Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

dnia 15 grudnia 2016 roku

Sąd Rejonowy w Nidzicy w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący – SSR Krzysztof Bieńkowski

Protokolant – sekr.sąd.Alicja Rutka-Fijałkowska

przy udziale Prokuratora Rejonowego w Nidzicy Dariusza Paczkowskiego

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 13.10.2016r., 17.11.2016r.i 02.12.2016r. sprawy:

przeciwko

1.  S. P. synowi J. i T. z d. J.,

urodz. (...) w N.,

2.  M. B. (1) synowi B. i M. z d. W.,

urodz. (...) w L..

oskarżonym to, że w dniu (...) 2015 roku około godz. 20:00 w miejscowości M., gm. K., woj. (...)- (...), działając wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami wziął udział w pobiciu H. R. (1) w ten sposób, że uderzał pięściami i kopał nogami po całym ciele, doprowadzając wymienionego do stanu bezbronności w wyniku, czego H. R. (1) doznał obrażeń ciała w postaci stłuczenia głowy, brzucha i okolicy lędźwiowej w następstwie czego został narażony na bezpośrednie niebezpieczeństwo naruszenia czynności narządu ciała na okres powyżej dni siedmiu oraz bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężki uszczerbek na zdrowiu.

tj. o przestępstwo z art. 158 § 1 kk.

o r z e k a:

I.  Oskarżonych S. P. i M. B. (1) uznaje za winnych popełnienia zarzucanego im przestępstwa i za to z mocy art. 158 § 1 kk skazuje ich, a na podstawie art.158§1 k.k. przy zast.art.37a k.k. wymierza karę grzywny w wysokości po 50 (pięćdziesiąt) stawek dziennych, przyjmując jedną stawkę dzienną w kwocie 20,00 (dwadzieścia) złotych.

II.  Na podstawie art. 46 § 2 kk orzeka wobec oskarżonych S. P. i M. B. (1) nawiązki w kwocie po 1.500 (jeden tysiąc pięćset) złotych na rzecz pokrzywdzonego H. R. (1);

III.  Zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. A. W. z Kancelarii Adwokackiej w N. kwotę 180 (sto osiemdziesiąt )zł i należny od tej kwoty podatek VAT za postępowanie przygotowawcze oraz kwotę 588 (pięćset osiemdziesiąt osiem)zł i należny od tej kwoty podatek VAT za postepowanie sądowe, tytułem wynagrodzenia za obronę oskarżonego S. P. wykonywaną z urzędu;

IV.  Na mocy art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych /Dz. U. z 1983 r. Nr 49, poz. 223 ze zm./ oraz art. 624 § 1 kpk zwalnia oskarżonych od kosztów sądowych.

ZARZĄDZENIE

1. (...)

2. (...)

N.(...)

Sygn.akt II K 131/16

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy ustalił, co następuje :

Pokrzywdzony H. R. (1) zamieszkuje w miejscowości M. , gm.K..

W dniu (...) 2015r. około godziny 19:00 w domu pokrzywdzonego zjawili się oskarżeni S. P. i M. B. (1).

Oskarżeni zaatakowali pokrzywdzonego, S. P. uderzył go pięścią w twarz , a następnie obaj oskarżeni wspólnie zadawali ciosy pięściami pokrzywdzonemu oraz kopali go.

Wskutek pobicia pokrzywdzony doznał powierzchownych obrażeń ciała w postaci stłuczenia głowy, brzucha i okolicy lędźwiowej, które spowodowały naruszenie funkcji narządów ciała na okres nieprzekraczający 7 dni, natomiast okoliczności zdarzenia, sposób zadawania i lokalizacja ciosów spowodowały, że pokrzywdzony narażony był co najmniej na wystąpienie skutku opisanego w art.157§1 k.k.

