Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 czerwca 2017r.

Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi - Północ w Warszawie w IV Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: SSR Tomasz Ładny

Protokolant: Karolina Jeżowska

w obecności Prokuratora: Andrzeja Gomółki

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 31.03.2017r., 21.04.2017 i 29.06.2017r.

sprawy:

1. B. K. (1), c. S. i S., ur. (...) w P.

oskarżonej o to, że:

I.  w dniu 23 kwietnia 2008 roku w R. przy ul. (...) działając wspólnie i w porozumieniu z B. O. i D. Ż., w celu osiągnięcia korzyści majątkowej oraz z góry powziętym zamiarem nie wywiązania się z warunków umowy, po uprzednim przedłożeniu nierzetelnego oświadczenia pisemnego o swoim zatrudnieniu w firmie (...) w W. i wprowadzeniu w błąd pracownika banku co do rzetelności przedmiotowego zaświadczenia oraz zamiaru spłacenia zobowiązania zawarła umowę kredytu gotówkowego nr (...) w wysokości 4.925 złotych na swoje nazwisko, czym doprowadził (...) Bank SA z siedzibą w L. do niekorzystnego rozporządzenia swoim mieniem w wyżej wymienionej kwocie,

tj. o czyn z art. 286§1 kk w zb. z art. 297§1 kk w zw. z art. 11§2 kk

II.  w dniu 29 kwietnia 2008 roku w W. przy ul. (...) działając wspólnie i w porozumieniu z B. O. i D. Ż., w celu osiągnięcia korzyści majątkowej oraz z góry powziętym zamiarem nie wywiązania się z warunków umowy, po uprzednim przedłożeniu podrobionego zaświadczenia o swoim zatrudnieniu w firmie (...) w W. i wprowadzeniu w błąd pracownika przedsiębiorstwa pośredniczącego w zawarciu pożyczki (...) w W. co do rzetelności przedmiotowego zaświadczenia oraz zamiaru spłacenia zobowiązania, zawarła umowę kredytu gotówkowego nr (...) w wysokości 11.587,37 na swoje nazwisko, czym doprowadził (...) Bank SA z siedzibą w G. do niekorzystnego rozporządzenia swoim mieniem w wyżej wymienionej kwocie,

tj. o czyn z art. 286§1 kk w zb. z art. 297§1 kk w zw. z art. 11§2 kk

2. B. O., c. Z. i J., ur. (...) w L.

oskarżonej o to, że:

III.  w dniu 23 kwietnia 2008 roku w R. przy ul. (...) działając wspólnie i w porozumieniu z B. K. (1) i D. Ż., w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, nakłaniając B. K. (1) do zawarcia umowy kredytu, dostarczając nierzetelnych informacji dotyczących zatrudnieniu w firmie (...) w W., którymi następnie posłużyła się B. K. (1) oraz poprzez wprowadzenie w błąd pracownika banku co do rzetelności przedmiotowego oświadczenia doprowadziła (...) Bank SA z siedzibą w L. do niekorzystnego rozporządzenia swoim mieniem poprzez zawarcie z B. K. (1) umowy kredytu gotówkowego nr (...) w wysokości 4.925 złotych, przy czym czynu tego dopuściła się w okresie 5 lat po odbyciu kary co najmniej 6 miesięcy pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne,

tj. o czyn z art. 286§1 kk w zb. z art. 297§1 kk w zw. z art. 11§2 kkw zw. z art. 64§1 kk

IV.  w dniu 29 kwietnia 2008 roku w W. przy ul. (...) działając wspólnie i w porozumieniu z B. K. (1) i D. Ż., w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, nakłaniając B. K. (1) do zawarcia umowy kredytu, dostarczając B. K. (1) podrobione zaświadczenie o zatrudnieniu B. K. (1) w firmie (...) w W. przedłożonego w banku oraz poprzez wprowadzenie w błąd pracownika przedsiębiorstwa pośredniczącego w zawarciu pożyczki (...) w W. co do rzetelności przedmiotowego zaświadczenia, doprowadziła (...) Bank SA z siedzibą w G. do niekorzystnego rozporządzenia swoim mieniem poprzez zawarcie z B. K. (1) umowy kredytu gotówkowego nr (...) w wysokości 11.587,37 złotych, przy czym czynu tego dopuściła się w okresie 5 lat po odbyciu kary co najmniej 6 miesięcy pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne,

tj. o czyn z art. 286§1 kk w zb. z art. 297§1 kk w zw. z art. 11§2 kkw zw. z art. 64§1 kk

3. D. Ż., c. S. i S., ur. (...) w P.,

oskarżonej o to, że:

V.  w dniu 23 kwietnia 2008 roku w R. przy ul. (...) działając wspólnie i w porozumieniu z B. K. (1) i B. O., w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, nakłaniając B. K. (1) do zawarcia umowy kredytu, kontaktując ją z B. O. i przyjmując za to część pieniędzy pochodzących z kredytu doprowadziła (...) Bank SA z siedzibą w L. do niekorzystnego rozporządzenia swoim mieniem poprzez zawarcie z B. K. (1) umowy kredytu gotówkowego nr (...) w wysokości 4.925 złotych,

tj. o czyn z art. 286§1 kk w zb. z art. 297§1 kk w zw. z art. 11§2 kk

VI.  w dniu 29 kwietnia 2008 roku w W. przy ul. (...) działając wspólnie i w porozumieniu z B. K. (1) i B. O., w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, nakłaniając B. K. (1) do zawarcia umowy kredytu, kontaktując ją z B. O. i przyjmując za to część pieniędzy pochodzących z kredytu, doprowadziła (...) Bank SA z siedzibą w G. do niekorzystnego rozporządzenia swoim mieniem poprzez zawarcie z B. K. (1) umowy kredytu gotówkowego nr (...) w wysokości 11.587,37 złotych,

tj. o czyn z art. 286§1 kk w zb. z art. 297§1 kk w zw. z art. 11§2 kk

orzeka

I. Oskarżoną B. K. (1) i B. O. w ramach zarzucanych im w pkt I-IV czynów uznaje za winne tego, że działając w krótkich odstępach czasu i w wykonaniu z góry powziętego zamiaru:

- w dniu 23.04.2008r. w R. przy ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu ze sobą oraz z D. Ż., w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, ze z góry powziętym zamiarem nie wywiązania się z warunków umowy, po uprzednim przedłożeniu nierzetelnego oświadczenia o zatrudnieniu B. K. (1) w firmie (...) w W. i wprowadzeniu w błąd pracownika banku co do rzetelności tego dokumentu oraz zamiaru spłacenia zobowiązania B. K. (1) zawarła umowę kredytu gotówkowego nr (...) w wysokości 4.925 złotych, czym doprowadziły (...) Bank SA z siedzibą w L. do niekorzystnego rozporządzenia swoim mieniem w tej kwocie,

- w dniu 29.04.2008r. w W. przy ulicy (...), działając wspólnie i w porozumieniu ze sobą, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, ze z góry powziętym zamiarem nie wywiązania się z warunków umowy, oraz z góry powziętym zamiarem nie wywiązania się z warunków umowy, po uprzednim przedłożeniu podrobionego zaświadczenia o swoim zatrudnieniu B. K. (1) w firmie (...) w W. i wprowadzeniu w błąd pracownika przedsiębiorstwa pośredniczącego w zawarciu pożyczki (...) w W. i w następstwie tego wprowadzeniu w błąd banku co do rzetelności przedmiotowego zaświadczenia oraz zamiaru spłacenia zobowiązania, B. K. (1) zawarła umowę kredytu gotówkowego nr (...) w wysokości 11.587,37 złotych, czym doprowadziły (...) Bank SA z siedzibą w G. do niekorzystnego rozporządzenia swoim mieniem w tej kwocie, przy czym B. O. czynu tego dopuściła się w okresie 5 lat po odbyciu kary co najmniej 6 miesięcy pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne, tj. czynu z art. 286§1 kk w zb. z art. 297§1 kk w zw. z art. 11§2 kkw zw. z art. 12 kk w zw. z art. 64§1 kk w stosunku do B. O. i czynu z art. 286§1 kk w zb. z art. 297§1 kk w zw. z art. 11§2 kk w zw. z art. 12 kk w stosunku do B. K. (1) i za to skazuje je, i za to:

- w stosunku do oskarżonej B. O. stosując przepisy kodeksu karnego w brzmieniu obowiązującym w dacie popełnienia czynu na mocy art. 286§1 kk w zw. z art. 11§3 kk wymierza jej karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności i na mocy art. 69§1 i 2 kk i art. 70§1 pkt 1 kk wykonanie orzeczonej kary warunkowo zawiesza na okres 5 (pięciu) lat tytułem próby,

- w stosunku do oskarżonej B. K. (1) stosując przepisy kodeksu karnego obowiązujące w dacie orzekania na mocy art. 286§1 kk w zw. z art. 11§3 kk w zw. z art. 37a kk wymierza jej karę 1 (jednego) roku ograniczenia wolności zobowiązując ją do wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 (trzydziestu) godzin miesięcznie,

