Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 sierpnia 2017 r.

Sąd Apelacyjny we Wrocławiu II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSA Barbara Krameris (spr)

Sędziowie: SSA Witold Franckiewicz

SSA Zdzisław Pachowicz

Protokolant: Anna Turek

przy udziale prokuratora Prokuratury Regionalnej Marka Ratajczyka

po rozpoznaniu w dniu 9 sierpnia 2017 r.

sprawy S. B.

oskarżonego art. z 54 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii, art. 54 ust. 2 i art. 63 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 11 § 2 kk przy zast. art. 12 kk,

P. M.

oskarżonego art. z 54 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii, art. 54 ust. 2 i art. 63 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 11 § 2 kk przy zast. art. 12 kk, art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii przy zast. art. 12 kk,

R. M.

oskarżonego art. z 54 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii, art. 54 ust. 2 i art. 63 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 11 § 2 kk przy zast. art. 12 kk,

na skutek apelacji wniesionej przez prokuratora

od wyroku Sądu Okręgowego w Opolu

z dnia 24 marca 2017 r. sygn. akt III K 21/17

I.  z mienia zaskarżony wyrok wobec oskarżonych P. M., R. M. i S. B. w ten sposób, że:

- za podstawę nadzwyczajnego złagodzenia kary za przestępstwo przypisane im w pkt 1 części rozstrzygającej przyjmuje art. 60 § 2 i § 6 pkt 2 k.k. ,

- na podstawie art. 70 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii ( Dz. U. Nr 179, poz. 1485 z późn . zm.) orzeka przepadek przedmiotu przestępstwa oraz przedmiotów i narzędzi, które były przeznaczone do popełnienia przestępstwa z art. 63 ust. 3 i 53 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomani, art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 53 ust. 2 w/w ustawy w zw. z art. 11 § 2 k.k. i art. 12 k.k. – przypisanego oskarżonym w punkcie 1 c zęści rozstrzygającej w postaci: suszu roślinnego koloru zielonego w ilości 0 , 230 g, suszu roślinnego w postaci kwiatostanów koloru zielonego w ilości 3,870 g, suszu roślinnego w postaci fragmentów łodyg, liści i kwiatostanów w ilości 2480,790g zapakowanych w trzy kartonowe pudełka, suszu roślinnego koloru zielonego w postaci pięciu fragmentów szczytowych roślin o dł ugości od 22-30 cm i wadze 47, 540g, suszu roślinnego koloru zielonego w postaci pięciu fragmentów szczytowych roślin o dł. od 14 do 19 cm i wadze 11,650 g, krzewów i kwiatostanów konopi w ilości 154 sztuk i , 8 sztuk plastikowych butelek z nawozem, 49 doniczek z ziemią i granulatem, wagi elektronicznej, 9 wentylatorów do zamontowania w ścianie, 9 wentylatorów stojących, 11 lamp wiszących, 1 rury wentylacyjnej, 5 worków z nawozami B. B., 1 klimatyzatora, 2 transformatorów wraz z przewodami, 5 lamp z odbłyśnikami, 4 worków z nawozami, 3 urządzeń do nawilżania powietrza, 5 sztuk instalacji elektrycznych wraz z transformatorami i sprzętem elektronicznym, 1 rury sufitowej ,

II. w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy,

III. zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. K. P. 600 zł z tytułu kosztów nieopłaconej obrony z urzędu oskarżonego P. M. w postępowaniu odwoławczym oraz 138 zł tytułem zwrotu VAT,

IV. zwalnia oskarżonych od ponoszenia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze, zaliczając je na rachunek Skarbu Państwa.

UZASADNIENIE

R. M., S. B. i P. M. zostali oskarżeni o to, że:

I.  w okresie od marca 2016 do 28 września 2016 w K. woj. (...), działając wspólnie i w porozumieniu w hali znajdującej się na posesji nr (...) posiadali służące do niedozwolonego wytwarzania środków odurzających w postaci ziela konopi innej niż włókniste tj. 4 wentylatory, 2 lampy wiszące, klimatyzatora, urządzeń do nawilżania, transformatorów

tj. o przestępstwo z art. 54 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii .

