Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 czerwca 2017 r.

Sąd Okręgowy w Gdańsku

VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Bożenna Zalewska

Protokolant: st. sekr. sądowy Dorota Kryspin

po rozpoznaniu w dniu 30 maja 2017 r. w Gdańsku

sprawy J. A.

z udziałem M. M. G.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w W.

o podstawę wymiaru składek

na skutek odwołania J. A.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w W.

z dnia 13 maja 2016 r. nr(...)

I.  oddala odwołanie,

II.  zasądza od wnioskodawczyni na rzecz pozwanego kwotę 180 (słownie: sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

SSO Bożenna Zalewska

Sygn. akt VII U 1337/16

UZASADNIENIE

Decyzją nr (...)z dnia 13 maja 2016 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w W. stwierdził, że podstawa wymiaru składek na ubezpieczenie J. A. z tytułu zatrudnienia na podstawie umowy o pracę w (...) M. G. stanowi od dnia 01 stycznia 2016 r. kwota minimalnego wynagrodzenia za pracę obowiązującego w 2016 r. tj. 1.850 zł brutto miesięcznie w pełnym wymiarze czasu pracy.

W uzasadnieniu decyzji organ rentowy stwierdził, że przeprowadził postępowanie wyjaśniające, którego celem było zbadanie, czy roszczenie J. A. występującej o wypłatę zasiłku chorobowego, jest uzasadnione, w szczególności organ weryfikował zasadność zmiany wymiaru podstawy składek na ubezpieczenia społeczne ubezpieczonej, którego dokonał płatnik składek M. M. G. w styczniu 2016 r.

W oparciu o materiał dowodowy tj. przedłożone w toku postępowania dokumenty oraz dane zaewidencjonowane na koncie ubezpieczonej i płatnika ustalono, że J. A. zgłoszona została do obowiązkowych ubezpieczeń społecznych oraz ubezpieczenia zdrowotnego z tytułu umowy o pracę zawartej od dnia 01.10.2011 r. w pełnym wymiarze czasu pracy, na trzymiesięczny okres próbny, następnie od 01.01.2012 r. w wymiarze pełnego etatu otrzymując minimalne wynagrodzenie za pracę. Porozumieniem z dnia 31.12.2015 r. zmieniono ubezpieczonej wymiar czasu pracy na 3/4 etatu oraz wynagrodzenie na kwotę 5 637,78 zł brutto. W związku z powyższym wynagrodzenie ubezpieczonej było najwyższe w przedsiębiorstwie. Od 20.01.2016 r. ubezpieczona była niezdolna do pracy

Po analizie zebranego materiału w tym zakresu obowiązków, wyjaśnień płatnika dotyczących zmiany wymiaru czasu pracy, faktu, że w okresie niezdolności do pracy J. A. nie została zatrudniona osoba na zastępstwo, organ doszedł do wniosku, że stanowisko Managera Operacyjnego zostało utworzone tylko i w celu uprawdopodobnienia konieczności zwiększenia wynagrodzenia ubezpieczonej. Zdaniem organu, powodem ustalenia dla ubezpieczonej wynagrodzenia w kwocie 5 637,78 zł brutto na krótko przed możliwością przerwania czynności pracowniczych i skorzystania w niedalekiej perspektywie ze świadczeń finansowanych z FUS był zamiar zapewnienia J. A. ochrony ubezpieczeniowej w odpowiedniej wysokości.

Zdaniem organu, w świetle orzecznictwa Sądu Najwyższego, zgodnie z art. 58§2 k.c. w zw. z art. 300 k.p. zasadne jest obniżenie podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne J. A. do kwoty minimalnego wynagrodzenia obowiązującego w 2016 r.