II. Oskarżoną D. Ż. w ramach zarzucanego jej w pkt V czynu uznaje za winną tego, że w dniu 23.04.2008r. w R. przy ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z B. K. (1) i B. O., w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, ze z góry powziętym zamiarem nie wywiązania się z warunków umowy, po uprzednim przedłożeniu nierzetelnego oświadczenia o zatrudnieniu B. K. (1) w firmie (...) w W. i wprowadzeniu w błąd pracownika banku co do rzetelności tego dokumentu oraz zamiaru spłacenia zobowiązania, B. K. (1) zawarła umowę kredytu gotówkowego nr (...) w wysokości 4.925 złotych, czym doprowadziły (...) Bank SA z siedzibą w L. do niekorzystnego rozporządzenia swoim mieniem w tej kwocie, tj. czynu z art. 286 § 1 kk w zb. z art. 297§1 kk w zw. z art. 11§2 kk i za to skazuje ją, a stosując przepisy kodeksu karnego obowiązujące w dacie orzekania na mocy art. 286§1 kk w zw. z art. 11§3 kk w zw. z art. 37a kk wymierza jej karę 6 (sześciu) miesięcy ograniczenia wolności zobowiązując ją do wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 (trzydziestu) godzin miesięcznie,

III. Oskarżoną D. Ż. uniewinnia od popełnienia czynu opisanego w pkt VI.

IV. Na podstawie art. 46 § 1 kk orzeka wobec oskarżonych B. K. (1), B. O. i D. Ż. środek karny w postaci obowiązku naprawienia solidarnie szkody na rzecz (...) w całości poprzez zapłatę na jego rzecz kwoty (...) (cztery tysiące dziewięćset dwadzieścia pięć) złotych oraz orzeka wobec oskarżonych B. K. (1) i B. O. środek karny w postaci obowiązku naprawienia solidarnie szkody na rzecz A. Bank w całości poprzez zapłatę na jego rzecz kwoty 11.587,37 (jedenaście tysięcy pięćset osiemdziesiąt siedem i 37/100) złotych,

V. Na podstawie art. 230§2 kpk dowody rzeczowe wskazane w wykazie DRZ na karcie 23-24 z poz. 1 – zwraca B. K. (1), poz. 2-7 – zwraca pokrzywdzonemu bankowi (...), a dowody rzeczowe wskazane na karcie 172 z poz. 1-3 zwraca pokrzywdzonemu bankowi (...).

VI. Na mocy art. 632 pkt 2 kpk w części uniewinniającej kosztami postępowania obciąża Skarb Państwa.

VII. Na mocy art. 624§1 kpk zwalnia oskarżone od ponoszenia kosztów postępowania obciążając nimi Skarb Państwa.

VIII. Zasądza ze Skarbu Państwa na rzecz obrońców wynagrodzenie za pomoc prawną udzieloną oskarżonym z urzędu w kwotach:

- adw. A. P. – w kwocie 2642,04 (dwa tysiące sześćset czterdzieści dwa i 4/100) złotych, w tym 23% VAT

- adw. Z. Ł. w kwocie 2273,04 (dwa tysiące dwieście siedemdziesiąt trzy i 4/100) złotych w tym 23% VAT,

– adw. H. Ł. – w kwocie 1549,80 (tysiąc pięćset czterdzieści dziewięć i 80/100) złotych, w tym 23% VAT.

sygn. akt IV K 99/10

UZASADNIENIE

Na podstawie materiału dowodowego ujawnionego w toku postępowania, sąd ustalił następujący stan faktyczny:

B. O. oraz D. Ż. znają się od lat, zamieszkują w tej samej miejscowości, w W.. B. O. zapytała D. Ż. czy zna kogoś, kto wziąłby dla niej kredyt, za opłatą. D. Ż. pomyślała o będącej w trudnej sytuacji finansowej, swojej siostrze B. K. (1), która ma stwierdzony lekki stopień upośledzenia umysłowego oraz pozostaje na zasiłku rodzinnym. W dniu 22.04.2008r. D. Ż. udała się do swojej siostry B. K. (1) do S.. Podczas spotkania D. Ż. zapytała swoją siostrę czy wzięłaby kredyt dla B. O. oferując, że w zamian podzieli się z nią połową otrzymanej B. K. (1) zgodziła się. Kobiety udały się na pocztę, gdzie D. Ż. sporządziła kserokopię dowodu osobistego B. K. (1). D. Ż. zatrzymała kserokopię dowodu, zaś dokument zwróciła B. K. (1). W dniu 23.04.2008 r. D. Ż. ponownie pojechała do B. K. (1) do S., tym razem w towarzystwie (...). Podczas spotkania B. O. zaproponowała B. K. (1), aby zawarła umowę kredytu i przekazała jej otrzymaną kwotę, a w zamian otrzyma część tej kwoty oraz pomoże jej uzyskać „kuroniówkę” lub pracę. Jednocześnie oświadczyła B. K. (1), żeby się o nic nie martwiła, albowiem spłaci całe zadłużenie. B. K. (1) zgodziła się. Jeszcze tego samego dnia B. O., D. Ż. i B. K. (1) wraz synem B. K. (1) pojechały do R.. B. O. i B. K. (1) udały się do Oddziału banku (...) S.A. z siedzibą w L., znajdującego się w R. przy ul (...). D. Ż. wraz z synem B. K. (1) czekała przed bankiem.

W oparciu o przygotowane przez B. O. dokumenty, w tym zaświadczenie o zatrudnieniu B. K. (1) w spółce (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. na stanowisku ochroniarza, wystawione przez B. O., w placówce banku (...) S.A. pomiędzy (...) Bank S.A. z siedzibą w L., a B. K. (1) została zawarta umowa pożyczki nr (...), na podstawie której wymieniony Bank udzielił jej kredytu gotówkowego w kwocie 4925 złotych, który kredytobiorca zobowiązał się spłacić w 24 miesięcznych ratach. Kwota pożyczki została wypłacona B. K. (1) w gotówce. Po opuszczeniu placówki banku (...) oddała otrzymaną kwotę B. O.. Z otrzymanej kwoty kredytu B. O. przekazała D. Ż. i B. K. (1) bliżej nieustalone kwoty.

W związku z niewywiązywaniem się przez kredytobiorcę z przyjętego na siebie zobowiązania, tj. brakiem spłaty w terminie wymagalnych rat otrzymanego kredytu, (...) S.A. (jako następca prawny (...) Bank S.A) kilkukrotnie przesyłał B. K. (1) wezwania do zapłaty. W trakcie podjętych przez bank czynności, uzyskano oświadczenie B. K. (1), że nigdy nie pracowała w W. w ochronie, jest na zasiłku rodzinnym oraz zarejestrowana w Urzędzie Pracy w P., natomiast kredyt miała spłacić B. O.. Aktualne zadłużenie B. K. (1) wobec banku (...) S.A. wynosi 4925 złotych.

W kwietniu 2008 r. w siedzibie przedsiębiorstwa (...) w W. przy ul (...) (obecnie (...) I. P. z siedzibą w W. przy ul (...)), w celu uzyskania kredytu, pojawiła się B. O. wraz z córką J. O. (1). Jednakże, z uwagi na wiek oraz brak historii kredytowej J. O. (1) uzyskała decyzję odmowną. Kilka dni później, tj. w dniu 29.04.2008 r. w siedzibie przedsiębiorstwa (...) w W. pojawiła się B. K. (1). Kobieta poinformowała pracownika ww. przedsiębiorstwa, iż chciałaby uzyskać kredyt w wysokości około 10000 zł oraz przedłożyła komplet niezbędnych dokumentów, w tym zaświadczenie zatrudnieniu w spółce (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W.. Pracownik firmy (...) telefonicznie dokonał weryfikacji zatrudnienia B. K. (1) w ww. zakładzie pracy, dzwoniąc na podany w zaświadczeniu numer telefonu. Telefon odebrała B. O., która potwierdziła zatrudnienie B. K. (1) w firmie (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W..

W oparciu o przedłożone przez B. K. (1) dokumenty, w tym ww. zaświadczenie o zatrudnieniu, za pośrednictwem przedsiębiorstwa (...) z siedzibą w W. przy ul (...), pomiędzy G. M. Bank z siedzibą w G. przy ul. (...), a B. K. (1) została zawarta umowa kredytu gotówkowego nr (...) (173/ (...)), na podstawie której wymieniony Bank udzielił jej kredytu gotówkowego w kwocie 11587,37 złotych, który kredytobiorca zobowiązał się spłacić w 48 miesięcznych ratach. Kwota kredytu została przekazana, zgodnie z oświadczeniem kredytobiorcy, przedłożonym osobiście przez B. K. (1) pracownikowi firmy (...) w dniu 05.05.2008 r., na nr rachunku bankowego: (...) w (...) Bank S.A. oddział w W.. Wskazy rachunek bankowy został otwarty w dniu 29.04.2008 r. w (...) (...)w W. przez B. K. (1), która jako współposiadacza ww. rachunku bakowego wskazała B. O..

