Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 lipca 2017 r.

Sąd Okręgowy w Słupsku I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:	SSO Beata Kopania
Protokolant:	protokolant Anna Pietrusiewicz

po rozpoznaniu w dniu 24 lipca 2017 r. w Słupsku

na rozprawie

sprawy z powództwa I. J. i M. S.

przeciwko Wspólnocie Mieszkaniowej A. Ł. (...)/(...)w S.

o uchylenie uchwały

1.  uwzględnia powództwo I. J. i uchyla uchwałę Wspólnoty Mieszkaniowej (...)/(...) w S. za numerem (...);

2.  oddala powództwo M. S. w całości;

3.  zasądza od pozwanej na rzecz powódki I. J. kwotę 297 złotych tytułem zwrotu kosztów procesu;

4.  nie obciąża powoda M. S. kosztami procesu;

5.  przyznaje radcy prawnemu M. R. ze Skarbu Państwa Sądu Okręgowego w Słupsku kwotę 180 złotych powiększoną o stawkę podatku Vat tytułem kosztów zastępstwa pozwanej w niniejszym procesie;

6.  nakazuje ściągnąć od pozwanej Wspólnoty Mieszkaniowej (...)/(...) w S. na rzecz Skarbu Państwa Sądu Okręgowego w Słupsku kwotę 180 złotych powiększoną o stawkę podatku Vat tytułem kosztów sądowych uiszczonych na rzecz kuratora ustanowionego dla pozwanej Wspólnoty;

oraz sprawy z powództwa I. J. i M. S.

przeciwko Wspólnocie Mieszkaniowej A. Ł. (...)/(...) w S.

o uchylenie uchwały ewentualnie o ustalenie

7.  uwzględnia powództwo I. J. i uchyla uchwałę Wspólnoty Mieszkaniowej A. Ł. (...)/(...) w S. za numerem (...);

8.  oddala powództwo M. S. w całości;

9.  zasądza od pozwanej na rzecz powódki I. J. kwotę 100 złotych tytułem zwrotu kosztów procesu;

10.  nie obciąża powoda M. S. kosztami procesu;

11.  przyznaje radcy prawnemu M. R. ze Skarbu Państwa Sądu Okręgowego w Słupsku kwotę 180 złotych powiększoną o stawkę podatku Vat tytułem kosztów zastępstwa pozwanej w niniejszym procesie;

12.  nakazuje ściągnąć od pozwanej Wspólnoty Mieszkaniowej A. Ł. (...)/(...) w S. na rzecz Skarbu Państwa Sądu Okręgowego w Słupsku kwotę 180 złotych powiększoną o stawkę podatku Vat tytułem kosztów sądowych uiszczonych na rzecz kuratora ustanowionego dla pozwanej Wspólnoty.

Na oryginale właściwy podpis

Sygn. akt (...)

UZASADNIENIE

Powodowie, I. J. i M. S., wnieśli przeciwko pozwanej, Wspólnocie Mieszkaniowej ul. (...)/(...) w S., pozew z żądaniem uchylenia uchwały nr (...), podjętej dnia 31 października 2014r. w wyniku indywidualnego zbierania głosów, w sprawie zmiany wysokości zaliczki na pokrycie kosztów eksploatacji. Zażądali również zasądzenia od pozwanej na ich rzecz kosztów procesu.

Na uzasadnienie wskazali, iż zaskarżona uchwała została podjęta z naruszeniem przepisów prawa. Podkreślili, że zarząd nie poinformował właścicieli lokali o zamiarze głosowania nad sporną uchwałą, przez co uniemożliwił złożenie przez nich żądania głosowania według zasady jeden właściciel – jeden głos. Podali również, że nie znają przyczyn, dla których wysokość zaliczki na eksploatację została zwiększona z kwoty 0,50 zł. za 1 m ² na kwotę 1,5 zł. za 1 m ². Nadto wskazali, że nie mają wiedzy, kto głosował za uchwałą w imieniu właściciela większościowego, tj. za Miasto S.. Podnieśli, iż w 2012r. większościowy właściciel zadecydował w uchwale, że zarząd sprawowany będzie przez A. M., pracownika Przedsiębiorstwa (...) spółki z o.o. w S.. Przez takie zachowanie Miasto S. koncentruje w swych rękach wszystkie obszary zarządzania nieruchomością wspólną, co nie służy wspólnocie i narusza zasady prawidłowego zarządzania nieruchomością wspólną.

