Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 marca 2017 roku

Sąd Rejonowy w Suchej Beskidzkiej I Wydział Cywilny w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 16 marca 2017 roku w Suchej Beskidzkiej na rozprawie

sprawy z powództwa (...) (...) z siedzibą w W.

przeciwko K. Ł.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego K. Ł. na rzecz powoda (...) (...) z siedzibą w W. kwotę 43.982,46 zł (czterdzieści trzy tysiące dziewięćset osiemdziesiąt dwa 46/100 złotych)
z ustawowymi odsetkami od dnia 9 lipca 2014 roku do dnia zapłaty;

2.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 550 zł (pięćset pięćdziesiąt złotych)
z tytułu opłaty od pozwu i kwotę 2.417 zł (dwa tysiące czterysta siedemnaście złotych) z tytułu kosztów zastępstwa prawnego;

3.  przyznaje od Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Suchej Beskidzkiej na rzecz adwokata P. P. kwotę 2.952 zł (dwa tysiące dziewięćset pięćdziesiąt dwa złote) z tytułu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej pozwanemu
z urzędu.

UZASADNIENIE WYROKU

z 23 marca 2017 roku, sygn. I C 415/15

Powód (...) (...) z siedzibą w W., w pozwie
z 08.07.2014r. (k. 3), wniósł o zasądzenie od pozwanego K. Ł. na swoją rzecz kwoty 43.982,46 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 09.07.2014r. do dnia zapłaty
i zasądzenie kosztów procesu.

W uzasadnieniu pozwu, powód podał, że pozwany zawarł 28.02.2011r. umowę
o kredyt gotówkowy o nr (...). Poprzednik prawny powoda (bank) spełnił świadczenie na rzecz pozwanego, który z tego tytułu otrzymał środki pieniężne, zobowiązując się do ich zwrotu wraz z należnym oprocentowaniem, prowizją oraz kosztami
i opłatami, w terminie i na zasadach określonych precyzyjnie w umowie. Zobowiązanie, wynikające z powyższej umowy, nie zostało uregulowane przez pozwanego w terminie określonym w umowie, w związku z czym umowa ta została przez bank wypowiedziana. (...) Bank (...) S.A. z siedzibą w W., na podstawie umowy sprzedaży wierzytelności z 24.03.2014r., zbył przedmiotową wierzytelność na rzecz powoda. Wierzytelność ta przeszła na cesjonariusza 26.03.2014r., co potwierdza, zawarty pomiędzy cedentem i cesjonariuszem, 17.04.2014r. Aneks nr (...) do umowy sprzedaży
z 24.03.2014r. Na podstawie powyższej umowy sprzedaży wierzytelności z 24.03.2014r.
i aneksu do tej umowy, zawartego 17.04.2014r., powód stał się wierzycielem pozwanego, zgodnie z art. 510 par. 1 kc. Na podstawie tej umowy, powód nabył względem pozwanego wierzytelność w wysokości 42.845,80 zł, na którą składają się: należność główna
w wysokości 30.984,51 zł, odsetki karne w wysokości 11.564,87 zł, koszty w wysokości 296,42 zł. Roszczenie to stało się wymagalne 02.11.2012r. Powód, pismem wysłanym 29.04.2014r., poinformował pozwanego o dokonaniu przelewu wierzytelności. Na dzień sporządzenia pozwu, zadłużenie pozwanego wynosiło 43.982,46 zł, na które składają się: należność główna w wysokości 30.984,51 zł, odsetki karne w wysokości 11.564,87 zł, naliczone przez poprzednika prawnego powoda, koszty w wysokości 296,42 zł, naliczone przez poprzednika prawnego powoda, oraz odsetki ustawowe od kapitału w wysokości 30.984,51 zł, naliczone przez powoda od dnia 27.03.2014r. do dnia wniesienia pozwu w tej sprawie, w wysokości 1.136,66 zł. Do dnia wniesienia pozwu, pozwany nie spełnił powyższego świadczenia.

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z 21.07.2014r., sygn. VI Nc-e 954242/14, Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie, nakazał zapłacić pozwanemu na rzecz powoda kwotę 43.982,46 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 09.07.2014r. do dnia zapłaty i koszty procesu (k. 7/2).

