Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Powód J. G. zażądał zasądzenia na jego rzecz od pozwanego M. G. (1) tytułem alimentów kwoty po 800 zł miesięcznie, płatnych z góry do dnia 5-go każdego miesiąca, do rąk własnych powoda, począwszy od dnia 1 listopada 2016 r.

Uzasadniając swoje stanowisko podał, że pozwany M. G. (1) jest jego synem mającym obecnie 36 lat, który zamieszkuje wspólnie z powodem. Od urodzenia pozwany był na jego utrzymaniu. Ojciec opłacił mu kurs prawa jazdy oraz przekazywał pieniądze na raty leasingu koparko-ładowarki, gdy syn nie miał na to środków. Aktualnie pozwany pracuje zawodowo, a ponadto uprawia ziemię, której współwłaścicielem jest powód. Powód podał, że znajduje się w niedostatku. Po rozwodzie nie mógł prowadzić działalności gospodarczej, ponieważ uniemożliwiła mu to była żona odmawiając zgody na zwiększenie koncesji na wydobycie żwiru. Obecnie z uwagi na toczące się postępowanie w przedmiocie podziału majątku powód został pozbawiony możliwości uzyskiwania stałych dochodów. Nie ma środków na własne utrzymanie, zwłaszcza na ubrania i wyżywienie. Powód podejmuje się prac dorywczych – wykonuje drobne naprawy i prace ślusarskie. Wskazał, że alimenty pozwolą mu m.in. uruchomić żwirownię, a poza tym taka podstawowa wdzięczność jak pomoc materialna syna jest jego prawem.

Pozwany M. G. (1) wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów postępowania w sprawie, w tym kosztów zastępstwa pełnomocnika wg norm przepisanych. Argumentując swoje stanowisko podał, że powództwo J. G. nie zostało oparte na usprawiedliwionej podstawie. Powód nie wykazał, jakie są jego usprawiedliwione potrzeby i w jakim zakresie jest mu niezbędna pomoc. Pozwany podał, że powód w pozwie wskazał, że dotychczas uzyskiwane dochody wystarczają mu na zakup jedzenia. Strony mieszkają wspólnie –rodzina liczy pięć osób – i pozwany wraz ze swoją matką dokonują płatności za media oraz zakupują opał na zimę. Pozwany podkreślił, ze nie ma aż takich możliwości finansowych, jak przedstawił to powód. W 2016 r. był dwukrotnie hospitalizowany w związku z nadciśnieniem tętniczym oraz problemami z trzustką. Obecnie lekarz zalecił mu by ograniczył wysiłek fizyczny. Pozwany pomaga finansowo matce i młodszemu bratu, ponieważ powód od sierpnia 2015 r. nie realizuje obowiązku alimentacyjnego. Ponadto pozwany ponosi koszy naprawy domu oraz zakupu opału na zimę, ponieważ powód odmawia partycypowania w jakichkolwiek kosztach. Płaci również kwotę 450 zł tytułem alimentów na rzecz swojego małoletniego syna.

Pozwany podał także, że powód przez wiele lat stosował wobec swojej rodziny przemoc ekonomiczną, ograniczając członkom rodziny dostęp do wspólnych środków pieniężnych, mimo bardzo wysokich dochodów z prowadzonej na wspólnej ziemi żwirowni. Powód wypłacił również wszystkie środki z konta bankowego, w związku z czym od 1,5 roku to pozwany ponosi ciężar utrzymania mamy i brata. Działanie powoda zdaniem pozwanego jest sprzeczne z zasadami współżycia społecznego i stanowi kolejną szykanę z jego strony wobec członków rodziny, zaś fakt pozostawania w niedostatku jest pozorny. Powód sprzedał całe pokłady żwiru po cenie dziesięciokrotnie niższej niż cena rynkowa, czym naraził majątek wspólny na stratę w wysokości ponad 1 miliona złotych. Pozwany wskazał, że wbrew twierdzeniom powoda, jego zdolności zarobkowe są nadal bardzo duże – jest w pełni sprawny fizycznie oraz posiada liczne umiejętności, głównie techniczne. Pracuje dodatkowo a uzyskiwane dochody nie są przez niego ewidencjonowane.

Na rozprawie w dniu 7 marca 2017 r. powód zmodyfikował swoje stanowisko i zażądał zasądzenia od pozwanego alimentów w kwocie 400 zł miesięcznie.

