Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 26 listopada 2015 roku - znak (...) - Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł., po rozpatrzeniu wniosku z dnia 2 listopada 2015 roku odmówił K. K. prawa do przeliczenia podstawy wymiaru emerytury z uwzględnieniem wynagrodzenia za lata 1969 - 1979. W uzasadnieniu decyzji ZUS podniósł, że dokumenty z okresu zatrudnienia w Zakładzie (...) w Ł. nie stanowią środka dowodowego, według którego można dokonać przeliczenia podstawy wymiaru.

/decyzja - k . 163 - 164 akt ZUS/

Odwołanie od ww. decyzji w dniu 29 grudnia 2015 roku złożyła wnioskodawczyni, wnosząc o zmianę zaskarżonej decyzji, poprzez przyznanie emerytury w wysokości uwzględniającej najkorzystniejszy wariant podstawy wymiaru składek z 20 lat kalendarzowych, wybranych z całego okresu podlegania ubezpieczeniu. Podniosła, że w Zakładach (...) w Ł. pracowała w pełnym wymiarze czasu pracy od 14 lutego 1969 roku do 10 maja 1984 roku. Zdaniem ubezpieczonej
z zachowanej dokumentacji płacowej wynika, że wynagrodzenie otrzymywane przez nią w tym okresie było wyższe niż minimalne wynagrodzenie za pracę przyjmowane przez organ rentowy, co stanowi o konieczności przeliczenia postawy wymiaru emerytury.

/odwołanie - k. 2 - 8/

W odpowiedzi na odwołanie złożonej w dniu 18 stycznia 2016 roku organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania. Wskazał, że ustalił podstawę wymiaru emerytury w oparciu o wynagrodzenie uzyskane w kolejnych 10 latach kalendarzowych, wybranych z 20 lat kalendarzowych poprzedzających rok, w którym zgłoszono po raz pierwszy wniosek o przyznanie świadczenia, tj. z lat 1992 - 2001 i wskaźnik wysokości podstawy wymiaru - 67,12 %, uznając, że jest to wariant najkorzystniejszy. Podniósł, że obliczając wysokość świadczenia uwzględniono wynagrodzenia udokumentowane zaświadczeniami, uzyskane w latach 1978 - 1981, 1984 - 2001, za okres od 14 lutego 1969 do 31 grudnia 1977 roku przyjęto wynagrodzenie minimalne. Wskazał też, że w okresie od 16 lipca 1981 roku do 10 maja 1984 roku wnioskodawczyni przebywała na urlopie wychowawczym, nie uzyskując wynagrodzenia.

/ odpowiedź na odwołanie - k. 2 - 3/

W toku postępowania pełnomocnik wnioskodawczyni poparł odwołanie. Wniósł
o przyznanie emerytury zgodnie z wariantem II sporządzonego przez ZUS hipotetycznego wyliczenia. Wniósł ponadto o przyznanie kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Pełnomocnik ZUS wniósł o oddalenie odwołania.

/stanowiska stron - e-protokół z dnia 9 maja 2017 roku - 00:01:23 - 00:02:52; 00:12:20 - 00:16:27 - płyta - k. 100/

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni K. K. urodziła się w dniu (...).

W dniu 2 listopada 2015 roku złożyła wniosek o przeliczenie podstawy wymiaru emerytury z uwzględnieniem wynagrodzenia za lata 1969 - 1979.

/okoliczność bezsporna, a nadto: wniosek - k. 55 - 64 akt ZUS/

ZUS ustalił podstawę wymiaru emerytury w oparciu o wynagrodzenie uzyskane w kolejnych 10 latach kalendarzowych, wybranych z 20 lat kalendarzowych poprzedzających rok, w którym zgłoszono po raz pierwszy wniosek o przyznanie świadczenia, tj. z lat 1992 - 2001 i wskaźnik wysokości podstawy wymiaru - 67,12 %, uznając, że jest to wariant najkorzystniejszy.

/obliczenia - k. 155 - 162/

Wnioskodawczyni od 14 lutego 1969 roku do 10 maja 1984 roku była zatrudniona w Zakładach (...) w Ł. na stanowisku dziewiarza. Od 16 lipca 1981 roku do 10 maja 1984 roku przebywała na urlopie wychowawczym.

