Pełny tekst orzeczenia

WYROK ŁĄCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 sierpnia 2017 roku

Sąd Rejonowy Gdańsk – Południe w Gdańsku w II Wydziale Karnym

w składzie:

Przewodniczący: SSR Andrzej Wojtaszko

Protokolant: Weronika Moos

przy udziale prokuratora Damiana Jażdżewskiego

po rozpoznaniu w dniu 22 sierpnia 2017 roku na rozprawie sprawy

A. J. /J./ syna M. i M. z domu P., urodzonego dnia (...) w G.

skazanego prawomocnymi i podlegającymi wykonaniu wyrokami:

1)  wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego Gdańsk-Południe w Gdańsku z dnia 7 lutego 2017 roku w sprawie o sygn. akt II K 1339/16 na karę łączną 2 lat i 3 miesięcy pozbawienia wolności;

2)  Sądu Rejonowego Gdańsk-Południe w Gdańsku z dnia 3 lutego 2017 roku
w sprawie o sygn. akt II K 683/16 za czyn z art. 278§1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. popełniony w okresie od 10 do 17 sierpnia 2015 roku na karę 2 miesięcy pozbawienia wolności oraz karę 6 miesięcy ograniczenia wolności polegającą na wykonywaniu nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin w stosunku miesięcznym; kara pozbawienia wolności została wykonana w całości w okresie od 3 marca 2017 roku do 2 maja 2017 roku;

3)  Sądu Rejonowego Gdańsk-Południe w Gdańsku z dnia 23 marca 2017 roku
w sprawie o sygn. akt II K 1628/16 za czyn z art. 178a§1 k.k. popełniony w dniu 2 listopada 2014 roku na karę 12 miesięcy ograniczenia wolności polegającą na wykonywaniu nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin w stosunku miesięcznym;

o r z e k a:

I.  na podstawie art. 568a § 1 pkt 2 k.p.k. w zw. z art. 569 § 1 k.p.k. oraz na mocy art. 85 § 1 i § 2 k.k., art. 86§1 k.k., art. 87 § 1 k.k., łączy podlegające wykonaniu jednostkowe kary:

-

ograniczenia wolności wymierzoną wyrokiem Sądu Rejonowego Gdańsk-Południe w Gdańsku z dnia 3 lutego 2017 roku
w sprawie o sygn. akt II K 683/16,

-

ograniczenia wolności wymierzoną wyrokiem Sądu Rejonowego Gdańsk-Południe w Gdańsku z dnia 23 marca 2017 roku
w sprawie o sygn. akt II K 1628/16

-

karę łączną pozbawienia wolności wymierzoną wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego Gdańsk-Południe w Gdańsku z dnia 7 lutego 2017 roku
w sprawie o sygn. akt II K 1339/16

i w ich miejsce wymierza skazanemu A. J. karę łączną 2 (słownie: dwóch) lat i 7 (słownie: siedmiu) miesięcy pozbawienia wolności;

II.  pozostałe rozstrzygnięcia zawarte w wyrokach objętych niniejszym wyrokiem łącznym pozostawia do odrębnego wykonania;

III.  na podstawie art. 572 k.p.k. umarza postępowanie w przedmiocie wydania wyroku łącznego odnośnie kary pozbawienia wolności opisanej w punkcie 2 komparycji wyroku co do odbytej kary pozbawienia wolności, wobec braku podstaw do objęcia wyrokiem łącznym

IV.  na podstawie art. 577 k.p.k. zalicza skazanemu na poczet kary łącznej pozbawienia wolności orzeczonej w punkcie I wyroku rzeczywisty okres pozbawienia wolności od dnia 23 listopada 2016 roku do dnia 3 marca 2017 roku i od dnia 2 maja 2017 roku do dnia 22 sierpnia 2017 roku;

V.  na mocy art. 624 § 1 k.p.k. zwalnia skazanego w całości od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych, w tym – na podstawie art. 6 Ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (t. jedn. Dz. U. z 1983 r. Nr 49, poz. 223 z późn. zm.) – od opłaty.

Sygn. akt II K 298/17

UZASADNIENIE

P. w przedmiocie wydania wyroku łącznego zostało wszczęte z urzędu, w oparciu o informację ZK G.-P. w G. /art. 12 b k.k.w./ w dniu 9 marca 2017 roku.

