Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 20 listopada 2015 r. skierowanym przeciwko Centrum Medycznemu (...)Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w Ł. oraz (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W., powódka J. K., reprezentowana przez przedstawicielkę ustawową, wniosła o zasądzenie na swoją rzecz, od pozwanych in solidum:

1)  kwoty 800.000 zł tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę wraz z ustawowymi odsetkami od 14 kwietnia 2015 r. do dnia zapłaty;

2)  kwoty 50.000 zł tytułem odszkodowania za powstałe szkody wraz z ustawowymi odsetkami od 14 kwietnia 2015 r. do dnia zapłaty,

3)  kwoty 10.000 zł miesięcznie tytułem renty na zwiększone potrzeby płatnej do 10-tego dnia każdego miesiąca poczynając od 22 października 2012 r. i na bieżąco wraz z ustawowymi odsetkami w przypadku uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat.

Nadto powódka domagała się ustalenia odpowiedzialności pozwanych za szkody mogące powstać u niej w przyszłości, a które pozostają w związku ze skutkami błędu lekarskiego, jakiego dopuścił się personel pozwanego szpitala oraz zasądzenie od pozwanych na swoją rzecz kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa adwokackiego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu podano, iż małoletnia powódka dochodzi rekompensaty pieniężnej za szkodę doznaną na skutek błędu lekarskiego popełnionego przez personel pozwanego szpitala, polegającego na podaniu dziecku szczepionki – w kilka godzin po urodzeniu – pomimo stwierdzonego u dziecka konfliktu serologicznego. (pozew k. 3-10)

Pozwani w odpowiedziach na pozew wnieśli o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie na swoją rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Każdy z pozwanych zakwestionował żądanie pozwu zarówno co do zasady, jak i wysokości. (odpowiedź na pozew Centrum Medycznego im. (...) w Ł., k. 123 – k. 124; odpowiedź na pozew (...) SA w W., k. 192 – k. 193)

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 21 września 2012 r. w Szpitalu Miejskim (...) w Ł. w drodze planowanego cięcia cesarskiego ( z przyczyn neurologicznych – występujących po stronie matki), urodziła się małoletnia powódka J. K.. Stan dziewczynki po urodzeniu oceniono na 10 punktów w skali Agar. U powódki po urodzeniu stwierdzano hiperbilirubinemię w przebiegu konfliktu serologicznego w grupach głównych w układzie O/A. (odpis skrócony aktu urodzenia, k. 13, dokumentacja medyczna, k. 143-191; karta informacyjna leczenia szpitalnego, k.15-16; karta realizacji działań pielęgniarskich, k. 139-142)

Po urodzeniu, o godzinie 9.30 dziecko zostało poddane rutynowemu badaniu przez lekarza pediatrę T. G., który nie stwierdził odchyleń w badaniu i zakwalifikował małoletnią do szczepienia przeciwko gruźlicy (BCG) oraz WZW typu B (Euvax B). Oba szczepienia zostały u powódki wykonane w trzeciej godzinie po urodzeniu. W obu przypadkach wykonywała je ta sama pielęgniarka. Tego samego dnia, w godzinach popołudniowych, u powódki wystąpiły drgawki kloniczne, które początkowo ustąpiły po podaniu gardenalu, jednakże w następnych dniach nawracały kilkakrotnie. (wystąpienie pokontrolne Ministra Zdrowia, k.435-440)

Pierwszy pomiar bilirubiny wykonano powódce w dniu 22 września 2012 roku, o godzinie 11:00 – wyniósł on 7mg%, kolejny tego samego dnia o godzinie 20:00, wówczas wyniósł 10 mg%. Zlecono fototerapię, od godziny 20:00 do godziny 7:00 następnego dnia, która przyniosła chwilową poprawę. Fototerapia została wznowiona 24 września 2012 roku z powodu wzrostu bilirubiny do 13,36 mg%. ( wystąpienie pokontrolne Ministra Zdrowia, k.435-440)

Celem dalszej diagnostyki, małoletnią przyjęto na Oddział (...) Szpitala im. (...) w Ł.. U dziecka stwierdzono hipokalcemię, którą wyrównano wlewem z glukozy z wapniem. Powódka została wypisana do domu, w 9 dobie życia, w stanie ogólnym dobrym, z zaleceniem kontroli w poradniach specjalistycznych – (...) (dokumentacja medyczna WSS (...) w Ł., k. 17)

