Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 grudnia 2013 r.

Sąd Apelacyjny w Rzeszowie, III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 4 grudnia 2013 r.

na rozprawie

sprawy z wniosku A. T.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w J.

o emeryturę

na skutek apelacji wniesionej przez wnioskodawcę

od wyroku Sądu Okręgowego w Krośnie

z dnia 6 marca 2013 r. sygn. akt IV U 578/12

oddala apelację

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 4 grudnia 2013r.

Decyzją z dnia 30 marca 2012 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w J. odmówił wnioskodawcy A. T. prawa do emerytury, dochodzonego wnioskiem z dnia 6 marca 2012 r. w trybie przepisów ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz. U z 2009r. Nr 153, poz. 1227 ze zm.).

Powołując w podstawie prawnej decyzji art. 184 w związku z art. 32 w/w ustawy, a także § 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8 poz. 43 ze zm.) organ rentowy stwierdził, że wnioskodawca nie spełnia wszystkich koniecznych przesłanek nabycia prawa do dochodzonego świadczenia jako, że nie udowodnił wymaganego 15-sto letniego okresu pracy w warunkach szczególnych. Ten bowiem uznany przez ZUS zamknął się wymiarze 5 lat 9 miesięcy i 15 dni ( od 26 maja 1969r. do 9 marca 1975r. –praca na stanowisku tokarza w (...) i nie uwzględniał wykazywanych także w świadectwie wykonywania pracy w szczególnych warunkach obejmującym w/w okres – okresów pracy wnioskodawcy u w/w pracodawcy :
- od 10 marca 1975r. do 25 października 1975r. na stanowisku kontrolera jakości ,

- od 7 listopada 1977r. do 8 maja 1983r. na stanowisku magazyniera, starszego magazyniera i konserwatora ustawiacza urządzeń kontrolno-pomiarowych ,

- i od 1 czerwca 1987r. do 31 sierpnia 1991r. na stanowisku kierownika sekcji planowo- dyspozycyjnej, przy uzasadnieniu , iż wobec braku zakresów czynności dotyczących wyżej wskazanych stanowisk pracy wnioskodawcy nie można przyjąć , iż
w tych okresach , wykonując pracę o charakterze kontroli międzyoperacyjnej, kontroli jakości produkcji czy dozoru inżynieryjno-technicznego wykonywał ją stale i w pełnym wymiarze czasu pracy bezpośrednio przy stanowiskach robotniczych gdzie praca wykonywana była w warunkach szczególnych .

Wnioskodawca A. T. odwołał się od decyzji ZUS do Sądu Okręgowego Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Krośnie.

W odwołaniu z dnia 2 maja 2012r. wnioskodawca wnosząc o zmianę zaskarżonej decyzji, poprzez potwierdzenie jego uprawnienia do dochodzonego świadczenia emerytalnego zarzucił, że wbrew stanowisku ZUS przedłożone przez niego świadectwo wykonywania pracy w szczególnych warunkach dostatecznie potwierdza wykonywanie tego rodzaju kwalifikowanego zatrudnienia we wszystkich wskazanych
w nim okresach ,w tym więc i w tych zakwestionowanych przez organ rentowy , a to stanowi o legitymowaniu się przez niego wymaganych okresem 15 –stu lat tak określonej pracy. Niezależnie od tego odwołujący naprowadzał, że brak zakresów czynności nie może determinować oceny charakteru jego pracy, zaś – mający być potwierdzony w postępowaniu sądowym zeznaniami wnioskowanych świadków- sposób jej wykonywania w narażeniu na czynniki szkodliwe dla zdrowia , przesądza
o tym , iż była to praca w warunkach szczególnych .

W odpowiedzi na odwołanie z dnia 10 maja 2012 r. , pozwany Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w J. wniósł o oddalenie żądania wnioskodawcy, z tych samych względów które legły u podstaw zaskarżonej decyzji.

Sąd Okręgowy Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Krośnie, po rozpoznaniu odwołania wnioskodawcy A. T., wyrokiem z dnia
6 marca 2013r. (sygn. akt IV U 578/12) oddalił odwołanie.

