Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 02 lutego 2017 roku

Sąd Rejonowy w Giżycku w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodnicząca – SSR Katarzyna Garbarczyk

Protokolant – st. sekr. sąd. Aneta Dybikowska

w obecności oskarżyciela publicznego z KPP w G. – mł. asp. Izabeli Giedrojć

po rozpoznaniu w dniach: 08.12.2016 r., 25.01.2017r. sprawy

1)  A. B. s. L. i G. z d. K., ur. (...) w B.

obwinionego o to, że:

W dniu 07 września 2016r. około godz. 14:20 w G. ul. (...) w strefie zamieszkania na skrzyżowaniu równorzędnym, kierując samochodem dostawczym marki M. (...) o nr rej. (...) nie zachował szczególnej ostrożności, nie ustępując pierwszeństwa przejazdu pojazdowi marki H. (...) o nr rej. (...) nadjeżdżającemu z prawej strony, doprowadzając do zderzenia z nim, czym spowodował zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym

tj. o czyn z art. 86§1 kw

oraz sprawy

2)  J. O. (1) z d. M. c. S. i M. z d. K., ur. (...) w K.

obwinionej o to, że:

W dniu 07 września 2016r. około godz. 14:20 w G. ul. (...) w strefie zamieszkania na skrzyżowaniu równorzędnym, kierując samochodem osobowym marki H. (...) o nr rej. (...) nie zachowała szczególnej ostrożności i wjechała na skrzyżowanie, nie upewniając się, czy ma miejsce do kontynuowania jazdy w wyniku czego uderzyła przodem prowadzonego pojazdu w tylne prawe nadkole samochodu dostawczego marki M. (...) o nr rej. (...), czym spowodowała zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym

tj. o czyn z art. 86§1 kw

1.  Obwinionego A. B. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to na podstawie art. 86§1 kw w zw. z art. 24§1 i 3 kw skazuje go na karę grzywny w wysokości 200 ( dwieście) złotych.

2.  Obwinioną J. O. (2) uznaje za winną popełnienia zarzucanego jej czynu i za to na podstawie art. 86§1 kw w zw. z art. 24§1 i 3 kw skazuje ją na karę grzywny w wysokości 200 ( dwieście) złotych.

3.  Zasądza od każdego z obwinionych na rzecz Skarbu Państwa po 30,00 (trzydzieści) złotych tytułem opłaty i obciąża ich pozostałymi kosztami procesu w wysokości po 100 ( sto) złotych.

Sygn. akt IIW 1029/16

UZASADNIENIE

Na podstawie zebranych dowodów Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 07 września 2016r. A. B. jechał i kierował samochodem dostawczym marki M. (...) o nr rej. (...). Pasażerem tego pojazdu był Ł. S.. Około godz. 14:20 obwiniony jechał w G. ul. (...) i będąc w strefie zamieszkania wjechał na skrzyżowanie równorzędne, nie ustępując pierwszeństwa przejazdu pojazdowi marki H. (...) o nr rej. (...) nadjeżdżającemu z prawej strony. Samochodem tym kierowała J. O. (2), pasażerem pojazdu był E. O.. Obwiniona wjechała na skrzyżowanie, nie upewniając się, czy ma miejsce do kontynuowania jazdy w wyniku czego uderzyła przodem prowadzonego pojazdu w tylne prawe nadkole samochodu M., kiedy ten już skrzyżowanie opuszczał.

W samochodzie marki M. uległ uszkodzeniu tylny zderzak i tylna lampa od prawej strony. W pojeździe marki H. uszkodzeniu uległ zderzak przedni i pokrywa silnika oraz plastikowa osłona na przedzie pojazdu.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie: wyjaśnień A. B. (k. 44v, 45v), wyjaśnień J. O. (2) (k. 44v-45), zeznań E. O. (k. 45v), Ł. S. (k. 45v- 46), a nadto w oparciu o dowody tj.: notatka urzędowa k. 1-2, protokół oględzin k. 3 i 4, kserokopia dokumentu k. 11, zdjęcia k. 19-22, szkic k. 50.

Obwinieni nie przyznali się do winy. Choć ich relacja była zgodna co do okoliczności samej kolizji, to jednak winą za jej zaistnienie wzajemnie się obciążali ( wyjaśnienia A. B. (k. 44v, 45v), J. O. (2) (k. 44v-45).

W myśl art. 25 ust. 1 ustawy z dnia 20.06.1997 r. Prawo o ruchu drogowym -kierujący pojazdem, zbliżając się do skrzyżowania, jest obowiązany zachować szczególną ostrożność i ustąpić pierwszeństwa pojazdowi nadjeżdżającemu z prawej strony, a jeżeli skręca w lewo - także jadącemu z kierunku przeciwnego na wprost lub skręcającemu w prawo.

W świetle ustaleń Sądu przyjąć należało, mając na uwadze wyjaśnienia obwinionych i korespondujące z nimi zeznania świadków E. O. (k. 45v i Ł. S. (k. 45v- 46), a także pozostałe zebrane w sprawie dowody w postaci protokołów oględzin k. 3 i 4, zdjęć k. 19-22 i szkicu k. 50 - że A. B. kierując samochodem dostawczym marki M. (...) o nr rej. (...), jadąc w G. ul. (...) i będąc w strefie zamieszkania wjechał na skrzyżowanie równorzędne i nie ustąpił pierwszeństwa przejazdu pojazdowi marki H. (...) o nr rej. (...), nadjeżdżającemu z prawej strony, a którym kierowała J. O. (2).

