Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 lutego 2017 r.

Sąd Rejonowy w Piszu I Wydział Cywilny w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 15 lutego 2017 r. w Piszu

sprawy z powództwa P. K.

przeciwko M. L.

o zapłatę

o r z e k a :

I.  Oddala powództwo w całości.

II.  Nakazuje pobrać od powoda P. K. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Piszu kwotę 175,51 zł (sto siedemdziesiąt pięć złotych 51/100) tytułem nieuiszczonych wydatków.

III.  Zasądza od powoda P. K. na rzecz pozwanego M. L. kwotę 4 817 zł (cztery tysiące osiemset siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt I C 395/16

UZASADNIENIE

P. K. wytoczył powództwo przed Sądem Rejonowym w Pile I Wydział Cywilny o orzeczenie nakazem zapłaty w postępowaniu nakazowym, że pozwany M. L. zapłaci powodowi kwotę 19900 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 11 lipca 2010 roku do dnia zapłaty i kosztami procesu, w tym kosztami zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, iż pozwany M. L. w dniu 10 lipca 2012 roku zbył na rzecz powoda P. K. motocykl K. (...), VIN (...), karta pojazdu (...)(poprzedni numer rejestracyjny: (...)). Motocykl został wydany powodowi w P. i obecny był przy tym kolega powoda – G. H.. Potwierdzeniem transakcji była zawarta w P. w dniu 10 lipca 2010 roku umowa komisu, w której jako nabywca – za zgodą stron – występował ojciec powoda – J. K.. Przedmiotowa umowa zawarta została w komisie (...) s.c. w P.. W dokumentacji motocykla jako osoba, która dokonała jego rejestracji, wskazany był M. Ś. zam. B. ul. (...). W dniu 27 listopada 2011 roku motocykl wraz z kluczykiem i dokumentami został wydany Funkcjonariuszom Policji Komendy Powiatowej Policji w P., zaś postanowieniem z dnia 20 stycznia 2012 roku Komenda Powiatowa Policji w P. uznała w/w motocykl wraz z dokumentami za dowód w sprawie. W toku postępowań prowadzonych zarówno przez Prokuraturę Rejonową w P., jak i Prokuraturę Rejonową w P. ustalono, że faktycznym zbywcą motocykla był M. L., a jego właścicielem w dokumentacji wskazany był M. Ś.. W toku owych postępowań ustalono także, że motocykl pochodził z kradzieży dokonanej na terenie Republiki Federalnej Niemiec w dniu 29 marca 2009 roku, a pozwany w porozumieniu z M. Ś. dokonał w dniu 2 lipca 2009 roku rejestracji motocykla w Wydziale (...) Starostwa Powiatowego w P.. Zarówno M. L. jak i M. Ś. w toku postępowania sądowego toczącego się przed Sądem Rejonowym w Szczytnie VII Zamiejscowy Wydział Karny z siedzibą w P. uznani zostali winnymi zarzucanych im czynów, zaś postępowanie zostało im warunkowo umorzone na okres próby.

W dniu 28 lutego 2012 roku powód złożył M. Ś. oświadczenie o odstąpieniu od umowy sprzedaży motocykla i wezwał go do zwrotu kwoty 19900 zł tytułem uiszczonej zapłaty ceny. M. Ś. nie zwrócił tej kwoty pozwanemu ani nie ustosunkował się do treści wezwania.

Po uzyskaniu pełnej wiadomości o przestępczym charakterze działań pozwanego i M. Ś. powód pismem z dnia 2 października 2015 roku wezwał M. L. do zwrotu kwoty 19900 zł, której jednak pozwany nie zapłacił powodowi.

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 19 lutego 2016 roku wydanym w sprawie sygn. akt I NC 178/16 Sąd Rejonowy w Pile Wydział I Cywilny nakazał pozwanemu M. L., by w ciągu dwóch tygodni od doręczenia nakazu zapłaty zapłacił powodowi P. K. kwotę 19900 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 11 lipca 2010 roku do dnia zapłaty wraz z kosztami sądowymi w kwocie 249 zł oraz kwotę 3617 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

W ustawowym terminie pozwany wniósł sprzeciw od przedmiotowego nakazu zapłaty wnosząc o oddalenie powództwa w całości, zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa prawnego oraz kwoty 17 zł z tytułu udzielonego w sprawie pełnomocnictwa. Pełnomocnik pozwanego podniósł zarzut braku legitymacji powoda i niewłaściwości miejscowej, wnosząc o przekazanie sprawy Sądowi właściwemu, którym jest Sąd Rejonowy w Piszu.