Pozwana, Wspólnota Mieszkaniowa ul. (...)/(...) w S., wniosła o oddalenie powództwa oraz o zasądzenie od pozwanych na rzecz pozwanej kosztów procesu.

W pierwszej kolejności podkreśliła, że ustawa o własności lokali nie daje prymatu żadnej z form głosowania, tj. ani głosowaniu na zebraniu, ani głosowaniu w drodze indywidualnego zbierania głosów, czy też głosowaniu w trybie mieszanym. Sam fakt, iż zaskarżona uchwała została podjęta w trybie indywidualnego zbierania głosów – z pominięciem zwołania w tej sprawie zebrania właścicieli, nie stanowi zatem naruszenia przepisów prawa. Dalej wskazała, że regułą jest podejmowanie uchwał nie przez ogół, lecz przez większość właścicieli liczoną według wysokości ich udziałów w nieruchomości wspólnej. W niniejszej sprawie, uchwała nr (...) została podjęta w wyniku przegłosowania jej przez członka wspólnoty, któremu przysługuje udział większościowy w nieruchomości wspólnej. Zatem i w tym zakresie brak było nieprawidłowości w głosowaniu. Wskazała też, że skoro właściciele posiadający przynajmniej 1/5 udziałów w nieruchomości wspólnej nie zgłosili zarządowi pozwanej, zarówno na etapie głosowania, jak i na etapie poinformowania ich o treści podjętej uchwały, żądania przeprowadzenia głosowania w trybie jeden właściciel – jeden głos, to brak jest podstaw do przyjęcia, że aby zaskarżona uchwała została podjęta z naruszeniem przepisów proceduralnych. Dalej podniosła, że uchwała o podwyższeniu kosztów eksploatacji była wynikiem zaniechania przez powodów wnoszenia opłat na rzecz kosztów utrzymania rzeczy wspólnej, przez co po ich stronie powstało wysokie zadłużenie, które zostało zapłacone przez współwłaściciela większościowego. Zatem celem podjęcia zaskarżonej uchwały było zapewnienie prawidłowej gospodarki rzeczą wspólną poprzez zwiększenie zaliczki na koszty eksploatacji. Na koniec podkreśliła, że roszczenie powodów jest sprzeczne z treścią art. 5 k.c. Powództwo zmierza bowiem, zdaniem pozwanej, do uniknięcia przez powodów pokrywania kosztów zarządu rzeczą wspólną.

W toku procesu pozwana wspólnota, strona pozwana uznała powództwo w zakresie uchylenia uchwały nr(...) (k. 77 akt (...)).

Powodowie, I. J. i M. S., wnieśli również pozew przeciwko pozwanej, Wspólnocie Mieszkaniowej ul. (...)/(...) w S., z żądaniem uchylenia uchwały nr (...), podjętej dnia 25 sierpnia 2014r. wskutek indywidualnego zbierania głosów w sprawie wyboru zarządu wspólnoty. Zażądali również zasądzenia od pozwanej na ich rzecz kosztów procesu.

Na uzasadnienie podnieśli, iż zaskarżona uchwała została podjęta z naruszeniem przepisów prawa poprzez uniemożliwienie powodom złożenie wniosku głosowania według zasady jeden właściciel – jeden głos, brak uprzednich konsultacji w przedmiocie zaskarżonej uchwały, działanie większościowego współwłaściciela nieruchomości wspólnej bez liczenia się z pozostałymi członkami wspólnoty. Podkreślili, że powołanie sporną uchwałą na członka zarządu A. M., pracownika Przedsiębiorstwa (...) spółki z o.o. w S., który jest administratorem pozwanej wspólnoty, prowadzi w istocie do skupienia w rękach Miasta S. obszarów zarządzania rzeczą wspólną, co nie służy prawidłowemu zarządzaniu. Sprawa została zarejestrowana pod sygn. (...).

Pozwana, Wspólnota Mieszkaniowa ul. (...)/(...) w S., uznała powództwo w zakresie uchylenia uchwały nr (...)/2014(k. 65 akt IC (...)).

