Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

  Dnia 12 września 2017 r.

Sąd Rejonowy w Olsztynie, w II Wydziale Karnym, w składzie:

Przewodniczący: SSR Katarzyna Zabuska,

Protokolant: sekr. sąd. Agnieszka Klimek

bez udziału Prokuratora,

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 13.04.2017 r., 18.05.2017 r., 13.06.2017 r., 11.07.2017 r. oraz 31.08.2017 r.

sprawy

J. R., syna D. i E. z domu R., urodzonego (...). w O.,

oskarżonego o to, że:

w dniu 17 maja 2016 roku w Z., gm. D., woj. (...)- (...), kierował w ruchu lądowym samochodem osobowym marki F. (...) nr rej. (...) w stanie nietrzeźwości wynik: 0, 84 mg/l, 0,86 mg/l, 0,77 mg/l i 0,77 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, przy czym czynu tego dopuścił się będąc uprzednio prawomocnie skazanym za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości, wyrokiem Sądu Rejonowego w (...), sygn. akt VII K 982/11,

tj. o czyn z art. 178a § 4 kk

I. oskarżonego J. R. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to z mocy art. 178a § 4 kk skazuje go na karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności;

II. na podstawie art. 42 § 3 kk orzeka wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych dożywotnio;

III. na podstawie art. 43a § 2 kk orzeka świadczenie pieniężne w kwocie 10.000 (dziesięć tysięcy) złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej;

IV. na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 26.05.1982 r. Prawo o adwokaturze zasądza od Skarbu Państwa na rzecz Kancelarii Adwokackiej adw. M. P. (1) kwotę 756 (siedemset pięćdziesiąt sześć) złotych tytułem wynagrodzenia za obronę wykonywaną w postępowaniu sądowym wraz z kwotą 173,88 (sto siedemdziesiąt trzy i 88/00) złotych tytułem podatku VAT;

V. na podstawie art. 624 § 1 kpk i art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. z 1983 r. Nr 49 poz. 223 ze zm.) zwalnia oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych w całości.

Sygn. akt II K 981/17

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

J. R. jest osobą wielokrotnie karaną.

Wyrokiem Sądu Rejonowego w(...) z dnia 27 lipca 2011 r. w sprawie VII K 730/11 został skazany za czyny z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk oraz z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk. Wyrokiem tym wymierzono karę łączną 1 roku i 8 miesięcy pozbawienia wolności.

Wyrokiem Sądu Rejonowego w (...)z dnia 20 września 2011 r. w sprawie VII K 982/11 został skazany za czyn z art. 178 § 1 kk popełniony w dniu 15 czerwca 2011 r. na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 3 lat. Wyrokiem tym orzeczono karę grzywny w wysokości 50 stawek dziennych przy ustaleniu wysokości jednej stawki na kwotę 20 złotych. Orzeczono także środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 2 lat. Wyrok uprawomocnił się 01 października 2011 r.

Następnie wyrokiem Sądu Rejonowego w (...)z dnia 02 lutego 2012 r. w sprawie II K 526/11 został skazany za czyn z art. 233 § 1 kk i art. 234 kk w zw. z art. 11 § 2 kk na karę 3 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 3 lat.

Sąd Rejonowy w (...)w dniu 24 września 2012 r. w sprawie II K 210/12 wydał wobec J. R. wyrok łączny, na mocy którego połączono kary jednostkowe pozbawienia wolności w sprawach Sądu Rejonowego w (...) o sygn. akt VII K 730/11 oraz VII K 982/11i wymierzono karę łączną 2 lat pozbawienia wolności. Postanowieniem Sądu Okręgowego w(...) z dnia 29 grudnia 2014 r. J. R. został warunkowo przedterminowo zwolniony w tej sprawie z okresem próby do 29 grudnia 2016 r.

(dowody: odpis wyroku w sprawie VII K 982/11 k. 18, karta karna k. 62-64, k. 151-152v, wydruk z bazy (...) k. 104)

Oskarżony J. R. w dniu 16 maja 2016 r. spożywał alkohol do późnych godzin nocnych. W dniu 17 maja 2016 r. w godzinach porannych pił alkohol w postaci piwa.

