Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 czerwca 2017 r.

Sąd Rejonowy w Słupsku Wydział I Cywilny

w składzie następującym:

Przewodnicząca: SSR Agnieszka Leszkiewicz

Protokolant: S. N.

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 czerwca 2017 r. w S.

sprawy z powództwa T. K.

przeciwko B. B.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanej B. B. na rzecz powoda T. K. kwotę 3.200,00 zł (trzy tysiące dwieście złotych i 00/100) z odsetkami ustawowymi w stosunku rocznym od dnia 19.09.2015 r. do dnia 31.12.2015 r. oraz z odsetkami ustawowymi w wysokości równej stopie referencyjnej Narodowego Banku Polskiego i 3,5 punktów procentowych w stosunku rocznym od dnia 1.01.2016 r. do dnia zapłaty;

II.  oddala powództwo w pozostałym zakresie;

III.  nie obciąża pozwanej B. B. kosztami postępowania.

Sygn. akt I C 2472/16

UZASADNIENIE

Powód T. K., reprezentowany przez fachowego pełnomocnika, wytoczył w dniu 17.03.2016 r. przeciwko pozwanej B. B. powództwo o zapłatę 3.200 zł. z odsetkami ustawowymi od dnia 1.09.2008 r. do dnia zapłaty.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, iż udzielił pozwanej pożyczki w sierpniu 2007 r. na kwotę 3.200 zł., która tłumaczyła potrzebę pożyczki kłopotami rodzinnymi. Powód wskazał, iż strony uzgodniły, iż zwrot pożyczki nastąpi w ciągu roku, co nie nastąpiło, a powód stracił kontakt z pozwaną. Następnie powód w 2014 r. domagał się zwrotu pożyczki przez pozwaną, a w dniu 30.07.2015 r. wystosował do niej wypowiedzenie umowy pożyczki wraz z wezwaniem do zapłaty, mimo to pozwana nie zwróciła pożyczonych pieniędzy.

Powód sprecyzował żądanie pozwu w zakresie odsetek, wskazując iż domaga się od dnia 1.09.2008 r. do dnia 31.12.2015 r. odsetek ustawowych, a od dnia 1.01.2016 r. odsetek ustawowych (kapitałowych), które obecnie wynoszą 5 %.

W dniu 6.06.2017 r. został wydany nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym.

Pozwana złożyła sprzeciw, którym zaskarżyła nakaz zapłaty w całości. Pozwana podniosła brak legitymacji procesowej biernej zachodzącej po jej stronie, jako pozwanej.

Na rozprawie w dniu 21.02.2017 r. pozwana podtrzymała stanowisko wyrażone w sprzeciwie i wniosła o przyznanie jej pełnomocnika z urzędu, jednocześnie wyraziła zgodę na prowadzenie postępowania dowodowego.

Pozwana wyjaśniła, iż około 12 lat temu jej syn był aresztowany, ona nie pożyczała od powoda pieniędzy, a pożyczał je jej syn, który potrzebował ich na naprawę samochodu. Pozwana wskazała, iż powód przyszedł do niej po śmierci jej syna, by oddała mu dług syna, a ona początkowo zgodziła się oddawać po 100 zł., zgodę wyraziła ponieważ jeszcze wtedy nie odrzuciła spadku po synu.

Postanowieniem z dnia 3.03.2017 r. Sąd oddalił wniosek pozwanej o ustanowienie pełnomocnika z urzędu.

Sąd ustalił, co następuje:

W sierpniu 2007 r. strony zawarły umowę pożyczki na kwotę 3.200 zł. z terminem zwrotu w ciągu roku. Pozwana potrzebę pożyczki uzasadniała problemami jej syna i toczącym się przeciwko niemu postępowaniem karnym, w związku z którym chciała mu zapewnić obrońcę.

dowód: k. 38-39 (00:23:29-00:41:32) - zeznania świadka K. T., k. 61 (00:04:52-00:06:10), k. 39 (00:41:46 - 00:47:56) - zeznania powoda

Syn pozwanej - P. B. przebywał kilkakrotnie w Areszcie Śledczym:

- 22.11.2005 r. do 17.02.2016 r. w AŚ w S.,

- 28.12.2009 r. do 14.05.2010 r. w AŚ w S.,

- od 25.02.2013 do 24.04.2013 r. w AŚ w K..

