Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 marca 2017 r.

Sąd Okręgowy w Olsztynie w VII Wydziale Karnym Odwoławczym

w składzie:

Przewodniczący: SSO Małgorzata Tomkiewicz

Sędziowie: SO Remigiusz Chmielewski

SO Dariusz Firkowski (spr.)

Protokolant: st. sekr. sądowy Rafał Banaszewski

przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej Agnieszki Dobies

po rozpoznaniu w dniach: 8 listopada 2016 r. oraz 7 lutego i 29 marca 2017 r.

sprawy K. D. , ur. (...) w S., syna K. i H. z domu S.

oskarżonego z art. 207§1 kk , art. 278§1 kk, art. 245 kk, art. 190§1 kk w zw. z art. 12 kk, art. 197§ 1 kk w zw. z art. 12 kk

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w O. z dnia 30 maja 2016 r., sygn. akt (...)

I uchyla zaskarżony wyrok i sprawę do rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Olsztynie przekazuje,

II zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adwokat A. Ł. kwotę 588 ( pięćset osiemdziesiąt osiem ) zł tytułem opłaty za obronę z urzędu oskarżonego K. D. wykonywanej w postępowaniu odwoławczym oraz kwotę 135,24 ( sto trzydzieści pięć złotych i dwadzieścia cztery grosze ) zł tytułem podatku od towarów i usług od tej opłaty.

Sygn. akt VII Ka 848/16

UZASADNIENIE

K. D. został oskarżony o to, że:

I w okresie od czerwca 2015 do września 2015 r. w O. przy ul. (...) znęcał się psychicznie i fizycznie nad wspólnie zamieszkującą konkubiną I. W. oraz małoletnim Ł. R., gdzie będąc w stanie nietrzeźwości wszczynał awantury, szarpał za odzież, popychał, wyzywał słowami wulgarnymi, kierował groźby pozbawienia życia lub pobicia, niszczył odzież i zabawki poprzez ich palenie w piecu,

tj. o czy z art. 207 § 1 k.k.

II we wrześniu 2015 r. w O. przy ul. (...) z wynajmowanego wspólnie mieszkania z I. W. dokonał zaboru w celu przywłaszczenia mienia w postaci złotego pierścionka o wartości 150 zł, telefonu komórkowegoS. (bdb) o wartości 360 zł, dekodera TV (bdb) o wartości 50 zł, o łącznej wartości 560 zł na szkodę I. W.

tj. o czy z art. 278 § 1 k.k.

III w okresie od 09 grudnia 2015 r. do 28 grudnia 2015 r. w O. przy ul. (...) kierował słowne groźby karalne pobicia i pozbawiania życia wobec I. W. w celu wywarcia wpływu na niej jako świadka i zmuszenia jej do wycofania zeznań oraz wniosku o jego ściganie karne w postępowaniu o sygn. (...)

tj. o czyn z art. 245 k.k.

IV okresie od 29 grudnia 2015 r. do 04 stycznia 2016 r. w O. przy ul. (...) i innych ulicach na terenie osiedla (...) w krótkich odstępach czasu w wykonaniu, z góry powziętego zamiaru, w kierował groźby karalne wobec I. W. pobicia, po: życia jej i jej małoletniego syna Ł. R., przy czym £ wzbudziły w pokrzywdzonej uzasadnioną obawę ich spełnienia,

tj. o czy z art. 190 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

V w okresie od 04 stycznia 2016 r. do 15 stycznia 2016 r. w O. przy ul. (...) i innych ulicach na terenie osiedla (...) w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, wspólnie i w porozumieniu z A. D. wielokrotnie kierował groźby karalne wobec I. W. pobicia, pozbawienia życia jej i jej małoletniego syna Ł. R., przy czym groźby te wzbudziły w pokrzywdzonej uzasadnioną obawę ich spełnienia,

tj. o czy z art. 190 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

VI w okresie od listopada 2015 r. od 24 grudnia 2015 r. w O. w mieszkaniu na ul. (...) w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru trzykrotnie doprowadził I. W. używając wobec w/w groźby bezprawnej oraz przemocy w postaci uderzania z otwartej dłoni w twarz, zrywania z pokrzywdzonej odzieży, przytrzymywania jej rąk i nóg do obcowania płciowego,

tj. o czy z art. 197 § 1 k.k. w zw. z art. 12 kk.

