Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 grudnia 2013 roku

Sąd Okręgowy w Kielcach IX Wydział Karny-Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący: SSO Ewa Opozda-Kałka

Sędziowie: SO Krzysztof Sajtyna

SO Anna Szeliga (spr.)

Protokolant: sekr. sądowy Anna Misztal

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Kielcach Augustyna Pindziaka

po rozpoznaniu w dniu 3 grudnia 2013 roku

sprawy R. D.

oskarżonego o przestępstwo z art. 178 a § 1 kk

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Jędrzejowie

z dnia 26 czerwca 2013 roku sygn. akt II K 42/13

I.  zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że:

1.  ustala, że oskarżony R. D. w dniu 12 listopada 2012 r. w miejscowości P. gminy S. województwa (...) usiłował kierować samochodem osobowym marki A. (...) o numerze rejestracyjnym (...) w ruchu lądowym znajdując się w stanie nietrzeźwości – 1,20 mg / l alkoholu w wydychanym powietrzu, ale zamierzonego celu nie osiągnął z powodu skutecznej interwencji funkcjonariuszy policji, a czyn ten kwalifikuje jako przestępstwo z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 178 a § 1 kk a za postawę wymiaru kary wskazuje przepis art. 14 § 1 kk w zw. z art. 178 a § 1 kk;

2.  orzeczony w punkcie 2 środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym łagodzi do 1 (jednego) roku;

II.  w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;

III.  zwalnia oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.

Sygn. akt IXKa 1523)13

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy w Jędrzejowie wyrokiem z dnia 26 czerwca 2013r. uznał oskarżonego R. D. za winnego tego, że w dniu 12 listopada 2012r. w miejscowości P. gm. S. woj. (...) kierował samochodem osobowym marki A. (...) o nr rej. (...) w ruchu lądowym znajdując się w stanie nietrzeźwości – 1.20 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu i za to na podstawie art. 178a§1kk w zw. z art. 33§1i3kk wymierzył mu kare grzywny w wysokości 60 stawek dziennych , przyjmując wysokość jednej stawki dziennej za równoważną kwocie 20 zł . Na podstawie art. 42§2kk w zw. z art. 43§1kk orzekł wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 2 lat. Na podstawie art. 63§2kk zaliczył oskarżonemu na poczet orzeczonego środka karnego zakazu prowadzenia pojazdów okres rzeczywistego zatrzymania prawa jazdy od dnia 12 listopada 2012r. . Na podstawie art. 49§2kk orzekł od oskarżonego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej świadczenie pieniężne w kwocie 200 zł. Na podstawie art. 627kpk i art. 3 ust. 1 ustawy z dn. 23.06.1973r. o opłatach w sprawach karnych zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe obejmujące wydatki w kwocie 301,97 zł i opłatę w kwocie 120 zł .

Apelacje od tego wyroku wniósł obrońca oskarżonego, który zaskarżył wyrok w całości i zarzucił rozstrzygnięciu : mogącą mieć wpływ na treść orzeczenia obrazę przepisów postępowania , a mianowicie art. 4,5,7 i 424kpk polegającą na fragmentarycznej , jednostronnej analizie i dowolnej ocenie dowodów , rozstrzygnięcia wątpliwości na niekorzyść oskarżonego , oparciu przekonania o winie oskarżonego na podstawie przypuszczeń , co skutkowało błędnym ustaleniem , że materiał dowodowy ujawniony w sprawie stanowił dostateczną podstawę do przyjęcia , że oskarżony dopuścił się zarzucanego mu przestępstwa, bez należytego uzasadnienia takiego stanowiska .

W konkluzji skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku przez uniewinnienie oskarżonego od popełnienia zarzucanego mu przestępstwa , albo o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania .

Sąd Okręgowy zważył co następuje :

Apelacja obrońcy oskarżonego R. D. częściowo zasługiwała na uwzględnienie , co w konsekwencji doprowadziło do zmiany zaskarżonego wyroku .