Powyższy stan faktyczny Sąd Rejonowy ustalił w oparciu o następujące dowody:

zezn.śwd.H. R. (1) k.3-5, k.169v, dokumentacja medyczna pokrzywdzonego k.19, k.22, k.47, opinia biegłego lekarza chirurga pisemna k.27-28, opinia uzupełniająca k.64-65, materiał poglądowy k.12-18

Ponadto Sąd ustalił, że oskarżony S. P. nie jest chory psychicznie, wykazuje natomiast cechy upośledzenia w stopniu lekkim.

Oskarżony w inkryminowanym okresie miał zachowaną zdolność do rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem.

(dow : opinia biegłych psychiatrów k.89-91, opinia biegłego psychologa k.93-94)

Oskarżeni S. P. i M. B. (1) w toku postępowania przygotowawczego i sądowego nie przyznali się do popełnienia zarzucanych im czynów.

W złożonych wyjaśnieniach zaprzeczyli , aby w dniu 13 grudnia 2015r. widzieli się z pokrzywdzonym i zanegowali jakikolwiek udział w zdarzeniu.

Wyjaśnienia tej treści oskarżeni podtrzymali w toku konfrontacji oraz na rozprawie.

(dow : wyjaśn.osk.Sł.P. k.59-60, k.74-75, k.166v, wyjaśn.osk.M. B. k.54-55, k.76, k.170)

Sąd zważył , co następuje :

Wyjaśnienia oskarżonych nie zasługują na wiarę.

wyjaśnienia , w których wymienieni zaprzeczają udziałowi w pobiciu pokrzywdzonego w ocenie Sądu stoją w sprzeczności z innymi zgromadzonymi w sprawie dowodami, w szczególności zeznaniami pokrzywdzonego.

W ocenie Sądu relacja poszkodowanego jest wiarygodna. H. R. (1) od początku postępowania składał spójne i konsekwentne zeznania, jednoznacznie identyfikując sprawców.

(dow : zezn.śwd.H. R. (1) k.3-5, k.169v)

Świadek nie tylko opisał poszczególnych sprawców , ale również w sposób szczegółowy i wiarygodny opisał przebieg zdarzenia i rolę poszczególnych oskarżonych.

Wskazać należy, że pokrzywdzony jest dla oskarżonych osobą obcą, która nie ma żadnych racjonalnych powodów , aby bezpodstawnie obciążać oskarżonych.

Podkreślić należy również , że relacja H. R. koresponduje z opinią biegłego z zakresu medycyny.

Nie ulega wątpliwości w świetle zgromadzonych dowodów , że poszkodowany doznał w dniu 13.12.2015r. stosunkowo bolesnych obrażeń ciała. Z opinii biegłego lekarza , którą jako pełną , jasną i fachową Sąd ocenił jako wiarygodną wynika jednoznacznie, że H. R. (1) po zdarzeniu miał powierzchowne obrażenia ciała w postaci stłuczenia głowy, brzucha i okolicy lędźwiowej, które spowodowały naruszenie funkcji narządów ciała na okres nieprzekraczający 7 dni.

Z opinii biegłego wynika jasno, że takie obrażenia mogły powstać w sposób i okolicznościach opisanych przez poszkodowanego.

(dow : opinia k.27, k.65).

Powyższe wnioski w zestawieniu ze stosunkowo obszerną dokumentacją lekarską i materiałem poglądowym (zdjęciowym k.12-14) pozwalają na stwierdzenie , że zeznania poszkodowanego znajdują potwierdzenie w innych dowodach.

Z kolei uzyskane na etapie postępowania przygotowawczego dane telekomunikacyjne telefonu M. B. nie wskazują , aby oskarżony w chwili zdarzenia przebywał w innym miejscu niż miejscowość M..

Ostatnie zarejestrowane połączenie w dniu 13.12.2015r. to te z godz.17:13 zrealizowane ze stacji we F. położonej w niewielkiej odległości od miejsca zamieszkania pokrzywdzonego.

