Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

P., dnia 7 marca 2017 r.

Sąd Okręgowy w Poznaniu XII Wydział Cywilny w następującym składzie:

Przewodniczący:SSO Zofia Lehmann

Protokolant:Starszy sekretarz sądowy Elżbieta Witaszczyk

po rozpoznaniu w dniu 7 lutego 2017 r. w Poznaniu na rozprawie sprawy z powództwa

Ł. K., zam. os. (...), (...)-(...) P.

przeciwko Skarbowi Państwa reprezentowanemu przez Prokuraturę Rejonową P. w P., ul. (...), (...)-(...) P.

- odszkodowania z tytułu odpowiedzialności Skarbu Państwa za szkody wyrządzone przez funkcjonariuszy podległych Ministrowi Sprawiedliwości

I.  Powództwo oddala.

II.  Kosztami niniejszego postępowania obciąża powoda i w związku z tym:

a.  obciąża go kosztem jego procesowego zastępstwa;

b.  odstępuje od obciążania go częścią nie uiszczonej opłaty sądowej od pozwu;

c.  zasądza o niego na rzecz pozwanego kwotę 7.200,-zł z tytułu zwrotu poniesionego przez niego kosztu jego procesowego zastępstwa.

SSO Zofia Lehmann

Sygnatura akt XII C 1356/16

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 20 czerwca 2016 roku, który do Sądu Okręgowego w Poznaniu wpłynął w dniu 22 lipca 2016 roku – działający samodzielnie – powód Ł. K. skierował p-ko pozwanemu Prokuratorowi Rejonowemu z Prokuratury P. w P. żądania:

-zasądzenia od niego na jego rzecz kwoty 100.000,- zł tytułem zadośćuczynienia za doznane przez niego krzywdy i cierpienia – z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 25 lipca 2015 roku do dnia zapłaty;

-zasądzenia od niego na jego rzecz kwoty 52.800,- zł tytułem odszkodowania za utracone przez niego zarobki;

-zasądzenia od niego na jego rzecz zwrotu kosztów niniejszego postępowania – wg norm przepisanych;

nadto:

-przeprowadzenia rozprawy także pod jego nieobecność,

-wydanie wyroku zaocznego w warunkach przewidzianych prawem,

nadto:

-przeprowadzenia zawnioskowanych przez niego dowodów na poparcie jego stanowiska.

W sprawie o sygn. akt (...) Sąd Okręgowy w Poznaniu postanowieniem z dnia 26 stycznia 2016 roku zwolnił go od uiszczenia w tej sprawie opłaty sądowej ponad kwotę 3.000,- zł (k. 17 – 18 tych akt),

Na poparcie tych roszczeń :

-zaprezentował on koleje jego zatrudnienia w wojsku,

-przedstawił zdarzenie z dnia 17 września 2011 roku, które doprowadziło do wydania w dniu 22 września 2011 roku przez Dowódcę (...) decyzji o odmowie zawarcia z nim kolejnego kontraktu i zwolnieniu go z zawodowej służby wojskowej,

-opisał podstawy, które do zadecydowały o podjęciu – po uchyleniu powyższej – ponownej o tej samej treści,

-opisał przebieg prowadzonego z inicjatywy pozwanego p-ko niemu postępowania karnego i jego ocenę prawną jego dotyczącą,

-przedstawił, jakich doznał ujemnych następstw powyższego i to o charakterze zarówno majątkowym, jak i niemajątkowym,

-przedstawił wywody prawne na poparcie jego żądań zgłoszonych w tej sprawie,

-przedstawił podstawy prawne domaganych się przez niego odsetek oraz dotyczące właściwości Sądu Okręgowego do rozpoznania tej sprawy (k. 2 – 7 akt).