Analiza akt sprawy niniejszej w szczególności przeprowadzonych dowodów i okoliczności z nich wynikających , prowadzi do wniosku , że zasadne są podnoszone w apelacji obrońcy oskarżonego zarzuty dotyczące błędnej oceny przeprowadzonych w sprawie dowodów , które to , jak słusznie wskazał obrońca , doprowadziły do nietrafnych ustaleń faktycznych i przypisania oskarżonemu popełnienia czynu z art. 178a§1kk .

Przede wszystkim przypomnieć należy, że zgodnie z utrwalonym w tym zakresie stanowiskiem orzecznictwa istota przestępstwa określonego w art. 178a§1 k.k. polega na prowadzeniu , czyli kierowaniu pojazdem mechanicznym na drodze każdego rodzaju w stanie nietrzeźwości tj. zagrażającym bezpieczeństwu w komunikacji. Przestępstwo to jest dokonane w momencie uruchomienia pojazdu i podjęcia jazdy. Przez prowadzenie pojazdu należy rozumieć wprawienie go w ruch, kierowanie nim, nadawanie prędkości i hamowanie w sposób zgodny z konstrukcją pojazdu. Uwzględniając treść przeprowadzonych w niniejszej sprawie dowodów , stwierdzić należy, iż prawidłowa ich ocena nie dała podstaw do przypisania oskarżonemu popełnienia tego czynu w formie dokonanej, tj. uznania iż R. D. w dniu 12.11.2012r. prowadził samochód marki A. . Zauważyć bowiem należy, że ze spójnych i wzajemnie korespondujących ze sobą zeznań świadków R. J. i W. R. wynika , że zauważyli stojący na poboczu drogi samochód oskarżonego , podeszli do niego ,wskazali , że silnik pojazdu był włączony, zaś za kierownicą siedział R. D. . Wyczuli od niego woń alkoholu i próbując nie dopuścić do tego, by w takim stanie oskarżony jechał pojazdem zaproponowali , że go podwiozą do domu . W czasie tej rozmowy pojazd oskarżonego zaczął toczyć się do tyłu , świadkowie próbowali zapobiec temu , a R. J. przytrzymywał auto od strony bagażnika . W tym czasie podjechał patrol , funkcjonariusz K. A. polecił R. D. wyłączyć silnik, zaciągnąć ręczny hamulec i wysiąść z pojazdu . Przedstawiany przez świadków opis został potwierdzony przez K. A., który również wskazał , iż w momencie podjęcia interwencji zauważył , że pojazd oskarżonego toczył się , silnik był w nim zapalony, a oskarżony siedział za kierownicą , zaś dwóch mężczyzn przytrzymywało pojazd od strony bagażnika , próbując zatrzymać toczący się samochód. Z wyżej przedstawionych dowodów wynika zatem , że ruch pojazdu w którym znajdował się R. D. nie był „ prowadzeniem pojazdu „ w rozumieniu art. 178a§1kk, ale wynikał z ukształtowania terenu na którym znajdował się pojazd oskarżonego. Jak już wyżej wskazano przez prowadzenie pojazdu należy rozumieć wprawienie go w ruch, tj. nadawanie prędkości i hamowanie w sposób zgodny z konstrukcją pojazdu. Ruch pojazdu do tyłu jest sygnalizowany odpowiednimi światłami , skoro zaś interweniujący na miejscu zdarzenia funkcjonariusz policji sygnałów świetlnych świadczących o podjęciu przez oskarżonego takiego manewru nie zaobserwował, a ruch pojazdu opisał jako toczenie się , to nie ma podstaw do przyjęcia , że oskarżony auto wprawił w ruch , tak jak to ustalił Sąd Rejonowy .