Wprawdzie do akt sprawy wpłynęło pismo procesowe z dnia 13 marca 2015r. zatytułowane „odpowiedź na pozew”, to jednak osoba, która je złożyła wskazała, że złożenie tego pisma stanowiło działanie współwłaściciela, tj. Miasta S. w trybie art. 209 k.c. Pismo z dnia 13 marca 2015r. nie wywarło zatem skutków procesowych w niniejszym sporze (k. 39).

Pismem procesowym z dnia 27 marca 2015r. powodowie złożyli żądanie alternatywne, tj. o ustalenie, że uchwała nr (...) jest nieważna, bądź ustalenie, że uchwała nr (...) jest nieważna. Na uzasadnienie wskazali, że osoba oddająca głos w imieniu Miasta S. nie posiadała ku temu umocowania (k. 62 akt IC (...)).

Wobec faktu, iż uchwałą z dnia 1 kwietnia 2014r. pozwana wspólnota podjęła uchwałę, iż w skład zarządu wchodzi I. J., zasadne stało się powołanie kuratora dla pozwanej wspólnoty w trybie art. 253 § 2 ksh.

Kurator pozwanej wspólnoty w osobie radcy prawnego, M. R., podtrzymał stanowisko procesowe zaprezentowane przez wspólnotę dotychczas. W zakresie żądania alternatywnego, wniósł o jego oddalenie. Wniósł również o zasądzenie na jego rzecz kosztów postępowania (k. 192).

Postanowieniem z dnia 21 kwietnia 2016r. sąd zarządził połączenie sprawy o sygn. IC (...) do wspólnego rozpoznania i rozstrzygnięcia ze sprawą o sygn. IC (...)oraz, by połączone sprawy prowadzić pod sygn. (...).

Sąd ustalił:

W dniu (...) listopada 2014r. powódka, I. J. nabyła w wyniku umowy darowizny od A. J. (1) lokal niemieszkalny(...), stanowiący odrębną własność, położony w budynku numer (...) przy ul. (...) w S., dla której Sąd Rejonowy Słupsku prowadzi księgę wieczystą (...) oraz lokal niemieszkalny (...), stanowiący odrębną własność, położony w budynku nr (...) pryz ul. (...) w S., dla którego Sąd Rejonowy w Słupsku prowadzi księgę wieczysta (...).

Dowód: umowa darowizny z dnia (...) listopada 2014r., k. (...) – 14, umowa darowizny z dnia (...) listopada 2014r., k. 15 – 21.

W dniu podjęcia uchwały (...)/(...) oraz uchwały (...)/(...), a także w na dzień wniesienia pozwów o ich uchylenie, M. S. był właścicielem lokalu mieszkalnego (...) (...), położonego w S. przy ul. (...), dla którego Sąd Rejonowy w Słupsku prowadzi księgę wieczystą (...). Dnia 27 lutego 2015r. powód sprzedał powyższy lokal A. S..

Dowód: odpis księgi wieczystej (...), k. 22 – 27, k. 117 -122.

W dniu 31 października 2014r. w drodze indywidualnego zbierania głosów w pozwanej wspólnocie została podjęta uchwała nr (...) o ustaleniu zaliczki na pokrycie kosztów eksploatacji w wysokości 1,50 zł. za 1 m ².

Głos „za” uchwałą został oddany przez jednego członka wspólnoty, tj. Miasto S.. Głos ten, w imieniu Miasta S., oddała A. D., która posiadała wówczas pełnomocnictwo do reprezentowania tego właściciela na zebraniach wspólnot mieszkaniowych, w tym do głosowania za Miasto S. na zebraniach, jak i w drodze indywidualnego zbierania głosów w sprawach dotyczących wspólnot, w których to Miasto S. jest właścicielem lokali.

Miasto S. jest właścicielem 6 lokali w spornej wspólnocie z udziałem w części wspólnej nieruchomości wynoszącym 56,300.

Zarząd nie podjął próby zebrania głosów od pozostałych członków wspólnoty po oddaniu głosu „za” uchwałą przez pełnomocnika Miasta S... Uznali, że głos większościowego współwłaściciela rzeczy wystarcza do skutecznego podjęcia uchwały.

Dowód: uchwała nr (...) wraz z listą głosowania, k. 46 – 46v, pełnomocnictwo dla A. D., k. 47, zeznania świadka A. M. 00:20:24 protokół rozprawy z dnia 21 kwietnia 2016r., k. 124.