Okres ponad 1,5 godziny to czas z całą pewnością wystarczający dla dotarcia na miejsce zdarzenia.

(dow : wykaz logowań k.109-110, protokół oględzin k.112)

W ocenie Sądu ocena całokształtu materiału dowodowego pozwala bez najmniejszych wątpliwości przyjąć, że oskarżeni dopuścili się zarzucanego im czynu.

Biorąc pod uwagę, że zarówno S. P. i M. B. (1) są osobami dorosłymi, znającymi obowiązujące normy prawne i konsekwencje ich nieprzestrzegania, a czyn im zarzucany ma charakter prosty ze społecznego punktu widzenia uznać należy, że można i należy przypisać im winę.

W odniesieniu do oskarżonego S. P. za miarodajną w tym zakresie Sąd uznał opinię biegłych psychiatrów i psychologa, którzy zgodnie stwierdzili, że oskarżony miał zachowaną zdolność do rozpoznania znaczenia swojego czynu i pokierowania swoim postępowaniem.

(dow : opinia biegłych psychiatrów k.89-91, opinia biegłego psychologa k.93-94)

Nie budzi również wątpliwości kwestia kwalifikacji prawnej popełnionego przez oskarżonych przestępstwa.

Oskarżeni ewidentnie działali wspólnie. Obaj brali udział w zadawaniu pokrzywdzonemu ciosów.

Okoliczności zdarzenia, sposób zadawania i lokalizacja ciosów spowodowały, że pokrzywdzony narażony był co najmniej na wystąpienie skutku opisanego w art.157§1 k.k., co nakazuje zakwalifikować występek oskarżonych jako przestępstwo z art.158§1 k.k.

Wymierzając karę oskarżonym Sąd miał na uwadze całokształt okoliczności zarówno łagodzących jak i obciążających, w szczególności stopień społecznej szkodliwości popełnionego przez nich czynu i stopień winy.

Jako okoliczności obciążające przy wymiarze kary Sąd miał na uwadze sposób działania oskarżonych , którzy w zuchwały sposób zaatakowali pokrzywdzonego we własnym domu, a dodatkową okolicznością obciążającą są stosunkowo bolesne skutki zdarzenia dla pokrzywdzonego.

Niemniej jednak uwzględnić przy wymiarze kary należało również fakt , że obrażenia choć bolesne nie spowodowały poważniejszych skutków dla zdrowia poszkodowanego (dow : k.64-65).

Ponadto jako okoliczności obciążające należało uwzględnić dotychczasową karalność oskarżonych (k.70-71, k.72-73).

W ocenie Sądu wymierzone kary 50 stawek dziennych grzywny są w pełni adekwatne do wagi popełnionego czynu , uwzględniają również cele indywidualno- i generalno- prewencyjne i nie może być uznana rażąco surową ani też rażąco łagodną, zaś wysokość jednej stawki (20zł) odpowiada możliwościom zarobkowym oskarżonych.

W ocenie Sądu – biorąc pod uwagę całokształt zdarzenia , jak również warunki i właściwości sprawcy zasądzone kwoty nawiązki po 1500 zł odpowiadają wadze czynu i rekompensują cierpienia związane z naruszeniem funkcji narządu ciała, które to obrażenia , choć bolesne nie zagrażały w poważny sposób życiu czy zdrowiu poszkodowanego.

O wynagrodzeniu za obronę z urzędu orzeczono na podstawie § 14 ust. 2 pkt 3, § 16 i § 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.

Sąd w oparciu o art. 624 § 1 k.p.k. zwolnił oskarżonych od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych w całości, uznając, że ich poniesienie byłoby dla nich zbyt uciążliwe z uwagi na sytuację materialną i brak stałego źródła dochodu, zaś ewentualna egzekucja takich należności nie rokuje powodzenia.

SSR Krzysztof Bieńkowski

ZARZĄDZENIE

1.(...)

2.(...)

-

(...)

3.(...)

(...).(...)