Sąd Rejonowy w O. wyrokiem z dnia 30 maja 2016 r, w sprawie (...)

I oskarżonego K. D. uznał za winnego popełnienia zarzucanych mu czynów i za to:

- za czyn z pkt I na mocy art. 207§lk.k. skazał go i wymierzył mu karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności oraz na mocy art. 41a§ 1 k.k. i art. 43§1 k.k. orzekł wobec oskarżonego środek kamy zakazu zbliżania się do pokrzywdzonej I. W. na odległość 20 (dwudziestu) metrów przez okres 3 (trzech) lat,

- za czyn z pkt II na mocy art. 278§ l k.k. skazał go i wymierzył mu karę 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności,

- za czyn z pkt III na mocy art. 245 k.k. skazał go i wymierzył mu karę 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności,

- za czyn z pkt IV na mocy art. 190§l k.k. w zw. z art. 12 k.k. skazał go, zaś na mocy art. 190§ 1 k.k. wymierzył mu karę 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności,

- za czyn z pkt V na mocy art. 190§1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. skazał go, zaś na mocy art. 190§ 1 k.k. wymierzył mu karę 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności,

- za czyn z pkt VI na mocy art. 197§1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. skazał go, zaś na mocy art. 197 § 1 k.k. wymierzył mu karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności oraz na mocy art. 41a§ 1 k.k. i art. 43§l k.k. orzekł wobec oskarżonego środek kamy zakazu zbliżania się do pokrzywdzonej I. W. na odległość 20 (dwudziestu) metrów przez okres 3 (trzech) lat,

II na podstawie art. 85§ 1 i 2 k.k., art. 85a k.k., art. 86§ 1 k.k., art. 90§ 1 i 2 k.k. w miejsce wymierzonych oskarżonemu K. D. jednostkowych kar pozbawienia wolności i jednostkowych środków karnych, wymierzył karę łączną 3 (trzech) lat pozbawienia wolności oraz łączny środek karny zakazu zbliżania się do pokrzywdzonej I. W. na odległość 20 (dwudziestu) metrów przez okres 3 (trzech) lat.

Obrońca oskarżonego K. D., na jego wyraźne żądanie, na podstawie art. 425 § 1 i 2 k.p.k. w zw. z art. 444 k.p.k. zaskarżyła wyrok co do pkt. I, II w całości i zarzuciła mu obrazę:

I. przepisów postępowania mogącą mieć wpływ na treść orzeczenia, a mianowicie:

1/ art. 343 § 7 k.p.k. w zw. z art. 335 k.p.k., poprzez zaniechanie skierowania sprawy na rozprawę i wydanie wyroku skazującego bez przeprowadzenia rozprawy, w sytuacji braku podstaw do wydania wyroku w tym trybie wobec zaistnienia w sprawie wątpliwości dotyczących sprawstwa oskarżonego, które powinny zostać wyjaśnione przez Sąd pierwszej instancji.

2/ art. 4 k.p.k., 5 § 2 k.p.k. art. 7 k.p.lc. w zw. z art. 424 k.p.k. poprzez:

- naruszenie zasady obiektywizmu w wyniku uwzględnienia jedynie okoliczności przemawiających na niekorzyść oskarżonego z pominięciem okoliczności świadczących o jego niewinności,

rozstrzygnięcie nie dających się usunąć wątpliwości, a dotyczących m.in. okoliczności i przebiegu zdarzeń na niekorzyść oskarżonego,

- dowolną, jednostronną i wybiórczą ocenę materiału dowodowego oraz ukształtowanie przekonania Sądu z naruszeniem zasad prawidłowego rozumowania, a w szczególności oparcie swojego przekonania o winie oskarżonego jedynie na zeznaniach pokrzywdzonych z pominięciem wyjaśnień oskarżonego i zeznań świadka A. S.,

co w konsekwencji doprowadziło do błędnego przyjęcia, iż oskarżony dopuścił się popełnienia przypisanych mu czynów;

II przepisu prawa materialnego, tj. art 207 § 1 k.k. poprzez nieuzasadnione przyjęcie, że w ustalonym przez Sąd orzekający stanie faktycznym zrealizowane zostały znamiona przypisanego oskarżonemu przestępstwa znęcania się nad pokrzywdzoną I. W..

