Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 marca 2017 roku

Sąd Rejonowy w Szczytnie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 marca 2017 roku w Szczytnie,

sprawy z powództwa (...) Bank (...) S.A. we W.,

przeciwko J. Z.,

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego J. Z. na rzecz powoda (...) Bank (...) S.A. we W. kwotę 4.101,18 (cztery tysiące sto jeden złotych osiemnaście groszy) złotych wraz z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP naliczonymi od kwoty 3.838,42 (trzy tysiące osiemset trzydzieści osiem złotych czterdzieści osiem groszy) od dnia 12 grudnia 2015 roku do dnia zapłaty złotych, przy czym od dnia 1 stycznia 2016 roku nie wyższymi niż odsetki maksymalne za opóźnienie,

II.  oddala powództwo w pozostałej części

III.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 261,38 (dwieście sześćdziesiąt jeden złotych trzydzieści osiem groszy) tytułem zwrotu kosztów procesu,

IV.  przyznaje kuratorowi ustanowionemu dla nieznanego z miejsca pobytu pozwanego M. N. wynagrodzenie w wysokości 120 (sto dwadzieścia) złotych, które wypłacić z zaliczki uiszczonej przez powoda a zapisanej pod pozycją 5000010245513,

V.  zwraca powodowi kwotę 60 (sześćdziesiąt) złotych tytułem różnicy między zaliczką uiszczoną na poczet wynagrodzenia kuratora a kwotą przyznaną kuratorowi tytułem wynagrodzenia, którą nakazuje wypłacić z kwoty uiszczonej przez powoda a zapisanej pod pozycją 5000010245513

Sygn.. akt I C 333/16 upr.

UZASADNIENIE

Powód (...) Bank (...) S.A. z siedzibą we W. w dnu 22 grudnia 2015 roku wniósł pozew w elektronicznym postepowaniu upominawczym, w którym domagał się zasądzenia od J. Z. kwoty 4.286,18 złotych wraz z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP od kwoty 3.838,42 złote od dnia 12 grudnia 2015 roku do dnia zapłaty oraz kosztów procesu.

W uzasadnieniu pozwu powód twierdził, że w dniu 14 kwietnia 2015 roku udzielił pozwanemu na podstawie umowy kredytu na zakup towaru/usługi nr (...) kredytu w wysokości 3.994,33 złotych. Pozwany zobowiązał się do spłaty tej kwoty zgodnie z harmonogramem spłaty, jednakże nie wywiązał się ze swego obowiązku. Wobec powyższego po upływie terminu, do którego zawarta umowa miała trwać całość wierzytelności z niej wynikającej stała się wymagalna z dniem 25 listopada 2015 roku. Na kwotę objętą żądaniem pozwu składały się: kwota 3.838,42 złote tytułem należności głównej, kwota 262,76 złotych tytułem odsetek za okres od dnia 14 kwietnia 2015 roku do dnia wystawienia wyciągu z ksiąg banku, kwota 185 złotych tytułem kosztów, opłat i prowizji.

Sad Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie w dniu 14 stycznia 2016 roku wydał nakaz zapłaty (sygn. akt VI Nc-e 2420765/15), zaś postanowieniem z dnia 16 lutego 2016 roku z uwagi na brak możliwości doręczenia nakazu zapłaty pozwanemu uchylił nakaz zapłaty i przekazał sprawę Sądowi Rejonowemu w szczytnie jako sądowi właściwości ogólnej pozwanego.

Po przekazaniu sprawy do Sądu Rejonowego w Szczytnie powód sprecyzował żądanie pozwu w zakresie kosztów procesu domagając się zasądzenia z tego tytułu od pozwanego łącznie kwoty 141,38 złotych (100 złotych – opłaty od pozwu, 34 złoty – opłaty skarbowej od pełnomocnictwa, 7,38 złotych opłat notarialnych z tytułu poświadczenia za zgodność z oryginałem pełnomocnictw udzielonych pełnomocnikom powoda). W piśmie z dnia 1 września 2016 roku powód dodatkowo domagał się zasądzenia od pozwanego kwoty 18,01 złotych tytułem kosztów uzyskania przez powoda informacji od komornika sądowego dotyczącej miejsca zamieszkania pozwanego. (k. 50)

Zarządzeniem z dnia 10 listopada 2016 roku ustanowiono dla nieznanego z miejsca pobytu pozwanego J. Z. kuratora w osobie pracownika sądu – M. N..

Kurator ustanowiony dla nieznanego z miejsca pobytu pozwanego na rozprawie w dniu 9 marca 2017 roku wniósł o oddalenie powództwa.