/okoliczności bezsporne; a nadto: świadectwo pracy - k. 4 akt ZUS; RP-7 - k. 5 akt ZUS; zeznania wnioskodawczyni - e-protokół z dnia 9 maja 2017 roku - 00:03:57 - 00:11:08 - płyta -k. 100/

Wnioskodawczyni była zatrudniona w systemie akordowym i jej wynagrodzenie było ustalane w godzinowych stawkach . Wynagrodzenie wynikające ze stawki godzinowej było niższe niż stawka akordowa. Stawka godzinowa obowiązywała w razie przestoju, awarii, gdy wnioskodawczyni nie miała sprawnej maszyny, na której mogłaby pracować. Kiedy wnioskodawczyni pracowała, obowiązywała stawka akordowa. Nie zachowały się karty płacowe określające zarobki wynikające z akordu. Wnioskodawczyni nie otrzymywała premii. Dostawała tzw. trzynastą pensję, która była inaczej ustalana dla każdego pracownika w zależności od ilości spóźnieni lub nieobecności.

/ układ zbiorowy - k. 125 - 136 akt ZUS, angaże w aktach osobowych - k. 35; zeznania wnioskodawczyni - e-protokół z dnia 9 maja 2017 roku - 00:03:57 - 00:11:08 - płyta -k. 100/

Wnioskodawczyni była członkiem Związku Zawodowego (...), Odzieżowego i Skórzanego. Z tego tytułu co miesiąc w okresie od stycznia 1972 roku do lutego 1981 roku odprowadzała składki członkowskie w wysokości 1 % zarobku brutto pomniejszonego o podatek od wynagrodzeń. Składka (...) nie była potrącana od tzw. trzynastej pensji. Składka była potrącana zarówno od wynagrodzenia akordowego jak i ze stawki godzinowej.

/legitymacja członkowska - k. 137 - 154 akt ZUS; uchwała Centralnej Rady Związków Zawodowych z kwietnia 1958 roku - k. 121 - 124 akt ZUS; pismo - k. 51; zeznania wnioskodawczyni - e-protokół z dnia 9 maja 2017 roku - 00:03:57 - 00:11:59 - płyta -k. 100/

Do zarobków stanowiących podstawę obliczenia składki członkowskiej zaliczało się: wszelkie dodatki funkcyjne, specjalne, służbowe, wyrównawcze, premie produkcyjne, wynagrodzenie akordowe i za pracę w godzinach nadliczbowych.

/pismo - k. 51/

Wnioskodawczyni w dniu 14 lutego 1969 roku zawarła z Zakładami (...) w Ł. umowę o przyuczenie do pracy w zawodzie szwaczki - łączarki. Ustalone w umowie wynagrodzenie wyniosło 4,40 zł za godzinę.

/umowa i angaż w aktach osobowych - k. 35/

Z dniem 21 lipca 1969 roku wnioskodawczyni zostało powierzone stanowisko napychaczki za wynagrodzeniem w wysokości 7,10 zł za godzinę.

/angaż w aktach osobowych - k. 35/

Z dniem 27 grudnia 1972 roku wnioskodawczyni zostało powierzone stanowisko dziewiarza za wynagrodzeniem w wysokości 8,00 zł za godzinę.

/angaż w aktach osobowych - k. 35/

Z dniem 29 października 1973 roku wnioskodawczyni zostało powierzone stanowisko dziewiarza na zastępstwo urlopowe za wynagrodzeniem 11,50 zł za godzinę.

/angaż w aktach osobowych - k. 35/

Z dniem 1 października 1976 roku wnioskodawczyni zostało powierzone stanowisko dziewiarza za wynagrodzeniem 14,50 zł za godzinę.

/angaż w aktach osobowych - k. 35/

Z dniem 1 października 1979 roku wnioskodawczyni zostało powierzone stanowisko dziewiarza maszyny S. za wynagrodzeniem 17,60 zł za godzinę.

/angaż w aktach osobowych - k. 35/

W okresie od 1 lipca do 30 września 1970 roku wynagrodzenie wnioskodawczyni za pracę w Zakładach (...) w Ł. wyniosło 8.078,00 zł.

/karta zasiłkowa za 1970 rok w aktach osobowych - k. 35/

W okresie od 1 stycznia do 31 marca 1971 roku wynagrodzenie wnioskodawczyni za pracę w Zakładach (...) w Ł. wyniosło 7.558,00 zł.

