Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 maja 2013 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim, Wydział V Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący SSO Mariola Mastalerz

Protokolant st.sekr.sądowy Ilona Królikiewicz

po rozpoznaniu w dniu 29 maja 2013 roku w Piotrkowie Trybunalskim

sprawy z wniosku J. S.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o prawo do emerytury

na skutek odwołania J. S.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 17 października 2012 r. sygn. (...) (...)

zmienia zaskarżoną decyzję i przyznaje J. S. prawo do emerytury od dnia 20 września 2012r.

Sygn. akt V U 1120/ 12

UZASADNIENIE

J. S. złożył w dniu 20 września 2012 roku do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. wniosek o przyznanie prawa do emerytury dla pracowników zatrudnionych w szczególnym charakterze lub w szczególnych warunkach.

Decyzją z dnia 17 października 2012 r. wydaną w sprawie nr (...) organ rentowy odmówił wnioskodawcy prawa do emerytury, podnosząc w uzasadnieniu decyzji, iż wnioskodawca nie udowodnił wymaganych przepisami 15 lat pracy w warunkach szczególnych ( uznano okres pracy w tych warunkach w rozmiarze 14 lat, 3 miesięcy i 21 dni).

Organ rentowy nie potraktował jako pracy w warunkach szczególnych zatrudnienia wnioskodawcy na stanowisku kierowcy: tj. od 21.03.1977 r. do 11.02.1978 w (...) w Ł. i od 14.08.1978 do 30.09.1980 w Okręgowymi Zakładzie (...) w T., bowiem stanowisko kierowcy nie jest wymienione w wykazie A oraz B Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze ( Dz.U. Nr 8, poz. 43 z późn. zm. ) i brak jest możliwości ustalenia, że w tych okresach ubezpieczony pracował na stanowisku kierowcy samochodu ciężarowego powyżej 3,5 tony.

W odwołaniu wniesionym od powyższej decyzji J. S. wniósł o jej zmianę i przyznanie prawa do emerytury. Jednocześnie wniósł o zaliczenia jako pracy w szczególnych warunkach pracy wykonywanej od 14.08.1978 do 30.09.1980 w Okręgowymi Zakładzie (...) w T. na stanowisku kierowcy samochodu ciężarowego o ciężarowego o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony.

Organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie.

Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

ustalił co następuje :

J. S. urodzony (...) legitymuje się okresem ubezpieczenia wynoszącym łącznie 25 lat. Organ rentowy uznał za udowodniony okresu zatrudnienia w warunkach szczególnych w rozmiarze 14 lat, 5 miesięcy i 29 dni świadczonej w Jednostce Wojskowej N. na stanowisku palacza kotłowego, zgodnie z wydanym przez zakład pracy świadectwem pracy w szczególnych warunkach.

( okoliczność bezsporna )

Wnioskodawca od 14.08.1978 do 30.09.1980 zatrudniony był w Okręgowymi Zakładzie (...) w T. na stanowisku kierowcy samochodu ciężarowego o ciężarowego o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony. Zakład ten zajmował się transportem materiałów do budowy dróg, głównie masy bitumicznej ( asfaltu ), dlatego też zatrudniał wyłącznie kierowców samochodów ciężarowym. Wnioskodawca przez cały okres zatrudnienia jeździł samochodem ciężarowym m-ki Z. (...) wywrotką o ciężarze całkowitym powyżej 5,5 tony. Samochodem tym przewoził głównie masę bitumiczną z miejsca jej produkcji ( baza w J. ) do miejsca budowy. Ponadto przewoził też inne materiały do budowy dróg, głównie w sezonie zimowym, tj. grys, piach, żwir ( tzw. pospółkę ) służące do wyrobu masy bitumicznej.

( dowód: umowa o pracę – k. 15 akt ZUS, pisma dotyczące wynagrodzenia i stanowiska ( angaże ) – k. 16 - 22, zeznania świadków : J. M. i G. S. , zeznania wnioskodawcy - nagranie z rozprawy – k. 11, 28)

Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

zważył co następuje :

Złożone odwołanie należy uznać za zasadne skutkujące zmianą zaskarżonej decyzji.

Zgodnie z treścią art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn. Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227) ubezpieczonym urodzonym przed dniem 1 stycznia 1949 roku, będącym pracownikami, o których mowa w ust. 2-3, zatrudnionymi w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, przysługuje emerytura w wieku niższym niż określony w art. 27 pkt 1 (tj. poniżej 65 lat dla mężczyzn). Ustęp 4 art. 32 stanowi zaś, że wiek emerytalny, o którym mowa w ust. 1, rodzaje prac lub stanowisk oraz warunki, na podstawie których osobom wymienionym w ust. 2 i 3 przysługuje prawo do emerytury, ustala się na podstawie przepisów dotychczasowych.

Stosownie do art. 184 ust. 1 wskazanej wyżej ustawy ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy (tj. w dniu 1 stycznia 1999 roku) osiągnęli:

1) okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat – dla kobiet i 65 lat – dla mężczyzn oraz

2) okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27.

Emerytura, o której mowa w ust. 1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa.