Wskazując na powyższe zarzuty skarżąca wniosła o uchylenie zaskarżonego orzeczenia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Nie przesądzając w żaden sposób rozstrzygnięcia w sprawie wskazać należy, że apelacja obrońcy oskarżonego jest zasadna w takim zakresie w jakim podniesione w niej okoliczności oraz podlegające uwzględnieniu z urzędu nakazują uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

W ocenie Sądu Okręgowego w sprawie konieczne jest przeprowadzenie przewodu sądowego na rozprawie w całości albowiem dopiero to pozwoli na trafne określenie kwestii odpowiedzialności K. D. za zarzucane mu czyny.

Zgodzić się zatem należy ze skarżącą co do tego Sąd I instancji niesłusznie uwzględnił wniosek prokuratora i wydał wyrok skazujący bez przeprowadzenia rozprawy, albowiem nie zostały spełnione wszelkie przesłanki warunkujące zastosowanie tej instytucji.

Sąd rozpoznający wniosek z art. 335 k.p.k. ma obowiązek przeprowadzenia kompleksowej kontroli poprawności przedstawionych w nim uzgodnień. Konieczne jest bowiem ustalenie, że okoliczności popełnienia przez oskarżonego przestępstwa w świetle jego wyjaśnień nie budzą wątpliwości.

Tymczasem zauważyć należy, ze K. D. podczas przesłuchań w dniach: 17 stycznia 2016 r.- k.63-66, k.67-68, 18 stycznia 2016 r. – k.74 i 23 marca 2016 r. – k.188-190 nie przyznawał się do popełnienia zrzucanych mu czynów przy czym faktycznie składał wówczas wyjaśnienia. Dopiero w dniu 1 kwietnia 2016 r. oskarżony formalnie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów, przy czym w istocie nie złożył wyjaśnień i zgodził się na dobrowolne poddanie się karze- k.197-201. T

Zatem dla zastosowania omawianej instytucji nie może wystarczać sam fakt formalnego przyznania się oskarżonego do zarzucanych mu czynów albowiem ta kwestia w świetle dotychczasowych wyjaśnień K. D. podlegała kontroli Sądu i winna faktycznie nakazać przeprowadzenie postępowania dowodowego na rozprawie.

Tym bardziej jest to widoczne o ile weźmie się pod uwagę zmienne stanowisko oskarżonego w zakresie wydanie wyroku bez przeprowadzenia rozprawy- k.11-12 i faktyczne dążenie przez K. D. do spowodowania uchylenia tymczasowego aresztowania co w istocie nastąpiło.

Tym samym również w ocenie Sadu Okręgowego dla wyjaśnienia sprawy konieczne jest bezpośrednie i na rozprawie przeprowadzenie dotychczas zebranych dowodów oraz tych wnioskowanych przez oskarżonego – k.12, k.132, k.257-257 odw.

Mając powyższe na uwadze uchylono zaskarżony wyrok i sprawę do rozpoznania Sądowi Rejonowemu w O. przekazano- art.437§2 kpk, art.,438pkt.2 kpk. Przy ponownym rozpoznaniu postępowanie winno być przeprowadzone z uwzględnieniem poczynionych uwag co winno pozwolić na trafne procedowanie w sprawie i w konsekwencji na określenie kwestii odpowiedzialności oskarżonego za zarzucane mu czyny.

Sprawa została przekazana do Sądu I instancji a to z uwagi na regulacje z art.437§2 kpk, która nie przewiduje bezpośredniego skierowania sprawy prokuratorowi. Powyższe winien uczynić Sąd Rejonowy kierując się treścią art.335§4 kpk w zw. z art.343§7 kpk.

O kosztach obrony z urzędu orzeczono na podstawie art.29 ustawy Prawo o adwokaturze.