Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 czerwca 2017 roku

Sąd Rejonowy dla Łodzi-Widzewa w Łodzi VIII Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: SSR Anna Bielecka-Gąszcz

Protokolant: st. sekr. sąd. Anna Zuchora

po rozpoznaniu w dniu 23 czerwca 2017 roku w Łodzi

na rozprawie

sprawy z powództwa M. M.

przeciwko S. A.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda odsetki ustawowe od kwoty 1.068,73 zł (jeden tysiąc sześćdziesiąt osiem złotych i siedemdziesiąt trzy grosze) od dnia 15 grudnia 2012 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku oraz odsetki ustawowe za opóźnienie od kwoty 1.068,73 zł (jeden tysiąc sześćdziesiąt osiem złotych i siedemdziesiąt trzy grosze) od dnia 1 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty;

2.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 131,66 zł (sto trzydzieści jeden złotych i sześćdziesiąt sześć groszy) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt VIII C 3562/15

UZASADNIENIE

W dniu 30 listopada 2015 roku powód M. M. wytoczył przeciwko pozwanemu S. A. powództwo o zapłatę odsetek ustawowych liczonych od kwoty 3.100,51 zł od dnia 15 grudnia 2012 roku do dnia zapłaty, a także wniósł o zasądzenie zwrotu kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu powód podniósł, że na mocy wyroku Sądu Rejonowego w Radomiu z dnia 26 maja 2015 roku wydanego w sprawie I C 1034/14 została zasądzona na jego rzecz od pozwanego kwota 3.100,51 zł z tytułu należności wynikających z umowy najmu, przy czym w tym postępowaniu powód pierwotnie nie żądał zapłaty odsetek, zgłaszając takie żądanie na późniejszym etapie procesu, co jednak nie zostało przez Sąd uwzględnione z uwagi na rozpoznanie sprawy w postępowaniu uproszczonym. Żądanie zapłaty odsetek od należności z tytułu czynszu najmu znajduje swoje źródło w § 3 umowy najmu. Odsetki te za okres od dnia 15 grudnia 2012 roku do dnia 29 listopada 2015 roku wynoszą łącznie 1.047,38 zł, przy czym na potrzeby wskazania wartości przedmiotu sporu powód określił je na 1.010 zł. Jednocześnie powód wskazał, że w niniejszej sprawie dochodzi odsetek od uprawomocnionej wyrokiem należności za najem. (pozew k. 19-20)

W odpowiedzi na pozew S. A. wniósł o oddalenie powództwa w całości. W uzasadnieniu wskazał, że wyrok Sądu Rejonowego w Radomiu z dnia 26 maju 2015 roku uprawomocnił się z dniem 7 kwietnia 2016 roku, tj. po rozpoznaniu apelacji od tego wyroku przez Sąd Okręgowy w Radomiu. Na mocy tego wyroku na rzecz powoda zostały zasądzone kwoty 1.068,73 zł i 217,26 zł, które pozwany przelał na konto powoda. (odpowiedź na pozew k. 25-26)

W toku dalszego postępowania powód podtrzymał stanowisko w sprawie, wskazując dodatkowo, że za podstawę naliczania odsetek ustawowych, których zapłaty dochodzi w niniejszej sprawie, przyjmuje kwotę wynikającą z prawomocnego orzeczenia Sądu Rejonowego w Radomiu. Jednocześnie wniósł o zasądzenie kosztów procesu zgodnie z przedłożonym spisem kosztów (tj. kwot 98,23 zł i 33,43 zł). (pismo procesowe powoda k. 32, protokół rozprawy k. 36-37, k. 54-54v., k. 106)

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 8 października 2012 roku powód M. M. jako wynajmujący zawarł z pozwanym S. A. umowę najmu lokalu mieszkalnego nr (...) położonego w Ł. przy ul. (...). Przedmiotowa umowa, zawarta na czas oznaczony – od dnia 8 października 2012 roku do dnia 31 października 2013 roku, upoważniała najemcę do korzystania z tego lokalu w zamian za uiszczanie opłaty za najem (430 zł miesięcznie) oraz opłat eksploatacyjnych, w tym czynszu należnego Wspólnocie Mieszkaniowej, płatnych do 14-go dnia każdego miesiąca. W § 3 umowy strony zastrzegły, że od zaległych opłat będą naliczane odsetki ustawowe. (umowa najmu lokalu mieszkalnego k. 41-41v.)