II.  w okresie od marca 2016 do 28 września 2016 r. działając wspólnie i w porozumieniu w krótkich odstępach czasu z góry powziętym zamiarem w K. woj. (...) w hali znajdującej się na posesji nr (...) wbrew przepisom ustawy działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej uprawiali znaczne ilości ziela konopi innej niż włókniste w postaci co najmniej 154 sadzonek, z których uzyskali co najmniej 3073,49 gram gotowego do zażycia środka odurzającego w postaci suszu roślinnego ziela konopi innej niż włóknistej tzw. marihuany

tj. o przestępstwo z art. 54 ust. 2 i art. 63 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 11 § 2 k . k . przy zast . art. 12 k . k .

nadto P. M. o to, że:

III.  w okresie od kwietnia 2016 r. do 28 września 2016 r. w N. działając w krótkich odstępach czasu z góry powziętym zamiarem w celu osiągniecia korzyści majątkowej udzielił łącznie 1500 gram suszu ziela konopi innej niż włókniste tzw. marihuany, w tym wielokrotnie każdorazowo po 5 gramów M. P. w łącznej ilości 300 g za łączną kwotę 9.000 złotych, 15 razy po 5 gramów W. D., 2 razy D. D. w ilości 30 gram, osobie o pseudonimie (...), której tożsamości nie ustalono i 10 razy po 5 gram i 10 razy po 10 gram suszu, osobie o pseudonimie (...), której tożsamości nie ustalono 3 razy po 50 gram, oraz innym nieznanym z imienia i nazwiska osobom uzyskując z odpłatnego udzielania kwotę co najmniej 20.000 zł;

tj. o przestępstwo z art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii przy zast . art. 12 k . k .

Sąd Okręgowy w Opolu wyrokiem z dnia 24 marca 2017 r., sygn.. akt: III K 21/17 :

1.  uznał oskarżonych R. M., S. B. i P. M. w ramach zarzutów I i II części wstępnej wyroku za winnych tego, że w okresie od marca 2016 r. do 28 września 2016 r. w K. woj. (...) działając wspólnie i w porozumieniu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru w hali magazynowej znajdującej się na posesji nr (...) wbrew przepisom ustawy działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej uprawiali konopie inne niż włókniste w ilości mogącej dostarczyć znacznych ilości ziela konopi innych niż włókniste w postaci co najmniej 194 sadzonek, z których wytworzyli znaczną ilość środka odurzającego w postaci nie mniej niż 1200 gram suszu konopi innej niż włókniste oraz usiłowali wytworzyć znaczną ilość środka odurzającego w ilości co najmniej 2.544,615 gram suszu konopi innej niż włókniste do czego jednak nie doszło z uwagi na ujawnienie uprawy przez funkcjonariuszy policji, to jest uznaje za winnych popełnienia przestępstwa z art. 63 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, art. 53 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 53 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 11 § 2 k.k. i przy zast. art. 12 k.k. i za to na podstawie art. 53 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 11 § 3 k.k. przy zast. art. 60 § 1 i § 6 pkt 2 k.k. wymierzył oskarżonym R. M., S. B. i P. M. kary po 1 (jednym) roku pozbawienia wolności,

2.  uznał oskarżonego P. M. za winnego popełnienia czynu zarzuconego mu w pkt III części wstępnej wyroku z ta zmianą, iż ustalił, że udzielił łącznie nie więcej niż 555 gram suszu ziela konopi innej niż włókniste, to jest uznał za winnego popełnienia przestępstwa z art. 59 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 kk i na podstawie art. 59 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii wymierzył oskarżonemu P. M. karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności,