W związku z niewywiązywaniem się przez kredytobiorcę z przyjętego na siebie zobowiązania, tj. brakiem spłaty w terminie wymagalnych rat otrzymanej pożyczki, pracownik firmy (...) kilkukrotnie kontaktował się z B. K. (1), która za każdym razem zapewniała go o dokonaniu wpłaty.

W dniu 04.09.2009r. B. K. (1), złożyła G. M. Bank oświadczenie że nie zawierała umowy kredytu nr (...) oraz że nie jest i nigdy nie była zatrudniona w firmie (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W.. Aktualne zadłużenie B. K. (1) wobec banku (...) S.A. w G. (jako następcy prawnego G. M. Bank z siedzibą w G. przy ul. (...) wynosi 17362,89 złotych, w tym kwota 11587,37 zł kapitału oraz kwota 5775,52 zł odsetek umownych.

Z informacji nadesłanych przez ZUS wynika, iż B. K. (1) nie figuruje jako zatrudniona w zakładzie pracy (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W..

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie: częściowo wyjaśnień oskarżonej B. K. (1) (k. 215-2016, 997-999, 1462-1464), B. O. (k. 282, 1423-1425), D. Ż. (k. 296, 1079, 1423, 1424), zeznań świadków: A. B. (k. 15v), P. Z. (k. 32-33), M. K. (1) (k. 136v), M. G. (k. 153v-154), dokumentacji dot. udzielenia kredytów (k. 2-9, k. 159-168), protokołu okazania (k. 81-84), informacji z ZUS (k.114), informacji z US (k.115), opinii biegłego (k. 188-206, k. 225-243, k. 319-326), dokumentacji dot. rachunku bankowego (k. 250-252), dokumentacji medycznej (k.333) opinii sądowo-psychiatrycznych (k. 362-363, k. 1032), opinii sądowo-lekarskiej (k.1209-2010), danych o karalności (k. 1256-1260), opinii (k. 1335-1336, k. 1373-1376), informacji o saldach kredytu (k. 1435 i k. 1437).

Oskarżona B. K. (1) w trakcie postępowania przygotowawczego przyznała się do popełnienia czynu zarzucanego jej w pkt I aktu oskarżenia, natomiast nie przyznała się co do popełnienia czynu zarzuconego jej w pkt II. Oskarżona wyjaśniła, iż wiosną 2008 roku odwiedziła ją siostra D. Ż. i zaproponowała jej, aby wzięła kredyt dla jej sąsiadki B. O.. Jak podała, zgodziła się albowiem siostra obiecała jej, że podzieli się z nią połową kredytu, a drugą połowę weźmie B. O.. Ponadto powiedziała jej, że B. O. załatwi jej „kuroniówkę” albo pracę „na lewo”. Wskazała, że jeszcze tego samego dnia oskarżona wraz ze swoją siostrą D. Ż. udała się na pocztę, gdzie sporządziły kserokopię jej dowodu osobistego. Siostra zwróciła jej dowód osobisty, zaś kopię zabrała ze sobą. Następnego dnia oskarżona wraz ze swoim synem, D. Ż. i B. O. pojechała do R.. Jak podała, w tej miejscowości weszła wraz z B. O. do normalnego domu, podpisała dokumenty i odebrała pieniądze. Dostała kopertę, w której było 4.000 zł i oddała ją B. O.. Wskazała, iż nie miała ze sobą żadnego zaświadczenia, B. O. też nie miała żadnych dokumentów. Po powrocie do W. B. O. podzieliła pieniądze, oskarżona i D. Ż. otrzymały po 1.000 zł. Ponadto podała, iż nigdy więcej nie wzięła kredytu, nie była również tydzień później w W..

W toku postępowania sądowego oskarżona B. K. (1) nie przyznała się do zarzuconych jej czynów i zmieniła poprzednio złożone wyjaśnienia stwierdzając, iż B. O. z otrzymanych 4.000 złotych dała jej i siostrze po 200 złotych. Ponadto uzupełniła wcześniej złożone wyjaśnienia wskazując, iż B. O. wystawiła dokument, potwierdzający jej zatrudnienie w firmie ochroniarskiej w W., pomimo, że nie pracowała nigdy jako ochroniarz (...) Sp. z o.o. w W.. Podtrzymała, iż zawarła tylko jedną umowę kredytową w R.. W W. nie zawierała żadnej umowy kredytowej, nie przyjeżdżała do W.. Oświadczyła, iż podpisy złożone na umowie kredytowej zawartej z Bankiem (...) S.A. z siedzibą w G., nie należą do niej. Nie przyznała się do otrzymania kwoty 11000 złotych. Oskarżona dodała, iż B. O. poznała gdy przyjechała do niej wraz z siostrą. Według oskarżonej B. O. zapytała ją czy chce wziąć kredyt, zapewniając, że wszystko spłaci, a w zamian otrzyma pracę i kuroniówkę. Oskarżona podniosła, iż w banku była tylko z B. O., siostry tam nie było. Następnie podtrzymała, że to siostra zapytała ją czy chcę wziąć kredyt, a z B. O. przyjechała na drugi dzień, która również zaproponowała jej kredyt.

Oskarżona B. K. (1) przesłuchana w trakcie rozprawy głównej w dniu 28.06.2017r. przyznała się tylko do popełnienia czynu z pkt I aktu oskarżenia. Podtrzymała, iż nie pracowała w firmie ochroniarskiej w W.. Podała, iż nie posiadała i nie wykorzystała zaświadczenia, że pracowała w ww. firmie. Do zawarcia umowy i do podpisania umowy nakłoniła ją B. O. obiecując pracę i kuroniówkę. Według oskarżonej, do podpisania umowy kredytu wszystkie dokumenty miała B. O.. Do banku weszła razem z B. O.. siostra czekała na dworze z synem, nie wchodziła do banku. Podkreśliła, iż wszystkie dokumenty przekazała pracownikowi banku (...), zaś po podpisaniu umowy, dokumenty i pieniądze oddała B. O. do ręki. Z tych pieniędzy B. O. dała jej tylko połowę. Nie wiedziała czy siostra otrzymała coś z tego kredytu. Ponadto wskazała, iż B. O. oświadczyła jej że spłaci kredyt w całości. Jak podała, nie wiedziała czy ktoś spłacał kredyt. Jednocześnie wskazała, iż wezwania do zapłaty przychodziły do niej, ale nic z tym nie robiła. Nie rozmawiała z B. O. o spłacie kredytu. Od tamtej pory jej nie widziała. Ponadto konsekwentnie utrzymywała, iż w W. przy ul. (...) nie zawierała żadnej umowy kredytowej. Jak podała, nie była w tym banku w dniu wskazanym w akcie oskarżenia. Nie była też wzywana do spłaty kredytu przez G. M. Bank z siedzibą w G.. Nie wiedziała nic na ten temat, aby B. O. brała kredyt w tym banku na jej nazwisko. Z firmy (...) też nie brała żadnego kredytu. Nie spotkała się z pracownikiem z takiego banku. Nic nie wie czy siostra coś takiego robiła. Nikt jej nie zawoził do W. w celu zawarcia umowy. Nikt jej nie zawiózł do pośrednika w celu zawarcia kredytu. Z siostrą nie była w żadnym banku nigdy w W. oraz nie było między nią, a siostrą żadnego konfliktu.

Oskarżona B. O. w trakcie postępowania przygotowawczego nie przyznała się do popełnienia zarzucanych jej czynów i skorzystała z prawa do odmowy składania wyjaśnień.