Sąd ustalił, co następuje:

Pozwany M. G. (1) jest synem powoda z jego związku z B. G. (1). Ze związku tego pochodzi jeszcze dwóch dorosłych już synów M. i K..

Wyrokiem Sądu Okręgowego w Olsztynie z dnia 9 września 2014 r. w sprawie o sygn. akt VI RC 89/14 rozwiązano przez rozwód małżeństwo powoda J. G. i pozwanej B. G. (2), zawartego dnia 14 grudnia 1979 r. w G.. Rozwód orzeczono z winy J. G..

(dowód: akta Sądu Okręgowego o sygn. nr VI RC 89/14)

Przez wiele lat J. G. prowadził własną działalność gospodarczą, w tym - wraz z żoną- zajmował się wyrabianiem ozdób z piór; jego dochód w roku 2013 wyniósł 31.504 zł; ponadto powód sprzedał kruszywo znajdujące się w złożu na nieruchomości rolnej za łączną kwotę 353.000 zł. Jego sytuacja materialna była bardzo dobra.

W czasie trwania sprawy o rozwód, jak ustalił Sąd Okręgowy w Olsztynie, powód utrzymywał się z dochodów osiąganych w wysokości 1.500 zł miesięcznie z tytułu prowadzonej działalności handlowej w sklepie, miał żwirownię, z której osiągał dochód w wysokości ok. 2000 zł miesięcznie.

Wyrok w sprawie o rozwód uprawomocnił się w dniu 19 października 2014 r.

Wcześniej wyrokiem Sądu Rejonowego z dnia 16 grudnia 2013 r. w sprawie o sygn. akt III RC 694/13 zasądzono od powoda na rzecz B. G. (1) kwotę w wysokości 700 złotych miesięcznie tytułem alimentów oraz kwotę 800 zł na rzecz małoletniego wówczas K. G.. Na skutek wniesionej apelacji, Sąd Okręgowy w dniu 30 kwietnia 2014 r. w sprawie VI RCa 38/14 wydał wyrok częściowy, w którym zmienił zaskarżony wyrok i obniżył zasadzone na rzecz żony alimenty do kwoty po 500 zł miesięcznie, a na rzecz syna K. do kwoty po 600 zł miesięcznie, zawiesił postępowanie co do rat alimentacyjnych za okres od 17 stycznia 2014 r. Powodem zawieszenia było wniesienie w dniu 16 stycznia 2014 r. przez J. G. powództwa o rozwód.

Po uprawomocnieniu się wyroku w sprawie VI RC 89/14 postanowieniem z dnia 28 października 2014 r. podjęto postępowanie w sprawie VIRCa 38/14. Wyrokiem z dnia 17 grudnia 2014 r. Sąd Okręgowy ostatecznie zmienił wyrok Sądu Rejonowego w Olsztynie z dnia 16 grudnia 2013 r. w ten sposób, że zasądzone na rzecz B. G. (1) alimenty obniżył do kwoty po 500 zł miesięcznie co do rat wymagalnych po 17 stycznia 2014 r. i oddalił apelację w pozostałej części.

Powód uiszczał alimenty na rzecz B. G. (1) do sierpnia 2015 r. Od tego czasu nie płacił także alimentów na syna K.. Za 2015 r. jego przychód wynosił 115.085,00 zł, a koszty uzyskania przychodu 115.092,00 zł.

Obecnie J. G. nie osiąga dochodu z prowadzonego wcześniej sklepu, który został zamknięty w 2015 r. Nie osiąga także dochodów z wydobycia żwiru. Była żona nie wyraża bowiem zgody na uzyskanie nowej koncesji i dalsze prowadzenie wydobycia. J. G. już w 2014 r. zawarł z (...) Sp. z o.o. w O. umowę, w której zobowiązał się do uzyskania nowej zmienionej koncesji w ciągu 2,5 lat od podpisania umowy. Wcześniej z firmą (...) miał zawartą umowę na sprzedaż kruszywa za łączną kwotę netto 353.000,00 zł, którą firma wypłacać miała w formie zaliczek płatnych do 31 stycznia 2014 r. Zaliczki były wypłacane do lutego 2015 r. Łączna kwota wypłaconych zaliczek wyniosła 476.448,99 zł brutto. Powód także w okresie późniejszym wystawiał faktury dla spółki (...) na zakup pospółki- w tym w lutym 2016 r. na kwotę 18.450,00 zł i w marcu 2016 r. na kwotę 4.526,40 zł.

