Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 31.05.2016 r., znak: EPOM/25/004103381, Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. na podstawie przepisów ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2016 r., poz. 887 j.t.) oraz na podstawie art. 4 ustawy o emeryturach pomostowych z dnia 19 grudnia 2008 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 965), odmówił ubezpieczonemu M. Ł. prawa do emerytury pomostowej. Organ rentowy podniósł, iż ubezpieczony po dniu 31.12.2008 r. nie wykonywał prac w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze w rozumieniu art. 3 ust. 1, 3 ustawy o emeryturach pomostowych oraz, iż ubezpieczony nie udowodnił rozwiązania stosunku pracy z pracodawcą.

Odwołanie od powyższej decyzji złożył ubezpieczony M. Ł., wnosząc o jej zmianę poprzez ustalenie, iż ubezpieczony po 31.12.2008 r. wykonywał pracę w warunkach szczególnych w (...) sp. z o.o. w J. a następnie od 20.04.2015 r. w (...) sp. z o.o. na stanowisku operator maszyn, urządzeń i sprzętu przeładunkowego. W związku z tym odwołujący wniósł o przyznanie prawa do emerytury pomostowej.

W odpowiedzi na odwołanie Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. wniósł o jego oddalenie, podtrzymując stanowisko zawarte w zaskarżonej decyzji.

Sąd ustalił, co następuje:

Ubezpieczony M. Ł. (ur. (...)) złożył wniosek o przyznanie prawa do emerytury pomostowej. Organ rentowy uznał za udowodniony okres składkowy i nieskładkowy w wymiarze 26 lat, 7 miesięcy i 25 dni oraz staż pracy w szczególnych warunkach w wymiarze 19 lat, 2 miesięcy i 6 dni.

- okoliczności bezsporne

Sporne pozostawało to, czy ubezpieczony M. Ł. po dniu 31.12.2008 r. wykonywał prace w szczególnych warunkach lub prace w szczególnym charakterze w rozumieniu art. 3 ust. 1, 3 ustawy pomostowej oraz czy z odwołującym rozwiązano stosunek pracy.

Ubezpieczony M. Ł. pozostawał zatrudniony na cały etat w (...) S.A. w okresie od 25.08.1989 r. do 28.02.2001 r., w (...) sp. z o.o. od 01.03.2001 r. do 09.03.2006 r. oraz po zmianie pracodawcy w (...) sp. z o.o. od 10.03.2006 r. do 19.04.2015 r. W dniu 20.04.2015 r. dokonano zmiany dotychczasowej nazwy (...) sp. z o.o. na (...) sp. z o.o. Nie dokonano rozwiązania stosunku pracy łączącego M. Ł. ze wspomnianym pracodawcą.

Na początku zatrudnienia w 1989 r. ubezpieczony pracował przez miesiąc jako pomocnik operatora żurawia. Później świadczył pracę jako operator żurawia typu (...) (...) oraz jako operator żurawia (...) (...) Były to żurawie kolejowe. Od pewnego momentu zatrudnienia, około 2003 r. M. Ł. rozpoczął pracować na zmianę jako operator spycharki gąsienicowej oraz jako operator żurawia kolejowego.

Odwołujący pracę operatora żurawia kolejowego wykonywał w zakładzie pracy pracodawcy na bocznicy kolejowej, zajmując się rozładunkiem. Powód przeładowywał miał węglowy, sypką sodę, konstrukcje stalowe, węgiel.

Ubezpieczony w dniu 17.04.1996 r. złożył egzamin na maszynistę żurawi i został upoważniony do samodzielnej obsługi żurawia typu (...) (...), (...) (...). Z dniem 14.01.2016 r. potwierdzono zdanie egzaminu przez odwołującego i spełnienie wymagań kwalifikacyjnych do obsługi w kategorii II Ż w zakresie żurawia hydraulicznego samojezdnego kołowego o udźwigu do 32 ton.

Po 14.01.2016 r. odwołujący świadczył pracę na zmianę jako operator spycharki gąsienicowej oraz operator dźwigu kategorii II Ż.

Świadek W. S. jest zatrudniony w (...) sp. z o.o. w I. od 28.03.1983 r. na czas nieokreślony. Świadek K. S. był zatrudniony w (...) sp. z o.o. od 10.12.1982 r. do 31.07.2015 r.

