Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 maja 2017 r.

Sąd Rejonowy w Lwówku Śląskim, II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący SSR Roman Chorab

Protokolant Judyta Kurmańska

po rozpoznaniu w dniu 28.02.2017 r., 11.04.2017 r., 30.05.2017 r.

sprawy M. K. (1)

urodz. (...) w L.

syna P. i M. z d. R.

oskarżonego o to, że:

I.  w dniu 12 lutego 2016r. w Ś. w powiecie (...), prowadził samochód m-ki C. (...) o nr rej. (...), pomimo orzeczonego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres jednego roku orzeczonego wyrokiem Sądu Rejonowego w Lwówku Śląskim z dnia 17 grudnia 2015r. o sygnaturze II W 876/15 będąc skazanym za czyny z art. 94 § 1 kw., 96 § 1 pkt 4 i 6 kw., 97kw i 95 kw.;

tj. o czyn z art. 244 k.k.

II.  w dniu 21 lutego 2016r. w Ś. w powiecie (...), prowadził samochód m-ki C. (...) o nr rej. (...), pomimo orzeczonego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres jednego roku orzeczonego wyrokiem Sądu Rejonowego w Lwówku Śląskim z dnia 17 grudnia 2015r. o sygnaturze II W 876/15 będąc skazanym za czyny z art. 94 § 1 kw., 96 § 1 pkt 4 i 6 kw., 97 kw. i 95 kw.

tj. o czyn z art. 244 k.k.

III.  w dniu 26 kwietnia 2016r. w Ś. w powiecie (...) prowadził w ruchu lądowym samochód osobowy m-ki C. (...) o nr rej. (...) znajdując się pod wpływem środków odurzających w postaci metamfetaminy o stężeniu 121,8 ng/ml we krwi przy czym czynu tego dopuścił się w okresie obowiązywania zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres jednego roku orzeczonego wyrokiem Sądu Rejonowego w Lwówku Śląskim z dnia 17 grudnia 2015r. o sygnaturze akt IIW 876/15 będąc skazanym za czyny z art. 94 § 1 kw., 96 § 1 pkt 4 i 6 kw., 97 kw. i 95 kw.;

tj. o czyn z art. 178a § 1 k.k. i art. 244 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

I.  uznaje oskarżonego M. K. (1) za winnego popełnienia zarzucanych mu czynów opisanych w pkt I i II części wstępnej wyroku z tym iż przyjmuje, że popełnił je w warunkach ciągu przestępstw w rozumieniu art. 91 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 244 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. wymierza mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

II.  uznaje oskarżonego M. K. (1) za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w pkt III części wstępnej wyroku i za to na podstawie art. 244 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. wymierza mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności;

III.  na podstawie art. 85 § 1 i 2 k.k., art. 86 § 1 k.k. łączy oskarżonemu M. K. (1) kary pozbawienia wolności orzeczone w pkt. I i II wyroku i wymierza mu karę łączną 1 (jednego) roku i 2 (dwóch) miesięcy pozbawienia wolności;

IV.  na podstawie art. 42 § 2 kk orzeka wobec oskarżonego M. K. (1) zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 3 (trzech) lat;

V.  na podstawie art. 43a § 2 k.k. orzeka od oskarżonego M. K. (1) na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej świadczenie pieniężne w kwocie 5.000 (pięć tysięcy);

VI.  na podstawie art. 624 § 1 kpk i art. 17 ust. 1 i 2 Ustawy z dn. 23.06.1973 r o opłatach w sprawach karnych zwalnia oskarżonego M. K. (1) od ponoszenia kosztów sądowych obciążając nimi Skarb Państwa i nie wymierza mu opłaty;

VII.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. P. K. (1) kwotę 1008 złotych tytułem obrony z urzędu oskarżonego M. K. (1) oraz dalszą kwotę 231,84 złotych tytułem podatku VAT.

Sygn. akt II K 501/ 16

UZASADNIENIE

W wyniku przewodu sądowego ustalono następujący stan faktyczny:

M. K. (1) w chwili obecnej jest dwudziestodwuletnim stałym mieszkańcem Ś. w powiecie (...) województwa (...). Pomimo stosunkowo młodego wieku był on już kilkakrotnie karany sądownie i chwili obecnej odbywa karę pozbawienia wolności w innej sprawie w zakładzie karnym – Areszcie Śledczym w L..