3.  na podstawie art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k. połączył kary pozbawienia wolności wymierzone P. M. w pkt 1 i 2 części dyspozytywnej wyroku i wymierzył mu karę łączną 1 (jednego) roku pozbawienia wolności orzekając na podstawie art. 62 k.k. jej wykonywanie w systemie terapeutycznym,

4.  na podstawie art. 69 § 1 k.k. i art. 70 § 1 k.k. warunkowo zawiesił oskarżonym R. M. i S. B. wykonanie orzeczonych kar 1 roku pozbawienia wolności na okres próby lat 3 (trzech),

5.  na podstawie art. 73 § 1 k.k. oddał oskarżonych R. M. i S. B. w okresie próby pod dozór kuratora sądowego,

6.  na podstawie art. 72 § 1 pkt 4 k.k. zobowiązał oskarżonych R. M. i S. B. do wykonywania pracy zarobkowej lub nauki,

7.  na podstawie art. 70 ust. 4 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii orzekł od oskarżonego R. M. na rzecz Stowarzyszenia (...) w Z. nawiązkę w kwocie 1.000 złotych,

8.  na podstawie art. 70 ust. 4 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii orzekł od oskarżonego S. B. na rzecz Stowarzyszenia (...) w Z. nawiązkę w kwocie 1.000 złotych,

9.  na podstawie art. 45 § 1 kk orzekł od oskarżonych R. M., S. B. i P. M. przepadek równowartości korzyści majątkowej uzyskanej z wytworzenia 1200 gram ziela konopi innej niż włókniste w kwotach po 6.666,70 zł,

10.  na podstawie art. 63 § 1 kk zaliczył oskarżonemu R. M. na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności okres rzeczywistego pozbawienia wolności od 28 listopada 2016 r. do dnia 24 lutego 2017 r.,

11.  na podstawie art. 63 § 1 kk zaliczył oskarżonemu S. B. na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności okres rzeczywistego pozbawienia wolności od 28 listopada 2016 r. do dnia 24 marca 2017 r.,

12.  na podstawie art. 63 § 1 kk zaliczył oskarżonemu P. M. na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności okres rzeczywistego pozbawienia wolności od 28 września 2016 r. do dnia 24 marca 2017 r.,

13.  na podstawie art. 29 ustawy Prawo o adwokaturze zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. K. P. kwotę 2509,20 zł w tym podatek VAT,

14.  na podstawie art. 624 k.p.k. zwolnił oskarżonych R. M., S. B. i P. M. od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych w całości.

Powyższy wyrok zaskarżył w części dotyczącej orzeczenia o karze na niekorzyść oskarżonych R. M., P. M. i S. B. Prokurator Rejonowy w Opolu.

Na podstawie art. 438 pkt 1 i 4 i art. 437 § 2 k.p.k. w zw. z art. 454 § 3 k.p.k. wyrokowi temu zarzucił:

I.  rażącą niewspółmierność orzeczonych wobec n/w oskarżonych kar: wobec P. M. kary za czyny opisane w pkt 1 i 2 części rozstrzygającej wyroku w wymiarze 1 roku pozbawienia wolności, a wobec R. M. i S. B. kary za czyny opisane w pkt I części rozstrzygającej wyroku w wymiarze 1 roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 3 lat w stosunku do wysokiego stopnia społecznej szkodliwości czynów zarzucanych oskarżonym oraz wysokiego stopnia winy wskutek niedostatecznego uwzględnienia okoliczności obciążających, takich jak okoliczność, że uprawa marihuany przez oskarżonych była swoistą, dobrze zorganizowaną i sprawnie zarządzaną działalnością gospodarczą, do której oskarżeni bardzo dobrze się przygotowali nabywając sprzęt niezbędny do uprawy, zapoznając się z literaturą na jej temat, oraz pozyskując w ramach kredytu środki na rozpoczęcie uprawy, okoliczność, że działali w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, a wyhodowaną marihuanę sprzedawali uczniom oraz zachowania po popełnieniu przestępstwa przy równoczesnym nadaniu nadmiernego znaczenia faktowi, że oskarżeni złożyli obszerne wyjaśnienia, wyrazili skruchę i zadeklarowali zaprzestanie przestępczej działalności oraz przyjętej przez sąd motywacji oskarżonych, podczas gdy całokształt okoliczności obciążających, w tym dot. popełnionych czynów i motywacji sprawców przemawia za orzeczeniem wobec oskarżonych kar wnioskowanych przez prokuratora na rozprawie w dniu 24 marca 2017 r.