W reakcji na to pozwany Skarb Państwa reprezentowany przez Prokuratora Okręgowego nadzorującego Prokuratora Rejonowego – działając przez pełnomocnika w osobie radcy prawnego - zaprezentował swoje stanowisko w odpowiedzi na pozew z dnia 22 sierpnia 2016 roku, która do Sadu Okręgowego w Poznaniu wpłynęła w tej samej dacie wnosząc:

-o oddalenie powództwa powoda w całości,

-o zasądzenie od niego na jego rzecz zwrotu kosztów tego postępowania wraz z kosztem jego procesowego zastępstwa,

nadto:

-o przeprowadzenie zawnioskowanych przez niego dowodów.

W tego motywacji:

-uzasadnił występowanie w niniejszej sprawie Prokuratora Okręgowego,

-powołał się na roszczenia objęte nią,

-opisał przebieg postępowania karnego prowadzonego p-ko powodowi,

-wyraził pogląd, że powyższe roszczenia nie są słuszne ani co do zasady, ani co do wysokości,

-zakwestionował – w myśl reguły dowodowej określonej w art. 6 k.c.- wykazanie przez niego przesłanek mających o przesądzić o jego racji,

-przedstawił swój pogląd prawny na ich temat oraz na temat cyt. postępowania karnego (k. 92 – 95 akt).

Na rozprawach wyznaczonych w tej sprawie w dniach 9 listopada 2016 roku (k. 131 – 132 akt); 21 grudnia 2016 roku (k. 160 – 161 akt), 7 lutego 2017 roku (k. 149 – 150 akt) – strony podtrzymywały swoje stanowiska.

Na ostatniej z ww pozwany podniósł zarzut przedawnienia roszczeń powoda.

Postanowieniem wydanym w tym procesie w dniu 24 listopada 2016 roku wniosek powoda o zwolnienie go od ponoszenia jego kosztów w całości i o przyznanie mu pełnomocnika z urzędu – podległ oddaleniu. (145 – 146 akt). Sąd Apelacyjny w Poznaniu postanowieniem o oznaczeniu (...) z dnia 2 stycznia 2017 roku oddalił jego zażalenie na nie (k. 239 – 240 akt).

W procesowym piśmie z dnia 2 stycznia 2016 roku, które do Sądu Okręgowego w Poznaniu wpłynęło 5 stycznia 2016 roku (k. 186 akt) powód zgłosił wnioski dowodowe.

Ustalenia faktyczne:

A. Zasadniczym planem na życie powoda Ł. K. było zyskanie statusu żołnierza zawodowego – przebieg jego służby wyglądał następująco:

1.Od dnia 4 maja 2005 roku do dnia 22 lutego 2006 roku odbył on zasadniczą służbę wojskową w jednostce wojskowej o oznaczeniu (...) P. – K.. W tym czasie jego pracodawcą była spółka z/oo działająca pod firmą (...). Cieszył się on tam dobrą opinią, czego wyrazem były:

-List skierowany do niego przez Dowódcę (...) (k. 8 - 10 akt).

-Opinia służbowa z 5 grudnia 2006 roku wystawiona mu w Jednostce Wojskowej (...) (k. 11 akt).

-Opinia z 8 grudnia 2006 roku wystawiona mu przez Kierownika Ośrodka (...) w K. (k. 12 akt)-

2. W dniu 21 czerwca 2009 roku podpisał on z komendantem Centrum (...) kontrakt o oznaczeniu (...) na pełnienie 2 letniej służby terminowej na czas od 30 września 2009 roku do 30 września 2011 roku – rozkazem personalnym o numerze (...)wydanym przez niego został on powołany do zawodowej służby wojskowej (k. 15 – 26, 37 – 46 akt; zeznania powoda).

-W związku z likwidacją zajmowanego przez niego stanowiska służbowego kolejnym rozkazem personalnym – z dnia 14 grudnia 2010 roku o numerze (...) – z dniem 1 stycznia 2011 roku zajął on nowe w Jednostce Woskowej (...) w Ś. (k. 47 - 53 akt; zeznania powoda).