Przesłuchana podczas rozprawy głównej oskarżona B. O. konsekwentnie nie przyznawała się do popełnienia zarzuconych jej czynów. Oskarżona wyjaśniła, iż z D. Ż. zna się od lat. Podała, że wpłaciła kwotę 3400 zł na poczet mniejszego kredytu. Pisała też w imieniu pani K. o tzw. ugodę bankową. Jak podała, powyższą kwotę jej córka wpłaciła ze swojego konta bankowego na konto D. Bank. Natomiast co do drugiego kredytu nie jest w stanie zająć żadnego stanowiska. Ponadto przyznała, iż wystawiła B. K. (1) zaświadczenia o zarobkach, choć nie była ona pracownikiem spółki. Nie pamiętała jednak kto wyszedł z inicjatywą żeby je sporządzić. Według oskarżonej, wystawiła zaświadczenie żeby B. K. (1) pobrała kredyt. Nie otrzymała żadnej korzyści za wystawienie dokumentu. Nie pamiętała czy wystawiła dwa czy jedno zaświadczenie. Jednocześnie wskazała, iż nie otrzymała z kredytów żadnych pieniędzy. Ponadto podniosła, iż nie wie nic na temat udziału D. Ż. w przestępstwie. Wskazała, iż dokumenty do banku dostarczyła B. K. (1). Nie było jej z nią wtedy. Zaprzeczyła aby była pomysłodawczynią wzięcia kredytu, nie nakłaniała też B. K. (1) aby wzięła kredyt. Zdaniem oskarżonej B. K. (1) chciała uzyskać kredyty żeby spłacić kredyt P. i rozwiązać problem życiowy z córką. Oskarżona nie była stanie sprecyzować gdzie się spotkała z B. K. (1). Nie potrafiła też ustosunkować się do wypowiedzi D. Ż.. Podała, iż kredyt z D. Banku był wypłacony gotówkowo. Nie rozmawiała z oskarżoną B. K. (1) o wypłaceniu. Nie ustosunkowała się co do drugiego kredytu. Ponadto wskazała, iż Spółka (...) z W. nie jest jej znana. Nigdy nie była w tej firmie. Nie przypominała też sobie, aby składała dokumenty o kredyt na ul. (...). Nie wie nic o kredycie na kwotę 11 tys. Jednocześnie wyjaśniła, iż spółka (...) to była spółka założona przez obywatela Francji, która zajmowała się rekrutacją polskich pracowników do ochrony we Francji. Jak wskazała posiadała 5000 udziałów, dlatego pełniła funkcję prezesa spółki.

Oskarżona D. Ż. w trakcie postępowania przygotowawczego nie przyznała się do popełnienia zarzucanych jej czynów i wyjaśniła, iż nie utrzymuje ze swoją siostrą B. K. (1) kontaktów. Nie pamięta kiedy była u niej w domu, albowiem było to tak dawno. Podała, iż B. O. zna z widzenia, mówi jej „dzień dobry”. Jednocześnie oskarżona wskazała, iż B. K. (1) raczej nie mogła znać B. O., bo mieszka w S., a B. O. w W., jak ona. Jak podała, B. K. (1) ostatni raz była w (...) lata temu, dlatego nie wie jak mogła poznać B. O.. W ocenie oskarżonej, siostra oskarża ją o wszystko albowiem są skłócone. Podniosła, iż nie jeździła z siostrą i B. O. do banków i nie brała żadnych pieniędzy.

W trakcie rozprawy głównej oskarżona D. Ż. konsekwentnie nie przyznawała się do winy, pierwotnie odmówiła składania wyjaśnień, następnie podczas rozprawy w dniach 04.04.2014 r. i w dniu 31.03.2017 r. podtrzymała wyjaśnienia złożone w toku postępowania przygotowawczego i odmówiła odpowiedzi na pytania. Jednocześnie w dniu 31.03.2017, po odczytaniu oskarżonej uprzednio złożonych przez nią wyjaśnień, oświadczyła, iż nie namawiała B. K. (1) do wzięcia kredytów, nie zabrała jej dowodu osobistego, jest niewinna, nie popełniła zarzuconych jej czynów. Ponadto wskazała, iż była obecna przy rozmowie B. K. (1) z B. O., która odbyła się u B. K. (1) na podwórku. Pojechały razem. Ponadto podkreśliła , iż to siostra wzięła kredyty, ona nie była banku, nic nie pobierała, nic nie podpisywała.

Sąd zważył co następuje:

Sąd uznał za wiarygodne wyjaśnienia oskarżonej B. K. (1) (k. 215-2016, 997-999, 1462-1464), jedynie w części, tj. w zakresie w jakim oskarżona przyznała się winy. Za odpowiadające prawdzie Sąd uznał twierdzenia oskarżonej, co do okoliczności poprzedzających zawarcie umowy kredytu gotówkowego w placówce (...) Banku S.A. w R., w tym propozycję D. Ż. zawarcia umowy pożyczki, w sposób uzgodniony uprzednio z B. O., jak i co do okoliczności związanych z samym zawarciem umowy kredytu gotówkowego, jak również twierdzenia co do roli w tym procederze oskarżonej B. O.. Wyjaśnienia oskarżonej B. K. (1) w powyższym zakresie są logiczne, spójne i konsekwentne, ponadto korespondują z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie. Oskarżona potwierdziła, że D. Ż. odwiedziła ją w S. i zaproponowała jej, aby zawarła umowę kredytu gotówkowego, w zamian podzieli się z nią połową otrzymanej kwoty, a następnie udała się z siostrą na pocztę, gdzie sporządziły kserokopie jej dowodu osobistego. Ponadto potwierdziła, że następnego dnia do S. D. Ż. przyjechała wraz z B. O., która w zamian za podpisanie umowy kredytu gotówkowego obiecała jej „kuroniówkę” oraz pracę, jednocześnie utwierdziła ją w przekonaniu, że nie będzie musiała spłacać kredytu, albowiem ona spłaci go w całości. Następnie potwierdziła, że do R. udała się razem z D. Ż., B. O. i swoim synem, zaś do oddziału (...) Banku S.A. weszła tylko z B. O. i tam, przedstawiając dokumenty przygotowane przez B. O., w tym zaświadczenie o zatrudnieniu w firmie (...) Sp. z o.o. w W., zawarła umowę kredytu gotówkowego. Natomiast po opuszczeniu placówki, otrzymaną gotówkę przekazała B. O.. W świetle tak złożonych wyjaśnień, Sąd nie miał żadnych wątpliwości, że oskarżona B. K. (1) doskonale zdawała sobie sprawę, w czym bierze udział i jaka jest jej rola. Ponadto akceptowała to, że przy podpisaniu umowy kredytu gotówkowego posługuje się dokumentem stwierdzającym nieprawdziwe okoliczności, które miały istotne znaczenie dla uzyskania przedmiotowego kredytu.

Sąd nie uwzględnił twierdzeń B. K. (1) co do wysokości otrzymanej kwoty od B. O., albowiem oskarżona, co to tej okoliczności wielokrotnie zmieniała stanowisko, wskazując różne kwoty, zaś na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego nie można było, w sposób jednoznaczny, ustalić jaką część uzyskanej kwoty kredytu w rzeczywistości B. K. (1) oraz D. Ż. otrzymały od B. O.. Ponadto Sąd nie uwzględnił, wyjaśnień B. K. (1) w zakresie w jakim utrzymywała, iż nie zawarła umowy kredytu gotówkowego z G. M. Bank z siedzibą w G., za pośrednictwem przedsiębiorstwa (...) w W. albowiem te twierdzenia oskarżonej są sprzeczne z zeznaniami świadka P. Z., pracownika (...), który pośredniczył przy zawieraniu umowy kredytu gotówkowego. Świadek P. Z. po okazaniu mu wizerunku oskarżonej, potwierdził, iż umowę kredytu gotówkowego nr (...) opiewającą na kwotę 11587,37 złotych zawarła B. K. (1). Co więcej, w świetle opinii biegłego sądowego z zakresu badania pisma ręcznego G. W., twierdzenia B. K. (1) w powyższym zakresie, nie odpowiadają rzeczywistości albowiem biegły, po przeprowadzeniu badania pisma ręcznego w sposób jednoznaczny stwierdził, iż podpis złożony na umowie kredytu gotówkowego (...) został nakreślony przez B. K. (1). W ocenie Sądu treść wyjaśnień oskarżonej B. K. (1) w powyższym zakresie należy traktować tylko i wyłącznie jako przyjętą linię obrony w celu uniknięcia odpowiedzialności za zarzucany jej czyn.

