Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 maja 2017 r.

Sąd Rejonowy w Ciechanowie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Lidia Kopczyńska

Protokolant: st. sekr. sądowy Elżbieta Marciniak

po rozpoznaniu w dniu 26 maja 2017 r. w Ciechanowie

na rozprawie

sprawy z powództwa K. O. prowadzącej działalność gospodarczą pod firmą (...)

przeciwko (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W.

roszczenia z tytułu zwrotu kosztów najmu pojazdu zastępczego p-ko ubezpieczycielowi OC posiadacza pojazdu mechanicznego

orzeka

I.  zasądza od pozwanego (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. na rzecz powódki K. O. prowadzącej działalność gospodarczą pod firmą (...) kwotę 768,75zł (siedemset sześćdziesiąt osiem złotych siedemdziesiąt pięć groszy) z ustawowymi odsetkami od 08.10.2015r. do 31.12.2015r. i ustawowymi odsetkami za opóźnienie od 01.01.2016r. do dnia zapłaty;

II.  zasądza od pozwanego (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. na rzecz powódki K. O. prowadzącej działalność gospodarczą pod firmą (...) kwotę 416 zł (czterysta szesnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt I C 999/16

UZASADNIENIE

Powódka K. O. prowadząca działalność gospodarczą pod firmą (...) reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika w osobie adwokata J. S. wniosła w dniu 9 lutego 2016 r. do Sądu Rejonowego dla miasta stołecznego Warszawy w Warszawie VIII Wydziału Gospodarczego pozew przeciwko (...) S.A. z siedzibą w W., żądając zasądzenia na swoją rzecz kwoty 768,75 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 8 października 2015 r. do dnia zapłaty oraz zwrotu kosztów procesu wg. norm przepisanych, w tym kosztów zastępstwa procesowego, w związku z poniesioną częścią kosztów wynajęcia pojazdu zastępczego w okresie naprawy samochodu marki O. (...) o nr rej. (...) należącego do poszkodowanego M. Z., a która to na mocy umowy przelewu wierzytelności weszła w jego prawa i obowiązki. (pozew – k. 6-11 akt).

Postanowieniem z dnia 3 marca 2016 r. Sąd Rejonowy dla miasta stołecznego Warszawy w Warszawie VIII Wydział Gospodarczy stwierdził swą niewłaściwość miejscową i sprawę przekazał zgodnie z właściwością miejscową i funkcjonalną Sądowi Rejonowemu w Ciechanowie I Wydziałowi Cywilnemu, powołując się na treść przepisu art. 24a ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2060 t.j.). (postanowienie – k. 29-31 akt).

Pozwany (...) S.A. z siedzibą w W. reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika w osobie radcy prawnego W. R. w odpowiedzi na pozew i w toku postępowania wnosił o oddalenie powództwa i zasądzenia kosztów procesu wg. norm przepisanych, w tym kosztów zastępstwa procesowego. (odpowiedź na pozew – k. 41 akt, protokół – k. 79 akt)

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W wyniku kolizji drogowej z dnia 4 sierpnia 2015 r., którego sprawcą był kierujący pojazdem objętym w dacie zdarzenia ochroną ubezpieczeniową w zakresie obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych przez (...) S.A. z siedzibą w W., uszkodzeniu uległ samochód marki O. (...) o nr rej. (...). Samochód ten stanowił własność M. Z..