Na podstawie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego Sąd Okręgowy ustalił, że A. T. ur. (...) pobierający zasiłek przedemerytalny, wystąpił w dniu 6 marca 2012 r. do pozwanego organu rentowego z wnioskiem
o ustalenie prawa do emerytury z tytułu pracy w warunkach szczególnych, wykazując na dzień 1 stycznia 1999r. ogólny staż ubezpieczeniowy w wymiarze wynoszącym
32 lata 3 miesięcy i 15 dni. Do wniosku emerytalnego wnioskodawca załączył m. innymi świadectwo wykonywania pracy w warunkach szczególnych wystawione przez (...)w S. z okresu zatrudnienia w (...) ,w którym potwierdzono ,iż będąc zatrudniony u tego pracodawcy od 1 września 1969r. do 31 sierpnia 1991r. stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał pracę warunkach szczególnych:

1/ -od 26 maja 1969r. do 9 marca 1975r. na stanowisku tokarza – przy przyporządkowaniu tych prac do tych wymienionych w Wykazie A załącznika do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r. Dział III poz.23 i odpowiednio z Wykazu
A Dział III poz.23 pkt 3 zarządzenia Nr 3 Ministra Hutnictwa i Przemysłu Maszynowego z dnia 30 marca 1985r. w sprawie stanowisk pracy, na których wykonywane są prace w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze w zakładach pracy resortu hutnictwa i przemysłu maszynowego( Dz.Urz.MG.1985r.1.1.),

2/ - od 10 marca 1975r. do 25 października 1975r. na stanowisku kontrolera jakości - przy przyporządkowaniu tych prac do tych wymienionych w Wykazie A załącznika do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r. Dział XIV poz.24 i odpowiednio z Wykazu A Dział XIV poz.24 pkt 1 w/w zarządzenia resortowego ,

3/- od 7 listopada 1977r. do 8 maja 1983r. na stanowisku magazyniera, starszego magazyniera i konserwatora ustawiacza urządzeń kontrolno-pomiarowych - przy przyporządkowaniu tych prac do tych wymienionych w Wykazie A załącznika do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r. Dział XIV poz.17 i odpowiednio z Wykazu A Dział XIV poz.17 pkt 6 w/w zarządzenia resortowego ,

4/- od 1 czerwca 1987r. do 31 sierpnia 1991r. na stanowisku kierownika sekcji planowo- dyspozycyjnej- przy tożsamym co uprzednio przyporządkowaniu tych prac do tych wymienionych w Wykazie A załącznika do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r. Dział XIV poz.17 i odpowiednio z Wykazu A Dział XIV poz.17 pkt 6 w/w zarządzenia resortowego.

