Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 22 grudnia 2016 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w Ł. w Z., po rozpoznaniu wniosku z dnia 10 października 2016 o uwzględnienie dodatkowego wynagrodzenia w latach 2004 – 2008 z tytułu opłacenia zaległych składek, odmówił K. P. prawa do przeliczenia podstawy wymiaru świadczenia. Przytaczając treść art.111 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2016 roku poz. 887) organ rentowy wskazał, że do wyliczenia podstawy wymiaru świadczenia przyjęto zgodnie z wnioskiem o przyznanie / przeliczenie świadczenia zmarłego męża

a)  podstawę wymiaru emerytury – renty rodzinnej

b)  wynagrodzenie (dochód), które stanowiło podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne z 10 lat kalendarzowych tj. od 1989 do 1998 roku.

Wskaźnik wymiaru świadczenia wynosi 121,64%.

Po przeliczeniu podstawy wymiaru świadczenia z 10 kolejnych lat kalendarzowych wybranych z 20 lat kalendarzowych od 1994 – 2013 roku tj. poprzedzających bezpośrednio rok kalendarzowy, w którym wnioskodawczyni zgłosiła wniosek o rentę rodzinną, najkorzystniejsze wynagrodzenie ustalono za lata od 1994 – 2003, wskaźnik z tego okresu wyniósł 116,72 %, więc jest niższy a tym samym mniej korzystny. Po przeliczeniu podstawy wymiaru świadczenia z 20 lat wybranych z całego okresu ubezpieczenia: tj. z lat 1983 – 2008. wskaźnik wymiaru świadczenia wyniósł 116,56 %, a więc jest niższy, a tym samym niekorzystniejszy. W związku z powyższym świadczenie jest wypłacane w dotychczasowej wysokości.

(decyzja – k. 62 akt ZUS zainicjowanych wnioskiem z dnia 21 listopada 2014 roku)

W dniu 26 stycznia 2017 roku odwołanie od powyższej decyzji złożyła K. P. wnosząc o jej uchylenie. Skarżąca podniosła, że przy wyliczeniu wskaźnika wymiaru świadczenia organ rentowy nie uwzględnił wynagrodzenia za pracę w latach 2004 - 2008 jej zmarłego męża. W uzasadnieniu skarżąca dodała, że w zaskarżonej decyzji nie wskazano, jaki byłby wskaźnik przy uwzględnieniu w jego wyliczeniu wynagrodzenia z 10 lat kalendarzowych, w którym jej mąż pracował w Spółce i w (...) tj. okresu od 1998 roku do 2007 roku.

(odwołanie – k. 2 – 3)

W odpowiedzi na odwołanie, w dniu 8 lutego 2017 roku, Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w Ł. w Z. wniósł o jego oddalenie. W uzasadnieniu organ rentowy przytaczając argumentację jak w zaskarżonej decyzji wskazał, że wpływ wniosku o obliczenie wskaźnika wysokości podstawy wymiaru świadczenia z lat 1998 – 2007 zainicjował pozyskanie poświadczenia dla celów świadczeń emerytalno – rentowych z dnia 7 listopada 2016 roku w odniesieniu do ubezpieczenia zmarłego M. P. u płatnika składek (...) sp. z o. o. za okres od 1 stycznia 1999 roku do 25 lipca 2008 roku i wartości wskazane w przedmiotowym poświadczeniu posłużyły organowi rentowemu do ustalenia wysokości wskaźników podstawy wymiaru.

Kolejne badanie w aspekcie powołanego art. 111 ustawy wykazało, iż wskaźniki wymienione w treści zaskarżonej decyzji okazały się dla wnioskodawcy mniej korzystne od ustalonego dotychczas, tj. od wskaźnika wynoszącego 121,64%. Ustalony poprzez uwzględnienie wynagrodzeń (dochodów) z kolejnych 10 lat kalendarzowych, tj. z lat 1998 – 2007 wskaźnik wynosi 114,37%.

Przytaczając treść art. 111 ustawy organ rentowy wskazał, że wskaźnik wysokości podstawy wymiaru obliczony na zasadach określonych w art. 15, mnoży się przez kwotę bazową ostatnio przyjętą do obliczenia świadczenia.