bezsporne

Poszkodowany zgłosił szkodę w zakładzie ubezpieczeń w dniu 5 sierpnia 2015 r. Oględziny przednaprawcze pojazdu odbyły się dnia 12 sierpnia 2015 r. Pozwany opracował kosztorys eurotaxglass’s nr (...) uszkodzonego pojazdu w dniu 10 sierpnia 2015 r., w którym zamieścił czasy przeznaczone na naprawę uszkodzonego pojazdu uwzględniające w szczególności - czas przeznaczony na naprawę, wymianę i lakierowanie uszkodzonych elementów, tj. wymianę tylnej lewej lampy, naprawę zderzaka tylnego oraz lakierowanie. Zatwierdzony kosztorys dostarczony został do serwisu (...), D. N. Powypadkowych w W. w dniu 17 sierpnia 2015 r. Tego samego dnia zamówiono części zamienne, które zostały dostarczone do serwisu w dniu 19 sierpnia 2015 r., jednocześnie w tym dniu M. Z. przekazał uszkodzony samochód do serwisu i z tym dniem została rozpoczęta jego naprawa, którą zakończono w dniu 27 sierpnia 2015 r. Odbiór pojazdu po naprawie dokonany został również w dniu 27 sierpnia 2015 r.

bezsporne, w tym dowód: pismo z dnia 10 sierpnia 2015 r. wraz z kosztorysem eurotaxglass’s nr (...) - k. 73-74v akt, protokół naprawy samochodu wystawiony przez O. (...), D. N. Powypadkowych w W. – k. 15 akt

Czas doprowadzenia uszkodzonego samochodu marki O. (...) o nr rej. (...) do stanu sprzed szkody wynosił 10 dni, z czego 6 dni – czas oczekiwania na oględziny samochodu i dostarczenie kosztorysu naprawy, 2 dni – czas oczekiwania na części zamienne do samochodu dostarczone z magazynu do warsztatu samochodów O. i 2 dni - czas naprawy samochodu i odbiór pojazdu z warsztatu. Tym samym organizacyjnie i technologicznie uzasadniony czas korzystania z pojazdu zastępczego przez poszkodowanego M. Z. wynosił maksymalnie 10 dni licząc od dnia zaistnienia szkody.

bezsporne w tym dowód: opinia biegłego sądowego z zakresu wyceny wartości pojazdów oraz kosztów napraw L. K. – k. 85-87 akt

M. Z. w dniu 19 sierpnia 2015 r. wynajął samochód zastępczy marki T. (...) nr rej. (...) od K. O. prowadzącej działalność gospodarczą pod firmą (...) za kwotę 184,50 zł/dzień wraz z podatkiem VAT za każdą rozpoczętą dobę najmu. Umowa została zawarta na czas określony do dnia 28 sierpnia 2015 r. Mimo powyższego wynajmujący żądał wynagrodzenia za wynajęcie tego samochodu jedyne za 8 dni w łącznej kwocie 1.476,00 zł brutto (8 dni x 184,50 zł). Samochód potrzebny był M. Z. m.in. w celu dojazdów do pracy do W. oraz w celach rodzinnych.

dowód: umowa najmu samochodu z dnia 19 sierpnia 2015 r. wraz z ogólnymi warunkami najmu pojazdów wypożyczalni – k. 12-13 akt, faktura VAT (...) r. z dnia 4 września 2015 r. – k. 14 akt, protokół zdawczo – odbiorczy – k. 19 akt, szczegółowe informacje dot. konieczności najmu pojazdu zastępczego – k. 20-21 akt

W dniu 19 sierpnia 2015 r. M. Z. dokonał cesji wierzytelności, tj. prawa do zwrotu kosztów najmu auta zastępczego na rzecz powódki K. O. prowadzącej działalność gospodarczą pod firmą (...), w wyniku której powódka weszła w prawa i obowiązki poszkodowanego. Poszkodowany nie prowadził działalności gospodarczej.

bezsporne w tym dowód: umowa przelewu wierzytelności z dnia 19 sierpnia 2015 r. – k. 16-16v akt, oświadczenie posiadacza pojazdu – k. 18 akt

W dniu 11 września 2015 r., (...) S.A. z siedzibą w W. zagwarantowało powódce jako cesjonariuszce zwrot kosztów wynajęcia przez poszkodowanego M. Z. (cedenta) samochodu zastępczego w kwocie 707,25 zł.