Wobec A. J. wykonywane są obecnie następujące prawomocne wyroki:

1) wyrok łącznym Sądu Rejonowego Gdańsk-Południe w Gdańsku z dnia 7 lutego 2017 roku w sprawie o sygn. akt II K 1339/16 mocą którego wymierzono skazanemu karę łączną 2 lat i 3 miesięcy pozbawienia wolności; wyrok łączny obejmuje skazania za czyny z art. 279§1 k.k. popełnione 13-14.11.2014r., 8-9.12.2014r., 9-10.12.2014r., 14.12.2014r., za czyn z 278§1 k.k. popełniony 11.12.2014r., za czyn z art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii popełniony 01.12.2014r., za czyn z art. 278§1 k.k. popełniony od 30.11. do 15.12.2014r.

2) Sądu Rejonowego Gdańsk-Południe w Gdańsku z dnia 3 lutego 2017 roku w sprawie o sygn. akt II K 683/16 za czyn z art. 278§1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. popełniony w okresie od 10 do 17 sierpnia 2015 roku mocą którego wymierzono skazanemu karę 2 miesięcy pozbawienia wolności oraz karę 6 miesięcy ograniczenia wolności polegającą na wykonywaniu nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin w stosunku miesięcznym; kara pozbawienia wolności została wykonana w całości w okresie od 3 marca 2017 roku do 2 maja 2017 roku;

3) Sądu Rejonowego Gdańsk-Południe w Gdańsku z dnia 23 marca 2017 roku w sprawie o sygn. akt II K 1628/16 za czyn z art. 178a§1 k.k. popełniony w dniu 2 listopada 2014 roku mocą którego wymierzono skazanemu karę 12 miesięcy ograniczenia wolności polegającą na wykonywaniu nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin w stosunku miesięcznym;

Wobec skazanego do tej pory zapadło, od 3 lipca 2015 roku, 6 jednostkowych wyroków skazujących, jeden wyrok łącznym, został również 11 razy ukarany za wykroczenia – głównie z art. 119§1 k.w. .

Dowód: k. 18-19v opinia o skazanym, k. 60-637 dane o karalności, k. 27-27v odpis wyroku łącznego II K 1339/16, k.69 notatka urzędowa z 21.08.2017 r., k. 4-8, 20-24, 33-37, 49-54 informacja o pobytach i orzeczeniach, z akt sprawy II K 1628/16 wyrok k. 203, postanowienie k. 205, z akt sprawy II K 683/16 wyrok k. 38-39

Skazany w warunkach izolacji więziennej przebywa od 26 września 2016 roku, do odbycia kary pozbawienia wolności nie stawił się samodzielnie, został doprowadzony przez policję. Zachowanie skazanego w warunkach izolacji penitencjarnej jest określane jako zmienne, 3 razy był karany dyscyplinarnie za wykonanie tatuażu, zniszczenie mienia aresztu śledczego , 7 razy nagradzany za wykonywane prace nieodpłatne, a prognoza penitencjarna jako pozytywna. Skazany jest dobrze przystosowany do warunków izolacji więziennej. Nie przejawiał zachowań agresywnych. Nie stosowano wobec niego środków przymusu bezpośredniego. W środowisku osadzonych funkcjonuje prawidłowo. Karę odbywa w systemie programowego oddziaływania zwykłym, zadania (...) wykonuje właściwie. Do popełnionych przestępstw deklaruje stosunek krytyczny. Skazany jest 21 – letnim kawalerem, posiada podstawowe wykształcenie, przed osadzeniem nie pracował.

Dowód: k. 19 v opinia o skazanym

Sąd zważył, co następuje:

Zacząć wypada od wskazania, iż od dnia 1 lipca 2015 oku. ustawodawca gruntownie przebudował model orzekania w przedmiocie wyroku łącznego i kar łącznych, uchwalając również przepisy intertemporalne, które wskazują jakie przepisy stosować po dniu 1 lipca 2015 roku – w związku z wejściem w życie w dniu 1 lipca 2015 roku przepisów ustawy z dnia 20 lutego 2015 roku o zmianie ustawy – Kodeks Karny oraz niektórych innych. Wskazać należy na poniższe przepisy tejże ustawy:

art. 19. 1. Przepisów rozdziału IX ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, nie stosuje się do kar prawomocnie orzeczonych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, chyba że zachodzi potrzeba orzeczenia kary łącznej w związku z prawomocnym skazaniem po dniu wejścia w życie niniejszej ustawy.

