Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

W dniu 01 sierpnia 2014r. w K. przy ul. (...) oskarżony M. M. (2) przeciął skobel zabezpieczający i dostał się do wnętrza lodówki chłodniczej przy kiosku należącym do H. D.. Z lodówki tej zabrał napoje firmy (...), F., S. oraz czekolady 100 gram firmy (...) oraz K. Niespodzianki. Łączna wartość w/w przedmiotów wyniosła 483,30 zł. Oskarżony spowodował jednocześnie uszkodzenie wyżej wymienionej lodówki, powodując w ten sposób straty w wysokości 300 zł na szkodę spółki (...).

(dowód: częściowo wyjaśnienia oskarżonego k. 496 i 30, zeznania świadków: H. D. k. 553v. i 3-3v., 48v, K. S. k. 552v. i 8v, J. K. (1) 537v. i 11v., 349v., protokół oględzin k. 6 – 7, protokół przeszukania k. 25 – 26, 51 – 52).

W dniu 29 listopada 2014 r. w K. przy ul. (...) oskarżony zabrał produkty sklepowe w postaci: zestawu FA mydło 300 ml i żel 250 ml szt. 1 o wartości 8,00 zł, żeli do golenia dla kobiet 200 ml szt. 4 o wartości łącznej 51,96 zł, żelu D. (...) ml szt. 1 o wartości 9,99 zł, szamponów S. (...) ml szt. 3 o wartości łącznej 29,97 zł, pasty S. (...) ml szt. 1 o wartości 11,99 zł, zestawu B.-a-med. 2-pak 200ml szt. 1 o wartości 13,99 zł, szczoteczek C. szt. 2 o wartości łącznej 39,98 zł, żelu N. (...) ml szt. 1 o wartości 10,99 zł, żeli P. (...) ml szt. 5 o wartości łącznej 49,95 zł, balsamów S. (...) ml szt. 3 o wartości łącznej 35,97 zł, zestawu L. (...) ml ze szczoteczką szt. 1 o wartości 15,99 zł, nabłyszczaczy F. (...) ml szt. 3 o wartości łącznej 47,97 zł, zestawu A. pasta 100 ml i szczoteczka szt. 1 o wartości 11 ,99 zł, płukanki C. (...) ml szt. 1 o wartości 11,99 zł oraz mydeł w płynie 250 ml szt. 4 o wartości łącznej 31,96 czym spowodował straty o wartości łącznej 382,69 zł na szkodę (...) Sp. z o. o.

(dowód: zeznania świadka M. C. (1) k. 496v-497 i 156 – 157, 349, lista produktów k. 158 – 159, zapis na płycie z nagraniem z monitoringu k. 160, protokół oględzin k. 161 – 162).

M. M. (2) w dniu 03 grudnia 2014 r. w K. przy ul. (...) w sklepie (...), działając wspólnie i w porozumieniu z nieustaloną osobą, wykorzystał nieuwagę pracowników i zabrał tablet m-ki P. o wartości 349,00 zł oraz tablet m-ki P. o wartości 179,00 zł czym spowodował straty o łącznej wartości 528,00 zł na szkodę firmy (...) S.A. z siedzibą w Z..

(dowód: częściowo wyjaśnienia oskarżonego k. 496 i 57v, zeznania świadka S. G. k. 135 – 136, wykaz produktów – k. 137-138, zapis na płycie z monitoringu k. 151, protokół oględzin k. 152 – 153) .

W dniu 12 grudnia 2014r. w K. przy ul. (...) na terenie Galerii (...) zabrał pozostawioną paczkę z artykułami przeznaczonymi dla sklepu (...) powodując straty w wysokości 1979,86 zł na szkodę firmy (...) z siedzibą w S..

(dowód: częściowo wyjaśnienia oskarżonego k. 496 i 57v, zeznania świadków: Ł. J. k. 552v. i 78 - 79, 349, A. B. k. 553 i 82 – 83, materiał poglądowy k. 85 – 86, zapis na płycie z nagraniem z monitoringu – k. 87, protokół oględzin k. 186 – 187).