U powódki w dalszym ciągu występowały epizody drgawek klonicznych. W dniu 4 października 2012 roku, małoletnia została przyjęta do Kliniki (...) w Ł., gdzie kilkakrotnie zaobserwowano u niej napady drgawek. Po przeprowadzonej konsultacji neurologicznej, dziecko przekazano celem dalszej diagnostyki i leczenia do Kliniki (...) w Ł.. U powódki wdrożono leczenie Luminalem. Mimo wyrównania niedoboru wapnia, stosowania gardenalu i podawania witaminy B6, nie uzyskano ustąpienia drgawek. Przeprowadzone badania USG i MR ośrodkowego układu nerwowego, nie wykazały nieprawidłowości. Nie stwierdzono również u dziecka zaburzeń napadowych. Rozpoznano padaczkę wieloogniskową, wykluczono neuroinfekcje i zaburzenia metaboliczne. ( dokumentacja medyczna Kliniki (...) w Ł., k.18-19; karta informacyjna leczenia szpitalnego Kliniki (...), k.20-21)

W dniu 28 października 2012 roku, powódka została przyjęta do Kliniki (...) w Ł., z powodu luźnych stolców, niechęci do jedzenia i picia oraz częstszych napadów drgawek. W trakcie hospitalizacji, dolegliwości dziecka unormowały się, dziewczyna zaczęła chętniej jeść, liczba napadów zmniejszyła się . Dziecko zostało wypisane do domu 2 listopada 2012 r., z zaleceniem kontroli w Poradni Neurologicznej. (karta informacyjna leczenia szpitalnego Kliniki (...) w Ł., k. 22, dokumentacja medyczna, k.23-30)

W dniu 25 listopada 2012 roku, powódka została przyjęta do Kliniki (...) w W.. U dziecka zaobserwowano napady toniczno – kloniczne, rozpoznano padaczkę o nieustalonej etiologii, lekooporną. Dziecko zostało wypisane na żądanie rodziców, w dniu 10 grudnia 2012 roku, w stanie ogólnym dość dobrym, z zaleceniem kontroli w Poradni Neurologicznej. ( dokumentacja medyczna Instytutu (...) w W., k. 32-33)

W kolejnych miesiącach u dziewczynki pojawiła się niedokrwistość, zaburzenia połykania, zanik odruchu ssania, oczopląs, stopotrząs, automatyzmy ruchowe, apatia, a także niedowład czterokończynowy oraz objawy zespołu rzekomoopuszkowego. Dziecko było poddawane diagnostyce pod kątem choroby refluksowej przełyku (zespołu Sadnifera), z powodu zaobserwowanego ulewania się pokarmu po jedzeniu. Wykonane w czerwcu 2013 roku oraz styczniu 2014 roku badanie MRI wykazało brak mielinizacji istoty białej mózgu. (dokumentacja medycyna, k.34-38; 46-47, k.50-51, k.63)

U powódki rozpoznano ciężką encefalopatię z regresją rozwój psychomotorycznego, drgawkami i zahamowaną maleinizacją. (zaświadczenie o stanie zdrowia powódki, k.382)

Małoletnia została poddana terapii eksperymentalnej leczenia skutków niedotlenienia i niedokrwienia ośrodkowego układu nerwowego przy wykorzystaniu komórek macierzystych WBC/MSC, w (...) Szpitalu (...) w K.. ( karty informacyjne leczenia szpitalnego, k. 66-68)

Powódka, od czerwca 2013 roku, pozostaje pod opieką Oddziału (...) Dziennej Centrum (...), gdzie jest poddawana rehabilitacji metodami niedorozwojowymi (NDT Bobath, Vojta ). (zaświadczenie, k. 74)

Z powodu opóźnionego rozwodu psychoruchowego, niedowładu czterokończynowego, encefalopatii i nieprawidłowych wyników potencjałów wzrokowych, w stosunku do powódki orzeczono o potrzebie kształcenia specjalnego na czas edukacji przedszkolnej. Stwierdzono również, że względem powódki zachodzi potrzeba wczesnego wspomagania rozwój dziecka. (orzeczenie nr 105/33/14/15, k. 85-87, opinia nr 104/32/14/15, k. 87-90)