Od powyższego nakazu, pozwany złożył sprzeciw z 18.08.2014r. (k. 8), podnosząc, że nie ma żadnej pracy, odebrano mu rentę, więc nie ma z czego spłacić dochodzonej kwoty.

Postanowieniem z 25.09.2014r., sygn. VI Nc-e 954242/14, Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie przekazał przedmiotową sprawę do Sądu Rejonowego w Wadowicach, obecnie Sądu Rejonowego w Suchej Beskidzkiej.

Postanowieniem z 11.12.2015r., sygn. I C 415/15, Sąd Rejonowy w Suchej Beskidzkiej ustanowił dla pozwanego adwokata z urzędu (k. 150).

W piśmie z 08.02.2016r., pełnomocnik pozwanego wniósł o oddalenie powództwa
w całości i zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów postępowania.

W uzasadnieniu pozwany podniósł zarzut przedawnienia roszczenia, podając, że umowa o kredyt gotówkowy została zawarta 28.02.2011r., w związku z czym upłynął 3-letni okres przedawnienia. Pozwany podniósł, że powód nie dołączył żadnego dokumentu poświadczającego datę wypowiedzenia umowy kredytowej, jak również harmonogramu spłat, w związku z czym, nawet gdyby przyjąć, że cały kredyt nie był jeszcze przedawniony, to
z pewnością przedawnione były poszczególne raty. Zdaniem pozwanego, trudno uznać, iż doszło do przerwania biegu przedawnienia wskutek wszczęcia egzekucji, na podstawie bankowego tytułu egzekucyjnego, albowiem wszczęcie egzekucji nie przerywa biegu przedawnienia, jeżeli komornik umorzył postępowanie egzekucyjne na wniosek wierzyciela, który w toku egzekucji dokonał przelewu egzekwowanej wierzytelności. Prowadzenie egzekucji przez (...) S.A. na podstawie bankowego tytułu wykonawczego, nie ma żadnego wpływu na przedawnienie roszczenia względem powoda, gdyż w stosunku do niego nie doszło przerwania biegu przedawnienia. Zgodnie z wyrokiem SN z 19.11.2014r. (II CSK 196/14), do przerwania biegu przedawnienia nie wystarczy identyczność wierzytelności, niezbędna jest identyczność osób, na rzecz których, przeciwko którym, dana czynność, obiektywnie zdolna do przerwania przedawnienia, została dokonana. Co do odsetek, to zgodnie z uchwałą SN z 26.01.2005r. (III CZP 42/04 OSNC 205/9/149), roszczenie o odsetki za opóźnienie przedawnia się najpóźniej z chwilą przedawnienia roszczenia głównego.

Pozwany podniósł także, że powód nie wykazał wysokości dochodzonego roszczenia
i w tym zakresie powołał się jedynie na art. 95 prawa bankowego, wskazujący na wyciąg
z ksiąg bankowych, jako dowód m.in. dochodzonej wierzytelności. Wg pozwanego, zgodnie
z par. 1a powołanego art. 95 prawa bankowego, moc prawna dokumentów urzędowych,
o których mowa w ust. 1, nie obowiązuje w odniesieniu do dokumentów, wymienionych
w tym przepisie, w postępowaniu cywilnym a więc roszczenie nie zostało udowodnione. Wyrokiem z dnia 14.04.2015r. Trybunał Konstytucyjny (sygn. P 45/12), uznał za niezgodne
z art. 32 ust. 1 Konstytucji RP, przepisy art. 96 ust. 1 i art. 97 ust. 1, ustawy z 29.08.1997r. – Prawo bankowe, odraczając jednak utratę przez nie mocy do 01.08.2016r. Stąd też, zdaniem pozwanego, sam fakt istnienia bankowego tytułu egzekucyjnego w niniejszej sprawie nie zwalniał powoda od wykazania wysokości i zasadności dochodzonego roszczenia.

W razie nieuwzględnienia powyższych argumentów, pozwany zarzucił również nieważność umowy kredytowej, z uwagi na brak świadomości pozwanego przy podpisywaniu tej umowy. Pozwany jest osobą upośledzoną, cierpiącą na zespół otępienny z zaburzeniami procesów myślenia, od lat leczy się w poradni zdrowia psychicznego i poradni psychologii klinicznej w (...) w S., a nadto ma poważne problemy z czytaniem.

Do powyższych zarzutów pozwanego, odniósł się powód w swoim piśmie
z 25.02.2016r. (k. 171).