Z decyzją tą nie zgodziła się ubezpieczona J. A. zarzucając jej:

1.  błędne ustalenie, iż porozumieniem zmieniającym warunki umowy o pracę ubezpieczona uzyskała dodatkowe obowiązki przy zmniejszonym wymiarze czasu pracy, podczas gdy z porozumienia oraz zestawienia obowiązków wynika, iż otrzymała ona nowe stanowisko z nowymi obowiązkami, do których dostosowany został nowy wymiar czasu pracy,

2.  naruszenie art. 58 k.c. poprzez jego błędną wykładnię, a przez to niewłaściwe zastosowanie, skutkujące przyjęciem, że przyznane w ramach umowy o pracę wynagrodzenie zmierzało do obejścia prawa,

3.  naruszenie art. 78 k.p. poprzez jego niewłaściwe zastosowanie

4.  naruszenie art. 13 i 11 k.p. poprzez ich niezastosowanie.

Wskazując na powyższe skarżąca wniosła o zmianę decyzji poprzez ustalenie podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne zgodnie z wysokością otrzymywanego przez skarżącą wynagrodzenia w wysokości 5.637,78 zł brutto miesięcznie w wymiarze czasu pracy ¾ etatu oraz zasądzenie zawrotu kosztów zastępstwa procesowego zgodnie z poniesionymi przez ubezpieczoną kosztami.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w W. wniósł o oddalenie odwołania oraz zasądzenie zawrotu kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych, powołując się na argumenty podniesione w zaskarżonej decyzji.

O toczącym się postępowaniu Sąd zawiadomił płatnika składek – M. G., która przystąpiła do sprawy, przychylając się do stanowiska skarżącej.

Sąd Okręgowy ustalił co następuje :

M. G. od 2004 r., zamieszkała w W., prowadzi działalność gospodarczą pod nazwą M.. Przedmiotem tej działalności jest prowadzenie restauracji i inne stałych placówek gastronomicznych W G. od 2009 r. płatnik składek prowadzi dwie pizzerie (...) na ul. (...) oraz ul. (...). Do końca 2015 r. M. G. zatrudnia pracowników na stanowiskach kelnerów/kelnerek, pizzermenów i kierowców.

dowód: wpis z (...) nienumerowane karty akt ZUS, zeznania M. G. protokół skrócony k. 30v zapis dźwięku i obrazu k. 32, zeznania świadka P. G. protokół skrócony k. 61-62 zapis dźwięku i obrazu k. 64

J. A. początkowo została zatrudniona przez M. G. na okres próbny od 01 października 2011 r. do dnia 31 grudnia 2011 r. w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku kelnerki z wynagrodzeniem 1.386,00 zł brutto, następnie zawarła umowę o pracę na czas określony od dnia 01 stycznia 2012 r. do 31 grudnia 2012 r. na tym samym stanowisku w wymiarze pełnego etatu z wynagrodzeniem 1.500 zł brutto oraz kolejną na okres od 01 stycznia 2013 r. do 31 grudnia 2017 r. z wynagrodzeniem 1.600 zł brutto.

dowód: akta ZUS (karty nienumerowane): umowy o pracę z 01.10.2011 r., 01.01.2012 r., 01.01.2013 r.,

J. A. na przełomie 2015 i 2016 była studentką III roku niestacjonarnych studiów pierwszego stopnia w Wyższej Szkole (...) w G. i uczęszczała na kurs językowy.

dowód: zaświadczenie z 20.06.2016 r. k. 36 akt sprawy, umowa o kurs językowy k. 16 akt sprawy,

Ubezpieczona cieszyła się zaufaniem M. G., w związku z czym, pracodawca zaproponował jej awans na stanowisko menagera. Początkowo ubezpieczona z propozycji nie skorzystała.

We wrześniu 2015 r. ubezpieczona była w ciąży, którą poroniła. Przebywała wówczas na dwutygodniowym zwolnieniu lekarskim, po zakończeniu którego wróciła do pracy.

Po pewnym czasie ubezpieczona sama zgłosiła pracodawcy gotowość podjęcia pracy na stanowisku menagera dwóch restauracji. Wcześniej takiego stanowiska nie było w strukturze organizacyjnej pracodawcy, wszystkimi czynnościami managerskimi zajmowała się osobiście M. G..