( dowód: dane osobowe oskarżonego M. K. (1)- k. 44 i k. 79; zapytanie o karalność – k. 13-14 ).

W przeszłości M. K. (1) był również karany sądownie za popełnienie wykroczeń przeciwko bezpieczeństwu i porządkowi w komunikacji.

M.in. na mocy Wyroku Sądu Rejonowego w Lwówku Śląskim z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sygn. akt II W 876/15 został skazany za wykroczenia z art. 94 § 1 kw. , art. 96 § 1 pkt. 4 kw. , art. 96 § 1 pkt. 6 kw. z art. 97 kw. , z art. 94 § 1 kw. i z art. 95 kw. Na mocy tego wyroku orzeczono wobec osk. M. K. (1) środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres jednego roku.

( dowód: odpis wyroku Sądu Rejonowego w Lwówku Śląskim z dnia 17.12.2015 r. sygn. akt II W 876/15 ).

Pomimo nałożonego zakazu oskarżony M. K. (1) nie zamierzał się do niego stosować , gdyż w nocy z 11 na 12 lutego 2016 r. zdecydował się na kierowanie samochodem m-ki (...) o nr rej. (...) i został zatrzymany przez funkcjonariuszy Policji w Ś. na ul. (...).

( dowód: notatka urzędowa – k. 33; wyjaśnienia osk. M. K. – k. 79 v ).

Tym samym samochodem m-ki (...) o nr rej. (...), oskarżony M. K. (1) kierował również w dniu 21 lutego 2016 r. , także na terenie miasta Ś.. Wówczas zauważony został przez funkcjonariuszy policji w osobach K. R. i P. P. (2) podczas jak jechał ul. (...) w Ś.. Wskazani powyżej funkcjonariusze policji dokonali kontroli kierującego podczas której potwierdzono fakt kierowania pojazdem przez M. K. (1) i fakt posiadania przez niego sądowego zakazu kierowania wszelkimi pojazdami w ruchu drogowym.

( dowód: notatka urzędowa – k. 34; wyjaśnienia osk. M. K. – k. 79 v ; zeznania świadka P. P. (2) – k. 113v-114 ; zeznania świadka A. R. (1) – k. 114 v ).

Kolejny raz oskarżony M. K. (1) zdecydował się kierować wskazanym powyżej samochodem m-ki (...) w dniu 26 kwietnia 2016 r. Z tym , iż wówczas dodatkowo znajdował się on pod wpływem środków odurzających w postaci metamfetaminy , którą zażył w godzinach rannych. W tym dniu -26 kwietnia 2016 r. został on zauważony przez funkcjonariuszy policji w osobach M. H. (1) i A. T. , jak wskazanym samochodem , porusza się on ul. (...) w Ś.. W związku z powyższym funkcjonariusze ci radiowozem udali się za samochodem kierowanym przez osk. M. K. (1) , który to samochód został przez niego zaparkowany przy posesji przy ul. (...) w Ś.. Za kierownicą tego samochodu znajdował się wówczas osk. M. K. (1). M. K. (1) został wówczas zatrzymany , celem osadzenia w zakładzie karnym i odbycia kary aresztu w innej sprawie.

Z uwagi jednak na to , że podczas tego zatrzymania zachowywał się on agresywnie , nie reagował na wydawane polecenia , powstało podejrzenie , że znajduje się on pod wpływem środków odurzających. W związku z czym , przed osadzeniem go w Areszcie Śledczym , doprowadzono go do (...) Centrum Medycznego w L. , gdzie dwukrotnie została pobrana od niego krew do badania na zawartość wskazanych środków odurzających.

( dowód: notatka urzędowa – k. 1; zeznania świadka M. H. (2) – k. 112v-113 ; zeznania świadka A. T.– k. 114 ; protokoły pobrania krwi - k. 18 i k.22 ).

W wyniku przeprowadzonego badania chemiczno- toksykologicznego krwi pobranej od M. K. (1) , w badanym materiale stwierdzona została obecność amfetaminy w stężeniu 36,9 ng/ml i w stężeniu 46,4 ng/ml , oraz metamfetaminy w ilości , w stężeniu 121,8 ng/ml i 89,7 ng/ml.