M. M. (2) w dniu 16 grudnia 2014r. w K. przy ul. (...) w sklepie (...), działając razem z M. W., wykorzystał nieuwagę pracowników i zabrał fajerwerki w ilości 8 szt. powodując straty o łącznej wartości 569,94 zł na szkodę sklepu (...) przy ul. (...) w (...) S.A. z siedzibą w K..

(dowód: częściowo wyjaśnienia oskarżonego k. 496 i 57, zeznania świadka I. W. k. 553v. i 112 – 113, zapis na płycie z nagraniem z monitoringu k. 114, materiał poglądowy k. 116 – 119, 129 – 133, protokół oględzin k. 266 – 268)

W dniu 29 grudnia 2014r. w K. na ul. (...) oskarżony działając wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami zabrał produkty sklepowe w postaci zestawu ciśnieniomierz z termometrem szt. 1 o wartości 79,99 zł, zestawów (...). 2 o wartości łącznej 47,98 zł, zestawu Trend Nasil szt. 1 o wartości 14,99 zł, balsamu S. (...)ml szt. 1 o wartości 11,99 zł, alkoholu B. 0,7 litra szt. 1 o wartości 89,00 zł, emulsji do higieny intymnej szt. 2 o wartości łącznej 27,98 zł, płynów do kąpieli J. B. 500 ml szt. 2 o wartości łącznej 23,98 zł, mleczka N. (...) ml szt. 1 o wartości 14,99 zł, farby Natura szt. 1 o wartości 5,99 zł, alkoholu J. D. 0,7 litra ze szklanką szt. 1 o wartości 87,00 zł, V. spray 500 ml szt. 1 o wartości 15,99 zł, środka do pielęgnacji mebli R. 375 ml szt. 1 o wartości 4,99 zł czym spowodował straty o wartości łącznej 474,87 zł na szkodę (...) Sp. z o. o.

(dowód: częściowo wyjaśnienia oskarżonego k. 496 i 57, zeznania świadków: M. C. (2) k. 496v. i 66 – 67, 349, S. P. k. 553v. i 142v., lista produktów k. 68, nagranie z monitoringu k. 71, protokół oględzin k. 72 – 74).

Oskarżony M. M. (2) w dniu 02 stycznia 2015 r. w K. na ul. (...) działając z innymi nieustalonymi osobami zabrał produkty sklepowe w postaci maszyny do szycia m-ki Ł. o wartości 279,00 zł, trzech dezodorantów m-ki A. o wartości 19,99 zł każdy czym spowodował straty o wartości łącznej 338,97 zł na szkodę (...) S.A. Tego samego dnia, w godzinach późniejszych, wymieniony wrócił do tego samego sklepu i zabrał produkt sklepowy w postaci maszyny do szycia m-ki Ł. o wartości 279,00 zł na szkodę (...) S.A.

W dniu 09 stycznia 2015 r. w K. na ul. (...) oskarżony zabrał produkty sklepowe w postaci jednego kartonu z cukierkami marki M. o wartości 240,00 zł. na szkodę (...) S.A.

Następnego dnia tj. 10 stycznia 2015r. w K. na ul. (...) M. M. (2) zabrał produkty sklepowe w postaci jednego kartonu z cukierkami marki S. o wartości 240,00 zł na szkodę (...) S.A.