W listopadzie i grudniu M. G. przyuczała ubezpieczoną do pracy na nowym stanowisku pokazywała jej raporty dot. zużycia towaru, rozliczenia gotówki i przelewów, produkcji ciasta na pizzę, stany magazynowe towaru, raport SM stanu magazynu tj. współczynnik zużycia produktu względem obrotu.

W dniu 31 grudnia 2015 r. ubezpieczona zawarła z pracodawcą porozumienie, którym od dnia 01 stycznia 2016 r. zmieniono ubezpieczonej stanowisko z kelnerki na menagera operacyjnego, zmniejszono wymiar czasu pracy na 3/4 etatu oraz wynagrodzenie z kwoty 1.750 zł brutto na kwotę 5 637,78 zł brutto.

O dnia 01 stycznia 2016 r. do obowiązków ubezpieczonej na nowym stanowisku należało:

1. publikacja ogłoszeń rekrutacyjnych nowo zatrudnionych

2. spotkania i selekcja kandydatów na stanowiska kelnerek, pizzermanów i kierowców

3. wybór i przygotowanie kandydatów do pracy

4. przeprowadzanie szkoleń przygotowujących do pracy - opieka i nauka wszystkich czynności pracowników w szczególności kelnerek,

5. korygowanie pracy kelnerek i pozostałego zespołu

6. przeprowadzenie szkolenia kelnerek z zakresu obsługi klienta, wystawiania faktur, rozliczania kasy, przygotowywania raportów,

7. zamawianie porcelany w centrali (...)

8. zamawianie strojów służbowych w centrali (...)

9. przeprowadzanie codziennych kontroli czystości sali konsumentów

10. przeprowadzanie codziennych kontroli wykonania prac porządkowych

11. przeprowadzanie codziennych kontroli wypełnionych obowiązujących arkuszy danych

12. przeprowadzanie codziennych kontroli czystości i stanu ubioru obsady danego dnia

13. przygotowywanie zestawienia stanu zużycia towarów raz w miesiącu w oparciu o wszystkie faktury zakupy towarów

14. rekomendacje i wnioski dla właściciela w oparciu o stany zużycia towarów

15. przygotowywanie zestawienia (...) F. codziennie ze szczegółowym sprawdzeniem raportów dziennych

16. rekomendacje i wnioski dla właściciela w oparciu o raport (...) F.

17. wpłaty utargów do banku

18. regulowanie niektórych opłat za faktury zakupowe

19. dokonywanie zakupów i zamawianie bieżących środków na potrzeby wytworzenia dań i przygotowywania posiłków

20. dokonywanie zakupów elementów dekoracyjnych sali i wystroju, środków czystości i innych bieżących

21. sprawdzanie i korygowanie zamówień na porcelanę i środki czystości

22. sprawdzanie i korygowanie zamówień na produkty żywnościowe

23. sprawdzenie poprawności i zasadności wszystkich otrzymanych faktur kosztowych i rekomendacje dla właściciela

24. sprawdzanie i kontrolowanie arkuszy Stan Magazynu Dzienny jaki codziennie jest spisywany w lokalu

25. sprawdzanie i kontrolowanie arkuszy Stan Magazynu Napoje, jaki codziennie jest spisywany w lokalu

26. sprawdzanie i kontrolowanie arkuszy Stan Magazynu Opakowania, jaki co tydzień jest spisywany w lokalu

27. sprawdzanie i kontrolowanie arkuszy Produkcja Ciasta, jaki codziennie jest spisywany w lokalu

28. rozliczanie danego miesiąca kosztowo oraz obliczanie wskaźnika (...)