( dowód: protokoły i opinie – k. 16-17 i k. 20-21 ).

Jak już na wstępie niniejszego uzasadnienia nadmieniono , oskarżony M. K. (1) był w przeszłości kilkakrotnie karany sądownie za przestępstwa.

( dowód: zapytanie o karalność dotyczące osk. M. K. (1) –k. 13).

Przesłuchany w charakterze podejrzanego M. K. (1) w postępowaniu przygotowawczym , przyznał się do popełnienia zarzucanych mu przestępstw i złożył wniosek o dobrowolne poddanie się karze łącznej pozbawienia wolności w wymiarze jednego roku pozbawienia wolności. Orzeczenia wobec jego osoby świadczenia pieniężnego w kwocie 5.000 zł. , środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w okresie trzech lat i obciążenie go kosztami sądowymi i opłatą w sprawie ( k. 44-47 ).

W trakcie posiedzenia przed Sądem Rejonowym w Lwówku Śląskim w dniu 16.01.2017 r. osk. M. K. (1) nie zgodził się na powyżej opisany wniosek ( k. 63 ).

Bezpośrednio przed Sądem , przesłuchany w charakterze oskarżonego, M. K. (1) przyznał się do popełnienia zarzucanych mu przestępstw , ale w części. Mianowicie potwierdził , że prowadził przedmiotowy pojazd m-ki (...) w dniach 12 i 21 lutego 2017 r. Zakwestionował natomiast aby tym samochodem jeździł w dniu – kwietniu 2017 r. , gdyż w tym dniu auto to stało pod jego domem. Zeznający zaś w sprawie funkcjonariusze policji mówią nieprawdę , a w tamtym dniu pobili go na komisariacie ci policjanci , którzy go zatrzymywali , aby przyznał się do tego czynu ( k. 79 v ).

Sąd zważył co następuje:

Przechodząc do oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego, a w szczególności do oceny wyjaśnień oskarżonego M. K. (1) należy wskazać, że na wiarygodność zasługują te złożone w postępowaniu przygotowawczym , oraz te złożone przed Sądem na rozprawie w których przyznał się on do popełnienia stawianych mu zarzutów. Pozostałe zaś wyjaśnienia w tym zakresie w którym przeczą wyjaśnieniom złożonym w postępowaniu przygotowawczym, na wiarygodność absolutnie nie zasługują.

Sąd doszedł do takiego przekonania, dokonując oceny wyjaśnień osk. M. K. (1) łącznie z oceną mocy dowodowej pozostałego zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego. Pozostały zaś zgromadzony w sprawie materiał dowodowy ( któremu Sąd dał wiarę), nie pozostawia cienia wątpliwości , że osk. M. K. (1) dopuścił się wszystkich zarzucanych mu aktem oskarżenia czynów. Mianowicie funkcjonariusze policji w osobach M. H. (2) i A. T. , bez żadnych wątpliwości widząc samochód m-ki (...) , w kierującym rozpoznali M. K. (1) , niezwłocznie udali się za samochodem przez niego kierowanym i po krótkim pościgu kiedy samochód ten zatrzymał się za kierownicą tego auta znajdował się osk. M. K. (1). W ocenie Sądu zeznania tych funkcjonariuszy są pełne , jasne i logiczne , mało tego wzajemnie się ze sobą uzupełniają i potwierdzają. Co zaś najistotniejsze , w ocenie Sądu funkcjonariusze policji nie mieli żadnego powodu aby w tym zakresie ( kierowania pojazdem ) składać nie prawdziwe zeznania. Funkcjonariusze policji są osobami zaufania publicznego , wykonywali w tym dniu swoje obowiązki służbowe i w ocenie Sądu nie mieli żadnych powodów aby pomawiać M. K. (1) o czyn którego by się nie dopuścił. Reasumując zatem , Sąd nie znalazł żadnych podstaw , aby zeznaniom tych funkcjonariuszy nie dać wiary. Tak samo zresztą jak zeznaniom funkcjonariusza policji w osobie P. P. (2) na okoliczność , że w dniu 21.02.2016 r. M. K. (2) również poruszał się samochodem m-ki (...). W tym zakresie jego zeznania potwierdził sam osk. M. K. , jak i świadek A. R. (1). Odnośnie kwestii zeznań świadka A. R. (1) , to zdaniem Sądu jego zeznania w części gdzie twierdził on , że M. K. (1) , nie jeździł 26 kwietnia 2016 r. jego samochodem nie mogły zasługiwać na obdarzenie wiarygodnością. Po pierwsze , jak zeznał ten świadek w czasie gdy M. K. (1) miał naprawiać jego samochód on był w jego mieszkaniu , ale nie obserwował przez okno cały czas co robi M. K. (1) , a więc niewątpliwie M. K. (1) miał możliwość jazdy samochodem , czego mógł nie widzieć A. R. (1).