Według Programu Szczepień Ochronnych (PSO) szczepienie noworodków przeciw gruźlicy oraz przeciw WZW typu B powinno być przeprowadzone jednocześnie w ciągu 24 godzin po urodzeniu lub w innym możliwym terminie przed wypisaniem dziecka z oddziału noworodkowego. ( wystąpienie pokontrolne Ministra Zdrowia, k.435-440)

Orzeczeniem z dnia 8 lipca 2015 roku, powódka została uznana za osobą niepełnoprawną na okres do 31 marca 2016 roku . (orzeczenie o niepełnosprawności, k. 91-92)

Konflikt serologiczny w grupach głównych, między matką a dzieckiem ma zwykle łagodny przebieg i nie stanowi zagrożenia dla życia dziecka. Nie daje również podstawy do wykonywania dziecku po urodzeniu dodatkowych badań biochemicznych. ( ustna opinia uzupełniająca biegłej E. H., e-protokół, k. 454, adnotacja – 00:02:57, 00:08:50, 00:11:05, 00:13:55, k.451v; 00:17:26, k. 451v-452)

Z punktu widzenia neonatologii postępowanie personelu medycznego wobec małoletniej powódki było prawidłowe i zgodne ze standardami. Konflikt serologiczny między matką o grupie krwi „O”, a dzieckiem o grupie krwi „A”, oznacza potencjalną możliwość wytworzenia przeciwciał przeciwko krwinkom dziecka i nie stanowi przeciwwskazania do wykonania szczepienia, w pierwszym dniu po urodzeniu, zgodnie ze standardem postępowania. W rekomendacjach Polskiego Towarzystwa Neonatologicznego brak jest zaleceń co do konieczności odroczenia decyzji o podaniu szczepień, do czasu wyjaśnienia objawów konfliktu serologicznego. Czasowym przeciwwskazaniem do stosowania szczepionek podanych powódce, jest konflikt serologiczny ciężkiego stopnia, gdy występuje nasilona żółtaczka z patologicznie wysokim stężeniem bilirubiny we krwi, hemoliza krwi i niedokrwistość. Powódka nie miała żółtaczki hemolitycznej, nie wykazywała cech niedokrwistości, zdiagnozowana żółtaczka mieściła się w normach żółtaczki fizjologicznej, konflikt serologiczny w zakresie grup głównych krwi powódki miał przebieg łagodny. (pisemna opinia biegłego z zakresu neonatologii E. H., k. 383-385 ustna opinia uzupełniająca, e-protokół, k. 454, adnotacja – 00:02:57, 00:08:50, 00:11:05, 00:13:55, k.451v; 00:17:26, k. 451v-452)

Dolegliwość na którą cierpi powódka, tj. encefalopatia padaczkowa o wczesnym początku, nie ma związku z rutynowo stosowanymi u wszystkich noworodków szczepieniami przeciwko gruźlicy i zapaleniu wątroby typu B. Dolegliwość ta nie była odnotowywana wśród objawów niepożądanych ani po szczepieniu szczepionką BCG przeciwko gruźlicy, ani po szczepieniu szczepionką Euvax przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby typu B. Powikłanie tego rodzaju może wystąpić po szczepionce przeciwkrztuścowej. (pisemna opinia biegłego z zakresu neonatologii E. H., k. 383-385 ustna opinia uzupełniająca, e-protokół, k. 454, adnotacja – 00:02:57, k. 451v; 00:27:44, k.452)

Przyczyna encefalopatii powódki ma podłoże genetyczne - mutacja w 9-tym chromosomie. (wynik badania k.43,ustna opinia uzupełniająca biegłej E. H., e-protokół, k. 454, adnotacja – 00:29:34, k.452)

W dniu 29 grudnia 2016 roku, Konsultant Krajowy w dziedzinie pediatrii, na zlecenie Ministra Sprawiedliwości przeprowadził kontrolę w Centrum Medycznym im. (...). z o.o. w Ł., w zakresie prawidłowości zaszczepienia małoletniej powódki. W wyniku przeprowadzonego postępowania kontrolnego, nie stwierdzono nieprawidłowości co do zlecenia i wykonania małoletniej powódce szczepienia przeciwko gruźlicy i WZW typu B. Czynności były zgodne z Programem Szczepień Ochronnych i w chwili szczepienia nie było przeciwwskazań medycznych do jej wykonania . (wystąpienie pokontrolne Ministra Zdrowia, k.435-440)

