Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 września 2013 r.

Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze w VI Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący – Sędzia SO Andrzej Tekieli

Protokolant Jolanta Kopeć

po rozpoznaniu w dniu 24 września 2013r.

sprawy J. M.

obwinionego z art. 97 kw w zw. z art. 49 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20.06.1997r. Prawo o ruchu drogowym i art. 124 § 1 kw

z powodu apelacji, wniesionej przez obwinionego

od wyroku Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze

z dnia 10 czerwca 2013 r. sygn. akt II W 2127/12

zmienia zaskarżony wyrok wobec obwinionego J. M.w ten sposób, że w miejsce kary aresztu wymierza obwinionemu na podstawie art. 124 § 1 kw w zw. z art. 9 § 2 kw karę 700 zł (siedmiuset złotych) grzywny,

w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy,

zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. M. M.kwotę 516, 60 zł w tym 96, 60 zł podatku od towarów i usług tytułem nieopłaconej obrony obwinionego z urzędu w postępowaniu odwoławczym,

zwalnia obwinionego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze obciążając nimi Skarb Państwa.

Sygn. akt VI Ka 365/13

UZASADNIENIE

J. M.został obwiniony o to, że:

1. w dniu 16 czerwca 2012r. ok. godz. 22:30 w B. na terenie posesji (...) gm. S. woj. (...), wbrew zakazowi, bezpośrednio za zaparkowanym pojazdem marki M. o nr rej. (...), pozostawił zaparkowany pojazd marki F. o nr rej. (...) w ten sposób, że uniemożliwił wyjazd z terenu posesji kierującemu pojazdem marki M., tj. o wykroczenie z art. 97 kw w zw. z art. 49 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20.06.1997r. prawo o ruchu drogowym,

2. w dniu 11 października 2012r. ok. godz. 10:00 w miejscowości B. gm. S. woj. (...), w budynku nr (...) umyślnie zniszczył automat domykające drzwi wejściowe co budynku, czym spowodował stratę w wysokości 170 złotych na szkodę wspólnoty mieszkaniowej (...), tj. o wykroczenie z art. 124 § 1 kw.

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze wyrokiem z dnia 10 czerwca 2013r. w sprawie sygn. akt II W 2127/12:

I. uznał obwinionego J. M.za winnego popełniania czynów opisanych w części wstępnej wyroku, tj. wykroczeń z art. 97 kw w zw. z art. 49 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20.06.1997 r. prawo o ruchu drogowym i art. 124 § 1 kw i za to na podstawie art. 124 § 1 kw w zw. z art. 9 § 2 kw wymierzył mu łącznie karę 10 (dziesięciu) dni aresztu,

II. na podstawie art. 124 § 4 kw orzekł wobec obwinionego obowiązek zapłaty równowartości wyrządzonej szkody w kwocie 170 (sto siedemdziesiąt) złotych na rzecz Wspólnoty Mieszkaniowej (...),

III. na podstawie art. 624 § 1 kpk w zw. z art. 119 kpow, zwolnił obwinionego od ponoszenia kosztów postępowania w niniejszej sprawie, obciążając nimi Skarb Państwa.

Apelację od powyższego wyroku złożył obwiniony J. M.wnosząc o „ponowne rozpoznanie sprawy”. Podniósł iż Sąd I instancji odmówił przesłuchania świadków T. B.i syna obwinionego M.oraz odmówił przyznania obrońcy z urzędu.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja co do zasady nie zasługiwała na uwzględnienie, niemniej jej efektem była zmiana zaskarżonego wyroku w zakresie wymiaru kary.

Odnosząc się w pierwszej kolejności do zarzutów kwalifikowanych jako naruszenie prawa procesowego wskazać należy że odmawiając obwinionemu wyznaczenia obrońcy z urzędu Sąd I instancji nie naruszył art.22 k.p.o.w. Sąd ten uznał że nie została spełniona przesłanka aby dobro wymiaru sprawiedliwości wymagało wyznaczenia obrońcy i to stanowisko nie było błędne, gdy zważy się na argumenty powołane w uzasadnieniu postanowienia ( k.21 ). Oceny tej nie zmienia fakt iż obwinionemu przyznano obrońcę z urzędu w postępowaniu odwoławczym. Nieprzesłuchanie wyżej wymienionych osób w charakterze świadków uzasadnione było faktem iż nie byli oni świadkami zdarzeń o których mowa w zarzutach i okoliczności na które byli wnioskowani nie miały znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy ( k.46 ).

Sąd I instancji prawidłowo ocenił zebrany w sprawie materiał dowodowy i słusznie uznał że sprawstwo i wina obwinionego odnośnie popełnienia wykroczeń z art.97 k.w. w zw. z art.49 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20.06.1997 r. Prawo o ruchu drogowym i z art.124 k.w. nie budzą wątpliwości. Odnośnie pierwszego z wymienionych wykroczeń obwiniony nie może powoływać się na rzekome zastawienie przez samochód M. B. wjazdu dla niepełnosprawnego syna obwinionego. Sytuacja taka nie miała miejsca co wynika nie tylko z zeznań M. B. i obiektywnych świadków - policjantów Ł. K. i E. Ż. ale nawet z przedłożonych przez obwinionego zdjęć ( k.81 ). To obwiniony zastawił samochód wymienionego świadka i nie chciał go przestawić mimo interwencji policji, co uczynił dopiero pod groźbą odholowania samochodu na jego koszt. Sprawstwo obwinionego odnośnie popełnienia wykroczenia z art.124 k.w. wynika natomiast z zeznań świadków E. P. i S. P. prawidłowo ocenionych przez Sąd I instancji za wiarygodne.

W ocenie Sądu Okręgowego wymierzona obwinionemu przez Sąd I instancji za wymienione wyżej wykroczenia kara 10 dni aresztu jest rażąco surowa. Sąd ten uznał że obwiniony jest sprawcą niepoprawnym i niereformowalnym wskazując na jego uprzednią karalność i „demoralizację”. Tymczasem obwiniony pomimo 66 lat nie był dotychczas karany za przestępstwa, był jedynie karany na karę 300 zł. grzywny za dwa wykroczenia z art.119 § 1 k.w. jednym wyrokiem wydanym w 2011 r. Wymierzanie mu obecnie najsurowszej, izolacyjnej kary aresztu nie znajduje uzasadnienia, mimo że być może jest on osobą uciążliwą dla innych mieszkańców posesji i w tym sensie „niepoprawną”. Sąd Okręgowy zmienił zaskarżony wyrok wymierzając obwinionemu J. M. w miejsce kary aresztu karę 700 zł. grzywny uznając iż będzie ona adekwatna do popełnionych przez niego czynów i spełni swoje zadanie tak w zakresie prewencji indywidualnej jak i generalnej. W pozostałej części Sąd Okręgowy zaskarżony wyrok utrzymał w mocy.

Na podstawie art. 29 ustawy prawo o adwokaturze Sąd Okręgowy zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. M. M.kwotę 516,60 zł. w tym 96,60 zł. podatku od towarów i usług tytułem nieopłaconej obrony obwinionego z urzędu w postępowaniu odwoławczym.

Na podstawie art.624 par.1 k.p.k. w zw. z art.634 k.p.k. w zw. z art.119 k.p.o.w. Sąd Okręgowy zważywszy na sytuację materialną obwinionego zwolnił go od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze obciążając nimi Skarb Państwa.

Wyk. J.K.