Wyjaśnienia oskarżonej B. O. (k. 282, 1423-1425) Sąd uznał za niewiarygodne z zasadniczej części. Za wiarygodne Sąd uznał jedynie wyjaśnienia oskarżonej w zakresie w jakim potwierdziła, iż wystawiła oskarżonej B. K. (1) zaświadczenie o zatrudnieniu w przedsiębiorstwie (...) z o.o. w W., choć nie była pracownikiem spółki. Wyjaśnienia oskarżonej B. O. w tym zakresie korespondują z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie, w tym w szczególności z wyjaśnieniami B. K. (1). W pozostałym zakresie wyjaśnienia B. O. Sąd uznał za niewiarygodne, w szczególności za nieodpowiadające prawdzie Sąd uznał te twierdzenia oskarżonej, w których utrzymywała, iż nie nakłaniała B. K. (1) do zawarcia kredytów, nie otrzymała z udzielonych kredytów żadnych pieniędzy, nie była obecna przy zawieraniu umowy ani nie wie nic na temat kredytu gotówkowego zawartego za pośrednictwem przedsiębiorstwa (...) z siedzibą w W. i nigdy tam nie była. Jednocześnie wskazała, że wpłaciła kwotę 3400 zł na poczet mniejszego kredytu. W ocenie Sadu powyższe twierdzenia oskarżonej są nielogiczne, niekonsekwentne i niezgodne z rzeczywistym przebiegiem wydarzeń, ponadto są sprzeczne ze gromadzonym materiałem dowodowym, w szczególności z wyjaśnieniami B. K. (1) oraz świadka P. Z.. Treść materiału dowodowego zgromadzonego w niniejszej sprawie nie pozostawia wątpliwości, iż to właśnie B. O. była inicjatorem całego procederu. Oskarżona, mając doświadczenie w tego typu działaniach, wraz z D. Ż., wykorzystując sytuację finansową B. K. (1), nakłoniła ją do zawarcia umowy kredytu w (...) Bank S.A., oferując w zamian w/w korzyść i część uzyskanej kwoty kredytu. Ponadto przygotowała w tym celu niezbędne dokumenty, w tym zaświadczenie o zatrudnieniu B. K. (1) w przedsiębiorstwie, w którym pełniła funkcję prokurenta, pomimo, iż w rzeczywistości B. K. (1) nigdy nie była w nim zatrudniona. Co więcej, oskarżona towarzyszyła B. K. (1) podczas zawierania pierwszej z umów i odebrała od niej otrzymaną gotówkę. Nie ulega również wątpliwości Sądu, iż B. O. była pomysłodawczynią zawarcia przez B. K. (1) także drugiego kredytu gotówkowego, za pośrednictwem przedsiębiorstwa (...) w W.. O ile tym razem nie towarzyszyła B. K. (1) podczas podpisywania umowy, to jak wynika z relacji świadka P. Z., podczas weryfikacji zaświadczenia o zatrudnienia, potwierdziła fakt zatrudnienia B. K. (1) w (...) Sp. z o.o. w W.. Świadek P. Z. potwierdził również, fakt iż kilka dni przed podpisaniem przez B. K. (1), B. O. była wraz z córką J. O. (1) w siedzibie (...), wówczas chciała uzyskać kredyt na córkę J. O. (1), która jednak uzyskała decyzję odmowną. Ponadto jak wynika z dokumentacji (...) BANKU rachunek bankowy, na który zostały przekazane środki finansowe z udzielonego B. K. (1) kredytu został otwarty tego samego dnia co zawarta umowa kredytu gotówkowego z G. M. Bank, zaś współposiadaczem tego rachunku była właśnie B. O.. Wszystkie te okoliczności świadczą, iż to właśnie B. O. była inicjatorem całego procederu. Jednocześnie trudno zakładać w świetle zasad logicznego rozumowania, wiedzy i doświadczenia życiowego, aby oskarżona rzeczywiście nie posiadała wiedzy o zawartych umowach kredytu gotówkowego przez oskarżoną B. K. (1), skoro jak sama utrzymywała wpłaciła na poczet mniejszego kredytu kwotę 3400 złotych, co oczywiście, w świetle zgromadzonego materiału dowodowego, a zwłaszcza z informacji nadesłanej przez bank o saldzie kredytu, jest niezgodne z prawdą. W ocenie Sądu treść wyjaśnień oskarżonej B. O. należy traktować tylko i wyłącznie jako przyjętą linię obrony w celu uniknięcia odpowiedzialności za zarzucone jej czyny.

Sąd uznał za wiarygodne wyjaśnienia D. Ż. (k. 296, 1079, 1423, 1424) w zakresie w jakim nie przyznawała się do popełnienia drugiego z zarzuconych jej czynów albowiem materiał dowodowy zgromadzony w niniejszej sprawie nie pozwolił w sposób jednoznaczny stwierdzić jej udziału przy zawieraniu umowy kredytu z (...) Bank S.A. z siedzibą w G., a także brak jest w sprawie jakichkolwiek dowodów wskazujących na osiągnięcie przez nią z tego tytułu korzyści majątkowej. Ponadto Sąd uznał za wiarygodne twierdzenia D. Ż. w zakresie w jakim wskazała, że to jej siostra zawierała umowy kredytu, co w świetle zgromadzonego materiału dowodowego, a zwłaszcza wobec wyjaśnień oskarżonej B. K. (1) oraz zeznań P. Z. odpowiada prawdzie.

Jednocześnie Sąd nie obdarzył walorem wiary tych wyjaśnień oskarżonej, w treści których wskazała, że nie utrzymuje kontaktów siostrą B. K. (1), a B. O. zna jedynie z widzenia oraz nie wie w jaki sposób jej siostra poznała B. O., a także w zakresie w jakim utrzymywała, iż nie nakłaniała swojej siostry do zawarcia umowy kredytu, nie pojechała z B. K. (1) i B. O. do R., zaś siostra oskarża ją o wszystko albowiem są skłócone. Powyższe twierdzenia oskarżonej są sprzeczne z poczynionymi ustaleniami w sprawie, opartymi na wiarygodnym materiale dowodowym. W ocenie Sadu, nie ulega wątpliwości, że oskarżona D. Ż. odwiedziła swoją siostrę w S. tylko w jednym celu – aby nakłonić ją do zawarcia umowy kredytu gotówkowego, w sposób uprzednio uzgodniony z B. O., co więcej oskarżona D. Ż. pojechała ze swoją siostrą na pocztę, gdzie sporządziły kserokopię dowodu osobistego, niezbędną do przedłożenia w banku. Niewątpliwie D. Ż. była obecna podczas spotkania B. K. (1) z B. O. albowiem to za jej pośrednictwem B. K. (1) poznała B. O.. Ponadto oskarżona D. Ż. pojechała z B. O. i B. K. (1) do R., wówczas oskarżona została z synem B. K. (1), a B. O. i M. K. (2) udały się do oddziału banku, w którym doszło do zawarcia umowy. Z uwagi na powyższe, Sąd nie miał żadnych wątpliwości, co do udziału oskarżonej D. Ż. w procederze wyłudzenia kredytu, oskarżona doskonale zdawała sobie sprawę, w czym bierze udział i akceptowała to.

Sąd uznał za wiarygodne zeznania świadka P. Z. – pracownika przedsiębiorstwa (...) z siedzibą w W., który potwierdził okoliczności poprzedzające zawarcie w dniu 29.04.2008 r. umowy kredytu gotówkowego nr (...), w tym fakt, iż B. O. była wraz z córką J. O. (1) w siedzibie (...), celem uzyskania kredytu przez J. O. (1), która jednak uzyskała decyzję odmowną. Świadek potwierdził również okoliczności towarzyszące zawarciu umowy kredytu gotówkowego przez B. K. (2), która to przedłożyła zaświadczenie o zatrudnieniu w (...) Sp. z o.o. w W.. Ponadto potwierdził, iż dokonując telefonicznej weryfikacji prawdziwości zaświadczenia o zatrudnieniu rozmawiał z B. O., która to potwierdziła fakt zatrudnienia B. K. (2) w (...) Sp. z o.o. w W.. Jednocześnie świadek po okazaniu mu wizerunku B. K. (1) nie miał wątpliwości, iż to właśnie z B. K. (1) zawarł, w imieniu G. M. Bank z siedzibą w G., umowę kredytu gotówkowego nr (...). Zeznania P. Z. są logiczne i przekonujące, ponadto zgodne ze znajdującą się w aktach dokumentacją nadesłaną z pokrzywdzonego Banku dotyczącą ww. umowy.

Za w pełni wiarygodne Sąd uznał także zeznania świadka A. Ż. (k. 15v), pracownika (...) Banku S.A. w G. w Departamencie (...) Wierzytelnościami na stanowisku specjalisty ds. windykacji, który na podstawie posiadanych przez (...) Bank S.A. dokumentów potwierdził, że w dniu 29.04.2008 r. został udzielony kredyt gotówkowy nr (...) na nazwisko B. K. (1), przy zawarciu którego pośredniczyła firma (...) w W.. Ponadto potwierdził, że B. K. (1) ubiegając się o kredyt przedłożyła zaświadczenie o zatrudnieniu w firmie (...) Sp. z o.o. w W. Zeznania świadka są logiczne, korelują z zeznaniami świadka P. Z. i znajdują potwierdzenie w dokumentacji zawartej w aktach sprawy.

Zeznania świadka M. K. (1) (k. 136v), która w dniu 23.04.2008 r. zawarła w imieniu D. Banku z oskarżoną B. K. (1) umowę pożyczki w pełni zasługują na wiarę. Zeznania świadka M. K. (1) są logiczne, konsekwentne, obiektywne oraz znajdują potwierdzenie w dokumentacji zawartej w aktach sprawy. Zdaniem Sądu z uwagi na upływ czasu oraz inne podobne sprawy świadek miała prawo nie pamiętać już szczegółów zawarcia umowy z oskarżoną. Na podstawie dostępnej dokumentacji potwierdziła jednak fakt zawarcia przez B. K. (1) umowy kredytu gotówkowego nr (...).

