodzi bardzo bliska łączność przedmiotowa i podmiotowa. Wyrokiem w sprawie o sygn. akt II K 1145/07 M. S. (2) został skazany za czyn z art. 191 § 1 kk i art. 280 § 1 kk, wyrokami w sprawach o sygn. akt IV K 696/08, IV K 1282/08 i IV K 495/13 został skazany za czyny z art. 278 § 1 k.k., a wyrokami w sprawach o sygn. akt XIV K 793/08 i IV K 204/09 został skazany za czyny z art. 284 § 2 kk. Co prawda czyny, za które M. S. (1) został skazany w sprawach o sygn. akt IV K 696/08, IV K 1282/08 i IV K 495/13 wyczerpywały znamiona tego samego przepisu ( z art. 278 § 1 k.k. ) i czyny, za które został skazany w sprawach o sygn. akt XIV K 793/08 i IV K 204/09 wyczerpywały znamiona tego samego przepisu ( art. 284 § 2 kk ) nie mniej jednak czyny te różnił sposób działania, miejsce popełnienia przestępstw, a także osoby pokrzywdzonych. Nadto, co wspomniano wyżej, czyny za które M. S. (1) skazany został w sprawach objętych karą łączną wyczerpywały znamiona różnych przepisów art. 278 § 1 kk (IV K 696/08, IV K 1282/08 i IV K 495/13), art. 284 § 2 kk ( XIV K 793/08, IV K 204/09), art. 280 § 1 kk ( IV K 1145/07) i art. 191 § 1 kk ( II K 1145/07). W świetle powyższego nie sposób jest stwierdzić, że pomiędzy czynami za które M. S. (1) został skazany w sprawach II K 1145/07, XIV K 793/08, IV K 696/08, IV K 1282/08, IV K 204/09 i IV K 495/13 zachodzi bliska łączność przedmiotowa, która nakazywałaby zastosowanie zasady pełnej absorbcji. Nie mniej jednak z uwagi na bliki związek przedmiotowy pomiędzy czynami za które został skazany w sprawach o sygn. akt IV K 696/08, IV K 1282/08 i IV K 495/13 i w sprawach o sygn. akt XIV K 793/08 i IV K 204/09 sąd nie zastosował zasady kumulacji.

W ocenie Sądu pomiędzy czynami za które M. S. (1) został skazany w sprawach o sygn. akt II K 1145/07, XIV K 793/08, IV K 696/08, IV K 1282/08, IV K 204/09 i IV K 495/13 nie zachodzi również bliski związek czasowy. Czyny te popełnione zostały w okresie od 18 września 2007r. do 02 czerwca 2008r. Nie mniej jednak czyny, za które M. S. (1) został skazany w sprawach o sygn. akt XIV K 793/08, IV K 1282/08, IV K 204/09 i IV K 495/13 zostały popełnione na przestrzeni 1 miesiąca. Mając na uwadze bliskość czasową czynów za które M. S. (1) skazany został w sprawach o sygn. akt XIV K 793/08, IV K 1282/08, IV K 204/09 i IV K 495/13 sąd zastosował zasadę asperacji. Przeciwko zastosowaniu zasady pełnej absorbcji przemawia duża rozciągłość czasowa pomiędzy czynami popełnionymi przez skazanego a pozostającymi w opisanym wyżej zbiegu. Z tych wszystkich względów sąd orzekł wobec skazanego karę łączną pozbawienia wolności w oparciu o zasadę asperacji.

Sąd przy wymiarze kary łącznej pozbawienia wolności orzeczonej w punkcie III. wyroku miał również na względzie prewencyjne oddziaływanie kary, w znaczeniu prewencji indywidualnej i ogólnej. Popełnienie dwóch lub więcej przestępstw jest istotnym czynnikiem prognostycznym, przemawiającym za orzekaniem kary łącznej surowszej od wynikającej z dyrektywy absorpcji. Sąd w pełni podziela stanowisko wyrażone w orzecznictwie, zgodnie z którym absorpcję kar należy stosować bardzo ostrożnie, biorąc pod uwagę negatywną co do sprawcy - przesłankę prognostyczną jaką jest popełnienie kilku przestępstw (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie II Aka 171/00 z dnia 12 lipca 2000 r. OSA 2001/2/5). Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że M. S. (1) był do chwili obecnej 13 razy karany. Skazany czyny te popełnił na przestrzeni znacznego okresu czasu od 18 września 2007r. r. do 27 lutego 2009r. Należy wskazać, że orzeczono wobec niego kary pozbawienia wolności oraz kary ograniczenia wolności. Przy czym mając na uwadze fakt, że skazany był 13 razy karany w ocenie Sądu negatywne zachowania M. S. (1) nie miały w jego życiu charakteru epizodycznego zwłaszcza, że skierowane były w dobra prawne poddane szczególnej ochronie prawnej, tj. życie i zdrowie, wolność czy mienie i własność. Nadto czyny te wyczerpały znamiona różnych przepisów. W świetle powyższego o ocenie Sądu najsurowsza kara jednostkowa wymierzona skazanemu pochłaniające inne kary stanowiłaby w tym przypadku nieuzasadnione premiowanie sprawcy wielokrotnego łagodniejszą karą i byłaby niewystarczającą oceną zachowania sprawcy. Powyższe przemawia za niestosowaniem zasady pełnej absorpcji w odniesieniu do kary łącznej pozbawienia wolności orzeczonej w punkcie III. wyroku oraz skutkowało zastosowaniem przy wymiarze kary łącznej zasady asperacji polegającej na wymierzeniu kary łącznej wyższej niż najwyższa kara jednostkowa orzeczona w stosunku do skazanego, ale przy tym niższej niż suma kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa.