-Wnioskiem z dnia 13 czerwca 2013 roku wystąpił on do ww dowódcy z ofertą zawarcie nowego kontraktu – został on zaopiniowany pozytywnie na okres 3 lat tj. do 30 września 2014 roku. Z oceną tą zapoznał się on w lipcu 2011 roku – rozkaz personalny tego dotyczący o numerze (...) pochodził z dnia 17 września 2011 roku (k. 54 akt; zeznania powoda).

B. W dniu 17 września 2011 roku do cyt. jednostki dotarła informacja z Komisariatu Policji P. o prowadzeniu przez niego w stanie nietrzeźwości samochodu. Zaowocowało to m. in. wydaniem przez ww komendanta rozkazu personalnego z 22 września 2011 roku o treści m.in. odmawiającej mu tego kontraktu i zwolnieniu ze służby wojskowej. Decyzja ta została uchylona w tej części w dniu 18 listopada 2011 roku decyzją o numerze (...) wydaną przez Komendanta Centrum (...) teleinformatycznego (...) . (k. 56 – 63 akt). Niemniej po upływie 3 lat prowadzonego wobec niego postępowania karnego została wydana ponowna o tej samej treści (zeznania powoda).

-W związku z powyższym przez rok pozostawał on bez pracy; przez rok za najniższym wynagrodzeniem zatrudniony był na stacji benzynowej; przez 1,5 roku jego pracodawcą była sp. z/oo działająca pod firmą (...) także za najniższym wynagrodzeniem. W tak naprowadzonych okolicznościach – zważywszy, że w trakcie służby wojskowej mógłby osiągnąć wynagrodzenie na poziomie kwoty 2,500,- zł - utratę swoich zarobków składających się na dochodzone przez niego odszkodowanie wyliczył on na 52.800,- zł w następujący sposób: 12 miesięcy razy 2.500,- zł za pozostawanie bez pracy; 12 miesięcy razy 1.000,- zł za pracę na stacji benzynowej; 12 miesięcy razy 900,- zł za pracę w ww spółce (k. 64 – 78, 143 akt; zeznania powoda; zeznania świadka M. K.).

-Zaistniała sytuacja pociągnęła za sobą u niego naruszenie jego planów życiowych, kondycji zdrowotnej – było to wynikiem braku możliwości realizacji przez niego jego kariery zawodowej (zeznania świadka M. K.; zeznania powoda).

C. Na tym tle prowadzone było p – ko niemu pod nadzorem Prokuratury Rejonowej P. przez Sąd Rejonowy w Poznaniu P. i J. w sprawie o sygn. akt (...)postępowanie karne. Zostało ono zakończone wyrokiem z dnia 23 kwietnia 2014 roku uniewinniającym go – utrzymanym w mocy w dniu 28 października 2014 roku w sprawie o sygn. akt (...) przez Sąd Apelacyjny w Poznaniu (k. 355 – 366, 430 – 431 ww akt karnych; k. 101 – 121 akt niniejszej sprawy). Zwrócenia uwagi wymagało jednak, że w chwili zarzucanego mu czynu – w świetle nie kwestionowanych wyników badania urządzeniem typu (...) 2.0 pozostawało w litrze wydychanego przez niego powietrza podczas pierwszego badania 1,15 mg/l; a podczas drugiego 1,18 mg/l alkoholu - co oznaczało, iż w tym momencie był w stanie nietrzeźwości. Jego uniewinnienie wiązało się z brakiem zrealizowania się drugiego ze znamion zarzucanego wu czynu z art. 178 A par. 1 k.k. w postaci prowadzenia pojazdu w ruchu lądowym.