Wymieniony nie posiada uprawnień do kierowania pojazdami. W dniu 17 maja 2016 r. około południa kierował samochodem marki F. (...) o nr. rej. (...). W pojeździe znajdowali się dwaj pasażerowie. Oskarżony został zatrzymany do kontroli drogowej w miejscowości Z. gmina D..

( dowody: wyjaśnienia oskarżonego J. R. k. 75v, k. 50, zeznania świadka M. O. (1) k. 76, k. 5v, zeznania świadka J. O. k. 76, k. 20v)

Oskarżony został przebadany na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu. Pierwsze badanie przeprowadzone urządzeniem Alkosensor o godzinie 12:42 wykazało 0,84 mg/l a drugie o godzinie 12:57 wykazało 0,86 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu. Oskarżony został przewieziony do KMP w O. gdzie został przebadany urządzeniem Alcometr A 2.0. Badanie przeprowadzone o godzinie 13:20 wykazało 0,77 mg/l a kolejne przeprowadzone o godzinie 13:22 wykazało 0,77 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu.

( dowody: zeznania świadka T. Z. k. 116v, zeznania świadka M. O. (1) k. 142v, zeznania świadka M. P. (2) k. 143-243v, notatka urzędowa k. 1, protokół użycia urządzenia kontrolno-pomiarowego do ilości oznaczenia alkoholu w wydychanym powietrzu k. 2-3, k. 4, kserokopia świadectwa wzorcowania A.-Sensor IV nr (...) wraz z wydrukiem z pamięci urządzenia k. 79-80, kserokopia z rejestru badań na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu urządzeniem Alkometr A 2.0 k. 89-91 wraz ze świadectwem wzorcowania dot. nr fabr. (...) k. 93-94, pismo z KMP w O. k. 101, kserokopia z rejestru badań przeprowadzonych w dniu 17 maja 2016 r. na urządzeniu Alkometr o nr (...) k. 119-122, świadectwo wzorcowania urządzenia Alkometr A 2.0 o nr seryjnym (...) k. 131-134, kserokopia okładki książki z rejestru badań k. 135, kserokopia z książki z rejestru badań dotyczącej urządzenia Alkometr A 2.0 o nr seryjnym (...) k. 137-141, k. 145-150)

Oskarżony J. R. przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. W postępowaniu przygotowawczym odmówił składania wyjaśnień (k. 50) W postępowaniu sądowym przyznał, że był skazany za czyn z art. 178a § 1 kk, ale myślał, że skazanie jest zatarte ponieważ odbył za to karę pozbawienia wolności. Zakład Karny opuścił w styczniu 2015 r. Oskarżony wyjaśnił, że w dniu zdarzenia w godzinach porannych spożywał alkohol w postaci piwa. Podał, że wypił 2-3 piwa o pojemności 0,5 l. Było to słabe piwo marki (...). Wyjaśnił, że nie pamięta po jakim czasie od zakończenia spożywania alkoholu prowadził samochód. Oskarżony przyznał, że dzień przed zdarzeniem także spożywał alkohol do późnych godzin nocnych. Myślał jednak, że to już „wywietrzało”. Podał, że jechał do domu matki, ponieważ chciał jej narąbać drewna na opał. Wymieniona nie miała na czym ugotować obiadu. (k. 75v)

Sąd zważył, co następuje:

Wyjaśnienia oskarżonego J. R. przyznającego się do popełnienia zarzucanego mu czynu są wiarygodne i zasługują na uwzględnienie. Co do zasadniczych okoliczności zdarzenia obejmujących czas, miejsce, ilość i rodzaj spożytego alkoholu znajdują potwierdzenie w zeznaniach świadka funkcjonariusza M. O. (1). Korespondują z dowodami z wynikami badania stanu trzeźwości.