2. Jeżeli prawomocnie orzeczona przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy kara łączna jest wyższa niż górna granica wymiaru kary łącznej określona w ustawie, o której mowa w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, wymierzoną karę łączną obniża się do górnej granicy wymiaru kary łącznej określonej w ustawie, o której mowa w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.

Ww. przepis art. 19 ust. 1 stanowi przepis szczególny wobec art. 4 k.k. i tak więc w przypadku prawomocnego skazania po dniu 1 lipca 2015 roku., i wystąpienia potrzeby połączenia kar orzeczonych zarówno przed 1 lipca 2015 roku jak po dniu 1 lipca 2015 roku, stosuje się przepisy „nowe”, tj. w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 lipca 2015 roku.

W niniejszej sprawie z uwagi na wydanie w dniach 3 lutego 2017 roku, 23 marca 2017 roku i 7 lutego 2017 roku wyroków Sądu Rejonowego Gdańsk-Południe w Gdańsku w sprawach II K 1683/16, 1628/16 i 1339/16 , zaistniała potrzeba wydania wyroku łącznego w oparciu o obecnie obowiązujące przepisy.

Zgodnie z aktualnie obowiązującym brzmieniem art. 85 § 1 i 2 k.k., warunkami orzeczenia kary łącznej w wyroku łącznym jest wymierzenie w poszczególnych wyrokach skazujących kar tego samego rodzaju lub innych kar lub kar łącznych oraz stwierdzenie, z zastrzeżeniem art. 89, że kary te podlegają wykonaniu. Zgodnie z art. 86 § 1 k.k. sąd wymierza karę łączną w granicach od najwyższej z kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa do ich sumy, nie przekraczając jednak 810 stawek dziennych grzywny, 2 lat ograniczenia wolności albo 20 lat pozbawienia wolności; karę pozbawienia wolności wymierza się w miesiącach i latach. Z kolei zgodnie z art. 87 § 1 k.k. w razie skazania za zbiegające się przestępstwa na kary pozbawienia wolności i ograniczenia wolności sąd wymierza karę łączną pozbawienia wolności, przyjmując, że miesiąc ograniczenia wolności równa się 15 dniom pozbawienia wolności. § 2 art. 87 k.k. stanowi, że jeżeli za zbiegające się przestępstwa wymierzono kary pozbawienia wolności oraz ograniczenia wolności i kara łączna pozbawienia wolności nie przekroczyłaby 6 miesięcy, a kara łączna ograniczenia wolności - 2 lat, sąd może orzec te kary łączne jednocześnie, jeżeli cele kary zostaną w ten sposób spełnione.

W wyroku w sprawie II K 683/16 orzeczono karę mieszaną, orzeczona kara pozbawienia wolności została wykonana w dniu 2 maja 2017 roku. W wyroku łącznym II K 1339/16 orzeczono karę powyżej 6 miesięcy pozbawienia wolności tj. karę łączną 2 lat i 3 miesięcy pozbawienia wolności.

Mając na uwadze treść przywołanych przepisów, Sąd uznał, iż zachodziły zgodnie z art. 87§1 k.k. warunki do wydania wyroku łącznego w zakresie kary pozbawienia wolności wymierzonej wyrokiem łącznym w sprawie II K1339/16 i kar ograniczenia wolności orzeczonych w sprawie II K 683/16 i 1628/16. Nadto spośród wszystkich wymierzonych dotychczas oskarżonemu kary, jedynie te orzeczone przedmiotowymi wyrokami podlegają wykonaniu na ww. zasadach jak i podlegają łączeniu węzłem kary łącznej.

W niniejszej sprawie w ramach rozstrzygnięcia w pkt I. wyroku Sąd mógł wymierzyć skazanemu karę łączną pozbawienia wolności od 2 lat i 3 miesięcy pozbawienia wolności do 3 lat pozbawienia wolności.