(dowód: częściowo wyjaśnienia oskarżonego k. 496 i 57v., zeznania świadka D. K. k. 553v. i 98 – 98v., 101v.–102, 106v.-107, nagranie monitoringu k. 172, protokół oględzin k. 173 – 174, materiał poglądowy k. 175 – 183)

Oskarżony M. M. (2) ma 26 lat. Posiada wykształcenie podstawowe, bez zawodu. Jest stanu wolnego; na utrzymaniu posiada dwójkę dzieci w wieku 6 i 5 lat. Oskarżony nie posiada majątku, nie posiada żadnego źródła dochodu. Obecnie odbywa karę pozbawienia wolności. Oskarżony był wielokrotnie karany (6 razy) i wszystkie skazania dotyczyły czynów przeciwko mieniu. Wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Kaliszu z dnia 5 grudnia 2012r. w sprawie o sygn. akt VII K 709/12 wymierzono mu karę łączną 1 roku i 3 miesięcy pozbawienia wolności w miejsce m. in. kar 1 roku i 3 miesięcy pozbawienia wonności za czyn z art. 288 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k., 6 miesięcy pozbawienia wolności za czyn z art. 278 § 1 k.k. Karę tę skazany odbywał w okresie od dnia 11 sierpnia 2012r. do dnia 9 listopada 2013r. Ponadto wymieniony był skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Kaliszu w sprawie o sygn. akt II K 150/09 za czyn z art. 281 k.k. na karę 1 roku pozbawienia wolności, którą odbywał w okresie od dnia 22 listopada 2011r. do 11 sierpnia 2012r.

(dowód: dane osobopoznawcze - k. 29, karta karna k. 37, 245 - 246, kserokopie wyroków k. 38 - 46, 247, kopia postanowienia k. 47, przeglądarka orzeczeń – k. 262-264).

Specjalista terapii uzależnień stwierdził, iż oskarżony jest uzależniony od środków psychoaktywnych.

(dowód: kwestionariusz k. 233 - 242).

Oskarżony M. M. (2) w toku postępowania przygotowawczego dwukrotnie przyznał się do wszystkich zarzucanych mu czynów (k. 30 i 57) i wyczerpująco, ze szczegółami opisał zarówno miejsca popełnienia czynów, jak i sposób ich dokonania. Wymieniony opisał także sposób swojego postępowania ze skradzionymi przedmiotami. Składając wyjaśnienia słuchany po raz kolejny w charakterze podejrzanego w dniu 1 czerwca 2015r. (k. 232) M. M. (2) nie przyznał się do zarzucanych mu czynów i odmówił składania wyjaśnień. W trakcie postępowania sądowego prowadzonego przed uchyleniem wyroku oskarżony ponowienie nie przyznał się do zarzucanych mu czynów oraz nie podtrzymał uprzednio złożonych wyjaśnień, w których przyznał się do stawianych mu zarzutów. Oświadczył, że złożył takie wyjaśnienia, gdyż znajdował się pod wpływem dopalaczy.

W toku obecnie prowadzonego postępowania sądowego oskarżony skorzystał z przysługującego mu uprawnienia i nie brał udziału w rozprawie.