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego, który w postępowaniu sądowym twierdził, że był przekonany o tym, że piwo które spożył przed prowadzeniem samochodu „wywietrzało”. Wyjaśnienia oskarżonego w powyższym zakresie należy ocenić jedynie jako przejaw linii obrony zmierzającej do umniejszenia odpowiedzialności karnej. Wskazać należy, iż oskarżony potwierdził, że spożywał alkohol w dniu zdarzenia w godzinach porannych w ilości 2-3 piwa a dodatkowo poprzedniego dnia pił alkohol do późnych godzin nocnych. Mając na uwadze deklarowaną ilość alkoholu i czas jego spożywania a także odstęp czasu, który upłynął do prowadzenia samochodu inkryminowanego dnia około godziny 12.00, w ocenie Sądu, oskarżony musiał zdawać sobie sprawę z tego, że znajduje się on w stanie nietrzeźwości. Wyjaśnieniom oskarżonego w tym zakresie przeczą zeznania świadka funkcjonariusza M. O. (1) dokonującego kontroli drogowej z udziałem oskarżonego. Z zeznań świadka wynika, że w trakcie czynności widać było, iż J. R., znajduje się pod wpływem alkoholu. Funkcjonariusz policji konsekwentnie wskazywał na powody zatrzymania oskarżonego, wymieniając m. in. błędny wzrok, spowolnione ruchy. Sąd dał wiarę zeznaniom funkcjonariusza policji dokonującego kontroli oskarżonego. Jego zeznania są jasne, spójne i konsekwentne. Sąd oparł się głównie na zeznaniach tego świadka z postępowania przygotowawczego. Zostały one bowiem złożone w dniu zdarzenia. Zawierają dokładny opis czynności kontrolnych. Na rozprawie, z powodu upływu czasu, świadek mógł nie pamiętać dokładnie szczegółowych okoliczności tej kontroli. W tym miejscu należy zaznaczyć, iż oskarżony nie kwestionował czasu, miejsca i osoby wykonującej czynności z jego udziałem, w tym badania stanu trzeźwości. Wymieniony poddał się badaniom i nie kwestionował ich wyników. Z zeznań świadka wynika, że już w trakcie kontroli oskarżony przyznał, że niedawno spożywał „kilka piw”.

W niniejszej sprawie nie budzą wątpliwości wyniki badań oskarżonego na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu. Oskarżony w trakcie kontroli drogowej został przebadany na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu. Pierwsze badanie przeprowadzone urządzeniem A. o godzinie 12:42 wykazało 0,84 mg/l a drugie o godzinie 12:57 wykazało 0,86 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu. Oskarżony został przewieziony do K. w O. gdzie został przebadany urządzeniem A. A 2.0. Badanie przeprowadzone o godzinie 13:20 wykazało 0,77 mg/l a kolejne przeprowadzone o godzinie 13:22 wykazało 0,77 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu.

Do podważenia opisanych wyników nie może prowadzić jedynie to, że w protokole z przebiegu badania stanu trzeźwości z dnia 17 maja 2016 r. na urządzeniu Alkometr A 2.0 wskazano, iż zostało ono wykonane na urządzeniu o numerze (...) podczas gdy z książki rejestru badań przeprowadzonych w dniu 17 maja 2016 r. w KMP w O. wynika, że badanie odbyło się na urządzeniu Alkometr A 2.0 o nr rej. (...) ani to, że w protokole na k. 2 wskazano inną liczbę porządkową niż w rejestrze badań. Porównanie wpisu w rejestrze badań ( k. 138) wskazuje, że wpisano tam taką sama datę i godzinę badania, rodzaj urządzenia, nazwisko oskarżonego, markę, rodzaj i numer rejestracyjny samochodu, które zostały umieszczone w protokole na k. 2. Ze wskazanych dokumentów wynika, że w książce badań na urządzeniu (...) odnotowano także te same godziny badania i wynik pomiaru stężenia alkoholu w wydychanym powietrzu co w protokole na k. 2. Wyników wskazanych w protokole, jak i samego faktu przeprowadzenia w tym dniu badania oskarżony nie kwestionował. Protokół potwierdził własnoręcznym podpisem.

W związku z powyższym nie budzi wątpliwości, iż oskarżony J. R. w KMP w O. był badany urządzeniem Alkometr A 2.0 o numerze fabrycznym jak wskazany w protokole na k. 2, tj. o numerze (...), a jedynie wpisu dokonano w nieprawidłowej książce rejestru. Sąd nie znalazł podstaw, aby zakwestionować prawidłowość wyników uzyskanych na urządzeniu Alkometr A 2.0 o numerze fabrycznym (...) jedynie z tego powodu, że nie zostały wpisane w prawidłowej książce.