Odnośnie zarzutu przedawnienia, powód podniósł, iż 3-letni termin przedawnienia roszczenia o zapłatę należności, wynikającej z przedmiotowej umowy, rozpoczął bieg 02.11.2012r., kiedy to roszczenie stało się wymagalne, a ponieważ pozew został wniesiony 08.07.2014r., więc przedawnienie nie nastąpiło.

Odnośnie zarzutu niewykazania wysokości dochodzonego roszczenia, powód podniósł, że pozwany nie zaprzecza, iż umowę kredytową, stanowiącą podstawę do dochodzenia roszczeń w niniejszej sprawie, pozwany zawarł oraz, że bank wywiązał się
z przekazania pozwanemu kwoty udzielonego kredytu, co dodatkowo potwierdza dokument, w postaci potwierdzenia uruchomienia kredytu, który wykazuje zarówno fakt wysokości przekazanej kwoty kredytu, jak również określa nr rachunku, na jaki przekazana została kwota udzielonego kredytu, ze wskazaniem jego właściciela, tj. pozwanego. W związku
z powyższym nie ulega wątpliwości, że w wyniku wypłaty, zgodnie z dyspozycją pozwanego, środków z tytułu przedmiotowej umowy, poprzednik prawny powoda uzyskał wobec pozwanego roszczenie z tytułu należności kapitałowej w wysokości 35.000 zł, którą bank, będący poprzednikiem prawnym powoda, przeniósł na niego w drodze cesji wierzytelności
w wysokości 30.984,51 zł. Przedstawienie powoda umowy, zawartej przez jego poprzednika prawnego z pozwanym, wraz z dokumentem potwierdzającym przekazanie kwoty udzielonego kredytu, zgodnie z dyspozycja pozwanego, stanowią dowód na okoliczność wysokości jego roszczenia wobec pozwanego. Jeżeli pozwany uważa, że spłacił jakąkolwiek kwotę tego kredytu, to na nim spoczywa obowiązek udowodnienia tego faktu.

Odnośnie zarzutu nieważności umowy kredytu, powód podniósł, że pozwany złożył wraz z wnioskiem kredytowym zaświadczenie o dochodach z 24.02.2011r., z którego wynikało, że był zatrudniony na stanowisku operatora maszyn specjalistycznych, w pełnym wymiarze czasu pracy, a zatrudnienie to było nieprzerwane od 01.07.2008r. Powyższe przeczy zarzutom pozwanego o braku jego świadomości przy zawieraniu tej umowy.

Swoje stanowisko pozwany podtrzymał w kolejnym piśmie z 28.04.2016r. (k. 209).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 28.02.2011r., pomiędzy (...) Bankiem (...) S.A. z siedzibą w W. i pozwanym K. Ł. została zawarta umowa nr (...) z pakietem ubezpieczeniowym, na podstawie której (...) S.A. udzielił pozwanemu kredytu z pakietem ubezpieczeniowym
w kwocie 35.000 zł, od którego została pobrana prowizja za jego udzielenie w kwocie 1.400 zł, a za czynności, wykonane na zlecenie kredytobiorcy (...) S.A. miał prawo pobrać prowizje i opłaty bankowe przewidziane w „Taryfie prowizji i opłat bankowych”. Wypłata kredytu nastąpiła jednorazowo 28.02.2011r. przelewem na rachunek bankowy. Szacunkowy całkowity koszt kredytu wyniósł 23.410,30 zł. Kredyt był oprocentowany, wg obowiązującej w (...) S.A., zmiennej stopy procentowej. Kredytobiorca zobowiązał się spłacić kredyt wraz z odsetkami w 60 ratach miesięcznych, w wysokości i terminach ustalonych w planie spłaty.

Dowód: ww. umowa – k. 42, 269, (par. 1-7), harmonogram spłat kredytu – k. 274.

Przed zawarciem ww. umowy, pozwany złożył zaświadczenie o dochodach
z 24.02.2011r., wystawione przez firmę handlowo-usługową (...) W. G.
w Ś., z którego wynikało, że pozwany jest zatrudniony w tej firmie na stanowisku operatora maszyn specjalistycznych od 01.07.2008r., a jego średnie miesięczne wynagrodzenie z ostatnich trzech miesięcy wynosi 6.100 zł (brutto) i 4.316,96 zł (netto) i nie jest obciążone.