D. Strony wymieniły między sobą korespondencję na tym podłożu – nie przyniosła ona jednak ich porozumienia (k. 79 – 82 akt)

Naprowadzony stan faktyczny znalazł oparcie w treści:

-zeznań świadka M. K. z k. 160,

-zeznań powoda z k. 160, 179 – 180,

-dokumentów z k. 335 – 366 i 430 – 431 z akt Sadu rejonowego Poznań – Grunwald i Jeżyce w Poznaniu o sygn.. (...); 8 – 63, 143 (dokumenty dotyczące przebiegu jego służby wojskowej); 63 – 78 (dokumenty odzwierciedlające jego sytuację materialną); 79 – 82, 122 - 123 (korespondencja stron), k. 101 – 121 (dokumenty dotyczącego postępowania karnego) akt.

Analiza i ocena zgromadzonego w tej sprawie materiału dow o dowego:

Przede wszystkim akcentacji wymagało, że zasadniczo stan faktyczny tej sprawy nie wzbudzał wątpliwości – strony nie kontestowały jego ustaleń prezentują tylko odmienny pogląd prawny co do niego.

W jego skład weszły dokumenty i to zarówno o charakterze urzędowym, jak i o charakterze prywatnym; zeznania świadka oraz zeznania stron ograniczone do zeznań powoda..

A. O dokumentach urzędowych ustawodawca wypowiada się w normie art. 244 k.p.c. stanowiąc, że… sporządzone w przepisanej formie przez powołane do tego organy władzy publicznej i inne organy państwowe w zakresie ich działania, stanowią dowód tego, co zostało w nich urzędowo zaświadczone…( par.1 ), co odpowiednio stosuje się do… sporządzonych przez organizacje zawodowe, samorządowe, spółdzielcze i inne organy pozarządowe w zakresie zleconych im przez ustawę spraw z dziedziny administracji publiczne…( par.2 ) – w niniejszej sprawie były nimi dokumenty organów woskowych oraz orzeczenia sądowe.

-Z kolei art. 245 k.p.c. postanawia, że… dokument prywatny stanowi dowód tego, że osoba, która go podpisała złożyła zawarte w nim oświadczenie…- objęły one pozostałe zaliczone wyżej w poczet dowodów.

Warunki zaprzeczenia ich prawdziwości określone zostały odpowiednio w normach art. 252 k.p.c. i art. 253 k.p.c. – żadna ze stron przy udziale art. 232 k.p.c z tego nie skorzystała; brak też było potrzeby wszczynania takiej procedury z urzędu.

B. W roli świadka wystąpiła w trakcie niniejszego postępowania M. K..

-Do jej zeznań w aspekcie ich wiarygodności należało podejść z pewną dozą ostrożności – jest ona, bowiem żoną powoda; tym samym jej zainteresowanie jego pozycją w tym procesie było zapewne większe, aniżeli pozycją pozwanego; oczywiście także jego wynikiem mogącym mieć przełożenie na ich sytuację materialną. W części dotyczącej przebiegu jego służby wojskowej i późniejszego zatrudnienia nie wzbudzały one zastrzeżeń znajdując oparcie w niekwestionowanej, załączonej do akt tego sporu dokumentacji. Większe opory można było zaprezentować do wskazywanych przez nią jego doznań niemajątkowych stojących o stóp żądanego przez niego zadośćuczynienia – jej słowa z tej płaszczyzny nie znalazły, bowiem, oparcia w żadnym fragmencie zgromadzonego w tej sprawie materiału dowodowego w postaci np. zeznań świadków (godność, wizerunek, cześć) czy dokumentacji medycznej (stres, kondycja zdrowotna). Dlatego też tą jej relację uznać należało za przesadzoną. Oczywiście – nie można było wykluczyć, że wszystkie te okoliczności dotknęły go; wywarły ujemne odczucia w związku z załamaniem się jego planu zawodowego na życie.