Ocena tego dokumentu , powiązana z analizą przedłożonych przez jego autora dokumentów obrazujących przebieg zatrudnienia wnioskodawcy ( umowy o pracę , angaży , zawiadomień o przeszeregowaniu itp. , przy jednoczesnej informacji o braku zakresów czynności na poszczególnych stanowiskach pracy), skutkowała wydaniem przez pozwany organ rentowy w dniu 30 marca 2012r. – zaskarżonej w niniejszym postępowaniu - decyzji odmawiającej A. T. prawa do emerytury, przy przyjęciu ,iż nie dowiódł on wymaganego okresu 15-stu lat pracy w warunkach szczególnych , a jedynie w wymiarze 5 lat , 9 miesięcy i 5 dni , co odniesione zostało do pierwszego z wyżej wskazanych okresów pracy wnioskodawcy w(...)na stanowisku tokarza. Opierając się następnie zarówno na dowodach z dokumentów ( aktach osobowych odwołującego , schematach organizacyjnych Wydziałów na których miał on w spornych okresach czasu pracować ) jak i dowodach osobowych ( z zeznań świadków J. S., M. F., R. B. , J. M. jak też samego wnioskodawcy ) ,Sąd I instancji ustalił, że A. T. z dniem 26 maja1969r. zatrudniony został w (...) na stanowisku tokarza w Wydziale Obróbki Wiórowej i Plastycznej. 10 marca 1975r. nastąpiła zmiana stanowiska pracy - odwołujący rozpoczął pracę jako kontroler jakości wyrobów metalowych będąc przydzielony do (...)w Z. . Do jego obowiązków należało sprawdzanie jakości wyprodukowanych elementów na wszystkich wydziałach , tak więc na wydziale spawalniczym W-7, tłoczni –W-9 i wydziale obróbki mechanicznej W-10 . Niezależnie od tego wnioskodawca kontrolował jakość gotowych naczep i przyczep. Z dniem 25 października 1975r. A. T. powołany został do odbycia zasadniczej służby wojskowej ,
z której powrócił w dniu 7 listopada 1977r. obejmując stanowisko magazyniera magazynu przedmontażowego. W magazynie tym gromadzone były detale do przyczep
i naczep wyprodukowane w zakładzie , a zadaniem wnioskodawcy było ich przyjmowanie na stan, ewidencjonowanie w dokumentacji magazynowej i wydawanie
z magazynu, za co ponosił materialną odpowiedzialność. Z dniem 1 stycznia 1980r. odwołujący przeszeregowany został na stanowisko starszego magazyniera ,co wiązało się wyłącznie ze zmianą stawki wynagrodzenia , zaś w dniu 2 listopada 1980r. powierzono mu obowiązki konserwatora ustawiacza urządzeń kontrolno-pomiarowych w dziale produkcji/ magazyn przedmontażowy ,w ramach których miał zajmować się przecinaniem , używanych do hydrauliki przyczep , gumowych węży na stalowym uzbrojeniu . W końcu z dniem 1 czerwca 1987r. wnioskodawca objął stanowisko kierownika Sekcji Planowo- Dyspozytorskiej w Wydziale Malarni i Mieszalni Farb , które zajmował aż do dnia ustania zatrudnienia tj. 31 sierpnia 1991r. Sekcja ta mieściła się w osobnym budynku usytuowanym przed halą produkcyjną w odległości około 50 m od pierwszego stanowiska lakierniczego i stanowiła jeden z członów Wydziału Malarni i Mieszalni Farb. Tworzyło ją 20 zatrudnionych na różnych stanowiskach pracy w tym kierowcy wózków widłowych, referenci ,laboranci czy dyspozytorzy , którymi kierował A. T.. Zadaniem wnioskodawcy było generalnie zabezpieczenie farb potrzebnych do malowania przyczep i naczep . Odwołujący otrzymywał od kierownika Malarni , oparte na planach produkcyjnych, zapotrzebowania na określoną ilość farb ,po czym podejmował decyzje o zleceniu ich poboru