Podjęcie powyższej uchwały wynikało z faktu, iż powodowie posiadali zadłużenie w pokrywaniu kosztów zarządu rzeczą wspólną. Tylko dwóch właścicieli lokali, w tym Miasto S., ponosiło na bieżąco zobowiązania. Stan zaległości wyniósł na dzień 31 sierpnia 2014r. kwotę 126.735,11 zł.

Dowód: kartoteka finansowa za okres 01.01.2011 – 31.12.2014r., k. 48 – 49, k. 50 – 51, 52 – 53, piso (...) spółki z o. w S. z dnia 12 września 2014r., k. 54, zeznania świadka A. M. 00:08:22 , 00:11:11, 00:12:24, 00:15:00, 00:17:32 protokół rozprawy z dnia 21 kwietnia 2016r., k. 123v - 124

Powód, M. S. otrzymał w dniu 12 listopada 2014r. pismo od administratora pozwanej wspólnoty, Przedsiębiorstwa (...) spółki z o.o. w S., w którym mowa była o podjęciu uchwały nr (...) w sprawie zmiany wysokości zaliczki na pokrycie kosztów eksploatacji. Udał się w dniu 19 listopada 2014r. do administratora i tam, na jego prośbę, otrzymał treść uchwały nr (...). Tego samego dnia powód przekazał powódce tę uchwałę do zapoznania.

Dowód: pismo (...) spółki z o.o. w S. z dnia 3 listopada 2014r., k. 29.

Dnia 25 sierpnia 2014r. pozwana wspólnota podjęła uchwałę nr (...) o wyborze zarządu pozwanej wspólnoty w osobie A. M.. Głosy „za” uchwałą oddał jeden członek pozwanej wspólnoty, tj. Miasto S.. Głos ten oddał A. N., który posiadał wówczas pełnomocnictwo do reprezentowania Miasta S. na zebraniach wspólnot mieszkaniowych, w tym do głosowania podczas zebrań oraz w drodze indywidualnego zbierania głosów w sprawach dotyczących wspólnot, w których to Miasto S. jest właścicielem lokali. Zarząd uznał, że oddanie głosu przez większościowego współwłaściciela oznacza skuteczne zakończenie głosowania. Nie podjął próby odebrania głosów od pozostałych członków wspólnoty.

Dowód: uchwała nr (...)/(...) wraz z listą do głosowania, k. 6 – 6v, pełnomocnictwo dla A. N., k. 128 akt IC (...), zeznania świadka A. M. 00:12:38, 00:14:06 protokół rozprawy z dnia 21 kwietnia 2016r., k. 129v – 130 akt IC (...), zeznania świadka A. N. 00:20:06, 00:21:35, 00:24:46, 00:25:49 protokół rozprawy z dnia 21 kwietnia 2016r., k. 130 – 130v akt IC (...).

Dnia 19 grudnia 2014r. powodowie dowiedzieli się od A. J. (2), że pozwana wspólnota podjęła uchwałę nr (...) o zmianie zarządu. Kserokopię tej uchwały otrzymał on w dniu 18 grudnia 2014r., będąc w siedzibie administratora pozwanej wspólnoty, na wyraźne żądanie.

Dowód: zeznania świadka A. M. 00:08:32 protokół rozprawy z dnia 21 kwietnia 2016r., k. 129v akt IC (...).

Zarząd przesyłał właścicielom lokali pisma z informacjami o uchwałach przegłosowanych w trybie indywidualnego zbierania głosów, przy czym korespondencje te nie były wysyłane za potwierdzeniem odbioru. Zatem zarząd nie był w stanie ustalić daty doręczenia właścicielowi informacji o podjęciu spornych uchwał.

Dowód: zeznania świadka A. M. 00:05:16, 00:08:32 protokół rozprawy z dnia 21 kwietnia 2016r., k. 129v akt IC (...).

Uchwałą nr (...)/ (...) z dnia 27 lutego 2015r. pozwana wspólnota wybrała zarząd wspólnoty w osobach A. M. i I. J.. Następnie uchwałą z dnia 1 kwietnia 2014r. w skład zarządu została powołana I. J.. Uchwałą nr (...) pozwana wspólnota podjęła decyzję o rozwiązaniu umowy o zarządzanie nieruchomością wspólną z Przedsiębiorstwem (...) spółką z o.o. w S.. Zarząd wypowiedział powyższemu podmiotowi umowę o administrowanie.