C. taki sam stosunek należało zaprezentować do twierdzeń powoda – zaufania nabrać było trzeba też tylko do tego, co powiedział o przebiegu powyższej służby i późniejszym jego zatrudnieniu, skoro ewidentnie ma to pokrycie w zebranej w tej sprawie dokumentacji. Odmiennie – natomiast – odnieść się było trzeba do pozostałych jego twierdzeń w obszarze naruszenia jego osobistych dóbr. Nie można było bowiem powiedzieć, by zadośćuczynił on regule dowodowej z art. 6 k.c. wobec braku – poza świadkiem M. K. , będącą jedną z najbliższych mu osób – naprowadzenia przez niego na ten temat innych dowodów zwłaszcza wobec faktu powoływania się przez niego na ich sporą ilość. Jasne, że życiowe doświadczenie dyktuje, że cała ta historia nie mogła być mu obojętną – niemniej trudno w tak ukształtowanym materiale poczynić ustalenia na tle tego zakresu czy rzeczywistości.

Zważeniu podległo, co następuje:

Powództwo powoda nie zasługiwało na uwzględnienie w żadnej części – tezę taką należało uznać za udowodnioną w świetle analizy i oceny zgromadzonego w tej sprawie materiału dowodowego; powołanych unormowań oraz przeprowadzonego rozumowania.

A. Powód poszukiwał zasadności swoich roszczeń w unormowaniach art. 448 k.c w powiązaniu z art. 23 k.c. i art. 24 k.c oraz art. 417 k.c.

- Na obecnym etapie rozwoju cywilizacyjnego szczególną rolę w prawie cywilnym zajmuje ochrona dóbr osobistych przede wszystkim człowieka, ale także i innych podmiotów tego prawa.

-Pojawiające się na gruncie doktryny kontrowersje dotyczące ich pojęcia oraz konstrukcji ich ochrony aktualnie kładą nacisk na zastosowanie do nich kategorii obiektywnych – dlatego też określa się je jako wartości o charakterze niemajątkowym, ściśle związane z osobą ludzką, decydujące o jej bycie, pozycji w społeczeństwie, a będące wyrazem jej odrębności psychicznej, fizycznej oraz możliwości twórczych uznanych powszechnie w społeczeństwie i akceptowanych przez dany system prawny (por. wyrok SN z 10 czerwca 1997 roku, II CR 187/77, niepubl.). Wyrazem tego jest unormowanie z art. 23 k.c. stanowiące, że… dobra osobiste człowieka, jak w szczególności zdrowie, wolność, cześć, swoboda sumienia, nazwisko lub pseudonim, wizerunek, tajemnica korespondencji, nietykalność mieszkania, twórczość naukowa, artystyczna, wynalazcza i racjonalizatorska, pozostają pod ochroną prawa cywilnego niezależnie od ochrony przewidzianej w innych przepisach… Ewolucja orzecznictwa w tym zakresie doprowadziła do przyjęcia powszechnego poglądu, że nie jest to zakres zamknięty – poszerzając podlegające tej ochronie dobra adekwatnie do rozwoju społecznego i różnych innych sfer życia (por. np. wyrok SN z 25 września 1972 roku, II CR 353/72, OSN 1973 nr 6 p. 109; wyrok SN z 25 maja 1975 roku, II CR 193/75, OSPIKA 2003, nr 1 p. 5; wyrok SN z 30 października 2003, IV CK 149/02 niepubl., wyrok SA w Warszawie z 7 kwietnia 2004 roku, I ACa 918/03, OSA 2003, nr 10, p. 34).

-Powoływanie się więc przez powoda na naruszenie jego godności, dobrego imienia, pozycji zawodowej, utratę zaufania koniecznego z punktu widzenia pełnionej przez niego funkcji w pełni mieściło się w tym katalogu. Wyczerpywały one też obie ich kategorie tj. powstałe z chwilą urodzenia o charakterze uniwersalnym (cześć, dobre imię), jak i nabyte w toku życia m.in. w związku z pełnieniem różnych funkcji czy ról społecznych (pozostałe).