We wcześniejszym okresie powód otrzymywał także dopłaty w związku z prowadzeniem gospodarstwa rolnego, ale w wyniku kontroli w 2013 r. stwierdzono kilkuletnie zaniechania prowadzenia działalności rolniczej i (...) wszczęła postępowanie w sprawie nienależnie pobranych płatności za rok 2011 i 2012r.

Powód osiąga obecnie dochody z prac dodatkowych, zwłaszcza z prac ślusarskich, hydraulicznych i spawalniczych – np. wymienia zamki, reperuje ogrodzenia. O świadczeniu przez siebie usług zamieścił ogłoszenie na stronach internetowych. Korzysta z warsztatu na terenie gospodarstwa, nie prowadzi uprawy ziemi. Korzysta z samochodu marki F. (...), który utrzymuje. Nie prowadzi już działalności związanej z wyrabianiem ozdób z piór. Opłaca rachunki za prąd używany w warsztacie, kurniku i zasilający pompę do wody ( jest to koszt ok. 175 zł za 2 miesiące). Nie prowadzi wspólnego gospodarstwa z rodziną, sam kupuje żywność, butlę gazową i środki czystości. Ma swoją oddzielną lodówkę. Nie uiszcza składek na ubezpieczenie społeczne, nie uiszcza także podatku rolnego. Nie spłaca swoich kredytów, które łącznie zostały zaciągnięte na kwotę ok. 80.000 zł. Nie dokłada się do rachunków za energię elektryczną używaną w domu. Powód jest współwłaścicielem ciągnika, przyczepy i maszyn rolniczych, w tym brony, kultywatora, pługu, lejka i kosiarki. Utrudnia korzystanie z ziemi i maszyn rodzinie. W związku z licznymi awanturami pomiędzy byłymi małżonkami została wszczęta procedura Niebieskiej Karty.

(dowody: zeznanie podatkowe powoda za rok 2015 k.7-9v, pismo uczestniczki z dnia 26 listopada 2015 r. k.10, kserokopia odpisu wyroku Sądu Okręgowego w Olsztynie w sprawie VI RC 364/11 k.34-35, kserokopia odpisu wyroku Sądu Rejonowego w Olsztynie wraz z uzasadnieniem w sprawie III RC 694/13 k.39-46, kserokopia odpisu wyroku Sądu Okręgowego w Olsztynie wraz z uzasadnieniem w sprawie VI RC 89/14 k.47-56, protokół rozprawy z dnia 7 maja 2015 r. w sprawie I Ns 104/15 k. 57-63, protokół rozprawy z dnia 12 czerwca 2015 r. w sprawie I Ns 104/15 k.64-65, zestawienie z podatkowej księgi przychodów i rozchodów k.66, protokół rozprawy z dnia 17 września 2015 r. w sprawie I Ns 104/15 k.67-76, umowa z dnia 2 października 2013 r. k.77-80, zestawienie transakcji handlowych k.81-83, faktura nr (...) z dnia 10.03.2016 r. k. 84, faktura nr (...) r. z dnia 3.02.2016 r. k.85, dokumenty dot. dochodów powoda k. 101, zestawienie wydatków k. 111, zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa k.122, zaświadczenie z Urzędu Skarbowego o dochodzie k.123, zeznanie o wysokości dochodu za rok 2016 k.124-127, przesłuchanie powoda k.144-145v, zawiadomienie o przesłaniu akt oskarżenia k.139, oświadczenie o potrąceniu k.141, oświadczenie z dnia 29.03.2017 r. k.142 i k.143, dokumenty znajdujące się w aktach Sądu Okręgowego w Olsztynie sygn. akt VI RC 89/14 oraz aktach Sądu Rejonowego w Olsztynie sygn. akt III RC 694/13 i I Ns 104/15, zeznania świadka B. G. k. 130-133, przesłuchanie stron k. 144-146).

Pozwany M. G. (1) pracuje zawodowo – prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług koparko-ładowarką. W okresie zimowym przynosi niskie dochody, z uwagi na małe zapotrzebowanie. Stawka godzinowa wynosi ok. 80 zł. Pozwany regularnie płaci alimenty na swojego małoletniego syna w kwocie 450 zł miesięcznie. Syn pozwanego ma 10 lat, mieszka z byłą żoną.