- dowody: zaświadczenia dot. zatrudnienia świadków w (...) sp. z o.o. (k. 28-29 akt sądowych); zaświadczenie z 12.04.2016 r., świadectwo wykonywania pracy w warunkach szczególnych (k. 23, 25 akt rentowych dot. wniosku o emeryturę z 21.04.2016 r.); zeznania ubezpieczonego M. Ł., świadków K. S. i W. S. (e-protokół – k. 34 akt sądowych); upoważnienie nr (...) wydane w dniu 26.06.1996 r. oraz zaświadczenie kwalifikacyjne nr (...) (...)– (...) okazane Sądowi przez ubezpieczonego na rozprawie w dniu 08.03.2017 r.

Sąd dokonał ustalenia stanu faktycznego na podstawie dokumentacji zgromadzonej w aktach sądowych, w aktach organu rentowego ZUS oraz w aktach osobowych ubezpieczonego a także na podstawie zeznań odwołującego oraz zeznań świadków K. S. i W. S.. Sąd uznał za wiarygodne zeznania ubezpieczonego oraz zeznania świadków z uwagi na to, iż sformułowane przez nich twierdzenia były jasne, spójne, logiczne i nie budzące wątpliwości. Wspomniani świadkowie pracowali razem z ubezpieczonym w spornych okresach u wspomnianego pracodawcy. Dowody, które Sąd uznał za zasługujące na danie im wiary posłużyły do ustalenia okoliczności faktycznych, których ustalenie było niezbędne do wydania rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie.

Sąd zważył, co następuje:

Przenosząc ustalony w sprawie stan faktyczny na grunt przepisów prawa stwierdzić należało, że odwołanie ubezpieczonego nie zasługiwało na uwzględnienie.

Zgodnie z treścią art. 4 ustawy o emeryturach pomostowych z dnia 19 grudnia 2008 r., prawo do emerytury pomostowej, z uwzględnieniem art. 5-12, przysługuje pracownikowi, który spełnia łącznie następujące warunki:

1) urodził się po dniu 31 grudnia 1948 r.;

2) ma okres pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze wynoszący co najmniej 15 lat;

3) osiągnął wiek wynoszący co najmniej 55 lat dla kobiet i co najmniej 60 lat dla mężczyzn;

4) ma okres składkowy i nieskładkowy, ustalony na zasadach określonych w art. 5-9 i art. 11 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiet i co najmniej 25 lat dla mężczyzn;

5) przed dniem 1 stycznia 1999 r. wykonywał prace w szczególnych warunkach lub prace w szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy lub art. 32 i art. 33 ustawy o emeryturach i rentach z FUS;

6) po dniu 31 grudnia 2008 r. wykonywał pracę w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3;

7) nastąpiło z nim rozwiązanie stosunku pracy.

W myśl art. 3 ust. 5 wspomnianej ustawy, za pracowników wykonujących prace o szczególnym charakterze uważa się pracowników wykonujących po dniu wejścia w życie ustawy, w pełnym wymiarze czasu pracy, prace, o których mowa w ust. 3.

Zgodnie z brzmieniem art. 49 przywołanej ustawy, prawo do emerytury pomostowej przysługuje również osobie, która:

1) po dniu 31 grudnia 2008 r. nie wykonywała pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3;

2) spełnia warunki określone w art. 4 pkt 1-5 i 7 i art. 5-12;

3) w dniu wejścia w życie ustawy miała wymagany w przepisach, o których mowa w pkt 2, okres pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3.

Sąd w niniejszej sprawie poczynił ustalenia faktyczne na okoliczność wykonywania przez ubezpieczonego po dniu 31 grudnia 2008 r. pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze w rozumieniu art. 3 ust. 1, 3 ustawy o emeryturach pomostowych. Jednakże z uwagi na treść art. 49 wspomnianej ustawy, Sąd przeprowadził postępowanie dowodowe również celem ustalenia, czy gdyby uznać, iż M. Ł. po dniu 31 grudnia 2008 r. nie wykonywał pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1, 3 ustawy to i tak spełniałby warunki określone w art. 4 pkt 1-5 i 7 i art. 5-12 ustawy, bowiem w dniu wejścia w życie ustawy miał wymagany w przepisach, o których mowa w pkt 2, okres pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy.