Podkreślić bowiem należy, że treść wpisu w książce dotycząca okoliczności badania takich jak tożsamość oskarżonego, data i wynik pomiarów odzwierciedla tożsame okoliczności, jak w protokole na k. 2. Urządzenie Alkometr A 2.0 o numerze fabrycznym (...) posiadało w dniu zdarzenia aktualne świadectwo wzorcowania do 25 lipca 2016 r. ( k. 131)

W tych okolicznościach wpisanie w książce innego urządzenia danych z badania ( k. 2) należy uznać za oczywistą omyłkę, która nie wpływała w żaden sposób na rzeczywisty wynik pomiaru. Świadczą o tym również zeznania świadków M. O. (1), T. Z. i M. P. (2), które wzajemnie się uzupełniają.

Świadek M. O. (2) szczegółowo wyjaśnił okoliczności w jakich mogło dojść do opisanej omyłki, która polegała na wpisaniu badania z urządzenia o numerze fabrycznym (...) w książkę innego urządzenia, tj. (...). Wymieniony opisał procedurę wypełniania dokumentacji związanej z badaniem, wskazując, iż po badaniu i wydrukowaniu wyniku z urządzenia wypełnia się książkę rejestru, która leży na urządzeniu i jest wydawana przez pomocnika dyżurnego. W tym wypadku nastąpiła pomyłka w pobraniu książki a nie w badaniu. Świadek podkreślił, że dane z badania stanu trzeźwości wpisywane są do protokołu na podstawie wydruku z urządzenia, na którym przeprowadzane jest badanie. Wydruk następuje bezpośrednio po badaniu. Sąd dał wiarę świadkowi, przyjmując, że skoro drukarka jest częścią urządzenia do badania stanu trzeźwości to numer na wydruku wskazuje urządzenie, na którym odbyło się badanie. Świadek potwierdził, że miarodajne informacje zawiera wydruk, a pozostałe dokumenty takie jak książka rejestru badania służy dla kontroli wewnętrznej.

Zeznania świadka potwierdził funkcjonariusz M. P. (2). Wymieniony wskazał, że książka z rejestrami została zmieniona w dniu 16 maja 2016 r. Badanie odbyło się w dniu 17 maja 2016 r. i przy urządzeniu leżała niewłaściwa książka do dokonywania wpisu. Świadek także wskazał, że jedyna możliwość błędu mogła mieć miejsce przy pobieraniu książki. Nie ma fizycznej możliwości, żeby wydruk z badania był z innego urządzenia niż to, na którym przeprowadzono badanie. Wydruk jest dokonywany automatycznie z urządzenia, na którym przeprowadzone jest badanie.

Zeznania wymienionych korespondują z zeznaniami funkcjonariusza T. Z.. Świadek podkreślił, że w czasie wykonywania badania nie mają wstępu do pomieszczenia, w którym znajduje się urządzenie. Badanie wykonują przez okienko. Dyżurny wydaje im rejestr wraz ze świadectwem legalizacji urządzenia. Dostają wtedy ustnik, który przymocowany jest do rurki. Świadek zeznał, że wpisując liczbę porządkową z badania mylnie wskazał liczbę porządkową. Nie przeczy to jednak wiarygodności samego badania i istotnych okoliczności takich jak czas, miejsce i wynik pomiar.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadków w powyższym zakresie. Są jasne, spójne i wzajemnie się uzupełniają. Świadkowie zbornie wskazali na mechanizm wypełniania dokumentacji. Spójnie wskazali na przyczyny, dla których, w przypadku sprzeczności numeru urządzenia z książki rejestru i numeru na wydruku, należy uznać za miarodajne dane urządzenia wskazane na wydruku.

W konsekwencji Sąd nie miał wystarczających podstaw, aby kwestionować stan nietrzeźwości oskarżonego w chwili badania. Zarówno wpisy w protokole, jak i książce- rejestrze badań zawierają tożsame wyniki wskazujące na stan nietrzeźwości. Wyniki badania na urządzeniu Alkometr 2.0 są zbieżne z wynikami badania przeprowadzonymi na urządzeniu przenośnym typu alkcosensor o nr (...). Pierwsze badanie przeprowadzone urządzeniem Alkosensor o godzinie 12:42 wykazało 0,84 mg/l a drugie o godzinie 12:57 wykazało 0,86 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu. Urządzenie to posiadało aktualne świadectwo wzorcowania (k. 80). W konsekwencji powyższych ustaleń wyniki badań oskarżonego należało uznać za wiarygodne i odzwierciedlające stan nietrzeźwości w chwili poszczególnych badań.