29. przygotowywanie raz w miesiącu grafiku pracy kelnerek

30. zastępowanie nieobecnych nagle kelnerek

31. pilnowanie szybkości dowozu i pracy kierowców podczas pobytu w lokalu

32. przygotowywanie imprez okolicznościowych, rezerwacji i wyjść integracyjnych zespołu

dowód: karta informacyjna leczenia szpitalnego k. 17 akt sprawy, porozumienie zmieniające z 31.12.2015 r nienumerowana karta akt ZUS, zestawienie obowiązków – nienumerowana karta akt ZUS

W dniu 19 stycznia 2016 r. lekarz stwierdził u ubezpieczonej stan ciąży. Od dnia 20 stycznia 2016 r. J. A. przebywała w związku z tym na zwolnieniu lekarskim.

dowód: zaświadczenie (...) z 19.01.2016 r. nienumerowane karty akt ZUS, zeznania ubezpieczonej – protokół skrócony k. 50-51 wraz z zapisem dźwięku i obrazu k. 53

W trakcie korzystania przez ubezpieczoną ze zwolnienia lekarskiego jej czynności z powrotem przejęła M. G.. Od czerwca do grudnia 2016 r. obowiązki menagera jednej z pizzerii wykonywał P. G.. W związku z tym pracodawca zwiększył mu wymiar etatu z ½ do pełnego oraz podniósł wynagrodzenie z połowy najniższej krajowej do 2.900 zł brutto (2.100 zł „na rękę”). Pizzerią na przymorzu zajmowała się wówczas nadal M. G.

W kwietniu 2016 r. na stanowisku kelnerki, na podstawie umowy zlecenia, została zatrudniona E. G.. Od 01 grudnia 2016 r. powierzono jej obowiązki managera – miesiąc grudzień był okresem przyuczenia. Od stycznia 2017 r. E. G. jest managerką obydwu lokali. Jej wynagrodzenie jest uzależniane od obrotu – średnio wynosi 2.500 zł.

dowód: zeznania M. G. protokół skrócony k. 30-30V wraz z zapisem dźwięku i obrazu k. 32, zeznania świadka P. G. protokół skrócony k. 61-62 wraz z zapisem dźwięku i obrazu k. 64, zeznania świadka E. G. protokół skrócony k. 72-74 wraz z zapisem dźwięku i obrazu k. 75

Sąd zważył co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentów zgromadzonych w aktach ubezpieczeniowych oraz aktach sprawy, których prawdziwość nie była przez żadną ze stron kwestionowana. Sąd również nie znalazł podstaw do kwestionowania ich wiarygodności z urzędu. Dowody w postaci dokumentów urzędowych Sąd ocenił na podstawie art. 244 § 1 k.p.c. ustalając, że skoro w toku procesu nie zostały skutecznie podważone, stanowią świadectwo tego, co zostało w nich urzędowo poświadczone. Powyższe dowody układają się zdaniem Sądu w spójną całość, wzajemnie się potwierdzając lub uzupełniając.

Stan faktyczny Sąd ustalił również na podstawie zeznań świadków P. G. i E. G. jak również zeznań odwołującej się J. A. i uczestniczki M. G., które w ocenie Sądu co do zasady zasługują na walor wiarygodności w zakresie, w jakim posłużyły do ustalenia powyższego stanu faktycznego.

Odwołanie nie zasługiwało na uwzględnienie.

Zgodnie z treścią art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz.U. 2016.963 j.t.) obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym podlegają, z zastrzeżeniem art. 8 i 9, osoby fizyczne, które na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej są m.in. pracownikami ( z wyłączeniem prokuratorów). W świetle przepisu art. 18 ust. 1 powołanej ustawy podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe ubezpieczonych wymienionych w art. 6 ust. 1 pkt 1-3 stanowi przychód, o którym mowa w art. 4 pkt 9 i 10, z zastrzeżeniem ust. 1a i 2, ust. 4 pkt 5 i ust. 12. Natomiast podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe oraz ubezpieczenie wypadkowe stanowi podstawa wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i ubezpieczenia rentowe – art. 20 ust. 1 ustawy.

