Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Powód B. B. wniósł o zasądzenie od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. kwoty 2.000 złotych wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 14 września 2016 r. do dnia zapłaty. Nadto wniósł o zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm prawem przepisanych.

W uzasadnieniu swojego roszczenia wskazał, iż żądana pozwem kwota wynika ze skutków kolizji zaistniałej w dniu 24 lipca 2016 r. w wyniku której uszkodzony został pojazd marki V. (...), stanowiący własność S. S.. Powód podał, iż poszkodowany wynajął pojazd zastępczy w tej samej klasie-A. (...). Cenę za jedną dobę najmu strony ustaliły na kwotę 180 złotych. (...) wynajmowane było od dnia 25 lipca do dnia 12 sierpnia 2016r. Powód wystąpił do pozwanego o wypłatę odszkodowania z tytułu najmu pojazdu zastępczego, jednakże ten odmówił wypłaty kwoty za najem. Pismem z dnia 30 06 2017r. powód rozszerzył powództwo w niniejszej sprawie do kwoty 3 420 zł.

Pozwany (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm prawem przepisanych.

W uzasadnieniu pozwany wskazał, iż nie zaprzecza że ubezpieczał on odpowiedzialność cywilną sprawcy uszkodzeń samochodu poszkodowanego S. S.. Przyznał, że przeprowadził postępowanie likwidacyjne w związku ze zdarzeniem z dnia 24 lipca 2016r. Pozwany podniósł, że postępowanie likwidacyjne zostało przeprowadzone prawidłowo. Zakwestionował jednak przyjętą stawkę najmu pojazdu zastępczego w wysokości 180 zł netto/doba. Nadto wskazał, że najem pojazdu zastępczego jest usprawiedliwiony jedynie wtedy, gdy poszkodowany nie ma możliwości zaspokojenia swoich potrzeb komunikacyjnych przy pomocy innego pojazdu będącego w posiadaniu jego lub innego domownika. Wskazał, że stawka proponowana przez powoda jest wygórowana i odbiega od rynkowych stawek stosowanych na lokalnym rynku. Zakwestionował również czas najmu. Ponadto pozwany wskazał, iż w stanie faktycznym objętym pozwem najem rozliczany jest w ramach cesji odszkodowawczej .

Sąd ustalił, stan faktyczny:

W dniu 24 lipca 2016 r. doszło do zdarzenia komunikacyjnego , w wyniku którego uszkodzeniu uległ pojazd marki V. (...) stanowiący własność S. S.. Poszkodowany w dniu 25 lipca 2016r. wynajął pojazd zastępczy marki A. (...) od powoda. Najem miał się rozpocząć od dnia zawarcia umowy i trwał on do dnia 12 08 2016r., kiedy to poszkodowany zdał pojazd powodowi . Cenę czynszu najmu za dobę strony ustaliły na kwotę 180 zł za dobę.

( okoliczność bezsporna,, nadto oświadczenie k. 4, cesja k. 5, protokół zdawczo-odbiorczy k. 7, umowa najmu pojazdu k. 8-9, faktura k. 11)

Pozwany po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego uznał swoją odpowiedzialność za szkodę , jednakże odmówił wypłaty odszkodowania za najem pojazdu.

( okoliczność bezsporna, nadto pismo z dnia 02.12.2016r . k 10, płyta CD - akta szkody k.68)

Poszkodowany S. S. był kierującym pojazdem, który uległ kolizji w dniu 24 lipca 2016 r. W dniu 25 lipca wynajął samochód zastępczy, którym dojeżdżał do pracy z B. do O.. Zrezygnował z pojazdu zastępczego w dniu 12 sierpnia 2016 r. W posiadaniu powoda poza uszkodzonym pojazdem znajdowały się jeszcze dwa pojazdy, przy czym jednym posługiwała się żona poszkodowanego w celu codziennych dojazdów do miejsca pracy w odległym od miejscu zamieszkania gospodarstwie rolnym. Z ewidencji pojazdów Starostwa Powiatowego w B. wynikało, że poszkodowany S. S. jest właścicielem trzech pojazdów osobowych. Oprócz pojazdu uszkodzonego i pojazdu marki A. (...) posiada również pojazd osobowy marki V. (...) o nr rej. (...). Poszkodowany w trakcie przesłuchania go na rozprawie nie wspomniał o tym fakcie.

( dowody: zeznania świadka k. 37-37v, pismo Starostwa Powiatowego w B. k. 85)

Poszkodowany S. S. na mocy umowy cesji wierzytelności z dnia 25 lipca 2016 r. zawartej z powodem B. B. zbył na rzecz wymienionego w całości przysługującą jej względem (...) S.A. z siedzibą w W. wierzytelność z tytułu najmu pojazdu zastępczego po kolizji z dnia 24 07 2016r.