W uzasadnieniu sprzeciwu pozwany M. L. przyznał, iż został skazany prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Szczytnie VII Zamiejscowy Wydział Karny z siedzibą w Piszu z dnia 13 marca 2014 roku wydanym w sprawie VII K 208/13 za przestępstwo stypizowane w art. 292 § 2 kk tj. paserstwo nieumyślne. Jednocześnie pozwany podniósł, iż obecnie toczy się postępowanie karne przeciwko S. S., który otrzymał pieniądze z tytułu sprzedaży motocykla K. tj. kwotę dochodzona pozwem. Pozwany zaprzeczył, aby był stroną sprzedaży motocykla. Nadto, jak podaje sam powód, to nie on, lecz jego ojciec – J. K. był nabywcą motocykla, a co za tym idzie, powód nie ma legitymacji czynnej do wytoczenia powództwa. Umowa sprzedaży została zawarta przez ojca powoda, natomiast pełnomocnictwo z dnia 2 października 2015 roku do odstąpienia do umowy i wytoczenia powództwa zostało podpisane przez P. K.. W tym samym dniu pełnomocnik powoda wystosował do pozwanego pismo zawierające oświadczenie o odstąpieniu od umowy i wzywające pozwanego do zapłaty. Biorąc powyższe pod uwagę powód nie posiada, zdaniem pozwanego, legitymacji do wystąpienia z żądaniem niniejszego pozwu. Pełnomocnik pozwanego zaprzeczył także twierdzeniom powoda, aby pozwany wspólnie z M. Ś. dokonał rejestracji rzeczonego motocykla, tym bardziej, że okoliczności tej nie potwierdza opis czynu, za który pozwany został skazany przez sąd karny.

Postanowieniem z dnia 26 kwietnia 2016 roku wydanym w sprawie I C 597/16 Sąd Rejonowy w Pile Wydział I Cywilny stwierdził swoją niewłaściwości miejscową i przekazał sprawę Sądowi Rejonowemu w Piszu.

Sąd ustalił, co następuje:

W lipcu 2010 roku P. K. wspólnie z kolegą G. H. udał się do miejscowości Ł. gmina P., celem dokonania oględzin motocykla K. (...) nr rej. (...), którego aukcję znalazł na portalu allegro. Motocykl został okazany P. K. przez M. L.. Z uwagi na zainteresowanie P. K. kupnem przedmiotowego motocykla wręczył on M. L. zaliczkę w kwocie 1000 zł. M. L. przesłał P. K. skan dowodu rejestracyjnego motocykla. Pojazd był zarejestrowany na osobę M. Ś.. Po tygodniu od pierwszej wizyty w Ł. P. K. udał się tam ponownie wspólnie z kolegą G. H.. P. K. odbył jazdę próbną motocyklem K. razem z mężczyzną towarzyszącym M. L.. P. K. wręczył M. L. kwotę 18900 zł tytułem ceny kupna przedmiotowego motocyklu.

Sprzedaż motocykla odbyła się w drodze sprzedaży komisowej dokonanej za pośrednictwem (...) w P.. Na mocy protokołu zdawczo-odbiorczego nr (...) z dnia 10 lipca 2010 roku komisant zobowiązał się wobec M. Ś. do sprzedaży komisowej motocykla marki K. nr rej. (...) rok produkcji 2008 nr podwozia (...) za cenę 19900 zł. Tego samego dnia komisant, działając na rachunek komitenta, przeniósł własność w/w pojazdu na J. K. – ojca P. K..

W dniu 12 lipca 2010 roku (...) Bank Spółka Akcyjna z siedzibą w W. zawarł z J. K. umowę przewłaszczenia na zabezpieczenie nr (...), na mocy której, w związku z udzielonym przez bank kredytem J. K. i M. K., J. K. w celu zabezpieczenia wierzytelności banku z tytułu umowy kredytu przeniósł na bank udział wynoszący 49/100 części w prawie własności pojazdu marki K. model (...).

Motocykl K. po zakupieniu go przez J. K. faktycznie był użytkowany przez jego syna P. K..

W dniu 28 listopada 2011 roku motocykl marki K. będący własnością J. K. został zatrzymany przez Komendę Powiatową Policji w P.. W toku postępowania karnego prowadzonego w drodze pomocy prawnej ustalono, iż pojazd K. został skradziony w dniu 29 marca 2009 roku w B. obywatelowi Republiki Federalnej Niemiec – T. K..

Sąd Rejonowy w Szczytnie w VII Zamiejscowym Wydziale Karnym z siedzibą w Piszu wyrokiem z dnia 13 marca 2014 roku oskarżonego M. L. uznał za winnego popełnienia występku z art. 292 § 2 kk czyli paserstwa nieumyślnego i postępowanie karne przeciwko M. L. umorzył na okres próby jednego roku.

W dniu 2 października 2015 roku P. K. złożył na piśmie M. L. oświadczenie o odstąpieniu od umowy sprzedaży motocykla zakupionego przez niego w dniu 10 lipca 2010 roku z powodu wady prawnej polegającej na tym, że motocykl nie stanowił własności M. L..