Jako polegające na prawdzie Sąd ocienił wyjaśnienia oskarżonego złożone w toku postępowania przygotowawczego w dniach 23 grudnia 2014r. i 15 stycznia 2015r. Oskarżony wyjaśnienia te składał spontanicznie, przytaczając jednocześnie szczegółowy sposób działania i okoliczności, o których wiedzę mogła posiadać jedynie osoba uczestnicząca w zdarzeniu. Wyjaśnienia te były jednocześnie logiczne, a nadto w pełni korespondowały z pozostałym materiałem dowodowym, uznanym za w pełni wiarygodny w postaci m. in. zeznań świadków i zapisów na monitoringu. Podczas odtwarzania zapisów z monitoringów, przy rozpoznawaniu sprawy przed jej uchyleniem, oskarżony przyznał się jedynie do zdarzenia z dnia 29 listopada 2014r. wskazując, iż wcześniej się nie przyznawał, „bo zapomniał, że to zrobił”. Wskazać należy, iż co do zdarzeń z dnia 29 listopada 2014r. oraz 29 grudnia 2014r. popełnionych na szkodę (...) Sp. z o. o., to oskarżony został rozpoznany prze M. C. (2). Wymieniony wielokrotnie miał do czynienia z oskarżonym dopuszczającym się w tym miejscu kradzieży sklepowych. Świadek znał także pseudonim oskarżonego. Wymieniony na rozprawie bez żadnych wątpliwości rozpoznał oskarżonego, jako sprawcę obu tych czynów. Oskarżony zmieniając wyjaśnienia i nie przyznając się do popełnienia zarzucanych mu przestępstw, nie podał jakichkolwiek racjonalnych powodów zmiany swojego stanowiska. Wskazywał jednocześnie, iż zeznania z postępowania przygotowawczego, w których przyznał się do stawianych mu zarzutów, składane były w warunkach wykluczających swobodę jego wypowiedzi. W tym więc zakresie Sąd – na wniosek oskarżyciela publicznego – dopuścił dowód z zeznań przesłuchujących oskarżonego funkcjonariuszy (J. K. (2), D. W. i D. M.). Zeznania wymienionych świadków nie pozwoliły na poczynienie ustaleń istotnych dla rozstrzygnięcia w zakresie stawianych oskarżonemu zarzutów, jednakże były pomocne przy weryfikacji linii obrony oskarżonego. Świadkowie w sposób zgodny opisali sposób składania przez oskarżonego wyjaśnień a sposób ten nie wskazywał na jakiekolwiek ograniczenia jego swobody. Ponadto świadek D. W. znał oskarżonego – z relacji służbowych- od wielu lat więc miał możliwość porównania zachowania oskarżonego podczas składania wyjaśnień z jego postawą i zachowaniem podczas poprzednich styczności.

Sąd dał wiarę zeznaniom wszystkich świadków: H. D., K. S., J. K. (1), M. C. (2), Ł. J., A. B., D. K., I. W., S. G. i S. P.. Zeznania tych osób były jasne, konsekwentne i logiczne. Ponadto zostały one w zasadniczej części potwierdzone przez oskarżonego w złożonych przez niego wyjaśnieniach, w których przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów. Wszyscy świadkowie to osoby całkowicie obce w stosunku do oskarżonego, nie mające żadnego interesu w tym, aby zaistniałe zdarzenie przedstawiać w innym sposób, niż faktycznie przebiegało. W każdym przypadku świadkowie zeznawali, iż nie mają wiedzy kto dokonał przestępstwa na ich szkodę wskazując jednocześnie czas popełnienia czynów i powstałą w ich wyniku szkodę. W związku z tym Sąd nie znalazł żadnych powodów do podważenia owych zeznań. Dodatkowo M. C. (2) – ochroniarz w sklepie (...) w K. przy ul. (...) z całą stanowczością wskazał, iż obydwu czynów zarzucanych oskarżonemu na szkodę Netto sp z o.o. dokonał M. M. (2), którego rozpoznał na zapisach monitoringu, a podtrzymał w czasie przesłuchania przed sądem. Bez znaczenia dla rozstrzygnięcia należało uznać wyjaśnienia M. W. działającego wspólnie z M. M. (2) w dniu 16 grudnia 2014 r. albowiem nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i odmówił składania wyjaśnień.

Za wiarygodne należało uznać także zaliczone w poczet materiału dowodowego dokumenty, albowiem zostały one sporządzone przez uprawnione organy w ramach przysługujących im kompetencji, w sposób rzetelny i fachowy. Ich prawdziwość i autentyczność nie wzbudziła w ocenie Sądu wątpliwości i nie była kwestionowana przez żadną ze stron. Jedynie wskazać należy, iż zaliczona w poczet materiału dowodowego dokumentacja o pobytach i orzeczeniach dotyczyła M. W. i jako taka nie miała znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy.