dowód: k. 50-59 - wydruki z systemu NOE-SAD, k. 83 - pismo z 11.04.2017

Wobec P. B. toczyły się różne postępowania karne dotyczące czynów z ustawy z 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii, art. 288 § 2 kk. i między innymi postępowanie w sprawie II K 56/06. W sprawie tej w dniu 26.02.2007 r. zapadł wyrok uniewinniający P. B. od czynu z 13 § 1 kk. w zw. art. 148 § 1 kk i art. 157 § 2 kk. przy zast. art. 11 § 2 kk. Wyrokiem z dnia 14.06.2007 r. Sąd Apelacyjny w Gdańsku uchylił w tym zakresie wyrok i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania. W sprawie tej P. B. miał ustanowionego obrońcę z urzędu. Sprawa została zarejestrowana pod sygn. akt II K 45/10. Wyrok w I instancji zapadł w dniu 20.06.2011 r., a w drugiej - 12.01.2012 r.

dowód: k. 72 - pismo z 10.04.2017 r., k. 74 - wyrok nakazowy z 14.05.2009 r. (XIII K 164/09), k. 75 -79 - wyrok z 16.02.2011 r. (XIV K 464/10), k. 80 postanowienie z 31.03.2011 r., k. 81 - 82 - wyrok nakazowy z 25.01.2008 r. (XIII K 1975/07), k. 92-93 - wyrok z 26.02.2007 r. (II K 55/06), k. 94 - wyrok z 14.06.2007 r. (II Aka 163/07), k. 95 -96 - wyrok z 20.06.2011 r. (II K 45/10), k. 97 - pismo z 18.06.2017 r., k. 98-99 - wyrok z 26.02.2007 r. (II K 55/06), k. 100 - wyrok z 14.06.2007 r. (II Aka 163/07), k. 101 -102 wyrok z 20.06.2011 r. (II K 45/10)

P. B. zmarł w dniu 10.08.2014 r. Spadek po nim na mocy postanowienia sądu z dnia 10.11.2016 r. nabył jego siostrzeniec A. T. w całości z dobrodziejstwem inwentarza.

dowód: k. 3 akt I Ns 299/15 - odpis skrócony aktu zgonu P. B., k. 101 - postanowienie z 10.11.2016 r. w sprawie I Ns 299/15

Pozwana nie spłaciła pożyczki. W związku z tym powód w sierpniu 2014 r. udał się do miejsca pracy pozwanej, a ta zobowiązała się spłacić pożyczkę w ratach po 100 zł. Powód wyraził na to zgodę. Pozwana mimo to nie spłaciła pożyczki.

dowód: k. 37-38 (00:15:51-00:23:20) - zeznania świadka A. L., k. 61 (00:04:52-00:06:10), k. 39 (00:41:46 - 00:47:56) - zeznania powoda

Powód pismem z dnia 30.07.2015 r. wypowiedział pozwanej umowę i wezwał ją do zapłaty w terminie 6 tygodni. Pozwana nie zareagowała na to pismo.

dowód: k. 3-4 - wypowiedzenie z zał. zpo i dowodem nadania,

Pozwana jest zatrudniona na stanowisku barman/kelner w restauracji i otrzymuje wynagrodzenie w wysokości płacy minimalnej.

dowód: oświadczenie majątkowe pozwanej

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo podlegało uwzględnieniu w przeważającej części.

W niniejszej sprawie powód dochodził zapłaty z tytułu zawartej umowy pożyczki. Umowa ta została uregulowana w art. 720 kc. i n.

Z uwagi na okoliczności sprawy Sąd uznał, iż mimo nie zawarcia umowy pożyczki na piśmie, zasadnym jest przeprowadzenie postępowania dowodowego z uwagi na okoliczności sprawy, gdyż zastrzeżenie z art. 720 § 2 kc. dotyczy jedynie postępowania dowodowego i brak formy pisemnej umowy pożyczki przewyższającej 500 zł. nie rodzi sankcji nieważności (art. 73 § 1 kc., art. 74 § 2 kc.). W niniejszej sprawie pozwana nie sprzeciwiła się przesłuchaniu świadków, wyraziła również wolę złożenia zeznań.