z magazynu i przekazaniu do mieszalni . Bezpośrednio czynności te były wykonywane przez podległych mu dyspozytorów , referentów czy – gdy idzie o dozór nad samym procesem mieszania farb- laborantów oraz mistrzów. Wnioskodawca był zobowiązany do sporządnia raportów dziennych z pracy Sekcji , odpowiedzialny był także za jej sprawy osobowe. Wydanie przez (...). w S. -następcę prawnego pracodawcy A. T. -świadectwa wykonywania pracy w warunkach szczególnych obejmującego wszystkie wyżej wskazane okresy jego pracy , nastąpiło bez analizy zawartości akt osobowych ,wyłącznie w oparciu o przygotowaną przez samego wnioskodawcę ankietę osobową , w której -w odniesieniu od poszczególnych okresów- inni mający być w tym czasie zatrudnieni razem z wnioskodawcą – potwierdzali ,że pracował on w warunkach szczególnych , przy czym gdy idzie o zajmowane przez niego stanowiska kontrolera jakości i magazyniera , przy uzasadnieniu ,iż była to praca w bezpośrednim sąsiedztwie stanowisk lakierniczych. W świetle powyższych ustaleń Sąd Okręgowy w Krośnie uznał ,że wbrew treści tego kwalifikowanego dowodu ( świadectwa wykonywania pracy w warunkach szczególnych , które nie tylko , że nie zostało prawidłowo sporządzone ale nadto nie ma mocy wiążącej dla orzekającego sądu) praca wnioskodawcy A. T. w trzech zakwestionowanych przez ZUS okresach nie może być uznana za pracę w warunkach szczególnych w rozumieniu przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8 poz. 43 ze zm.) ,czy przepisów wykonawczego w stosunku do tego rozporządzenia zarządzenia resortowego tj. zarządzenia Nr 3 Ministra Hutnictwa i Przemysłu Maszynowego z dnia 30 marca 1985r. w sprawie stanowisk pracy, na których wykonywane są prace w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze w zakładach pracy resortu hutnictwa i przemysłu maszynowego( Dz.Urz.MG.1985r.1.1.). Jak podkreślił bowiem
w tym względzie Sąd I instancji w odniesieniu do pracy na stanowisku kontrolera jakości samo świadectwo nie precyzowało tak wydziałów czy oddziałów , których kontrolo ta miała dotyczyć ,nie mówiąc już o wskazaniu konkretnych stanowisk pracy , gdzie praca wykonywana była w warunkach szczególnych , a przy których bezpośrednio kontrola ta miała być wykonywana . Same zaś zeznania odwołującego dowodzą ,iż sprawowana przez niego kontrola jakości dotyczyła szeregu wydziałów ,
w tym i kontroli jakości wyrobów gotowych , co skutkuje tym, iż ostatecznie nie można przyjąć za udowodnione , aby wnioskodawca stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał czynności kontrolne bezpośrednio przy stanowiskach pracy na których praca wykonywana była w warunkach szczególnych. Z kolei gdy idzie o dwa dalsze okresy- pracy wnioskodawcy na stanowisku magazyniera , ustawiacza urządzeń ,czy w końcu kierownika sekcji – to omawiane świadectwo, kwalifikowało je do prac w warunkach szczególnych wymienionych pod poz. 17 Działu XIV Wykazu A załącznika do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r. i odpowiednio prac z Wykazu A Działu XIV poz.17 pkt 6 zarządzenia resortowego , co oznacza ,iż miały być to prace przy lakierowaniu ręcznym lub natryskowym niezhermetyzowanym – w tym także innych niż lakiernicy pracowników zatrudnionych w pomieszczeniach lakierni zhermetyzowanych w bezpośrednim sąsiedztwie stanowisk lakierniczych. Tymczasem praca wnioskodawcy nie odbywała się w takich warunkach . Zarówno bowiem magazyn jak i siedziba sekcji stanowiące stałe miejsce pracy odwołującego usytuowane były poza stanowiskami lakierniczymi i to w znacznej od nich odległości. Przystępując tym samym do końcowej oceny prawnej sprawy, Sąd Okręgowy w Krośnie uznał żądanie odwołania za nieuzasadnione , a zaskarżoną decyzję ZUS za trafną i odpowiadającą prawu , przy podzieleniu stanowiska pozwanego organu rentowego co do nie spełnienia przez wnioskodawcę A. T. wszystkich koniecznych przesłanek nabycia prawa do dochodzonego świadczenia emerytalnego przewidzianych w art.184 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz. U z 2009r. Nr 153, poz. 1227 ze zm.). W podstawie prawnej wyroku powołany także został
art. 477 ^{( 14)} § 1 kpc.