Odpowiedzialności za przestępstwo z art. 279 § 1 k.k. podlega ten, kto kradnie z włamaniem. Zgodnie z utwierdzonym orzecznictwem Sądu Najwyższego kradzież z włamaniem zachodzi wtedy, gdy jej sprawca zabiera w celu przywłaszczenia rzeczy w następstwie usunięcia przeszkody materialnej, będącej częścią konstrukcji pomieszczenia zamkniętego lub specjalnym zamknięciem tego pomieszczenia, utrudniającym dostęp do jego wnętrza (Uchwała SN z 25.06.1980 r., VII KZP 48/78, OSNKW 1980/8/65, Wyrok SN z 08.07.1983 r., IV KR 132/83, OSNPG 1984/1/2). Każde działanie polegające na usunięciu lub pokonaniu przeszkody jak np. włamanie, uszkodzenie zamknięcia czy nawet otwarcie za pomocą podrobionego klucza lub wytrycha, stanowi pokonanie zabezpieczenia i jeśli towarzyszy mu zabór rzeczy winno być kwalifikowane jako włamanie. Stronę podmiotową stanowi zamiar bezpośredni. Jest to przestępstwo kierunkowe, ponieważ sprawca działa w celu przywłaszczenia lub osiągnięcia korzyści majątkowej. Jak wynika z ustalonego stanu faktycznego, oskarżony M. M. (2) dopuścił się kradzieży napoi firmy (...), F., S. oraz czekolady 100 gram firmy (...) poprzez pokonanie zabezpieczenia lodówki chłodniczej tym samym wypełnił przedmiotowe i podmiotowe znamiona zarzucanego mu w punkcie I czynu.

Przestępstwo z art. 278 § 1 k.k. polega na zaborze cudzej rzeczy ruchomej w celu przywłaszczenia. Przez zabór należy rozumieć bezprawne wyjęcie rzeczy spod władztwa osoby dotychczas nim władającej i objęcie go we własne władanie przez sprawcę. Czyn z art. 278 § 1 k.k. jest przestępstwem materialnym, a skutek następuje w momencie zawładnięcia rzeczą przez sprawcę, tj. w chwili, gdy sprawca objął ją w swoją posiadanie. Subiektywną cechą działania określonego w art. 278 § 1 k.k. jest zamiar przywłaszczenia, sprawca działa w celu włączenia rzeczy do własnego majątku, objęcia jej w posiadanie lub postępowania z nią jak właściciel. Kradzież może być popełniona wyłącznie umyślnie, w formie zamiaru bezpośredniego.

Nie ulega wątpliwości, że dokonując zaboru przedmiotów wskazanych wyżej oskarżony działał z zamiarem trwałego pozbawienia pokrzywdzonych możności dysponowania tymi rzeczami. Swoim działaniem wyjmował je bowiem spod władztwa właścicieli i obejmował we własne posiadanie, a następnie sprzedawał je przypadkowym osobom.

Przy ponownym rozpoznaniu sprawy Sąd miał na uwadze kierunek apelacji wniesionej przez oskarżonego (na jego korzyść) oraz związanie treścią art. 443 k.p.k. (zakaz pogarszania sytuacji oskarżonego). Tym samym Sąd nie miał możliwości ani czynić ustaleń faktycznych mniej korzystnych dla oskarżonego ani wywodzić surowszych konsekwencji. W tej sytuacji mimo, iż z zebranego w sprawie materiału dowodowego wynikało, że wartość zabranego podczas zdarzenia z dnia 16 grudnia 2014r. mienia była wyższa (wynosiła bowiem 689,92 zł – vide k. 113 a nie 569,94 zł Sąd nie dokonał w tym zakresie niekorzystnej dla oskarżonego modyfikacji). Tak samo należało ocenić zakwalifikowanie wszystkich zarzucanych oskarżonemu zachowań popełnionych w okresie od dnia 29 listopada 2014r. do 10 stycznia 2015r. jako jednego czynu popełnionego w warunkach czynu ciągłego. Przyjęcie bowiem na tym etapie wielości czynów z art. 278 § 1 k.k. i ewentualnie z art. 119 § 1 k.w. rodziłoby dla oskarżonego sytuacje gorszą, bowiem rzutowałoby na konieczność orzeczenia kary łącznej w miejsce co najmniej 4 kar jednostkowych (w przypadku czynów, których wartość przekracza kwotę 462,50 zł). Tak samo Sąd związany wskazaną wyżej zasadą niepogarszania sytuacji oskarżonego nie miał możliwości orzeczenia obligatoryjnego przepadku korzyści majątkowej, jaką oskarżony odniósł z popełnionego przestępstwa. Oskarżony w swoich wyjaśnieniach przyznał bowiem, że część ze skradzionych przedmiotów spieniężył i w tej sytuacji obligatoryjnie należało skorzystać z dyspozycji art. 45 § 1 k.k.

