Sygn. akt VI Gz 329/13
Dnia 11 grudnia 2013 r.
Sąd Okręgowy w Rzeszowie VI Wydział Gospodarczy
w składzie następującym:
Przewodniczący: SSO Andrzej Borucki
Sędziowie: SO Renata Bober (spr.)
SO Anna Walus – Rząsa
Protokolant: st. sekr. sądowy Agnieszka Krztoń
po rozpoznaniu w dniu 11 grudnia 2013 r. w Rzeszowie
na posiedzeniu niejawnym
sprawy z wniosku (...) P. D., (...) Spółka Jawna w R.
o zmianę
na skutek zażalenia na zarządzenie Przewodniczącego z dnia 4 lipca 2013r. Sądu Rejonowego w Rzeszowie XII Wydziału Krajowego Rejestru Sądowego sygn. akt RZ XII Ns Rej. KRS (...)
postanawia: oddalić zażalenie.
Zaskarżonym zarządzeniem Sąd Rejonowy zwrócił wniosek wobec nieuiszczenia od niego opłaty w kwocie 40 zł, podając w uzasadnieniu, że wnioskodawca (...) P. D., (...) Spółka Jawna w R. złożył pismo podlegające przyjęciu do akt rejestrowych, zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości. Na podstawie art. 63 ustawy z 28 lipca 2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych złożenie do akt rejestrowych tego rodzaju pisma podlega opłacie stałej w wysokości 40 zł.
W zażaleniu na powyższe zarządzenie skarżący podał, że pismo złożone przez niego w dniu 12 marca 2013r. nie jest wnioskiem, a jedynie informacją, a w poprzednich latach w takim stanie sprawy Sąd nie pobierał opłaty i umarzał postępowanie.
Zażalenie Sąd Okręgowy uznał za bezzasadne.
Zgodnie bowiem z powołanym przez Sąd Rejestrowy przepisem art. 63 ustawy z 28 lipca 2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych składając pismo podlegające przyjęciu do akt rejestrowych wnioskodawca powinien uiścić opłatę stałą w wysokości 40 zł. Okoliczność na którą powołuje się skarżący, a mianowicie, że w poprzednich latach Sąd opłaty tej nie pobierał, nie ma wpływu na ocenę powyższego obowiązku w świetle powołanego wyżej przepisu ustawy.
Dodać trzeba nadto, że umorzenie postępowania, na które skarżący się powołuje dotyczyło postępowania przymuszającego wszczętego postanowieniem z dnia 25 lutego 2013r.
Mając na względzie powyższe zażalenie jako bezzasadne oddalono na podstawie art. 385 kpc w zw. z art. 397 § 2 kpc.