Wyrok Sądu Okręgowego Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Krośnie z dnia 6 marca 2013r. zaskarżony został przez wnioskodawcę A. T..

W apelacji z dnia 7 maja 2013 r. (v. k. 38-44 ) wnioskodawca zarzucając naruszenie prawa procesowego tj. w szczególności art. 233 § 1 kpc przez błędną ocenę dowodów ( selektywną i zawężającą ) , jak również art. 227 kpc przez bezzasadne pominięcie dowodu z zeznań świadka S. G. , co doprowadzić miało do niezasadnej odmowy uznania jego pracy na stanowiskach kontrolera jakości , magazyniera czy kierownika sekcji za pracę w warunkach szczególnych , a w konsekwencji odmowy przyznania prawa do emerytury, wnosił o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez potwierdzenie jego uprawnienia do dochodzonego świadczenia , ewentualnie uchylenie wyroku Sądu Okręgowego w Krośnie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania temu Sądowi. W uzasadnieniu wniesionego środka odwoławczego skarżący przede wszystkim akcentował ,że pomimo dopuszczenia przez Sąd I instancji dowodu z zeznań wnioskowanego przez niego świadka S. G., dowód ten – na skutek sytuacji zdrowotnej świadka uniemożliwiającej mu osobiste stawiennictwo w sądzie - nie został przeprowadzony i to bez uprzedniego uchylenia postanowienia dowodowego sądu , jak i cofnięcia przez niego tego wniosku dowodowego, zaś zeznania w/w są na tyle istotne ,że prowadzić by mogły do potwierdzenia wykonywania pracy w warunkach szczególnych w okresie od 7 listopada 1977r. do 8 maja 1983r. kiedy to zajmował stanowiska magazyniera czy ustawiacza. W ocenie skarżącego ta sytuacja wymagała więc przesłuchania wskazywanego świadka w miejscu jego zamieszkania , a skoro Sąd Okręgowy tego nie uczynił ,to powyższe uchybienie uzasadnia wniosek o uchylenie zaskarżonego wyroku. Niezależnie od tego apelujący podnosił ,że wybiórczo potraktowane zostały zeznania świadka R. B. , jak też on sam został jedynie pobieżnie wysłuchany
w aspekcie specyfiki jego pracy na stanowisku kierownika sekcji ,co doprowadziło do niezasadnego przyjęcia ,iż jego praca na tym stanowisku nie odbywała się w sąsiedztwie stanowisk lakierniczych . W końcu odwołujący zauważał ,że Sąd I instancji w swojej ocenie pominął treść świadectwa wykonywania pracy w warunkach szczególnych , a wbrew stanowisku tego Sądu był to dokument sporządzony rzetelnie i zgodnie z wymogami prawa.

Pozwany organ rentowy nie ustosunkował się do treści apelacji wnioskodawcy.

Sąd Apelacyjny w Rzeszowie ,rozpoznając apelację wnioskodawcy A. T. zważył, co następuje;

Wniesiony przez wnioskodawcę środek odwoławczy nie może wywrzeć pożądanego skutku.