B. Konstrukcja ochrony tych dóbr zawarta została w treści normy art. 24 k.c. zezwalając… temu czyje dobro osobiste zostało zagrożone cudzym działaniem na żądanie jego zaniechania, chyba, że nie jest ono bezprawne. W razie dokonanego naruszenia może on także żądać od osoby, która się tego dopuściła, by dopełniła czynności potrzebnych do usunięcia tego skutków, w szczególności, ażeby złożyła oświadczenie odpowiedniej treści i w odpowiedniej formie. Na zasadach przewidzianych w kodeksie może on także żądać zadośćuczynienia pieniężnego lub zapłaty odpowiedniej sumy pieniężnej na wskazany cel społeczny…( par 1), a… jeśli wskutek naruszenia tego dobra została mu wyrządzona szkoda majątkowa może żądać jej naprawienia na zasadach ogólnych…( par. 2).

-W kontekście z powyższym niemajątkowa ochrona analizowanych dóbr wymaga zrealizowania się przesłanek w postaci ich zagrożenia lub ich naruszenia oraz bezprawnego działania. W obszarze zadośćuczynienia za naruszenie dobra osobistego koresponduje z tym art. 448 k.c. zezwalający w razie powstania takiej sytuacji na przyznanie… odpowiedniej sumy pieniężnej z tego tytułu …- przy czym nie można zapominać o tym, że krzywda zdziałana bezprawnym funkcjonowaniem władzy publicznej podlega także rygorom przewidzianym w nim, ale i w art. 445 k.c. (por. wyrok SN z 2 października 2007 roku, II CSK 269.07 MoP 2007, nr 21). Zaznaczenia przy tym wymagało, że – kontrowersje co do jego interpretacji – skłaniają do przyjęcia poglądu, iż ma on zastosowanie tylko w razie zawinionego naruszenia, a nie szerzej rozumianej bezprawności (por. wyrok SN z 12 grudnia 2002 roku, V CKN 1581/00, OSN 2004, nr 4 p. 53)

B. W myśl art. 417 par. 1 k.c. odpowiedzialność za… szkodę wyrządzoną przez niezgodne z prawem działanie lub zaniechanie przy wykonywaniu władzy publicznej ponosi Skarb Państwa…. Redakcja tego przepisu wyraźnie mówi o cyt. niezgodności – a więc z racji istnienia mnogości stosunków prawnych między władzą publiczną a jednostką możliwych do rekonstrukcji na bazie obowiązujących norm to przy badaniu tego aspektu ocenę prowadzić należy w ich kontekście przy ustaleniu ich praw i obowiązków Tym samym postawienie organom tej władzy tego zarzutu ustalane być musi na podstawie norm prawnych regulujących dany stosunek publicznoprawny – a więc zasadniczym tego kryterium będą konkretne normy prawne. Wg hipotezy analizowanego przepisu powstanie w oparciu o niego odpowiedzialności odszkodowawczej wspierać się musi na:

a. niezgodnym z prawem działaniu lub zaniechaniu,

b. szkodzie,

c. istnieniu związku przyczynowym między nimi.

Zobowiązanym do ich udowodnienia jest poszkodowany – a więc powód.

C. W odniesieniu do zadośćuczynienia nie dokonał on tego ani co bezprawności działania pozwanego, ani co do naruszenia lub zagrożenia jego dóbr osobistych – wytrącając w ten sposób konieczność prowadzenia rozważań na tle art. 361 par. 1 k.c. .