/karta zasiłkowa za 1971 rok w aktach osobowych - k. 35/

W okresie od 1 czerwca do 31 sierpnia 1971 roku wynagrodzenie wnioskodawczyni za pracę w Zakładach (...) w Ł. wyniosło 7.984,00 zł.

/karta zasiłkowa za 1971 rok w aktach osobowych - k. 35/

W okresie od 1 lipca do 30 września 1971 roku wynagrodzenie wnioskodawczyni za pracę w Zakładach (...) w Ł. wyniosło 7.658,00 zł.

/karta zasiłkowa za 1971 rok w aktach osobowych - k. 35/

W okresie od 1 stycznia do 31 marca 1972 roku wynagrodzenie wnioskodawczyni za pracę w Zakładach (...) w Ł. wyniosło 10.044,00 zł.

/karta zasiłkowa za 1972 rok w aktach osobowych - k. 35/

W okresie od 1 września do 30 listopada 1973 roku wynagrodzenie wnioskodawczyni za pracę w Zakładach (...) w Ł. wyniosło 7.109,61 zł.

/karta zasiłkowa za 1973 rok w aktach osobowych - k. 35/

W 1978 roku wynagrodzenie wnioskodawczyni za pracę w Zakładach (...) w Ł. wyniosło 41.589 zł.

/RP-7 - k. 111 - 112 akt ZUS/

W 1979 roku wynagrodzenie wnioskodawczyni za pracę w Zakładach (...) w Ł. wyniosło 56.577 zł.

/RP-7 - k. 111 - 112 akt ZUS/

W 1980 roku wynagrodzenie wnioskodawczyni za pracę w Zakładach (...) w Ł. wyniosło 62.319,00 zł.

/RP-7 - k. 5 akt ZUS/

W 1981 roku wynagrodzenie wnioskodawczyni za pracę w Zakładach (...) w Ł. wyniosło 47.428,00 zł.

/RP-7 - k. 5 akt ZUS/

Hipotetyczna wysokość wskaźnika wysokości podstawy wymiaru emerytury z 20 lat kalendarzowych (1970 - 1980, 1987, 1994 - 2001) wynosi 77,57 %. Hipotetyczna emerytura obliczona zgodnie z art. 53 ustawy emerytalnej od 1 listopada 2015 roku wyniesie wtedy 1.545,32 zł brutto, a po waloryzacji od 1 marca 2017 roku - 1559,03 zł.

/hipotetyczne wyliczenie - k. 75 verte wraz z załącznikami/

Hipotetyczna wysokość wskaźnika wysokości podstawy wymiaru emerytury z 10 lat kalendarzowych (1971 - 1980) wynosi 80,32 %. Kapitał początkowy na dzień 1 stycznia 1999 roku wynosi 139.530,49 zł. Kapitał początkowy po waloryzacji na dzień przyznania emerytury wynosi 364.489,00 zł. Hipotetyczna emerytura obliczona zgodnie z art, 26 ustawy emerytalnej od 1 listopada 2015 roku wyniesie wtedy 1.787,20 zł brutto, a po waloryzacji od 1 marca 2017 roku - 1.801,49 zł.

/hipotetyczne wyliczenie - k. 75 verte wraz z załącznikami/

Wskazane wyżej hipotetyczne wysokości wskaźnika podstawy wymiaru emerytury zostały wyliczone w oparciu o następujące ustalenia:

1. wnioskodawczyni otrzymywała wynagrodzenie obliczone na podstawie danych zawartych w książeczce członkowskiej jako wielokrotność składki członkowskiej (15 wynagrodzenia) w następujących okresach:

- 01.04.1972 r. - 31.12.1972 r.;

- 01.01.1973 r. - 31.07.1973 r.;

- 01.01.1974 r. - 30.06.1974 r.;

- 01.08.1974 r. - 31.12.1974 r.;

- 01.01.1975 r. -28.02.1975 r.;

- 01.05.1975 r. - 31.12.1975 r.;

- 01.01.1976 r. - 31.12.1976 r.;

- 01.01.1977 r. - 28.02.1977 r.

2. wynagrodzenie na podstawie kart zasiłkowych obliczono w następujących okresach:

- 01.07.70 r. - 30.09.70 r. - 2.692,67 zł miesięcznie;

- 01.03.71 r. - 31.03.71 r. - 2.519,33 zł miesięcznie;

- 01.06.71 r. - 31.08.71 r. - 2.661,33 zł miesięcznie;

- 01.09.71 r. - 30.09.71 r. - 2.552,67 zł miesięcznie;

- 01.01.1972 r. - 31.03.72 r. - 3.348,00 zł miesięcznie;

- 01.09.73 r. - 30.11.73 r. -2.369,87zł miesięcznie.

