VIII U 1416/16
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Sąd:
-
Skład sędziowski:
-
Słowa kluczowe:
Podstawa prawna:
Powołane przepisy:
Korekty wprowadzone przez SAOS:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:28-06-2017
-
Osoba publikująca:Beata Łuczak
-
Korektor:Beata Łuczak
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
UZASADNIENIE
W dniu 23 maja 2016 roku T. C. złożyła do Sądu za pośrednictwem organu rentowego odwołania od decyzji : o wysokość emerytury i w przedmiocie ustalenie kapitału początkowego w związku z decyzjami i ZUS z dnia 15 kwietnia 2016 roku znak (...)-2016 oraz od decyzji z dnia 15 kwietnia 2016 roku znak (...).
Ponieważ pismo wnioskodawczyni zawierało odwołanie od dwóch decyzji w Sądzie nadano im odrębne sygnatury: VIII U 1415/16 oraz VIII U 1416/16.
Dnia 21 lutego 2017 roku Sąd Okręgowy w Łodzi, VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w osobie Przewodniczącego SSO Jaceka Chrostka rozpoznał w tym dniu na rozprawie sprawy T. C. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. w zakresie odwołań od obu decyzji : o wysokość kapitału początkowego i wysokość emerytury z dnia 15 kwietnia 2016 roku znak (...)-2016 oraz od decyzji z dnia 15 kwietnia 2016 roku znak (...) Wyrokiem wydanym w tym dniu Sąd oddalił odwołanie. /wyrok w aktach sprawy VIIIU 1415/16 – okoliczność niesporna/
Na rozprawie w dniu 11 maja 2017 roku wyznaczonej w sprawie o sygnaturze akt VIIIU 1416/16 wnioskodawczyni oświadczyła ,że popiera swoje odwołanie / niesporne/.
Sąd zważył , co następuje :
Na mocy art. 199 § 1 pkt 2 k.p.c. Sąd odrzuci pozew, jeżeli o to samo roszczenie pomiędzy tymi samymi stronami sprawa jest w toku albo została już prawomocnie osądzona.
W postępowaniu odrębnym w sprawach z zakresu prawa pracy i ubezpieczeń społecznych odrzucenie odwołania nie może nastąpić tylko w przypadku wymienionym w art. 464 k.p.c. tj. odrzucenie nie może nastąpić z powodu niedopuszczalności drogi sądowej, gdy do rozpoznania sprawy właściwy jest inny organ. W tym wypadku Sąd przekaże mu sprawę.
Zgodnie z dyspozycją art. 366 k.p.c. wyrok prawomocny ma powagę rzeczy osądzonej tylko co do tego, co w związku z podstawą sporu stanowiło przedmiot rozstrzygnięcia, a ponadto tylko między tymi samymi stronami.
Ustawodawca nie definiuje pojęcia powagi rzeczy osądzonej, określa jedynie jej zakres przedmiotowy oraz podmiotowy. Powaga rzeczy osądzonej ( res iudicata) zaliczana jest do tzw. negatywnych przesłanek procesowych i oznacza niedopuszczalność prowadzenia drugiego procesu co do tego samego roszczenia, o którym orzeczono prawomocnie, pod rygorem nieważności postępowania.
Artykuł 366 k.p.c. wskazuje, że granice przedmiotowe powagi rzeczy osądzonej obejmują nie to, co stanowiło granice powództwa, ale to, co stanowiło przedmiot i podstawę faktyczną rozstrzygnięcia w chwili wyrokowania (art. 316 k.p.c.). Ustawodawca w sposób całkowicie zamierzony w ten sposób zredagował wymieniony przepis, ponieważ Sąd (na mocy przepisów szczególnych) może orzekać w kwestiach nieobjętych żądaniem pozwu, a nadto może orzec wadliwie poniżej lub ponad granicami pozwu. Wskazać również należy, iż według treści art. 114 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz. U. z 2013 roku Nr 1440, z późn. zm.) prawo do świadczeń lub ich wysokość ulega ponownemu ustaleniu na wniosek osoby zainteresowanej lub z urzędu, jeżeli po uprawomocnieniu się decyzji w sprawie świadczeń zostaną przedłożone nowe dowody lub ujawniono okoliczności istniejące przed wydaniem tej decyzji, które mają wpływ na prawo do świadczeń lub na ich wysokość. Z cytowanego przepisu wynika, iż warunkiem ponownego ustalenia prawa do świadczeń jest uzyskanie nowych dowodów lub ujawnienie okoliczności, które istniały przed wydaniem decyzji, a nie były znane organowi w chwili orzekania i mają wpływ na prawo do tych świadczeń lub ich wysokość (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 5 sierpnia 1999 r., II UKN 231/99 - OSNAPiUS 2000 nr 19 poz. 734; uchwała Sądu Najwyższego z dnia 5 czerwca 2003 r. III UZP 5/03 - OSNAPiUS rok 2003, Nr 18, poz. 442).
W przedmiotowym stanie faktycznym, w ocenie Sądu Okręgowego, nie może budzić żadnych wątpliwości fakt, iż sprawa pomiędzy tymi samymi stronami została już prawomocnie osądzona. Prawomocnym wyrokiem z dnia 21 lutego 2017 roku rozpoznane zostało odwołanie w sprawie tych samych decyzji , które rozpoznawane były w dniu 11 maja 2017 roku. Jednocześnie w sprawie VIIIU 1416/16 wnioskodawczyni wnioskodawczyni nie przedstawiła żadnych nowych dowodów, ani też nie wskazała okoliczności mających wpływ na prawo do świadczeń.
Mając na uwadze powyższe okoliczności, Sąd Okręgowy na podstawie 199 § 1 pkt 2 k.p.c. w związku z art. 366 k.p.c., orzekł jak w sentencji.
ZARZĄDZENIE
odpis postanowienia doręczyć wnioskodawcy z pouczeniem o sposobie i terminie zaskarżenia.
26.05.2017