Dokonując ustaleń faktycznych Sąd oparł się na powołanych dowodach z dokumentów, w tym dokumentacji medycznej, a także opinii biegłego sądowego E. H. (2), która w pełni wyjaśniła konieczne do rozstrzygnięcia kwestie. Złożona w rozpoznawanej sprawie opinia biegłego sądowego z neonatologii sporządzona została zgodnie z wymaganiami fachowości i niezbędną wiedzą specjalną oraz w oparciu o dokumentację medyczną powódki, wszelkie wątpliwości co do poruszanych w opinii kwestii zostały wyjaśnione w toku postępowania przy pomocy opinii uzupełniającej.

Sąd pominął wydaną w sprawie opinię biegłego prof. dr hab. n. med. E. B., jako nieprzydatną dla celów dowodowych. Biegła ta bowiem, przed wszczęciem postępowania, brała udział w diagnostyce małoletniej powódki – konsultowała jej przypadek, w dniu 20 sierpnia 2013 r., podczas wizyty rodziców i dziecka w Poradni Immunologii Centrum (...) w W..

Sąd oddalił wniosek strony powodowej o udzielenie terminu na złożenie dokumentacji medycznej, mającej wskazywać na niegenetyczne źródło dolegliwości zdrowotnych małoletniej powódki, zgłoszone na rozprawie w dniu 11 lipca 2017 roku, uznając wniosek za spóźniony. Należy mieć na uwadze, że strona powodowa o terminie rozprawy została poinformowana z dość dużym wyprzedzeniem (pełnomocnik powódki odebrał stosowne zawiadomienie w dniu 20 kwietnia 2017 roku). A zatem przedstawicielka ustawowa małoletniej powódki dysponowała dostateczną ilością czasu, ażeby móc zgromadzić przez ten czas i dostarczyć stosowną dokumentację, na poparcie forsowanych przez siebie twierdzeń oraz podważenie wniosków opinii z którymi się nie zgadza. Okoliczność niemożności faktycznego udziału w rozprawie sądowej z powodu realizacji obowiązków opiekuńczych nad małoletnią powódką, nie stanowi w tym przypadku wytłumaczenia braku aktywności w tym zakresie, zważywszy na fakt bycia reprezentowaną przez profesjonalnego pełnomocnika. Sąd oddalając wniosek powódki, w oparciu o przepis art. 227 k.p.c. stanął na stanowisku, iż zmierza on jedynie do niepotrzebnego przedłużenia postępowania.

Zbędnym wobec poczynienia w drodze opinii biegłego kategorycznych ustaleń, co do istotnych okoliczności sprawy, było prowadzenie postępowania w zakresie prowadzenia dowodów z zeznań świadków oraz biegłych którzy mieli czynić ustalenia w zakresie aktualnego stanu zdrowia dziecka i stwierdzonego uszczerbku na zdrowiu.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Powództwo podlegało oddaleniu.

Podstawę przypisania odpowiedzialności (...) S.A. z siedzibą w W. (pozwanemu ad. 2) należy wywieść z przepisu art. 822 i nast. k.c. W § 1 przepis ten stanowi, że przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba, na rzecz której została zawarta umowa ubezpieczenia. Zgodnie z § 2 umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej obejmuje szkody, o których mowa w § 1, będące następstwem przewidzianego w umowie wypadku, który miał miejsce w okresie ubezpieczenia. W myśl zaś § 4 uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczenia bezpośrednio od zakładu ubezpieczeń. Odpowiedzialność pozwanego towarzystwa ubezpieczeniowego będzie zatem wchodziła w grę w razie zaistnienia określonego wypadku ubezpieczeniowego. W tym miejscu konieczne jest zatem przesądzenie odpowiedzialności ubezpieczonej placówki medycznej tj. pozwanego ad 1.