3. w pozostałych okresach zatrudnienia wzięto pod uwagę stawki godzinowe wynikające z angaży.

/hipotetyczne wyliczenie - k. 75 verte wraz z załącznikami/

Wnioskodawczyni otrzymywała następujące wynagrodzenia za lata 1971 - 1980:

- 1971 - 25.382,65 zł;

- 1972 - 30.744,00 zł;

- 1973 - 26.332,61 zł;

- 1974 - 30.600,00 zł;

- 1975 - 30.385,00 zł;

- 1976 - 41.700,00 zł

- 1977 - 33.952,00 zł;

- 1978 - 41.589,00 zł;

- 1979 - 56.577,00 zł;

- 1980 - 62.319,00 zł.

/hipotetyczne wyliczenie - k. 75 verte wraz z załącznikami/

Powyższych ustaleń Sąd Okręgowy w Łodzi dokonał na podstawie powołanych dowodów w postaci dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy, w tym w aktach ZUS - w szczególności na podstawie zachowanej dokumentacji osobowej i płacowej z Zakładów (...) w Ł. oraz na podstawie zeznań ubezpieczonej. Sąd dysponował zaświadczeniami RP - 7 za lata 1978 - 1981, które pozwalały wprost określić wysokość wszystkich składników wynagrodzenia wnioskodawczyni w tych latach. Wynagrodzenie za pozostałe okresy możliwe było do ustalenia za pośrednictwem dokumentów takich jak legitymacja członkowska, karty zasiłkowe oraz kolejne angaże.

Poza latami 1978 - 1981 wnioskodawczyni nie wykazała dokładnej wysokości otrzymywanego wynagrodzenia z uwzględnieniem wszystkich jego składników. W okresach, w których wynagrodzenie ustalane było na podstawie angaży, nie było również możliwości ustalenia, w jakiej wysokości wnioskodawczyni otrzymywała wynagrodzenie akordowe. Nie ulega wątpliwości, że wnioskodawczyni pracowała w systemie akordowym. Z istoty tego wynagrodzenia wynika, ze musiało być wyższe niż podstawowa stawka godzinowa, która określała jedynie minimum wynagrodzenia w sytuacjach przestoju na którejś z maszyn. Wnioskodawczyni nie przedstawiła jednak dodatkowych dokumentów precyzujących jego wysokość. Nie wykazała również wysokości tzw. trzynastej pensji w całym okresie zatrudnienia.

Ostatecznie jednak wnioskodawczyni wniosła o zmianę zaskarżonej decyzji zgodnie
z wariantem II tego wyliczenia, uwzględniającego ustalenia poczynione na podstawie wskazanych dokumentów, w żaden sposób nie kwestionując hipotetycznego wyliczenie wysokości kapitału początkowego i emerytury dokonanego przez ZUS.

Zważyć należy ,iż zeznania wnioskodawczyni co do wysokości jej zarobków są wiarygodne. Wnioskodawczyni pracowała w systemie akordowym a wiec jej wynagrodzenie było faktycznie uzależnione od wydajności pracy. Niestety nie zachowały się dokumenty w oparciu o które możnaby ustalić dokładne kwoty jakie zarobiła wnioskodawczyni w całym okresie zatrudnienia. Niewątpliwie należy uznać jednak za wiarygodne jej zeznania ,że płaca z akordu była o wiele wyższa niż wynagrodzenie obliczone na podstawie stawki godzinowej. Przy systemie akordowym wynagradzania stawka godzinowa ma charakter gwarancyjny w tym sensie ,że pracownik nie może osiągnąć zarobku niższego niż wynikający z przemnożenia stawki godzinowej przez liczbę przepracowanych godzin. Wnioskodawczyni nie mogła zatem zarobić mniej. Wnioskodawczyni podnosi zasadnie ,iż przyjęcie w okresach z których nie zachowały się dokumenty płacowe – listy płac wynagrodzeń najniższych jest dla niej krzywdzące i odbiega od rzeczywistości. W ocenie Sądu zasadne są twierdzenia wnioskodawczyni ,iż w spornym okresie czasu osiągała zarobki znacznie wyższe niż wynikające ze stawki godzinowej bo była zatrudniona w systemie akordowym.