Dowód: ww. zaświadczenie – k. 276.

W dniu 28.02.2011r., (...) S.A. przekazała na konto pozwanego kwotę 35.000 zł, z terminem spłaty kredytu na 28.02.2016r.

Dowód: potwierdzenie uruchomienia kredytu – k. 179, 277.

Ponieważ pozwany nie spłacał kredytu, więc (...) S.A. przesłał do pozwanego wezwanie do zapłaty i wypowiedzenie umowy kredytu – w piśmie z 29.08.2012r. (...) S.A. poinformował pozwanego, że razem zaległość wynosi kwotę 6.310,63 zł oraz 60 zł,
w przypadku nie dokonania wpłaty tej zaległości w terminie 7 dni od dnia otrzymania tego pisma, (...) S.A., wraz z upływem tego terminu, wypowiada przedmiotową umowę
w zakresie warunków spłaty. Wypowiedzenie warunków spłaty oznacza obowiązek spłaty całej kwoty zadłużenia w terminie wypowiedzenia. Termin wypowiedzenia wynosi 30 dni. razem zaległość w spłacie tej umowy wynosiła 33.711,75 zł i 60 zł. Spłata zaległych zobowiązań w okresie wypowiedzenia powoduje, że wypowiedzenie traci moc. W przypadku braku spłaty zaległych zobowiązań w terminie wypowiedzenia, cała kwota kredytu wraz
z odsetkami i opłatami, po upływie terminu wypowiedzenia, staje się wymagalna, a (...) S.A. podejmie prawne działania zmierzające do odzyskania należności, np. zostanie wszczęte na wniosek banku postępowanie egzekucyjne, albo bank powierzy dochodzenie swoich roszczeń lub sprzeda wierzytelność wyspecjalizowanej firmie windykacyjnej. Pozwany został również poinformowany, że od następnego dnia, po upływie terminu wypowiedzenia, (...) S.A. będzie naliczał i pobierał od zadłużenia przeterminowanego odsetki wg stopy procentowej przewidzianej w obowiązującej w (...) S.A. taryfie dla kredytów przeterminowanych i kredytów postawionych, po upływie terminu wypowiedzenia, w stan natychmiastowej wymagalności, która w dniu wysłania tego pisma, wynosi 25 % w stosunku rocznym. Powyższe pismo doręczono pozwanemu 11.09.2012r.

Dowód: ww. wezwanie do zapłaty i wypowiedzenie umowy – k. 226, potwierdzenie jego odbioru – k. 227.

Ponieważ pozwany nie spłacił należności, zgodnie z wezwaniem z 29.08.2012r., które otrzymał 11.09.2012r., w terminie 7 dni, a więc do dnia 18.09.2012r., więc przedmiotowa umowa została wypowiedziana, a termin wypowiedzenia upłynął w dniu 18.10.2012r., tj. po upływie 30 dni od dnia 18.09.2012r. i pozostała do spłaty kwota 33.711,75 zł i 60 zł. Roszczenie to stało się wymagalne 02.11.2012r.

Dowód: ww. wezwanie do zapłaty i wypowiedzenie umowy – k. 226, potwierdzenie jego odbioru – k. 227.

W dniu 29.01.2013r., (...) S.A. wystawił przeciwko dłużnikowi K. Ł. bankowy tytuł egzekucyjny nr (...) z tytułu umowy kredytu nr (...) z 28.02.2011r., podając, że wymagalne zadłużenie wynosiło 36.538,38 zł.

Dowód: ww. bankowy tytuł egzekucyjny – k. 121, 281.

Postanowieniem z 20.03.2013r., sygn. VI Co 371/13, Sąd Rejonowy w Wadowicach – VI Zamiejscowy Wydział Cywilny z siedzibą w Suchej Beskidzkiej nadał klauzulę wykonalności ww. bankowemu tytułowi egzekucyjnemu nr (...), przeciwko dłużnikowi K. Ł., ograniczając jego odpowiedzialność do kwoty 52.500 zł.

Dowód: ww. postanowienie – k. 123, wniosek z 29.01.2013r. – k. 282.

We wniosku z 11.04.2013r., (...) S.A. zwrócił się do Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Tarnowskich Górach o wszczęcie postępowania egzekucyjnego, przeciwko dłużnikowi K. Ł., na podstawie tytułu wykonawczego, tj. bankowego tytułu egzekucyjnego nr (...) zaopatrzonego w klauzulę wykonalności.