II.  obrazę przepisów prawa materialnego poprzez błędne zastosowanie art. 60 § 1 k.k. jako podstawy nadzwyczajnego złagodzenia kary zamiast art. 60 § 2 k.k., podczas gdy w niniejszej sprawie nie zaistniał żaden z wypadków przewidziany w ustawie pozwalający na zastosowanie tej instytucji, a żaden z oskarżonych nie był młodociany w chwili orzekania, a stosując art. 60 § 2 k.k. sąd orzekający miałby obowiązek wskazania z jakiego powodu wobec każdego z oskarżonych nawet najniższa kara przewidziana za przestępstwo z art. 53 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii byłaby niewspółmiernie surowa;

i wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez wymierzenie:

1)  P. M. za czyn określony w pkt 1 części rozstrzygającej wyroku – kary 3 lat pozbawienia wolności i grzywny w wymiarze 100 stawek dziennych po 10 zł każda, za czyn określony w pkt 2 części rozstrzygającej wyroku – kary 1 roku pozbawienia wolności oraz kary łącznej 4 lat pozbawienia wolności i grzywny w wymiarze 100 stawek dziennych po 10 złotych każda, przepadek dowodów rzeczowych w postaci: suszu roślinnego koloru zielonego w ilości 0,230 g, suszu roślinnego w postaci kwiatostanów koloru zielonego w ilości 3,870 g, suszu roślinnego w postaci fragmentów łodyg, liści i kwiatostanów w ilości 2480,790 g zapakowanych w trzy kartonowe pudełka, suszu roślinnego koloru zielonego w postaci pięciu fragmentów szczytowych roślin o długości od 22-30 cm i wadze 47,540 g, suszu roślinnego koloru zielonego w postaci pięciu fragmentów szczytowych roślin o dł. Od 14 do 19 cm i wadze 11,650 g, krzewów i kwiatostanów konopi w ilości 154 sztuk, 8 sztuk plastikowych butelek z nawozem, 49 doniczek z ziemią i granulatem, wagi elektronicznej, 9 wentylatorów do zamontowania w ścianie, 9 wentylatorów stojących, 11 lamp wiszących, 1 rury wentylacyjnej, 5 worków z nawozami B. B., 1 klimatyzatora, 2 transformatorów wraz z przewodami, 5 lamp z odbłyśnikami, 4 worków z nawozami, 3 urządzeń do nawilżania powietrza, 5 sztuk instalacji elektrycznych wraz z transformatorami i sprzętem elektronicznym, 1 rury sufitowej.

2)  R. M. i S. B. za czyn określony w pkt 1 części rozstrzygającej wyroku – kary 3 lat pozbawienia wolności i grzywny w wymiarze 100 stawek dziennych po 10 złotych każda, przepadek dowodów rzeczowych określonych powyżej (w pkt 1 dotyczącym oskarżonego P. M.).

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje.

Apelacja częściowo zasługuje na uwzględnienie.

Słuszny okazał się zarzut obrazy prawa materialnego art. 60 § 1 k.k., albowiem przepis ten został wadliwie wskazany przy stosowaniu wobec oskarżonych instytucji nadzwyczajnego złagodzenia kary. Powołanie tego przepisu wchodziłoby w rachubę w razie zastosowania nadzwyczajnego złagodzenia kary w wypadkach przewidzianych w ustawie oraz w stosunku do młodocianego, jeżeli przemawiałyby za tym względy określone w art. 54 § 1 k.k. Słusznie podnosi się w apelacji, że żadna z przesłanek wymienionych w art. 60 § 1 k.k. wobec żadnego z oskarżonych nie zachodziła.