bezsporne w tym dowód: pismo z dnia 11 września 2015 r. – k. 22, 57 akt

W dniu 26 stycznia 2016 r. K. O. prowadząca działalność gospodarcza pod firmą (...) wezwała ubezpieczyciela do zapłaty pozostałej kwoty należności wynikającej z faktury VAT nr (...) z tytułu wynajmu auta zastępczego.

bezsporne w tym dowód: pismo z dnia 26 stycznia 2016 r. – k. 23, 54v akt

W odpowiedzi na powyższe pozwany wskazał, że w jego ocenie brak jest podstaw do wypłaty żądanej kwoty.

bezsporne w tym dowód: pismo z dnia 1 lutego 2016 r. – k. 53 akt

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie wymienionych wyżej dowodów, tj. pisma z dnia 10 sierpnia 2015 r. wraz z kosztorysem eurotaxglass’s nr (...) - k. 73-74v akt, protokołu naprawy samochodu wystawiony przez O. (...), D. N. Powypadkowych w W. – k. 15 akt, umowy najmu samochodu z dnia 19 sierpnia 2015 r. wraz z ogólnymi warunkami najmu pojazdów wypożyczalni – k. 12-13 akt, faktury VAT (...) r. z dnia 4 września 2015 r. – k. 14 akt, protokołu zdawczo – odbiorczego – k. 19 akt, szczegółowych informacji dot. konieczności najmu pojazdu zastępczego – k. 20-21 akt, umowy przelewu wierzytelności z dnia 19 sierpnia 2015 r. – k. 16-16v akt, oświadczenia posiadacza pojazdu – k. 18 akt, pisma z dnia 11 września 2015 r. – k. 22, 57 akt, pisma z dnia 26 stycznia 2016 r. – k. 23, 54v akt, pisma z dnia 1 lutego 2016 r. – k. 53 akt oraz opinii biegłego sądowego z zakresu wyceny wartości pojazdów oraz kosztów napraw L. K. – k. 85-87 akt.

Nadmienić należy, że przywołane wyżej dokumenty nie były kwestionowane przez strony.

Okoliczności związane z uszkodzeniem samochodu O. (...) o nr rej. (...), odpowiedzialnością pozwanego ubezpieczyciela za szkody wyrządzone w tym samochodzie, okres jego naprawy w (...) serwisie (...), najem pojazdu zastępczego, jak również fakt dokonania cesji wierzytelności między poszkodowanym – M. Z., a K. O. prowadzącą działalność gospodarczą pod firmą (...) nie były sporne.

Kwestią sporną między stornami była natomiast ilość dni korzystania przez poszkodowanego z pojazdu zastępczego. Powódka wskazywała, że poszkodowany korzystał z pojazdu zastępczego przez okres 8 dni za 184,50 zł/dzień, pozwany natomiast przekalkulował, że ekonomicznie uzasadnionym było korzystanie z pojazdu zastępczego przez 5 dni za 115,00 zł/dzień i też na okoliczność - jaki był technologicznie uzasadniony czas korzystania z pojazdu zastępczego przez poszkodowanego wniósł o powołanie biegłego sądowego z zakresu wyceny pojazdów oraz kosztów napraw.

Dopuszczona przez Sąd opinia biegłego sądowego z zakresu wyceny wartości pojazdów oraz kosztów napraw L. K., nie była kwestionowana przez żadną ze storn. Opinia biegłego zasługiwała na walor wiarygodności, gdyż sporządzona zostały przez osobę dysponującą odpowiednią wiedzą, po przeprowadzeniu analizy dokumentów. Opinię sporządzono w sposób rzeczowy i merytorycznie poprawny. Opinia ta była pomocna przy ferowaniu rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie.

S ąd Rejonowy zważył, co następuje:

W ocenie Sądu, roszczenie powódki K. O. zasługuje na uwzględnienie w całości.

Powódka domagała się w niniejszej sprawie zapłaty odszkodowania uzupełniającego, obejmującego koszt najmu pojazdu zastępczego w związku z kolizją drogową jaka miała miejsce w dniu 4 sierpnia 2015 r., ponad kwotę uznaną i wypłaconą przez ubezpieczyciela po zgłoszeniu szkody do likwidacji.