Nie ulega natomiast najmniejszej wątpliwości , że zebrany w sprawie materiał dowodowy uzasadnia przyjęcie, że R. D. usiłował kierować swoim pojazdem w stanie nietrzeźwości, jednak z powodu skutecznej interwencji funkcjonariuszy policji , w tym przede wszystkim K. A. , celu tego nie osiągnął . Z niekwestionowanego materiału dowodowego , a przede wszystkim ze spójnych zeznań wyżej wskazanych świadków wynika, że oskarżony siedział za kierownicą pojazdy, który miał uruchomiony silnik . Nie zasługują na wiarę wyjaśnienia R. D. , co słusznie podkreślił w pisemnym uzasadnieniu zaskarżonego wyroku Sąd Rejonowy , z których wynika, że włączył silnik w pojeździe , ponieważ chciał się ogrzać i w tym czasie oczekiwał na córkę . Powyższe relacje pozostają w sprzeczności z przeprowadzonym dowodem w postaci bilingu połączeń telefonu należącego do oskarżonego, z którego to wynika, iż w dniu 12.11.2012r. w godzinach między 15.00 a 21.00 połączeń z numerem należącym do córki R. D. nie było. Jak słusznie wskazał Sąd Rejonowy powyższego nie potwierdza również fakt, iż tego dnia o godzinie 14.24 dzwonił do zięcia , o ile bowiem fakt wykonania takiego połączenia jest niewątpliwy , o tyle nie można przyjąć, iż oskarżony prosił wówczas o holowanie swego pojazdu , bowiem jak sam wskazał w swoich wyjaśnieniach problem z uruchomieniem pojazdu pojawił się w czasie kiedy rozpoczął picie alkoholu ze Z. S. tj. ok. godziny 16.00 . W tej sytuacji zatem uznać należy, iż R. D. miał zamiar prowadzenia pojazdu w stanie nietrzeźwości , o czym świadczy to, że uruchomił silnik pojazdu, jednakże na skutek interwencji funkcjonariuszy policji , celu tego nie osiągnął , a zatem swoim zachowaniem wyczerpał znamiona art. 13§1kk w zw. z art. 178a§1kk.

Konsekwencją zmiany kwalifikacji prawnej czynu była zmiana podstawy prawnej wymiaru kary tj. art14§1kk w zw. z art. 178a§1kk. Zgodnie z art. 14§1kk sąd wymierza karę za usiłowanie w granicach zagrożenia przewidzianego dla danego przestępstwa . Kara grzywny wymierzona przez Sąd Rejonowy jest karą adekwatną do stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu oskarżonego . Przy jej wymiarze należycie uwzględniono stopień zagrożenia jakie oskarżony stwarzał dla innych uczestników ruchu drogowego wynikający ze stopnia nietrzeźwości , a także okoliczności łagodzące jak dotychczasową niekaralność i ustabilizowany tryb życiaR. D..

Biorąc jednak pod uwagę to , iż w istocie do prowadzenia pojazdu przez znajdującego się w stanie nietrzeźwości oskarżonego nie doszło na skutek interwencji policji , należało złagodzić wymiar orzeczonego środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych do 1 roku . Orzeczenie tego środka karnego jest obligatoryjne , a wyeliminowanie R. D. z ruchu drogowego pozwoli mu zrozumienie wagi naruszonych obowiązków .

Uwzględniając wyżej wskazane argumenty Sąd Okręgowy orzekł na podstawie art. 437§1kpk .

Na podstawie art. 624§1kpk zwolniono R. D. od kosztów sądowych za postepowanie odwoławcze , bowiem jedynym jego dochodem jest renta w wysokości 750 zł , na utrzymaniu posiada żonę oraz dziecko , co uwzględniając wysokość kary grzywny i świadczenia pieniężnego , powoduje, że ich uiszczenie byłoby dla oskarżonego zbyt uciążliwe.

SSO Krzysztof Sajtyna SSO Ewa Opozda – Kałka SSO Anna Szeliga