W niniejszej sprawie pozwana podnosiła zarzut legitymacji biernej procesowej, wskazując, iż to nie ona, a jej syn zawierał umowę pożyczki z powodem i zupełnie na inny cel (naprawa samochodu), niż sugeruje powód (postępowania sądowe p-ko jej synowi).

W ocenie Sądu wiarę dać należy powodowi, bowiem okoliczność, iż w czerwcu 2007 r. Sąd II instancji uchylił wyrok Sądu I instancji, który był korzystny dla syna pozwanej (uniewinniający), a postawiony zarzut był jednym z najpoważniejszych przewidzianych w kodeksie karnym (13 § 1 kk. w zw. art. 148 § 1 kk i art. 157 § 2 kk. przy zast. art. 11 § 2 kk.), zeznania powoda i jego twierdzenia, iż pozwana zwróciła się do niego z prośbą o pożyczkę z powodu kłopotów syna w związku z postępowaniem sądowym - jawią się prawdziwe. W ocenie Sądu powód wykazał, iż doszło do zawarcia umowy pożyczki na kwotę 3.200 zł., iż termin jej zwrotu został ustalony na okres roku czasu, a następnie umowa ta podlegała nowacji co do sposobu i terminu zapłaty (w ratach po 100 zł. - przy czym pozwana przyznała tę okoliczność, ale twierdziła, iż chciała spłacać za nieżyjącego syna, jako ewentualny spadkobierca).

Z tego też względu Sąd uznał za prawdziwe i wiarygodne zeznania obu świadków: K. T. oraz A. L., z których ten pierwszy potwierdził fakt wręczenia pozwanej pieniędzy, a drugi - fakt wyznaczenia nowego sposobu zapłaty i terminu (raty po 100 zł.).

W świetle zebranego materiału dowodowego zeznania pozwanej jawią się jako nieprawdziwe i mające na celu unikniecie odpowiedzialności w postaci spłaty zaciągniętego długu.

Należy nadmienić iż pozwana nie przedstawiła żadnych dowodów na poparcie swojej wersji, w której to nie ona, a jej zmarły syn zaciągał pożyczkę u powoda, a mogła wnosić o powołanie na świadka osób, które ewentualnie były obecne przy zaproponowaniu pożyczki i wręczeniu pieniędzy P. B. - jeśli okoliczność taka rzeczywiście miała miejsce. Nadto należy zauważyć, iż ewentualny fakt udzielenia pożyczki synowi pozwanej przez powoda nie wyklucza faktu udzielenia pożyczki pozwanej. Nadto powód oświadczył, iż pomógł wykupić z parkingu samochód synowi pozwanej - za 300 zł.,a w zamian za to syn pozwanej miał odpracować tę pożyczkę.

Mając powyższe na uwadze, należało uznać, iż między stronami doszło do zawarcia umowy pożyczki na kwotę 3.200 zł. , dlatego też Sąd zasądził tę kwotę od pozwanej na rzecz powoda - jak w pkt I wyroku.

O odsetkach Sąd orzekł na podstawie art. 359 kc. a jako że wynikają one z czynności prawnej, a powód domagał się zapłaty odsetek ustawowych, wyraźnie opierając się na treści art. 359 kc. i wskazując ich wysokość obecnie na 5 % - należało w tym względzie orzec zgodnie z żądaniem, przy uwzględnieniu treści art. 359 kc. oraz zmiany tego przepisu od dnia 1.01.2016 r.

Sąd oddalił powództwo w pkt II wyroku w części - co do żądania przez powoda odsetek od dnia 1.09.2015 r. do dnia 18.09.2015 r. , uznając iż odsetki te należą się od dnia następującego po upływie terminu 6 tygodni - oznaczonemu w piśmie z dnia 30.07.2015 r., stanowiącym rozwiązanie umowy i wypowiedzenie umowy pożyczki. Pismo to pozwana odebrała w dniu 7.08.2015 r., okres sześciu tygodni minął w dniu 18.09.2015 r., zatem powodowi odsetki należne były od dnia następnego, tj. od dnia 19.08.2015 r. do dnia zapłaty.

O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 102 kpc., mając na względzie niskie dochody pozwanej.

Mając powyższe na uwadze, orzeczono jak w sentencji.

6.07.2017 r.