W tym stanie rzeczy, renta rodzinna jest wypłacana w dotychczas ustalonej wysokości.

(odpowiedź na odwołanie – k. 4b – 4 verte)

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny :

Wnioskodawczyni K. P. urodziła się w dniu (...) i była żoną zmarłego M. P..

(odpis skróconego aktu małżeństwa – k. 10 akt ZUS zainicjowanych wnioskiem z dnia 21 listopada 2014 roku)

M. P. był zatrudniony w Miejskim Przedsiębiorstwie (...) w Ł. w okresie od 6 lutego 1989 roku do 25 lipca 2008 roku.

(świadectwa pracy – k. 25 – 26 i k. 31 – 32 akt akt ZUS plik VI)

Łączna kwota wynagrodzenia – przychodu świadczeń pieniężnych, podana przez pracodawcę, w poszczególnych latach wynosiła za:

1989 rok – 3 173 763 zł, co stanowi 127,92% podstawy wymiaru;

1990 rok – 16 174 592 zł, co stanowi 130,91% podstawy wymiaru;

1991 rok – 24 299 615 zł, co stanowi 114,40% podstawy wymiaru;

1992 rok – 43 243 383 zł, co stanowi 122,78% podstawy wymiaru;

1993 rok – 59 212 400 zł, co stanowi 123,51% podstawy wymiaru;

1994 rok – 77 258 900 zł, co stanowi 120,84% podstawy wymiaru;

1995 rok – 10 360,57 zł, co stanowi 122,88% podstawy wymiaru;

1996 rok – 12 759,10 zł, co stanowi 121,79% podstawy wymiaru;

1997 rok – 14 550,27 zł, co stanowi 114,18% podstawy wymiaru;

1998 rok – 17 437,31 zł, co stanowi 117,23% podstawy wymiaru;

1999 rok – 24 663,14 zł, co stanowi 120,42% podstawy wymiaru;

2000 rok – 26 559,33 zł, co stanowi 115,05% podstawy wymiaru;

2001 rok – 27 477, 74 zł, co stanowi 111,06% podstawy wymiaru;

2002 rok – 28 380, 83 zł, co stanowi 110,87% podstawy wymiaru;

2003 rok – 29 809,95 zł, co stanowi 112,84% podstawy wymiaru;

2004 rok – 31 626, 97 zł, co stanowi 115,11% podstawy wymiaru;

2005 rok – 31 690,81 zł, co stanowi 110,95% podstawy wymiaru;

2006 rok – 33 736,41 zł, co stanowi 113,49% podstawy wymiaru;

2007 rok – 33 965,98 zł, co stanowi 105,18% podstawy wymiaru;

(zaświadczenia o zatrudnieniu i wynagrodzeniu – k. 51-52 akt ZUS plik VI)

Decyzją z dnia 7 lipca 2008 roku po rozpatrzeniu wniosku z dnia 2 lipca 2008 roku organ rentowy przyznał M. P. prawo do emerytury od dnia 2 lipca 2008 roku. Z powodu kontynuowania zatrudnienia wypłata emerytury podlega zawieszeniu. Do obliczenia jej wysokości przyjęto wynagrodzenie – dochód – przychód, które stanowiło podstawę wymiaru składek z 10 lat kalendarzowych tj. od stycznia 1989 roku do grudnia 1998 roku. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wyniósł 121,64 %. Podstawa wymiaru obliczona przez pomnożenie wskaźnika wysokości podstawy wymiaru przez kwotę bazową – 2 275,37 zł to: 2 767,76 zł. Do ustalenia wysokości emerytury uwzględniono 39 lat 7 miesięcy okresów składkowych, tj. 475 miesięcy oraz 1 rok 6 miesięcy okresów nieskładkowych, tj. 18 miesięcy. Wysokość świadczenia wyniosła 1.999, 44 zł.

(decyzja – k. 53 – 54 akt ZUS plik VI)

Organ rentowy obliczył jednocześnie wysokość wskaźnika z najkorzystniejszych 20 lat wybranych z całego okresu ubezpieczenia. Wskaźnik ten wyniósł 115,99 % i był obliczony z lat 1983, 1989-2007.