Dowód: uchwała nr (...)/ (...), k. 42 akt IC (...), protokół z zebrania, k. 78 oraz uchwała nr (...), k. 80, uchwała nr (...), k. 148 pismo pozwanej wspólnoty z dnia 29 września 2015r., k. 144,

Sąd zważył:

Powództwo zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 25 ust. 1 ustawy z dnia 24 czerwca 1994r. o własności lokali (t.jedn. Dz.U. z 2000r., nr 80, poz. 903 ze zm.) właściciel lokalu może zaskarżyć uchwałę do sądu z powodu jej niezgodności z przepisami prawa lub z umową właścicieli lokali albo jeśli narusza ona zasady prawidłowego zarządzania nieruchomością wspólną lub w inny sposób narusza jego interesy.

Odnosząc powyższe do niniejszej sprawy stwierdzić w pierwszej kolejności, iż powód M. S. od dnia 27 lutego 2015r. nie jest już właścicielem lokalu wchodzącego w skład pozwanej wspólnoty.

Pomimo, że na moment podjęcia spornych uchwał oraz na moment złożenia pozwów o uchylenie spornych uchwał był uprawniony do ich zaskarżenia, to jednak z momentem sprzedaży lokalu (...) (...), położonego przy ul. (...) w S. utracił legitymację procesową czynną w tym procesie. Dlatego też powództwo M. S. o uchylenie uchwały (...) oraz (...), na podstawie art. 25 ust. 1 ustawy o własności lokali, stosowanego a contrario, zostało oddalone (pkt 2 i 8 sentencji wyroku).

Również żądanie alternatywne, tj. o ustalenie, że uchwała nr (...) jest nieważna, bądź ustalenie, że uchwała ta jest nieważna zostało przez sąd oddalone, albowiem powód, M. S., nie wykazał interesu prawnego w uzyskaniu orzeczenia sądowego o treści, jakie zgłosił w żądaniu alternatywnym.

Dlatego też, żądanie alternatywne, na podstawie art. 189 k.p.c. stosowanego a contrario, zostało oddalone (pkt 8 sentencji).

Żądanie I. J. o uchylenie uchwały nr (...) oraz uchwały (...), zasługuje natomiast na uwzględnienie.

Wskazać należy, iż w myśl art. 25 ust. 2 ustawy o własności lokali powództwo o uchylenie uchwały wspólnoty może być wytoczone przeciwko wspólnocie mieszkaniowej w terminie 6 tygodni od dnia podjęcia uchwały na zebraniu ogółu właścicieli albo od dnia powiadomienia wytaczającego powództwo o treści uchwały podjętej w trybie indywidualnego zbierania głosów.

Powódka, zdaniem sądu, dochowała 6 – tygodniowy termin do zaskarżenia obu uchwał.

Wprawdzie nie była ona właścicielem lokali wchodzących w skład pozwanej wspólnoty mieszkaniowej na moment podjęcia spornych uchwał, to jednak, poprzedni właściciel tych lokali, A. J. (3), nie posiadał wiedzy o ich podjęciu. Zatem termin do zaskarżenia obu uchwał nie rozpoczął swego biegu. O podjęciu uchwały nr (...) powódka dowiedziała się w dniu 19 listopada 2014r. od M. S.. Natomiast o uchwale nr (...) powódka pozyskała informację w dniu 19 grudnia 2014r. od A. J. (2). Powyższe twierdzenia powódki sad uznał za bezsporne, albowiem nie zostały one zakwestionowane przez pozwana wspólnotę. Nadto z zeznań, świadka A. M., wynika, że pozwana wspólnota wprawdzie przekazywała informacje właścicielom lokali o podjęciu uchwał w drodze indywidualnego głosowania, to jednak informacje te były przekazywane pismem bez potwierdzenia odbioru. Zatem pozwana wspólnota nie miała pewności, by właściciele lokali uzyskali te informacje oraz, w jakiej dacie informacje te pozyskiwali. Dodatkowo zeznała, że A. J. (2) w dniu 18 grudnia 2014r. stawił się u administratora i wówczas uzyskał wiedzę o uchwale nr (...). Powyższe wskazuje na to, że twierdzenia powódki o tym, że o uchwale (...) dowiedziała się dnia 19 listopada 2014r., zaś o uchwale nr (...) dowiedziała się dnia 19 grudnia 2014r., należy uznać za logiczne. W tym stanie rzeczy stwierdzić należy, że powódka w terminie ustawowych 6 tygodni zaskarżyła sporne uchwały.

