Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 grudnia 2013 r.

Sąd Okręgowy w Koszalinie V Wydział Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący - Sędzia: SO Bogdan Lewandowski

Protokolant: sekr. sąd. Anna Andrzejewska

przy udziale oskarżyciela publicznego ---

po rozpoznaniu w dniu 18 grudnia 2013 r.

sprawy J. I.

obwinionego o czyn z art. 27a ust. 1 pkt. 2a i b oraz art. 27 b ust. 1 ustawy z dnia 18 kwietnia 1985 r. o rybactwie śródlądowym

na skutek apelacji wniesionej przez obwinionego

od wyroku Sądu Rejonowego w Wałczu

z dnia 22 października 2013 r. sygn. akt II W 1068/13

I.  zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że uchyla rozstrzygnięcia zawarte w punktach 2 i 4 o podaniu wyroku do publicznej wiadomości i przepadku rzeczy,

II.  w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy,

III.  zwalnia obwinionego od uiszczenia zryczałtowanych wydatków za postępowanie odwoławcze i od opłaty.

Sygn. akt V Ka 766/13

UZASADNIENIE

J. I. został obwiniony o to, że:

- w dniu 24 listopada 2012 roku o godzinie 13:00 na jeziorze L. dokonał amatorskiego połowu ryb nie posiadając przy sobie karty wędkarskiej;

- w tym samym miejscu i czasie dokonywał amatorskiego połowu ryb nie mając zezwolenia na połów;

- w tym samym miejscu i czasie odłowił ryby szczupaki poniżej wymiaru ochronnego

tj. o czyn z art. 27a ust. l pkt. 2 a i b oraz art. 27b ust. 1 ustawy z dnia 18.04.1985r. o rybactwie śródlądowym (Dz.U.2009.189.1471 j.t. ze zm.)

Sąd Rejonowy w Wałczu wyrokiem z dnia 22 października 2013 roku w sprawie II W 1068/13:

I.  uznał obwinionego J. I. za winnego czynów zarzucanych obwinieniem tj. czynów z art. 27a ust. 1 pkt. 2a oraz z art. 27b ust. 1 pkt. 1 ustawy z dnia 18 kwietnia 1985 roku o rybactwie śródlądowym i za to na podstawie art. 27b ust. 1 ustawy z dnia 18 kwietnia 1985 roku o rybactwie śródlądowym w zw. z art. 9§2 k.w. w zw. z art. 24§1 i 3 k.w. wymierzył mu karę grzywny w wysokości 300 zł (trzysta złotych);

II.  na podstawie art. 27a ust. 3 ustawy z dnia 18 kwietnia 1985 roku o rybactwie śródlądowym orzekł o podaniu orzeczenia o ukaraniu do publicznej wiadomości poprzez jego wywieszenie na tablicy informacyjnej urzędu Miasta i Gminy w T. na okres 30 dni;

III.  na podstawie art. 27a ust. 4 pkt. 1 b ustawy z dnia 18.04.1985 roku o rybactwie śródlądowym orzekł od obwinionego J. I. na rzecz Zakładu (...) spółka jawna w W. nawiązkę w kwocie 114,40 zł (sto czternaście złotych i 40/100);

IV.  na podstawie art. 27a ust. 4 pkt. 2 ustawy z dnia 18 kwietnia 1985 roku o rybactwie śródlądowym orzekł przepadek na rzecz uprawnionego do rybactwa Zakładu (...) spółka jawna w W. dwóch wędek spinningowych oraz pudełka z przynętami;

V.  na podstawie art. 119 k.p.w. w zw. z art. 624§1 k.p.k. oraz art. 21 pkt. 2 w zw. z art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych zwolnił obwinionego J. I. od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych, w tym nie wymierzył mu opłaty.

Od powyższego wyroku apelację wywiódł osobiście obwiniony, który zaskarżonemu orzeczeniu zarzucił błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku poprzez uznanie, że obwiniony dopuścił się zarzucanych jemu czynów. Obwiniony podniósł, iż w czasie kontroli posiadał przy sobie kartę wędkarską, a strażnicy Społecznej Straży Rybackiej żądali jedynie okazania upoważnienia do amatorskiego połowu ryb. Nadto obwiniony zarzucił błąd w ustaleniach faktycznych polegający na przyjęciu, że odłowione przez niego ryby były poniżej wymiaru ochronnego tylko na podstawie ich zważenia bez dokonania stosowanego pomiaru ryb.

Podnosząc powyższe zarzuty obwiniony wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie od zarzucanych czynów.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja skutkowała zmianą wyroku w zakresie punktu 2 i 4 wyroku poprzez uchylenie zawartych w nich rozstrzygnięć o podaniu wyroku do publicznej wiadomości i przepadku rzeczy.

Za niezasadne należało jednakże uznać podniesione przez obwinionego w apelacji zarzuty.