(dowód: odstąpienie od umowy k. 7, postanowienie w przedmiocie dowodów rzeczowych k. 19-21, protokół zdawczo-odbiorczy k. 23, dowód rejestracyjny pojazdu k. 25, faktura VAT k. 26 zeznania P. K. i M. L. k. 87v.-88v.; akta sprawy karnej VII K 208/13: protokół zatrzymania rzeczy k. 2-4, protokół przesłuchania świadka k. 5-7, umowa przewłaszczenia na zabezpieczenie k. 18, wyrok wydany w sprawie VII 208/13 k. 462-463)

Sąd zważył, co następuje.

Roszczenie powoda nie zasługuje na uwzględnienie z uwagi na brak legitymacji procesowej powoda P. K. w ramach niniejszego postępowania o zapłatę.

Przez legitymację procesową należy rozumieć uprawnienie do poszukiwania ochrony prawnej w konkretnej sprawie, co oznacza, że określona osoba może w ramach procesu cywilnego występować albo w roli powoda (legitymacja czynna), albo w roli pozwanego (legitymacja bierna). Przy czym, można mówić o legitymacji materialnej, która oznacza posiadanie przez daną osobę prawa podmiotowego lub interesu prawnego mogącego podlegać ochronie w drodze sądowej oraz o legitymacji formalnej, przez którą rozumiemy uprawnienie do wytoczenia powództwa i popierania, celem dochodzenia ochrony praw własnych lub cudzych. Istotne jest to, że na Sądzie ciąży obowiązek badania z urzędu istnienia legitymacji procesowej strony w chwili orzekania co do istoty sprawy.

W ramach niniejszego postępowania powód P. K. wniósł przeciwko M. L. pozew o zapłatę kwoty 19900 zł wskazując, iż w dniu 10 lipca 2010 roku nabył za w/w kwotę od pozwanego motocykl marki K. o nr rej. (...), który jak się później okazało, pochodził z kradzieży i w rzeczywistości stanowił własność obywatela Federalnej Republiki Niemiec T. K..

W ocenie Sądu, powód P. K. nie posiadał legitymacji czynnej do wytoczenia niniejszego powództwa o zapłatę, albowiem nie wykazał przede wszystkim, w ramach niniejszego postępowania, iż pojazd marki K. był w istocie jego własnością. Sam powód przyznał składając zeznania w charakterze świadka w toku postępowania przygotowawczego, że właścicielem owego pojazdu był jego ojciec J. K., który załatwiał wszelkie formalności związane z jego zakupem, natomiast P. K. był jedynie użytkownikiem owego motocykla. Okoliczności te zostały potwierdzone przez ojca powoda (protokół przesłuchania świadka k. 5-6,7 akt sprawy VII K 208/13). Jednocześnie pozostały zgromadzony w ramach niniejszego postępowania materiał dowodowy wyraźnie wskazuje, że to nie powód, lecz jego ojciec kupił za pośrednictwem komisu (...) s.c. w P. motocykl K. (protokół zdawczo-odbiorczy k. 23, faktura VAT k. 26).

Powyższe potwierdza więc, że powód nie będąc w rzeczywistości nabywcą motocyklu marki K. nie miał uprawnienia do wytoczenia niniejszego powództwa o zapłatę. Nadto, powód nie udowodnił też, iż pozwany bezpodstawnie wzbogacił się jego kosztem podnosząc, że posiadał tylko niewielką część kwoty potrzebną na zakup motocykla, zaś jego ojciec – nabywca pojazdu, musiał zaciągnąć kredyt na jego kupno. Nie sposób bowiem jest uznać, że jeśli sprawa tocząca się przed sądem dotyczy konkretnego stosunku prawnego wówczas może być ona wszczęta przez jakikolwiek podmiot. Powództwo w takiej sprawie może bowiem wytoczyć jedynie ta osoba, której przysługuje takie uprawnienie, i której interesy w świetle obowiązujących przepisów korzystają z ochrony prawnej. Powód, pomimo podniesionego również przez stronę powodową zarzutu braku legitymacji czynnej, w żaden sposób nie udowodnił, że mu ona przysługuje w toku niniejszego postępowania zapłatę.

Z uwagi na powyższe, Sąd oddalił w całości powództwo wniesione przez P. K..

O kosztach procesu Sąd orzekł w oparciu o art. 98 § 1 i 3 k.p.c., art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28.07.2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U. z 2005r., Nr 167, poz. 1398) oraz § 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. z2015r., poz. 1804 ze zm.) i obciążył powoda opłatą za czynności pełnomocnika pozwanego (4 817 zł), a także nakazał pobrać od niego na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Piszu kwotę 175,51 zł tytułem nieuiszczonych wydatków stanowiących zwrot kosztów podróży świadków M. Ś. i S. S..

Mając powyższe na uwadze orzeczono, jak w sentencji.