(wyliczenie k.51-52 akt ZUS IV plik ZUS).

Decyzją z dnia 7 sierpnia 2008 roku organ rentowy po rozpatrzeniu wniosku z dnia 30 lipca 2008 roku, o zmianę stażu pracy, przeliczył emeryturę M. P. od 2 lipca 2008 roku, tj. od osiągnięcia wieku emerytalnego. Należność od 2 lipca 2008 roku do 31 sierpnia 2008 roku wyniosła 3 938,08 zł. Do ustalenia podstawy wymiaru emerytury przyjęto wynagrodzenie, które stanowiło podstawę wymiaru składek z 10 lat kalendarzowych tj. od stycznia 1989 roku do grudnia 1998 roku. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wyniósł 121,64%. Podstawa wymiaru została obliczona przez pomnożenie wskaźnika wysokości podstawy wymiaru 121,64% przez 2275,37 zł, tj. kwotę bazową i wyniosła 2 767,76 zł.

Do ustalenia wysokości emerytury uwzględniono 39 lat 8 miesięcy okresów składkowych, tj. 476 miesięcy oraz 1 rok 6 miesięcy okresów nieskładkowych, tj. 18 miesięcy. Wysokość świadczenia wynosi 2002,48 zł.

(decyzja – k. 69 – 70 akt ZUS plik VI)

W dniu 1 listopada 2014 roku zmarł mąż wnioskodawczyni – M. P..

(odpis skrócony aktu zgonu – karta nieponumerowana, po k. 106 druga w aktach ZUS plik VI)

W dniu 21 listopada 2014 roku złożyła wniosek o rentę rodzinną.

(wniosek – k. 1 – 8 akt ZUS)

Decyzją z dnia 16 stycznia 2015 roku organ rentowy przyznał K. P., od 1 listopada 2014 roku, tj. od dnia śmierci męża rentę rodzinną na stałe. Na poczet należności od 1 listopada 2014 roku do 31 stycznia 2015 roku 6 366,15 zł organ rentowy zaliczył kwotę 4 357,29 zł z tytułu wypłaconej renty. Wyrównanie od 1 listopada 2014 roku do 31 stycznia 2015 roku w kwocie 2 008,86 zł wraz ze świadczeniem za luty 2 122,05 zł, po odliczeniu zaliczki na podatek 377,00 zł, składki na ubezpieczenie zdrowotne łącznie 371,78 zł, w tym odliczonej z podatku 320,15 zł, odliczonej ze świadczenia 51,63 zł, organ rentowy zobowiązał się przekazać na rachunek bankowy w kwocie 3 382,13 zł.

Do ustalenia podstawy wymiaru renty wnioskodawczyni organ rentowy wybrał wynagrodzenie – dochód – przychód, które stanowiło podstawę wymiaru składek osoby zmarłej z 10 lat kalendarzowych, tj. od stycznia 1989 roku do grudnia 1998 roku. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wynosi 121,64 %. Do ustalenia wysokości renty uwzględniono 39 lat, 8 miesięcy okresów składkowych, tj. 476 miesięcy oraz 1 rok i 6 miesięcy okresów nieskładkowych, tj. 18 miesięcy. Świadczenie osoby zmarłej po waloryzacji od 1 marca 2011 roku do 1 marca 2014 roku wynosiłoby w dniu 1 listopada 2014 roku, tj. w dniu ustalenia po raz pierwszy prawa do renty rodzinnej 2.496,53 zł. Renta rodzinna dla jednej osoby wynosi 85 % świadczenia zmarłego, wobec czego wysokość świadczenia wyniosła 2.122,05 zł. Wysokość świadczenia do wypłaty od 1 marca 2015 roku to miesięcznie 1.760,07 zł.