W dniu 23 kwietnia 2013 roku powód wystąpił przeciwko S. A. w elektronicznym postępowaniu upominawczym z pozwem o zapłatę kwoty 3.100,51 zł bez odsetek, z tytułu zaległego czynszu najmu. Po przekazaniu sprawy do rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Radomiu, w wyroku z dnia 26 maja 2015 roku, wydanym w sprawie o sygn. akt I C 1034/14, Sąd ten zasądził od S. A. na rzecz M. M. kwotę 3.100,51 zł oraz koszty procesu w kwocie 639 zł. W dniu 7 lipca 2015 roku M. M. wniósł o uzupełnienie wyroku, o którym mowa wyżej, poprzez m.in. orzeczenie o odsetkach ustawowych od dochodzonej pozwem kwoty. Postanowieniem z dnia 29 lipca 2015 roku Sąd Rejonowy w Radomiu oddalił wniosek powoda o uzupełnienie wyroku z dnia 26 maja 2015 roku, wskazując, iż powód pierwotnie nie żądał zasądzenia odsetek od należności głównej, co wobec rozpoznania sprawy w postępowaniu uproszczonym, w którym zmiana powództwa jest niedopuszczalna, czyniło wniosek o uzupełnienie wyroku niezasadnym. Postanowieniem z dnia 7 kwietnia 2016 roku Sąd Okręgowy w Radomiu na skutek zażalenia powoda zmienił zaskarżone postanowienie z dnia 29 lipca 2015 roku w ten sposób, iż wniosek powoda o uzupełnienie wyroku odrzucił, jako złożony po upływie ustawowego terminu.

Wyrokiem z dnia 7 kwietnia 2016 roku, wydanym w sprawie IV Ca 952/15, na skutek apelacji pozwanego od wyroku Sądu Rejonowego w Radomiu z dnia 26 maja 2015 roku, Sąd Okręgowy w Radomiu zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że w punkcie I zamiast kwoty 3.100,51 zł zasądził kwotę 1.068,73 zł (tytułem należności głównej) i w punkcie II zamiast kwoty 639 zł zasądził kwotę 217,26 zł (tytułem zwrotu kosztów postępowania przed sądem I instancji), oddalając apelację w pozostałym zakresie. W uzasadnieniu orzeczenia Sąd Okręgowy wskazał, że powód mógł się zasadnie domagać od pozwanego zapłaty czynszu najmu oraz opłat eksploatacyjnych za okres do października 2012 roku do grudnia 2012 roku, tj. łącznie kwoty 2.768,73 zł. Za powyższy okres pozwany uiścił na rzecz powoda kwotę 1.700 zł, a zatem do zapłaty pozostała kwota 1.068,73 zł. (kserokopia pozwu k. 63-66, kserokopia wyroku z dnia 26 maja 2015 roku wraz z uzasadnieniem k. 67-73, kserokopia wniosku o uzupełnienie wyroku k. 74-75, kserokopia postanowienia z dnia 29 lipca 2015 roku k. 76-78, kserokopia postanowienia z dnia 7 kwietnia 2016 roku wraz z uzasadnieniem k. 79, k. 82-85, kserokopia wyroku z dnia 7 kwietnia 2016 roku wraz z uzasadnieniem k. 80-81, k. 88-93)

Do dnia zamknięcia rozprawy pozwany nie zapłacił powodowi kwoty dochodzonej pozwem tytułem należnych odsetek. (okoliczności bezsporne)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił częściowo jako bezsporny, a w pozostałym zakresie na podstawie dowodów z dokumentów, znajdujących się w aktach sprawy, które nie budziły wątpliwości Sądu, co do prawidłowości i rzetelności ich sporządzenia, nie były także kwestionowane przez strony.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo było zasadne i zasługiwało na uwzględnienie.

Na wstępnie czynionych rozważań wskazać należy, że w niniejszej sprawie Sąd był związany prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Radomiu z dnia 26 maja 2015 roku wydanym w sprawie I C 1034/14, na mocy którego ostatecznie uznano (po zmianie tego wyroku przez Sąd Okręgowy w Radomiu w następstwie rozpoznania apelacji w sprawie IV Ca 952/15), że z tytułu zawartej z powodem umowy najmu lokalu mieszkalnego pozwany był zobowiązany do uiszczania na rzecz wynajmującego opłat za najem oraz opłat eksploatacyjnych za okres od października do grudnia 2012 roku, w łącznej wysokości 2.768,73 zł, jak również, iż należność tą pozwany pokrył wyłącznie do kwoty 1.700 zł. Jak wskazał bowiem Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 23 stycznia 2005 roku (V CSK 192/14, L.), związanie innych sądów orzekających w sprawach, w których wyroki zapadły później polega na niedopuszczalności kwestionowania ustaleń stanowiących przedmiot rozstrzygnięcia. W tożsamy sposób wypowiedział się Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 19 października 2012 roku (V CSK 485/11, L.) wskazując, iż w świetle art. 365 § 1 k.p.c. sąd nie jest związany ustaleniami wynikającymi z uzasadnienia orzeczenia w takim zakresie, w jakim nie miały one znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy. Jest natomiast związany wskazanymi w uzasadnieniu ustaleniami, mającymi wpływ na końcowe rozstrzygnięcie. Prawomocność materialna orzeczenia wyraża się w nakazie przyjmowania przez sądy rozstrzygające inne sprawy, że w danej sytuacji stan prawny przedstawia się tak, jak to wynika z wcześniejszego orzeczenia sądu, przy czym również dla określenia granic prawomocności materialnej orzeczenia mogą mieć znaczenie, wskazane wyżej okoliczności objęte jego uzasadnieniem.