Wspólnie z matką B. G. (1) ponosi koszty utrzymania domu i zakupu opału ok. 2000 zł za sezon. Strony mieszkają w jednym domu. W domu założone są dwa liczniki – jeden na dom, drugi na warsztat, który zajmuje powód.

Pozwany pomaga finansowo swojej matce, ponosząc częściowo koszty utrzymania jej oraz najmłodszego z braci. Upoważnił matkę do swojego konta. Miesięcznie na zakupu spożywcze trzyosobowa rodzina przeznacza kwotę 1000-1200 zł. M. G. (1) spłaca dwa kredyty – jedna rata wynosi 380 zł, zaś druga 106 zł. Pozwany miał zabrane prawo jazdy ze względu na prowadzenie pojazdu pod wpływem alkoholu. W 2016 r. M. G. (1) zaczął wspólnie z matką uprawiać ziemię o powierzchni ok. 3 ha. Musiał kupić nawozy, w związku z czym poniósł znaczne koszty. Pozwany chciałby zając się uprawą większej powierzchni ziemi, ale ojciec nie wyraża na to zgody. Nie zezwala na korzystanie z maszyn, przez co pozwany korzysta z pomocy i sprzętu znajomych. W 2015 r. pozwany był dwukrotnie hospitalizowany z uwagi na problemy kardiologiczne.

(dowód: zeznanie podatkowe pozwanego za rok 2015 k.31-33, karta informacyjna z leczenia szpitalnego k.36-38, decyzja z dnia 1 lutego 2017 r. k.112, decyzja z dnia 12 lutego 2016 r. k.113, kserokopie dowodów wpłaty k. 114-118, potwierdzenie przelewu k. 119-120, dokumentacja medyczna matki pozwanego k. 121, przesłuchanie zeznania świadka B. G. k. 130-133, przesłuchanie stron k. 144-146 , pismo z dnia 19 kwietnia 2017 r. k.137-138, wezwanie z dnia 22 marca 2017 r. k.140)

Niniejszy stan faktyczny ustalono na podstawie dokumentów znajdujących się w aktach niniejszej sprawy. Przedstawione dokumenty nie budzą wątpliwości Sądu, nie zostały także zakwestionowane przez żadną ze stron. Ustalając stan faktyczny Sąd oparł się również dokumentach znajdujących się w aktach sprawy Sądu Okręgowego w Olsztynie sygn. akt VI RC 89/14, aktach Sądu Rejonowego w Olsztynie sygn. akt III RC 694/13 i I Ns 104/15 oraz na zeznaniach stron – powoda oraz pozwanego oraz świadka B. G. (1). Relacje stron w większości są poparte złożonymi dokumentami i nie budzą wątpliwości, różna jest natomiast ich wzajemna ocena co do sytuacji rodzinnej i materialnej, a argumenty powoda w większości nie znalazły potwierdzenia w materiale dowodowym.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługuje na uwzględnienie.

Roszczenia powoda wobec pozwanego oparte są na zasadzie wyrażonej w treści art. 129 § 1 kro, zgodnie z którym obowiązek alimentacyjny obciąża zstępnych przed wstępnymi, a wstępnych przed rodzeństwem; jeżeli jest kilku zstępnych lub wstępnych – obciąża bliższych stopniem przed dalszymi, oraz w treści art. 133 § 2 kro zgodnie z którym poza małoletnimi dziećmi, które nie są w stanie się samodzielnie utrzymać uprawniony do świadczeń alimentacyjnych jest tylko ten, kto znajduje się w niedostatku.

Zgodnie z orzecznictwem Sądu Najwyższego niedostatek polega na braku środków utrzymania, jak również na takiej sytuacji materialnej uprawnionego, która nie pozwala mu na zaspokojenie własnymi siłami swoich usprawiedliwionych potrzeb. Nie można uznać za niedostatek sytuacji, gdy osoba dorosła nie posiada środków na swoje utrzymanie, gdyż nie chce podjąć pracy zarobkowej, co do której brak jest przeciwwskazań. Dorosły, samodzielny, zdrowy człowiek w pierwszej kolejności powinien sam starać się o zaspokojenie swoich potrzeb własnymi siłami, a dopiero później domagać się alimentów od innych osób. W orzecznictwie przyjmuje się, że świadczenia alimentacyjne nie przysługują osobie zdolnej do pracy, jeśli z własnej winy nie wykorzystuje ona swoich zdolności, albo bez uzasadnionej przyczyny rezygnującej z dochodów.