(decyzja – k. 13 – 14 akt ZUS zainicjowanych wnioskiem z dnia 21 listopada 2014 roku)

W okresie od 7 I do 1 III 2013 roku organ rentowy przeprowadził kontrolę w (...) sp. z o.o. w Ł. w zakresie opłacania składek na ubezpieczenia społeczne. Ustalono, iż w okresie od marca 2004 roku grudnia 2010 roku MPK zlecało podmiotowi zewnętrznemu (...) Związkowi Zawodowemu (...), świadczenie usług tożsamych z czynnościami wykonywanymi na podstawie umowy o pracę. Ostatecznie spółka została zobowiązana, na mocy wyroków sądowych do uiszczenia brakujących składek na ubezpieczenie społeczne. Obowiązek ten został wykonany i spółka uiściła brakujące składki nalezne od wyangrodzeń M. P. w kwocie 903,21 zł. Zmieniły się także podstawy wymiaru składek.

(pismo k.27 i podstawy wymiaru składek k.30-31 IV plik akt ZUS)

W związku z tym kwoty wynagrodzenia wyniosły za lata:

2004 rok – 31 971, 67 zł, co stanowi 116,37% podstawy wymiaru;

2005 rok – 32 158,59 zł, co stanowi 112,59% podstawy wymiaru;

2006 rok – 34 753,58 zł, co stanowi 116,91% podstawy wymiaru;

2007 rok – 35 629,16 zł, co stanowi 110,33% podstawy wymiaru;

2008 rok - 18 846,86 zł, co stanowi 53,91% podstawy wymiaru

W dniu 10 października 2016 roku wnikodawczyni złożyła wniosek o przeliczenie emerytury z uwzględnieniem wynagrodzenia za lata 2004 – 2008 z tytułu wykonywania pracy w M. P. K. przez M. P..

(wniosek – k. 26 akt ZUS zainicjowanych wnioskiem z dnia 21 listopada 2014 roku)

Przy przyjęciu uprzednio wykazanych wynagrodzeń oraz dodatkowych wynagrodzeń z okresu pracy w MPK w latach 2004 – 2008 wskaźniki wyniosły odpowiednio:

- z 20 najkorzystniejszych lat z okresu ubezpieczenia to jest z lat 1983, 1989 – 2007 wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wyniósł – 116,56 %.

- 10 kolejnych lat z okresu 1994 – 2013 czyli z okresu poprzedzającego złożenie wniosku o przeliczenie świadczenia, najkorzystniejszy wskaźnik uzyskano z lat 1994 – 2003 w wysiósł on – 116,72 %.

- z 10 kolejnych lat kalendarzowych z okresu 1988 – 2007 czyli z okresu poprzedzającego przyznanie świadczenia, najkorzystniejszy wskaźnik uzyskano z okresu od 1998 – 2007, który wyniósł – 114,37 %.

(wyliczenia k.50-55 i k.61 ak ZUS IV plik)

Sąd Okręgowy w Łodzi zważył, co następuje:

Odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 73 ust.1 pkt 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach
z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (T.j. Dz. U. z 2016 r. poz. 887; zm.: Dz. U. z 2015 r. poz. 1311) renta rodzinna wynosi dla jednej osoby uprawnionej - 85% świadczenia, które przysługiwałoby zmarłemu;

Zatem dla prawidłowego ustalenia wysokości renty rodzinnej konieczne jest naliczenie świadczenia, które należałoby się osobie zmarłej.

Podstawę prawną obliczenia wysokości emerytury zmarłego M. P. stanowił przepis art. 15 cytowanej ustawy, z godnie z którym ( ust. 1) podstawę wymiaru emerytury i renty stanowi ustalona w sposób określony w ust. 4 i 5 przeciętna podstawa wymiaru składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe lub na ubezpieczenie społeczne na podstawie przepisów prawa polskiego w okresie kolejnych 10 lat kalendarzowych, wybranych przez zainteresowanego z ostatnich 20 lat kalendarzowych poprzedzających bezpośrednio rok, w którym złożono wniosek o emeryturę lub rentę, z uwzględnieniem ust. 6 i art. 176.

Ust. 6 stanowi, że na wniosek ubezpieczonego podstawę wymiaru emerytury lub renty może stanowić ustalona w sposób określony w ust. 4 i 5 przeciętna podstawa wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenia emerytalne i rentowe w okresie 20 lat kalendarzowych przypadających przed rokiem zgłoszenia wniosku, wybranych z całego okresu podlegania ubezpieczeniu.