W ocenie Sądu, M. Ł. nie wykonywał zarówno przed 31 grudnia 2008 r. jak i po tej dacie pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy. Z materiału dowodowego zgromadzonego w przedmiotowej sprawie wynika, iż praca świadczona na rzecz (...) sp. z o.o. w I. od 25.08.1989 nie wypełnia przesłanek pracy o szczególnym charakterze uregulowanej w załączniku 2, pkt 12 ustawy o emeryturach pomostowych, tj. pracy operatorów żurawi wieżowych, do obsługi których są wymagane uprawnienia kategorii IŻ lub równorzędne oraz dźwignic portowych lub stoczniowych. W spornym okresie odwołujący M. Ł. nie świadczył pracy jako operator żurawi wieżowych, lecz jako operator żurawi kolejowych typu (...) (...) oraz (...) (...). Na szczególną uwagę zasługuje żuraw typu (...) (...) którego fotografię (k. 30 a.s.) przedłożył ubezpieczony na rozprawie w dniu 08.03.2017 r. Przywołany żuraw jest wyposażonym w hak, poruszającym się na szynach urządzeniem dźwigowym mierzącym kilka metrów. Natomiast żurawie wieżowe osiągają najczęściej wysokość wynoszącą kilkadziesiąt metrów, maksymalnie do 100 metrów. Jak wynika z treści zeznań świadków, które Sąd ocenił jako wiarygodne, do końca 2015 r. ubezpieczony pracował wyłącznie jako operator żurawi kolejowych. Ubezpieczony jako operator żurawia kolejowego wykonywał pracę na bocznicy kolejowej, polegającą na przeładowywaniu miału węglowego, sypkiej sody, konstrukcji stalowych oraz węgla. Z kolei żurawie wieżowe najczęściej służą do celów budowlanych.

Ponadto, należy zauważyć, iż odwołujący od około 2003 r. nie świadczył pracy jako operator żurawia przez 8 godzin dziennie, gdyż pracował również jako operator spycharki. Sytuacja ta nie uległa zmianie po 14.01.2016 r., gdy odwołujący świadczył pracę na zmianę jako operator spycharki gąsienicowej oraz operator dźwigu kategorii II Ż.

Wobec powyższego, zdaniem Sądu ubezpieczony nie spełnił przesłanki określonej w art. 4 pkt 6 ustawy o emeryturach pomostowych w postaci wykonywania po dniu 31 grudnia 2008 r. pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy. W odniesieniu do M. Ł. nie znajduje również zastosowania treść art. 49 ustawy o emeryturach pomostowych.

Prawo do emerytury pomostowej przysługuje takiej osobie, która oprócz spełnienia innych warunków, wykazuje okres pracy w warunkach szczególnych. Długość tego okresu pracy może być różna, w zależności od tego, czy pracę w szczególnych warunkach w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 2008 r. o emeryturach pomostowych (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 965 ze zm.) ubezpieczony wykonywał po dniu 31 grudnia 2008 r., czy tylko wcześniej. W pierwszym przypadku wystarczy jakikolwiek okres takiej pracy, a w drugim - konieczne jest wykazanie co najmniej 15 - letniego jej okresu. Nie jest więc tak, że dla nabycia prawa do tego świadczenia wystarczające jest wykonywanie pracy w warunkach szczególnych, niezależnie od tego, czy może być ona tak kwalifikowana w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy o emeryturach pomostowych ( vide wyrok Sądu Najwyższego - Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych z dnia 25 października 2016 r., II UK 373/15, Legalis nr 1544164).

Należy skonstatować, iż odwołujący nie spełnia ponadto warunku przyznania prawa do emerytury pomostowej określonego w treści w art. 4 pkt 7 ustawy o emeryturach pomostowej w postaci rozwiązania stosunku pracy. Pełnomocnik procesowy ubezpieczonego na rozprawie w dniu 08.03.2017 r. oświadczył, iż ubezpieczony nie rozwiązał stosunku pracy łączącego go z w/wym. pracodawcą.

Wobec tego, w ocenie Sądu nie ma wątpliwości, że ubezpieczony M. Ł. nie spełnił łącznie wszystkich przesłanek do przyznania mu prawa do emerytury pomostowej uregulowanych w treści art. 4 ustawy o emeryturach pomostowych z dnia 19 grudnia 2008 r.

Mając powyższe na uwadze, Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c., oddalił odwołanie ubezpieczonego, albowiem nie było podstaw do jego uwzględnienia.

SSO Karolina Chudzinska - Koczorowicz