Istotny wpływ na wymiar kary łącznej orzeczonej niniejszym wyrokiem miało również zachowanie skazanego w zakładzie karnym, w którym znajduje się po prawomocnym skazaniu poszczególnymi wyrokami ( por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 12 września 1985 r., II K 245/85, OSNKW 1986, z. 5 -6, poz. 39, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 25 października 1983 r., IV KR 213/83, OSNKW 1984, z. 5 - 6, poz. 65 ). Jak wynika z opinii Dyrektora AŚ zachowanie skazanego w warunkach izolacji ocenione zostało jako zmienne. Ponadto podniesione w opinii Dyrektora AŚ okoliczności nie mają charakteru na tyle pozytywnego, że wskazywałyby na diametralną zmianę w osobowości skazanego, a wobec tego nie uzasadniają zastosowania zasady całkowitej absorbcji przy orzekaniu kary łącznej. Przedłożony przez obrońcę oskarżonego dokument mający świadczyć o uzyskaniu przez skazanego wysokiej średniej ocen i nie sprawowaniu kłopotów na Uniwersytecie T.-Humanistycznym w R. z racji tego, że nie wymienia którego dokładnie studenta dotyczy nie stanowi żadnego dowodu na okoliczności tam wskazane albowiem nie wiadomo kogo dotyczy. Zaś pozytywna ocena z wykonywania przez skazanego pracy w Uniwersytecie T.-Humanistycznym w R. nie podważa okoliczności wskazanych w opinii Dyrektora AŚ o niewłaściwym wykonywaniu powierzonych mu obowiązków podczas odpłatnego zatrudnienia skazanego. Również z projektu oceny okresowej Aresztu Śledczego w R. z dnia 17.08.2016r. przedłożonej przez obrońcę nie wynika aby zachowanie skazanego ocenione zostało jako pozytywne. Wręcz przeciwnie zachowanie skazanego ocenione ono zostało jako poprawne. Z powyższego dokumentu wynika również, że prognoza penitencjarna kształtuje się pozytywnie jednakże prognoza kryminologiczno społeczna kształtuje się negatywnie. Również z dokumentów w postaci świadectwa pracy nie wynika aby skazany podczas wykonywania pracy wyróżniał się w wykonywaniu swoich obowiązków. W piśmie tym znajduje się tylko stwierdzenie, że wykonywał powierzone mu czynności wg przedstawionego mu zakresu obowiązków. Wszystkie te okoliczności nie dają podstaw do zastosowania zasady pełnej absorbcji.

W świetle powyższego orzeczona wobec skazanego kara łączna pozbawienia wolności zrealizuje zdaniem Sądu zadania w zakresie prewencyjnego oddziaływania kary, zarówno w znaczeniu prewencji indywidualnej jak i ogólnej, kształtując we właściwy sposób świadomość prawną społeczeństwa. Podnieść także należy, że wymierzona w ramach wyroku łącznego kara nie musi przynieść skazanemu korzyści, jednakże musi ona być sprawiedliwa i celowa.

Z uwagi na fakt, że czyn z art. 119 § 1 kw, za który wymierzono M. S. (1) karę grzywny wyrokiem Sądu Rejonowego w Żyrardowie z dnia 23 września 2008 r. w sprawie o sygn. akt II K 1145/07 stanowi wykroczenie Sąd stosownie do treści art. 572 kpk postępowanie karne w tym zakresie umorzył. Natomiast czyny za które M. S. (1) skazany został wyrokami opisanymi w pkt 1 ( w zakresie kary grzywny orzeczonej za czyn z art. 280 § 1kk), w pkt 3 ( w zakresie kary grzywny), 5, 6, 7, 8, 9, 10 i 11 zostały objęte wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego dla Warszawy-Żoliborza w W. z dnia 11 października 2012 r. wydanym w sprawie o sygn. akt III K 192/12 i po wydaniu tego wyroku łącznego nie zaszły żadne okoliczności nakazujące jego wzruszenie w tym zakresie. Dlatego też w oparciu o treść art. 17 § 1 pkt 7 kpk Sąd umorzył postępowanie w tym zakresie.

Na podstawie art. 577 k.p.k. na poczet kary łącznej orzeczonej w punkcie III. Sąd zaliczył skazanemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie o sygn. akt III K 192/12 w dniach od 18 września 2007 r. do 20 września 2007 r., od 04 czerwca 2008 r. do 05 czerwca 2008 r., od 08 kwietnia 2010 r. do 25 maja 2010 r., od 05 lipca 2012 r. do 14 maja 2015 r.;

W pozostałym zakresie Sąd orzekł, że w części nie objętej niniejszym wyrokiem łącznym, wyroki podlegają odrębnemu wykonaniu.

Sąd zwolnił skazanego od ponoszenia kosztów procesu na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. uznając, że ich uiszczenie byłoby dla skazanego zbyt uciążliwe albowiem skazany aktualnie jest pozbawiony wolności i będzie pozbawiony wolności przez dłuższy czas. Zaś z opinii Dyrektora AŚ wynika, że nie jest zatrudniony.