Bezspornym przy tym było to, że storna powodowa nabyła wierzytelność zapłaty odszkodowania od poszkodowanego M. Z. w drodze przelewu wierzytelności z dnia 19 sierpnia 2015 r. Podobnie, bezsporna była w niniejszej sprawie podstawa odpowiedzialności odszkodowawczej strony pozwanej – ubezpieczyciela sprawcy – za szkody związane z wypadkiem, w którym uszkodzony został pojazd poszkodowanego. Sporny był jednie zakres tej odpowiedzialności, co do obowiązku zapłaty przez ubezpieczyciela odszkodowania obejmującego koszt najmu pojazdu zastępczego.

Wysokość odszkodowania ubezpieczeniowego świadczonego z tytułu ubezpieczenia OC jest zakreślona granicami odpowiedzialności cywilnej posiadacza, kierowcy samochodu, którego odpowiedzialność wynika z art. 436 § 2 KC. Do rozstrzygnięcia o odszkodowaniu ubezpieczeniowym przy ubezpieczeniu OC koniecznym było więc sięgnięcie do ogólnych reguł Kodeksu cywilnego odnoszących się do zakresu odszkodowania, w szczególności do przepisu art. 361 § 1 i 2 KC. Reguły te nakazując przestrzeganie zasady pełnego odszkodowania w granicach adekwatnego związku przyczynowego (uchwała Sądu Najwyższego z dnia 15 listopada 2001 r., III CZP 68/01, OSP 2002, z. 7-8, poz. 103, uchwała Sądu Najwyższego z dnia 21 marca 2003 r., III CZP 6/03, OSNC 2004, z. 1, poz. 4). Podstawową funkcją odszkodowania jest bowiem kompensacja, co oznacza, że odszkodowanie powinno przywrócić w majątku poszkodowanego stan rzeczy naruszony zdarzeniem wyrządzającym szkodę, nie może ono jednak przewyższać wysokości faktycznie poniesionej szkody. Oceny, czy poniesienie określonych kosztów mieści się w ramach szkody i normlanego związku przyczynowego, jak podkreślał Sąd Najwyższy, należy dokonywać na podstawie indywidualnej sytuacji poszkodowanego i konkretnych okoliczności sprawy (uzasadnianie wyroku z dnia 20 lutego 2002 r., V CKN 1273/00 niepubl., wyrok Sądu Najwyższego z dnia 16 maja 2002 r., V CKN 1273/00 niepubl.)

Sąd stwierdził, że powództwo jest uzasadnione, w świetle aktualnych poglądów orzecznictwa, wskazujących, że odpowiedzialność ubezpieczyciela z tytułu umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za uszkodzenie albo zniszczeni pojazdu mechanicznego obejmuje celowe i ekonomicznie uzasadnione wydatki na najem pojazdu zastępczego (uchwała Sądu Najwyższego z dnia 17 listopada 2011 r., III CZP 5/11, OSNC 2012/3/28). Według tego poglądu, utrata możliwości korzystania z pojazdu stanowi negatywne następstwo majątkowe, a wydatki, które służą ograniczeniu (wyłączeniu tego negatywnego następstwa) należy kwalifikować jako szkodę majątkową podlagającą naprawieniu w ramach odpowiedzialności gwarancyjnej ubezpieczyciela wynikającej z ubezpieczenia odpowiedzialności gwarancyjnej ubezpieczyciela wynikającej z ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych. Sąd Najwyższy podkreślił przy tym znaczenie dwóch kryteriów – celowości wydatków oraz ich ekonomicznego uzasadnienia.