-W żaden sposób nie wykazał on pierwszej z nich – czynności podejmowane przez pozwanego w ramach prowadzenia cytowanego postepowania karnego mieściły się w granicach postanowień ustawy o prokuraturze oraz art. 2 par. 1 k.p.k; art. 7 k.p.k. oraz art. 4 k.p.k. Należało też podzielić jego pogląd o tym, że nie przedłużenie kontraktu z powodem stanowiło wynik wyłącznie jego postępowania – dobrowolnie wprowadził się on przecież w stan nietrzeźwości, co ewidentnie wynikało z ustaleń w sprawie karnej, i sprowokował zdarzenie z 17 września 2011 roku wymagające interwencji funkcjonariuszy Policji. Gdyby nie to, do żadnych działań, pozwanego, by nie doszło. A przecież powód zdawać musiał sobie sprawę z treści art. 3.2 ustawy z dnia 11 września 2011 roku o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych określających wymagania dotyczące ich zachowania. Na kontrakcie na pełnienie służby terminowej …z 21 września 2009 roku znajduje się jego podpis; potwierdzający w jego par. 3 ten fakt. Nie może pozostawać w relacji z tym poza marginesem, że u podstaw takiej decyzji organów wojskowych stał brak jego zdyscyplinowania, co jasno wynikało z tego dokumentu; a nie toczące się p-ko niemu postepowanie karne. Sam fakt jego uniewinnienia nie mógł przesądzać o powyższym; często jest tak, że ocena takiego samego materiału dowodowego przez różne instytucje nie jest zbieżna.

-Z żadnego fragmentu zgromadzonego w tej sprawie materiału dowodowego, na co już zwrócono uwagę we wcześniejszej partii tego uzasadnienia, nie wynikała też druga z wymienionych przesłanek, tj. by do sytuacji naruszenia lub zagrożenia obrazowanych przez niego dóbr osobistych w ogóle doszło. Poza lakonicznymi zeznaniami świadka M. K. , co do których ustosunkowano się wyżej, nie przedstawił on żadnych dowodów.

D. Co do odpowiedzialności odszkodowawczej pozwanego także przyjąć należało, że w świetle ustaleń tej sprawy nie udowodnił on stanowiącej jej oś przewodnią przesłanki dotyczącej postepowania przez niego niezgodnie z prawem. Przede wszystkim nie podał on żadnej konkretnej normy prawnej mającej o tym stanowić powołując tylko ogólnie podstawy podejmowanych przez niego czynności na tle opisanego zdarzenia – są to rutynowe czynności wykonywane w takich realiach. Raz jeszcze należało w tym momencie zaakcentować, że samo uniewinnienie go nie mogło zaprzeczyć zaprezentowanemu poglądowi w tej płaszczyźnie. Uniewinnienia zdarzają się wielokrotnie i nie zawsze są rezultatem takiego działania organów władzy publicznej.

-I w końcu raz jeszcze było trzeba powiedzieć, że do tego zdarzenia doprowadził on sam i tylko dlatego poniósł takie tego konsekwencje.

E. Najdalej idącym zarzutem postawionym roszczeniom powoda przez pozwanego był zarzut ich przedawnienia.

-Zarzut ten nie był trafny w świetle par. 1 art. 442 (1) k.c. – z jego postanowienia wynika bowiem, że…. roszczenie o naprawienie szkody wyrządzonej czynem niedozwolonym ulega przedawnienie z upływem lat trzech od dnia, w którym poszkodowany dowiedział się o szkodzie i o osobie zobowiązanej do jej naprawienia…Wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu utrzymujący uniewinniający go wyrok Sądu Rejonowego Poznań Grunwald – Jeżyce w Poznaniu zapadł w dniu 28 października 2014 roku, a pozew w niniejszej sprawie wpłynął do Sądu Okręgowego w Poznaniu w dacie 27 lipca 2016 roku.

(punkt I wydanego w tej sprawie wyroku)

Koszty niniejszego postępowania:

A. Objęły one w niniejszej sprawie opłatę sądową ( 7.640,- zł) oraz koszt procesowego zastępstwa stron ( 7.200,- zł).

B. Prawnym wsparciem orzeczenia o nich były unormowania art. 108 par. 1k.p.c.; art. 98 par. 1 i par. 3 k.p.c.; art. 102 .1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach w/sprawach cywilnych; rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych; rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie.

(punkt II wydanego w tej sprawie wyroku)

(-) Zofia lehmann

Z.1. Odpis wyroku z uzasadnieniem proszę doręczyć:

-pełn. stron

2. Proszę przedłożyć za 14 dni od doręczenia

Pn. dn. 9 maja 2017 roku Zofia Lehmann