Zaskarżony bowiem wyrok Sądu Okręgowego w Krośnie z dnia 6 marca 2013r. uznany być musi w swym ostatecznym wyniku za trafny i odpowiadający prawu , pomimo pewnych uchybień procesowych , jakich dopuścił się Sąd I instancji , które jednak – w ocenie tut. Sądu – pozostają bez wpływu na końcowy wynik sprawy. Jakkolwiek bowiem zgodzić się ze skarżącym przyjdzie co do tego , że Sąd Okręgowy w Krośnie formalnie nie rozstrzygnął o losach jego wniosku dowodowego
( przesłuchaniu świadka S. G. ) faktycznie rezygnując z jego zeznań , to jednak nie można nie zauważać , iż w/w miał świadczyć na okoliczność rodzaju – specyfiki pracy wnioskodawcy wyłącznie w odniesieniu do drugiego ze spornych okresów ( od 7 listopada 1977r. do 8 maja 1983r.) , kiedy zajmował on stanowisko magazyniera czy ustawiacza , którego czasokres 5-ciu lat, 6 miesięcy i 2 dni i tak sam w sobie był niedostateczny do wypełnienia brakującego okresu 15-stu lat pracy w warunkach szczególnych ( w przypadku odwołującego koniecznym było bowiem potwierdzenie tego kwalifikowanego zatrudnienia we wszystkich trzech spornych okresach). Nie dość na tym –pisemne oświadczenie w/w świadka i tak zalegało
w aktach osobowych wnioskodawcy , w końcu też inny ze wskazanych przez odwołującego świadków tj.J. M. zeznawał na te same okoliczności na jakie powołany został świadek S. G.. Konkludując ,faktyczna rezygnacja z zeznań tego świadka przez Sąd Okręgowy w Krośnie , w szczególności wobec treści pozostałych zgromadzonych w sprawie dowodów, była ze wszech miar usprawiedliwiona , a jedyne uchybie tego Sądu polegało na tym, iż decyzja o pominięciu tego dowodu nie przybrała formalnej formy procesowej . Jest to też jedyna wadliwość proceduralna Sądu Okręgowego , bo co do dalszych podnoszonych przez skarżącego w apelacji nie są one w żadnym razie podzielane przez tut. Sąd Apelacyjny . I tak odnosząc się kolejno do każdego z zarzutów zauważyć już na wstępie przyjdzie , że tak mocno akcentowane przez skarżącego dołączone przez niego do wniosku emerytalnego świadectwo wykonywania pracy w warunkach szczególnych zostało właściwie ocenione przez Sąd I instancji jako dowód niemiarodajny ( a jako dokument prywatny
w rozumieniu art. 245 kpc podlegało takiej ocenie jak każdy inny dowód w sprawie -por. m.in. wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 30 listopada 2006 r. III AUa 466/06 LEX nr 310487 , czy Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 26 września 2012 r. III AUa 466/12 LEX nr 1223267).Tak jak bowiem już wstępnie słusznie podkreślone zostało , świadectwo to nie spełniało wszystkich wymagań formalnych przewidzianych dla wzoru tego rodzaju dokumentu (tu choćby poprzez brak wskazania wydziałów czy oddziałów , na których sprawowana przez wnioskodawcę kontrola jakości miała się odbywać ,nie mówiąc już o podaniu konkretnych stanowisk pracy , gdzie praca wykonywana była w warunkach szczególnych , a przy których bezpośrednio kontrola ta miała być wykonywana), niezależnie od tego , że inne zgromadzone w sprawie dowody dobitnie podważały jego treść. Dość bowiem powiedzieć ,że tylko w odniesieniu do trzeciego ze spornych okresów(od 1 czerwca 1987r. do
31 sierpnia 1991r.- w wymiarze 4 lat i 3 miesięcy ) , którego uznanie za pracę w warunkach szczególnych przy uwzględnieniu dwóch pozostałych ,determinowało końcowy osąd sprawy ( przesądzenie legitymowania się przez wnioskodawcę 15-sto letnim okresem tego rodzaju pracy) –omawiany dokument pracę odwołującego na stanowisku kierowniczym ,przyporządkowywał do prac z poz.17 Działu XIV Wykazu A załącznika do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r. , a więc do lakierowania ręcznego lub natryskowego niezhermetyzowanego, gdy tymczasem ponad wszelką wątpliwość tego rodzaju prac wnioskodawca nigdy nie wykonywał . Co prawda autor omawianego świadectwa dokonał też dodatkowego przyporządkowania tych prac do tych wymienionym w zarządzeniu resortowym pod poz.17pkt 6 Działu XIV , gdzie rozciągnięto ocenę pracy w warunkach szczególnych także na innych pracowników zatrudnionych w pomieszczeniach lakierni zhermetyzowanej – w bezpośrednim sąsiedztwie stanowisk lakierniczych , nie mniej jednak – tak jak trafnie ustalił to Sąd I instancji ( w drodze dowodu z zeznań świadków R. B., czy J. S. , które w tym zakresie nie są podważane przez skarżącego, jak