Nie są konieczne na ten temat szerokie wywody, skoro Sąd Okręgowy w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku przyznał, że intencją było zastosowanie nadzwyczajnego złagodzenia kary wobec oskarżonych na podstawie art. 60 § 2 k.k., a powołanie art. 60 § 1 k.k. jest wynikiem omyłki.

Pisemne motywy orzeczenia o karze zawierają wywód na temat tego dlaczego nawet najniższa kara przewidziana za przestępstwo przypisane oskarżonym w pkt 1 części rozstrzygającej byłaby niewspółmiernie surowa wobec poszczególnych oskarżonych. To potwierdza, że de facto przepis art. 60 § 2, a nie § 1 był podstawą zastosowania nadzwyczajnego złagodzenia kary.

Oskarżonym R. M., S. B. i P. M. przypisano w pkt 1 części rozstrzygającej wyroku popełnienie przestępstwa z art. 63 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii, art. 53 ust. 2 i art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 53 ust. 2 w/w ustawy w zw. z art. 11 § 2 k.k. i art. 12 k.k. Podstawę wymiaru kary stanowił przepis art. 53 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 11 § 3 k.k.

Czyn określony w art. 53 ust. 2 cyt. wyżej ustawy polegający m.in. na wytwarzaniu środków odurzających znacznej ilości stanowi zbrodnię, co oznacza, że zagrożony jest karą pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 3.

Zasadnie Sąd Okręgowy podjął rozważania czy w odniesieniu do oskarżonych nie zachodzi szczególnie uzasadniony wypadek kiedy nawet najniższa kara przewidziana za to przestępstwo (tu 3 lata pozbawienia wolności) nie byłaby niewspółmiernie surowa. Słusznie uznał Sąd orzekający, że taka kara byłaby niewspółmiernie surowa i byłaby jednocześnie zbędna z punktu widzenia trafnej reakcji karnej.

Wszyscy oskarżeni przyznali się do popełnienia zarzucanych im czynów, których czas trwania nie był znaczny. W istocie ich wyjaśnienia stanowiły podstawę ustaleń faktycznych. Okazali skruchę i deklarowali przestrzeganie w przyszłości porządku prawnego. Podjętą działalność polegającą na uprawie konopi innych niż włókniste w celu wytworzenia marihuany, uznali jako zły incydent w życiu, chcieli poprawić sytuację materialną swoich rodzin.

Sąd Okręgowy mając bezpośrednią styczność z oskarżonymi w toku rozprawy głównej, władny był ocenić szczerość wyrażanej skruchy i wartość złożonych deklaracji. Oskarżeni S. B. (23 l) i R. M. (25 l), nie byli dotychczas karani, mają ustabilizowane życie rodzinne. Ze strony swoich bliskich (żony czy partnerki) mogą liczyć na wsparcie. Jeżeli oskarżeni zrozumieli swój życiowy błąd (a także oskarżony P. M.), to osadzanie ich na trzy lata do zakładu karnego nie odniosłoby ani skutków wychowawczych, ani nie czyniłoby zadość prewencji ogólnej. Sąd Okręgowy nie zlekceważył wagi popełnionego czynu skali podjętej działalności przestępczej oraz jego znacznej społecznej szkodliwości. Wymierzając kary po roku pozbawienia wolności z zastosowaniem nadzwyczajnego złagodzenia, postąpił racjonalnie, odnosząc te kary indywidualnie do osoby każdego ze sprawców.