Dosłowne odczytanie tych przepisów może prowadzić do wniosku, że dla ustalenia wysokości składek znaczenie decydujące i wyłączne ma fakt dokonania wypłaty wynagrodzenia w określonej wysokości. W uchwale z dnia 27 kwietnia 2005 r. II UZP 2/05 Sąd Najwyższy podkreślił jednak, że umowa o pracę wywołuje skutki nie tylko bezpośrednie, dotyczące wprost wzajemnych relacji między pracownikiem i pracodawcą, lecz także dalsze, pośrednie, w tym w dziedzinie ubezpieczeń społecznych; kształtuje ona stosunek ubezpieczenia społecznego, określa wysokość składki, a w konsekwencji prowadzi do uzyskania odpowiednich świadczeń. W związku z tym nadmiernemu uprzywilejowaniu płacowemu pracownika, które w prawie pracy mieściłoby się w ramach art. 353 ⁽¹⁾ k.c., w prawie ubezpieczeń społecznych, w którym pierwiastek publiczny zaznacza się bardzo wyraźnie, można przypisać - w okolicznościach każdego konkretnego wypadku - zamiar nadużycia świadczeń przysługujących z tego ubezpieczenia. Należy bowiem pamiętać, że alimentacyjny charakter tych świadczeń oraz zasada solidaryzmu wymagają, żeby płaca - stanowiąca jednocześnie podstawę wymiaru składki - nie była ustalana ponad granicę płacy słusznej, sprawiedliwej i zapewniającej godziwe utrzymanie oraz żeby rażąco nie przewyższała wkładu pracy, a w konsekwencji, żeby składka nie przekładała się na świadczenie w kwocie nienależnej.

Ocena godziwości wynagrodzenia wymaga uwzględnienia okoliczności każdego konkretnego przypadku, a zwłaszcza - co ma istotne znaczenie przy rozstrzyganiu przedstawionego zagadnienia - rodzaju, ilości i jakości świadczonej pracy oraz wymaganych kwalifikacji (por. uzasadnienie wyroku T.K. z dnia 26 listopada 1997 r. w sprawie U 6/96, publik. OTK-ZU 1997 nr 5-6, poz. 66 oraz wyrok S.N. z dnia 16 grudnia 1999 r. w sprawie I PKN 465/99, publik. OSNAPiUS 2001 nr 10, poz. 345).

W orzecznictwie Sądu Najwyższego ugruntowany jest pogląd, że Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych przysługuje kompetencja do badania zarówno tytułu zawarcia umowy o pracę, jak i ważności jej poszczególnych postanowień i - w ramach obowiązującej go procedury - zakwestionowania tych postanowień umowy o pracę w zakresie wynagrodzenia, które pozostają w kolizji z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierzają do obejścia prawa.

Realna możliwość takiej kontroli powstaje po przekazaniu przez płatnika raportu miesięcznego, przedkładanego zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych. W ramach art. 41 ust. 12 i 13 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych Zakład Ubezpieczeń Społecznych może zakwestionować także wysokość wynagrodzenia stanowiącego podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe, jeżeli okoliczności sprawy wskazują, że zostało wypłacone na podstawie umowy sprzecznej z prawem, zasadami współżycia społecznego lub zmierzającej do obejścia prawa (art. 58 k.c.). Na podstawie art. 41 ust. 13 ustawy Zakład Ubezpieczeń Społecznych jest również uprawniony do zmiany przekazanych przez płatnika składek informacji o wysokości wynagrodzenia.

W wyroku z dnia 7 marca 2013 r. sygn. III AUa 1515/12 Sąd Apelacyjny w Gdańsku potwierdził, że przepis art. 86 ust. 2 u.s.u.s. daje organowi rentowemu kompetencje do badania zarówno tytułu zawarcia umowy o pracę, jak i ważności jej poszczególnych postanowień i - w ramach obowiązującej go procedury zakwestionowania tych postanowień umowy o pracę w zakresie wynagrodzenia, które pozostają w kolizji z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierzają do obejścia prawa. Zakład Ubezpieczeń Społecznych może więc kwestionować wysokość wynagrodzenia stanowiącego podstawę wymiaru składek, jeżeli okoliczności sprawy wskazują, że zostało wypłacone na podstawie umowy sprzecznej z prawem, zasadami współżycia społecznego lub zmierzającej do obejścia prawa (LEX nr 1298884).