Słuszny okazał się zarzut powódki pominięcia w czynności głosowania członków wspólnoty po uzyskaniu głosu „za” uchwałą od współwłaściciela większościowego.

Nie budzi wątpliwości, iż uchwały są najważniejszym sposobem podejmowania decyzji we wspólnocie mieszkaniowej. Zgodnie z art. 22 w zw. z art. 18 ust. 3 i art. 19 u.w.l. czynności przekraczające zakres zwykłego zarządu wymagają uchwały właścicieli wyrażającej zgodę na podjęcie takiej czynności. Powyższe wynika z zasady określonej w art. 6, iż wspólnotę mieszkaniowa tworzy ogół właścicieli, których lokale wchodzą w skład określonej nieruchomości. Właściciele lokali mogą podejmować uchwały na zebraniu, w drodze indywidualnego zbierania głosów oraz w sposób mieszany.

Zaskarżone uchwały bez wątpienia nie były głosowane na zebraniu członków pozwanej wspólnoty. Strony twierdzą, że poddane one były głosowaniu w trybie indywidualnego zbierania głosów. Powyższy sposób głosowania polega na tym, że projekt uchwały przedstawiany jest poszczególnym członkom wspólnoty do zapoznania oraz odebrania od ich głosów. Niezbędne jest również, by projekt uchwały pod głosowanie został przedstawiony przez zarząd. Zbieranie głosów należy bowiem wyłącznie do zarządu.

Zebrany w sprawie materiał dowodowy w postaci zeznań świadków, A. M. i A. N., a także lista głosowania wskazują, że w zasadzie w czynności głosowania wziął udział tylko jeden członek wspólnoty, tj. Miasto S.. Pozostali członkowie w ogóle nie mieli możliwości wypowiedzenia się co do projektu uchwały.

Okoliczność ta skutkuje wnioskiem, iż głosowanie nad uchwałą odbywało się w sposób sprzeczny z prawem, tj. art. 23 ust. 1 u.w.l.

Zatem, uchwały nr (...) i (...) jako sprzeczne z 23 u.w.l. w zw. z art. 6 u.w.l. winny zostać uchylone, o czym sąd na podstawie art. 25 powyższej uchwały, orzekł jak w punkcie 1 i (...) sentencji wyroku.

Na koniec wskazać należy, iż strona pozwana nie wskazała konkretnych zasad współżycia społecznego, których istnienie miałoby przeciwstawić się uwzględnieniu powództwa.

O kosztach procesu w pkt 3 sentencji rozstrzygnięto na podstawie art. 98 par 1 i par 3 k.p.c., art. 99 k.p.c. w zw. z par 10 ust. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (t. jedn. Dz. U. z 2013r., poz. 490), mając na uwadze, że powódka wygrała niniejszy spór w całości. Na koszty powódki złożyła się opłata od pozwu w kwocie 100 zł. (połowa opłaty od pozwu), wynagrodzenia fachowego pełnomocnika w kwocie 180 zł. oraz opłata od udzielonego pełnomocnictwa w kwocie 17 zł.

Sąd nie obciążył powoda, M. S. kosztami procesu, na podstawie art. 102 k.p.c. (pkt 4 i pkt 10 sentencji). Sąd uznał bowiem, że zbycie lokalu mieszkalnego w trakcie sporu o uchylenie uchwały, a tym samym utrata legitymacji procesowej czynnej stanowi okoliczność, która pozwala na odstąpienia od obciążania powoda kosztami procesu.

O kosztach należnych kuratorowi pozwanej wspólnoty sąd orzekł w pkt 5 i 11 sentencji wyroku na podstawie par 1, par 3 w zw. z par z par 10 ust. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (t. jedn. Dz. U. z 2013r., poz. 490).

O nieuiszczonych kosztach sądowych w zakresie wydatków sądowych na należne wynagrodzenie kuratora, sąd orzekł jak w pkt 6 i 12 sentencji, na podstawie art. 113 ustawy z dnia 28 lipca 2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (tj. Dz. U. 2016, poz. 623), nakazując pozwanej wspólnocie zwrot powyższych wydatków.

Na oryginale właściwy podpis