Zgodnie z ust. 4 i ust. 5 art. 15 ustawy w celu ustalenia podstawy wymiaru emerytury lub renty:

1) oblicza się sumę kwot podstaw wymiaru składek i kwot, o których mowa w ust. 3,
w okresie każdego roku z wybranych przez zainteresowanego lat kalendarzowych,

2) oblicza się stosunek każdej z tych sum kwot do rocznej kwoty przeciętnego wynagrodzenia, ogłoszonej za dany rok kalendarzowy, wyrażając go w procentach,
z zaokrągleniem do setnych części procentu,

3) oblicza się średnią arytmetyczną tych procentów, która, z zastrzeżeniem ust. 5, stanowi wskaźnik wysokości podstawy wymiaru emerytury lub renty oraz mnoży się przez ten wskaźnik kwotę bazową, o której mowa w art. 19, przy czym wskaźnik wysokości podstawy wymiaru nie może być wyższy niż 250%.

Jak zaś stanowi ust. 2a art. 15 jeżeli nie można ustalić podstawy wymiaru składek
w okresie pozostawania w stosunku pracy wskazanym do ustalenia podstawy wymiaru emerytury i renty, za podstawę wymiaru składek przyjmuje się kwotę obowiązującego w tym okresie minimalnego wynagrodzenia pracowników, proporcjonalnie do okresu podlegania ubezpieczeniu i wymiaru czasu pracy.

N. w przypadku przeliczenia wysokości świadczenia stosuje się, co do zasady art. 111, w myśl którego (ust. 1) wysokość emerytury lub renty oblicza się ponownie, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, od podstawy wymiaru ustalonej w myśl art. 15, jeżeli do jej obliczenia wskazano podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenia emerytalne i rentowe na podstawie przepisów prawa polskiego:

1) z liczby kolejnych lat kalendarzowych i w okresie wskazanym do ustalenia poprzedniej podstawy wymiaru świadczenia,

2) z kolejnych 10 lat kalendarzowych wybranych z 20 lat kalendarzowych, poprzedzających bezpośrednio rok kalendarzowy, w którym zgłoszono wniosek o przyznanie emerytury lub renty albo o ponowne ustalenie emerytury lub renty, z uwzględnieniem art. 176,

3) z 20 lat kalendarzowych wybranych z całego okresu podlegania ubezpieczeniu, przypadających przed rokiem zgłoszenia wniosku o ponowne ustalenie emerytury lub renty

- a wskaźnik wysokości podstawy wymiaru jest wyższy od poprzednio obliczonego.

Zgodnie z ust. 2 i ust. 3 powołanego przepisu wskaźnik wysokości podstawy wymiaru, obliczony na zasadach określonych w art. 15, mnoży się przez kwotę bazową ostatnio przyjętą do obliczenia świadczenia, a podstawa wymiaru emerytury lub renty, ustalona na zasadach określonych w ust. 1 i 2, podlega wszystkim waloryzacjom przysługującym do dnia zgłoszenia wniosku o ponowne ustalenie tej podstawy.

Stosownie do art. 114 ust. 1 ustawy emerytalnej prawo do świadczeń lub ich wysokość ulega ponownemu ustaleniu na wniosek osoby zainteresowanej lub z urzędu, jeżeli po uprawomocnieniu się decyzji w sprawie świadczeń zostaną przedłożone nowe dowody lub ujawniono okoliczności istniejące przed wydaniem tej decyzji, które mają wpływ na prawo do świadczeń lub na ich wysokość.

Przytoczone zasady postępowania – w świetle uchwały Sądu Najwyższego z dnia
7 maja 2003 roku w sprawie o sygn. akt III UZP 2/03 (publ. OSNP 2003/14/338, Legalis 56767) - tak przy ustalaniu prawa do świadczenia, jak i jego przeliczaniu, pozwalają na ogólną uwagę, że zamiarem ustawodawcy było umożliwienie ubezpieczonym dokonanie wyboru, w ramach prawa, najkorzystniejszego z ich punktu widzenia okresu, z którego podstawa wymiaru składek ubezpieczeniowych, będzie stanowić podstawę wymiaru świadczenia.