Dokonana przez Sąd Rejonowy w Wałczu analiza materiału dowodowego jest prawidłowa i w pełni odpowiada dyrektywom określonym w art. 4 k.p.k. w zw. z art. 8 k.p.s.w. Za takie też należy uznać wyprowadzone z niej wnioski, w tym ustalenia odnośnie stanu faktycznego sprawy. Zaprezentowanym przez Sąd pierwszej instancji ocenom i poglądom, obwiniony przeciwstawia w apelacji własne opinie, przy czym wywody te stanowią przyjętą przez niego w sprawie linię obrony i nie zasługują na uwzględnienie.

Przede wszystkim należy zwrócić uwagę, że dla oceny winy obwinionego o wykroczenie z art. 27a ust. 1 pkt. 2a ustawy z dnia 18 kwietnia 1985 roku o rybactwie śródlądowym nie ma znaczenia posiadanie przez niego karty wędkarskiej w ogóle lecz wymagane jest ustalenie czy obwiniony posiadał wymagany dokument przy sobie w chwili amatorskiego połowu ryb.

Sąd pierwszej instancji słusznie dał wiarę świadkom T. K., J. W. i W. K. (1), których zeznania były spójne, wzajemnie się uzupełniające i Sąd nie miał żadnych podstaw do tego by odmówić im waloru wiarygodności. Wbrew zarzutom obwinionego świadek J. W. nie zeznał, że obwiniony posiadał przy sobie wymagane dokumenty, lecz wskazał, że ich okazania strażnicy żądali i nie pamięta czy w chwili kontroli obwiniony posiadał je przy sobie. Nie ma również żadnych podstaw do przyjęcia, że strażnicy nie żądali okazania karty wędkarskiej, bowiem z zeznań świadków wynika, że w chwili zażądania jej okazania obwiniony oświadczył, iż pozostawił ją w domu.

Bezzasadny jest również zarzut obwinionego jakoby strażnicy błędnie ocenili wymiar odłowionych ryb. Świadek W. K. (2) zeznał, że odłowione ryby tj. szczupaki w ilości trzech sztuk posiadały wymiary w granicach 25-26 cm i ważyły 0,88 kg. Z kolei obwiniony twierdził, że owe ryby posiadały wymagany wymiar, pozwalający na ich odłowienie tj. co najmniej 50 cm. Biorąc pod uwagę treść zeznań świadków oraz wyjaśnień obwinionego nie sposób przyjąć, że strażnicy posiadający wymagane doświadczenie i wiedzę merytoryczną mogliby dopuścić się błędu w ocenie wymiaru ryb, aż w tak dużym stopniu tj. o 25 cm. Waga odłowionych ryb również wskazywała, że nie mogą one mieć wymaganego wymiaru, bowiem łącznie ważyły 0,88 kg.

Tym samym Sąd Okręgowy nie powziął żadnych wątpliwości co do winy obwinionego.

Sąd Rejonowy ( uwzględniając stan prawny obowiązujący w dniu orzekania ) był zobligowany do orzeczenia wobec obwinionego środka karnego o podaniu wyroku do publicznej wiadomości oraz o przepadku na rzecz uprawnionego do rybactwa rybackich narzędzi połowowych i innych przedmiotów, które służyły lub były przeznaczone do popełnienia wykroczenia. Obowiązek orzekania powyższego został wyeliminowany Ustawą z dnia 30 sierpnia 2013 roku o zmianie ustawy o rybactwie śródlądowym (Dz.U. z dnia 1 października 2013 roku). Powyższa ustawa w dalszym ciągu, z tym że obecnie już fakultatywnie, umożliwia sądowi orzekanie o podaniu orzeczenia o ukaraniu do publicznej wiadomości oraz przepadek przedmiotów na rzecz uprawnionego do rybactwa.

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy Sąd Okręgowy uznał, iż orzeczenie wobec obwinionego grzywny oraz nawiązki na rzecz Zakładu (...) spółka jawna w W. jest wystarczającą dla obwinionego dolegliwością, odpowiada również społecznej szkodliwości czynu i stopniu zawinienia obwinionego.

Tak więc z powyższych względów należało zmienić zaskarżony wyrok w myśl art. 437§ 1 i 2 kpk w zw. z art. 109 § 2 k.p.s.w. orzekając, jak w części dyspozytywnej orzeczenia.

O kosztach postępowania odwoławczego Sąd orzekł na podstawie art. 119 k.p.s.w. w zw. z art. 634 k.p.k. i art. 624 k.p.k., a także art. 17 ust.1 i 2 w zw. z art. 21 pkt 2 ustawy o opłatach w sprawach karnych (Dz.U. z 1973 r., Nr 27, poz.152 ze zm.), uwzględniając sytuację materialną obwinionego i zwalniając go od obowiązku uiszczenia zryczałtowanych wydatków za postępowanie odwoławcze i od opłaty.