Sąd ustalił, co następuje:

Dnia 14 kwietnia 2015 roku (...) Bank (...) S.A. z siedzibą we W. i pozwany J. Z. zawarli umowę kredytu nr (...). Na jej podstawie powód udzielił pozwanemu kredytu w wysokości 3.994,33 złote, a pozwany zobowiązał się do spłaty tej kwoty w 20 miesięcznych ratach płatnych do dnia 14 każdego miesiąca począwszy od 14 maja 2015 roku. Umowa została zawarta na okres od 14 kwietnia 2014 roku do dnia 14 grudnia 2016 roku. Na kwotę kredytu składała się kwota 2.999 złotych na sfinansowanie ceny towaru, 599,50 złotych prowizji oraz 395,83 złote tytułem kosztów związanych z korzystaniem z ochrony ubezpieczeniowej. Kwota miesięcznej raty wynosiła 217,69 złotych. Wymagalne raty miesięczne zaliczane były w pierwszej kolejności na pokrycie wymagalnych spłat miesięcznych począwszy od najwcześniej wymagalnych płatności w kolejności: kapitał, odsetki, zaległe opłaty, koszty związane z korzystaniem z ochrony ubezpieczeniowej, inne koszty, odsetki karne. W umowie przewidziano, że w przypadku braku spłaty lub opóźnień w płatności bank nalicza odsetki od zadłużenie przeterminowanego w wysokości zmiennej wynoszącej czterokrotność stopy kredytu lombardowego NBP i jeśli nastąpi opóźnienie w zapłacie minimum dwóch pełnych rat bank może wypowiedzieć umowę z zachowaniem 30 dniowego okresu wypowiedzenia. W razie wypowiedzenia umowy kredytobiorca zobowiązany jest do spłaty całości zadłużenia w terminie 30 dni od dnia wypowiedzenia umowy, a po upływie okresu wypowiedzenia całość należności banku staje się zadłużeniem przeterminowanym. Do umowy dołączona została tabela opłat i prowizji.

(dowód: umowa kredytu z dnia 14 kwietnia 2015 roku k. 22-27, harmonogram spłaty k. 28)

Pozwany na poczet należności z umowy kredytu dokonał w dniu 11 grudnia 2015 roku wpłaty kwoty 155,91 złotych.

(dowód: zestawienie wpłat k. 29)

W dniu 23 sierpnia 2015 roku powód na wskazany przez pozwanego jako adres zamieszkania (adres korespondencyjny) wysłał oświadczenie o wypowiedzeniu umowy kredytu z zachowaniem 30-dniowego okresu wypowiedzenia.

(dowód: oświadczenie o wypowiedzeniu umowy k. 30, 31)

Dnia 11 grudnia 2015 roku powód sporządził wyciąg z ksiąg banku, w którym stwierdził, że zadłużenie pozwanego z tytułu umowy kredytu nr (...) na dzień 11 grudnia 2015 roku wynosi 4.286,18 złotych, w tym 3.838,42 złote tytułem należności głównej, 262,76 złotych tytułem odsetek za okres od dnia 14 kwietnia 2015 roku do dnia wystawienia wyciągu z ksiąg banku, kwota 185 złotych tytułem kosztów, opłat i prowizji.

(dowód: wyciąg z ksiąg banku k. 21)

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo co do zasady zasługuje na uwzględnienie, zaś co do wysokości zasadne jest w części.

Ustalenia stanu faktycznego sąd poczynił w oparciu o dokumenty przedłożone przez powoda w postaci umowy kredytu, harmonogramu spłaty kredytu, wyciągu z ksiąg banku, zestawienia wpłat dokonanych przez pozwanego oraz oświadczenia powoda o wypowiedzeniu umowy kredytu. Dokumenty te były ze sobą zgodne i tworzyły spójny obraz stanu faktycznego, który przez pozwanego nie został w żaden sposób zakwestionowany. Nie oznacza to jednakże, że żądanie pozwu w kształcie zgłoszonym przez powoda zasługiwało w całości na uwzględnienie.

Zgodnie z przepisem art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Prawo bankowe (j.t. Dz.U. 2016r., poz. 1988 ze zm.) przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu.

Zgodnie zaś z przepisem art. 3 ust. 1 i ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 12 maja 2011 roku o kredycie konsumenckim (t.j. Dz.U. 2016., poz. 1528) przez umowę o kredyt konsumencki rozumie się umowę o kredyt w wysokości nie większej niż 255.550 złotych albo równowartość tej kwoty w walucie innej niż waluta polska, który kredytodawca w zakresie swojej działalności udziela lub daje przyrzeczenie udzielenia konsumentowi, przy czym za umowę o kredyt konsumencki uważa się między innymi umowę kredytu w rozumieniu przepisów prawa bankowego.