Podstawę odpowiedzialności Centrum Medycznego im. (...) Sp. z o.o. w Ł. (pozwanego ad. 1) stanowi art. 430 k.c. statuujący odpowiedzialność - na zasadzie ryzyka - zwierzchnika za podwładnego. Stosownie do jego treści, kto na własny rachunek powierza wykonanie czynności osobie, która przy wykonywaniu tej czynności podlega jego kierownictwu i ma obowiązek stosować się do jego wskazówek, ten jest odpowiedzialny za szkodę wyrządzoną z winy tej osoby przy wykonywaniu powierzonej jej czynności. Przesłanką odpowiedzialności zwierzchnika jest wina podwładnego, a normalnym jej następstwem – szkoda wyrządzona osobie trzeciej. Ciężar dowodu winy podwładnego, powstania szkody i jej wysokości obciąża poszkodowanego.

Orzecznictwo wskazuje, że do przyjęcia winy osoby, o której mowa w art. 430 k.c., nie jest potrzebne wykazanie, iż osoba ta naruszyła przepisy dotyczące bezpieczeństwa życia i zdrowia ludzkiego; wystarczy, jeżeli wina tej osoby polega na zaniechaniu zasad ostrożności i bezpieczeństwa, wynikających z doświadczenia życiowego i okoliczności danego wypadku (wyrok SN z dnia 30 kwietnia 1975 r., II CR 140/75, niepubl.). Zastosowanie art. 430 k.c. nie wymaga jakiejkolwiek winy zwierzchnika. Zwierzchnik odpowiada na zasadzie ryzyka i nie może się ekskulpować, wskazując na brak winy w nadzorze lub w wyborze. Co do zasady zwierzchnik z podwładnym ponoszą solidarną odpowiedzialność za szkodę wyrządzoną przez podwładnego. Zasada solidarnej odpowiedzialności doznaje wyjątku w stosunkach pracy. (uchwała składu 7 sędziów SN z dnia 12 czerwca 1976 r., III CZP 5/76, OSNCP 1977, nr 4, poz. 61).

Spowodowanie szkody na osobie w warunkach błędu w sztuce medycznej jest specyficzną postacią deliktu prawa cywilnego, którego zaistnienie wymaga zaistnienia przesłanek odpowiedzialności z tytułu czynu niedozwolonego, czyli szkody, winy i adekwatnego związku przyczynowego. Ściślej biorąc, błąd w sztuce medycznej jest jedynie obiektywnym elementem winy lekarza wykonującego czynności medyczne, stanowi bowiem czynność (zaniechanie) lekarza w zakresie diagnozy i terapii, niezgodną z nauką medycyny w zakresie dla lekarza dostępnym. Subiektywnym natomiast elementem koniecznym dla przypisania winy lekarzowi jest jego umyślność lub niedbalstwo (M. Filar, S. Krześ, E. Marszałkowska-Krześ, P. Zaborowski, Odpowiedzialność lekarzy i zakładów opieki zdrowotnej, Warszawa 2004, s. 29 i n.; orzeczenie SN z 1 kwietnia 1955 r., IV CR 39/54, OSNCK 1/1957, poz. 7 oraz Lex nr 118379). Stwierdzenie błędu w sztuce medycznej, w kontekście odpowiedzialności zakładu opieki zdrowotnej, w którym miał miejsce zabieg, jest natomiast całkowicie niezależne od osoby konkretnego lekarza oraz od okoliczności podjęcia czynności medycznej. Istotne jest bowiem to, iż czynność tę wykonał pracownik zakładu w ramach jego działalności.

Od błędu jako odstępstwa od wzorca i zasad należytego postępowania z uwzględnieniem profesjonalnego charakteru działalności sprawcy szkody, odróżnić należy natomiast powikłanie, które stanowi określoną, niekiedy atypową, reakcję pacjenta na prawidłowo podjęty i przeprowadzony zespół czynności leczniczych. Taka sytuacja miała miejsce w przypadku powódki.

Strona powodowa dochodziła pozwem zadośćuczynienia za krzywdę, odszkodowania oraz renty na zwiększone potrzeby życiowe. Roszczenia wiązała z okolicznością dopuszczenia się przez personel pozwanego szpitala błędu medycznego, polegającego na zbyt wczesnym podaniu małoletniej J. K. szczepionek – kilka godzin po narodzinach - w sytuacji świadomości istnienia u dziecka konfliktu serologicznego w grupach podstawowych.