Sąd Okręgowy w Łodzi zważył, co następuje:

Odwołanie jest zasadne i jako takie skutkuje zmianą zaskarżonej decyzji.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach
z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( tekst jednolity Dz. U. z 2016 roku, poz. 887 ze zm.) podstawę wymiaru emerytury i renty stanowi ustalona w sposób określony w ust. 4 i 5 przeciętna podstawa wymiaru składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe lub na ubezpieczenie społeczne na podstawie przepisów prawa polskiego w okresie kolejnych 10 lat kalendarzowych, wybranych przez zainteresowanego z ostatnich 20 lat kalendarzowych poprzedzających bezpośrednio rok, w którym złożono wniosek o emeryturę lub rentę,
z uwzględnieniem ust. 6 i art. 176.

Powołany ust. 6 stanowi, że na wniosek ubezpieczonego podstawę wymiaru emerytury lub renty może stanowić ustalona w sposób określony w ust. 4 i 5 przeciętna podstawa wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenia emerytalne
i rentowe w okresie 20 lat kalendarzowych przypadających przed rokiem zgłoszenia wniosku, wybranych z całego okresu podlegania ubezpieczeniu.

Zgodnie z ust. 4 i ust. 5 art. 15 ustawy w celu ustalenia podstawy wymiaru emerytury lub renty:

1) oblicza się sumę kwot podstaw wymiaru składek i kwot, o których mowa w ust. 3,
w okresie każdego roku z wybranych przez zainteresowanego lat kalendarzowych,

2) oblicza się stosunek każdej z tych sum kwot do rocznej kwoty przeciętnego wynagrodzenia, ogłoszonej za dany rok kalendarzowy, wyrażając go w procentach,
z zaokrągleniem do setnych części procentu,

3) oblicza się średnią arytmetyczną tych procentów, która, z zastrzeżeniem ust. 5, stanowi wskaźnik wysokości podstawy wymiaru emerytury lub renty oraz

mnoży się przez ten wskaźnik kwotę bazową, o której mowa w art. 19, przy czym wskaźnik wysokości podstawy wymiaru nie może być wyższy niż 250%.

Jak zaś stanowi ust. 2a art. 15 jeżeli nie można ustalić podstawy wymiaru składek
w okresie pozostawania w stosunku pracy wskazanym do ustalenia podstawy wymiaru emerytury i renty, za podstawę wymiaru składek przyjmuje się kwotę obowiązującego w tym okresie minimalnego wynagrodzenia pracowników, proporcjonalnie do okresu podlegania ubezpieczeniu i wymiaru czasu pracy.

Zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy emerytalnej wysokość emerytury lub renty oblicza się ponownie, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, od podstawy wymiaru ustalonej w myśl art. 15, jeżeli do jej obliczenia wskazano podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenia emerytalne i rentowe na podstawie przepisów prawa polskiego:

1) z liczby kolejnych lat kalendarzowych i w okresie wskazanym do ustalenia poprzedniej podstawy wymiaru świadczenia,

2) z kolejnych 10 lat kalendarzowych wybranych z 20 lat kalendarzowych, poprzedzających bezpośrednio rok kalendarzowy, w którym zgłoszono wniosek o przyznanie emerytury lub renty albo o ponowne ustalenie emerytury lub renty, z uwzględnieniem art. 176,

3) z 20 lat kalendarzowych wybranych z całego okresu podlegania ubezpieczeniu, przypadających przed rokiem zgłoszenia wniosku o ponowne ustalenie emerytury lub renty

- a wskaźnik wysokości podstawy wymiaru jest wyższy od poprzednio obliczonego.

Zgodnie z ust. 2 i ust. 3 powołanego przepisu wskaźnik wysokości podstawy wymiaru, obliczony na zasadach określonych w art. 15, mnoży się przez kwotę bazową ostatnio przyjętą do obliczenia świadczenia, a podstawa wymiaru emerytury lub renty, ustalona na zasadach określonych w ust. 1 i 2, podlega wszystkim waloryzacjom przysługującym do dnia zgłoszenia wniosku o ponowne ustalenie tej podstawy.