( dowód: umowa cesji wierzytelności k. 5)

Pozwany pismem z dnia 2 grudnia 2016 r. powiadomił cesjonariusza o braku podstaw do refundacji faktury.

(dowód: pismo z dnia 02.12.2016r. k.10, faktura k. 11).

Uzasadniony okres naprawy uszkodzonego pojazdu marki V. (...) przy uwzględnieniu czynności likwidacyjnych ubezpieczyciela powinien obejmować okres od dnia 25 lipca 2016 r. do dnia 17 sierpnia 2016 r. Wysokość stawki dobowej za najem samochodów zastępczego marki porównywalnej z pojazdem uszkodzonym V. (...) występującej na rynku lokalnym poszkodowanego w dacie szkody zawiera się w kwotach netto 240,00 zł do 340,00 zł, zaś poszkodowany wynajął pojazd zastępczy za stawkę 180,00 zł netto.

( dowód: opinia biegłego sądowego k.58-66)

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie z innych powodów.

Spór pomiędzy stronami koncentrował się na ustaleniu wysokości odszkodowania tytułem kosztów wynikających z najmu samochodu zastępczego, w szczególności co do okresu korzystania z pojazdu zastępczego.

W przedmiotowej sprawie poza sporem pozostawał fakt, iż samochód stanowiący własność S. S. uległ uszkodzeniu w wyniku zderzenia, do którego doszło dnia 24 lipca 2016r. Bezsporne było również to, że pojazd sprawcy był ubezpieczony w zakresie odpowiedzialności cywilnej u pozwanego. Tym samym, podstawę odpowiedzialności pozwanej stanowią przepisy art. 435 par. 1 w zw. z art. 436 par. 1 k.c. w zw. 822 kc i z art. 34 i 35 ustawy z dnia 22 05 2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych

Dokonując powyższego rozstrzygnięcia Sąd oparł się na dokumentach zaoferowanych przez strony, których prawdziwości nie zakwestionowano oraz w części jedynie na zeznaniach świadka S. S., w takim stopniu, w jakim nie kolidowały one z pozostałym materiałem dowodowym, bowiem w zakresie dotyczącym ilości pojazdów stanowiących własność S. S. zeznania tego świadka stały w sprzeczności z informacją urzędową z ewidencji pojazdów Starostwa Powiatowego w B..

Sąd uwzględnił w całości pisemną opinię D. R. biegłej sądowej z zakresu eksploatacji i naprawy samochodów, która była jasna, rzetelna i logiczna, jednakże okazała się nieprzydatna w świetle ustaleń faktycznych o ilości posiadanych przez poszkodowanego pojazdów.

Pozwany nie podważał także ważności ani skuteczności umowy cesji, a tym samym. Zarzuty przeciwko żądaniom pozwu skoncentrowały się głównie na stawce czynszu najmu pojazdu zastępczego , że jest ona wygórowana i odbiega od rynkowych stawek stosowanych na lokalnym rynku oraz samej zasadności najmu.

Należy wskazać, iż kwestię zasadności ponoszenia kosztów wynajmu pojazdu i ich związku ze szkodą w pojeździe przesądził już w licznych orzeczeniach Sąd Najwyższy. Ugruntowana już na tym polu praktyka orzecznicza stoi na stanowisku, że istnieje normalny związek przyczynowy między uszkodzeniem pojazdu a wynajęciem pojazdu zastępczego (tak np. w wyroku SN z dnia 18 marca 2003r. w sprawie IV CKN 1916/00, niepubl.).

Zgodnie z uchwałą Sądu Najwyższego z dnia 17 listopada 2011 r. (III CZP 5/11), odpowiedzialność ubezpieczyciela z tytułu umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za uszkodzenie albo zniszczenie pojazdu mechanicznego niesłużącego do prowadzenia działalności gospodarczej obejmuje celowe i ekonomicznie uzasadnione wydatki na najem pojazdu zastępczego; nie jest ona uzależniona od niemożności korzystania przez poszkodowanego z komunikacji zbiorowej.