Stronę powodową, zgodnie z zasadą rozkładu ciężaru dowodu w procesie, obciążał obowiązek wykazania związku przyczynowego pomiędzy podjętymi przez personel medyczny czynnościami, a dolegliwościami zdiagnozowanymi u małoletniej. Ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego nie wynika jednak, ażeby przyczyną encefalopatii u dziecka było zbyt wczesne podanie szczepionek. Wręcz przeciwnie – z treści opinii biegłej E. H. (3) wynika, że przypadłość na jaką cierpi małoletnia J. K. ma podłoże genetyczne, związane z mutacją w 9-tym chromosomie, co oznacza że stan zdrowia powódki – nie pozostaje w związku z aktywnością podejmowaną przez personel pozwanej placówki medycznej.

Gdyby jednak przyjąć, iż niezależnie od istnienia powyższej mutacji, ocenie podlegało postępowanie personelu medycznego, to także nie można znaleźć w tym postępowaniu żadnych uchybień, które prowadziłyby do przypisania odpowiedzialności pozwanym.

Należy pamiętać, iż personel szpitala odpowiada za pozostające z związku przyczynowym z podjętymi działaniami i zaniechaniami, normalne skutki zdarzeń wywołujących szkodę.

A contrario jeżeli na skutek podjętych czynności, wystąpiły nietypowe, pozostające poza zwykłym biegiem rzeczy skutki, odpowiedzialność za nie jest wyłączona.

Należy mieć na uwadze, że postępowanie personelu medycznego, w przypadku powódki było prawidłowe i zgodne ze standardami. Szczepienie małoletniej zostało wykonane, w oparciu o przepisy ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi (Dz.U. 2008 nr 234 poz. 1570), a ściślej art. 17 ust. 11. Według Programu Szczepień Ochronnych (PSO), obowiązującego w roku narodzin powódki, szczepienie noworodków przeciw gruźlicy oraz przeciw WZW typu B powinno być przeprowadzone jednocześnie w ciągu 24 godzin po urodzeniu lub w innym możliwym terminie przed wypisaniem dziecka z oddziału noworodkowego. W stosunku do powódki – co wynika wprost z opinii biegłego E. H. (3), nie zachodziły jakiekolwiek uwarunkowania, stwarzające konieczność odroczenia decyzji o podaniu szczepień (tj. konflikt w zakresie antygenów grupy Rh, niedokrwistość, żółtaczka hemolityczna, wysokie stężenie bilirubiny we krwi). Występujący u dziecka konflikt serologiczny zakresie grup głównych krwi nie stanowił przeciwwskazań w tym zakresie (zresztą u powódki miał on przebieg łagodny), małoletnia nie wykazywała cech niedokrwistości, zaś zdiagnozowana żółtaczka mieściła się w normach żółtaczki fizjologicznej.

Skoro zostały zachowane prawne i medyczne warunki przeprowadzenia szczepień u dziecka, które winny być wykonane w pierwszej dobie życia dziecka, a przed szczepieniem u dziecka nie występowały żadne nietypowe objawy, zaś żółtaczka która się pojawiała już po szczepieniu, miała charakter typowy i mieściła się w pojęciu tzw. żółtaczki fizjologicznej, nie możemy mówić o błędzie w sztuce lekarskiej. Gdyby nawet okazało się, że aktualny stan zdrowia pozostaje w związku z wykonanymi szczepieniami, to i tak wyłączona byłby odpowiedzialność pozwanych.

Jak wcześniej wskazano pozwani odpowiadają za normalne następstwa wyrządzonej szkody, a nie można mówić o wyrządzeniu szkody w sytuacji kiedy wystąpiłyby u dziecka powikłania po szczepieniu zwane NOP(nietypowe odczyny poszczepienne).

Dlatego, sąd nie uwzględnił wniosku powódki o odroczenie rozprawy celem złożenia wniosków dowodowych, na potwierdzenie że występujące u powódki zaburzenia nie mają charakteru genetycznego.

Powyższe, nawet gdyby tak istotnie było, nie ma znaczenia dla rozpoznania sprawy, bowiem istotnym dla rozstrzygnięcia było ustalenie, czy zachowano prawidłowe procedury przy kwalifikacji dziecka do szczepienia i czy zgodnie z obowiązującymi standardami zaszczepiono dziecko.