Podobnie Sąd ocenił zeznania M. G. (k. 153v-154), uznając je w pełni za wiarygodne. Świadek M. G. jako pracownik (...) Banku S.A. w L. – Wydziału Przeciwdziałania Wyłudzeniom Kredytowym w P., na podstawie dokumentacji Banku, potwierdził, że w R., w placówce (...) Banku S.A. w L. w dniu 23.04.2008 r. wskazany Bank zawarł z B. K. (1) umowę kredytu gotówkowego nr (...) w oparciu m.in. o zaświadczenie B. K. (1) o dochodach, zgodnie z którym B. K. (1) osiągała dochody w wysokości 2760 złotych z tytułu umowy o pracę na czas nieokreślony, zaś środki zostały B. K. (1) wypłacone w formie gotówkowej. Ponadto świadek potwierdził, iż z uwagi na brak wpłat wobec B. K. (1) podjęte zostały czynności windykacyjne, w trakcie, których uzyskano od B. K. (1) oświadczenie, iż nigdy nie pracowała w ochronie w W.. Zeznania świadka M. G. są logiczne i przekonujące, ponadto zgodne ze znajdującą się w aktach dokumentacją nadesłaną z pokrzywdzonego Banku dotyczącą ww. umowy oraz korespondują z zeznaniami świadka M. K. (1).

Mając na uwadze treść art. 394 § 2 k.p.k. w zw. z art. 392 § 1 k.p.k Sąd na rozprawie uznał za ujawnioną bez odczytywania treść zeznań świadków: P. Z., M. K. (1), A. Ż., M. G. złożonych w postępowaniu przygotowawczym uznając, wobec braku sprzeciwu stron, że bezpośrednie przesłuchanie ww. świadków nie jest niezbędne.

W poczet materiału dowodowego Sąd zaliczył również dwie opinie sporządzone przez biegłego sądowego z zakresu badania pisma ręcznego, G. W., który na podstawie znajdującego się w aktach sprawy materiału dowodowego, zakwestionowanego zapisu w funkcji podpisu, występującego w obrębie dokumentów: UMOWA KREDYTOWA NR (...) KREDYT GOTÓWKOWY NA TAK” (zawarta pomiędzy (...) Bank S.A. a B. K. (1)), (...) (zawarta pomiędzy (...) Bank S.A. a B. K. (1)), (...) O (...), „Oświadczenie potwierdzające zgodę Klienta na potwierdzenie danych osobowych”, prośby o przelew, stanowiącej załącznik do umowy nr (...), „Zaświadczenia o zatrudnieniu i zarobkach” oraz materiału porównawczego w postaci wzorów podpisów oraz pisma ręcznego B. K. (1), D. Ż., B. O. i J. O. (2), dokonał analizy powyższych materiałów pod kątem ustalenia autora podpisu, widniejącego na ww. przekazie. Porównanie graficznych cech indywidualnych przekazanych do analizy wzorów pisma ręcznego w tym, m.in. stopnia wyrobienia podpisów, ich topografii, budowy i pochylenia liter (oraz wielu innych) zezwoliło na ustalenie, iż zakwestionowany zapis w funkcji podpisu, występujący w obrębie dokumentu „UMOWA KREDYTOWA NR (...) KREDYT GOTÓWKOWY NA TAK” (zawarta pomiędzy (...) Bank S.A. a B. K. (1)), (...) (zawarta pomiędzy (...) Bank S.A. a B. K. (1)), (...) O (...), „Oświadczenie potwierdzające zgodę Klienta na potwierdzenie danych osobowych”, prośby o przelew, stanowiącej załącznik do umowy nr (...), nakreślony został przez B. K. (1). Opinie biegłego grafologa były profesjonalne, jasne i pełne, zawierały odpowiedzi na wszystkie pytania, postawione przez organ postępowania przygotowawczego w postanowieniu o dopuszczeniu dowodu. Sąd uznał je za pełnowartościowy materiał dowodowy.

Sąd podzielił wnioski płynące z dwóch opinii sądowo – psychiatrycznych, pierwszej sporządzonej w trakcie postępowania przygotowawczego wobec B. O. (k. 362-363) oraz drugiej sporządzonej w toku postępowania sądowego dotyczącej B. K. (1) (k. 1032 -1033). Z opinii przeprowadzonej na etapie postępowania przygotowawczego wynika, że biegli nie rozpoznali u oskarżonej B. O. choroby psychicznej ani upośledzenia umysłowego, rozpoznali natomiast osobowość nieprawidłową z cechami histrionicznymi. Natomiast biegłe po przeprowadzeniu badania sądowo – psychiatrycznego wobec B. K. (1), rozpoznały u niej lekkie upośledzenie umysłowe oraz uzależnienie od alkoholu w okresie abstynencji. Biegli uznali jednakże, iż stan psychiczny zarówno B. O. jak i B. K. (1) w chwili dokonywania zarzucanych im czynów nie znosił, ani nie ograniczał w stopniu znacznym ich zdolności rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem. Sąd uznał ww. opinie za jasne, pełne i wewnętrznie niesprzeczne oraz sporządzone zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami. Tym samym za w pełni wiarygodne i nie budzące żadnych wątpliwości.

Odnośnie pozostałych dowodów zgromadzonych w sprawie zaliczonych w poczet materiału dowodowego na podstawie art. 394 § 1 i 2 k.p.k., w szczególności: oryginalnej dokumentacji bankowej dot. udzielenia kredytów (k. 2-9, k. 159-168), protokołu okazania (k. 81-84), informacji z ZUS (k.114), informacji z US (k.115), dokumentacji dot. rachunku bankowego (k. 250-252), dokumentacji medycznej (k.333), opinii sądowo-lekarskiej (k.1209-2010), danych o karalności (k. 1256-1260), opinii (k. 1335-1336, k. 1373-1376), informacji o saldach kredytu (k. 1435 i k. 1437) Sąd uwzględnił je przy ustalaniu stanu faktycznego nie znajdując podstaw do zakwestionowania ich autentyczności ani prawdziwości zawartych w nich treści.

Na podstawie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, który został poddany ocenie w oparciu o kryteria wskazane w art. 7 k.p.k. Sąd uznał B. K. (1) i B. O. za winne tego w dniu 23.04.2008r. w R. przy ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu ze sobą oraz z D. Ż., w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, ze z góry powziętym zamiarem nie wywiązania się z warunków umowy, po uprzednim przedłożeniu nierzetelnego oświadczenia o zatrudnieniu B. K. (1) w firmie (...) w W. i wprowadzeniu w błąd pracownika banku co do rzetelności tego dokumentu oraz zamiaru spłacenia zobowiązania B. K. (1) zawarła umowę kredytu gotówkowego nr (...) w wysokości 4.925 złotych, czym doprowadziły (...) Bank SA z siedzibą w L. do niekorzystnego rozporządzenia swoim mieniem w tej kwocie oraz tego, że w dniu 29.04.2008r. w W. przy ulicy (...), działając wspólnie i w porozumieniu ze sobą, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, ze z góry powziętym zamiarem nie wywiązania się z warunków umowy, oraz z góry powziętym zamiarem nie wywiązania się z warunków umowy, po uprzednim przedłożeniu podrobionego zaświadczenia o swoim zatrudnieniu B. K. (1) w firmie (...) w W. i wprowadzeniu w błąd pracownika przedsiębiorstwa pośredniczącego w zawarciu pożyczki (...) w W. i w następstwie tego wprowadzeniu w błąd banku co do rzetelności przedmiotowego zaświadczenia oraz zamiaru spłacenia zobowiązania, B. K. (1) zawarła umowę kredytu gotówkowego nr (...) w wysokości 11.587,37 złotych, czym doprowadziły (...) Bank SA z siedzibą w G. do niekorzystnego rozporządzenia swoim mieniem w tej kwocie, przy czym Sąd dokonał zmiany kwalifikacji czynów zarzuconych oskarżonej B. K. (1) i oskarżonej B. O., przyjmując, iż dopuściły się jednego czynu w warunkach art. 12 k.k. albowiem działały w krótkich odstępach czasu i w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, tym samym Sąd uznał, iż zachodzą przesłanki z art. 12 k.k.

Wskazać należy, iż na podstawie art. 297 § 1 k.k. odpowiada ten, kto w celu uzyskania dla siebie lub kogo innego, od banku lub jednostki organizacyjnej prowadzącej podobną działalność gospodarczą na podstawie ustawy albo od organu lub instytucji dysponujących środkami publicznymi - kredytu, pożyczki pieniężnej, poręczenia, gwarancji, akredytywy, dotacji, subwencji, potwierdzenia przez bank zobowiązania wynikającego z poręczenia lub z gwarancji lub podobnego świadczenia pieniężnego na określony cel gospodarczy, instrumentu płatniczego lub zamówienia publicznego, przedkłada podrobiony, przerobiony, poświadczający nieprawdę albo nierzetelny dokument albo nierzetelne, pisemne oświadczenie dotyczące okoliczności o istotnym znaczeniu dla uzyskania wymienionego wsparcia finansowego, instrumentu płatniczego lub zamówienia. Tymczasem zgodnie z art. 286 § 1 k.k. odpowiada ten, kto, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadza inną osobę do niekorzystnego rozporządzenia własnym lub cudzym mieniem za pomocą wprowadzenia jej w błąd albo wyzyskania błędu lub niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranego działania.

