Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 maja 2013 r.

Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VI Wydział Karny – Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący SSO Włodzimierz Suwała (spr.)

Sędziowie SO Beata Tymoszów

SR del. Konrad Gradek

Protokolant sekr. sądowy Anna Kotwica

przy udziale prokuratora Grażyny Maleszewskiej

po rozpoznaniu w dniu 15 maja 2013 r.

sprawy A. G.

oskarżonej o przestępstwa z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 12 kk i z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii

na skutek apelacji wniesionej przez oskarżoną

od wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi - Północ w Warszawie

z dnia 4 czerwca 2012 r. sygn. akt III K 82/12

zaskarżony wyrok uchyla i sprawę przekazuje Sądowi Rejonowemu dla Warszawy Pragi - Północ w Warszawie do ponownego rozpoznania.

sygn. akt VI Ka 1578/12

UZASADNIENIE

W dniu 19 4 czerwca 2012 roku Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi – Północ w Warszawie wydał wyrok w sprawie III K 82/12, mocą którego oskarżoną A. G. uznał za winną popełnienia przypisanych jej czynów z art. 12 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. i art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii.

Wyrok ów zaskarżyła osobistą apelacją A. G., lecz niezależnie od treści od treści tej apelacji Sąd Okręgowy zmuszony był uchylić zaskarżony wyrok w całości a sprawę przekazać Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

Powodami do podjęcia tej, niejako z urzędu, decyzji w postępowaniu odwoławczym była następująca sytuacja procesowa jaka zaistniała na rozprawie głównej w dniu 4 czerwca 2012 r. Z zapisu protokołu owej rozprawy wynika ( k. 482 – 485 ), że obrońca oskarżonej w jej imieniu złożył wniosek o wydanie wyroku w trybie art. 387 k.p.k., który zawierał też skonkretyzowane propozycje w zakresie: rozstrzygnięć w zakresie wymiaru kary za każdy z zarzucanych A. G. czynów; kary łącznej o wolnościowym charakterze; środków probacyjnych oraz kosztów postępowania. Na tak sformułowany wniosek obrońcy wyrazili zgodę oskarżona, prokurator oraz oskarżyciele posiłkowi. W tym stanie rzeczy Sąd rejonowy na podstawie art. 387 § 1 i 2 k.p.k. postanowił „ uwzględnić wniosek oskarżonej o wydanie wyroku skazującego albowiem okoliczności nie budzą wątpliwości, cele postępowania zostaną osiągnięte mimo nie przeprowadzenia rozprawy w całości, a Prokurator i pokrzywdzeni się temu nie sprzeciwiają”. W kontekście powyższej decyzji Sąd I instancji na podstawie art. 387 § 4 k.p.k. dokonał ujawnienia istniejącego w sprawie, a zebranego w postępowaniu przygotowawczym, osobowego i bezosobowego materiału dowodowego.

Najwyraźniej jednak istniały jakieś wątpliwości co do okoliczności czynów zarzucanych w a/o A. G. gdyż, w dalszym ciągu omawianej rozprawy głównej, Sąd Rejonowy, po wspomnianym zaliczeniu dowodów, od razu uprzedził strony procesowe ( na podstawie art. 399 § 1 k.p.k. ) o możliwości zastosowania w zakresie czynów opisanych w pkt 1 i 3 a/o kwalifikacji z art. 91 § 1 k.k. lub art. 12 k.k.; nadto na podstawie art. 387 § 2 k.p.k. „ wniosku zgłoszonego w trybie art. 387 k.p.k. nie uwzględnił z uwagi na uprzedzenie o możliwości zmiany kwalifikacji prawnej”.

Zdaniem Sądu Okręgowego, pomimo tego, że w protokole rozprawy odnotowano, iż strony po powyżej opisanych decyzjach sądu orzekającego nie zgłosiły „wniosków dowodowych” ani nie wnosiły o zaliczenie „innych dowodów”, Sąd rejonowy nie mógł w sposób prawidłowy od razu przejść do zamknięcia przewodu sądowego, odebrania końcowych głosów stron i wydania zaskarżonego wyroku. W istocie bowiem wyrok ów Sąd I instancji wydał bez poprzedzenia go procesowym ujawnieniem ( poza wyjaśnieniami oskarżonej ) zabezpieczonego w toku postępowania przygotowawczego materiału dowodowego w postaci zeznań świadków i dokumentów – zatem, wbrew treści art. 410 k.p.k., podstawę tego wyroku nie stanowił całokształt okoliczności ujawnionych w toku rozprawy głównej. Wcześniejsze, wyżej opisane, ujawnienie istniejących dowodów w trybie art. 387 § 4 k.p.k., byłoby tylko prawidłowe w sytuacji, kiedy zaskarżony wyrok rzeczywiście był wydany w warunkach określonych w art. 387 § 1 i 2 k.p.k. Jak wiadomo tak się nie stało, więc po wspomnianej ostatecznej decyzji Sądu Rejonowego o nieuwzględnieniu wniosku oskarżonej o wydanie wyroku skazującego w trybie art. 387 k.p.k., powinien nastąpić dalszy bieg przewodu sądowego na rozprawie głównej w postaci przesłuchania na niej wnioskowanych w a/o świadków, przeprowadzenia dowodów z dokumentów itd w sposób uregulowany w art. 391 k.p.k. i następnych. A przynajmniej Sąd orzekający powinien spróbować skorzystać z instytucji określonej w art. 388 k.p.k. – czego, niestety, w realiach nin. procesu także zaniechał.

Wskazane wyżej naruszenia przepisów procesowych przez Sąd I instancji z pewnością mogły mieć znaczący wpływ na treść zaskarżonego wyroku – a nie są one możliwe do konwalidowanie przez Sąd odwoławczy w toku jego postępowania.

Na marginesie wypada wskazać, iż akt oskarżenia w nin. sprawie wpłynął do Sądu I instancji wraz ze złożonym przez prokuratora w trybie art. 335 § 1 k.p.k. wnioskiem o skazanie A. G. bez przeprowadzenia rozprawy ( k. 464 ). Akta sprawy pokazują, że w tej kwestii Sąd orzekający nie przeprowadził żadnego posiedzenia w myśl uregulowania zawartego w art. 343 § 5 k.p.k., a zatem i nie podjął też w sposób formalny żadnego ustosunkowania się do tego wniosku, zwłaszcza o jego nieuwzględnieniu i rozpoznaniu sprawy na zasadach ^ogólnych, przed wydaniem zarządzenia z dnia 30 marca 2012 o wyznaczeniu rozprawy głównej ( k. 472 ) i przed rozpoczęciem rozprawy głównej z dnia 4 czerwca 2012 r. Wprawdzie to akurat nie ma istotniejszego znaczenia w dotychczasowym procesie – niemniej raczej wypada zachowywać przewidzianą w kodeksie postępowania karnego kolejność poszczególnych czynności proceduralnych.

Przy zatem ponownym rozpoznaniu nin. sprawy, także też w kontekście zarzutów i treści apelacji A. G. ( co do zasadności których, w świetle powodów uchylenia zaskarżonego wyroku, przedwczesnym byłoby ustosunkowanie się przez Sąd Okręgowy ), należy skierować ją na rozprawę główną celem przeprowadzenia przewodu sądowego zgodnie z tyczącymi go uregulowaniami kodeksu postępowania karnego i ewentualnymi wnioskami stron procesowych co do dalszego trybu procedowania przed Sądem I instancji.

Dla tych wszystkich względów Sąd Okręgowy orzekł jak w wyroku.