i zeznań jego samego –gdzie miał zapewnioną pełną swobodę wypowiedzi , stąd dziwić musi zarzut pobieżnego wysychania) również takiej pracy odwołujący nie wykonywał , bo trudno uznać za bezpośrednie sąsiedztwo prac wykonywanych w stosunku do siebie w odległości co najmniej 50 metrów i to w sytuacji gdy stałe miejsce pracy wnioskodawcy jako kierownika sekcji było zlokalizowane wyodrębnionym od hali produkcyjnej budynku . W tym miejscu właściwa też będzie uwaga, że w/w świadek S. ,którego pisemne oświadczenie w ankiecie osobowej legło u podstaw wydania wnioskodawcy świadectwa wykonywania pracy w warunkach szczególnych ( vide k-2 akt osobowych ) , w oświadczeniu tym w żadnym razie nie zawarł stwierdzenia o wykonywaniu przez odwołującego pracy kierownika sekcji w bezpośrednim sąsiedztwie stanowisk lakierniczych , co potwierdzone też zostało w jego zeznaniach przed Sądem I instancji. W końcu przyjdzie też zauważyć- na co nie zwrócił uwagi Sąd Okręgowy w Krośnie-, że omawiane resortowe rozciągnięcie uprawnień na inne od stanowiska lakiernika stanowiska pracy , było niedopuszczalne, bo wykraczało poza ramy delegacji rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r. W tej więc sytuacji gdy przepisy resortowe mają jedynie charakter pomocniczy – nienormatywny (tak w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 16 grudnia 2004 r. II UK 79/04 OSNP 2005/14/214) , a w przepisach w/w rozporządzenia Rady Ministrów z dnia
7 lutego 1983r. takich innych od lakierniczych stanowisk pracy nie przewidziano , nie mogły być one i tak uznane za wykonywane w warunkach szczególnych ( tak z kolei w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 20 października 2005r. I UK 41/05 OSNP 2006/19-20/306) . Abstrahując zaś od dokonanego w świadectwie wykonywania pracy w warunkach szczególnych przyporządkowania prac wnioskodawcy z omawianego okresu – wobec twierdzeń skarżącego o narażeniu na czynniki szkodliwe dla zdrowia w sytuacji przebywania przez niego na hali kiedy nadzorował mieszanie farb – należy zdecydowanie wykluczyć możliwość uznania ich za te kwalifikowane pod poz. 24 Działu XIV Wykazu A załącznika do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia
7 lutego 1983r. W tym bowiem względzie koniecznym jest aby nadzór miał charakter tak bezpośredni jak i stały ( bliżej na ten temat między innymi w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 24 listopada 2011r. I UK 164/11 LEX nr 1125989 , czy w postanowieniu tego Sądu z dnia 23 marca 2012r. II UK 297/11 LEX nr 1214582) , gdy tymczasem sam wnioskodawca z jednej strony nie przeczy , że w wykonywaniu nadzoru posługiwał się podległymi choćby mistrzami , czy dyspozytorami , zaś jego obecność na hali nie była stała i pełnowymiarowa. Jakkolwiek nie przesądzający , acz znamienny jest również w tym względzie -przyznany przez odwołującego –fakt ,nie pobierania tzw. dodatku szkodliwego w okresie pracy na stanowisku kierowniczym . Wszystko to razem prowadzić więc musi do podzielenia stanowiska Sądu Okręgowego w Krośnie o braku podstaw do uznania omawianego okresu za pracę wnioskodawcy w warunkach szczególnych , co z uwagi na jego wymiar czasowy , zwalnia już Sąd II instancji z obowiązku oceny prawidłowości tak wyrażonego poglądu Sądu I instancji w odniesieniu do dwóch dalszych spornych okresów zatrudnienia odwołującego ( jakkolwiek i w tym zakresie nie można przypisać wadliwości w rozumowaniu tego Sądu) .

Podzielając tym samym w postępowaniu odwoławczym dokonaną przez Sąd Okręgowy w Krośnie ocenę prawną sprawy , sprowadzającą się do stwierdzenia ,że A. T. nie spełnił wszystkich koniecznych przesłanek nabycia prawa do dochodzonego świadczenia emerytalnego, przewidzianych w art.184 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz. U z 2009r. Nr 153, poz. 1227 ze zm.) , na podstawie art.385 kpc orzeczono o oddaleniu apelacji wnioskodawcy.