Okoliczności podniesione w apelacji prokuratora dotyczące: przygotowania logistycznego do uprawy konopi, zakupienia materiałów i narzędzi, wyszukania odpowiedniego obiektu do uprawy konopi, umyślność działania, to te okoliczności, których spełnienie prowadzi do penalizacji zachowań opisanych w art. 63 ust. 2 i w art. 53 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii.

Oskarżonemu P. M. wymierzono za czyn z pkt 1 karę roku pozbawienia wolności i taką też wymierzono karę łączną w bezwzględnej postaci. Oskarżony ten nie był jeszcze reedukowany w warunkach zakładu karnego. Jest osobą młodą, uwikłał się w używanie środków odurzających, odniósł porażkę w małżeństwie. Kara roku pobawienia wolności jakkolwiek bezwzględna, to winna być ostatnim ostrzeżeniem dla niego i skłonić do zmiany trybu życia.

Słusznie w stosunku do oskarżonych R. M. i S. B. zastosowano dobrodziejstwo warunkowego zawieszenia wykonania kary. Ocena Sądu meriti, że jest to wystarczające do osiągnięcia wobec tych oskarżonych celów kary, a w szczególności zapobieżenia powrotowi do przestępstwa jest przekonująca. Świadczy o tym postawa oskarżonych przyjęta w toku procesu, dotychczasowy poprawny sposób życia, bardzo krytyczny stosunek do popełnionego czynu. Trzyletni okres próby będzie wystarczający do zweryfikowania pozytywnej prognozy kryminologicznej.

W sytuacji gdy popełnione przestępstwo było incydentem w ich życiu, zrozumieli naganność swego postępowania, znajdą wsparcie w rodzinach, to zastosowanie warunkowego zawieszenia wykonania kary jest szansą na uniknięcie dalszej demoralizacji. Sąd Okręgowy rozważnie ukształtował wymiar kary w tym jej wysokość i postać. Wbrew twierdzeniu oskarżyciela publicznego zastosowanie wobec oskarżonych S. B. i R. M. warunkowego zawieszenia wykonania kary, nie jest rażąco niewspółmierne i sprzeczne z dyrektywami sądowego wymiaru sprawiedliwości i nie godzi w zasady i cele prewencji indywidualnej i ogólnej.

Rozstrzygnięcie o karze nie narusza dyrektyw sądowego wymiaru kary określonych w art. 53 k.k., znajduje uzasadnienie w art. 60 § 2 k.k., a także nie narusza art. 69 § 1 k.k. Kara pozbawienia wolności orzeczona z warunkowym zawieszeniem jej wykonania jest także karą dolegliwa, a okres próby obliguje sprawców do przestrzegania prawa. Przez kilka lat (3 letni okres próby) będą pod kontrolą kuratora, co jest pewnym gwarantem, że nie powrócą do przestępstwa. W tym sensie tak wymierzona kara spełni potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Funkcja ogólnoprewencyjna kary nie sprowadza się wyłącznie do wymierzenia kary długoterminowej. Kara ma także spełniać cele zapobiegawcze i wychowawcze wobec skazanego. Orzeczenie przez Sąd Okręgowy kary takie cele spełniają w okolicznościach przedmiotowej sprawy,

Z tych przyczyn Sąd odwoławczy nie znalazł podstaw do weryfikacji orzeczenia w przedmiocie kar wymierzonych każdemu z oskarżonych. Kary te nie noszą cech rażącej niewspółmierności, o jakiej mowa w art. 438 pkt 4 k.p.k., a tylko kary o takich znamionach wymagałyby skorygowania.

Zgodnie natomiast z wnioskiem zawartym w apelacji orzeczono na mocy art. 70 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii przepadek przedmiotów przestępstwa i narzędzi służących do jego popełnienia.

O kosztach sądowych za postępowanie odwoławcze orzeczono na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 634 k.p.k. (kierując się względami słuszności wynikającymi z zakresu uwzględnienia apelacji Prokuratora).

SSA Witold Franckiewicz SSA Barbara Krameris SSA Zdzisław Pachowicz