W warunkach niniejszej sprawy zawarcie przez strony umowy kredytu było niewątpliwe. Okoliczność tą potwierdza umowa kredytu załączona do pozwu, harmonogram spłat, który zgodnie z treścią zawartej umowy miał zostać przesłany kredytobiorcy na wskazany adres korespondencyjny w terminie 7 dni od dnia wypłaty kredytu. W umowie kredytu zawartej przez strony przewidziano roczną stałą stopę oprocentowania na poziomie 9,99%. Stopa oprocentowania kredytu jest ceną jaką płaci kredytobiorca za możliwość czasowego korzystania ze środków finansowych otrzymanych od kredytodawcy na warunkach określonych w umowie kredytu. Klauzula dotycząca stopy oprocentowania kredytu stanowi przedmiotowo istotny element umowy kredytu i w realiach niniejszej sprawy nie przekracza wysokości odsetek maksymalnych określonych w przepisie art. 359 § 2 ¹ k.c.

Wobec powyższego jako zasadne uznać należy żądanie pozwu w zakresie kwoty 3.838,42 złote tytułem niespłaconego kapitału kredytu oraz kwoty 262,76 złotych tytułem skapitalizowanych odsetek umownych ustalonych od kwoty niespłaconego kapitału.

Strony w umowie kredytu określiły wysokość odsetek za opóźnienie w wymiarze czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP Sąd zasądził na rzecz strony powodowej odsetki w umówionej wysokości za okres od 12 grudnia 2015 roku do dnia zapłaty od kwoty 3.838,42 złote, przy czym w związku z wejściem w życie w dniu 1 stycznia 2016 roku nowelizacji kodeksu cywilnego (ustawy z dnia 9 października 2015 r. (Dz.U.2015.1830) zmieniającej m.in. art. 481 k.c. od dnia 1 stycznia 2016 roku zastrzeżono, iż odsetki te nie mogą przekraczać odsetek maksymalnych za opóźnienie w wysokości aktualnie obowiązującej.

Wobec powyższego Sąd na podstawie art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Prawo bankowe w zw. z art. 481 § 1 i 2 ¹ k.c. zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 4.101,18 złotych wraz z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP naliczonymi od kwoty 3.838,42 od dnia 12 grudnia 2015 roku do dnia zapłaty złotych, przy czym od dnia 1 stycznia 2016 roku nie wyższymi niż odsetki maksymalne za opóźnienie (pkt I wyroku)

W ocenie Sądu niezasadne jest żądanie pozwu ponad wskazane powyżej kwoty, a obejmujące kwotę 185 złotych tytułem kosztów, opłat i prowizji. Powód w uzasadnieniu pozwu nie wskazał sposobu w jaki kwotę tę wyliczył, nadto z dokumentów dołączonych do pozwu nie sposób stwierdzić jakie koszty, opłaty i prowizje ma rekompensować kwota 185 złotych. Sąd pozbawiony został możliwości zweryfikowania tej kwoty w jakikolwiek sposób. Wobec powyższego, Sąd w tym zakresie oddalił powództwo.

Sąd na podstawie § 1 ust. 1 i 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 13 listopada 2013 roku w sprawie określenia wysokości wynagrodzenia i zwrotu wydatków poniesionych przez kuratorów ustanowionych dla strony w sprawie cywilnej (Dz.U. poz. 1476), orzekł w przedmiocie wynagrodzenia kuratora ustanowionego dla nieznanego z miejsca pobyty pozwanego i przyznał mu z tego tytułu kwotę 120 złotych, którą nakazał wypłacić z zaliczki uiszczonej na ten cel przez powoda.

Z uwagi na fakt, iż powód zgodnie z wezwaniem Sądu na poczet wynagrodzenia kuratora uiścił zaliczkę w wysokości 180 złotych, Sąd obecnie na podstawie art. 84 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (j.t. Dz.U. 2016r., poz. 632 ze zm.) zwrócił powodowi kwotę 60 złotych stanowiącą różnicę między zaliczką uiszczoną na poczet wynagrodzenia kuratora a kwotą ostatecznie przyznaną kuratorowi tytułem wynagrodzenia.

O kosztach procesu Sąd rozstrzygnął w oparciu o przepisy art. 98 § 1 i 2 k.p.c. zasądzając od pozwanego na rzecz powoda kwotę 261,38 złotych, na którą składały się opłata od pozwu – 100 złotych, opłaty skarbowe od pełnomocnictw udzielonych 2 pełnomocnikom powoda – 34 złote, opłaty notarialne związane z uzyskaniem poświadczenia za zgodność z oryginałem 2 pełnomocnictw udzielonych przez powoda – 7,38 złotych, kwotę uiszczoną przez powoda tytułem zaliczki na poczet wynagrodzenia kuratora w części, która przez Sąd nie została powodowi zwrócona – 120 złotych. Powód domagał się również zasądzenia od pozwanego kwoty 18,01 złotych tytułem kosztów jakie ponieść miał w związku z podjętą próbą ustalenia u komornika sądowego adresu zamieszkania pozwanego, jednakże powód nie wykazał, aby koszt taki poniósł.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

S., 4 kwietnia 2017 roku