Karę łączną można wymierzyć w oparciu o systemy: kumulacji – polegający na prostym zsumowaniu kar orzeczonych za poszczególne przestępstwa, absorpcji, gdzie kara najsurowsza pochłania pozostałe kary oraz kierując się zasadą mieszaną, zakładającą dwie górne i jedną dolną granicę kary łącznej, który to system został przyjęty między innymi przez obecnie obowiązującą ustawę karną.

Granice wymiaru kary łącznej zostały zakreślone w art. 86 k.k. Dla kary łącznej dolną granicę stanowi najwyższa z kar wymierzonych w poszczególnych wyrokach (tj. kara jednostkowa albo kara łączna), natomiast górną – suma kar wymierzonych w tych wyrokach, która nie może jednak przekroczyć 20 lat pozbawienia wolności.

Zgodnie zaś z treścią art . 85a k.p.k. orzekając karę łączną, sąd bierze pod uwagę przede wszystkim cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Jednocześnie jednak Sąd uwzględnił postulaty orzecznictwa nakazujące rozważyć także stopień związku przedmiotowego i podmiotowego w odniesieniu do zbiegających się przestępstw, związek czasowy pomiędzy nimi oraz inne okoliczności, które dotyczą postawy skazanego już po zapadnięciu wyroków objętych postępowaniem.

Potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa, czy inaczej społeczne oddziaływanie kary, jako jeden z celów kary, są podyktowane potrzebą przekonania społeczeństwa o nieuchronności kary za naruszenie dóbr chronionych prawem i nieopłacalności zamachów na te dobra, wzmożenia poczucia odpowiedzialności, ugruntowania poszanowania prawa i wyrobienia właściwego poczucia sprawiedliwości oraz poczucia bezpieczeństwa. Nie są oczywiście równoznaczne z wymaganiem wymierzania wyłącznie surowych kar, acz jej oczywiście nie wykluczają. Oznaczają przede wszystkim potrzebę wymierzenia takich kar, które odpowiadają społecznemu poczuciu sprawiedliwości, dają gwarancję skutecznego zwalczania przestępczości oraz tworzą atmosferę zaufania do obowiązującego systemu prawnego. Orzeczona kara winna mieć zatem wpływ na każdego, kto w jakikolwiek sposób dowiedział się o przestępstwie i zapadłym orzeczeniu. Chodzi przy tym, aby ugruntować świadomość, że kto w przestępny sposób narusza dobra będące pod ochroną, zostanie sprawiedliwie ukarany, a kara zostanie wykonana. Kara jest tu również jednym z ważnych środków zwalczania przestępczości, tak w sensie jej funkcji odstraszającej, jak i w zakresie kształtowania społecznie pożądanych postaw. Chodzi zaś tu o to, aby nawet osoby skazane wdrażać do poszanowania zasad współżycia społecznego oraz do przestrzegania porządku prawnego i tym samym przeciwdziałać powrotowi do przestępstwa.

Nie do zaakceptowania pozostaje pogląd reprezentowany przez skazanych i obrońców w sprawach o wydanie wyroku łącznego, że w każdej sytuacji wyrok łączny winien służyć polepszeniu i to w sposób istotny sytuacji procesowej sprawcy dopuszczającego się większej liczby przestępstw.

Popełnienie dwóch lub więcej przestępstw co do zasady jest istotnym czynnikiem prognostycznym, przemawiającym za orzekaniem kary łącznej surowszej od wynikającej z dyrektywy absorpcji.

Zastosowanie zasady absorbcji czy kumulacji przy orzekaniu kary łącznej uwarunkowane jest przede wszystkim relacjami zachodzącymi pomiędzy osądzonymi czynami. Relacje te sprowadzają się do określenia, jak bliski związek przedmiotowo-podmiotowy łączy te czyny oraz w jakich odstępach czasu zostały one popełnione. Im ściślejsze są te relacje, tym bardziej wyrok łączny powinien być zbliżony do dopuszczalnego minimum, uwarunkowanego wysokością kar orzeczonych za przestępstwa objęte tym wyrokiem.