W świetle powyższych regulacji żądanie wnioskodawcy należało zatem rozpoznać w aspekcie przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8 poz. 43 z późn. zm.), zwanego dalej rozporządzeniem. Z treści § 4 tego rozporządzenia wynika, iż pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach wymienione w Wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki:

1. osiągnął wiek emerytalny wynoszący: 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn,

2. ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

Ten „wymagany okres zatrudnienia” to okres wynoszący 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, liczony łącznie z okresami równorzędnymi i zaliczalnymi do okresów zatrudnienia (§ 3 rozporządzenia), natomiast pracą w warunkach szczególnych jest praca świadczona stale i w pełnym wymiarze na stanowiskach wskazanych w załączniku do tegoż aktu (§ 1 i § 2 rozporządzenia). Należy dodać, że warunek wykonywania pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy jest spełniony tylko wówczas, gdy pracownik w ramach obowiązującego go pełnego wymiaru czasu pracy na określonym stanowisku pracy nie wykonuje czynności pracowniczych nie związanych z tym stanowiskiem pracy, ale stale wykonuje prace o jakich mowa w rozporządzeniu (tak też Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 15 listopada 2000 roku, II UKN 39/00, OSNAP 2002/11/272).

Okresy pracy w warunkach szczególnych, stosownie do § 2 ust. 2 rozporządzenia, stwierdza zakład pracy, na podstawie posiadanej dokumentacji, w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach, wystawionym według wzoru stanowiącego załącznik do przepisów wydanych na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia, lub w świadectwie pracy. Brak takiego świadectwa lub jego zakwestionowanie przez organ rentowy nie wyklucza jednak dokonania ustalenia zatrudnienia w warunkach szczególnych innymi środkami dowodowymi w toku postępowania sądowego. Stanowisko takie wielokrotnie zajmował również Sąd Najwyższy, który między innymi w wyroku z dnia 2 lutego 1996 roku, II URN 3/95, OSNAP 1996/16/239 stwierdził, że w postępowaniu przed sądami pracy i ubezpieczeń społecznych okoliczności mające wpływ na prawo do świadczeń lub ich wysokości mogą być udowadniane wszelkimi środkami dowodowymi, przewidzianymi w Kodeksie postępowania cywilnego. Ograniczenia dowodowe zawarte w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno - rentowe i zasad wypłaty tych świadczeń (Dz. U. Nr 10, poz. 49 ze zm.) dotyczą wyłącznie postępowania przed tymi organami.

Organ rentowy nie przyznał wnioskodawcy emerytury, argumentując że wnioskodawca nie udowodnił wymaganych 15 lat pracy w warunkach szczególnych. Sporny okazał się okres zatrudnienia od 14.08.1978 r. do 30.09.1980 r. w Okręgowymi Zakładzie (...) w T., bowiem zdaniem organu z przedłożonych dokumentów nie wynika, że w tym okresie wnioskodawca był kierowcą samochodu ciężarowego.

Bezspornym w sprawie jest, iż wnioskodawca nie dysponuje świadectwem pracy w szczególnych warunkach jak oraz, że w świadectwie pracy z 6 października 1980 r. dnia wymienione zostało stanowisko kierowcy.

Z zachowanych dokumentów z akt osobowych, których kserokopie załączono do akt sprawy wynika, iż J. S. został przyjęty do prac w w/w Zakładzie na stanowisko kierowcy . Stanowisko to wskazywano także w angażach .

Jednakże na podstawie zeznań świadków, osób które pracowały w tym samym co wnioskodawca okresie w w/w Zakładzie : J. M. i G. S. Sąd ustalił, iż wnioskach w całym spornym okresie stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał pracę kierowcy samochodu ciężarowego o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony. Zdaniem Sądu brak jest podstaw do kwestionowania prawdziwości zeznań świadków, którzy w istotnych kwestiach potwierdzają w całości twierdzenia wnioskodawcy tworząc z nimi spójną i logiczną całość. Z dowodów tych wynika, że Zakład był przedsiębiorstwem transportowym, zajmującym się w analizowanym okresie wyłącznie transportem materiałów służących do budowy dróg i dlatego też zatrudniało tylko kierowców samochodów ciężarowych. W świetle powyższych okoliczności , za wiarygodne należy uznać twierdzenia wnioskodawcy i świadków co do powierzenia wnioskodawcy pracy właśnie na stanowisku kierowcy samochodu ciężarowego i wykonywania jej przez cały okres zatrudnienia.

Według wykazu A, działu VIII obejmującego prace w transporcie i łączności stanowiącego załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze ( Dz.U. z 1983r, nr 8, poz. 43 ze zm. ) praca kierowcy samochodu ciężarowego o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony zaliczona została do prac wykonywanych w ,, szczególnych warunkach ‘’. ( pkt 2 ).

W świetle poczynionych ustalań Sąd Okręgowy przyjął, iż wnioskodawca J. S. spełnia warunek w zakresie posiadania 15 letniego okresu pracy w szczególnych warunkach jak też spełnia pozostałe warunki, tj. w zakresie ogólnego stażu pracy oraz wieku.

Dlatego też Sąd Okręgowy uznając wniesione odwołanie za zasadne z mocy art. 477 14 § 2 k.p.c. przyznał wnioskodawcy prawo do świadczenia emerytalnego poczynając od dnia(...), tj. od ukończenia 60 roku życia.