Niedostatek jest przesłanką powstania obowiązku alimentacyjnego, gdy jego przyczyną są okoliczności niezależne od woli osoby ubiegającej się o alimenty, a świadczenia alimentacyjne nie przysługują osobie zdolnej do pracy, jeśli z własnej winy nie wykorzystuje ona swoich zdolności, albo bez uzasadnionej przyczyny rezygnującej z dochodów (A. S., Stosowanie art. 5 k.c. w sprawach o alimenty, P.. 1989, nr 5–7).

Analiza materiału dowodowego doprowadziła Sąd do przekonania, że powód nie znajduje się w niedostatku. Brak udowodnienia przez powoda stanu niedostatku uzasadnia więc oddalenie powództwa w oparciu o przepis art. 133 § 2 kro.

Powód przedstawiał swoją sytuację bytową i finansową jako trudną. W toku niniejszego postępowania wskazywał, że to on utrzymywał całe życie rodzinę i dom, robił wszystkie opłaty i zakupy, teraz sam nie ma z czego żyć, wobec czego domaga się alimentów od najstarszego syna – M. G. (1). Ponadto podnosił, że wdzięczność wobec rodziców jest obowiązkiem dzieci.

Okoliczności wskazane przez powoda pozostają w sprzeczności z tym, jak sytuację rodzinną i osobę ojca postrzegali przez te wszystkie lata jego najbliżsi – czyli żona B. G. (1) i synowie, w szczególności M. G. (2). Powód jest osobą bardzo zaradną i przedsiębiorczą. Od wielu lat podejmował się różnych form działalności gospodarczej, by mieć stałe źródło dochodu – prowadził sklep, zajmował się sprzedażą piór, prowadził żwirownię. Każda z tych aktywności dostarczała powodowi środki pieniężne, w szczególności żwirownia, dzięki której powód uzyskiwał znaczne dochody. Jego sytuacja materialna była bardzo dobra. Żona powoda aktywnie uczestniczyła w prowadzeniu działalności gospodarczej, zwłaszcza przy produkcji ozdób z piór, ale nie otrzymywała z tego tytułu żadnego wynagrodzenia.

Sprawa o zaspokojenie potrzeb rodziny oraz sprawa rozwodowa pogorszyły diametralnie relacje między stronami. Od 2015 r. powód zaprzestał alimentacji najmłodszego syna i żony, zlikwidował sklep, wyprzedał pozostały asortyment. Powód zaczął także wyprzedawać wspólne mienie ( np. ładowarkę Z.). Żwirownia nie przynosi dochodów, gdyż B. G. (1) nie zgadza się na rozszerzenie koncesji, a to z uwagi na nie rozliczenie się przez powoda z wcześniej uzyskanych przez J. G. należności ze spółki (...). Pomiędzy byłymi małżonkami trwa spór o podział majątku wspólnego.

Powyższa sytuacja w ocenie Sądu nie uzasadnia jednak orzeczenia wobec powoda alimentów od pozwanego. Powód nadal może prowadzić działalność gospodarczą w zakresie usług ślusarskich, spawalniczych i hydraulicznych. Ma narzędzia, doświadczenie, pozostaje dyspozycyjny. W końcu jest także współwłaścicielem gospodarstwa rolnego, które może przynosić dochody. Powód ma więc możliwości uzyskania dochodów z własnej pracy.

M. G. (1) w znacznym stopniu pomaga finansowo rodzinie. Wskazać w tym miejscu należy, że powód wraz z byłą żoną i synami mieszkają w tej samej nieruchomości, jednakże to pozwany obecnie ponosi większość opłat i kosztów związanych z utrzymaniem domu. Powód płaci jedynie za zużycie prądu w warsztacie, kurniku i zasilającym pompę do wody. Nie dokłada się do innych opłat, mimo że na co dzień korzysta z prądu i ogrzewania, za które płaci syn. Nie płaci także należności (opłat) do Narodowego Funduszu Ochrony (...), gdyż – jak wskazuje, płaci je za niego F., nie płaci składek na ubezpieczenie.

Strony postępowania są bardzo silnie skonfliktowane. Zauważalnym jest, że powód podejmuje działania mające utrudnić funkcjonowanie rodzinie, np. nie pozwala korzystać z maszyn rolniczych, zabrania uprawiać ziemi, celowo niszczy sprzęt, już w toku niniejszego postępowania sprzedał ładowarkę Z., podkreślając, że za jej zezłomowanie uzyskał „grosze jakieś 3.000 zł”.

