Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 kwietnia 2017 r.

Sąd Rejonowy w Giżycku V Zamiejscowy Wydział Karny z siedzibą w Węgorzewie

w składzie:

Przewodniczący SSR Lidia Merska

Protokolant Marta Kornacka

w obecności oskarżyciela publicznego st. sierż. P. K.

po rozpoznaniu w dniach 3.03. 2017 r., 21.04.2017 r. na rozprawie

sprawy przeciwko R. K.

synowi J. i W. z d. S.

ur. (...) w J.

obwinionego o to, że: w dniu 23 grudnia 2016 r. około godziny 8:40 w miejscowości K., gm. P., na drodze publicznej nr (...) prowadził pojazd mechaniczny marki M. (...) o nr rej. (...), znajdując się w stanie po użyciu alkoholu

tj. o czyn z art. 87 § 1 kw w zw. z art. 45 ust. 1 pkt 1 Ustawy prawo o ruchu drogowym

1.  Obwinionego R. K. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to na podstawie art. 87§1 kw w zw. z art. 24§1 kw skazuje go na karę grzywny w wysokości 500 ( pięćset) złotych.

2.  Na podstawie art. 87§3kw w zw. z art. 29§2 kw orzeka wobec obwinionego środek karny w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 6 ( sześć) miesięcy.

3.  Na podstawie art. 29§4kw na poczet orzeczonego środka karnego zalicza okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 23.12.2016 r.

4.  Na podstawie art. 118§1 kpw zasądza od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 409,04 (czterysta dziewięć i 4/100) złotych tytułem opłaty sądowej i kosztów postępowania.

Sygn. akt V W 1/17

UZASADNIENIE

W dniu 23.12.2016r R. K. około godziny 8.00 wyjechał samochodem osobowym marki M. (...) o nr rej. (...) z G. do W., gdzie prowadzi działalność gospodarczą. Miał do przejechania odległość 24 km. O godzinie 8.40 został zatrzymany do kontroli drogowej w miejscowości P., kiedy pokonał odległość 14 km. Patrol policji – P. D. i K. H. poddali kierowcę badaniom stanu trzeźwości – o godz. 8.41 – zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu 0,10 mg/l, kolejno 8.57 – 0,08 mg/l i 09.00 – 0,07 mg/l. R. K. podał policjantom, iż wieczorem pił alkohol - 200 ml wódki. Po zabezpieczeniu pojazdu przewieziono kierowcę do komendy policji w W., gdzie poddano go badaniu na stanu trzeźwości urządzeniem(...) – o godz. 9.29 – wynik 0,00 mg/l, godz. 09.31 – 0,00 mg/l.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie: notatki urzędowej k. 1, protokołów k. 2, 3, wyjaśnień obwinionego k. 27v, zeznań świadka P. D. k. 27v – 28.

Obwiniony R. K. przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu, wyjaśnił iż bezpośrednio przed badaniem stanu trzeźwości płukał jamę ustna płynem L., który jest na bazie alkoholu, co mogło skutkować takim wynikiem badania. Podał także, iż policjantom w stresie powiedział, iż pił alkohol dzień wcześniej, a naprawdę pił dwa dni wcześniej. Okoliczności tych nie potwierdził świadek – policjant P. D.. Policjant przeprowadzał standardową kontrolę w ruchu drogowym, ale jego zaniepokojenie wzbudziło to, że po otwarciu szyby w aucie przez obwinionego, poczuł on dziwny zapach niby alkoholu. Tylko dlatego przeprowadził badanie kierowcy urządzeniem A.. Wówczas kierowca w ogóle nie wspominał o płukaniu ust płynem L., a podał iż wieczorem pił wódkę. Te oświadczenia kierowcy zostały zanotowane. Świadek podał także, iż obwiniony bezpośrednio przed drugim badaniem stanu trzeźwości bardzo długo chuchał i dmuchał, żeby oczyścić płuca. Drugie badanie było przeprowadzone 16 minut później. Sąd dał wiarę zeznaniom świadka albowiem przestawiają one spostrzeżenia policjanta, czynności które wówczas wykonywał oraz oświadczenia złożone przez kierowcę. Nie sposób przyjąć, iż obwiniony się pomylił co do dnia spożywania alkoholu, skoro w jego krwi pozostała jeszcze zawartość na poziomie 0,10 mg/l. Tłumaczenie obwinionego, że przed kontrolą sprawdzał poziom powietrza w kołach i podczas postoju płukał usta płynem L., co z kolei miało wpływ na wskazania urządzenia A., jest tłumaczeniem niewiarygodnym. Miejsce gdzie była przeprowadzona kontrola drogowa jest widoczne z odległości kilkuset metrów, o płukaniu ust płynem obwiniony nie wspominał podczas kontroli. Poza tym z opinii biegłego wynika, iż jeśli nawet płyn był stosowany, to kolejne przeprowadzone badania nie wykazują odchyleń, zatem nie miał on wpływu na wskazania przedmiotowego urządzenia. W opinii tej biegły wskazał, iż deklarowane spożycie wódki przez obwinionego nie mogło powodować u niego po upływie około 12 godzin stężenia alkoholu w wysokości stwierdzonej badaniem. Zatem to spożycie alkoholu musiało być większe niż deklarowane przez obwinionego. Co z kolei prowadzi do wniosku, iż w momencie gdy obwiniony wyjeżdżał z domu w G. poziom alkoholu we krwi był znacznie wyższy niż ten, który wynika z przeprowadzonego później badania. Otóż obwiniony pokonał odległość około 14 km, co zajęło mu około kilkunastu minut. W tym czasie znajdował się w stanie po użyciu alkoholu, co później potwierdziły badania stanu jego trzeźwości. Nie można zapominać, iż kierujący nie przejechał tylko kilkunastu metrów do momentu kontroli, tylko pokonał znaczy odcinek drogi, był kierowcą tego pojazdu od wyjazdu z domu z ul. (...).