Za wydatek niezbędny (celowy) należy uznać wydatek poniesiony na korzystanie z innego pojazdu w takim zakresie, w jakim poszkodowany korzystałby ze swojego środka lokomocji, gdyby mu szkody nie wyrządzono. Wydatki ekonomicznie uzasadnione to wydatki na najem pojazdu zasadniczo o podobnej klasie do pojazdu uszkodzonego lub zniszczonego, poniesione w oparciu o stawki czynszu najmu, które obowiązują na danym rynku lokalnym (ceny rynkowe za tego typu usługi) i w czasie naprawy pojazdu mechanicznego lub do czasu nabycia nowego pojazdu.

W niniejszej sprawie pozwany kwestionował zasadność powództwa, twierdząc, że najem pojazdu zastępczego wg. stawki 184,50 zł za dzień nie był uzasadniony, a ponadto, okres wynajmu wynoszący 8 dzień nie był celowy, wskazując, że wg. jego kalkulacji ekonomicznie uzasadnionym było korzystanie z pojazdu zastępczego przez 5 dni za 115,00 zł/dzień. Na ostatnią okoliczność, tj. jaki był technologicznie uzasadniony czas korzystania z pojazdu zastępczego przez poszkodowanego Sąd na wniosek pozwanego dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego z zakresu wyceny wartości pojazdów oraz kosztów napraw L. K.. W opinii biegły określił, iż całkowity czas naprawy pojazdu marki O. wyniósł 10 dni. Na tą liczbę składało się - 6 dni – czas oczekiwania na oględziny samochodu i dostarczenie kosztorysu naprawy, 2 dni – czas oczekiwania na części zamienne do samochodu dostarczone z magazynu do warsztatu samochodów O. i 2 dni - czas naprawy samochodu i odbiór pojazdu z warsztatu. Należy w tym miejscu wyraźnie zaznaczyć, że żadna ze stron nie zgłosiła do powyższej opinii zastrzeżeń, tym samym należało ją uznać za mającą wpływ na treść ferowanego orzeczenia.

W niniejszej sprawie powódka żądała zasądzenia pozostałej części wynagrodzenia jedynie za 8 – dniowy najem pojazdu w wysokości 768,75 zł wraz z odsetkami, albowiem z kwoty 1.476,00 zł (8 dni x 184,50 zł) ubezpieczyciel przyznał jej jedynie kwotę 707,25 zł. Sąd jest zdania, iż ilość tych dni mieściła się w zakresie normalnych następstw zdarzenia za które pozwany powinien ponosić odpowiedzialność odszkodowawczą o charakterze gwarancyjnym, w których to poszkodowany był pozbawiony samochodu.

W dalszej kolejności, stwierdzić należało, że w niniejszej sprawie sporna była także wysokość stawki dobowej pojazdu zastępczego. Strona powodowa ustaliła ją na kwotę 184,50 zł i taka też kwota widnieje na fakturze VAT nr (...) wystawionej przez nią poszkodowanemu w dniu 4 września 2015 r. Wysokość tej kwoty została zakwestionowana przez stronę pozwaną na rozprawie w dniu 25 listopada 2016 r., wskazując że w jej ocenie – po dokonanym rachunku dobowa stawka za korzystanie z pojazdu zastępczego winna wynosić 115,00 zł. Mimo powyższego storna pozwana nie uzasadniła swojego zarzutu, jak również nie wykazała na jakiej podstawie dokonała obliczeń, skąd wynika i na jakiej podstawie dokonała kalkulacji. Również w żaden sposób chociażby nie wykazała, czy stawka ta znacznie, czy nieznacznie odbiega od stawek obowiązujących na lokalnym rynku, nie wskazała także na jakiej podstawie dokonała kalkulacji przyznanych kosztów najmu pojazdu w kwocie 707,25 zł w piśmie z dnia 11 września 2015 r. Wreszcie nie zażądała w powyższym zakresie o powołanie przez Sąd biegłego sądowego celem wyjaśnienia co najmniej średniego kosztu netto wynajęcia samochodu tej klasy co samochód wynajęty przez poszkodowanego.