Tym samym Sąd nie miał możliwości uwzględnienia wniosku pokrzywdzonego (k. 510), gdyż wymagałoby to orzeczenia obowiązku naprawienia szkody, o którym nie orzeczono podczas rozpoznania sprawy przed jej uchyleniem.

Mając na względzie wskazaną wyżej zasadę Sąd zmodyfikował jedynie opis czynu poprzez wskazanie prawidłowej nazwy zabranego produktu (w miejsce (...) oraz przyjęto, że wskazana w zarzucie w zakresie zdarzenia z dnia 29 grudnia 2014r. wartość 474,87 zł obejmuje także, prócz wymienionych szczegółowo przedmiotów, także koszyk o wartości 50 zł.

Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, będący przedmiotem analizy i oceny sądu, pozwala na przypisanie oskarżonemu winy, gdyż w czasie swoich bezprawnych i karalnych zachowań, mając możliwość podjęcia decyzji zgodnej z wymogami prawa, nie dał posłuchu normie prawnej. Stopień społecznej szkodliwości czynów oskarżonego należy ocenić jako duży. Przemawia za tym postawa oskarżonego, która wskazuje na zupełny brak poszanowania dla cudzej własności oraz stopień i rodzaj naruszonych dóbr a także sposób działania a tym samym wielość pokrzywdzonych.

Oskarżony M. M. (2) dokonując wszystkich zarzucanych mu czynów działał w ramach powrotu do przestępstwa, o jakim mowa w art. 64 § 1 k.k. Zgodnie z powołanym powyżej przepisem Sąd przyjmuje taką kwalifikację czynu, jeżeli sprawca skazany za przestępstwo umyślne na karę pozbawienia wolności popełnia w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary, umyślne przestępstwo podobne do przestępstwa, za które był już skazany. M. M. (2) odbywał - w okresie od dnia 11 sierpnia 2012r. do dnia 9 listopada 2013r. – karę łączną 1 roku i 3 miesięcy pozbawienia wolności orzeczoną wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Kaliszu z dnia 5 grudnia 2012r. w sprawie o sygn. akt VII K 709/12 w miejsce m. in. kar 1 roku i 3 miesięcy pozbawienia wonności za czyn z art. 288 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k., 6 miesięcy pozbawienia wolności za czyn z art. 278 § 1 k.k. Ponadto wymieniony był skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Kaliszu w sprawie o sygn. akt II K 150/09 za czyn z art. 281 k.k. na karę 1 roku pozbawienia wolności, którą odbywał w okresie od dnia 22 listopada 2011r. do 11 sierpnia 2012r. Wskazać należy zatem, iż dopuścił się on wszystkich zarzucanych przestępstw w ciągu niespełna 1 roku po odbyciu kary pozbawiania wolności. W konsekwencji jego zachowania należało zakwalifikować jako działanie w warunkach powrotu do przestępstwa, określonego w art. 64 § 1 k.k.

Jako okoliczność obciążającą Sąd potraktował wielokrotną karalność oskarżonego i działanie w warunkach recydywy. Sąd nie dopatrzył się jakichkolwiek okoliczności łagodzących.