Sąd ocenił opinię biegłego B. G. jako wiarygodną, popartą jego wiedzą i doświadczeniem zawodowym. Również ustaleń opinii nie zmienia fakt, iż ze świadectwa wzorcowania analizatora wydechu (...) P – k. 8 – wynika, iż niepewność pomiaru przy wskazaniu 0,09 mg/l wynosi 0,01 mg/l. Biegły wskazał, iż obwiniony podając, iż spożył w dniu poprzednim 200 mg wódki, podał nieprawdę ponieważ gdyby tak było to po 12 godzinach nie byłoby alkoholu we krwi. Zatem przeprowadzone badanie na końcu trasy obwinionego świadczy o tym, że to stężenie alkoholu we krwi w momencie jak wyjeżdżał z domu, było znacznie wyższe niż 0,10 mg/l. Biegły nie mógł dokładnie wyliczyć zawartości alkoholu we krwi obwinionego ponieważ nie dysponował żadnymi w tym zakresie danymi i nie mógł przeprowadzić badań prospektywnych.

Reasumując przedstawione powyżej dowody Sąd doszedł do przekonania, iż obwiniony jest winnym popełnienia zarzucanego mu czynu.

Odpowiedzialności za popełnienie czynu kwalifikowanego z art. 87§1kw ponosi ten, kto znajdując się w stanie po użyciu alkoholu lub podobnie działającego środka, prowadzi pojazd mechaniczny w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym.

"Stan po użyciu alkoholu" został zdefiniowany treścią art. 46 ust. 2 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (tekst jedn.: Dz. U. z 2007 r. Nr 70, poz. 473 z późn. zm.) jako zawartość alkoholu w organizmie wynosząca lub prowadząca do stężenia we krwi od 0,2‰ do 0,5‰ albo obecności w wydychanym powietrzu od 0,1 mg do 0,25 mg alkoholu w 1 dm3.

Zawartość alkoholu we krwi obwinionego według badania urządzeniem A. wyniosła – 0,10 mg/l, a badanie zostało wykonane po tym jak przejechał autem 14 km. Skoro tak, to obwiniony jest winny popełnienia zarzucanego mu czynu. Takie zachowanie obwinionego było wyjątkowo lekkomyślne, ale był on świadom swojego zachowania.

Zdaniem Sądu wymierzona kara grzywny w kwocie 500,00 złotych jest wystarczająco dolegliwa dla sprawcy i realnie pozwoli mu odczuć skutki jego postępowania. Obwiniony utrzymuje się z prowadzenia działalności gospodarczej, więc będzie w stanie uiścić zarówno karę grzywny jak i koszty sądowe.

Odnośnie orzeczonego środka karnego zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres sześciu miesięcy Sąd kierował się przede wszystkim wynikiem badania stanu trzeźwości obwinionego, mając na względzie odległość jaką pokonał będąc w stanie po użyciu alkoholu. Obwiniony dotychczas nie odebrał prawa jazdy ze Starostwa Powiatowego w G., mimo że postanowienie o jego zatrzymaniu zostało zmienione.

Na wysokość orzeczonych kosztów kwoty 409,04 zł składa się opłata sądowa – 50,00zł (art. 21 i art. 3 ust. 1 ustawy o opłatach w sprawach karnych – Dz.U. nr 49, poz. 223 z 1983r.), 100zł – wysokość zryczałtowanych wydatków za przeprowadzenie rozprawy i 20zł – ryczałt za badanie stanu trzeźwości (rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości w sprawie zryczałtowanych wydatków postępowania (…) w sprawach o wykroczenia Dz. U. nr 118, poz. 1269 z 2001r) oraz należność z tytułu wynagrodzenia biegłego.