Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 20 lipca 2016r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. odmówił J. G. prawa do emerytury, powołując się na przepisy ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz. U. z 2015 r., poz. 748 ze zm.).

W uzasadnieniu decyzji wskazano, że ubezpieczony nie spełnia warunków do przyznania żądanego świadczenia, w szczególności nie udowodnił, że w okresie do końca 1998r. przez 15 lat pracował w warunkach szczególnych ( ZUS uwzględnił ubezpieczonemu łącznie 3 lata i 25 dni pracy w warunkach szczególnych).

Odwołanie od powyższej decyzji wniósł ubezpieczony, domagając się jej zmiany i przyznania żądanego świadczenia, bowiem spełnia wszystkie warunki niezbędne do jego przyznania, w tym posiada wymagany okres pracy w warunkach szczególnych.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania, powołując się ponownie na okoliczności przytoczone w uzasadnieniu zaskarżonych decyzji.

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 27 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych - urodzonym przed dniem 1 stycznia 1949r. przysługuje emerytura, jeżeli osiągnęli wiek emerytalny wynoszący co najmniej

1

60 lat dla kobiety i 65 lat dla mężczyzny oraz mają okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety i 25 lat dla mężczyzny.

Natomiast w myśl art 29 ust.l ustawy przytoczonej na wstępie -ubezpieczeni urodzeni przed 1 stycznia 1949 r., będący pracownikami, którzy nie osiągnęli wieku emerytalnego określonego w art. 27 pkt. 1 mogą przejść na emeryturę — mężczyźni — po osiągnięciu wieku 60 lat, jeżeli mają co najmniej 25 letni okres składkowy i nieskładkowy oraz zostali uznani za całkowicie niezdolnych do pracy.

Modyfikacje w zakresie wieku przewiduje art. 184 ustawy, uzależniając wcześniejsze nabycie prawa do emerytury od zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze.

Zgodnie bowiem z przytoczonym wyżej przepisem ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy osiągnęli:

1)  okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat - dla kobiet i 65 lat - dla mężczyzn oraz;

2)  okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27.

Emerytura, o której mowa w ust. 1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa.

2

Kwestią sporną w przedmiotowej sprawie było ustalenie, czy ubezpieczony spełnia warunek wymaganego czasu pracy w warunkach szczególnych, niezbędny do uzyskania tzw. emerytury wcześniejszej.

W celu rozstrzygnięcia powyższej kwestii Sąd przeprowadził postępowanie dowodowe, w tym zapoznał się z dokumentami zgromadzonymi w aktach ZUS oraz dokumentacją pracowniczą, a także przesłuchał ubezpieczonego oraz świadka J. K. ( nagranie z rozprawy z dnia 15 marca 2017r.).

Po przeanalizowaniu materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie, Sąd doszedł do przekonania, że potwierdza on twierdzenie ubezpieczonego dotyczące posiadania wymaganego okresu pracy w warunkach szczególnych.

Jak wynika bowiem ze wspomnianych wyżej dowodów, ubezpieczony był zatrudniony w Zakładach (...) w B. w okresach od 1 września 197Ir. do 30 kwietnia 1986r. i od 5 kwietnia 1995r. do 30 listopada 1998r.

W okresach od 1 sierpnia 1974r. do 25 lipca 1977r. i od 1 listopada 1982r. do 30 kwietnia 1986r. stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, pracował jako szlifierz, przy czym szlifował wyroby metalowe i narzędzia. Ubezpieczony nie korzystał z urlopów bezpłatnych, nie miał też dłuższych zwolnień lekarskich. Z uwagi na szkodliwe warunki pracy otrzymywał posiłki regeneracyjne.

Następnie w okresie od 1 maja 1986r. do 30 listopada 199Ir. ubezpieczony pracował na cały etat, także jako szlifierz, w firmie (...). Podczas pracy u tego pracodawcy, ubezpieczony stale i w pełnym wymiarze czasu pracy zajmował się szlifowaniem narzędzi, zwł. stempli, matryc, profili itp. Także w czasie tego zatrudnienia ubezpieczony nie korzystał z urlopów bezpłatnych, nie miał też dłuższych zwolnień lekarskich, a z powodu

szkodliwych warunków pracy otrzymywał mleko.

3

Sąd dał wiarę zeznaniom ubezpieczonego i świadka, albowiem były one logiczne, a dodatkowo potwierdzone dokumentacją pracowniczą.

Wspomniane wyżej dowody w sposób jednoznaczny wskazują, że podczas zatrudnienia u powyższych pracodawców, w okresach od 1 sierpnia 1974r. do 25 lipca 1977r., od 1 listopada 1982r. do 30 kwietnia 1986r. i od 1 maja 1986r. do 30 listopada 1991r. ubezpieczony wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, pracę określoną w wykazie A dziale VIII pod poz. 78 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze.

Mając na uwadze powyższe ustalenia i rozważania należy stwierdzić, że odwołanie ubezpieczonego jest w pełni uzasadnione, albowiem po doliczeniu wspomnianego wyżej okresu pracy w warunkach szczególnych, ubezpieczony posiada wymagany 15 - letni okres takiej pracy, co stanowiło kwestię sporną w sprawie, dlatego też Sąd, działając zgodnie z art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c, zmienił zaskarżoną decyzję, jak w sentencji.

Jednocześnie w pkt. 2 wyroku Sąd stwierdził brak odpowiedzialności organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania wyroku, albowiem przed organem rentowym obowiązują ograniczenia dowodowe, które uniemożliwiają prowadzenie postępowania dowodowego w takim zakresie, jak to uczynił Sąd, co uniemożliwiało organowi rentowemu wydanie decyzji takiej jak rozstrzygniecie Sądu.

SSO Karolina Chudzińska - Koczorowicz

4