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy nie może zatem budzić wątpliwości, że strony wiązała umowa najmu lokalu mieszkalnego zawarta w dniu 8 października 2012 roku, na mocy której pozwany zobowiązał się do uiszczania na rzecz powoda do 14-go dnia każdego miesiąca kwoty 430 zł z tytułu opłaty za najem oraz opłat eksploatacyjnych i czynszu należnego Wspólnocie Mieszkaniowej. W dalszej kolejności Sąd był zobowiązany przyjąć, iż z tytułu powyższej umowy po stronie pozwanego istniało zadłużenie w kwocie 1.068,73 zł. W świetle postanowień przedmiotowej umowy Sąd uznał ponadto, że od ustalonych w umowie opłat, w przypadku zwłoki w ich uiszczeniu, powód mógł się domagać zapłaty odsetek ustawowych, o czym przesądza jednoznacznie brzmienie § 3 umowy najmu, którego strona pozwana nie kwestionowała.

Nie powielając poczynionych w sprawie ustaleń faktycznych przypomnienia wymaga, że zarówno wyrok Sądu Rejonowego w Radomiu z dnia 26 maja 2015 roku, jak również wyrok Sądu Okręgowego w Radomiu z dnia 7 kwietnia 2016 roku, nie zawierał rozstrzygnięcia w zakresie odsetek, których na mocy umowy najmu powód mógł się domagać od zaległych świadczeń pieniężnych. Godzi się również przypomnieć, że zgodnie z treścią art. 481 § 1 k.c., jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Wskazany przepis obciąża dłużnika obowiązkiem zapłaty odsetek bez względu na przyczyny uchybienia terminu płatności sumy głównej. Sam fakt opóźnienia przesądza, że wierzycielowi należą się odsetki. Dłużnik jest zobowiązany uiścić je, choćby nie dopuścił się zwłoki w rozumieniu art. 476 k.c., a zatem nawet w przypadku, gdy opóźnienie jest następstwem okoliczności, za które nie ponosi odpowiedzialności i choćby wierzyciel nie doznał szkody. Odpowiedzialność dłużnika za ustawowe odsetki w terminie płatności ma zatem charakter obiektywny. Do jej powstania jedynym warunkiem niezbędnym jest powstanie opóźnienia w terminie płatności. Zgodnie z treścią § 2 art. 481 k.c. jeżeli strony nie umówiły się co do wysokości odsetek z tytułu opóźnienia lub też wysokość ta nie wynika ze szczególnego przepisu, to wówczas wierzycielowi należą się odsetki ustawowe ogólne (od dnia 1 stycznia 2016 roku odsetki ustawowe za opóźnienie).

Skoro zatem pozwany pozostawał w opóźnieniu z zapłatą kwoty 1.068,73 zł (pozwany nie wykazał przy tym by kwotę tę zapłacił powodowi, a to na pozwanym spoczywał ciężar dowodu w tym zakresie) powód mógł się zasadnie domagać zapłaty odsetek od tejże kwoty od dnia 15 grudnia 2012 roku (wobec wymagalności opłat z tytułu umowy najmu od dnia 14-go każdego miesiąca) do dnia zapłaty (wobec nie wykazania przez pozwanego samego faktu i daty zapłaty zadłużenia względem powoda). W świetle powyższych rozważań Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda odsetki ustawowe od kwoty 1.068,73 zł od dnia 15 grudnia 2012 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku oraz odsetki ustawowe za opóźnienie od kwoty 1.068,73 zł od dnia 1 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c. Powód wygrał proces w całości, a zatem należy mu się od pozwanego zwrot kosztów procesu w kwocie 131,66 zł, stosownie do złożonego przez powoda spisu kosztów. Przypomnienia wymaga, że w myśl art. 98 § 2 k.p.c. do niezbędnych kosztów procesu prowadzonego przez stronę osobiście lub przez pełnomocnika, który nie jest adwokatem, radcą prawnym lub rzecznikiem patentowym, zalicza się poniesione przez nią koszty sądowe, koszty przejazdów do sądu strony lub jej pełnomocnika oraz równowartość zarobku utraconego wskutek stawiennictwa w sądzie. Suma kosztów przejazdów i równowartość utraconego zarobku nie może przekraczać wynagrodzenia jednego adwokata wykonującego zawód w siedzibie sądu procesowego. Jak wynika ze złożonego przez powoda spisu kosztów poniósł on następujące koszty związane z udziałem w przedmiotowej sprawie: opłata sądowa od pozwu – 30 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa – 17 zł, koszt nadania przesyłki poleconej – 6,10 zł, koszt ośmiokrotnej podróży do Sądu – 78,56 zł, który przy tym mieści się w granicach zakreślonych przez przepis art. 98 § 2 k.p.c. (wynagrodzenie adwokata wg stawek minimalnych dla wartości przedmiotu sporu w niniejszej sprawie wyniosłoby 180 zł - § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2012 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, t.j. Dz.U. 2013, poz. 461). Mając powyższe na względzie Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 131,66 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

ZARZĄDZENIE

Doręczyć odpis wyroku wraz z odpisem uzasadnienia pozwanemu z pouczeniem o prawie, terminie i sposobie wniesienia apelacji.

Sędzia SR Anna Bielecka-Gąszcz