Wobec powyższego uznać należy, iż organ rentowy jest uprawniony do kwestionowania wysokości wynagrodzenia ustalonego w umowie o pracę, które stanowi podstawę wymiaru składek , jeśli okoliczności sprawy wskazują, że wynagrodzenie to zostało ustalone na podstawie umowy sprzecznej z prawem, z zasadami współżycia społecznego lub zmierzającej do obejścia prawa. Podstawę wymiaru składki ubezpieczonego będącego pracownikiem stanowi bowiem wynagrodzenie godziwe, a więc należne, właściwe, odpowiednie, rzetelne, uczciwe i sprawiedliwe, zachowujące cechy ekwiwalentności do pracy, natomiast ocena godziwości tego wynagrodzenia wymaga uwzględnienia okoliczności każdego konkretnego przypadku, a zwłaszcza rodzaju, ilości i jakości świadczonej pracy oraz wymaganych kwalifikacji (por. wyrok S.A. w Krakowie z dnia 25 września 2012 r. w sprawie III AUa 398/12, publik. LEX nr 1223252).

W okolicznościach niniejszej sprawy stwierdzić należy, że wynagrodzenie odwołującej ustalone od dnia 01 stycznia 2016 r. nie spełnia powyższych kryteriów. Wcześniej odwołująca była zatrudniona w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku kelnerki, z wynagrodzeniem równym wynagrodzeniu minimalnemu. Istotnie brak jest podstaw do zakwestionowania faktu, iż od stycznia 2016 r. zakres obowiązków uległ zwiększeniu. Przy czym całkowicie nielogiczne i nieracjonalne jest przy tym zachowanie pracodawcy, który zwiększając ubezpieczonej zakres obowiązków i znacznie zwiększając wynagrodzenie obniża wymiar czasu pracy. Nadto, istotnym jest, iż wykonujący obowiązki menagerów zarówno P. G., jak i E. G. – zatrudniona obecnie na stanowisku odpowiadającym stanowisku ubezpieczonej – za ten sam zakres obowiązków otrzymywali i otrzymują wynagrodzenie na poziomie 2.100 i 2.500 zł netto. Zdaniem Sądu żadna ze strona odwołująca się i popierająca jej stanowisko uczestniczka postępowania nie wykazały przy tym uzasadnienia dla tak znaczącej różnicy w wynagrodzeniach osób wykonujących te same obowiązki co ubezpieczona, mimo że to na nich spoczywał ciężar dowodu w tym zakresie. Z tego względu mimo zwiększonego zakresu obowiązków, brak było uzasadnienia dla podwyższenia wynagrodzenia odwołującej z dniem 01 stycznia 2016 r. do kwoty 5.637,78 zł. W ocenie Sądu, powyższego nie uzasadniają ani kwalifikacje ubezpieczonej (w momencie zawarcia porozumienia zmieniającego była studentką trzeciego roku studiów licencjackich oraz w trakcie kursu językowego), ani zakres i charakter obowiązków, czy wymagań pracodawcy, tym bardziej biorąc pod uwagę jednoczesne zmniejszenie czasu pracy Ponadto postawa pracodawcy w stosunku od innych pracowników zatrudnionych w charakterze menagerów wskazuje na to, że charakter pracy nie uzasadnia przyznania wyższego wynagrodzenia niż wynagrodzenie minimalne.