W związku z powyższym Sąd zdecydował o zastosowaniu względem skazanego zasady częściowej absorbcji tj. wymierzyć kare łączną 2 lat i 7 miesięcy pozbawienia wolności. Przede wszystkim bowiem należało uwzględnić, iż wszystkie spośród rozpatrywanych kar stanowiły reakcję na popełnienie przez skazanego przestępstw różnorodzajowych, wymierzonych przeciwko różnym dobrom prawnym, tj. życiu i zdrowiu powszechnemu – za przestępstwo z ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, mieniu – przestępstwa z art. 279§1 kk i art. 278§1 k.k., bezpieczeństwu w komunikacji – przestępstwo z art. 178a§1 k.k. Przestępstw objętych ww. wyrokami skazany dopuścił się w okresie od 2 listopada 2014 roku do 17 sierpnia 2015 roku, a więc na przestrzeni ponad 9 miesięcy czasu.

W ocenie Sąd zastosowanie zasady pełnej absorbcji deprecjonowałaby wcześniejsza pracę orzeczniczą sądów wydających wyroki w jednostkowych sprawach i stanowiłaby niczym nieuzasadnioną premię dla skazanego.

Na wymiar kary łącznej w wyroku łącznym miało również oceniane jako zmienne zachowanie skazanego w zakładzie karnym i pozytywna prognoza penitencjarna. Wskazać również należy, iż nawet okoliczność bezkonfliktowego i prawidłowego funkcjonowania osoby skazanej podczas osadzenia nie może w większym jeszcze stopniu oddziaływać na wysokość wymierzonej kary łącznej, wszak osoba skazana jest zobowiązana do przestrzegania norm prawnych regulujących odbywanie kary pozbawienia wolności w warunkach zakładu karnego. Za dobre zachowanie osoba osadzona uzyskuje nagrody przewidziane przepisami prawa. Postawa taka w warunkach izolacji więziennej niewątpliwie może mieć wpływ na rozpoznanie wniosków o przerwę w karze, czy też na ewentualne warunkowe przedterminowe zwolnienie, nie może jednak w znacznym stopniu determinować wymiaru kary łącznej w wyroku łącznym.

Należało także zważyć, iż skazany był już łącznie sześciokrotnie skazywany przez sąd wyrokami za przestępstwa, wielokrotnie był ukarany sądownie za wykroczenia, przede wszystkim były to czyny p-ko mieniu, należy więc do kategorii sprawców już zdemoralizowanych. Konieczny jest więc dłuższy proces resocjalizacji w warunkach izolacji więziennej niż przy pełnej absorbcji. Nadto wymaga podkreślenia, iż co do zasady sam fakt popełnienia dwóch lub więcej przestępstw stanowi okolicznością obciążającą i w związku z tym kara łączna nie może stanowić niczym nie uzasadnionej premii dla skazanego płynącej jedynie z faktu popełnienia większej liczby przestępstw. ( „Kodeks karny-komentarz” pod red. A. Wąska, Gdańsk 2000, t. II, s. 261-263). A za taką właśnie premię należałoby uznać wymierzenie skazanemu kary łącznej z zastosowaniem zasady pełnej absorpcji. Dodatkowo w takim wypadku w społecznej świadomości prawnej mogłoby powstać wrażenie, że sprawcy wielu przestępstw traktowani są łagodniej, aniżeli sprawcy pojedynczych przestępstw. W efekcie Sąd orzekł skazanemu karę łączną roku i 8 miesięcy pozbawienia wolności.

Co do pozostałych rozstrzygnięć zawartych w wyrokach podlegających łączeniu, Sąd ustalił, że podlegają one odrębnemu wykonaniu.

Na podstawie art. 577 k.p.k., na poczet kary łącznej pozbawienia wolności Sąd zaliczył skazanemu okresy rzeczywistego pozbawienia wolności zgodnie z treścią prawomocnych orzeczeń i informacją o odbyciu kary.

Wyrok zawiera również rozstrzygniecie dotyczące umorzenia postępowania co do odbytej kary 2 miesięcy pozbawienia wolości ze sprawy II K 683/16 .

Ponadto Sąd odstąpił od obciążenia skazanego wydatkami postępowania, skazany nie posiada majątku, środków finansowych, w warunkach izolacji więziennej nie pracuje.