Jak dalej stanowi art. 114 ust. 1 ustawy emerytalnej prawo do świadczeń lub ich wysokość ulega ponownemu ustaleniu na wniosek osoby zainteresowanej lub z urzędu, jeżeli po uprawomocnieniu się decyzji w sprawie świadczeń zostaną przedłożone nowe dowody lub ujawniono okoliczności istniejące przed wydaniem tej decyzji, które mają wpływ na prawo do świadczeń lub na ich wysokość.

Przytoczone zasady postępowania – w świetle uchwały Sądu Najwyższego z dnia
7 maja 2003 roku w sprawie o sygn. akt III UZP 2/03 ( publ. OSNP 2003/14/338) - tak przy ustalaniu prawa do świadczenia, jak i jego przeliczaniu, pozwalają na ogólną uwagę, że zamiarem ustawodawcy było umożliwienie ubezpieczonym dokonanie wyboru, w ramach prawa, najkorzystniejszego z ich punktu widzenia okresu, z którego podstawa wymiaru składek ubezpieczeniowych, będzie stanowić podstawę wymiaru świadczenia.

W rozpoznawanej sprawie wnioskodawczyni zakwestionowała wysokość przyjętego za podstawę obliczeń emerytury wynagrodzenia otrzymywanego za pracę w Zakładach (...) w Ł.. ZUS przyjął bowiem wynagrodzenie minimalne za pracę w latach, które nie były ujęte w zaświadczeniach Rp - 7. W toku niniejszego postępowania Sąd na podstawie dokumentacji osobowej wnioskodawczyni ustalił jednak inną wysokość wynagrodzenia za pracę w spornych okresach. Na podstawie dokumentów takich jak: legitymacja członkowska, karty zasiłkowe oraz kolejne angaże można było bowiem ustalić rzeczywistą wysokość wynagrodzenia, które było niewątpliwie wyższe niż minimalne.

Zgodnie z § 21 ust. 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 11 października 2011 roku sprawie postępowania o świadczenia emerytalno-rentowe (Dz. U.
z 2011 roku, nr 237, poz. 1412) środkiem dowodowym stwierdzającym wysokość wynagrodzenia, dochodu, przychodu oraz uposażenia przyjmowanego do ustalenia podstawy wymiaru emerytury lub renty są zaświadczenia pracodawcy lub innego płatnika składek, legitymacja ubezpieczeniowa lub inny dokument, na podstawie którego można ustalić wysokość wynagrodzenia, dochodu, przychodu lub uposażenia.

Należy podkreślić, że Sąd nie jest związany ograniczeniami dowodowymi określonymi dla dowodzenia przed organami rentowymi, co wynika z treści art. 473 k.p.c.
i sprawia, że każdy fakt może być dowodzony wszelkimi środkami, które Sąd uzna za pożądane, a ich dopuszczenie za celowe.

Wskazana regulacja § 21 ust. 1 powołanego rozporządzenia stanowiąca odpowiednik obowiązującego do dnia 23 listopada 2011 roku § 20 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia
7 lutego 1983 roku w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno - rentowe i zasad wypłaty tych świadczeń wyznacza kierunek postępowania dowodowego, nie oznacza jednak, aby wysokość uzyskiwanego uposażenia nie mogła być wskazana i w inny sposób, tak przy pomocy pisemnych środków dowodowych pochodzących od pracodawcy, czy też nawet dowodów pośrednich, nie wyłączając zeznań świadków - aczkolwiek wskazujących wprost na wysokość wynagrodzenia danego zainteresowanego ( tak stanowi m. in. teza wyroku Sądu Najwyższego z dnia 25 lipca 1997r. - II UKN 186/97, OSNAP 1998/11/324, a także wyroki: Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 4 marca 1997r. - III AUa 105/97, Apel. W-wa 1997/2/7, Sądu Apelacyjnego w Rzeszowie z dnia 27 czerwca 1995 - III Aur 177/95, OSA 1996/10/32, czy Sądu Apelacyjnego Białymstoku - III Aur 294/93, PS - wkład. 1994/3/6).

Sąd przeprowadził postępowanie dowodowe obejmujące analizę dostępnej dokumentacji związanej z okresami zatrudnienia wnioskodawczyni, co dało podstawę do oceny prawidłowości zaskarżonej decyzji w świetle postawionych jej zarzutów.