W wyroku z dnia 4.08.2005 r. II UK 16/05 Sąd Najwyższy stwierdził, że nadmierne podwyższenie wynagrodzenia pracownika może być w zakresie prawa ubezpieczeń społecznych ocenione jako dokonane z zamiarem nadużycia prawa do świadczeń (OSNP 2006/11-12/191). W sprawie tej Sąd Najwyższy potwierdził, że zgłoszenie do ubezpieczenia chorobowego , które dotyczyło zamierzonego krótkotrwałego wykonywania pracy za bardzo wysokim wynagrodzeniem, które nawet nie zostało wypłacone za okres 6 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy powoduje, że przeciętny stosunek wysokości świadczenia do wniesionej składki pozostaje w oderwaniu od ustawowych regulatorów sprawiedliwego rozłożenia kosztów świadczeń przez odniesienie do czasu opłacania składek. Taka zmiana treści umowy o pracę może uzasadniać uznanie porozumienia zmieniającego z dnia 31 grudnia 2015 r. za sprzeczne z zasadami współżycia społecznego, nacechowane zamiarem wyłudzenia świadczeń z ubezpieczenia społecznego.

Zdaniem Sądu zmiana wysokości wynagrodzenia i podwyższenia go do kwoty 5.637,78 zł w okolicznościach niniejszej sprawy wskazuje na to, że zamiarem stron było uzyskanie wyższych świadczeń z ubezpieczenia społecznego i takie zachowanie jako sprzeczne z zasadami współżycia społecznego nie może korzystać z ochrony. Zauważyć należy, że po krótkim okresie od tej zmiany (tj. po okresie niespełna trzech tygodni) odwołująca stała się niezdolna do pracy w związku z ciążą i do dnia porodu nie odzyskała tej zdolności. Wskazywać to może na to, że zmiana wysokości wynagrodzenia ubezpieczonej była ściśle związana z faktem ciąży i perspektywą uzyskania świadczeń z ubezpieczenia chorobowego. Powyższego w ocenie Sądu nie niweczy fakt, iż połowie grudnia 2015 r. lekarz nie stwierdził jeszcze stanu ciąży, albowiem ubezpieczona niewątpliwie dążyła do zajścia w ciążę, o czym uprzedzała pracodawcę, a zatem perspektywa tego stanu, biorąc pod uwagę wcześniejsze problemy z jej utrzymaniem ubezpieczonej z całą pewnością rodziły prawdopodobieństwo rychłej konieczności korzystania ze świadczeń z ubezpieczenia społecznego. Tym bardziej także wydaje się wątpliwa zasadność podwyższenia wynagrodzenia odwołującej przy uwzględnieniu, że inne osoby zatrudnione na takim samym stanowisku i wykonujące te same czynności, co ubezpieczona na stanowisku managera operacyjnego, w szczególności E. G., pobiera wynagrodzenie na poziomie 2.500 zł, a więc o połowę niższe niż przyznane ubezpieczonej.

Słusznie więc przyjął organ rentowy, że w związku z tym podstawę wymiaru składek od dnia 01 stycznia 2016 r. winna stanowić kwota 1.850 zł , tj. kwota najniższego wynagrodzenia w 2016. Według tej kwoty ustalone było wcześniej wynagrodzenie odwołującej pracującej na cały etat, a w toku postępowania ustalono, że ani zakres obowiązków, ani kwalifikacje ubezpieczonej, a tym bardziej fakt zmniejszenia wymiaru czasu pracy ubezpieczonej nie uzasadniały tak znaczącego podwyższenia wynagrodzenia. Strony nie wykazały w toku postępowania by zmiana tego wynagrodzenia i podwyższenie jej do kwoty 5.637,78 zł było uzasadnione, rzeczywiste i zgodne z obiektywnymi czynnikami oraz z polityką pracodawcy prowadzoną wobec pozostałych pracowników.

Biorąc powyższe pod uwagę Sąd , na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. oddalił odwołanie i orzekł jak w punkcie I wyroku.

O kosztach Sąd orzekł w punkcie II wyroku na podstawie art. 98 i 108 k.p.c. w związku z § 9 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych o (Dz.U. 2015.1804).

SSO Bożenna Zalewska