Mając powyższe na uwadze, kierując się dyrektywami wymiaru kary określonymi w art. 53 k. k., uwzględniając stopień winy i społecznej szkodliwości czynów, Sąd na podstawie 279 § 1 k.k. wymierzył oskarżonemu karę 1 roku pozbawienia wolności i taką samą karę za czyn z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k., uznając, że kary te są adekwatne do stopnia winy i społecznej szkodliwości czynów.

Na podstawie art. 85 i 86 § 1 k.k. Sąd połączył wymierzone oskarżonemu kary i wymierzył mu karę łączną 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności. Ustalając wymiar kary łącznej Sąd wziął pod uwagę fakt występowania pomiędzy zbiegającymi się przestępstwami związku przedmiotowego (wszystkie czyny popełnione były przeciwko mieniu). Sąd miał na względzie także fakt, iż między pierwszym czynem a pierwszym zachowaniem z czynu drugiego wystąpił przedział 4 miesięcy. Ustalając wymiar kary łącznej Sąd musiał brać także pod uwagę prewencyjne oddziaływanie kary w znaczeniu zarówno prewencji indywidualnej, jak i ogólnej. Wymierzona kara ma znaczenie zarówno w zakresie indywidualnego oddziaływania kary na sprawcę, jak i także nie pozostaje bez znaczenia z uwagi na względy prewencji ogólnej związanej z wydźwiękiem, jaki zapadły w sprawie wyrok wywołać powinien w środowisku, w którym żyje oskarżony.

W ocenie Sądu oskarżony nie zasługuje na dobrodziejstwo warunkowego zawieszenia wykonania tejże kary (przy orzekaniu w oparciu o art. 4 k.k.). Za taką konstatacją przemawia postawa samego oskarżonego, który był już w przeszłości wielokrotnie karany za przestępstwa przeciwko mieniu i odbywał za nie kary pozbawienia wolności. Mimo tego postawa oskarżonego nie uległa zmianie. Po opuszczeniu zakładu karnego oskarżony wrócił do poprzedniego stylu życia. Wskazuje to na fakt lekceważenia wcześniejszych orzeczeń sądowych, ale przede wszystkim przyjąć należy, iż wymierzone oskarżonemu dotychczas kary nie zrealizowały swoich funkcji. Zatem tylko kara pozbawienia wolności orzeczona w postaci izolacyjnej wobec oskarżonego spełni zarówno funkcję wychowawczą, jak i represyjną, a przede wszystkim zapobiegawczą. Rodzaj kary wymierzonej oskarżonemu jest także istotny w ocenie Sądu z uwagi na zasady prewencji ogólnej i wydźwięk, jaki wyrok ten wywoła w środowisku, w którym żyje oskarżony. Inne, bowiem rozstrzygnięcie Sądu wywołać może nie tylko błędne przeświadczenie oskarżonego o swojej bezkarności, ale także wzbudzić może poczucie w jego środowisku o bezsilności wymiaru sprawiedliwości.

Oskarżony korzystał z pomocy wyznaczonego mu obrońcy z urzędu i kosztów tej obrony nie uiścił dlatego należało orzec jak w punkcie 4 wyroku ustalając ich wysokość na podstawie § 14 ust. 2 pkt. 3, § 16 i § 2 ust. 3 oraz § 14 ust. 2 pkt. 4 (mając na uwadze udział obrońcy w rozprawie przed Sądem Okręgowym jako drugą instancją) rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. z 2013r, poz. 461) – mając na uwadze datę wpływu aktu oskarżenia do Sądu.

O kosztach Sąd orzekł na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. Mając na uwadze sytuację materialną oskarżonego, który odbywa kare pozbawienia wolności a przed osadzeniem był osobą bezrobotną sąd zwolnił oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych uznając, że ich uiszczenie byłoby dla niego zbyt uciążliwe.

SSR Katarzyna Maciaszek