Mając na uwadze powyższe wnioski, co do omyłek przy sporządzaniu dokumentacji z badania oskarżonego, w pozostałym zakresie Sąd uznał za wiarygodne zgromadzone w toku postępowania dokumenty, na które składały się: notatka urzędowa k. 1, protokół użycia urządzenia kontrolno-pomiarowego do ilości oznaczenia alkoholu w wydychanym powietrzu k. 2-3, k. 4, kserokopia świadectwa wzorcowania Alco-Sensor IV nr (...) wraz z wydrukiem z pamięci urządzenia k. 79-80, kserokopia z rejestru badań na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu urządzeniem Alkometr A 2.0 k. 89-91 wraz ze świadectwem wzorcowania dot. nr fabr. (...) k. 93-94, pismo z KMP w O. k. 101, kserokopia z rejestru badań przeprowadzonych w dniu 17 maja 2016 r. na urządzeniu Alkometr o nr (...) k. 119-122, świadectwo wzorcowania urządzenia Alkometr A 2.0 o nr seryjnym (...) k. 131-134, kserokopia okładki książki z rejestru badań k. 135, kserokopia z książki z rejestru badań dotyczącej urządzenia Alkometr A 2.0 o nr seryjnym (...) k. 137-141, k. 145-150.

Sąd dał wiarę zgromadzonym w toku postępowania dokumentom obejmującym dane o karalności oskarżonego oraz odpis wyroku w sprawie VII K 982/11. W tym miejscu należy podkreślić, iż oskarżony potwierdził, że miał świadomość tego, iż został skazany za czyn z art. 178a § 1 kk. Nie sposób jednak podzielić stanowiska wymienionego, że myślał, iż skazanie to uległo zatarciu, ponieważ odbył orzeczoną karę pozbawienia wolności. Oskarżony opuścił zakład karny w styczniu 2015 r. Skazanie nie uległo zatem zatarciu w momencie popełnienia czynu.

Karę pozbawienia wolności za czyn z art. 178a § 1 kk w sprawie VII K 982/11 skazany odbywał w ramach wyroku łącznego Sądu Rejonowego w (...) z dnia 24 września 2012 r. Wyrokiem tym wymierzono karę łączna 2 lat pozbawienia wolności. Postanowieniem Sądu Okręgowego w (...) z dnia 29 grudnia 2014 r. J. R. został warunkowo zwolniony z okresem próby do 29 grudnia 2016 r. Zarzucanego mu czynu dopuścił się w okresie próby w sprawie II K 210/12. Wyrok ten nie uległ zatarciu do dnia wyrokowania. Termin do zatarcia skazania dla osoby warunkowo zwolnionej wynosi zgodnie z art. 107 § 1 kk 10 lat i biegnie od daty warunkowego zwolnienia, jeżeli w ciągu 6 miesięcy po upływie okresu próby nie nastąpiło odwołanie warunkowego zwolnienia. (vide: VI KO 37/62 - uchwała SN - Izba Karna z dnia 20-12-1962). Nie wiele wniosły zeznania J. O.. Nie był on świadkiem zdarzenia.

W ocenie Sądu, przeprowadzone na rozprawie dowody wykazały w sposób nie budzący wątpliwości, że oskarżony:

w dniu 17 maja 2016 r. w miejscowości Z. gm. D., kierował w ruchu lądowym samochodem osobowym marki F. (...) nr rej. (...), znajdując się w stanie nietrzeźwości.

Na stan nietrzeźwości wskazują wyniki badania alkoholu w wydychanym powietrzu kolejno : 0, 84 mg/l, 0,86 mg/l, 0,77 mg/l i 0,77 mg/l.

Oskarżony zarzuconego mu czynu dopuścił się, będąc prawomocnie skazanym za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości wyrokiem Sądu Rejonowego w (...) z dnia 20 września 2011 r. o sygn. akt VII K 982/11.