Natomiast jak wiadomo w obowiązującym w postępowaniu cywilnym kontradyktoryjnym modelu postępowania sądowego o rodzaju i zakresie roszczenia decyduje powód, a ciężar udowodnienia twierdzeń spoczywa na tej stronie, która je zgłasza (art. 6 KC. w zw. z art. 232 zd. 1 KPC) (Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 24 listopada 2010 r. II CSK 297/10.) Jednakże reguła dotycząca ciężaru dowodu nie może być rozumiana w ten sposób, że zawsze, bez względu na okoliczności sprawy, spoczywa na stronie powodowej (Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 20.04.1982 r. I CR 79/82 , Sąd Apelacyjny w Poznaniu w wyroku z dnia 30.09.2010 r. I ACa 572/10) . Jeśli pozwany powołał okoliczności faktyczne, które miałyby uzasadnić jego żądanie oddalenia powództwa, wówczas nie wystarczą same gołosłowne stwierdzenia, pozwany powinien udowodnić wskazywane fakty, narażając się na klęskę w procesie jako konsekwencję swojej bierności (odwrócenie ciężaru dowodu). Jeśli strona powodowa udowodniła fakty przemawiające za zasadnością powództwa, to na stronie pozwanej spoczywa ciężar udowodnienia ekscepcji i faktów uzasadniających jej zdaniem oddalenie powództwa (Sąd Apelacyjny w Poznaniu w wyroku z dnia 30.09.2010 r. I ACa 572/10) . W niniejszej sprawie powód przedstawił fakturę z podana stawką, a pozwany nie wykazał, że stawka w fakturze jest nieprawidłowa, tzn. nie sprostał regułom dotyczącym ciężaru dowodzenia, co przyniosło dla niego niekorzystne skutki procesowe.

Mając powyższe na uwadze, Sąd stwierdził, że odszkodowanie obejmujące uzasadnione i celowe koszty pojazdu najmu zastępczego winno wynosić kwotę 1.476,00 zł (8 dób x 184,50 zł). Uwzględniając, że pozwany wypłacił powódce z tego tytułu kwotę 707,25 zł, na podstawie przepisu art. 361 § 1 i 2 KC, art. 363 § 1 KC, art. 436 KC, art. 509 § 1 KC, art. 822 § 1 KC w zw. z art. 805 § 1 KC oraz art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczyciel, Sąd uwzględnił powództwo w całości i orzekł jak w pkt I wyroku.

Odnośnie żądania powódki dotyczącego zasądzenia odsetek ustawowych za opóźnienie, stwierdzono, iż roszczenie to znajduje uzasadnienie w treści przepisów art. 817 § 1 KC w zw. z 481 § 1 KC oraz art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych. Zgodnie z tym przepisem ubezpieczyciel obowiązanych jest spełnić świadczenie w terminie 30 dni, licząc od daty otrzymania zawiadomienia o szkodzie. Pozwany otrzymał wezwanie do zapłaty pozostałej kwoty części kosztów najmu, w dniu 7 października 2015 r. minął termin na zapłatę. Sąd zasądził odsetki ustawowe od dnia 8 października 2015 r. do dnia 31 grudnia 2015 r. i odsetki ustawowe za opóźnienie od dnia 1 stycznia 2016 r. do dnia zapłaty – zgodnie z przepisami w brzmieniu ówcześnie i obecnie obowiązującymi.

Zgodnie z art. 98 KPC, strona przegrywająca proces jest zobowiązana zwrócić stronie przeciwnej koszty procesu. Pozwany proces przegrał, a zatem jest zobowiązany zwrócić powódce koszty poniesione w związku z tą sprawą. Dlatego też w pkt II wyroku Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powódki kwotę 416,00 zł, tytułem zwrotu kosztów procesu. Na powyższą kwotę składają się: kwota 39,00 zł tytułem opłaty sądowej od pozwu, kwota 360,00 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego, ustalona według norm przepisanych i kwota 17,00 zł, tytułem zwrotu kosztów opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

Mając powyższe na uwadze, Sąd orzekł jak w sentencji.

ZARZĄDZENIE

(...)