Korzystanie z pojazdu w celach prywatnych, który na skutek kolizji drogowej został uszkodzony, zasługuje na ochronę, albowiem takie używanie rzeczy również przedstawia wartość pieniężną. Nadto wskazuje się, że korzystanie przez poszkodowanego z własnego pojazdu mechanicznego nie może być odtworzone przez wykorzystanie środków komunikacji publicznej, są to bowiem odmienne sposoby korzystania z rzeczy. Samochód w sposób bardziej wszechstronny i funkcjonalny zaspokaja potrzeby życiowe właściciela. Korzystanie z niego stało się obecnie standardem cywilizacyjnym i taka jego funkcja będzie się umacniać.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy należy wskazać, że powództwo podlegało oddaleniu, bowiem z przytoczonych powyżej orzeczeń oraz doktryny jasno wynika, że przesłanką odpowiedzialności pozwanego w takich sytuacjach szkody w zakresie ubezpieczenia oc pojazdu mechanicznego jest uzasadniona potrzeba najmu samochodu zastępczego przez poszkodowanego. W niniejszej sprawie brak takiej usprawiedliwionej potrzeby. Zgodnie bowiem z informacją uzyskaną z urzędu komunikacji Starostwa Powiatowego w B. poszkodowany jest właścicielem trzech pojazdów, zatem mógł on zaspokoić uszczerbek poniesiony w wyniku kolizji poprzez korzystanie z trzeciego swojego samochodu, bez potrzeby eskalacji wysokości szkody o koszty najmu pojazdu zastępczego, do czasu naprawy pojazdu uszkodzonego. Tymczasem poszkodowany w tej sprawie w ogóle informację o posiadaniu jeszcze innego pojazdu osobowego w ogóle zataił.

Wskazać w tym miejscu należy, iż w procesie cywilnym ciężar dowodu spoczywa na stronach postępowania i to one są zobowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne (art. 6 k.c. i art. 232 k.p.c.). Innymi słowy ten, kto powołując się na przysługujące mu prawo obowiązany jest udowodnić okoliczności faktyczne uzasadniające to żądanie. W myśl ogólnych zasad procesowych, to na powodzie spoczywa ciężar udowodnienia faktów uzasadniających zasadność jego roszczenia o zapłatę odszkodowania przez stronę pozwaną. W ocenie Sądu powód nie podołał temu obowiązkowi, choć reprezentowany był przez profesjonalnego pełnomocnika, który powinien był być świadomy wystąpienia negatywnych konsekwencji procesowych.

Należy przypomnieć, iż na mocy art. 233 par 1 k.p.c. Sąd ocenia wiarygodność i moc dowodów według własnego przekonania, na podstawie wszechstronnego rozważenia zebranego materiału. Taka ocena powinna uwzględniać wymagania prawa procesowego oraz reguły logicznego myślenia, według których Sąd w sposób bezstronny, racjonalny i wszechstronny rozważa materiał dowodowy jako całość, dokonuje wyboru określonych środków dowodowych i odnosi je do pozostałego materiału dowodowego. Do naruszenia tego artykułu mogłoby dojść tylko wówczas, gdyby skarżący wykazał uchybienie podstawowym regułom służącym ocenie wiarygodności i mocy poszczególnych dowodów, tj. regułom logicznego myślenia, zasadzie doświadczenia życiowego i właściwego kojarzenia faktów (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 16 grudnia 2005 roku, III CK 314/05, Lex nr 172176).

Przesłanką powstania obowiązku świadczenia przez ubezpieczyciela z tytułu umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej jest, bowiem powstanie stanu odpowiedzialności cywilnej ubezpieczającego za szkodę wyrządzoną osobie trzeciej. Odpowiedzialność ubezpieczyciela ma więc charakter akcesoryjny. Stosownie do treści art. 822 par 1 i 4 k.c., zawierając umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej, pozwany przyjął odpowiedzialność za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność ponosi ubezpieczony, a uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczenia bezpośrednio od ubezpieczyciela. Zgodnie z zasadą rozkładu ciężaru dowodu ustaloną w art. 6 k.c., to powód powinien wykazać zdarzenie powodujące szkodę, jej wysokość oraz związek przyczynowy pomiędzy nimi.

W konsekwencji w niniejszej sprawie brak było podstaw do uznania, że istnieje związek przyczynowy pomiędzy wypadkiem z dnia 24 07 2016r., a powstałą u poszkodowanego szkodą w postaci poniesionych kosztów najmu pojazdu zastępczego.

Mając powyższe na uwadze, Sąd oddalił powództwo w pkt 1 wyroku, w oparciu o treść powołanych już na wstępie przepisów oraz art. 16 ust.2 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych (…) , która nakłada na poszkodowanego w razie szkody w zakresie ubezpieczeń obowiązkowych obowiązek minimalizacji szkody.

O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c. zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu, obciążając nimi w całości powoda jako przegrywającego proces.