Po wtóre świadek ten wskazał , że w dniu 21.02.2016 r. pomimo , że nawet nie udostępnił M. K. (1) , w tym dniu swojego samochodu , ten i tak tym samochodem jeździł , został zatrzymany przez Policję i samochód ten A. R. (1) musiał odbierać z Policji. Zatem skoro wtedy nawet świadek ten nie pożyczał M. K. (1) swojego samochodu , a ten i tak nim jeździł , to tym bardziej w dniu 26 kwietnia 2016 r. kiedy to M. K. (1) za wiedzą i zgodą A. R. był w posiadaniu tego samochodu , to jak najbardziej mógł nim jeździć , a A. R. (1) mógł tego nie widzieć. Wreszcie A. R. (1) od kilku lat zna się z M. K. (1) , pozostają w dobrych stosunkach więc już z tego powodu trudno wyobrazić sobie sytuację , że świadek ten składa zeznania na niekorzyść M. K. (1).

Z jeszcze większą dozą ostrożności należy podchodzić do zeznań świadka P. K. (2) , który jest bratem M. K. (1) i z tego powodu , jeśli nie jest z nim skonfliktowany , to nie będzie składał zeznań na jego niekorzyść. Rzeczywiście świadek ten złożył zeznania na korzyść osk. M. K. (1) , ale z wyżej wymienionego powodu , Sąd odmówił im wiarygodności. Nie sposób też nie zauważyć , że P. K. (2) w swoich zeznaniach sam wskazał , że nie był cały czas w oknie i nie obserwował co pod blokiem robi jego brat M. i dalej podał , że mogło tak być , że M. K. (1) gdzieś odjechał samochodem, a potem przyjechał (k. 97v ).

Z tych samych powodów , Sąd nie dał wiary zenaniom świadka R. L. , skoro ten świadek bronił nawet M. K. (1) przed zatrzymaniem przez policję , to niewątpliwie składał on również zeznania korzystne dla osk. M. K. (1) , którym Sąd nie dał wiary , również i z tego powodu , że są one całkowicie sprzeczne z zeznaniami funkcjonariuszy policji w osobach M. H. (2) i A. T.. Zeznania zaś tych świadków , Sąd obdarzył pełną wiarygodnością.

Wreszcie , Sąd nie znalazł żadnych podstaw aby zakwestionować treść opinii (...) w S. Katedry Medycyny Sądowej Zakładu (...) odnoście stwierdzenie we krwi pobranej od M. K. (1) w dniu 26.04.2016 r. obecności amfetaminy i metamfetaminy w stężeniach w skazanych w tych opiniach ( k. 17 i k. 21 ). Nawet bowiem , sam oskarżony M. K. (1) na żadnym etapie postępowania nie kwestionował tego , że w tym dniu znajdował się pod wpływem środków odurzających.

Dokonując zatem całościowej oceny materiału dowodowego, należy stwierdzić, iż wyjaśnienia oskarżonego M. K. (1) , są całkowicie niewiarygodne w zakresie w którym kwestionuje on kierowanie pojazdem mechanicznym w dniu 26.04.2016 r. , zaś zebrany w sprawie materiał dowodowy i omówiony powyżej wskazuje jednoznacznie, że oskarżony ten dopuścił się zarzucanych mu czynów.