Powyższe uzasadnia przyjęcie kwalifikacji z art. 178a § 4 kk.

Wymierzając karę oskarżonemu, Sąd miał na uwadze całokształt okoliczności łagodzących i obciążających, w szczególności stopień społecznej szkodliwości popełnionego przez niego czynu i stopień winy. Określając wysokość kary, Sąd uwzględnił również cele zapobiegawcze i wychowawcze kary w stosunku do sprawcy, a ponadto potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Jako okoliczności obciążające Sąd uwzględnił przede wszystkim znaczny stopień nietrzeźwości oskarżonego a tym samym niebezpieczeństwo, które stworzył, włączając się do ruchu drogowego. Spożywanie alkoholu uniemożliwia bezpieczną jazdę samochodem, pogarsza koordynację ruchów, zmniejsza szybkość reakcji, ogranicza pole widzenia, powoduje błędną ocenę odległości i szybkości, pogorszenie wzroku. Jak wynika z zeznań funkcjonariusza dokonującego kontroli, zaobserwował on u oskarżonego takie elementy zachowania, jak błędny wzrok i spowolnione ruchy. Oskarżony, znajdując się w stanie nietrzeźwości, prowadził samochód w środku dnia, nadto wiózł dwoje pasażerów, narażając ich na niebezpieczeństwo.

Przy wymiarze kary Sąd uwzględnił wielokrotną uprzednią karalność oskarżonego. Analiza zapadłych wobec oskarżonego skazań wskazuje, że nie wykazuje on podatności na działania resocjalizacyjne. Pomimo zapadających wyroków dopuszczał się kolejnych czynów zabronionych. Zarzucanego mu w niniejszej sprawie przestępstwa dopuścił się w okresie próby związanej z warunkowym zwolnieniem z odbycia kary łącznej orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego w O. w dniu 24 września 2012 r. w sprawie II K 210/12. Sąd nie znalazł znaczących okoliczności łagodzących.

Tego rodzaju postępowanie jako wyjątkowo nieodpowiedzialne i niebezpieczne zasługuje na stanowczą reakcję prawno-karną.

Mając powyższe okoliczności na względzie, w ocenie Sądu, adekwatną reakcją prawno-karną na popełnione przestępstwo będzie kara 8 miesięcy pozbawienia wolności. Wobec uprzednich skazań, w ramach których wymierzano kary pozbawienia wolności bezprzedmiotowe jest rozważanie możliwości warunkowego zawieszenia wykonania kary.

Wymiar orzeczonej kary uwzględnia stopień społecznej szkodliwości popełnionego czynu i stopień winy. W ocenie Sądu kara pozbawienia wolności orzeczona w powyższym wymiarze w systemie bezwzględnym spełni cele kary i skłoni oskarżonego do respektowania obowiązującego porządku prawnego oraz uświadomi konsekwencje jego naruszania.

Sąd orzekł obligatoryjny środek karny w postaci dożywotniego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych. W ocenie Sądu, brak jest jakichkolwiek okoliczności szczególnych, które uzasadniałyby wymierzenie tego środka karnego na krótszy okres. Tylko dożywotni zakaz pozwoli na wyeliminowanie nagannych i niebezpiecznych zachowań oskarżonego, jako kierowcy pojazdu mechanicznego, dla innych uczestników ruchu lądowego.

Sąd orzekł wobec oskarżonego świadczenie pieniężne w kwocie 10.000 zł na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym i Pomocy Postpenitencjarnej. Orzeczenie wymienionego środka karnego, co najmniej w takiej minimalnej wysokości jest bowiem obligatoryjne w przypadku skazania za czyn z art. 178a § 4 kk. Najniższa wysokość świadczenia uwzględnia zaś sytuację materialną oskarżonego, który nie posiada stałego zatrudnienia, podejmuje prace dorywcze.

O kosztach pomocy prawnej wykonywanej z urzędu orzeczono na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. Prawo o adwokaturze.

Sąd zwolnił oskarżonego z obowiązku ponoszenia kosztów sądowych z uwagi na jego trudną sytuację materialną i rodzaj oraz wysokość orzeczonej kary.