Sąd nie miał żadnych wątpliwości, iż oskarżona B. K. (1) doskonale zdawała sobie sprawę zarówno z tego w jakim procederze bierze udział, jaki jest charakter i cel tego procederu. Oskarżona, pomimo lekkiego upośledzenia umysłowego, miała świadomość tego, że przedstawione przez nią zaświadczenie o zatrudnieniu, jest nierzetelne albowiem nigdy nie była zatrudniona w firmie ochroniarskiej w W., pomimo tego w celu uzyskania kredytu gotówkowego przedłożyła nierzetelny dokument potwierdzający jej zatrudnienie w firmie (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W., najpierw w (...) Bank SA z siedzibą w L. wprowadzając w błąd pracownika tego banku co do rzetelności przedmiotowego dokumentu oraz zamiaru spłaty zobowiązania wynikającego z umowy kredytowej, a następnie w placówce (...) w W., wprowadzając w błąd pracownika przedsiębiorstwa pośredniczącego w zawarciu kredytu gotówkowego i w następstwie tego wprowadziła w błąd (...) Bank SA z siedzibą w G. co do rzetelności przedmiotowego dokumentu i zamiaru spłaty zobowiązania wynikającego z umowy. Tym samym swoim zachowaniem zrealizowała ustawowe znamiona występku z art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. art.12 k.k.

Przy wymiarze kary jako okoliczności łagodzące Sąd potraktował dotychczasową niekaralność oskarżonej B. K. (1) (k.1256), a także częściowe przyznanie się do winy przez oskarżoną i złożenie wyjaśnień w sprawie.

Okoliczność obciążającą stanowi znaczna społeczna szkodliwość popełnionego czynu, biorąc pod uwagę wysokość kwoty wyłudzonego kredytu, także działanie z niskich pobudek.

Biorąc pod uwagę wyżej wymienione okoliczności Sąd, stosując jako względniejsze, przepisy kodeksu karnego obowiązujące w dacie orzekania, wymierzył oskarżonej B. K. (1) karę 1 roku ograniczenia wolności zobowiązując ją do wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 godzin miesięcznie, uznając za adekwatną zarówno do stopnia winy, jak i stopnia społecznej szkodliwości popełnionego przez oskarżoną czynu, a także wystarczającą dla realizacji celów wychowawczych i poprawczych, jak również w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Powyższa kara w ocenie Sądu wpłynie pozytywnie na zachowanie oskarżonej uświadamiając jej niewłaściwość dotychczasowego postępowania i co za tym idzie spełni swą rolę wychowawczą. Przy wymiarze kary Sąd miał na względzie także odległy czas od popełnienia czynów jak i okoliczności wynikające z treści opinii sądowo – psychiatrycznej.

Sąd również nie miał wątpliwości co do udziału w całym procederze B. O.. W ocenie Sądu, to B. O. była pomysłodawczynią wzięcia obu kredytów. Oskarżona nakłoniła B. K. (1) do zawarcia umowy kredytu, na podstawie nierzetelnego zaświadczenia o zatrudnieniu B. K. (1), najpierw w (...) Banku S.A. z siedzibą w L. i do przekazania jej otrzymanej kwoty, obiecując w zamian „kuroniówkę”, a następnie, kiedy nie udało jej się wziąć kredytu na córkę, do zawarcia umowy kredytu z (...) Banku S.A. z siedzibą w G.. Nie ulega wątpliwości również, że to B. O. wystawiała nierzetelne zaświadczenia o zatrudnieniu w firmie ochroniarskiej, w której działała jako prokurent. Należy także podkreślić, że to jej zostały przekazane pieniądze otrzymanych kredytów. Najpierw otrzymała od B. K. (1) środki finansowe w gotówce z pierwszego z kredytów, a następnie z drugiego z zawartych kredytów środki zostały przekazane na rachunek bankowy, którego była współposiadaczem. Sąd nie miał wątpliwości, iż udział oskarżonej w przestępstwie należy uznać za znaczny i niezbędny dla wypełnienia znamion czynu z art. 286 § 1 kk w zb. z art. 297§1 kk w zw. z art. 11§2 kk w zw. z art. 12 k.k. Należy podkreślić, iż współsprawstwo może polegać na wspólnym wykonywaniu wszystkich czynności wykonawczych, ale także polegać może na podziale ról, według którego każdy ze współsprawców dokonuje tylko części czynności wykonawczych, a mimo to wszyscy odpowiadają za całość czynu, a nie każdy za swój fragment. Zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 19 czerwca 1978 r.: „ dla przyjęcia współsprawstwa nie jest konieczne, aby każda z osób działających w porozumieniu realizowała niejako własnoręcznie znamię czynu zabronionego, zwane w teorii prawa czynnością czasownikową, lecz wystarcza, że osoba taka – dążąc do realizacji zaplanowanego wspólnie czynu – działa w ramach uzgodnionego podziału ról, ułatwiając co najmniej bezpośredniemu sprawcy wykonanie wspólnie zamierzonego celu” (I KR 120/78, OSNKW 1978/10/110). Udział B. O. niewątpliwie przekracza jednocześnie rozmiary pomocnictwa polegającego wyłącznie na ułatwieniu innej osobie popełnienia czynu zabronionego, w konsekwencji czego należało uznać oskarżoną B. O. za współsprawcę.

Jednocześnie B. O. czynu tego dopuściła się w okresie 5 lat po odbyciu kary co najmniej 6 miesięcy pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne. Jak wynika bowiem z informacji z K., B. O. wyrokiem Sądu Rejonowego w Legionowie z dnia 06.09.2005 r. w sprawie o sygn. akt II K 206/04 została skazana na karę 1 roku pozbawienia wolności za popełnienie czynu. z art. 270 § 1 k.k., natomiast orzeczoną karę pozbawienia wolności oskarżona obywała w okresie od 07.03.2007 r. do 27.08.2008 r. Jak wyżej wskazano rozpoznawane przestępstwo zostało popełnione w dniach 23.04.2008 r. i 29.04.2008 r., czyli niewątpliwie w okresie 5 lat po opuszczeniu Zakładu Karnego w związku karą pozbawienia wolności odbytą w sprawie o sygn. akt. II K 206/04. Powyższe okoliczności wskazują, że B. O. rozpatrywane przestępstwo dokonała w warunkach recydywy zwykłej, Tym samym swoim zachowaniem zrealizowała ustawowe znamiona występku z art. 286§1 kk w zb. z art. 297§1 kk w zw. z art. 11§2 kkw zw. z art. 12 kk w zw. z art. 64§1 kk.

Przy wymiarze kary jako okoliczność łagodzącą Sąd wziął pod uwagę sytuację życiową oskarżonej, w tym stan zdrowia nierokujący poprawy.

Natomiast do okoliczności obciążających zaliczył, uprzednią karalność oskarżonej (k.1257 - 1260) oraz znaczną społeczną szkodliwość popełnionego czynu, biorąc pod uwagę wysokość kwoty wyłudzonego kredytu, także działanie z niskich pobudek.

Biorąc pod uwagę wyżej wymienione okoliczności Sąd, stosując jako względniejsze, przepisy kodeksu karnego obowiązujące w dacie popełnienia czynu, wymierzył oskarżonej B. O. karę 2 lat pozbawienia wolności, uznając ją za adekwatną zarówno do stopnia winy jak i stopnia społecznej szkodliwości popełnionego czynu, a także za spełniającą wobec oskarżonej wychowawcze i zapobiegawcze cele, jak również za odpowiadającą społecznemu poczuciu sprawiedliwości.

Jednocześnie Sąd rozważył czy całokształt zebranych w toku sprawy okoliczności musi skutkować orzeczeniem bezwzględnej kary pozbawienia wolności czy też wystarczającym będzie jej orzeczenie z warunkowym zawieszeniem jej wykonania. Zdaniem Sądu właściwości i warunki osobiste B. O. uzasadniają domniemanie, że mimo niewykonywania kary będzie ona przestrzegała w przyszłości porządku prawnego, a w szczególności nie popełni ponownie przestępstwa. Pomimo, iż oskarżona była w przeszłości już karana, w ocenie Sądu nie jest ona osobą na tyle zdemoralizowaną, aby orzeczenie jedynie bezwzględnej kary pozbawienia wolności gwarantowałoby skuteczną resocjalizację i zapobieżenie powrotowi do przestępstwa. Sąd miał także na uwadze, iż orzekanie bezwzględnej kary pozbawienia wolności w realiach niniejszej sprawy, biorąc pod uwagę znaczny, bo prawie 10 – letni upływ czasu od daty czynu i niejako zatarcie się obrazu przestępstwa w odbiorze społecznym, także fakt, iż obecny stan zdrowia oskarżonej nie pozwala jej na odbycie kary w warunkach izolacji penitencjarnej, stanowiłoby aktualnie rażącą i niewspółmierną dolegliwość i nie byłoby sprawiedliwe w odczuciu społecznym. Wyznaczony pięcioletni okres warunkowego zawieszenia orzeczonej kary pozbawienia wolności, przy zastosowaniu art. 4 § 1 k.k., jest wystarczającym czasem dla sprawdzenia trafności pozytywnej prognozy w stosunku do oskarżonej.