W rozpoznawanej sprawie spór dotyczył przeliczenia należnej wnioskodawczyni renty rodzinnej na najkorzystniejszych warunkach. Zdaniem skarżącej ZUS przyjął wynagrodzenie za pracę w latach 1989 – 1998, które stanowiło podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne z 10 lat kalendarzowych, a nie uwzględnił przy ustalaniu wskaźnika podstawy wymiaru świadczenia wynagrodzenia z okresu, w którym zmarły pracował w spółce i w (...), tj. z okresu od 2004 roku do 2008 roku.

W ocenie Sądu Okręgowego nie sposób zgodzić się z twierdzeniami wnioskodawczyni w obliczu zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, w tym dokonanych przez organ rentowy obliczeń wskaźnika wysokości podstawy wymiaru z kolejnych 10 lat kalendarzowych tj. z lat 1998 – 2007.

W pierwszej kolejności podkreślić należy, iż przepisy w sposób precyzyjny określają, w jaki sposób może być obliczone świadczenie. Nie istnieje możliwość dowolnego doboru lat, do obliczenia podstawy wymiaru świadczenia. W przypadku wnioskodawczyni istnieją trzy sposoby obliczenia renty a ściślej podstawy wymiaru świadczenia:

1.  z 10 kolejnych lat, wybranych z 20 lat poprzedzających przyznanie świadczenia

wnioskodawczyni czyli z okresu 1994 – 2013.

2.  z 10 kolejnych lat wybranych z 20 lat poprzedzających przyznanie świadczenia

zmarłemu, czyli na dotychczasowych zasadach, z lat 1988 – 2007.

3.  z 20 najkorzystniejszych lat z okresu ubezpieczenia zmarłego.

Tylko tak wyliczone wskaźniki mogą podlegać porównaniu i ustaleniu w zakresie

tego, który jest najkorzystniejszy

Przypomnieć w tym miejscu należy, iż organ rentowy ustalił, iż dla zmarłego najkorzystniejszy był wskaźnik obliczony z 10 kolejnych lat kalendarzowych: 1989 – 1998, wybranych z 20 lat poprzedzających złożenie wniosku o emeryturę czyli z lat 1988 - 2007,

Wskaźnik ten wyniósł 121,64%.

Oznacza to, iż wysokość wynagrodzeń zmarłego w latach 1989-1998 była najwyższa w stosunku do przeciętngo miesięcznego wynagrodzenia.

Organ rentowy obliczył jednocześnie wysokość wskaźnika z najkorzystniejszych 20 lat wybranych z całego okresu ubezpieczenia. Wskaźnik ten wyniósł 115,99% i był obliczony z lat 1983, 1989-2007.

Uwzględniając wniosek ubezpieczonej organ rentowy ponownie obliczył wskaźniki według możliwych ww konfiguracji, uwzględniając dodatkowe wynagrodzenie uzyskane przez zmarłego w latach 2004-2008 w MPK. Uzyskano nastepujące wskaźniki:

- z najkorzystniejszych 20 lat wybranych z całego okresu ubezpieczenia to jest z lat 1983, 1989 – 2007 wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wyniósł – 116,56 %.

- z 10 kolejnych lat z okresu 1994 – 2013 czyli z okresu poprzedzającego złożenie wniosku o przeliczenie świadczenia, najkorzystniejszy wskaźnik uzyskano z lat 1994 – 2003 w wysiósł on – 116,72 %.

- z 10 kolejnych lat kalendarzowych z okresu 1988 – 2007 czyli z okresu poprzedzającego przyznanie świadczenia, najkorzystniejszy wskaźnik uzyskano z okresu od 1998 – 2007, który wyniósł – 114,37 %.

Jak wynika z porównania powyższych wyliczeń, choćby wyliczenia wskaźnika z 20 najkorzystnijeszych lat, uległ on podwyższeniu z 115,99% do 116,56 %, co świadczy o uwzględnieniu w naliczeniu dodatkowych wynagrodzeń. Nadal jednak wskaźnik jest niższy od tego, w oparciu, o który wyliczone jest wypłacane świadczenie, który wynosi 121,64%.