Dowód: wniosek z 11.04.2013r. – k. 125.

Powyższa egzekucja toczyła się do sygn. KM 4278/13 i została umorzona, na wniosek wierzyciela z 25.04.2014r., na podstawie art. 825 par. 1 kpc.

Dowód: pismo Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Tarnowskich Górach z 07.04.2016r. – k. 194.

Przed umorzeniem ww. egzekucji, w dniu 24.03.2014r. została zawarta, pomiędzy (...) S.A. i powodem, umowa sprzedaży wierzytelności, obejmująca przedmiotowe zadłużenie pozwanego.

Dowód: ww. umowa z załącznikami – k. 46-120.

W piśmie z 25.04.2014r., pozwany został poinformowany przez powoda, że na podstawie umowy z 24.03.2014r., zawartej pomiędzy (...) S.A. i powodem, to powód stał się właścicielem zadłużenia pozwanego, które na dzień 25.04.2014r. wynosiło 43.165,83 zł. Pozwany został wezwany do spłaty tego zadłużenia w terminie 7 dni.

Dowód: pismo z 25.04.2014r. – k. 36.

(...) S.A., w piśmie z 25.04.2014r., poinformował pozwanego
o przedmiotowej umowie z 24.03.2014r.

Dowód: pismo z 25.04.2014r. – k. 38.

W czasie zawierania umowy kredytowej nr (...)
z 28.02.2011r., pozwany K. Ł. był w stanie świadomie i swobodnie podjąć decyzję i wyrazić wolę zawarcia tej umowy.

Dowód: opinia sądowo-psychiatryczna z 16.11.2016r. – k. 249.

Sąd zważył, co następuje:

Podkreślić należy, że pozwany nie zaprzeczył, aby otrzymał przedmiotowy kredyt, jak również nie twierdził, aby spłacił jakąkolwiek jego część, a w sprzeciwie od nakazu zapłaty
w postępowaniu upominawczym z 18.08.2014r. (k. 8) jedynie oświadczył, że nie ma z czego spłacać tego zadłużenia.

Sąd nie podzielił zarzutu pozwanego, że doszło do przedawnienia dochodzonej należności. Jak wyżej ustalono w stanie faktycznym sprawy, termin wypowiedzenia tego kredytu upłynął – 18.10.2012r., stał się on wymagalny – 02.11.2012r., a więc 3-letni okres przedawnienia (art. 118 kc – dla roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej) upłynął – 02.11.2015r., zaś pozew w tej sprawie został wniesiony – 08.07.2014r. (k. 3), a więc przed upływem terminu przedawnienia.

Zdaniem Sądu, dokonane ustalenia w stanie faktycznym tej sprawy, dają podstawy do przyjęcia, że powód w dostateczny sposób wykazał wysokość dochodzonego roszczenia,
a więc i w tym zakresie Sąd nie podzielił stanowiska pozwanego.

Nie znajduje również uzasadnienia stanowisko pozwanego, że przedmiotowa umowa jest nieważna, albowiem biegła psychiatra w swojej opinii z 16.11.2016r. (k. 249) jednoznacznie stwierdziła, że pozwany był w stanie świadomie i swobodnie podjąć decyzję
i wyrazić wolę zawarcia tej umowy, a swoje stanowisko w sposób wiarygodny uzasadniła. Opinia ta nie była w żaden sposób kwestionowana przez pozwanego.

Mając powyższe na uwadze, Sąd na podstawie art. 509 i nast. kc oraz art. 69 ust. 1 ustawy z 29.08.1997r. – Prawo bankowe oraz ustawy z 20.07.2001r. o kredycie konsumenckim, orzekł jak w pkt. 1 wyroku.

Na podstawie art. 98 kpc, Sąd orzekł jak w pkt. 2 sentencji wyroku, zasądzając od pozwanego na rzecz powoda kwotę 550 zł z tytułu opłaty od pozwu (k. 3) i koszty zastępstwa prawnego na podstawie par. 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 28.09.2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu.

Na podstawie par. 15 i 16 w związku z par. 2 ust. 3 i par. 6 pkt 5 cyt. wyżej rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 28.09.2002r., Sąd orzekł jak w pkt. 3 sentencji wyroku.