Pamiętać jednak należy, iż poruszanie się drogą z pierwszeństwem przejazdu – a na takiej niewątpliwie była J. O. (2)- nie zwalnia kierującego pojazdem, zbliżającemu się do skrzyżowania, od zachowania szczególnej ostrożności. Ust.4 pkt. 1 art. 25 ustawy Prawo o ruchu drogowym, zabrania nadto kierującemu pojazdem wjeżdżania na skrzyżowanie, jeżeli na skrzyżowaniu lub za nim nie ma miejsca do kontynuowania jazdy.

J. O. (2) kierując samochodem H. (...) o nr rej. (...) nie zachowała szczególnej ostrożności i wjechała na skrzyżowanie, nie upewniając się, czy ma miejsce do kontynuowania jazdy. W konsekwencji uderzyła przodem prowadzonego pojazdu w tylne prawe nadkole samochodu dostawczego marki M.. Usytuowanie uszkodzeń obu w samochodach, fakt, że w chwili, gdy M. opuszczał już skrzyżowanie, został uderzony przodem H. w tylne prawe nadkole – dowodzi, że obwiniona nie powinna wjeżdżać na skrzyżowanie, albowiem nie miała miejsca do konturowania jazdy. Gdyby J. O. (2) bacznie obserwowała ruch pojazdów odbywający się na skrzyżowaniu, zachowała wymaganą w tym miejscu przez przepisy szczególną ostrożność - niewątpliwie zauważyłaby opuszczającego skrzyżowanie M. i powstrzymałaby się od wjazdu w tym momencie na skrzyżowanie.

Odpowiedzialność na podstawie art. 86 § 1 kw ponosił sprawca, który poprzez zachowanie nienależytej ostrożności powoduje realne zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym, czyli groźbę wypadku drogowego czy innego niebezpieczeństwa mogącego prowadzić do kolizji drogowej.

Mając na uwadze analizę zebranych dowodów, Sąd uznał, iż J. O. (2) w dniu 07 września 2016r. około godz. 14:20 w G. ul. (...) w strefie zamieszkania na skrzyżowaniu równorzędnym, kierując samochodem osobowym marki H. (...) o nr rej. (...) nie zachowała szczególnej ostrożności i wjechała na skrzyżowanie, nie upewniając się, czy ma miejsce do kontynuowania jazdy w wyniku czego uderzyła przodem prowadzonego pojazdu w tylne prawe nadkole samochodu dostawczego marki M. (...) o nr rej. (...), czym spowodowała zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym, w konsekwencji dopuszczając się wykroczenia z art. 86§1 kw.

Obwiniona swoim zachowaniem niewątpliwie spowodowała zagrożenia bezpieczeństwa w ruchu drogowym, albowiem wskutek niezachowania przez nią zasad obowiązujących w ruchu drogowym, niewłaściwej obserwacji sytuacji na drodze - doszło do zderzenia pojazdów.

Wina obwinionej w zakresie popełnienia zarzuconego jej czynu, nie budzi wątpliwości. Zdaniem Sądu obwiniona przedmiotowego wykroczenia dopuściła nieumyślnie tj. nie mając zamiaru jego popełnienia, popełniła je jednak na skutek niezachowania ostrożności wymaganej w danych okolicznościach, mimo że możliwość popełnienia takiego czynu przewidywała albo mogła przewidzieć.

Przy wymiarze kary grzywny Sąd miał na uwadze stopień zawinienia i społecznej szkodliwości czynu, zagrożenie, jakie swoim zachowaniem obwiniona spowodował dla innych uczestników ruchu drogowego, wagę naruszonych przez obwinioną obowiązków, a także warunki osobiste, majątkowe sprawcy, jego dotychczasową niekaralność ( oświadczenie obwinionej k.44v ). W świetle powyższego Sąd, uznając obwinioną za winną popełnienia zarzucanego jej czynu, na podstawie art. 86§1 kw w zw. z art. 24§1 i 3 kw skazał J. O. (2) na karę grzywny w wysokości 200 złotych. Zdaniem Sądu orzeczona kara jest adekwatna do stopnia zawinienia i społecznej szkodliwości czynu i spełni cele w zakresie prewencji szczególnej, jak i ogólnej.

Zasądzając od obwinionej na rzecz Skarbu Państwa kwotę 30 złotych tytułem opłaty i obciążając ją pozostałymi kosztami procesu w wysokości 100 złotych, Sąd kierował się treścią art. 119 kpw w zw. z art. 627 kpk oraz miał na uwadze postanowienia Ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych ( Dz.U z 1983 r., Nr .49, poz. 223 z późn. zm) oraz Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 10.10.2001 r. (Dz.U z 2001 r., Nr 118, poz.1269) w sprawie wysokości zryczałtowanych wydatków postępowania oraz wysokości opłaty za wniesienie wniosku o wznowienie postępowania w sprawach o wykroczenia.