W związku z powyższym wskazać należy, że brak jest podstaw do uwzględnienia wniosku K. P. w tym sensie, że uwzględnienie go w całości przez organ rentowy i tak nie spowodowało podniesienia przez organ rentowy wysokości świadczenia.

Sąd Okręgowy podziela stanowisko Sądu Apelacyjnego w Poznaniu III Wydziału Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, który w wyroku z dnia 14 października 2015 r. III AUa 123/15 (Legalis nr 1393080) wskazał, że artykuł 111 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych umożliwia ubezpieczonym ponowne ustalenie podstawy wymiaru emerytury lub renty w sytuacji, gdy ubezpieczony wskaże do przeliczenia świadczenia okresy ubezpieczenia przypadające przed jego przyznaniem lub zgłoszeniem wniosku o ponowne ustalenie uprawnień, a wskaźnik wysokości podstawy wymiaru - przy uwzględnieniu tych okresów - jest wyższy od poprzednio obliczonego.

Z materiału dowodowego w postaci obliczeń organu rentowego dotyczących wysokości wskaźnika podstawy wymiaru wynika, że organ rentowy przyjął wynagrodzenie, które stanowiło podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne z 10 kolejnych lat kalendarzowych tj. od 1989 roku do 1998 roku. Po przeprowadzeniu obliczeń organ rentowy wskazał, że wskaźnik wysokości podstawy wymiaru świadczenia wynosi 121,64 %.

Wobec powyższego w ocenie Sądu Okręgowego Zakład Ubezpieczeń Społecznych zasadnie przyjął, że najkorzystniejszym dla wnioskodawczyni jest wariant przeliczenia podstawy wymiaru świadczenia z uwzględnieniem podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne z 10 lat kalendarzowych wybranych z 20 lat kalendarzowych poprzedzających bezpośrednio rok kalendarzowy, w którym zgłoszono wniosek o przyznanie emerytury tj. od 1989 roku do 1998 roku. Wskaźnik podstawy wymiaru świadczenia jest najwyższy spośród przedstawionych i wynosi 121,64 %.

Sąd Okręgowy pragnie zauważyć, że niejednokrotnie zdarza się w praktyce, że przedstawiony do organu rentowego wniosek o przeliczenie świadczenia, w którym przedstawione są zarobki uwzględnione w wyliczeniu, nie powoduje zmiany decyzji, ponieważ wskaźnik dotychczas przyjęty do przeliczonego świadczenia jest korzystniejszy dla wnioskodawcy.

W rozpoznawanej sprawie wskaźnik dotychczas przyjęty, stanowiący podstawę do obliczenia wysokości wymiaru świadczenia ustalony na podstawie wynagrodzenia M. P. okazał się wyższy, a tym samym korzystniejszy niż wskaźnik obliczony przy uwzględnieniu wynagrodzenia z lat 2004– 2008. Średnia wysokość wynagrodzenia zmarłego męża wnioskodawczyni z lat 1998 – 2007 była niższa niż w latach 1989 – 1998. W sytuacji, gdy wskaźnik podstawy wymiaru przyjęty do tej pory był wyższy od później wyliczonych, Zakład Ubezpieczeń Społecznych pozostaje przy dotychczasowym wyliczeniu. W przypadku zaś, gdy nowo obliczony wskaźnik jest niższy od poprzedniego, nie ma możliwości obliczyć wysokości spornego świadczenia na nowo, gdyż byłoby to dla wnioskodawczyni niekorzystne.

Wobec powyższego organ rentowy wydał prawidłową decyzję o przeliczeniu renty rodzinnej wnioskodawczyni K. P. przyjmując wynagrodzenie z 10 lat kalendarzowych tj. od 1989 roku do 1998 roku.

Sąd przeprowadził postępowanie dowodowe obejmujące analizę dostępnej dokumentacji związanej z okresami zatrudnienia M. P., co dało podstawę do oceny prawidłowości zaskarżonej decyzji w świetle postawionych jej zarzutów.

Mając na uwadze powyższe Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. oddalił odwołanie K. P..

ZARZĄDZENIE

Odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć wnioskodawczyni.

7 VIII 2017 roku. A.M.(n.z.)