Na podstawie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, który został poddany ocenie w oparciu o kryteria wskazane w art. 7 k.p.k. Sąd uznał oskarżoną D. Ż. za winną tego, że w dniu 23.04.2008r. w R. przy ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z B. K. (1) i B. O., w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, ze z góry powziętym zamiarem nie wywiązania się z warunków umowy, po uprzednim przedłożeniu nierzetelnego oświadczenia o zatrudnieniu B. K. (1) w firmie (...) w W. i wprowadzeniu w błąd pracownika banku co do rzetelności tego dokumentu oraz zamiaru spłacenia zobowiązania, B. K. (1) zawarła umowę kredytu gotówkowego nr (...) w wysokości 4.925 złotych, czym doprowadziły (...) Bank SA z siedzibą w L. do niekorzystnego rozporządzenia swoim mieniem w tej kwocie, tj. czynu z art. 286 § 1 kk w zb. z art. 297§1 kk w zw. z art. 11§2 kk. Sąd również nie miał wątpliwości co do winy D. Ż. w zakresie czynu zarzuconego jej w pkt V aktu oskarżenia. W świetle zgromadzonego materiału dowodowego, Sąd nie miał żadnych wątpliwości, iż oskarżona D. Ż. doskonale zdawała sobie sprawę zarówno z tego, w jakim procederze bierze udział, jaki jest charakter tego procederu, jak również miała pełną świadomość roli, jaką w nim odgrywała, która, w ramach przyjętego podziału ról, miała polegać na nakłonieniu B. K. (1) do zawarcia umowy kredytu w sposób uzgodniony uprzednio z działającą z nią wspólnie i w porozumieniu B. O. oraz pozyskaniu od niej kserokopii dowodu osobistego, niezbędnego do przedłożenia w banku. Nadto D. Ż. udała się wraz z B. O. i B. K. (1) do R. w jasno określonym celu, aby B. K. (1) zawarła umowę kredytu, za co zgodnie z wcześniejszymi ustaleniami miała otrzymać korzyść majątkową od B. O.. Dlatego też Sąd nie miał wątpliwości, iż udział oskarżonej D. Ż. w przestępstwie również należy uznać za znaczny i niezbędny dla wypełnienia znamion czynu z art. 286 § 1 kk w zb. z art. 297§1 kk w zw. z art. 11§2 kk. Nie ulega również wątpliwości, że udział ten przekracza rozmiary pomocnictwa, tym samym należało uznać oskarżoną D. Ż. za współsprawcę.

Przy wymiarze kary jako okoliczności łagodzące Sąd potraktował dotychczasową niekaralność oskarżonej D. Ż. (k.1257).

Okoliczność obciążającą stanowi znaczna społeczna szkodliwość popełnionego czynu, biorąc pod uwagę wysokość kwoty wyłudzonego kredytu, także działanie z niskich pobudek.

Biorąc pod uwagę wyżej wymienione okoliczności Sąd, stosując jako względniejsze, przepisy kodeksu karnego obowiązujące w dacie orzekania, wymierzył oskarżonej D. Ż. karę 6 miesięcy ograniczenia wolności zobowiązując ją do wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 godzin miesięcznie, uznając za adekwatną zarówno do stopnia winy, jak i stopnia społecznej szkodliwości popełnionego przez oskarżoną czynu, a także wystarczającą dla realizacji celów wychowawczych i poprawczych, jak również w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Powyższa kara w ocenie Sądu wpłynie pozytywnie na zachowanie oskarżonej uświadamiając jej niewłaściwość dotychczasowego postępowania i co za tym idzie spełni swą rolę wychowawczą.

Jednocześnie w ocenie Sądu, w świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego po dokonaniu jego oceny w oparciu o dyrektywy wskazane w art. 7 k.p.k. należy stwierdzić, że w niniejszej sprawie brak jest podstaw do przypisania oskarżonej D. Ż. winy odnośnie popełnienia zarzucanego jej czynu w pkt. VI aktu oskarżenia. Podkreślić należy, że w sprawie brak jest materiału dowodowego, który pozwoliłby jednoznacznie ustalić, że D. Ż. w dniu 29.04.2008 r. w W. przy ul. (...) działając wspólnie i w porozumieniu z B. K. (1) i B. O., w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, nakłaniając B. K. (1) do zawarcia umowy kredytu, kontaktując ją z B. O. i przyjmując za to część pieniędzy pochodzących z kredytu, doprowadziła (...) Bank SA z siedzibą w G. do niekorzystnego rozporządzenia swoim mieniem poprzez zawarcie z B. K. (1) umowy kredytu gotówkowego nr (...) w wysokości 11.587,37 złotych. O ile działanie D. Ż., w wyniku którego wspólnie i w porozumieniu z B. O. i B. K. (1) doprowadziły (...) Bank SA z siedzibą w L. do niekorzystnego rozporządzenia swoim mieniem, nie podlega wątpliwości Sądu, to żadne dowody ujawnione w toku rozprawy głównej nie wskazują, choćby pośrednio, na jej udział w przestępstwie popełnionym na szkodę (...) Bank S.A. z siedzibą w G.. Natomiast sam fakt nakłonienia B. K. (1) do zawarcia umowy kredytu w jednym banku nie przesądza jej udziału przy zawieraniu kolejnej umowy kredytu przez B. K. (1) w innym banku. Ponadto należy przypomnieć, że udowodnienie winy oskarżonej musi być całkowite, pewne, wole od wszelkich wątpliwości (tak: Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 24 lutego 1999 r., V KKN 362/97, Prok. i Pr. 1999/7-8/11). Jak wskazuje się również w orzecznictwie, dla wydania wyroku skazującego nie wystarczy „ uzasadnione podejrzenie” popełnienia przestępstwa, ale całkowita pewność, brak jakichkolwiek wątpliwości w tym zakresie (tak: Sąd Apelacyjny w Katowicach z dnia 9 października 2014 r., II AKa 309/14, Biul. SAKa 2014/4/7).

Reasumując Sąd uznał, że zgromadzony w sprawie materiał dowodowy jest niewystarczający, aby przypisać D. Ż. przestępstwo zarzucane jej w pkt VI aktu oskarżenia, albowiem brak jest w sprawie dowodów bezpośrednich wskazujących na jej winę. Tym samym Sąd zobowiązany był uniewinnić D. Ż. od zarzutu z pkt VI aktu oskarżenia.

Mając na uwadze, iż szkoda na rzecz pokrzywdzonych Banków nie została do chwili obecnej naprawiona Sąd na podstawie art. 46 § 1 kk, uwzględniając udział oskarżonych w przestępstwie, orzekł wobec B. K. (1), B. O. i D. Ż. środek karny w postaci obowiązku naprawienia solidarnie szkody na rzecz (...) (jako następcy prawnemu D. Bank z siedzibą w L.) w całości poprzez zapłatę na jego rzecz kwoty 4925 złotych oraz orzekł wobec B. K. (1) i B. O. środek karny w postaci obowiązku naprawienia solidarnie szkody na rzecz A. Bank (jako następcy prawnemu G. M. Bank z siedzibą w G.) w całości poprzez zapłatę na jego rzecz kwoty 11.587,37 złotych.

Na podstawie art. 230 § 2 kpk dowody rzeczowe wskazane w wykazie DRZ na karcie 23-24 z poz. 1, w postaci oświadczenia B. K. (1) z dnia 04.09.2008r., Sąd zwrócił B. K. (1), a pod poz. 2-7, w postaci dokumentacji bankowej Banku (...) z siedzibą w G., Sąd zwrócił pokrzywdzonemu bankowi (...), ponadto dowody rzeczowe wskazane na karcie 172 z poz. 1-3, w postaci dokumentacji bankowej D. Banku z siedzibą w L., Sąd zwrócił pokrzywdzonemu bankowi (...).

O kosztach postępowania w części uniewinniającej Sąd orzekł na podstawie art. 632 pkt 2 kpk obciążając nimi Skarb Państwa. Ponadto mając na uwadze sytuację materialną oskarżonych, Sąd na mocy art. 624 § 1 k.p.k. zwolnił je od obowiązku uiszczenia kosztów sądowych w całości przejmując je na Skarb Państwa.

Na podstawie art. 618 § 1 pkt 11 k.p.k. w zw. z § 14 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 pkt 3, § 16 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu Sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. A. P. kwotę 2642,04 złotych, w tym 23% VAT za obronę udzieloną oskarżonej B. O., na rzecz adw. Z. Ł. kwotę 2273,04 złotych w tym 23% VAT, za obronę udzieloną oskarżonej B. K. (1), na rzecz adw. H. Ł. kwotę 1549,80 złotych, w tym 23% VAT za obronę udzieloną oskarżonej D. Ż..