Wysokości wynagrodzenia lub danego składnika wynagrodzenia nie można ustalać
w sposób przybliżony, ale pewny, na podstawie konkretnego dokumentu bądź jego kopii, który zachował się w dokumentacji osobowej ubezpieczonego. Chodzi tutaj o umowy pracę czy angaże, w których zawarte są dane dotyczące wynagrodzenia. W takim wypadku uwzględnić można składniki wynagrodzenia, które są pewne, wypłacane były w danym okresie, stałe i w określonej wysokości ( por. wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 18 stycznia 2012 r., III AUa 1555/11, LEX nr 1113058).

Informacje zawarte w dokumentacji płacowej wnioskodawczyni pozwoliły ustalić wysokość wynagrodzenia w sposób pewny. Poza zaświadczeniami Rp - 7 wnioskodawczyni dysponowała bowiem angażami, legitymacją członkowską, która zawierała informacje o wysokości składki stanowiącej 1 % zarobku brutto pomniejszonego o podatek od wynagrodzeń oraz kartami zasiłkowymi.

Przeprowadzone postępowanie dowodowe ma na celu ustalić taką wysokość wynagrodzenia, jaką wnioskodawca niewątpliwie otrzymywał. Wnioskodawczyni była zatrudniona w systemie akordowym, co oznacza, że stawki godzinowe wynikające z angaży nie musiały odpowiadać rzeczywistej wysokości otrzymywanego wynagrodzenia. Jak bowiem ustalono stawki godzinowe stanowiły zagwarantowane minimum zarobku dla pracowników zatrudnionych w tym systemie. Wynagrodzenie pobierane w stawce akordowej musiało być zatem wyższe, jednak brak jest dokumentacji dotyczącej wysokości wynagrodzenia akordowego. Zachowały się jedynie angaże z informacją o stawce godzinowej. Stąd
w okresach, w których wynagrodzenie było ustalane na podstawie angaży, nie było możliwości ustalenia stawki akordowej.

Pewne i dokładne ustalenia co do wysokości stale otrzymywanych przez wnioskodawczynię składników wynagrodzenia pozwoliły na zmianę zaskarżonej decyzji, zgodnie z niekwestionowanymi przez stronę odwołującą się hipotetycznymi wyliczeniami organu rentowego w wariancie II, zgodnie z którym hipotetyczna wysokość wskaźnika wysokości podstawy wymiaru emerytury z 10 lat kalendarzowych (1971 - 1980) wynosi 80,32 %. Kapitał początkowy na dzień 1 stycznia 1999 roku wynosi 139.530,49 zł. Kapitał początkowy po waloryzacji na dzień przyznania emerytury wynosi 364.489,00 zł. Hipotetyczna emerytura obliczona zgodnie z art, 26 ustawy emerytalnej od 1 listopada 2015 roku wyniesie wtedy 1.787,20 zł brutto, a po waloryzacji od 1 marca 2017 roku - 1.801,49 zł.

Jak stanowi art. 129 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( tekst jednolity: Dz. U. z 2016 roku, poz. 887 ze zm.) świadczenia wypłaca się poczynając od dnia powstania prawa do tych świadczeń, nie wcześniej jednak niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek lub wydano decyzję z urzędu. Wnioskodawczyni złożyła wniosek o przeliczenie podstawy wymiaru emerytury w dniu 2 listopada 2015 roku.

Mając na uwadze powyższe Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję i przeliczył emeryturę K. K. od dnia 1 listopada 2015 roku według wskaźnika wysokości podstawy wymiaru 80,32 %.

Ze względu na wynik postępowania Sąd o kosztach postępowania orzekł na podstawie art. 98 k.p.c. w zw. z § 9 ust. 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych ( Dz. U. z 2015 roku, poz. 1804) i zasądził od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych I Oddziału w Ł. na rzecz wnioskodawczyni K. K. kwotę 360,00 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Ze względu na datę wniesienia odwołania od zaskarżonej decyzji zastosowania nie miała jeszcze zmiana powołanego rozporządzenia wprowadzona Rozporządzeniem Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 roku ( Dz.U. 2016, poz. 1667) dopiero z dniem 27 października 2016 roku, ponieważ zgodnie z § 2 tego rozporządzenia do spraw wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie rozporządzenia stosuje się przepisy dotychczasowe do czasu zakończenia postępowania w danej instancji.

ZARZĄDZENIE

Odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi organu rentowego
z pouczeniem o prawie, sposobie i terminie wniesienia apelacji.

22 maja 2017 roku