W sprawie na podstawie opinii biegłej ustalono, ponad wszelką wątpliwość, iż nie było u dziecka żadnych przeciwskazań do wykonania szczepienia w pierwszej dobie życia.

Istniejący u powódki konflikt w zakresie grup krwi A i O jest powszechny w populacji i nie jest przeciwskazaniem do wykonania sczepień, o ile nie zajdą dodatkowe okoliczności związane z danym przypadkiem. Takie okoliczności u małoletniej nie wystąpiły. Poziomy bilirubiny, które wystąpiły nie kwalifikowały dziecka do wyłączania ze szczepienia.

Reasumując – brak związku przyczynowego pomiędzy stanem zdrowia małoletniej powódki, a czynnościami medycznymi podejmowanymi przez personel pozwanego, czyni żądanie pozwu nieuzasadnione, zarówno co do zasady jak i wysokości.

Z uwagi na powyższe Sąd oddalił powództwo w całości.

Na podstawie art. 102 k.p.c. Sąd odstąpił od obciążania powódki obowiązkiem zwrotu kosztów procesu. Zgodnie z brzmieniem powołanego przepisu, w wypadkach szczególnie uzasadnionych Sąd może zasądzić od strony przegrywającej tylko część kosztów albo nie obciążać jej w ogóle kosztami.

W odniesieniu do zasady słuszności zawartej w art. 102 k.p.c. określone zostały przesłanki, których zaistnienie warunkuje możliwość obciążenia strony przegrywającej jedynie częścią kosztów albo nieobciążania jej w ogóle tymi kosztami. Obejmują one wystąpienie w sprawie wypadków szczególnie uzasadnionych, które powodują, że zasądzenie kosztów na rzecz wygrywającego przeciwnika w całości, a nawet w części, byłoby sprzeczne z powszechnym odczuciem sprawiedliwości oraz zasadami współżycia społecznego. Podkreślić przy tym należy, że wskazany przepis nie precyzuje pojęcia wypadków szczególnie uzasadnionych, pozostawiając w tym zakresie, przy uwzględnieniu całokształtu okoliczności danej sprawy, sądowi orzekającemu swobodę oceny ( postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 24 października 2013 r., IV CZ 61/13).

Zgodnie z poglądami doktryny i orzecznictwa jako okoliczności brane pod uwagę przez sąd przy ocenie przesłanek zastosowania dyspozycji omawianego przepisu wskazuje się na te związane z samym przebiegiem postępowania, jak przedawnienie roszczenia, charakter dochodzonego roszczenia, jego znaczenie dla strony, okoliczność, iż strona przegrywająca znajduje się w wyjątkowo trudnej sytuacji majątkowej, a wytaczając powództwo była subiektywnie przeświadczona o słuszności dochodzonego roszczenia, natomiast strona wygrywająca korzystała ze stałej obsługi prawnej i nie poniosła dodatkowych nakładów na prowadzenie procesu, ale także leżące poza procesem, dotyczące stanu majątkowego i sytuacji życiowej strony (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 4 marca 2011 r., I CZ 13/11, wyrok Sądu Najwyższego z 17 listopada 1972 roku, I PR 423/72, uzasadnienie postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 19 września 2013 r., I CZ 183/12). Zakwalifikowanie konkretnego przypadku jako "szczególnie uzasadnionego" wymaga rozważenia całokształtu okoliczności sprawy łączących się z charakterem żądania poddanego pod osąd, przy uwzględnieniu zasad współżycia społecznego.

Dokonując rozstrzygnięcia w zakresie odstąpienia od obciążenia powódki obowiązkiem zwrotu kosztów procesu, Sąd wziął pod uwagę jej sytuację majątkowo – życiową (to że jest osobą małoletnią, nie posiada majątku, pozostaje na utrzymaniu matki, wymaga – w związku z dolegliwościami zdrowotnymi kosztownej rehabilitacji i opieki). charakter przedmiotu postępowania, jak również okoliczność, że ewentualność zweryfikowania zasadności wysuniętego roszczenia była możliwa dopiero po przeprowadzeniu dowodu z opinii biegłego z zakresu neonatologii.

Mając na uwadze powyższe, Sąd w oparciu o art. 102 k.p.c. nie obciążył powódki kosztami procesu, w tym kosztami należnymi pozwanym.