Należy zatem wskazać, że oskarżony M. K. (1) swoim zachowaniem wyczerpał ustawowe znamiona przestępstwa z art. 244 kk. w ten sposób, że :

- w dniu 12 lutego 2016 r.w Ś. w powiecie (...) , prowadził samochód m-ki (...) o nr rej. (...), pomimo orzeczonego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres jednego roku orzeczonego wyrokiem Sądu Rejonowego w Lwówku Śl. z dnia 17 grudnia 2015 r. sygn. akt II W 876/15 będąc skazanym za czyny z art. 94 § 1 kw. , art. 96 § 1 pkt. 4 i 6 kw. , art. 97 kw. i art. 95 kw.

Nadto po raz kolejny swoim działaniem wyczerpał ustawowe znamiona przestępstwa z art. 244 kk. w ten sposób, że :

- w dniu 21 lutego 2016 r. w Ś. w powiecie (...) , prowadził samochód m-ki (...) o nr rej. (...), pomimo orzeczonego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres jednego roku orzeczonego wyrokiem Sądu Rejonowego w Lwówku Śl. z dnia 17 grudnia 2015 r. sygn. akt II W 876/15 , będąc skazanym za czyny z art. 94 § 1 kw. , art. 96 § 1 pkt. 4 i 6 kw. , art. 97 kw. i art. 95 kw.

Wreszcie swoim działaniem osk. M. K. (1) wyczerpał ustawowe znamiona przestępstwa z art. 178 a § 1 kk. i art. 244 kk. w zw. z art. 11 § 2 kk. w ten sposób, że :

- w dniu 26 kwietnia 2016 r. w Ś. w powiecie (...) , prowadził samochód m-ki (...) o nr rej. (...), znajdując się pod wpływem środków odurzających w postaci metamfetaminy o stężeniu 121,8 ng/ml we krwi , przy czym czynu tego dopuścił się pomimo i w okresie obowiązywania orzeczonego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres jednego roku orzeczonego wyrokiem Sądu Rejonowego w Lwówku Śl. z dnia 17 grudnia 2015 r. sygn. akt II W 876/15 , będąc skazanym za czyny z art. 94 § 1 kw. , art. 96 § 1 pkt. 4 i 6 kw. , art. 97 kw. i art. 95 kw.

W ocenie Sądu żadnej wątpliwości nie może budzić, żadna z kwalifikacji prawnych powyżej w uzasadnieniu wskazanych, a dotyczących działania osk. M. K. (1).

Nie sposób kwestionować faktu , że M. K. (1) kierował przedmiotowym samochodem pomimo i w okresie obowiązywania orzeczonego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres jednego roku orzeczonego wyrokiem Sądu Rejonowego w Lwówku Śl. z dnia 17 grudnia 2015 r. sygn. akt II W 876/15 , będąc skazanym za czyny z art. 94 § 1 kw. , art. 96 § 1 pkt. 4 i 6 kw. , art. 97 kw. i art. 95 kw.

Jeśli natomiast chodzi o zdarzenie z dnia 26 kwietnia 2016 r. to dodatkowo M. K. (1) podczas jazdy tym samochodem znajdował się pod wpływem środków odurzających w postaci metamfetaminy o stężeniu 121,8 ng/ml we krwi , co wprost wynika z opinii powyżej w uzasadnieniu już cytowanej ( k. 17 akt sprawy ).

Kwalifikację w zw. z art. 11 § 2 kk. uzasadnia fakt , że czyn popełniony przez oskarżonego M. K. (1) w dniu 26 kwietnia 2016 r. wyczerpywał znamiona określone w dwóch przepisach ustawy karnej ( art. 178a § 1 kk. i art. 244 kk. ).

Przy wymiarze kary Sąd wziął pod uwagę całokształt okoliczności zarówno obciążających, jak i łagodzących dotyczących osoby sprawcy M. K. (1). Z tym, że podkreślić należy, iż w ocenie Sądu w zdecydowanej większości były to okoliczności obciążające, do których należy zaliczyć:

uprzednią karalność oskarżonego w przeszłości i to karalność wielokrotną za przestępstwa umyślne , jak również przestępstwo związane z narkotykami.

Za jedyną zaś okolicznością łagodzącą o ocenie Sądu należało uznać to, że oskarżony M. K. (1) przyznał się do popełnienia dwóch z trzech zarzucanych mu czynów.