Podstawowym kryterium orzeczenia o świadczeniu alimentacyjnym na podstawie art. 133 § 2 kro jest pozostawanie w niedostatku. Zdaniem Sądu, wskazanie przez powoda, że nie prowadzi już działalności gospodarczej i wobec tego nie ma na jedzenie czy odzież, nie jest podstawą do orzeczenia wobec niego alimentów od pozwanego. Tym bardziej jedyną okolicznością nie jest to, że syn ma być ojcu wdzięczny za to, że go utrzymywał od urodzenia. Obowiązek rodzica w zakresie utrzymania małoletniego dziecka nie może stanowić wyłącznej podstawy do domagania się w przyszłości od pełnoletniego dziecka niejako zwrotu nakładów w postaci alimentów, które rodzic poniósł na jego wychowanie czy utrzymanie. Rodzic może skutecznie domagać się alimentów od dorosłego dziecka tylko wówczas, gdy wykaże, że pozostaje w stanie niedostatku. Tego zaś powód w niniejszej sprawie nie wykazał.

Wobec ustalenia, że powód J. G. nie znajduje się w niedostatku, argumenty pozwanego, że zasądzenie alimentów na rzecz powoda byłoby sprzeczne z zasadami współżycia społecznego mają znaczenie drugorzędne. Stosownie do art. 144 ¹ kro zobowiązany może uchylić się od wykonania obowiązku alimentacyjnego względem uprawnionego, jeżeli żądanie alimentów jest sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. Bez wątpienia obecne zachowanie powoda wobec pozwanego, także podczas postępowania sądowego, jest naganne i w przypadku ustalenia niedostatku powoda mogłoby stanowić podstawę do oddalenia powództwa w oparciu o art. 144 ¹ kro.

Powód podczas przesłuchania podkreślał brak dochodów ze żwirowni, marginalizując możliwości uzyskiwania dochodów z gospodarstwa rolnego czy działalności usługowej. Wprost stwierdził, że „nie uprawia ziemi, bo mu się nie chce”, ukrywa faktyczne dochody. W stosunku do byłej żony i syna zachowuje się złośliwe i wulgarnie a nawet agresywnie. Wypowiedzi na rozprawie oraz oświadczenia w pismach procesowych w pełni potwierdzają, że powód pozostaje w ostrym konflikcie z B. G. (1) i pozwanym, a głównym powodem wytoczenia powództwa o alimenty jest wciąż nierozwiązana sprawa podziału wspólnego majątku, zwłaszcza w zakresie eksploatacji żwirowni i uzyskanych z niej dotychczas dochodów.

Konkludując, w ocenie Sądu powód J. G. nie wykazał faktycznie, że pozostaje w niedostatku. Powód jest w stanie samodzielnie się utrzymywać i ponosić koszty swojego utrzymania, co też dotychczas czynił. Potrafi znaleźć prace dorywcze zgodne z jego umiejętnościami i doświadczeniem. Jest bardzo przedsiębiorczą osobą. Ma dochody, za które jest w stanie opłacić koszty związane z wyżywieniem, zakupem odzieży, paliwa do samochodu czy też realizacją zamówień od klientów.

Pozwany natomiast pracuje zawodowo. Jego dochód nie jest regularny i stały, gdyż uwarunkowany jest warunkami atmosferycznymi i zapotrzebowaniem na rynku. Pozwany pomaga swoim najbliższym, w szczególności matce. Regularnie płaci alimenty na swojego syna. Wbrew działaniu ojca stara się pozyskać dodatkowe środki do budżetu domowego z gospodarstwa rolnego. Wspólnie z matką zajął się uprawą ziemi, chcąc poprawić swoją sytuację bytowo-materialną – w przeciwieństwie do powoda, który możliwość uzyskania dochodów utożsamia wyłącznie z eksploatacja żwirowni.

Z uwagi na wszystkie podniesione okoliczności na podstawie art. art. 133 § 2 kro orzeczono jak w punkcie I wyroku, gdyż nie została spełniona określona w tym przepisie przesłanka niedostatku powoda.

Na podstawie art. 102 kpc odstąpiono od obciążenia powoda kosztami sądowymi, mając na uwadze charakter żądania i sytuację materialna powoda.

SSR Ewa Ignatowicz - Firkowska