Pełny tekst orzeczenia

Powód A. B. po ostatecznym sprecyzowaniu żądań wniósł o uznanie za bezskuteczne dokonane przez pozwaną (...) Spółkę Akcyjną w W. wypowiedzenie warunków pracy i płacy, ewentualnie o przywrócenie do pracy na poprzednich warunkach.

W uzasadnieniu wskazał, że jako społeczny inspektor pracy podlegał szczególnej ochronie, a dodatkowo wypowiedzenie jest sprzeczne z zasadami współżycia społecznego, gdyż zaproponowano mu stanowisko pracy w miejscowości znacznie oddalonej od miejsca jego zamieszkania i wynagrodzenie obniżone o 1/3 w stosunku do dotychczasowego.

Pozwana w odpowiedzi na pozew wniosła o oddalenie powództwa w całości. Argumentowała swoje stanowisko tym, iż jeszcze przed złożeniem odpowiedzi na pozew strony porozumiały się, w efekcie czego pozwana cofnęła oświadczenie o wypowiedzeniu warunków pracy i płacy, stosunek pracy powoda rozwiązano na mocy porozumienia stron, a powód skorzystał z programu dobrowolnych odejść.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Strony od dnia 15 października 1994 r. łączył stosunek pracy, w ramach którego powód świadczył na rzecz pozwanej pracę ostatnio na stanowisku starszego specjalisty do spraw utrzymania infrastruktury sieci. Podstawę tego stosunku stanowiła umowa o prace na czas nieokreślony.

Pismem z 11 lipca 2016 r. pozwana wypowiedziała powodowi umowę o pracę w zakresie stanowiska, komórki organizacyjnej, jednostki organizacyjnej, wynagrodzenia zasadniczego, miejsca świadczenia pracy oraz zadań na stanowisku pracy ze skutkiem na 31 października 2016 r. W treści swojego oświadczenia sformułowała przyczyny wypowiedzenia.

W dniu 2 listopada 2011 r. powód wniósł o wyrażenie zgody na rozwiązanie z dniem 31 grudnia 2016 r. umowy o pracę w ramach programu dobrowolnych odejść w trybie porozumienia stron na podstawie ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników.

Pozwana wyraziła na to zgodę, dlatego w dniu 22 listopada 2016 r. strony zawarły porozumienie, w którym pozwana za zgodą powoda cofnęła oświadczenie o wypowiedzeniu warunków pracy i płacy z 11 lipca 2016 r. Strony uzgodniły, że łączący ich stosunek pracy zostanie rozwiązany z dniem 31 grudnia 2016 r. na mocy porozumienia stron. Powód otrzyma świadczenia w wysokości piętnastokrotności swojego uposażenia oraz dodatkowe odszkodowanie w wysokości 26.000 zł.

Okoliczności bezsporne.

Sąd zważył, co następuje:

Ustalenia faktyczne w sprawie w kwestiach istotnych dla rozstrzygnięcia były w sprawie poza sporem.

Podstawę prawną roszczenia powódki stanowi art. 42 § 1 k.p. w związku z art. 45 § 1 k.p. Zgodnie z art. 42 § 1 k.p. przepisy o wypowiedzeniu umowy o pracę stosuje się odpowiednio do wypowiedzenia wynikających z umowy warunków pracy i płacy. Z kolei na mocy art. 45 § 1 k.p. w razie ustalenia, że wypowiedzenie umowy o pracę zawartej na czas nie określony jest nieuzasadnione lub narusza przepisy o wypowiadaniu umów o pracę, sąd pracy - stosownie do żądania pracownika - orzeka o bezskuteczności wypowiedzenia, a jeżeli umowa uległa już rozwiązaniu - o przywróceniu pracownika do pracy na poprzednich warunkach albo o odszkodowaniu.

O ile w dacie wszczęcia postępowania przez powoda istniał jeszcze substrat zaskarżenia, tj. oświadczenie o wypowiedzeniu warunków pracy i płacy, to w toku postępowania został on zniweczony poprzez porozumienie stron z 22 listopada 2016 r. W dacie wyrokowania nie funkcjonował on w obrocie prawnym, ale mimo tego powód nie zdecydował się na cofnięcie pozwu, stąd jego powództwo należało oddalić jako bezzasadne. Sąd dał temu wyraz w pkt I wyroku.

W pkt II wyroku zawarte zostało orzeczenie o kosztach procesu. Zapadło ono w oparciu o przepis art. 98 §1 k.p.c. Na koszty pozwanej składała się opłata od pełnomocnictwa (17 zł) oraz wynagrodzenie pełnomocnika (360 zł) ustalone zgodnie z regulacją zawartą § 9 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (w brzmieniu obowiązującym w dacie złożenia pozwu).