Łącząc wyżej wymienione okoliczności z dyrektywami wymiaru kary z art. 53 § 1 i 2 kk. Sąd uznał , że wymierzenie oskarżonemu M. K. (1) za czyny popełnione w dniu 12 i 21 lutego 2016 r. przy przyjęciu , że stanowią one ciąg przestępstw w rozumieniu przepisu art. 91 § 1 kk. ( zostały bowiem popełnione w krótkim odstępie czasu z wykorzystaniem takiej samej sposobności ) , na podstawie art. 244 kk. w zw. z art. 91 § 1 kk. kary sześciu miesięcy pozbawienia wolności , a za czyn popełniony w dniu 26 kwietnia 2016 r. na podstawie art. 244 kk. w zw. z art. 11 § 3 kk. kary jednego roku pozbawienia wolności , jest adekwatne do stopnia społecznej szkodliwości popełnionych przez niego czynów – przy czym spełni w stosunku do oskarżonego M. K. (1) rolę wychowawczą i zapobiegawczą , czyniąc nadto zadość prewencji ogólnej.

Sąd wymierzył oskarżonemu M. K. (1) ( za czyn z dnia 26.04.2016 r. ) karę na podstawie art. art. 244 kk. w zw. z art. 11 § 3 kk. gdyż w przypadku kwalifikacji prawnej z 11 § 2 kk. , Sąd wymierza karę na podstawie przepisu przewidującego karę najsurowszą , co nie stoi na przeszkodzie orzeczeniu innych środków przewidzianych w ustawie na podstawie wszystkich zbiegających się przepisów. W niniejszej zaś sprawie przepisem surowszym ( jeśli chodzi o zagrożenie karą ) jest przepis art. 244 kk.

Na podstawie art. 85 § 1 i 2 kk. i art. 86 § 1 kk. Sąd połączył oskarżonemu M. K. (1) kary pozbawienia wolności wymierzone mu w pkt. I i II części skazującej wyroku i wymierzył mu karę łączną w wymiarze jednego roku i dwóch miesięcy pozbawienia wolności. Sąd orzekając o karze łącznej wymierzył ją w wymiarze zbliżonym do pełnej absorpcji mając na względzie krótki odstęp czasowy pomiędzy przestępstwami popełnionymi przez oskarżonego M. K. (1) w miesiącu lutym i kwietniu 2016 r. , oraz tożsamość tych przestępstw w zakresie czyny popełnionego z przepisu art. 244 kk.

Zważywszy, na uprzednią kilkukrotną karalność osk. M. K. (1) i to za przestępstwa umyślne na kary pozbawienia wolności , brak było możliwości skorzystania , tym samym z dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia wykonanie kary pozbawienia wolności z art. 69 kk.

Na podstawie art. 42 § 2 kk. , Sąd orzekł wobec oskarżonego M. K. (1) zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres trzech lat. Z jednej bowiem strony , orzeczenie takiego środka karnego było obligatoryjne , z drugiej zaś , wskazany zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym jest najkrótszym z możliwych do orzeczenia.

Na podstawie art. 43a § 2 kk. , Sąd orzekł ponadto wobec oskarżonego M. K. (1) na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej świadczenie pieniężne w kwocie 5.000 złotych. I tak jak w przypadku powyżej wskazanego środka karnego zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych , z jednej bowiem strony , orzeczenie takiego świadczenia było obligatoryjne , z drugiej zaś , najniższa kwota to 5.000 zł.

Mając na uwadze fakt , że osk. M. K. (1) w chwili obecnej odbywa karę pozbawienia wolności w innej sprawie i będzie miał do odbycia kolejną karę pozbawienia wolności w niniejszej sprawie ,a jego możliwości zarobkowe w zakładzie karnym będą ograniczone do minimum , Sąd na podstawie przepisów zacytowanych w pkt. VI części skazującej wyroku zwolnił go od ponoszenia kosztów sądowych , obciążając nimi Skarb Państwa i nie wymierzył mu opłaty.

Nadto Sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. P. K. (1) kwotę 1.008 złotych tytułem obrony z urzędu osk. M. K. , oraz dalszą kwotę w wysokości 231,84 tytułem podatku VAT.

Podstawę ku temu stanowiły przepisy § 11ust. 2 pkt. 3 i § 17 pkt. 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22.10.2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie i art. 16 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 26.05.1982 r.- prawo o adwokaturze.